Geachte Shirley, daar zaten we dan, zo rond bedtijd, lekker voor de tv, want in Canada werd weer een nieuwe Formule 1 race gereden, en dus mocht ik iets langer opblijven van mezelf *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* wat ben ik toch lief voor mezelf! Onze Max Verstappen stond op de derde startrij, achter 2 Mercedessen en 2 Ferrari’s, samen met zijn teammaatje Ricciardo, gevolgd door Force India en de rest van het veld. Force India begint steeds meer op te vallen, niet alleen vanwege de kleur maar ook omdat ze toch wel regelmatig in de top 10 rijden. De start en de eerste bochten zijn altijd cruciaal bij de race, en dit keer zorgde Sainz voor sensatie door achterstevoren de bocht uit te komen en Massa mee te nemen in zijn vlucht. Konden we mooi even een paar rondjes achter de safety car bekijken waar Max was gebleven *smiley met opengesperde ogen* hij was verdwenen van plek 5 en had zich in een paar bochten tijd naar plek 2 weten te manouvreren. Ongeloveloos, wat ken die snuiter sturen! Alsof ie een lijntje heeft met de helicopterpiloot die hem de lege plekken aanwijst, hij lijkt elke race wel van zulke gaatjes en momenten te vinden. Maar goed, even rustig aan dus, tot de 2 gesneuvelde auto’s waren geborgen. Daarna ging het gas er weer vol op en reed Hamilton heel voorzichtig weg van het deelnemersveld, terwijl Bottas zijn Zilverpijl richtte op de kont van Max’ Rode Stier, terwijl Ricciardo daarachter de Italiaanse Volbloeden uit elkaar probeerde te houden. Na zo’n waanzinnige start was iedereen al in juichstemming, maar die veranderde na 10 rondes heel gauw in een grafstemming toen Verstappens auto luid sputterend in de berm werd geparkeerd. Luid sputteren van de coureur welteverstaan, want de auto zelf deed niks meer. En zo eindigde Hollands Glorie in de berm, op nog geen kwart van de race. Even hoopte ik nog dat Belgisch Glorie zijn eerste punten zou gaan halen, maar Van Doorne zakte helaas uit de top 10 vandaan, en zo zagen we Mercedes voor het eerst sinds lange tijd weer eens op de eerste en tweede plaats eindigen, met Ricciardo op nummer 3 om de eer nog een klein beetje hoog te houden. Tijd om het bedje op te zoeken.
Want maandag mochten we ons alweer vroeg melden in het werkvak in de buurt van Bovenkarspel. Wederom zouden we gaan deelnemen aan de Ronde Van Hoorn, vrachten zand sjouwen vanuit de buitenwijken van Hoogkarspel naar het viaduct dat begint te verrijzen bij de fietsbrug over de Westfrisiaweg. Lekker lange afstanden, kon ik rustig naar de radio luisteren, want er was weer een hoop te doen. Terwijl op het werk de wind wat begon aan te trekken, werden we op de radio gewaarschuwd voor de zonnekracht. Die kwam meestal niet boven de 7 uit, maar afgelopen weekend was ie toch opgelopen tot boven 8. En dat zou nog veel vaker gaan gebeuren *smiley met opengesperde ogen* goed insmeren dus, en regelmatig een verkoelend drankje nemen. Maar dan geen frisdrank, energiedrank of vruchtensap, want die bevatten namelijk zuren (ja, zelfs de zoete drankjes bevatten zuur) die het tandglazuur aantasten en zorgen voor een slecht gebit *smiley die aan z’n kin krabt* het is alsof ik terugga in de tijd, want jaren geleden vertelde de tandarts mij dat ook al. En het lijkt wel vaker alsof we teruggaan in de tijd, want tijdens de reclames voor de Formule 1 race viel het me ook al op dat er in spotjes werd verteld hoe makkelijk het is om een lening af te sluiten. Serieus mensen? We zijn net anderhalve dag voorbij de recessie, op de radio word verteld dat de economie met 2,5% groeit, en we gaan weer massaal leningen afsluiten? Hebben we dan helemaal niets geleerd van de afgelopen jaren?
Op de radio was ook nog een leuk item over verwarde mensen. Iedereen die tegenwoordig ook maar een klein beetje uit de pas loopt is ‘verward’, en een deskundige had daar een mooie opmerking bij: je hebt mensen die gek zijn, en je hebt mensen die gek doen. Mensen die in nadagen van een recessie vrolijk weer een lening afsluiten voor iets wat zichzelf niet snel zal terugbetalen, zoals een verbouwing of een auto, die doen gek, die hebben dan toch een beetje begeleiding nodig. Over mij word trouwens ook wel eens gezegd dat gek ben, of ‘anders’, wat volgens sommigen toch iets vriendelijker klinkt, maar liever zie ik mezelf als ‘excentriek’, dat mag ik als hoogbegaafde toch wel van mezelf zeggen *smiley die grijnst* terwijl de gekkies over elkaar heen buitelden, las ik namelijk in een tijdschrift iets over de 7 tekenen die erop zouden kunnen wijzen dat je slimmer bent dan gemiddeld. Natuurlijk, de uitkomsten van de onderzoeken moet je op een kort-door-de-bochtse manier creatief interpreteren, maar voor mij was het toch wel duidelijk dat ik aan 6 van de 7 punten voldoe. Zo werd er geschreven dat avondmensen vaak iets hoger scoren op een IQ-test, en laat ik nou juist genieten van lange avonden! Ook ben ik goed van vertrouwen, wat soms wel een beetje door kan slaan naar naïef, maar dat past dan weer goed bij mijn stereotypische blonde haren en blauwe ogen. Ook ben ik niet erg zorgvuldig, kan ik wel lachen om zwarte humor, pieker ik met enige regelmaat en ben ik geen klassieke gelovige, omdat ik meer geloof in de wetenschap. Openstaan voor nieuwe ervaringen doe ik dan wat minder graag, maar goed, zo heeft elke gekkie zijn gebrekkie.
Dinsdag begonnen we weer met een bakkie thee in de keet bij Bovenkarspel, maar daarna mochten we ons melden bij het laatste werkvak van het grote Westfrisia-project. Tussen de nieuwe turborotonde en de Woeste Hoogte in ligt namelijk nog een soort van bruggetje. Als je er langs rijd zie je het bijna niet, maar er gaat daar water onder de weg door. En als de weg breder moet, dan moet de duiker die eronder ligt dus ook aangepast worden. Ondertussen waren er in het andere werkvak trailers bij gehaald. Het werd niet alleen drukker op de werkweg, ook voor een plekje in de keet moest al bijna een nummertje getrokken worden. Want ondanks dat de lokale tuinders ons continue de stuipen op het lijf jagen met luide kanonschoten, willen alle chauffeurs en machinisten toch graag even een halfuurtje rustig zitten babbelen. Om bij elke knal stiekem toch even uit het raam te kijken, niet naar de opvliegende vogels (die trouwens gewoon blijven zitten) maar om te zien of er echt nog geen vrachtwagenbanden zijn gesneuveld. Het zal niet de eerste keer zijn dat de buurtbewoners hun ongenoegen op nogal gewelddadige manier laten merken. Ondanks dat alles heel bleef, waren we toch op tijd klaar, en stuurde de planner ons nog even naar de loswal in Hoorn voor een vrachtje zand naar Zwaagdijk. Na al die lange rondes door Westfriesland, kon ik dan nu weer eens lekker de binnendoorweggetjes pakken. Die we vervolgens ook nog eens opzochten om in Tuitjenhorn bij het sportveld te komen.
Om woensdag weer op pad te gaan naar het bekende rondje. Het was hier en daar wat mistig en de zonnestralen priemden door de bomen en wattendekens heen, het was een mirakels mooi gezicht op de vroege ochtend, soms zou je willen dat je zulke beelden met iedereen kan delen, en het lijkt erop dat zoiets wel een keer gaat gebeuren. Terwijl we het bekende rondje weer reden van de kraan bij Hoogkarspel naar het viaduct bij de Rijweg, hoorde ik op de radio dat chauffeurs die een dashcam hebben, beter gaan rijden. Ze veroorzaken minder ongelukken, rijden zuiniger en zijn bewuster bezig met het rijden en alles daar omheen. Om nu net als in Rusland allemaal een cameraatje op het dashboard te plakken en te wachten tot je beter gaat rijden, dat heeft weinig zin. In het begin zal je er nog even mee bezig zijn, maar alle geleerden zijn het erover eens dat het effect snel slijt, omdat ook die camera ‘gewoon’ word. Waar je wel een betere chauffeur van word, is door regelmatig de beelden terug te kijken en te evalueren, zodat je er van kunt leren en daardoor dus beter word. Zelf lijkt het me ook wel wat om een camera in de auto te installeren, maar dan wel op de rugleuning van de bestuurdersstoel, net boven mijn hoofd, zodat je op de beelden hetzelfde ziet als wat ik zie. Niet alleen dat mooie uitzicht dat langs de zijramen voorbij trekt, maar ook die bestuurders die ruim achter ons rijden maar ons toch nog even moeten inhalen voordat de 2 rijbanen overgaan in 1, dat soort mooie taferelen. Het zal niet veel helpen ben ik bang, maar voor m’n gevoel kan ik dan eindelijk eens wat terugdoen tegen al die automobilisten die op veesboek tekeergaan tegen vrachtwagenchauffeurs. En het scheelt ook een hoop schrijfwerk als ik weer eens wat dikke bakken tegenkom onderweg *smiley die knipoogt*
Donderdag mochten we, jawel, weer naar het geweldige Westfrisiaproject. Wederom lange afstanden rijden vanaf het niemandsland bij Hoogkarspel naar de fietsbrug bij de Oostergouw. Maar misschien dat binnenkort de afstanden wat groter worden. Op de radio werd verteld dat we niet alleen een tekort aan bouwvakkers hebben, maar dat we ook een tekort aan bouwgrondstoffen hebben. Door de groeiende economie wereldwijd, en daarmee de groei in de bouwsector, lijkt nu een tekort aan goed zand te ontstaan. In Nederland hebben we dat nog genoeg, maar in Azië en in het Midden Oosten komen ze tekort. Ja zelfs in die woestijnlanden is gek genoeg een zandtekort, want woestijnzand is niet geschikt om te verwerken in onderlagen voor gebouwen of voor het maken van beton voor die gebouwen. Een mooi klussie voor de zandschepen. Maar ook dichter bij huis word het al spannend, want zelfs in België schijnt er schaarste te zijn *smiley die in z’n handen wrijft* en dat zijn ritjes die wij wel kunnen doen. Zeker nu sinds vandaag de roamingkosten voor bellen in het buitenland zijn afgeschaft. Kunnen we rustig met de planner bellen zonder ons zorgen te maken over hoge rekeningen.
Vrijdag, je raad het niet *smiley die zit te springen in z’n tuigje* weer een dagje over de Ronde Van Hoorn cruisen! Op de radio was nogal onchristelijk nieuws, het aantal abortussen in Nederland is aan het toenemen en er zijn zelfs al wachtlijsten voordat je zo’n operatie mag ondergaan. De combinatie van buitenlanders die hierheen komen en de vakantieperiode waardoor er minder personeel is, zorgt ervoor dat je soms wel 2 weken moet wachten. Maar ook de vergoeding van de verzekering helpt niet mee, de pil of een ander middel krijg je namelijk vergoed tot een leeftijd van 20 jaar, daarna moet je het zelf gaan betalen, maar een abortus word op elke leeftijd door de verzekering betaalt. En daar komt nog eens bij dat steeds meer vrouwen stoppen met anticonceptie op basis van hormonen, omdat ze denken dat het nogal wat kwaaltjes veroorzaakt. Het ongemak van 1 keer in de maand bloeden is minder erg dan het ongemak dat je dagelijks ervaart. En ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het klopt. Zelf ben ik er een paar jaar geleden mee gestopt, en ik voel me een stuk beter. De stemmingswisselen werden door de pil nogal wat getemperd, fijn bij chagrijnigheid maar minder fijn als ook de blije en ‘ik heb zin!’-momenten worden afgevlakt. Dat ik zo nu en dan wat loop te snarken en elke maand een dagje met buikpijn en een zielig gevoel rondloop, neem ik op de koop toe. Het idee dat er daardoor ook minder hormoonresten in het toilet en daarmee uiteindelijk in het water terecht komen kleurt mijn aura wat minder rood. Helaas werden er geen hormoonloze alternatieven genoemd op de radio, dus ben ik voorlopig nog aangewezen op het ouderwetse condoom. Ook in de schaft kwamen geen goede tips, want vroeger was dan wel alles beter, maar gezien de grote gezinnen was dat bij geboorteperking niet het geval. Gelukkig kwam ik elke schaft bij een andere keet terecht als waar we normaal gesproken van onze rust genoten, want het scheen dat iemand was vergeten het licht uit te doen en de ramen te sluiten van de vaste chauffeurskeet, waardoor die vol zat met muggen. En dan weet ik niet wat erger is, tussen het gezoem proberen de beesten uit je lunchtrommeltje te houden, of met een thermoskannetje thee schaften in de grote wielen van je tractor, omdat er vroeger, toen alles beter was, nog geen cabines opzaten en je ’s winters dus zelf een luw plekje moest zoeken.
Maar goed, de werkweek was voorbij, tijd om in het weekend lekker te gaan buffelen. Wingman was al vroeg op pad gegaan om te assisteren bij de Hoogvliegersdag in Leeuwarden, en ik toerde naar Vader en Moeder toe om te assisteren bij het klaarzetten van de barbecue spullen. Schuur opruimen, vegen, koelkasten vol en aan zetten, tafels en stoelen uit woonkamers en van zolders af bij elkaar zoeken en tussendoor nog even met Nichtje een rondje met de traptrekker rijden. Maar gelukkig was ’s middags alles klaar en kon ik naar huis, om daar nog couscousprakje in elkaar te flansen voor morgen en daarna netjes ingeschminkt op de fiets te stappen voor een tuinfeestje bij een vriendelijke collega. Wingman bleef thuis om alle indrukken van de dag een plekje te geven, terwijl ik die avond genoeg indrukken te verwerken kreeg. De collega had er pittig werk van gemaakt en aan drinken, eten en goede muziek was geen gebrek *smiley die over het tuinpad zwalkt* voor ik er erg in had werd er tegen me gezegd dat ik wel kon blijven slapen, blijkbaar had ik 1 biertje meer gedronken dan eigenlijk de bedoeling was, maar zo rond 4 uur was ik dan toch thuis gekomen, waar ik stilletjes naar binnen sloop, de prullenbak door de kamer heen schopte en onder aan de trap stond te roepen of Wingman nog wakker was *smiley die in gevecht is met z’n BH* snel op bed en nog even een paar uurtjes hardcore snurken.
Want zondag werden we bij Vader en Moeder verwacht, voor een gezellige familiebarbecue. Ooms, tantes, neven, nichten, opa’s, oma’s en aanhang zaten gezellig voor de schuur, in de schaduw van een groot zeil wat nog even snel was opgehangen, te genieten van het heerlijke eten. Vlees was er in overvloed en zelfs mijn gezonde couscoushapje werd goed gegeten *smiley die over z’n buik wrijft* gelukkig had ik ook nog een zelfgemaakte ijsthee met citroen, limoen en komkommer, want een beetje extra vocht kon ik wel gebruiken. Toen de barbecue uitging was het tijd om de werkkleren tevoorschijn te halen en Vader te helpen met koeien melken, terwijl de rest van het gezelschap genoot van een lekker ijsje. Zo zoetjes aan begon de groep uit te dunnen en na het allerlaatste bakkie koffie en kommetje vruchtenbowl stapten Wingman en ik ook op. Het was een druk maar fijn weekend, wat zal ik straks heerlijk slapen. Nog een paar uurtjes snoes, en dan begint ons feestje weer.
