Geachte Shirley, week 26 2015


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, na het schoonmaken op de zaterdag, en het zoeken naar geschikte vaderdag kadootjes op de zondag ochtend, was het zondag middag dan eindelijk tijd voor de vaderdag-barbecue. Onder een verlegen zonnetje, mooi in de luwte van de schuur, gezellig bijkletsen met de familie. Bijna iedereen was er weer, een mooi gezicht om alles weer bij elkaar te zien. Jong en oud vermaakte zich met de XXL sjoelbak, de skelter en het tafelvoetballen. Onder het genot van een brokkie vlees en een borreltje werd iedereen weer bijgepraat over het reilen en zeilen in de familie. Met een volle buik en een grote glimlach kroop ik die avond m’n bedje weer in.

Om de volgende ochtend weer met jou op pad te kunnen gaan. Naar het klussie waar we vorige week ook al een paar keer zijn geweest, in het altijd zonnige, maar nu ietwat miezerige Callantsoog. Onder het genot van de top 500 van het foute uur, die de hele week op Q Music word afgespeeld, reden we ons rondje. Langs de camping, tussen de bollenvelden door, over de brug, langs de koeien… He wacht eens even, zag jij dat ook? Vorige week liepen er alleen maar volwassen beesten, maar blijkbaar heeft de stier zijn werk gedaan, want er leek wel een klein kalfje tussen te lopen. Een beetje ongemakkelijk stuntelend, tussen het hoge gras door, aan moeders zij, waarschijnlijk was ie amper een nacht oud. Wat een mooi gezicht om de week mee te beginnen. Ondertussen lekker ongegeneerd meezingen met de nummers uit het foute uur. Alhoewel dat niet altijd even gemakkelijk is. Nederlands gaat wel, Engels kent ook niet al te veel moeilijkheden, maar er zaten natuurlijk ook weer een paar Duitse nummers tussen. Toen ik nog op school zat, heeft dat nog wel eens voor problemen gezorgd, de Duitse lessen. M’n cijfers waren laag, en ik kon me er ook niet toe zetten om er moeite voor te doen. Zodra de mogelijkheid er was, liet ik het vak vallen. Tot teleurstelling van een hoop mensen, die zeiden dat Duits helemaal niet zo moeilijk was. Ow is dat zo? Waarom was er dan een Duitse moeder, die een tijdlang de Duitse politie heeft beziggehouden, omdat ze dacht dat haar zoon een berichtje had gestuurd met de tekst “kom me halen! Ik word omgebracht!” Na enige tijd zoeken, en het nogmaals nalezen van het bericht, bleek dat de zoon “je hoeft me niet te halen, ik word thuisgebracht” had gestuurd. Tja, als de Duitsers het zelf al geeneens snappen, hoe moet ik er dan ooit goede cijfers voor kunnen halen?

Dinsdag lieten we het rondje Callantseye-’t Veld even aan ons voorbij gaan. We mochten naar het pittoreske Andijk, om daar klei te laden voor het zonnige, maar onbekende Schardam. Een mooi rondje toeren. Ook tijdens deze toer van dorp naar gehucht reden we langs bollenvelden en loslopend vee. En langs het grote werk waar de grote mannen met de trailers rijden, en de mannen met grote kranen en shovels staan te draaien. Drukte alom. Maar tussen het kletsen over de bak door, vond ik gelukkig nog wel even tijd om naar de radio te luisteren. Er was goed nieuws voor de mensen in Groningen: dit jaar word er minder naar gas geboord, er word nog maar 30 miljard kuub uit de grond vandaan gehaald. 16,5 miljard is er het eerste halfjaar naar boven gehaald, 13,5 miljard komt er dan het tweede halfjaar nog de grond uit. Moet er dan geen buffer worden aangelegd voor de winter? “Nee hoor” was het antwoord op de radio, “want de koude periode is toch pas in januari, en dan zitten we alweer in 2016.” *smiley die achter z’n oor krabt* juist… En die winter dat we het eerste weekend van november al aan het sneeuwschuiven waren? Toen vroor het niet zo hard ofzo? Straks gaat het gas nog op de bon, mogen we de kachels nog maar op halve krachten laten draaien. Nouja, laten we niet te negatief worden, we hebben het in ieder geval nog niet zo slecht als de Syrische vluchtelingen. Die kruipen, op zoek naar een betere toekomst, op of in vrachtwagens, zodat ze mee kunnen liften naar rijkere landen, zoals Engeland. Helaas waren er de afgelopen week een paar snuiters die verkeerd hadden gegokt, en tevoorschijn kwamen toen de vrachtwagen werd uitgeladen in Wijchen. Dat is bij Nijmegen. In Nederland *smiley die in z’n knuistje gniffelt* het is dat ze zwart haar hebben, anders zou je wel kunnen zeggen dat ze blond waren.

Over blond gesproken: woensdag kwam het nieuws naar buiten dat Taylor Swift, dat zingende blondje dat nog geen 3 maanden met dezelfde kerel verkering kan hebben, en dan vervolgens allemaal boze liedjes over die kerel gaat zingen, een geschil met Apple en Spotify en andere hippe muziekdiensten had gewonnen. Tegenwoordig koopt niemand meer CD’s, maar luistert iedereen naar muziek via slimtelefoon-applicaties of muziek-stromings-diensten *smiley die achter z’n oor krabt* het zijn van die berichten waar je je onbedoeld toch heel oud door gaat voelen. Maar goed, dom blondje *shake shake shake it off* Taylor Swift neemt geen genoegen met de paar cent die ze krijgt, voor elke keer dat iemand een nummer van haar luistert via zo’n moderne wifi-gestuurde jukebox. En dus werden de mensen achter de diensten voor het blok gezet: of meer betalen, of de liedjes van Taylor uit de machine halen. Ze kozen de duurste eieren voor hun geld, en hiermee heeft kleine gekke ik-hou-van-je!-ik-haat-je! Taylor bewezen dat ze de machtigste vrouw van Showbizzland is. Tijd voor Madonna om met pensioen te gaan. En terwijl wij speciaal beachsoccer zand naar een park in Alkmaar reden, kwam op de radio het bericht voorbij dat het leger nieuwe vrachtwagens gaat kopen. Enkele duizenden trucks, die tussen binnenkort en 2024 geleverd moeten worden. Maar ook werd er verteld dat de rechtszaak, die was aangespannen door burgers en een schoner-klimaat-stichting, is gewonnen door de burgers. Let wel: de burgers hadden deze zaak aangespannen tegen de overheid, omdat die in hun ogen te weinig doet voor een beter klimaar. Het lijkt onbegonnen werk, procederen tegen de staat, maar blijkbaar kan het wel, en is er zelfs een kans dat je het wint. De rechter vond dat de burgers gelijk hadden, toen zij zeiden dat de overheid te weinig deed om het milieu schoner te maken en te houden. Terwijl wij het klimaat in Den Helder probeerden op te frissen, door de vervuilde grond daaro weg te rijden en in een boot te sodemieteren, zat ik te denken dat dit een mooie kans is voor het leger, om zich van z’n schoonste kant te laten zien. Electrische, hybride en Euro6 vrachtwagens voor het leger. Voordeel van die (deels) electrische auto’s is dat de vijand je ook niet hoort aan komen tuffen. Ik zie alleen maar voordelen.

Donderdag mochten we weer terug naar het vertrouwde rondje grond rijden vanuit Callantseye. Hoe meer er word afgegraven, hoe verder we moeten lopen naar de keet. Op zich niet verkeerd, een beetje uitwaaien op de vroege ochtend, de herkenbare duingeluiden om je heen, tsjilpende vogels, de ruisende wind door het helmgras, het gehijg van de eerste hardlopers, het gepruttel van de kraan die staat warm te draaien. Tja, bijna alsof je op vakantie bent. Maar tijd voor vakantie is het nog niet, want hoe belangrijk ons werk is, blijkt wel weer wanneer er reclame op de radio is: het zand dat we gister naar dat park in Alkmaar hebben gereden, blijkt voor het NK beachsoccer te zijn. Nederlandse topsport op Spaansen zand, dat is nogal wat. En dan zijn we ondertussen ook nog steeds bezig met het veiliger maken van de wegen in Noord Holland. Nouja, niet direct, want achteruit het werk op manouvreren vanaf een drukke provinciale weg is nou niet echt veilig te noemen, maar op de lange termijn, als straks alles af is, zal het volgens de hoge heren achter de computers toch een stuk veiliger zijn.

Vrijdag begonnen we weer op hetzelfde werk, maar dit keer leek het wel wat drukker met trekkers en kranen op de weg. Nu is er een hoop agrarisch werk in de bovenste helft van Noord Holland, en een hoop mensen komen er juist naartoe om te kunnen genieten van de grote hoeveelheid aan bloemen op het land, maar het nu wel weer eens duidelijk dat niet iedereen blij is met dat andere, wat ook bij het agrarische hoort: het langzame rijden van de grote en kleinere machines. Van grote hoogte hebben we mooi uitzicht op de stunts die automobilisten uithalen om een trekker bij het stoplicht nog voorbij te kunnen komen, en stiekem gniffelend zien we ze dan bijna tegen de middenberm op rijden. En die haastigheid beperkte zich niet alleen tot de doorgaande weg. Ook in het dorpje stond er al een file, maar dan bij de bakker voor de deur. Het licht brandde al, maar de deuren zouden pas over een minuut of 10 open gaan, en toch stonden er al mensen te wachten *smiley die tegen z’n voorhoofd tikt* Tja wat kun je anders doen dan je schouders ophalen? Ik maakte me liever druk om het kalfje dat er niet meer leek te zijn. Gister had ie zich nog verschanst in het hoge gras, vlak naast de grazende koeien. Maar nu de stier z’n bescheiden kudde naar een stukje land had geleid waar het gras wat korter was, was het kalfje nergens te bekennen. Ondertussen maakte de rest van de wereld zich druk om Griekenland, en de aanslagen in Frankrijk, Koeweit en Tunesië. Mensen die aan het werk zijn, bezig zijn met het vrijdagmiddag-gebed, of rustig op het strand liggen, worden in koelen bloede vermoord. Eigenlijk zou ik me daar vreselijk druk om moeten maken. Maar helaas kan ik er weinig aan veranderen, en kijk ik liever de andere kant op, om maar zo min mogelijk van de gruwelijkheden te horen. Onschuldige mensen die op vakantie zijn, op een plek waarvan ze dachten dat het ver weg van de oorlogsgebieden zou zijn. Een man die gewoon zijn werk deed in een Frans bedrijf, Frankrijk, slechts 2 grenzen bij Nederland vandaan. Het komt akelig dichtbij. Maar wat me nog het meeste bang maakt, is het idee dat ik er niks aan kan doen. Moet ik nu iedereen met een baard en zwarte kleren aan gaan wantrouwen? Of maak ik mezelf dan juist alleen nog maar gekker en raak ik straks verstrikt in een paranoïde, neerwaartse spiraal? Het is te hopen dat die gewelddadige groeperingen snel uit elkaar vallen, zoals de deskundigen dat voorspellen.

Gelukkig was het die avond niet alleen mooi weer, maar ook nachtmarkt in Kolhorn, en kon ik samen met m’n wingman de gedachten even verzetten. Genietend van de vele geuren en kleuren slenterden we door het kleine dorpje, in de luwte van de Westfrieschedijk, tussen nog vele honderden andere avondmensen. Met de fietstassen en het buikie vol keerden we uiteindelijk weer huiswaarts.

Om de volgende ochtend wakker te worden gebeld. De afspraak die ik had staan, ging niet door, en wingman moest aan het werk, omdat er ergens een paar aansluitingen niet goed waren. En zo stapten we in de auto richting Zandvoort, om daar op het circuit de boel te kunnen redden. Helaas moest er voor die tijd eerst iemand anders worden gered. Zo’n anderhalf uur hebben we op de snelweg gestaan, kijkend naar de vele ambulances, politie auto’s en een traumahelicopter die voorbij kwamen. Het idee wat we eigenlijk hadden voor de zaterdag, is helemaal in duigen gevallen, maar toch konden we aan het einde van de dag samen in slaap vallen. Een fijn idee, in die roerige wereld, om dan de volgende ochtend samen weer wakker te kunnen worden. En na het uitgebreide uitslapen ging het richting Hilversum, om in 1 van de grootste aquarium winkels van Nederland te kijken. Een enorme diversiteit aan vissies, plantjes en gekke beeldjes die je in een bak water kunt zetten. Terwijl ik me liep te verlekkeren aan de opengewerkte Titanic en de felgekleurde siervisjes, zocht wingman zijn wat meer smaakvollere aquarium vulling bij elkaar, en na een bakkie koffie/thee met appelgebak, keerden we weer huiswaarts.

Was het zo’n grote aquarium winkel dat ik nu pas tijd heb om te typen? Nou niet helemaal snoes, morgen ochtend ga jij namelijk met een andere chauffeur op pad, omdat wij saampjes de nacht in duiken. Daarom zit ik mezelf nu alvast in het nachtwerk-schema te draaien. Straks nog even de vaatwasser uitruimen, en dan maar eens op bed. Veel plezier morgen met mijn vervanger, we zien mekaar ’s avonds weer snoes *smiley die een kushandje doet*

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *