Loprais heeft de zaken eindelijk goed op orde en scoort zijn derde etappe

Spannende strijd om minuten in truckrace
Ze laten elkaar niets gelegen liggen, Ales Loprais en Martin van den Brink. Aan het eind van de 403 kilometer tellende zevende etappe bedroeg het verschil slechts 28 seconden. Van den Brink kreeg echter een compensatie van 5 minuten, zodat hij met een verschil van 4,32 de etappe op zijn naam mocht schrijven. In het klassement heeft de Nederlander nog altijd 26 minuten achterstand op de Tsjech en hij heeft nog 211 kilometer om dat goed te maken. In de laatste etappe verdedigt de Belg Paul Verheyden morgen zijn podiumplaats met een marge van 20 minuten op de Tsjech Tomas Vratny.

Ales Loprais: “We hebben gecontroleerd gereden. Het ging vandaag om de remmen en de banden en dus was het belangrijk om je hersens te gebruiken. We hadden een klein lek in één band, maar dat konden we oplossen door lucht bij te pompen. Het plan was om tijdens de lunchstop banden te wisselen en ik had ook netjes gevraagd bij de wedstrijdleiding of dat mocht, maar uiteindelijk bleek het niet nodig en heb ik het serviceteam weer weg gestuurd. Het tweede deel van de etappe was wel een stuk interessanter dan het eerste. Je kon daar meer verliezen dan winnen. De laatste etappe morgen gaan we hetzelfde in als de zeven etappes die we gehad hebben. Wat mij betreft is die etappe niet anders dan anders. Pas aan de finish worden de prijzen verdeeld.”

Martin van den Brink: “We hebben een paar minuutjes verloren aan het einde van de etappe, waar de navigatie één grote kluwen was. In dat soort situaties is het een nadeel als je de etappe moet openen: wij reden iets verkeerd, Loprais zag dat en pakte wel meteen het juiste pad. Daardoor kwam hij vlak achter ons over de finish. De proef was super, met mooie, snelle gravelpaden en fraaie vergezichten. We hebben lekker gereden, maar wel op een manier die het materiaal spaarde. Tijdens de lunchstop hebben Wouter en Mitchel een band gewisseld.”

Paul Verheyden: “We hebben vandaag toch wel wat behoudender gereden. Vandaar de elfde plaats in de stage. Ik moet het meer hebben van het zand en de duinen, niet van die snelle paden. Gisteren hebben we daarom geprobeerd het tijdverschil met Vratny wat groter te maken. Vandaag was het een kwestie van gas geven, maar binnen de perken van de risico’s. Ik had verwacht dat Vratny wel een minuut of tien zou pakken, maar het blijken er maar drie te zijn. Dat maakt het rijden morgen wat prettiger.

Ik rijd toch al heel wat jaren rally’s, maar een podiumplaats heb ik nog nooit gehaald. Meestal rijd ik in dienst van anderen om snelle service te verlenen en dan ben ik al tevreden als ik in de top 10 kom. Het is zeker spannend nu het erom gaat, maar ik word er niet zenuwachtig van. Ik laat me niet zo gauw gek maken.”

Maikel Smits pakt etappezege, Mike van den Goorbergh door straftijd pas 9de
Met een grijns van oor tot oor was Maikel Smits over de finish gekomen van de 403 kilometer lange zevende etappe van de Morocco Desert Challenge. De lach was niet alleen vanwege de zekerheid dat hij de etappe had gewonnen én als eerste over de streep kwam na opnieuw een spannend duel met klassementsleider Mario Patrao, maar ook omdat Smits met volle teugen had genoten van de rit. Een klein uurtje later kwam Mike van den Goorbergh – neef van Jurgen en bezig aan zijn eerste rally – met de derde tijd aan de streep in de buurt van Matarka.


Maikel Smits: “Het ging wel zo lekker vandaag. Heel technisch, veel navigeren op kompaskoers, maar vooral ook veel gravel en veel driften: dat is het mooiste wat er is. Bij de start was ik nog niet zo blij. De motor gaf een storing aan op de sensor van de koelvloeistof, dus ik ben terug gereden naar het serviceteam van Van Eerd, en twee minuten later gestart dan ik had gemoeten. Ik lag dus meteen al vier minuten achter. Bij de tankstop (op 188 km) was het nog drie minuten en in het tweede deel van de etappe ben ik gaan jagen. Ik zag het stofwolkje van Patrao in de verte, en toen een puntje en dat werd steeds groter. Na 100 kilometer jagen zat ik in zijn wiel. Hij heeft 30 kilometer geprobeerd weg te komen, maar dat vond ik niet goed. Ik ben in zijn wiel gaan hangen en bijna op het einde maakte hij een foutje. Hij pakte een S-bocht helemaal, maar ik had al gezien dat je ook gewoon rechtdoor kon, dus daar heb ik hem afgesneden, zodat ik net iets eerder aan de finish was. Als ik weet dat ik de etappe win, wil ik ook als eerste finishen en dat is gelukt. Ik weet dat ik de rally niet meer kan winnen – tenzij er iets heel geks gebeurt – maar dan wil ik toch op z’n minst mijn etappes meepakken voor de eer.”

Mike van den Goorbergh: “Jammer dat ik door de straftijd terugval naar de 9de plaats, maar ben ik ben tevreden met de negende plaats in het klassement. Zeker omdat het mijn eerste rally is en ik als kistrijder meedoe, zonder de assistentie van een serviceteam dat mijn motor onderhoudt. Dan is zo’n resultaat een cadeautje. Het is de hele week eigenlijk heel goed gegaan. De motor heeft geen krimp gegeven. Mijn neef Jurgen heeft hem voor me opgebouwd en in orde gemaakt en hij heeft ook veel tips gegeven. Jurgen heeft tien keer de Dakar gedaan, de laatste jaren steeds als kistrijder, dus die weet wel wat er bij komt kijken. We hebben ook aardig wat getraind samen, maar ik ben al blij als ik hem een beetje kan bijhouden. Ik heb niet zo’n ruime motorachtergrond als hij. Vijftien jaar geleden heb ik een paar jaar wegrace gedaan, maar verder is het beperkt gebleven tot een beetje enduro rijden.
De Morocco Desert Challenge is niet de gemakkelijkste rally om mee te beginnen, maar juist daardoor heb ik in een week tijd ontzettend veel geleerd wat betreft rijden, navigeren en het onderhoud van de motor. Ik heb elke dag netjes mijn lijstje afgewerkt. Gelukkig heb ik nauwelijks iets gehad. Ik heb één grote klapper gemaakt, gisteren in de duinen. Ik knalde zo hard met mijn hoofd op een bult kamelengras, dat ik tien minuten buiten westen ben geweest.
Ik heb vandaag wel fijn gereden. De navigatie was heel lastig, maar op een gegeven moment kwam op een open vlakte de truck van Martin van den Brink voorbij en daar ben ik een beetje achter gebleven, want die heeft zo’n goede navigator aan boord dat ik daar wel op durfde vertrouwen. Ik zag hen zo resoluut een bepaalde kant op gaan, dat het wel goed moest zijn.
Er zijn al zoveel motorrijders uitgevallen – er zijn nog maar vier kistrijders in de race – en ik ben er nog. De finish halen is het belangrijkste. Eerst morgen die laatste 211 kilometer maar eens doen.”

Willems op weg naar podium, Klinkhamer voorlopig vijfde
Met twee uur vóór zich en twee uur achter zich, weet Maik Willems zich vrijwel zeker van de derde plaats bij de 4×4’s en in het overall klassement van de Morocco Desert Challenge. In de zevende etappe, van Boudnib naar Matarka, werd Willems vijfde. Bij de buggy’s noteerde Mark Klinkhamer de derde plaats in de etappe. In het buggy-klassement staat hij vijfde, ondanks 63 strafuren.

Maik Willems: “Het was best een mooi dagje. Voor mij een beetje saai zelfs, maar Rob (van Pelt) heeft zijn handen vol gehad aan het navigeren. Vooral op het eind, waar Jean-Claude Kaket een fraaie puzzel in elkaar had gezet. Vanwege de vele kamelen, koeien en geiten op de paden onderweg was het wel opletten. Een voor de gaten, ook al waren het geen grote. We zijn met een sukkelgangetje van 30 km/u rechtsvoor in zo’n gaatje gereden. Dat heeft toch wat schade opgeleverd. Daar maken we ons niet zo druk over, want zowel voor als achter ons zijn de marges in het klassement dusdanig dat we muurvast op de derde plaats staan.”

Mark Klinkhamer: “Deze buggy was ooit een Predator, maar na anderhalf jaar prutsen is het een VLK: een Verrekte Lastige Klus. Alle gekheid op een stokje, het is best een aardige auto geworden, maar doordat we in het begin van de week een probleem hebben gehad met een lekke tank, is het resultaat een tikje teleurstellend. Laat ik het zo zeggen: er had meer in gezeten. Er gebeurt zo veel bij de buggy’s, dat we uiteindelijk zelfs met zo veel straftijd nog vijfde kunnen worden. Met alleen achterwielaandrijving is het soms lastig, zeker op die snelle paden. In de duinen is voor ons nog wel winst te behalen, omdat we daar nog niet zoveel ervaring mee hebben. Heel veel andere buggy’s doen al niet eens meer mee. Ook vandaag had de concurrentie een boel pech en daardoor konden wij derde worden. Het verschil naar het podium is gewoon te groot. Dat zit er niet meer in, tenzij er nog wat vóór ons kapot gaat. Maar dat mag ik niet zeggen. We gaan er morgen gewoon nog een keer goed voor zitten en dan zien we wel waar we uitkomen.”