De 6de etappe tussen Merzouga en Boudnib maakt slachtoffers in de truckcategorie. De DAF Ginaf van Christophe Stroo (519, Vanderhorst Racing) is uit de duinen gesleept met een kapotte koppeling. De splinternieuwe Iveco van Igor Bouwens (504, Gregoor Racing) verlaat de wedstrijd na problemen met de hogedrukleiding van de brandstof. De zwaarste schade is op te tekenen bij Aart Schoones (517, Schoonesdakar) crashte zijn DAF zwaar in de duinen van Erg Chebbi. De Nederlander werd met een rugblessure per helikopter naar het ziekenhuis van Errachidia getransporteerd. Nadien wordt hij zo snel als mogelijk naar Nederland gerepatrieerd.
Schoonesdakar.nl op facebook: “Etappe 5 betekent voor Aart, Gert-Jan en Enrico einde van de Morocco Desert Challenge. In de duinen van Merzouga ‘vlogen’ ze over een top van een duin en de neus van de truck boorde zich in het zand. De truck is hierbij flink beschadigd. Maar nog belangrijker, Aart is met rugklachten per helikopter naar het ziekenhuis gebracht en daar bleek dat hij een ruggenwervel gebroken heeft. De verwachting is wel dat het goed gaat komen. Aart gaat samen met Hellen morgen naar huis. Terug in Nederland zal hij zo snel mogelijk geopereerd worden. In het team heerst verslagenheid.”
Vick Versteijnen haalt in de duinen iedereen in
Na een paar moeilijke dagen was Vick Versteijnen zover teruggeworpen dat hij in de achterhoede moest beginnen aan de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge. Hij sloot de rit van 308 kilometer van Merzouga naar Boudnib af als zesde, een klein uurtje achter Martin van den Brink die de etappe won en Ales Loprais die aan de leiding gaat in het truckklassement.
Martin van den Brink: “Het was eindelijk weer eens een lekkere dag. De monteurs hebben vannacht hard gewerkt aan de truck, om dingen die kapot waren gegaan weer te repareren. Voor de snelheid is het geen belemmering, als het tenminste niet té slecht is. We hebben met verstand gereden, maar wel met een hoog tempo.
We zijn de dag begonnen met hulpverlenen: eerst hebben we Gert Huzink los getrokken, die vast zat in de duinen, daarna Janus van Kasteren, die al even vast zat. Daarna kregen we Ales Loprais in het vizier. Ik denk dat hij ergens verkeerd is gereden, anders hadden we niet zo snel al achter hem kunnen zitten. We hebben hem ingehaald en hij liet ons gaan. In een oued kort voor de lunchstop hebben we een band lek gereden. Die konden we bij de lunchstop vervangen, dus dat heeft geen tijd gekost. Het is leuk dat we 6 minuten hebben teruggepakt op Loprais, maar zolang hij geen fouten of brokken maakt, is het vrijwel onmogelijk om hem van de overwinning af te houden.”
Ales Loprais: “De proef openen in de duinen was geen probleem, maar even later in de oueds was het wel moeilijk navigeren en voorzichtig rijden vanwege de scherpe stenen. We wilden vandaag weer winnen, maar dat is niet gelukt. Martin was gewoon sneller vandaag en de marge is nu ook weer niet zo groot dat ik me veel risico’s kan veroorloven. Mijn laatste succesje dateert alweer van 2015, toen ik tweede werd in de Libya Rally. Daarna is het niet zo goed gelopen allemaal, maar we hebben nu zowel de truck als de crew als het serviceteam goed voor elkaar en daarom wil ik deze Morocco Desert Challenge erg graag winnen. Dat zou voor het vertrouwen wel erg goed zijn.”
Vick Versteijnen: “In de duinen zijn we alles en iedereen voorbij gevlogen vandaag. Dat ging wel zo mooi. Het was toch al bijna twee jaar geleden dat ik serieuze duinen had gehad, maar blijkbaar ben ik dat nog niet verleerd. Kun je nagaan: we hebben zelfs Janus van Kasteren nog een keer losgetrokken en die was als eerste vertrokken. Die zat wel zo vast, dat we zelf bijna ook vast kwamen te zitten toen we hem eruit trokken.
Daarna zaten er veel stukken in waar het geweldig driften was, maar ook stukken waar je de truck compleet op kon slopen. Het resultaat had nog veel beter kunnen zijn, maar in het tweede deel hebben we een beetje voorzichtig aan moeten doen. Bij de lunchstop hoorden we van Eimbert Timmermans dat we 48 kilometer eerder onze beide reservewielen en wat gereedschap waren verloren. Het was me net iets te ver om terug te rijden om ze op te halen, maar zonder reservebanden moet je op de stenen wel een beetje behoudend rijden. Het is jammer dat we de duinen nu hebben gehad. Voor het klassement doen we met meer dan 100 uur straftijd niet meer mee en dat is jammer, want aan een dag als vandaag zie je toch dat we best meekunnen met de top.”
Smits laat Patrao uitlopen in zesde etappe
Met een verschil van meer dan een uur in het klassement van de motoren, had het voor Maikel Smits in de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge weinig zin om te gaan jagen op zijn Portugese concurrent Mario Patrao. Zeker niet toen Smits zijn knie verdraaide op een strook met veel stenen. Er moet al iets gebeuren met Patrao, die de etappe won en het klassement aanvoert, wil hem de komende twee dagen de zege in de MDC nog ontgaan – al zou het niet de eerste keer zijn dat de klassementsleider op de laatste dag nog in de problemen komt. Bij de quads ging de dagzege naar Gerard List, die met een marge van 10 uur het klassement bij de quads leidt.
Maikel Smits: “Ik ga er niet vanuit, maar je weet het nooit. Alleen daarom al had het geen zin om alle risico’s te nemen om bij Patrao te blijven vandaag. We zijn twee aan twee gestart, dus we zijn samen vertrokken en tot de lunch- en tankstop (op kilometer 181 van de 308 in totaal) hebben we samen gereden, waarbij ik het grootste deel in de duinen voorop heb gereden. Het navigeren ging goed, maar op één stuk in de duinen reden we recht tegen de zon in. Dat was wel lastig, want je ziet niks. Na de stop kwam er een snel stuk met veel stenen en gaten en daar heb ik Patrao laten gaan. Misschien had ik meer het initiatief moeten nemen, maar ik wilde niet in het stof rijden.
In een oued met veel grote stenen gleed ik weg op een grote steen en ik hoorde mijn knie kraken. Het ging niet hard, hooguit 20 km/u, maar ik ben toch eventjes blijven staan om te voelen of er niets kapot was in mijn knie. Het viel uiteindelijk wel mee, maar op een heel technisch stuk met grote gaten heb ik toch maar wat voorzichtiger gedaan. Toen was Patrao al uit zicht, en heb ik geen moeite meer gedaan om hem bij te halen. Dat trialen is niks voor mij. Ik kan het wel, maar ik ben er eigenlijk te lang voor. Op zulke stukken is Patrao, die een kop kleiner is, toch in het voordeel. Ik kan het wel bijhouden, maar ik kan er niet inlopen.
Toch was het wel een mooie dag. De duinen waren fantastisch. Het is ’s morgens vroeg veel fijner rijden dan ’s middags, want ’s morgens zijn ze harder en zie je meer diepte. Ik wilde daar per se zelf de lijnen uitzetten. Als ik ergens tijd had kunnen winnen op hem, was het daar, maar hij bleef tactisch in mijn wiel zitten. Meer dan een uur maak je er hoe dan ook niet mee goed.”
Gerard List: “Als je geen gekke dingen doet en gewoon netjes navigeert, kun je heel ver komen in deze rally. Dat blijkt wel, want ik ben zeker niet de snelste, maar ik heb nog weinig oponthoud gehad, terwijl de anderen voortdurend fouten maken of de boel kapot rijden. Maandag (etappe 2) had ik een slechte dag. Het was de eerste keer dat ik met de quad zo’n lange etappe reed en met zoveel stenen. Mijn handen waren helemaal verkrampt. Mijn belangrijkste concurrenten was ik woensdag al kwijt. Alex Brusselers had toen al twee dagen stukken gehad en de Fransman die aan de leiding ging, kwam me voorbij vliegen, maar even later kwam hij terug gereden en sindsdien heb ik hem eigenlijk niet meer gezien. Van de aardbodem verdwenen.
Qua rijden gaat het goed. Ik heb nog niet veel meegemaakt, al merk ik wel dat ik niet meer de jongste ben. Het navigeren gaat prima, dat is mijn sterkste troef. En de quad houdt zich ook heel best. We hebben één nacht moeten doorhalen omdat ik vergeten was een aantal onderdelen preventief te vervangen, maar dat heeft verder geen tijd gekost. Nu het zover is dat ik aan de leiding sta, wil ik die uiteraard graag behouden. Ik kan me wel wat permitteren, maar dat wil ik niet. De ssv van Jan Miltenburg heeft daarom nu wat onderdelen en een reservewiel bij zich en zij blijven kort achter me voor het geval dat. Een quad met snelle assistentie, het moet niet gekker worden toch?”
Jes Munk heeft winst Morocco Desert Challenge in zicht
Er zijn nog twee dagen te gaan, maar het moet gek lopen wil Jes Munk – met een uur voorsprong – de overwinning in de Morocco Desert Challenge bij de auto’s nog ontgaan. De Deen is echter voorzichtig. Hetzelfde geldt voor de Belg Marc Lauwers, die in het ssv-klassement twee uur marge heeft op Godfried Lintjens. Ed Wigman en Mike van Eikeren kwamen met de Ford op hun dak in een ravijn terecht in de zesde etappe.
Jes Munk: “Ik heb jarenlang op de motor rally’s gereden, daarna met een ssv en nu voor het tweede jaar met een Toyota Hilux, maar de drie zijn op geen manier te vergelijken. Je hoort wel eens mensen zeggen dat als je het gevoel van duinen rijden hebt met de motor, het met de auto hetzelfde is, maar die ervaring heb ik niet. De beleving is totaal anders. Met de motor heb je 360 graden zicht, in de auto is het alsof je door een koker kijkt. Zeker in de duinen is dat best wel eens lastig. Maar we zijn er goed doorheen gekomen.
We gaan tot nu toe heel steady door deze rally. We gaan niet te hard, we maken geen gekke dingen mee, maken weinig fouten. Ik ben verslingerd aan rijden in de woestijn. We zijn hier echt om plezier te hebben en dat is ook het belangrijkste. Ik geloof dat dat het belangrijkste is om uiteindelijk een goed resultaat te hebben. Het is wel moeilijk om in de auto ook kalm te blijven en behoudend te rijden om de mogelijke overwinning niet te vergooien. Elke dag neem ik het me voor, maar als de helm op gaat, ben ik alles weer vergeten wat ik me had voorgenomen. Gelukkig houdt mijn navigator Rafal Marton me scherp. Die weet precies waar hij me moet slaan als ik me niet gedraag, haha.
Ik benader het dag voor dag en aan de overwinning wil ik eigenlijk nog niet denken. Het is niet uitgesloten dat ik morgen ook tien uur verlies. Het is pas zeker aan de eindstreep.”
Marc Lauwers: “We hebben vandaag een beetje op safe gereden met het oog op het klassement. We hebben daarnaast ook nog even stil gestaan omdat het communicatiesysteem in onze helmen het niet deed en dat moest wel opgelost worden. Ik rijd heus wel op tempo, maar ik wil toch die voorsprong van twee uur veilig stellen. In de duinen hebben we onder meer de Bastion Toyota van Maik Willems ingehaald. Die kwam later wel weer voorbij met meer dan 140. Gisteren hebben we juist heel hard gereden om die voorsprong uit te breiden. Nu is het een kwestie van consolideren en geen fouten maken.”
Ed Wigman: “Tja, wat is er gebeurd? We reden op een snel gravelpad en daar zat een groot gat, waar we vol in zijn geklapt. En toen lagen we ineens op ons dak in een ravijn. Het was een beste klap. We zijn achterop de trailer bij Peter Erren van het team van Van Ham in het bivak afgeleverd. We moeten maar zien of het nog te repareren is.”
