Geachte Shirley, wat was het lekker op de bank, dekentje over de voetjes, kopje thee erbij, en lekker de Boer Zoekt Vrouw-reünie kijken. Er waren ook nog wat boeren bij van de heel vroegere seizoenen. Ja het programma draait al meer dan 10 jaar, en dat zie je niet alleen aan de boeren zelf, maar ook aan de beeldkwaliteit. Nou nee, misschien toch wel het meest aan de boeren zelf. Een paar jaar geleden waren het nog de jonge mannen die met een ondeugende grijns door het weiland crossten en op blikjes schoten, nu zaten ze met hun 3 kinderen tussen de andere BZV-kindjes, het haar wat dunner geworden en de ogen die slechts nog matjes glommen bij de restanten van de ondeugende grijns. Maar goed, je krijgt er zoveel voor terug *smiley die z’n handen uit elkaar houd* en het was ook wel een mooi gezicht, die 50 van de 65 kinderen bij elkaar. Wat een gekkenhuis moet dat geweest zijn. En daarmee houd het nog niet op, want voor het komende voorjaar kondigde Yvon een nieuw seizoen aan met nieuwe vrijgezelle boeren *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* ik ben benieuwd wat ze nu weer tevoorschijn weet te toveren om de keurige NPO 1- kijkers te shockeren. Een homo, een lesbo, een veertigjarige maagd en een kleurling, we hebben het allemaal al gezien. En wat voor absurde knapperd sleept ze voor de camera om het brieftotaal over de 1000 heen te tillen? *smiley die in z’n handen wrijft* ik kan niet wachten tot het zover is! Ik bleef nog even voor de tv hangen, voor Dit Was Het Nieuws. Een programma waarin met licht sarcastische ondertoon het nieuws van de afgelopen week word besproken. En dat word vooral bekeken door gepensioneerden en de deelnemers aan het RTL-programma Lastige Slapers, zo laat word het uitgezonden. Jammer, want ik kan er wel van genieten. Harm Eedens die als lichtelijk valse nicht de slechte grappen van de autocue leest, en 2 panels bestaande uit een vaste cabaretier en een steeds wisselende niet-zo-bekende-BN’er, het is heerlijk wat je allemaal op tv kunt zeggen zolang je het maar ‘satire’ noemt. En ik snap nu eindelijk ook waar die heisa over ging met rapper Boef en zijn kechs. Hij had pech met zijn auto en ik was in de veronderstelling dat hij ‘keggen’ verkeerd spelde, maar ‘kech’ is straattaal voor ‘hoer’, in Boef’s wereld is iemand die strakke/korte kleding draagt en mensen behulpzaam een lift aanbied in geval van pech een ‘hoer’, iets anders dus dan de vrouwen die hun lichamelijke diensten aanbieden voor geld, zoals vroeger werd bedoeld met ‘hoer’. Of je als je ‘kech’ bent ook geld moet vragen, wanneer je lifters meeneemt, daar kon ik nog niet echt wijs uit worden, maar wie weet dat Boef dat nog eens kan toelichten als hij weer met z’n porem (straattaal voor bakkes) op tv durft te komen.
Opeens was het alweer maandag. Wingman ging te werk, en ik niet. Anders had ik ook niet zo lang voor de tv kunnen zitten natuurlijk. Het werk was uitgesteld omdat het nog een beetje onder water stond, dus gaf de planner ons nog 1 dagje rust *smiley die zich nog eens uitrekt* en daar was ik wel aan toe. Nog even gauw een seizoen van Call the Midwife er doorheen jagen, en ik zou helemaal klaar zijn voor de eerste echte werkdag van dit jaar. Daar stak de planner echter een stokje voor. In het nieuwe jaar hebben we medische keuringen, om te kijken of niemand ziek is geworden van de vervuilde grond die we zo nu en dan vervoeren. Eigenlijk zou ik woensdag pas aan de beurt zijn, maar vandaag kwam toch wat beter uit met het werk. Inmiddels is het een bekend riedeltje: potje plassen, bloeddruk meten, ogen testen, oren testen, bloed aftappen, praatje met de dokter maken terwijl ie een hartfilmpje maakt of naar de ruis op je rug luistert, ik ben er bijna al meer ervaren in dan de dames die er soms bijzitten. Maar dit keer was het een opeenstapeling van slecht nieuws. Plas was goed, bloeddruk goed, maar ik ben gekrompen naar 1,77 meter, terwijl ik ondertussen ben gegroeid naar 69 kilo *smiley die wit wegtrekt* en toen het gesprek met de dokter op mijn maandelijke cyclus kwam, en ik vertelde over de propjes die er soms tussen zitten, en dat het de eerste dagen zo hetig lekt, begon hij over een vleesboom *smiley die in de gordijnen hangt* gekrompen en te zwaar en dan ook nog eens een vleesboom! Dit is het begin van het einde snoes, ik kan naar mijn pensioen toe gaan werken, het hoogtepunt ligt achter mij. Alles wat mij nu nog rest is bakken ijs eten terwijl ik bodybuilding- en fitnesswedstrijden op tv kijk en schreeuw dat het niet eerlijk is.
Ja en dan ’s avonds gebeld worden voor een rondje strooien *smiley die met z’n ogen rolt* op het werk zeggen we wel eens dat oudjes het eerst op moeten, en nu ben ik dus ook aan de beurt…
Maar dat betekende wel dat jij dinsdag helemaal klaar stond om weer aan het werk te gaan. De accu was nog vol, dus in tegenstelling tot sommige collega’s konden we zonder hinder naar het werk rijden. Eerst maar weer eens naar een oude bekende: de Westfrisiaweg. Tussen het nieuwe viaduct bij De Strip en de rotonde bij Westwoud lag nog een strook oud asfalt die we eruit mochten frezen. Maar nog voordat de frees van de trailer af was, had de uitvoerder verzonnen dat wij een paar vrachten zand mochten laden op het viaduct onder de fietsbrug. Die moest in het gat naast de vernieuwde duiker, in hetzelfde werkvak als het oude asfalt. En het gefreesde spul kon dan weer op het viaduct naast de rotonde gereden worden, als ondergrond voor het nieuwe asfalt. Ideaal, want zo hoefden we het werkvak niet uit en in de file aan te sluiten. Ondanks de kou leek het toch erg dorstig weer te zijn, want de frees stopte met enige regelmaat om water te tanken en beitels te wisselen, waardoor ik uitgebreid de tijd had om een boekie te lezen en de administratie bij te werken. Veel jongeren zullen nu wel achter hun oren krabben, maar ik ben nog zo’n ouderwets type dat alles opschrijft in de agenda. Ja er staan ook veel dingen in de agenda in de telefoon, maar dat ouderwetse pak papier *smiley die zit te mijmeren* het heeft wel wat. Als je in januari begint en kijkt naar al die lege pagina’s die nog gaan komen, al die mogelijkheden voor mooie reizen, leuke uitjes, feestjes. En leuke klussen natuurlijk! Want er moet wel eerst wat gedaan worden voordat er iets uitgegeven kan worden.
Woensdag mochten we weer naar het Westfrisiaproject, maar nu aan de kant van de N506, vlakbij Enkhuizen. Het laatste werkvak van het project, waar een fietsbrug over de weg komt, ter hoogte van dat oude gemaaltje, zodat het gemotoriseerd verkeer zonder tussenkomst van fietsers kan doorrijden langs de Woeste Hoogte. Het zand dat was gebruikt voor de overhoogte en daar nu teveel was, brachten we naar het werkvak achter de tijdelijke rotonde bij Lutjebroek, of Bovenkarspel, daar ergens in die hoek. Weet je nog waar we vorig jaar zo stonden te vloeken omdat we in de bagger grond moesten laden en met die 50 ton door diepe sporen naar boven moesten zwoegen? Nou die zandbaan was nu gelukkig al redelijk opgedroogd, en zonder al teveel moeite reden we daar het zand nu heen, om een vorm te maken voor de rotonde die daar het in- en uitvoegende verkeer tussen doorgaande en binnendoorwegen moet laten versmelten. Langzaam kwam ook het besef dat ik 2 weken geen nieuws had geluisterd, en dus een hoop had gemist. Zoals de aardbeving in Groningen, bij Loppersum, de heftigste tot nu toe. Het was al een paar dagen geleden, maar de naschokken waren nog duidelijk te voelen in het nieuws. Dat Nefit naar buiten kwam met het bericht dat een bepaald model CV-ketel mogelijk niet goed is, en mensen die gratis kunnen laten repareren of voor de helft van de prijs een nieuwe kunnen kopen, leek mij dan ook een mooie kans. Oude CV-ketel eruit, nieuwe electrische erin, en dan is er vanzelf minder gas nodig om uit Groningen vandaan te pompen. Hoeft er ook niet meer gekissebist te worden over hoe veel of hoe weinig er nu precies uit de grond mag worden gehaald.
We waren aardig op tijd klaar, en onderweg naar huis hoorde ik nog iets waarvan ik dacht “waarom nu pas?!”: mikro-klupping. Het zal ongetwijfeld op z’n Engels geschreven moeten worden, maar dat hoor je op de radio niet. Het komt erop neer dat de clubs (voorheen discotheken) eerder open gaan. Vroeger *grijze smiley die in z’n schommelstoel zit te schommelen* ging ik op zaterdag na het eten en het kijken van Kopspijkers de hort op. Kopspijkers, ik geloof dat het tot 20:30 of 21:00 duurde, en mijn ouders vroegen dan vaak al of ik nog wel uit zou gaan, was ik niet al wat aan de late kant? Sterker nog, soms werd er na Kopspijkers eerst nog bij iemand thuis was gedronken voordat we op stap gingen, omdat het anders nog zo onwijs rustig was, en je wilt natuurlijk niet ergens als eerste binnenkomen, dat is te suf. En dan ging het feest door tot een uurtje of 2, 3, soms 4, afhankelijk van welke tent in welk dorp of welke stad je bezocht. Om vervolgens de hele zondag te genieten van een jetlag en maandag weer brak naar school/aan het werk te gaan. Nu schijnt het al normaal te zijn dat clubs pas om middernacht open gaan, en het pas na enen echt druk word *smiley met opengesperde ogen* niet normaal meer. Gelukkig zijn er meer mensen die er zo over denken, die in slaap vallen op de bank of bij vrienden zitten te borrelen en al teut zijn voordat ze op pad gaan. Of die graag nog iets van een leven willen hebben op de zondag. En daarom is dit een trend die ik van harte toejuich, lekker om een uurtje of 8, 9 naar binnen lopen, borrelen, rond middernacht nog een broodje swarma halen en dan naar huis, voordat de kinderdisco begint *smiley die in z’n handen wrijft* nu alleen nog weer eens plannen maken om ook daadwerkelijk op stap te gaan, in plaats van bij vrienden op de bank te blijven zitten…
Donderdag mochten we ons weer melden bij de toekomstige fietsbrug, tegenover het verlepte gemaal, net uit het zicht van het opgeknapte chaletparkje. Er is eigenlijk nog best veel te doen daar in dat hoekje, maar dat gebeurde nu allemaal uit het zicht. We mochten hetzelfde werk doen als gisteren, alleen gebeurde het nu in de mist. En dan rijd je toch iets minder vlot achteruit over de platenbaan omhoog *smiley die met witte knokkels aan het stuur zit* oja met een klein bochtje erin. Het werd een rommelig ochtendje, dan weer een vracht bij de toekomstige rotonde waar we gisteren begonnen, dan weer een vracht achteruit het viaduct op bij de Houterweg, waar we gisteren gelukkig pas heen hoefden toen het licht werd. Door de mist moesten we met de 4 chauffeurs onderling goed contact houden wie waar reed, want op het donkere werk was het zicht niet veel verder dan tot aan de volgende kuil in de korrelbaan. De machinisten moesten we haast op de tast zien te vinden. Zelfs de GPS raakte van slag, die wilde opeens de rotonde anderhalve meter hoger hebben dan de aansluitende wegen *smiley die aan z’n kin krabt* het is toch wat met die techniek. Dus reden we eerst allemaal het andere stort maar vol, om vervolgens grond terug te brengen van Lutjebroek naar de nieuwe fietsbrug bij de turborotonde. Ondertussen was er op de radio een hoop te doen over het onderwijs, het VMBO loopt langzaam leeg doordat ouders het beneden hun niveau vinden en daarom de kinderen dwingen naar de HAVO te gaan. De vraag was: hoe maken we het VMBO weer sexy? *smiley die een kanten BH op een muur plakt* door het leuk aan te kleden misschien? Sexy, een opleiding die sexy is. Dan denk ik aan jonge, knappe leraren en leraressen, de bediening in de kantine die in een Hooters-tenue rondloopt, en zo’n directrice met een streng knotje in het haar, grote bril met dik montuur en hoerig rode lipstick, gekleed in een mantelpakje met eigenlijk iets te korte rok, die dan op de hoek van het bureau gaat zitten als je op gesprek moet komen, en vraagt wat je fout hebt gedaan, terwijl ze langzaam haar benen over elkaar slaat. Zou dat werken voor het VMBO? Het zou in ieder geval de ouderavonden een stuk populairder maken.
Vrijdag had ik genoeg tijd om daar nog wat over na te denken, want toen werden we op de lange afstanden gezet. De machinist bij de fietsbrug had genoeg grond om het kunstwerk aan te kleden, dat is vakjargon voor: de bult zand te bedekken met een laagje grond. Nu moesten we de grond van de tijdelijke rotonde bij Lutjebroek naar het viaduct bij de op-/afritconstructie van de A7 en de Westfrisiaweg rijden. Door het Westfriese landschap reden we naar het Circuit van Hoorn, even een stukje de A7 op en meteen er weer af, om halverwege de afrit uit te voegen het werkvak in. Gelukkig hadden we gisteren het laatste rondje daar ook al gekiept, want in het donker zoeken, terwijl je word verblind door al die werklampen van de diverse kranen, dumpers en een shovel die er bezig zijn, wetende dat er ergens een afstapje is van zo’n 4 meter diep, dat rijd toch niet prettig. De hele dag bleef het grauw en miezerig weer, maar gelukkig werd er bij ons geen smog voorspeld, zoals in de randstad en rondom Rotterdam. Auto’s, maar vooral ook de industrie, stoten fijnstof uit, wat in de lucht blijft hangen omdat er amper wind is. Smog, ik dacht dat het iets was voor derdewereldlanden die hun economie flink proberen op te pompen, maar blijkbaar zijn we nu in Nederland ook al slachtoffer aan het worden van de ‘beschaafdheid’ en ‘ontwikkeling’. Gelukkig waren er ook 2 nieuwtjes op de radio die mij hoop gaven voor de toekomst. Er is nu gebleken dat wanneer vrouwen veel paracetamol slikken tijdens de zwangerschap, hun dochter minder vruchtbaar is en slecht zwanger word. Dat klinkt als goed nieuws, want zo komen we stap voor stap dichterbij een generatie die gewoon vruchtbaar is, waar niet 1 op de 3 stellen medische hulp nodig hebben bij het maken van kindjes. En als minder mensen paracetamol slikken (of welke willekeurige andere pil dan ook), dan komen er minder pilresten in de ontlasting terecht, wat de smartwc van het Poeppaleis dan weer kan meten *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* alleen die naam al, daar word ik blij van. En dan blijkt het ook nog eens reuze handig te zijn. Vroeger heb ik wel eens gehoord dat je aan je poep kunt zien of je darmkanker hebt. Nieuwsgierig als ik ben, kijk ik sindsdien vaak even om. Tot er pas geleden iemand vroeg hoe je dat dan kunt zien, krijg je dan paarse drollen ofzo? Of steekt er een vlaggetje uit? Darmkanker is niet te ontdekken via de poep, daarvoor moet je een getrainde arts of hond zijn, geen leek die af en toe eens achterom kijkt. Maar met de smartwc van het Poeppaleis, zou dat wel mogelijk kunnen worden. Je hoeft niet achterom te kijken, je veegt af, trekt je broek omhoog, wast je handen en gaat op de bank zitten lezen wat voor meetresultaten de wc naar je telefoon heeft doorgestuurd over je gezondheid. Overdreven? Je ontlasting vertelt meer over je interne gezondheid, dan je aan de buitenkant kunt voelen. Niet alleen (beginnende) darmkanker, ook zwangerschap kunt je ontdekken door je afvalstoffen te testen. Wat te denken van suikerziekte? En inmiddels is ook duidelijk geworden dat ADHD en autisme (deels) samenhangen met een verstoorde darmflora. Dit zou wel eens een grote stap kunnen zijn in ziektepreventie, omdat je bij kleine schommelingen al actie kunt ondernemen, in plaats van af te wachten tot je je echt ziek gaat voelen en je kanker/een foetus/diabetes blijkt te hebben.
Zaterdag was tijd voor uitslapen, wasje draaien, broodjes in de oven gooien voor Wingman, en met de lunch zaten we bij Opa en Oma voor een flinke punt zelfgebakken appeltaart. Na wat koppen thee en verhalen over hoe leuk het vroeger was, sleepte Wingman mij mee naar buiten, voordat ik huilend zou gaan schreeuwen dat ik ook hondjes wil! Heel veel! Als afleiding reden we naar Snor, die een nieuw projectje op de kop had getikt, en dus moesten de mannen kletsen over technische dingen en hoe en wat. Er werd Grieks eten besteld, ik mocht met de waterkoker en een theezakje nog wat kijken op netfliks, zolang ik maar stil was, en de mannen hebben uren samen voor de computer gezeten, porno kijken. Autoporno welteverstaan. Het begon met onderdelen, maar het duurde niet lang voordat ik in mijn ooghoeken complete auto’s voorbij zag komen. Sportwagens, dikke terreinwagens, het scheelde niet veel of Wingman wilde ons budget voor de bruiloft gebruiken voor een limo met ruimte voor 60 personen *smiley die nog eens inschenkt* geef die jongetjes een internetverbinding, roep af en toe iets van “oohh mooi hoor” of “bedoel je dat model?” en je hebt de hele avond rust.
Het was net aan zondag voordat we in bed kropen, en de nachtrust werd na een paar uur alweer verstoord. Zelf droomde ik dat we op een feestje waren, en die hinderlijk rinkelende telefoon verstoorde de pret, maar Wingman had gelukkig wel door dat het mijn eigen telefoon was *smiley met opengesperde ogen* tijd om weer een rondje te gaan strooien! Het was lekker rustig op de weg, voor de verandering waren we eens niet als laatste van het pad af, ondanks dat ik nog zelf een TVO’tje moest zetten, en binnen 5 uur na het telefoontje kon ik weer onder de warme dekens kruipen en mijn koude tengels en tenen opwarmen aan iemand die diep lag te zuchten.
En die mij heel lief een paar uurtjes later weer wakker maakte, omdat ik anders vanavond niet zou slapen *smiley die een kushandje doet* wat een schatje is het toch. Nu kunnen we samen lekker nog een paar uurtjes op de bank hangen, kijken wat er in de Dakar Rally en de Africa Eco Race allemaal is gebeurd, en dan weer uitgerust op bed. Morgen sta jij weer te trappelen snoes, om samen met mij op pad te gaan, en dat beloofd ook weer een bewerkelijk dagje te worden. Maar tot die tijd allemaal een fijne zonnigdag!
