Geachte Shirley, de maandag begon een beetje woesie, na een druk weekend en niet al te veel slaap meldden we ons weer in het werkvak dat ergens tussen Bovenkarspel en Hoogkarspel verscholen ligt. Terwijl we op pad waren met het eerste vrachtje zand naar het werkvak bij de fietsbrug, was ik vooral bezig met mezelf heel zielig te vinden. Ik was bleh, het zou weer een warme dag gaan worden, we moesten weer zo absurd vroeg beginnen *smiley die diep zucht* *smiley die z’n schouders laat hangen* ja heel zielig allemaal. Maar het referentiekader van zielig-zijn werd even helemaal op zijn kop gezet, toen we het tweede rondje bij de keet aan het begin werden tegengehouden. Verderop in het werk was namelijk een ambulance op bezoek, en moest er iemand mee naar het ziekenhuis voor wat onderzoekjes. De grootste paniek was alweer voorbij toen we bij de kranen aankwamen, waar de machinisten nog druk aan het overstappen waren om te zorgen dat alle machines bleven draaien. Behalve op het werk, was het op de weg ook even fout gegaan. Op de A7 was een ongeluk gebeurt, maar daar kwamen we pas achter toen we in de file stonden op het Circuit van Hoorn, zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen ‘liep het onderliggende wegennet ook vast’, en voor ons zat er dus niet anders op dan aansluiten en rustig afwachten. De middag verliep zonder al teveel strubbelingen, ondanks dat de temperatuur alweer aardig begon op te lopen. De zwoegers die onder de fietsbrug bezig waren met het maken van een stevig talud voor de viaductconstructie hadden ijs gehaald, en zelfs ik kreeg een hoorntje met bijna-milkshake in m’n handen gedrukt *smiley die een kushandje doet* wat een fijne kerels zijn het toch ook in dat werkvak. Maar ondanks het toetje was de dag nog niet voorbij, we mochten nog even bijspringen in het werkvakje tussen de turborotonde en de Woeste Hoogte, om daar het laatste beetje zand weg te rijden voordat er verder gewerkt kan worden aan de nieuwe duiker.
Dinsdag mochten we ons wederom melden bij Hoogkarspel, waar we zand konden laden voor het viaduct bij de Rijweg, wederom dus weer een mooie Ronde van Hoorn kunnen rijden. Op de radio hoorde ik dat er goed nieuws was voor de mensen die nogal waren geschrokken van het abortusbericht vorige week: jongeren beginnen later met sex. Het is nogal een wirwar van cijfers, maar de leeftijd dat de helft van de jongeren aan sex heeft gedaan is nu 1,5 jaar hoger dan 5 jaar geleden *smiley die achter z’n oor krabt* ja zoiets dus. Tegenwoordig is de helft van de bijna 19-jarigen geen maagd meer, 5 jaar geleden lag die grens bij 17-en-een-half-jarigen. Niet alleen beginnen jongeren later, ze doen het ook minder, bleek uit hetzelfde onderzoek. Ouderen trouwens ook, niet alleen omdat ze ouder worden, maar ook omdat ze ‘het’ gewoon minder doen. Met sex bedoelen de experts trouwens niet alleen de penetratie, ook alle dingen die mannen omschrijven als ‘moet dat?’, zoals zoenen, strelen en orale bevrediging, vallen onder het kopje sex. De deskundigen dachten dat jongeren meer tijd kwijt zijn aan school, sport en vooral sociale media, waardoor ze er minder tijd voor hebben. Dat jongeren pas vanaf hun 18e alcohol mogen drinken, en er dus minder gekkigheid in beschonken toestand gebeurt, zal er ook aan bijdragen. Wel vreemd dat ‘druk met sporten’ als mogelijke reden word genoemd, want meestal krijgen we te horen dat jongeren steeds dikker worden, maar misschien is dat ook wel een reden: de jeugd van tegenwoordig is nog te lui om op een fiets te klimmen en naar school te rijden, laat staan dat ze op een vadsige klasgenoot moeten klimmen om daarop te rijden *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* de gedachte alleen al! En dan sociale media, in elk vrouwenblad is ondertussen wel een artikel verschenen van een redacteur die in het kader van een onderzoekje een week lang de telefoon niet gebruikt, en warempel! Er word dan plotseling weer met de partner en/of kinderen gepraat! En in plaats van nog een uurtje te vinnikleuken op veesboek, word er voor het slapengaan nog even wat gejeweetweld onder de dekens. Maar afgezien van de tijd die je er aan kwijt bent, denk ik dat het ook te maken heeft met de dingen die er door worden gestuurd via sociale media. Via veesboek valt het mee, alles wat maar enigszins naar ‘bloot’ riekt, word in zeer korte tijd verwijderd. Maar de narigheid die de wereld rondgaat via watsep is ongehoord! Nu is het fijn voor jongeren om te weten dat er meer is dan alleen de missionarishouding, maar plotseling zijn alle fetishen en gekkigheden ook zichtbaar. En dat niet alleen, de lat word voor een onzekere puber ook wel erg hoog gelegd met alle lichaamsdelen die in beeld zijn. Van vrouwen word verwacht dat ze de vagina van een 10-jarige hebben, strak en haarloos, met daarbij de grote borsten van een volwassen vrouw die niet van de trap af kan rennen zonder zichzelf een blauw oog te slaan. Vagina’s die afwijken van dat strakke ideaalbeeld komen alleen voorbij op foto’s die zijn voorzien van ‘grappige’ teksten. Terwijl in het echt maar weinig vrouwen zo’n strakke poes hebben, en al helemaal niet haarloos zijn. Om je haar van je kruin tot halverwege je rug te laten groeien, ben je 12 jaar bezig, maar wil je een kale doos, dan zul je elke 8 uur moeten scheren of tweewekelijks in een Zingende Lotus-houding bij een waxsalon op tafel moeten liggen *smiley die staat te stampvoeten* het is niet eerlijk! Gelukkig worden puberjongens ook in de onzekerheidshoek gezet, want de meeste piemels die voorbij komen in filmpjes zijn lang. Zelfs de knappe vrouwen die verderop in het filmpje eigenlijk man blijken te zijn, hebben een flinke leuter. En alsof de paallengte en -dikte nog niet genoeg wit wegtrekkende gezichten veroorzaakt, ook het verloop van de daad zelf is nogal argwekkend. Eerst waren er de pornofilms waarin mannen anderhalf uur lang konden bonkeren zonder klaar te komen, nu zijn er de wat kortere filmpjes waarin man 1:32 minuten aan het ejaculeren zijn, terwijl de meeste puberjongens bij de gedachte alleen al een natte vlek in hun broek krijgen. Voor volwassenen erg grappig allemaal, voor jongeren die nog geen flauw idee hebben is het pure horror. Hun referentiekader van wat ‘normaal’ is, is compleet uit z’n voegen getrokken en heeft absurdistische vormen aangenomen. Met het vooruitzicht dat je bij voorbaat al gaat falen, snap ik wel dat jongeren er liever nog even mee wachten.
Een deskundige op de radio kwam nog wel met een goede tip: www.sense.info, waar alles voor jongeren (en hun ouders, want die moeten er toch ook een keer met ze over praten) duidelijk staat uitgelegd, en waar zonder schaamte vragen kunnen worden gesteld.
Na al die verhitte sexpraat was het woensdag gelukkig wat frisser. We begonnen met een verkoelende 15 graden op de teller, heerlijk. Het leek ook wel alsof iedereen ook wat beter te spreken was, zo zonder die drukkende warmte erbij. We mochten ons weer melden voorbij de rotonde bij Bovenkarspel, om eerst een vracht zand te rijden naar de Rijweg, waarna we zand gingen rijden naar het werkvak bij de kruising met de Markerwaardweg. De Ronde van Hoorn werd veranderd in de Halve van Enkhuizen, maar misschien was ik iets te druk bezig met grappig bedoelde namen verzinnen voor de route, want ik stuurde jou iets te ver naar het kantje toen we op het nieuwe depotje moesten kiepen *smiley die rood aanloopt* op een ruime meter boven de grond hing jij nogal opzij, en twijfelde ik of we toch moesten proberen te kiepen of niet. Een collega-chauffeur wist het uit m’n hoofd te praten en terwijl de shovelmachinist ergens anders ruimte maakte voor de volle auto’s die achter ons aan kwamen, kwam de kraanmachinist erbij om ons los te trekken. 50 ton uit het schuine kantje vandaan trekken, en dan gewoon rechtstaand kiepen. Helaas trok de ketting dat niet en zat er dus niets anders op dan de bak voorzichtig leeg te scheppen. Met mijn amateuristische aanwijzingen peuterde de machinist het grootste gedeelte van de vracht uit jouw delicate rugzakje, waarna hij ons los trok en we het laatste beetje konden kiepen. Met een licht geurende koppeling konden we weer aansluiten in het rijtje, en wisten we uiteindelijk toch nog 8 vrachten weg te brengen. Nee het was geen goede zet geweest, maar gelukkig was er bij het laatste rondje een fan die met zijn telefoon in de hand stond te wachten tot wij het kruispunt over kwamen rollen *smiley die draait onder een discobal* dat er mensen foto’s en filmpjes van je maken terwijl je langs rijd, ja dat deed mij op dat moment toch wel weer goed.
Donderdagochtend had ik even geen zin in zwaaiende mensen langs de weg. Het kan soms raar verkeren op een werk, de ene dag moet er iemand afgevoerd worden met een gele taxibus en blauwe discolampen, en andere dag word er meerdere malen gezegd en gemaild dat de chauffeurs wel om 5:45 bij de kraan MOETEN staan *smiley die op tafel slaat* en verder geen nieuws. Dus zo rolden wij in alle vroegte over de wasbordweg richting de kraan, en sloten we netjes om 5:46 als vijfde auto in de rij aan achter de auto van de uitvoerder, want hoewel de uitvoerder graag wil dat iedereen op tijd begint, was ie dit keer blijkbaar vergeten iemand aan te wijzen die op tijd het hek open zou zetten. Het duurde niet lang voordat de gemoederen enigszins opliepen, net als de temperatuur trouwens, want al voor de eerste schaft stond de teller op 25 graden *smiley met natte plekken onder de oksels* de werkshirts lagen inmiddels allemaal in de was, en ik was erg blij met mijn keuze van die ochtend, om het luchtige eucalyptushouten shirt aan te trekken, ook al dachten een paar collega’s dat ik geen roze shirt maar gewoon helemaal niks aan had. Gelukkig stond in de keet de arko aan, die werkte zo goed dat zelfs de koffiebekers van tafel af vlogen, heerlijk een halfuurtje afkoelen voordat we weer verder gingen op ons rondje van Bovenkarspel naar de Bangert-Oosterpolder. Op het nieuws hoorde ik iets over een verzorgingsflat, waar een paar bewoners door de directie voor het gerecht werden gesleept, omdat ze niet wilden eten wat de cateraar hen voorschotelde. Vanwege bezuinigingen was de keuken in het pand zelf gesloten, en was een cateraar van buitenaf geregeld. Heel fijn natuurlijk dat die mensen niet zelf hoeven te zwoegen in de keuken, maar de voorgeschotelde prak werd niet erg gewaardeerd, waardoor sommige bewoners zelf wat beters zochten. Nu heb ik wel eens gezien wat er bij Oma werd geserveerd, toen ze nog in de revalidatie zat, maar de uitgekookte groenten en halflauwe patatjes die onder het lekkende deksel vandaan kwamen, kwamen op mij ook niet erg smakelijk over. Met porties die worden gemeten in flomp, want dat hoor je als het eten in zo’n bakje word gekwakt, lopen de dames van de bediening eigenlijk vreselijk voor schut, dat wil je toch niet aan iemand serveren? En ik heb het boek van Hendrik Groen gelezen, die pogingen doet om iets van het leven te maken, dus ik weet precies hoe het werkt in die senioren-megastallen. Waarom laat je de mensen niet zelf koken? Er zitten wat trillerige besjes tussen die nog geen pan vast kunnen houden, en mannen die 67 jaar getrouwd zijn geweest met een huissloof en nog nooit zelf boodschappen hebben gedaan, maar er zijn ook altijd wat mensen die nog wel graag aanschuiven om wat piepers te jassen of een sausje in elkaar te flansen. Gooi die keuken weer open, hang een vrijwillige corvee-lijst op het prikbord, en zorg dat oud-zijn weer fijn word, in plaats van een straf. Als ik op een broeierig hete dag moet kiezen tussen kappucijners met spek of een kleffe gehaktbal, geef mij dan maar een extra shotje morfine. Gelukkig kreeg ik een andere keuze voorgeschoteld, want de directie had het hitteplan in werking gesteld, en dus kon ik die middag kiezen uit een ruim assortiment van ijsjes die in de koelcel van de garage lagen uitgestald *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* wat een verrassing!
Vrijdag gingen we weer vrolijk verder met de Halve Ronde van Enkhuizen. Net als gisteren moest er al voor 6:00 grond geladen worden, dat naar het viaduct bij de Rijweg gebracht moest worden. Alleen al bij de gedachte dat ze meerdere dagen op hetzelfde rondje moeten rijden, beginnen sommige collega’s al te zuchten. Of ik dat niet saai vind? Nee hoor, wij kunnen daar heerlijk van genieten. Lekker toeren door het Westfriese landschap. Behalve koetjes en schapen en bloembollen, is er nog zoveel meer te zien. Kuddes ganzen, waarvan sommigen zo nu en dan proberen de weg over te steken. De zwanennesten zijn ook uitgekomen en zo hier en daar tref je dus van die gezinnetjes met luid blazende ouders en grijze pluizenbollen. Daar tussendoor zie je dan weer wat lepelaars door de sloot heen stiefelen, op zoek naar een lekker hapje. Oeverzwaluwen heb ik nog niet gezien, maar die schijnen letterlijk in het werk te zitten, bij het werkvak bij de duiker. Daarom zitten er af en toe ook mensen in de berm, niet om foto’s te maken van vrachtwagens, maar om gebiologeerd naar een berg zand te staren. Dat rustgevende beeld word afgewisseld met de speelse honden die op diverse plekken langs de route worden uitgelaten. Soms hijgend en puffend, zoals die 2 dikke labradors, maar het gebeurd ook wel eens dat je honden te water ziet springen op jacht naar een balletje. Dan heb je natuurlijk ook nog de markante gebouwen zoals de oude stadspoort van Enkhuizen en de grote schuur waar ‘ijs-kaas-farm’ op geschilderd is. Hoewel de stadspoort mooier is, wil ik toch nog graag een keer naar die schuur, want ik ben erg benieuwd hoe kaas met een ijssmaak smaakt. En daarna door naar de boerenlandwinkel, waar een grote moestuin omheen ligt en een beestenhoekje, dat word bevolkt door geitjes en snoezige varkentjes. Oja en dan de alpaca’s niet te vergeten! Wat een geweldige beesten zijn dat om te zien! Zeker wanneer de jonkies met de hele kudde mee naar buiten mogen, en ze als steroïden-lammetjes in het land huppelen en spelen, een hertje op glad ijs staat steviger op z’n vreemde lange poten dan hun doen. Maar goed, na 7 vrachten en een creatief pauze-schema was onze dag voorbij. Jij mocht de wasstraat in, terwijl ik thuis snel de dixielucht van me af spoelde, want ’s avonds hadden we een etentje met de collega’s van de strooiploeg. Gezellig wokken en grillen, heerlijk. Chinees wijntje erbij, lekker babbelen over het werk, het weekend, en wat er in de volgende winter zal gaan gebeuren, het was een topavond. Zelfs aan ijs met vuurwerk was gedacht *smiley die grinnikt in z’n knuistje* met volle buiken en in een uitgelaten stemming zocht iedereen z’n auto of taxi weer op, en zo kroop ik ’s avonds dan eindelijk tegen Wingman aan.
Die zaterdag alweer vroeg het bed uit kroop om te gaan assisteren bij de Hoogvliegersdag in Lelystad. Het weer viel na de hittegolf van de afgelopen dagen een beetje tegen, maar dat maakt het voor de kinderen niet minder mooi. Helemaal afgepeigerd na de lange dag met vele indrukken kwam Wingman thuis, dus die pizza op de bank voor de tv had hij wel verdiend *smiley die een kushandje doet*
Zondag begon natuurlijk met uitslapen, en daarna lekker op de bank kruipen voor de TT van Assen. Mijn persoonlijke favoriet Rossi startte als vierde maar pakte bij de start een plaats winst. Zarco, Marquez, Rossi en Petrucci reden in de kopgroep, gevolgd door Redding die de rest van het veld leidde. Het tempo zat er meteen goed in, en halverwege pakte Rossi zo zoetjes aan wat plaatsen. Even leek het erop dat Zarco hem van zijn motor wilde stoten, maar beide mannen bleven zitten en Zarco zakte terug naar de vierde plaats. Met nog 10 ronden te gaan stond Rossi aan kop en werd de witte vlag gezwaaid. Er mocht van motor gewisseld worden, want zo hier en daar werden spatjes gezien. Zarco ging de pits in, maar dat kostte hem veel plaatsen. Misschien zenuwachtig geworden door de spatjes en een paar crashes liet Rossi zijn gas een beetje los, waardoor Petrucci dichterbij en voorbij kwam, terwijl Marquez in een hevige strijd was verwikkeld voor de laatste plaats op het podium. Rossi en Petrucci liepen wat uit op nummer 3 en 4 terwijl ze ondertussen de eerste achterblijvers inhaalden. Het was spannend tot aan de laatste bochten maar uiteindelijk kwam Valentino als eerste langs de zwartwit geblokte vlag. Knuffelend met de marshalls en fans langs de baan vierde hij zijn zegen, terwijl de rest van het veld nog bezig was met finishen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* even ging ik 10 jaar terug in de tijd, toen een blije Rossi voor de camera verscheen. Op de achtergrond was het witte racepak van Wil Hartog nog in beeld, die 40 jaar geleden in Assen de koningsklasse van de tweewielers won en voorafgaand aan de race een ererondje mocht rijden met zijn oude brommer. Terwijl het Yamaha-team uitzinnig stond te juichen, wist de oude rot zich nog een paar keer in beeld te werken. Goed te begrijpen, want in zijn tijd waren er nog niet zoveel camera’s en hadden de pitspoesen nog een oudhollandsche maat 44, dus ik snap dat hij nog wat van deze sfeer wilde proeven.
Overschakelen naar de andere zender dan, voor de Formule 1 race van Baku in Azerbeidjan. Waar dat precies ligt weet ik eigenlijk niet eens, waarschijnlijk ergens tussen Canada (waar de vorige race was) en Rusland (waar het lange tijd onderdeel van is geweest). Een knus stratencircuit waar de mannen raceten tussen klassieke kastelen en kuis geklede vrouwen. De eerste bochten waren dus totale paniek. Bottas schoot met zijn Zilveren Pijl bijna het Briesende Paard van Raikkonen van de baan, en het Rode Pinkenbulletje van Sainz schrok zo erg van stalgenoot Kvyat dat ie in de rondte ging. De eerste 10 ronden gingen lekker, Max stond er goed voor, maar verloor plotseling weer kracht en helaas moest hij zijn Rode Stier ongepland de stal insturen. Ondertussen was Bottas op een rondje gezet na zijn snelle opknapbeurt in de spits, maar dankzij het uitvallen van Kvyat en de safety car situatie die nodig was om zijn bolide veilig van de baan te kunnen halen, kwam het hele veld weer dicht bij elkaar en mocht Bottas de hele bende inhalen om zijn ronde achterstand in te halen. Nadat de safety car weer terugkeerde naar zijn vaste parkeerplaats in de pits, renden er nog een paar marshalls over het asfalt om wat brokken plastic van de baan te plukken. Het duurde niet lang voordat de safety car weer naar buiten kon, Bernd kon zijn lol op en commentator Olav Mol zei al dat de AMG meer ronden op kop had gereden dan Hamilton met zijn Mercedes-volgauto. Terwijl de coureurs klaagden dat het te langzaam ging, zat Bernd misschien nog met zijn gedachten tussen de volupteuze rondingen van Mariah Carey, die voor de start even in de auto mocht zitten voor een paar mooie foto’s. Om iedereen weer rustig te krijgen, en de gemeentewerkers de kans te geven om de baan te vegen, werden de auto’s in de pits geparkeerd. Even tegen de banden schoppen en wachten op de volgende start. Van de 5 uitvallers kwamen er weer 2 uit de pits vandaan, maar helaas bleef Max binnen. Na de start was het weer vechten op het warme asfalt. Force India, dat er goed voor stond, raakte plaatsen kwijt nadat de coureurs elkaar raakten, maar ondertussen was Ricciardo met zijn Stampende Stier verder naar voren toe gekropen tot aan een podiumplek aan toe. Vervolgens werd Hamilton van zijn eerste plek af gehaald omdat zijn nekbescherming losliet. Een rolletje ductape kon hij zo snel niet vinden in het dashboardkastje, dus moest hij de pits in. Vervolgens kreeg nummer 2 Vettel ook een straf, omdat hij bij een herstart achter de safety car zich nogal onveilig had gedragen. Hij vond van niet, maar alle kijkers hadden kunnen zien hoe hij moedwillig tegen Hamilton aanstuurde nadat die hem een remtest had laten doen, waarbij het Steigerende Paard van Vettel zijn neus stootte. Zo kwam Ricciardo aan kop, voor Stroll en Magnussen. 3 coureurs die niet eens regelmatig in de top 10 eindigen, stonden nu op het virtuele erepodium. Met nog een handvol ronden te gaan zakte Magnussen af en kwam Bottas (die van het rondje achterstand ja) weer terug naar voren. Ondanks Max’ uitvallen was het sensatie alom, en gelukkig wist het Stierenteam toch nog wat punten te pakken met Ricciardo’s eerste plaats, Bottas wist na de laatste bocht zijn Zilveren Pijl nog voorbij Stroll te drukken, en zo stond de rookie als derde op het podium, voor de eerste keer in zijn carrière, met een bijna huilende vader tussen het publiek. Ja het was een mooie race, en gezien de rustige tribunes staat dit circuit op mijn verlanglijstje om nog eens in real lijf te bezoeken. Nog maar even op googel kijken voordat de zondag helemaal voorbij is *smiley die in z’n handen wrijft*
