De Morocco Desert Challenge zit er al weer op

Martin van den Brink snoepte in de laatste etappe van de Morocco Desert Challenge nog drie minuten van de voorsprong van Ales Loprais af, maar dat was niet genoeg om het de Tsjech nog moeilijk te maken. Voor Loprais is de overwinning in de MDC zijn eerste succes sinds de tweede plaats in de OiLibya Rally in 2015. Voor Paul Verheyden was het de eerste keer in zijn rallycarrière die toch al meer dan 20 jaar bestrijkt dat hij op het podium eindigde, zij het op het nippertje. Janus van Kasteren jr schreef zijn derde etappezege van de rally bij.

Ales Loprais: “In de laatste etappe was het zaak om niet te veel tijd te verliezen. Van den Brink probeerde te pushen, maar daar trap ik niet in. Het was een pittige race, op alle fronten. Niet alleen de strijd met Van den Brink, maar ook de navigatie, de routes, de variatie. Ik ben aangenaam verrast door het niveau van de Morocco Desert Challenge. Dat de wedstrijd zo’n hoog niveau heeft, geeft deze overwinning alleen maar meer glans. Het was geen eenvoudige, maar wel een verdiende winst.”

Martin van den Brink: “We zijn even een klein stukje verkeerd gereden en toen kwam Janus langs. Het is wel lekker om in zo’n laatste etappe met twee Renaults voor die Tatra te finishen. Het is toch ook een psychologisch spelletje.

Deze rally was bedoeld om te testen en om plezier te hebben en dat is beide gelukt. We hebben de winst in het begin van de week laten liggen door materiaalpech, en doordat we in de duinen vast hebben gezeten, kon Loprais uitlopen. Het is een mooie strijd geweest. We zijn wel aan elkaar gewaagd. Dat blijkt ook wel met een verschil van slechts 23 minuten. Met twee dagzeges voor mij en drie voor Janus hebben we ons als team ook goed laten zien. In de Dakar van 2019 kan Janus ook voor eigen kansen rijden en kijken we wel hoe het zich ontwikkelt en wie er het beste voor staat.”

Paul Verheyden: “Het was nog spannend in de laatste rit. We hebben wat problemen met het vermogen. In zo’n snelle proef – wat toch al niet mijn terrein is – is dat moeilijk. We kwamen niet boven de 130 kilometer uit. Tomas Vratny was veel sneller dan wij. We hadden 20 minuten marge; dat is niet veel. Gelukkig kon Frank Tilburgs tot 150 kilometer in de etappe voor Vratny blijven en hem een beetje ophouden. Dat gaf wat extra spanning in de cabine; we zaten steeds te rekenen.
Ik ben heel blij dat we het hebben gehaald. Vooraf was het niet reëel om te vermoeden dat we voor het podium zouden kunnen meedoen, met zoveel geweld aan de start. Maar we lagen toch al rap op de derde plaats en we hebben er alles aan gedaan om die plaats te behouden. Dat brengt wel een andere dimensie met zich mee. Ik heb nog nooit voor een podiumplaats moeten rijden, maar het was wel heel leuk om het eens mee te maken.”

Bron uitslag trucks.

Motoren: Tevreden top 3 aan de finish van Morocco Desert Challenge
Een hele tijd na Mario Patrao kwamen Maikel Smits en Nguyen-Khoa Duong samen over de finish van de laatste etappe van de Morocco Desert Challenge. De winst voor de Portugees was al zeker, en de Nederlander voelde er niets voor om op de laatste dag nog zijn tweede plaats te verspelen aan de Vietnamese Fransman.

Mario Patrao: “Ik heb mijn doelen bereikt: een goede training in navigeren, de motor heel houden en minimaal een podiumplaats behalen. Het was wat mij betreft een zeer geslaagd evenement. Ik heb eigenlijk geen problemen gehad, de hele week niet. Of ik er volgend jaar weer bij ben, weet ik niet. Mijn plan is om volgend jaar de Dakar Rally te doen. Deze wedstrijd is daar een perfecte training voor.”

Maikel Smits: “In het begin van de etappe maakte ik een navigatiefoutje en even later gleed ik bijna uit de bocht. Toen dacht ik: het is wel goed zo. Patrao kwam al snel voorbij, maar ik ben niet aangehaakt. Het is een hartstikke mooie week geweest; die ga ik niet in de laatste etappe vergooien. Ik heb veel bijgeleerd deze week. Een etappe openen, dat had ik nog nooit gedaan. Het was leuk om te doen, maar ook wel spannend. Dan moet je echt alles zelf doen. Dat maakt het aan de ene kant gemakkelijker navigeren, maar ook moeilijker omdat je geen referenties hebt. Ik heb het erg naar mijn zin gehad. Het rijden ging lekker, met het team Van Eerd was het gezellig, de organisatie heeft uitstekend werk geleverd. Ik ben heel blij dat Rymax me deze kans heeft gegeven.”

Nguyen-Khoa Duong: “Ik begrijp dat mijn derde plaats voor iedereen een verrassing is, behalve voor mezelf. Dat niemand mij kent, komt doordat ik maar eens in de vier, vijf jaar een rally rijd. Ik heb geen sponsors, ik betaal alles zelf, dus ik kan niet vaker rijden. Ik heb ook te weinig gelegenheid om te trainen tussendoor, hoewel ik veel tijd doorbreng in de woestijn in Algerije, waar ik voor mijn werk in de beveiliging gestationeerd ben.
Ik ben in het begin van de week wat tijd verloren doordat ik moest wennen aan de navigatie. Het was alweer even geleden dat ik op roadbook heb gereden. Maar toen ik het eenmaal weer te pakken had, ging het prima. Ik heb een etappe gewonnen en heb verder steeds in de top 5 gereden. Een paar keer heb ik samen met Maikel Smits gereden, vandaag ook. Ik heb hem net bedankt voor de fijne rit.”

Gerard List: last man standing bij de quads
Blijven rollen, geen gekke dingen doen en netjes navigeren: dat is het recept om de Morocco Desert Challenge bij de quads te winnen. Met een mega-voorsprong van maar liefst 70 uur hoefde Gerard List de laatste etappe eigenlijk al niet eens meer te rijden om te winnen. Hij is de enige van de quadrijders die alle etappes keurig reed en uitreed.

Gerard List: “Ik snap niet goed wat daar zo moeilijk aan is. Iedereen maakt maar rare fouten en rijdt de boel kapot. Als je lief bent voor het quadje, is het quadje ook lief voor jou. Zo simpel is het. Ik heb helemaal niet zo bijster goed gereden naar mijn idee, maar ik ben gewoon de last man standing. Het rijden ging goed, het navigeren ging goed en ik heb niet harder gereden dan ikzelf en het materiaal aan kan. Dat is waar het om gaat bij een rally. Het is een marathon hè, geen sprintwedstrijd. En deze rally is pittig zwaar. In het begin heb ik het wel even moeilijk gehad, vooral fysiek, in de etappe met al die stenen. Maar daarna ging het steeds beter. Wat ik erg goed vind aan de Morocco Desert Challenge is de lunch halverwege, waarbij je verplicht 20 minuten rust pakt. Na 200 kilometer ben je echt wel door je energie en je suikers heen en met een lekker broodje en een frisje vul je dat beter aan dan met een smerig gelletje. Hier mogen andere rally’s een voorbeeld aan nemen, vind ik.”

Onbedreigd, want met een marge van bijna een uur, reed Jes Munk naar de finish van de Morocco Desert Challenge, op weg naar zijn eerste overwinning. De Deen sloot de achtste etappe af als tweede en liet zodoende niets aan het toeval over. Maik Willems sluit de MDC af op de derde plaats in zowel het algemene als het 4×4-klassement, achter de Tsjech Boris Vaculik, die problemen had met het vermogen van de Ford. Stéphane Henrard won het klassement bij de buggy’s.

Jes Munk: “Voor mijn gevoel heb ik als een slak gereden de laatste etappe, maar we zijn toch weer tweede, dus het zal wel harder gegaan zijn dan ik dacht. Ik heb in elk geval elke meter afgeteld tot de finish. We hadden vandaag niet te winnen, maar alles te verliezen. Ik was niet zenuwachtig, maar het was toch een beetje spannend. Dat ik heb gewonnen, is nog niet tot me doorgedrongen. Ik zit nog vol adrenaline. Het besef zal wel komen als ik de trofee vast heb en het eerste biertje is gedronken. Ik heb genoten van deze week, maar het moet allemaal nog een beetje bezinken.”

Maik Willems: “Iedereen die sentinelde mocht er met een vorstelijk gebaar langs vandaag. We hebben het rustig aan gedaan. Er is toch niks meer te winnen. Ik ging voor het hoogst haalbare en dat was deze keer de derde plaats. Meer zat er niet in, maar dat geeft helemaal niks. Ik ben tevreden met het resultaat. We hebben een erg leuke week gehad. De bivaks zijn goed, de routes zijn waanzinnig gevarieerd en uitdagend, en het fijnste is wel dat je veel wedstrijdkilometers maakt maar geen ellenlange liaisons hebt. De finishes liggen in het bivak en je zit meteen aan het koud biertje. Die hebben we dan ook wel verdiend, want het is hard werken geweest.”
Stéphane Henrard: “Dat we ondanks een terugval naar de vierde plaats nog het buggy-klassement hebben gewonnen, is erg fijn. De auto heeft het super gedaan. Het enige probleem is een olielek geweest, waardoor we 100 kilometer gesleept moesten worden en waardoor we heel veel tijd zijn verloren. Was dat niet gebeurd, dan had ik waarschijnlijk het algemeen klassement wel kunnen winnen. Maar het is een mechanische sport, dus ik heb er wel vrede mee.
De rally was begin tot eind spannend en gevarieerd, met mooie etappes en moeilijke navigatie. Voor de auto was het opnieuw een interessante testsessie.”