Geachte Shirley, de week begon rustig, in een groepje van 1 auto mochten we weer eens naar het Westfrisiaproject. Zand laden bij de trechter in Hoorn, en kiepen op het viaduct naast de rotonde bij Westwoud. Omdat we met niemand wat te maken hadden, behalve de loswalmedewerkers die zich erg stipt aan hun schafttijden houden, konden we mooi onze eigen dag indelen. Na 4,5 uur rijden even een driekwartiertje maken, en daarna weer verder. Ondertussen hoorden we op de radio dat het Diabetesfonds mensen oproept om te melden welke producten teveel suiker bevatten. Dit naar aanleiding van het onderzoek waaruit bleek dat de Nederlander schat dat ie gemiddeld zo’n 10 suikerklontjes per dag binnen krijgt, terwijl dat er 30 zijn *smiley met opengesperde ogen* *smiley die door de kamer stuitert* eigenlijk kunnen we de nu levende generaties wel als verloren beschouwen. In Nederland zijn er zo’n 7 miljoen chronisch zieken, naar schatting zijn zo’n tweederde tot driekwart van die chronische narigheden aan een verkeerde leefstijl en voeding toe te schrijven. Daarom dacht ik: laten we het goed doen voor de volgende generatie, kinderen behoeden voor verkeerde voeding en de bijbehorende ziektes. Laten we een Suikerkwartet maken! “Jantje, mag ik van jou, in de categorie suikerdrank, de frisdrank? En de vruchtensap? Dank je. Pietje, dan wil ik van jou, in de categorie mindfuckers, de stevia, en de xylitol.” “Nee Keessie, die heb ik niet. Maar dan wil ik wel graag van jou, in de categorie deze mag wel, de mango. Dank je. En van Jantje, in de categorie hier ook al?, de pastasaus en de meusli.” Vervang Jantje, Pietje en Keessie door Wolf, Bloem en Splinter, en het is een heel eigentijds concept waarin kinderen leren wat ze wel en beter niet kunnen eten. Over leren gesproken: een kunstenaar-achtige gekkie in Fryslan had bedacht dat het wel leuk zou zijn om ribbels in de weg te maken, zodat je het Friese volkslied zou horen wanneer je er in de juiste snelheid overheen rijd. Dat heeft 1 dag geduurd voordat men leerde dat zoiets niet handig is in bewoond gebied. Nog voor er een volle dag voorbij was, werd de weg afgesloten en besloten dat de ribbels werden verwijderd. Vraag ik mij 2 dingen af: zijn die bedenkers, als echte Friezen, nooit buiten de provincie geweest? Want op de Afsluitdijk liggen ook wat van die ribbels, en daar weet iedereen van dat het een beetje kabaal maakt. En toen er werd verteld dat er zelfs mensen gingen spookrijden om het te kunnen horen, vroeg ik mij af of er ook een verborgen boodschap in zit? Misschien zelfs iets duivels ofzo? Jim mem suugt piemels yn’e hel, of iets dergelijks. Dat scheen vroeger wel vaker te gebeuren bij grootse liederen, om ongemerkt Satans boodschap rond te bazuinen. Maar goed, toen was er ook nog geen veesboek. Na 11 vrachten zand mochten we weer terug naar de zaak, om precies binnen de rijtijd stil te staan. Het was een efficiënt dagje geweest.
Dinsdag had er alle schijn van om geen typische dinsdag te worden. We mochten zand laden in Amsterdam. Niet bij de Vlothaven, want daar was het zo druk, dat we met een groepje auto’s naar de buren werden verwezen. Daar vandaan ging het naar de Starnmeer, net over de brug bij Westknollendam. Het was mooi weer, er was weinig file, eigenlijk konden we heerlijk mooi doorrijden. Als het gerammel en gezoem onder jou tenminste niet erger was geworden. Ik had al een briefje bij de garage ingeleverd, dat jij niet helemaal lekker in je vel zat. Als we voorruit reden, dan maakte je hetzelfde geluid als bij achteruit rijden, zo’n zingende zoem die word veroorzaakt door het missen van synchromes-ringen, of hoe heten die dingen? Wanneer we stil kwamen te staan voor een verkeerslicht, liet jij met een luide kloenk en soms zelfs een klein duwtje in de rug weten dat je terug was geschakeld naar de derde versnelling. Dat had je al van nieuws af aan, maar nu kwamen de kloenks vaker, en zat er soms zelfs nog wat tandengepoets bij. Of getandenpoets. In ieder geval moet het voor omstanders hebben geklonken alsof er een beginneling achter het stuur zat. Geeft niet, daar ben ik blond voor, alleen zo jammer dat ik er echt niets aan kan doen, omdat jij alles graag in je eigen automatenhand wilt houden. De hoofdmonteur keek het na in de computer, en het zou best kunnen dat de koppeling aan vervanging toe was. Maar het zou mooi zijn als we dat nog even 10.000 kilometer wisten te rekken, zodat de tweede koppeling langer mee zou gaan dan de eerste. Helaas is dat niet gelukt. Bij de vijfde vracht hadden we meerdere pogingen nodig om bij de kraan weg te kunnen, en na het kiepen, ondanks dat we netjes vlak op de rijplaten stonden. Met het idee dat het bij elke schakelpoging fout zou kunnen gaan, durfde ik niet meer met een vracht door de Coentunnel heen te rijden. Dus maakten we nog 1 ritje, via de dealergarage om onderdelen te halen terug naar de zaak, waar de mannen aan de gang konden. En ik huiswaarts keerde omdat er geen auto meer op het pad stond. Lekker een middagje in het huishouden en de tuin rommelen, om alvast wat te oefenen met deeltijd-werken.
Woensdag mocht ik met een andere auto op pad. Dezelfde auto, dezelfde radio, dezelfde knopjes, alleen wel net in een iets andere volgorde. Omdat het een type nieuwer was, zat er ook een andere computer aan de automaat, gewoon in 2 weg kunnen rijden, zonder er steeds zelf op te moeten letten, het wende erg snel. En de motorrem die ook daadwerkelijk afremde, het maakte het net wat makkelijker allemaal. Terwijl we via mijn stooiroute van Alkmaar naar Schoorldam reden, hoorde ik op de radio dat het erg druk is bij het CBR. Hoewel het niet meer mocht gebeuren, is de wachttijd op sommige plekken opgelopen tot 2 maanden. Het schijnt vooral te komen doordat jongeren op hun zeventiende al mogen afrijden, en dat ook massaal doen *smiley die achter z’n oor krabt* ja, want als ze dat op hun achttiende mogen doen, dan hebben we nu geen drukte, maar volgend jaar pas. Volgens mij is dit het gevolg van een (bijna) rookvrije generatie. Toen ik richting de 18 ging, hoorde ik mijn ouders en vele ouders van leeftijdsgenoten zeggen dat als we maar niet zouden roken tot ons 18e, we het rijbewijs zouden krijgen. Ja aangezien er steeds minder word gerookt, krijgen dus steeds meer jongeren het roze plastic kado, en willen ze het dus ook gaan halen. Om de wachttijd te verkorten worden gepensioneerde examinatoren weer teruggehaald, word er ook ’s avonds en op zaterdag afgereden, en word het examen voor nieuwe examinatoren minder moeilijk gemaakt zodat er meer slagen. Vooral dat laatste baart mij zorgen. Een paar jaar op rij is het aantal doden in het verkeer gestegen, iedereen schreeuwt moord en brand, maar de mensen die moeten kijken of mensen (vooral jongeren) wel geschikt zijn om aan het verkeer deel te nemen, worden minder goed opgeleid *smiley die z’n schouders ophaalt* schiet mij maar in de kerstboom, ik snap het niet meer. Gelukkig was er ook goed nieuws. Sinds toenmalig premier Balkenende zei dat we moeten stoppen met die zesjescultuur, dat ‘mwah, goed is wel goed genoeg hoor’, is het aantal ouders dat hun kinderen op bijles stuurt, massaal gestegen. Want net aan geslaagd is niet goed genoeg, je moet tegen de 10 aanzitten, en die het liefst gewoon pakken. Ondertussen is uit onderzoek gebleken dat kinderen steeds ‘dommer’ van school af komen, omdat leraren door tijd- en geldgebrek de klas niet meer de aandacht en lesstof kunnen geven die ze verdienen. Nu komt het: kinderen van praktisch opgeleide ouders, die over het algemeen beetje modaal verdienen, krijgen geen bijles omdat er geen geld voor is, waardoor ze met minder goede cijfers van school af gaan. Kinderen van theoretisch opgeleide ouders, die vaak wat meer verdienen, komen met hogere cijfers van school af. Die drukte bij het CBR gaat vanzelf afnemen, want kinderen van praktisch opgeleide ouders hebben straks zoveel moeite met het theorie-examen, dat ze geeneens aan afrijden toe komen, als ze daar al geld voor krijgen. En kinderen van theoretisch opgeleide ouders vliegen zonder problemen door het theorie-examen heen, krijgen genoeg rijlessen kado om glansrijk te slagen, en zijn financieel beter in staat om een wat nieuwere auto te kopen waar ook veel veiligheidsvoorzieningen op zitten. Dus word het niet alleen rustiger bij het CBR, maar zien we over een tijdje ook dat het rustiger en veiliger word op de weg. Alle problemen opgelost *smiley die achter z’n oor krabt* eerst nog een paar jaar honderden doden opofferen, en dan komt het vanzelf wel goed.
Donderdag kon ik weer oefenen met deeltijdwerken. Beetje uitslapen, boodschappen doen, wassie draaien, je kent het wel. Rustig voorbereiden op een drukke middag. Iedereen weet ondertussen wel dat Spaansen materiaal als zand, asfalt, casco woningen en sierbestrating levert. Wat niet iedereen weet, is dat er achter de schermen allerlei projecten gaande zijn om niet alleen het materiaal, maar ook het personeel op hoog niveau te krijgen en te houden. Zo is er een leefstijl-programma om de chauffeurs die dat willen wat gezonder te maken, en word er ook een onderzoek naar de darmen gesponsord. Daar was ik dan weer erg nieuwsgierig naar, want als er uit dat onderzoek blijkt dat je bijvoorbeeld bepaalde dingen wel of juist niet moet eten of doen om de darmen gezond te houden, dan is het natuurlijk goed om dat aan iedereen te vertellen zodat er ook daadwerkelijk iets mee gebeurt. Het toeval wil dat er laatst een uitnodiging kwam om een rondleiding te krijgen in het ziekenhuis, waar iets zou worden uitgelegd over de voortgang van het onderzoek. Samen met een collega stapten ik die middag in de auto richting het LUMC in Leiden, waar bleek dat het programma werd verzorgd door KWF. Bedrijven die aan KWF of een bepaald project hebben gedoneerd, krijgen een paar keer per jaar de mogelijkheid om te zien wat er met dat geld gebeurt, wat het onderzoek precies inhoud en wat de vorderingen zijn. Als 2 praktische opgeleide poppetjes zaten we op de oncomfortabele stoelen in de collegezaal te luisteren naar onderzoekers-die-ook-chirurg-zijn, die probeerden vanuit hun theoretisch opgeleide achtergrond de materie zo makkelijk mogelijk uit te leggen. Heel kort gezegd: om te zorgen dat chirurgen in een operatie wel de hele tumor, met alle ontstoken randjes erbij kunnen wegsnijden, maar zo min mogelijk gezond weefsel word verwijderd, moest het duidelijker worden waar die tumor dan precies zit, hoe groot ie is en wat voor vorm dat ie heeft. De scans die je van tevoren maakt zijn maar deels bruikbaar, omdat je tijdens een operatie nog wel eens wat organen verplaatst, waardoor het plaatje ook niet meer klopt. Daarom word er nu gewerkt aan een contrastvloeistof die zich aan kankercellen hecht, en met speciale camera’s en belichting de tumor laat oplichten tijdens een operatie. Maar dat is wel een heel korte uitleg hoor. De 3 mannen in witte jassen, en 1 vrouw zonder jas, vertelden over hun drijfveren achter dit onderzoek, en waarom dit op meerdere manieren voordeel kan bieden. Niet alleen tijdens een operatie, maar ook al voor de operatie heb je zo beter zicht op wat er in het lichaam gebeurt, zodat je soms kunt beslissen om niet te opereren. Het ging vooral over de pancreas of alvleesklier en (jawel, daar is ie dan!) de endeldarm. Opereren aan de alvleesklier is lastig omdat er zoveel organen en belangrijk leidingwerk omheen ligt, een operatie aan de endeldarm brengt risico voor de blaas (incontinentie), kringspier (stoma) en sexleven (zenuwen en aders rondom de geslachtsdelen) met zich mee. Dan is het in veel gevallen beter om eerst iets te proberen met bestraling of chemo, en via scans de tumor in de gaten te houden, dan meteen het mes erin te zetten. Wat mij wel zorgen baarde, was dat je een probleem aan de alvleesklier pas vrij laat door hebt. Vandaar dat slechts 15% goed geholpen kan worden, en 85% een gokje is dat altijd ingrijpend en soms ook zinloos is. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de borsten, kun je jezelf niet controleren op bobbeltjes in je ingewanden. Volgens de doktoren worden de eerste symptomen vaak omschreven als ‘vage klachten die wel weer overgaan’, zoals een tijdje niet zo lekker voelen met een beetje buikpijn. Het zou een griepje kunnen zijn, maar duurt het langer, moet je misschien toch aan de bel trekken. Net als wanneer je een gelige huidskleur krijgt of plotseling heel veel begint af te vallen, zonder dat je aan het diëten bent. Tips over gezond eten kregen we niet, want doktoren krijgen daar bijster weinig les in, dat vond ik een beetje jammer. Afgezien daarvan was het toch een zeer interessante en indrukwekkende middag gebleken.
Nog namijmerend over de donderdag, mocht ik vrijdag weer met jou op pad. Je operatie was goed verlopen, de olie met ijzerresten was verwijderd, je had een nieuw onderdeel gekregen, en met een kleine hort en stoot gingen we op pad naar Amsterdam, waar we naast de Vlothaven zand mochten laden voor een nieuwbouwplan in Assendelft. Eigenlijk achter Assendelft, verstopt tussen nieuwe sportvelden, oude boerderijtjes en Saendelft. Het was vrijdag de 13e en om maar meteen van het gezeur af te zijn, zette ik jou de eerste vracht tot aan je voorbumper aan toe in de prut. Na het kiepen probeerde zo vlot mogelijk weer weg te manouvreren, maar daarbij kwamen net naast het harde zand, waar we in het zachte zand zakten. Het tweede rondje konden we aansluiten in de grote leegloop van het dorp. Op de A8 was al file ontstaan, en vanaf Assendelft kun je dan via een brug en rotonde vanaf de linkerbaan invoegen in het gedrang *smiley die achter z’n oor krabt* hoe moet dat straks als die wijken die nu nog in aanbouw zijn, ook af zijn? Dan is er volgend jaar helemaal geen doorkomen meer aan. De meeste mensen halen daar hun schouders over op, want er was veel belangrijker nieuws op de radio *smiley met opengesperde ogen* onderzoek heeft aangetoond dat ook het drinken van 1 glaasje borrel per dag, geen gunstig effect heeft op de gezondheid. Dus iedereen die volhield aan de Schijf van 5 (2 op een dag mag!) of iets had gehoord over eerdere onderzoeken (1 op een dag is gezond!), kan nu gaan afkicken. Sterker nog, en dat is echt hel en verdoemenis als ik dat op een willekeurige vrijmibo ga vertellen, de combinatie van roken en drinken maakt beide nog schadelijker, omdat door het drinken de vuiligheid in de longen (die je binnenkrijgt door het roken) nog makkelijker door je lijf gaat reizen. Wat ik ook jammer vond, was de actie van Staatsbosbeheer, om betonblokken neer te leggen op toegangswegen naar de Oostvaardersplassen. Actievoerders hadden aangekondigd dat ze met paardentrailers de verzwakte dieren uit het gebied zouden gaan ophalen, en dat word nu tegengehouden. Helaas. Iedereen die bij een willekeurige paardenwedstrijd heeft gezien hoeveel moeite het kan kosten om zo’n handtam dier in een trailer te krijgen, weet ook hoeveel moeite die geitenwollensokkendragers gaan krijgen om wilde dieren in kleine, donkere trailertjes te proppen *smiley die in z’n handen wrijft* en daar had ik graag wat videobeelden van willen zien. Ondertussen hobbelden wij verder over de kilometer lange platenbaan, toen een collega-chauffeur vroeg of ik nog geen last kreeg van een milkshake *smiley die grijnst* toch nog wat leuks gehoord op de vrijdag!
Zaterdag was klusdag. Samen met Wingman reed ik naar Vader en Moeder toe, waar na de koffie en de koekjes de karweitjes werden verdeeld. Moeder ging boodschappen doen, Vader ging samen met Wingman en Oom het land in om paaltjes te zetten en stroomdraad te spannen, en ik *smiley die z’n mouwen oprolt* mocht met de dikke Dieselross op pad om het land te rollen. Ouderwets met de hand schakelen, lekker om me heen kijken, gezeten in de comfortabele stoel, met een duizelingwekkende snelheid van 6 tot 7 kilometers per uur, terwijl achter de trekker een dikke ijzeren rol hing, die het land netjes glad streek. Dan kunnen de dames straks weer veilig door het land struinen, als het weer droog genoeg is om de deur van de stal open te gooien. Na een lekker dagje studderen hadden Wingman en ik wel wat ontspanning verdient, en dus kropen we nog even op de bank om de kwalificatie van de Formule 1 terug te kijken. Dan kunnen we heel veel zeggen over Ricciardo die een turbo opblies, een nieuwe motor kreeg en net voor sluiting van Q1 nog de baan opging, Raikkonen die een baanrecord reed dat binnen een paar seconden werd afgepakt door Vettel, of de Zilveren Pijlen die hun party-modus niet konden vinden. Maar laat ik het kort houden: Hamilton was zo teleurgesteld over zijn vierde plek, dat hij de pers te woord stond met een oordopje in. Wilde hij de vragen niet horen, of zat er iemand hem mantra’s in te fluisteren om hem kalm te houden? Ricciardo was zo gespannen geweest dat hij zijn lip had stukgebeten. En dat deed nog pijn ook. Maar het opvallendste was wel: het kapsel van Vettel *smiley met opengesperde ogen* serieus mensen?! Zoveel man en vrouw wat er door die pitbox heen loopt, wat er in het motorhome rondwandelt, en niemand die er iets van zegt? Schandalig! Het was nog erger dan het vlassnorretje van Verstappen.
Zondag was het dan tijd voor de race. Na de voorbeschouwing zagen we hoe de Steigerende Paarden van Vettel en Raikkonen voorop stonden, gevolgd door de Zilveren Pijlen van Bottas en Hamilton, daarachter de Rode Stieren van Verstappen en Ricciardo, met daarna de rest van het veld. Het overzicht van het circuit van China was al een paar keer voorbij gekomen, met de vele bochten, variërend van doordraaiers tot korte knikken. Dat zou wat spannends op gaan leveren, maar eerst moest natuurlijk iedereen zonder schade door de eerste bochten komen. En dat lukte wonderwel. Vettel liet zijn Steigerende Paard er in volle galop vandoor gaan, op de hielen gezeten door de Zilveren Pijl van Bottas, die Raikkonen voorbij was gegaan. Maar daarachter verscheen de Rode Stier van Max, die 2 plekken naar voren kroop en niet alleen Raikkonen maar ook Hamilton voorbij was gegaan. Ricciardo sloot de top 6 af, net voor de beide Renaults. Verderop in het veld werd nog wat van plaats gewisseld, maar voorin werd netjes in een treintje gereden en de druk erop gehouden. Na een paar ronden zagen we de start vanaf diverse kanten in de herhaling, onderwijl was Alonso met zijn McLaren/Volvo Safety Truck aan het uitvogelen hoe een koe een Haas vangt, zodat de voormalig wereldkampioen in de top 10 en in de punten kon komen. De eerste pitstop was voor Hartley in ronde 11, een rondje later gevolgd door Ocon.
Pauzetijd! De ronkende motoren van Vader en Oom verschenen voor het raam, en er moest eerst koffie gedronken worden. De uitslag wisten ze al te verklappen, Wingman had die ook al op veesboek voorbij zien komen. Dat is wel een klein nadeel als je iets gaat terugkijken, de rest van de wereld weet de afloop al. Voordeel was dat de race stil konden leggen, zodat Wingman met de mannen mee kon uitwaaien, terwijl ik rustig afwachtte met een boekie op de bank. Tot even na 6 uur. De was hing al een tijdje op het droogrek, de administratie was gedaan, fruithapje gesneden, ik begon al een beetje trek te krijgen. Toen stuurde Wingman een berichtje dat hij na het motorrijden met mijn Vader nog even langs zijn Vader was gereden om wat in de schuur te knutselen. Hoe de race afloop *smiley die in z’n handen wrijft* ik heb zelden zo’n slechte cliffhanger in mijn verhalen gehad, maar dat hou je dus nog even te goed. Of je kijkt gewoon op veesboek, zoals Wingman tijdens de race al had gedaan. Fijne avond en tot het volgende feestje!
