Geachte Shirley, na een heerlijke zondag begon de werkweek maandag bij de loswal in Schagen, waarvandaan we zand mochten rijden naar het Microsoft-terrein, net als vorige week. Een rustig begin, letterlijk, want behalve een paar verkeersregelaars en wat wandelvolk, zagen we niemand op het terrein. Alle machines stonden stil, dus belde de collega na 2 vrachten toch maar eens naar de uitvoerder. Bleek dat er wat mis was met de werkvergunning, waardoor de heren allemaal wat langer in een warme keet moesten blijven zitten *smiley die met z’n ogen rolt* wat jammer nou! Jij had last van dikke olie door de kou, waardoor je bak wat langzamer zakte, maar in het kantoor leken ze wel last te hebben van dikke printerinkt. Na 4 rondjes was de pret over op Agriport, en moesten we samen de collega met spoed naar een klusje in de buurt van Burgervlotbrug. 2 Kieptrailers stonden daar voor een bruggetje, waar ze niet overheen kwamen. Niet de vlotbrug zelf, maar een ander smal wateroversteekje, waar een venijnig knikje in zat. En nu kunnen knikdumpers veel knikken, maar wanneer het naar boven en beneden moet knikken, worden ze opeens zenuwachtig. Dus mochten de starre vijfassers het probleem oplossen *smiley die met z’n spierballen rolt* eerst over het bruggetje en daarna haaks om achteruit de hekopening door en een stukje de nieuwe paardenbak in. Wat in 1 keer zou kunnen lukken, als er niemand boompjes binnen het hek had geplant, waarvan er eentje natuurlijk precies in de lijn van de achterwielen stond. Na nog 4 vrachten met speciaal paardenbak-zand bleek dat het misschien maar goed was dat de knikdumpers hier niet aan waren begonnen. Het paadje door het hek begon door te draaien, dankzij het gewring met niet-sturende dubbellucht wielen, en we hadden zelfs de sperren nodig om op precies de juiste plek stil te kunnen staan. Al met al was het dus toch nog een bewerkelijk dagje geworden.
Dinsdag was het even schrikken, na al die dagen rondom Hoorn en verder naar boven in Noord Holland, mochten we nu afdalen naar Amsterdam. Verrassend genoeg reden we er zonder file heen, zodat we op tijd in de drukte bij de loswal konden aansluiten. Diverse vijfassers en kieptrailers moesten direct onder de kraan laden, en daar tussendoor waren er nog een paar klanten die gewoon zand onder de trechter konden laden. Het hele terrein stond vol, maar na een kwartiertje rust kwam er al meer ruimte, en konden we met een rugzakje vol zand op pad naar Neck. Voor degene die dat niet kennen: dat is het plaatsje waar je doorheen rijd wanneer je van Purmerend naar Wijdewormer rijd (of andersom). Een stukje lintbebouwing met een rijtje woonboten en 3 absurde drempels voor de deur van het dorpshuis langs. Maar wij moesten aan de achterkant zijn, nog voor de krappe bocht om pizzaboer Mario (gratis culinaire tip) heen, was er een platenbaan aangelegd het weiland in, waardoor wij om het voetbalveld heen konden rijden, zonder dat we tussen de huizen door denderden. Na de rijplaten volgde een flink stuk zandbaan, dat er door de vorst en de machinist natuurlijk, superstrak in lag. Tijdens de ritjes over de A8 en het hobbelige gedeelte van de A7, hoorde ik op de radio dat de 6 maanden oude baby, die gisteren door haar ouders was ontvoerd nadat ze bij een verzorgster in huis was geplaatst, weer was teruggevonden. De baby was wegens mishandeling bij haar ouders weggehaald, en nu bleek wel dat het ontaarde mensen waren, want ze hadden hun dochter meegenomen naar een vakantiepark *smiley met opengesperde ogen* juist op de dag dat nauwkeurig onderzoek bevestigde wat elke paranoïde moeder met smetvrees al wist: vakantiehuisjes blijken in veel gevallen nogal smerig te zijn. Niet alleen de plukken stof die je zelf vaak ziet wanneer je eens onder de bank of het bed moet wezen, maar er bleken ook haren in doucheputjes te zitten, schimmels die permanent in de huisjes woonden, en dat alles met een toefje poepbacterie die op deskundige wijze door het huisje was verspreid. In gedachten zag ik de woedende reacties op het Libelle-forum al voor me: “Ik heb het altijd al gezegd!”, “Gelukkig dat ik altijd alles zelf nog eens schoonmaakte!” en “Dit moet mijn man lezen, dan lacht ie niet meer zo hard om mijn gezwoeg op de eerste vakantiedag!”. Ondertussen pakte ik het afklophout erbij *smiley die op hout klopt* want we hebben de hele dag geen moment stil gestaan voor de Coentunnel. Na 11 vrachten en het spotten van de eerste schaatser op het natuurijs van het Oostzanerveld, keerden we huiswaarts door de sneeuwbuien heen.
Dat we die avond gebeld zouden worden om een rondje te strooien, was dan ook geen verrassing. Even na 7 uur ging de telefoon, een mooie tijd. En na het strooien hoefden we niet schoon te maken, omdat anders alles vast zou vriezen, dus ik was al snel weer thuis bij Wingman. Maar dat ik tegen hem aan zou kruipen, had ik wel afgeleerd, nadat hij gisteren zijn koude handen onder mijn trui schoof, en zei dat het net zo voelde als wanneer ik midden in de nacht tegen hem aan kroop *smiley met het schaamrood op de kaken*
Woensdag mochten we ons weer melden in Amsterdam, bij de loswal die nog drukker leek dan gisteren. Met 2 auto’s extra reden we naar het werk in Neck, terwijl er bij de kieptrailers ook 2 waren toegevoegd, die naar een werk ergens in de Beemster reden. Weer begon het te sneeuwen, en nu hield het ook nog wat langer aan dan gisteren, maar gelukkig bleef de weg zwart, zodat het verkeer door bleef rijden. In die contreien heb je maar een klein dingetje nodig, om een enorme file te ontketenen. Op het werk aangekomen zagen we de uitvoerder sjouwen met statieven en GPS-apparatuur *smileys die een staande ovatie doen* terwijl zijn hond alles in de gaten hield vanuit de keet, lekker warm bij de kachel. Na de schaft, waarbij we werden verblijd met een stukje gebak, ter ere van de verjaardag van een directielid *smiley die een kushandje doet* hoorde ik op de radio dat mensen met 10 jaar werkervaring in de stad, meer verdienen dan mensen met dezelfde ervaring op het platteland. En wanneer die stadse mensen dan naar het platteland verhuizen, is hun startsalaris ook daar hoger. Als oorzaak werd genoemd dat de faciliteiten in de stad beter zijn *smiley die z’n schouders ophaalt* *smiley die verdwaast om zich heen kijkt* faciliteiten? In de stad? We maken wel eens grapjes over dorpjes waar de post nog met duiven word bezorgd, waar veldwachters op een varken rondrijden en de burgemeester en huisarts worden rondgereden met de koets, maar even serieus nu: in dorpen hebben ze toch ook computers? En internet? En slimtelefoons? Of is het om dokterskosten te vergoeden, omdat de lucht in de stad altijd wat viezer is dan de lucht op het platteland? De lucht op de A8 en A7 werd ook wat minder, toen er tegen het begin van de avondspits eerst iets gaande was op de A8, waardoor daar file onstond, en vervolgens werden we gewaarschuwd door de knikdumpers dat er op de A7, net voorbij onze afrit, een bus op de vluchtstrook stond. Bij het laatste rondje reden we dus maar even binnendoor, het is zo lullig voor de shovelmachinist als hij lang moet wachten, omdat wij uren rekken in de file.
Donderdag, jawel, weer dat mooie rondje van de Amsterdamse Vlothaven naar het ondergestoven Neck. De Russische Beer, het weerfenomeen dat zorgt voor een paar absurd koude dagen in Nederland, is in volle hevigheid losgebarsten. Bij de loswal was de waterleiding bevroren, waardoor de chauffeurs zonder koffie op pad moesten, en ook op de radio hoorden we over afgesloten wegen die door kapotgevroren leidingen en rondsproeiend water in ijsbanen waren veranderd. Zo langzaamaan begon ons land al aardig op een Discovery-programma te lijken. Totale paniek, de hele wereld vergaat, een spannende cliffhanger voor de reclame, maar voordat de aftiteling begint, komt alles weer goed. De heldhaftige uitvoerder van gisteren, liep ook vandaag weer buiten, maar hij moest zijn eremedaille delen met de loswalmedewerker die met een brander onder de keet was gekropen om de leidingen te ontdooien *smiley die wolkjes blaast* *smiley die in z’n handen wrijft* er is dan wel zoveel heisa over de lava-machine van Rijkswaterstaat, dit soort acties vind ik ook wel vermeldenswaardig. Tegelijkertijd was iedereen die niet gewoon aan het werk was, druk bezig met het bijvoederen van de dieren in de Oostvaardersplassen. De dieren daar hebben het koud, er is te weinig eten, en ze zien er zo zielig uit! Dit is waar de keiharde natuur en goedbedoelde menselijke bezorgdheid met elkaar botsen. Staatsbosbeheer laat de dieren in de kou staan en dood gaan, terwijl de rest van Nederland in woede ontsteekt en hooi over het hek probeert te gooien. Laten we eerst even vaststellen wat het eigenlijk is, die Oostvaardersplassen. Is dat een natuurgebied of een groot weiland met wat bomen erin? In de natuur, ja heel zielig maar wel waar, gaan dieren dood als er niet genoeg te eten is. Of ze trekken naar een ander gebied, maar dat kan in dit geval niet. Als je namelijk gaat bijvoeren, dan gaan er minder dieren dood (de zwakkeren gaan evengoed wel, want die worden opzij geduwd bij de voederplaatsen) en zijn er in het voorjaar dus meer dieren die jonkies krijgen. Die in de zomer ook beginnen te grazen, waardoor er ook in de zomer een tekort is aan voedsel. En dan kom je in het cirkeltje dat je straks het hele jaar rond moet bijvoeren, de obesitasvossen stoppen met jagen omdat je over de ganzenkopjes kan lopen, de paarden elkaar kreupel trappen wanneer ze simpelweg de benen willen strekken, en de koeien elkaar doodsteken met hun horens, wanneer ze met hun kop zwaaien om de vliegen weg te jagen. Dus laten we kiezen: of het is natuur en we laten dieren dood gaan (is goede voeding voor vliegjes, insecten en de bodem, vraag maar aan een biologie-leraar) of het is een grote biologische boerderij, en we zitten straks allemaal aan de Koniks-burgers, Heck-biefstukken en scharrel-fois gras, om te zorgen dat het niet park niet letterlijk uit zijn voegen groeit. En tot die beslissing is genomen, gaan we geen boswachters meer met de dood bedreigen, stelletje idioten!
Vrijdag, jawel, mochten we weer naar Amsterdam en weer aansluiten in het rijtje naar de kraan toe. Het was absurd rustig op de weg, en de enige file die we tegenkwamen was bij de loswal zelf. Er is gekozen om het zand niet via de trechter te laden, maar direct met de kraan op de auto’s te scheppen. Daardoor duurt het laden iets langer dan normaal. En dan rijden we ook nog eens in 2 verschillende rondjes, met verschillende rondetijden, waardoor er soms meerdere auto’s achter elkaar aan het pad op komen rijden. Ondertussen hoorden we dat er sinds gisteren weer belastingaangifte gedaan kan worden, wat zo’n 400.000 mensen meteen op de eerste dag ook al hebben gedaan. En dat zonder dat de site van de Belastingdienst vastliep *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* zullen ze het dan eindelijk eens leren daaro? Ook werd er bekend gemaakt dat de Russische Beer levens eist. Wekelijks overlijden er zo’n 3600 mensen tijdens deze gure periode, en dat zijn er normaal gesproken wat minder. De combinatie van barre kou en een griepgolf die in alle hevigheid weer oplaait, doet meer mensen voorgoed de ogen sluiten dan er dieren het leven laten in gecultiveerde natuurparken. Een reactie van uitvaartondernemers heb ik nog niet gehoord, maar die zullen daar ook wel te druk voor zijn geweest. Bij extreme warmte zijn er ook altijd meer sterfgevallen, maar overlijden in de winter heeft als voordeel dat wanneer de koudhoudplaatjes op zijn, je opa of oma gewoon in de tuin kunt opbaren. Hoef je ook niet moeilijk te doen over de rokersruimte.
Die middag zat iknog wat na te babbelen op de zaak, onder het genot van een bakkie thee, terwijl veel collega’s van een biertje genoten. Het was nog steeds bar koud en er werd sneeuw voorspeld, de vraag was niet of maar wanneer er gebeld zou gaan worden. Wingman en ik doken dan ook lekker op tijd op bed.
Om zaterdag wakker te worden, verschrikt op de telefoon te kijken, en te zien dat er niet was gebeld *smiley die zich nog eens uitrekt* heerlijk zo’n boerennacht. Wingman sliep nog wat verder uit terwijl ik een wassie draaide en wat boodschappen deed. Daarna stapten we samen in de auto om naar het reisbureau te gaan waar we met Zusje en Zwager hadden afgesproken. De motorreis naar Noorwegen gaat echt gebeuren, en aangezien we daar geen van allen nog zijn geweest voor een vakantie, vonden we het wel handig om professionele hulp in te schakelen. Een reisbureau dat is gespecialiseerd in zulke reizen, en de mooie hotels en binnendoorwegen zo voor ons kan uitrollen, klinkt dan erg goed. Na een gezellige babbel reden we door naar Vader en Moeder, waar we onder het genot van een bakkie en een koekie verder kletsten over vakanties. Andere Zusje kwam er ook bij met de Nichtjes, Zwager sloot zich bij het groepje aan, en terwijl Vader en Moeder tussen de koeien liepen te zwoegen, gingen de mannen gezamenlijk op pad om Chinees te halen. Daarna natuurlijk een ijssie toe *smiley die over z’n buik wrijft* en toen was de zaterdag alweer om.
Met een dikke buik konden we lekker uitslapen, het eerste wasje draait alweer, straks het konijnenhok nog even verschonen, en dan vind ik dat ik wel weer genoeg heb gedaan op God’s dag van de rust. Fijne zonnigdag allemaal, en zoek je naar iets leuks op tv, kijk dan eens naar De Nieuwe Wildernis, een waanzinnig mooie film over hoe de natuur in Nederland werkt.
