Geachte Shirley, week 5 2016


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, weer helemaal fris en fruitig ging ik maandag met jou op pad. Eerst naar Hoorn toe, om een vracht zand te halen voor de Microsoft, waarna we grond zouden gaan rijden vanaf hetzelfde Microsoft terrein op de Agriport, naar een weilandje bij Winkel. We zijn al eens op dat werk geweest, ergens aan het einde van de dag, wanneer de meeste mensen al naar huis toe waren gevlucht. Maar nu kwamen we daar midden in het spitsuur aanrijden. Ruimte om bij de ingang te parkeren en bij de zekuurietie te melden was er niet, dus alle vrachtwagens werden meteen het terrein opgestuurd, om daar een parkeerplek te zoeken, en dan konden de chauffeurs te voet weer terug naar de ingang om zich daar aan te melden en een papiertje mee terug te nemen naar de auto, wat achter het raam moet liggen, wanneer je daar op het terrein rijd. Ja nogal bewerkelijk allemaal, inderdaad, niet echt motiverend om voor de volle 100% aan de gang te gaan. Wat trouwens ook niet mag daaro, want de maximum snelheid is 8 kilometers per uur. Voor de veiligheid. En voor diezelfde veiligheid moeten alle voertuigen, vrachtwagens maar ook de kranen, zwaailampen dragen. De mensen zijn trouwens verplicht om helmen en reflecterende kleding te dragen. Je kan je voorstellen, ’s ochtends vroeg in het schemerduister, dat het nogal een disco is daaro. Elk rondje weer was ik onder de indruk van alles wat daar gaande was, en alsof het menselijk geweld nog niet genoeg was, kwam daar ook nog een beetje natuurgeweld bij. Toen ik bij het laatste vrachtje je achterklep schoonveegde, stond je te deinen in je vering. Snel de bak weer omlaag en naar de zaak om de klepjes even te smeren.

Dinsdag mochten we naar hetzelfde discoverlichte mierennest. Wederom eerst een vracht zand laden, die we, na het inschrijven, ergens bij een kraan mochten kiepen. Verkeersregelaars met verlicht volwassenvrouwenspeelgoed zwaaiden waar we heen moesten, niet heen mochten, waar tegenliggers heen moesten en naar hun collega’s. Gelukkig kon de machinist een beetje uitleggen waar ik heen moest, want al die zwaaiende mensen werd toch wel wat verwarrend. Nu we de weg en de gang van zaken op het terrein een beetje leerden kennen, en de route op het stort ook duidelijk werd, kreeg ik wat meer tijd om vlinders te tellen en radio te luisteren. Zo hoorde ik onder andere dat jonge vrouwen het minste fruit eten en het minst bewegen, vergeleken met andere leeftijds- en geslachtscategorieen in Nederland. Geen goed nieuws, want een tekort aan fruit en beweging werkt aandoendingen als suikerziekte, hart- en vaatziekten en reuma in de hand. En laten die hart- en vaatziekten nou net doodsoorzaak nummer 1 zijn bij jonge vrouwen *smiley die aan z’n kin krabt* gelukkig had ik die ochtend m’n wandelingetje naar de zekuurietie weer gehad, en kon ik onderweg nog een lekker stukkie fruit naar binnen werken. Helemaal tevreden over m’n eigen gezondheid, maar iets minder over de resultaten op het werk, schreven we aan het einde van de dag een vracht minder dan gisteren op de bon.

Woensdag had ik mazzel, het regende even, maar ik kon gelukkig droog naar jou toe lopen. En zonder dat m’n haar in de war waaide, want de storm van de afgelopen 2 dagen, was inmiddels overgewaaid. Weer begonnen we met een vracht zand, en terwijl we die naar de Agriport toe sleepten, begon het al wat te miezeren. Geen goed teken. De grond die we verreden was nogal aan de pruttige kant, maar de platen, die dan ook onder de bagger zitten, worden dan ook spekglad. Gelukkig bleef het nog even droog, toen ik naar de ingang huppelde om daar weer m’n identiteit en VCA papieren te laten zien. Om vervolgens weer met een smoezelig, geplastificeerd A4tje terug naar jou te huppelen. Maar toen we, nadat we eindelijk de vracht zand kwijt waren en een vracht grond hadden geladen, van het terrein af reden, begon het plotseling flink te hagelen. De weg, de auto’s op de parkeerplaats, alles werd even wit. Bijna kreeg ik medelijden met de verkeersregelaars bij Microsoft, die in dat barre weer buiten moesten blijven staan, terwijl de hagel in hun gezicht sloeg en de vele zwaailampen in hun ogen prikten. Gelukkig was het een hevig, maar erg kort buitje, en bleef het de rest van de dag redelijk knap weer. Om ons toch nog een beetje het gevoel te geven nuttig te zijn, gaf de planner ons een spoedritje tussendoor, we mochten wat klei opladen voor de provinciale weg bij Schagen, zodat ze er daar een grote asbak van konden kleien, om daarmee een duiker af te sluiten, die onder de weg doorloopt, maar vanwege het omleggen van de weg tijdelijk even ergens anders moet gaan duiken *smiley die in z’n knuistje grinnikt* een duiker is niet alleen iemand die onder water gaat met een fles lucht op z’n rug, maar ook een grote betonnen buis, waardoor het water stroomt, bijvoorbeeld onder wegen of dammetjes door. Na dat uitstapje konden we weer terug naar de Microsoft gezelligheid *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* om aan het einde van de dag uiteindelijk toch nog 10 vrachten op de bon te kunnen zetten.

Donderdag mochten we uitslapen van de planner *smiley die een kushandje doet* de vracht zand konden we overslaan, en we mochten meteen naar het Microsoft terrein toe. Ik begon al een beetje in de vakantiestemming te komen, met al die mensen die van en naar het toiletgebouw lopen. Met papieren en gereedschap als wcpapier en badmintonsetjes onder de arm geklemd, en met de “Goejemogguh!” in diverse talen. Ja het is alle dagen weer een drukte van belang. Maar wel een kalme drukte. En de meeste mensen kijken ook alsof ze liever ergens anders zouden zijn. Net als op een echte Nederlandse camping, met een beetje miezer bij een graadje of 8. Ja het was zelfs campingweer deze week. Maar goed, we waren niet aan het camperen, maar aan het werk. En dat gebeurt veilig. Het terrein is nogal groot, zo groot dat er zelfs een eigen asielzoekerscentrum is (jawel, ik zag de bordjes AZC echt hangen), en die afstand kun je afleggen met een vrachtwagen, mobiele kraan, gemotoriseerde kruiwagen, verreiker, shovel of te voet. Niet met een fiets. Zelfs niet als je helemaal achterin moet zijn bij het AZC. Want als je op een fiets maar 8 km/h rijd, dan kun je omvallen. En omvallen is onveilig. Mocht er toch iets omvallen, dan zal dat niemand hoofdbrekens bezorgen, want het dragen van een helm is ook verplicht. Het is zo veilig, dat eigenlijk iedereen langzaamaan indut, want ‘er kan toch niks gebeuren’. Ver vooruit kijken is niet nodig, want het duurt een tijd voordat je daar bent, en voor die tijd zijn er al een paar verkeersbegeleiders geweest om naar je te zwaaien dat je moet stoppen, of een andere route moet kiezen, of allebei. Gelukkig komt er soms wel iets voorbij waarbij je gaat twijfelen of er nog wel word opgelet. Kleine containers, en met klein bedoel ik een meter of 3 bij 3 bij 3, worden niet op een vrachtwagen of aanhanger verplaatst, maar gaan op de lepels van de shovel of kraan. En dan het liefst een meter of 3 boven de grond, zodat de machinist er nog wel onderdoor kan kijken *smiley die achter z’n oor krabt* erg veilig ziet het er niet uit, helemaal niet als de container bij een paar kuilen en hobbels staat te schuiven op de lepels, maar blijkbaar vinden de veiligheidsmannetjes het veilig genoeg, dus dan is alles onder controle *smiley die 2 duimen opsteekt*

Vrijdag was het raar wakker worden. Misschien wilde ik onbewust niet meer, niet nog een keer naar dat mierennest van Microsoft. Ik werd pas wakker toen Wingmans wekker ging, en toen was het al te laat voor ontbijt, dus een beetje verward stapte ik bij jou in. Het werk werd, ondanks alle piekspanningen, bijna gewoontjes, en dus begon ik wat meer naar de radio te luisteren. Daar werd verteld dat het voor een groot gedeeltelijk genetisch is bepaald, of je een ochtend- of avondmens bent. En helaas, vooral bij avondmensen is er een grotere kans op hart- en vaatziekten, overgewicht en alle ziektebeelden die daar weer bij horen. Dus niet alleen ben ik een risico omdat ik een jonge vrouw ben, maar dat risico word ook nog eens groter omdat ik een avondmens ben *smiley met opengesperde ogen* ik mag blij zijn als ik de 60 ga halen. En alsof hij het rook, had een van de machinisten op het stort dan ook nog eens gebak gehaald. Je weet: afslaan is onbeleefd, dus zat ik na mijn gezonde fruithapje aan een stukje langevingersvlaai. Na zo’n oppepper konden we er weer een tijdje tegenaan *smiley die z’n vuist in de lucht steekt* vol goede moed doken we het feestgedruis weer in bij de Microsoft. Een van de verkeersbegeleiders had een sterk Limburgs accent, en dus vroegen de machinisten zich af of hij ook te carnavallen zou gaan, en of hij dan z’n werkkleding als kostuum zou dragen. Toen we het terrein weer afreden, hoorde ik op de radio iets over ‘neutbonnen’. Ja zeg dat maar eens hardop en kijk dan naar het gezicht van de persoon naast je, want je oren houden je voor de gek *smiley die in z’n knuistje grinnikt* maar met die neutbonnen worden consumptiebonnen bedoeld, of zoals ze dat in Noord Holland zeggen: muntjes. Een jongen van 17 was opgepakt omdat hij neutbonnen had vervalst. Voor 1 zo’n bon, ter waarde van 25 euro, kan je 12 biertjes krijgen. Terwijl Brabant zich druk maakte over deze frauduleuze praktijken, schrok ik nogal van het bedrag, 2,03 per biertje *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* op een beetje Noord Hollandse kermis gaat dat al over de 2,50 heen! En met die kermisgedachte in het achterhoofd, en een paar consumpties van de vrijmibo in het buikje, kroop ik die nacht m’n bedje in.

Ondanks dat het niet zo’n hele wilde week was geweest, was het toch weer eens tijd voor een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste. Even het gezicht weer laten opknappen, praten over wat goed is voor de huid, en de buik, en de gemoedstoestand, een kopje rustgevende thee drinken en snel weer een nieuwe afspraak maken. Heerlijk, wat kan een mens daarvan opknappen. De middag werd besteed aan de motor. Natuurlijk stelde het starten niet veel voor, want het is een Honda, maar daarna was het tijd voor m’n eerste ritje dit jaar. Bij de garage was een afspraak gemaakt voor een beurtje, en blijkbaar was ik niet de enigste die het eigenlijk wel lekker toerweer vond, want onderweg kwam ik nog aardig wat motorrijders tegen. Na het doen van de boodschappen en het afhalen van een pizza was de zaterdag dan toch zomaar weer voorbij. De tijd vliegt wanneer je harder dan 8 km/h mag rijden *smiley met flubberwangetjes en harde tegenwind*

En ja, na zo’n uitgeruste zaterdag, word je zondag dan aardig op tijd wakker. Fijn, zouden m’n ouders zeggen, dan heb je nog wat aan je dag *smiley die vies kijkt* maar ja, nu ik toch al wakker ben, kan ik die dag ook maar beter nuttig gaan besteden. Eerst maar eens iets nuttigs gaan bedenken, onder het genot van een lekker kopje thee. Fijne zonnigdag allemaal, en geniet van je dag, of die nu vroeg of wat later begint *smiley die zich nog eens uitrekt*

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *