In de jaren ’90 speelden zich een grote strijd af tussen gerenommeerde automerken wie de beste, snelste, meest exclusieve supercar kon bouwen en verkopen. Denk hierbij aan de Ferarri F40, Honda NSX, Bugatti EB110 Super Sport (Destijds nog geen onderdeel van de Volkswagen Groep), Jaguar XJ220 & XJR-15, Lamborghini Countach & Diablo en natuurlijk de McLaren F1. Er doken echter ook namen op die veel minder mensen kennen. Neem bijvoorbeeld het Franse Aixam wat meer bekend staat om zijn 45-km auto’s. Maar met hun Mega Track speelden ook zij mee in de Eredivisie als het ging over exclusieve supersportwagens. Eén exoot springt er echter met kop en schouders bovenuit: De Vector W8 Twin Turbo!
Het monocoque chassis bestond deels uit aluminium en een koetswerk dat bestond uit koolstofvezel en kevlar. De bedoeling was niet alleen om gewicht te besparen, maar ook om zo lang mogelijk mee te gaan. Voorzien van een door Chevrolet gemodificeerde, aluminium Twin-Turbo CAN-AM V8 “small block”-motor (2 turbo’s, 625 PK/880 Nm bij 5700 toeren) en een Oldsmobile 3 versnellingsbak, was dit tweepersoons ‘straatvliegtuig’ in staat om 389 kilometer per uur te halen.
De ontwikkeling en productie van deze Amerikaanse Supercar was de droom van een bevlogen man met ambitie: Gerald Wiegert (Vandaar de W in de type aanduiding van iedere Vector).
In 1989 startte het bedrijf van Wiegert, nu bekend als Vector Aeromotive Corporation, met de productie van de W8, een evolutie van de W2. Financiële steun was afkomstig van openbare aandelenaanbiedingen en diverse rechtszaken, waaronder rechtszaken tegen de Goodyear Tyre Company (inbreuk op het handelsmerk met het merk Vector van banden) en Vantage-sigaretten. Er werden twee W8-prototypen gemaakt, waarvan er maar één daadwerkelijk kon rijden. Hierna volgden nog 17 productieexemplaren. Exclusiviteit is dus gewaarborgd!
De auto op de foto’s is het enige exemplaar welke nog in Europa te vinden is en staat tentoongesteld in het Auto & Technik Museum in Sinsheim (D). Het gaat hier om de Vector met productienummer 48007 uit 1992. Oorspronkelijk afkomstig uit de Hooper Corporate Collection (GB) maar na een grote veiling in 2010 verhuisd naar Duitsland.
Tekst en scan specsheet: René Henkes.
Ik weet niet hoe het in de personenauto’s gaat met de pk’s, maar dit zijn SAE pk’s.
Daf had vroeger ook zulke P(ony)Krachten 😉
“brake rating: good” – alsof ik hier zou schrijven “bad”….