Geachte Shirley, week 34

Geachte Shirley, daar zit ik dan weer, op de bank, maar jij staat deze keer niet tegen de dakgoot geleund, je bent even een weekje uit logeren. Nouja, ook wel eens leuk toch? We zijn in ieder geval in een vrolijkere stemming dan vorige week zondag. Na een leuke dag en mooi rondje toeren met de zussies, zwager en moeder, zat ik nog even op veesboek te struinen, en kwam daar een filmpje tegen van vrachtwagens (en hun chauffeurs) die een laatste groet brachten aan een chauffeuse. Met een brok in m’n keel zat ik te kijken. Volgens het verhaal van haar moeder (wat ik ook weer via via heb gehoord) kon ze er niet mee leven dat haar vriend het uitmaakte. Ik zal haar ongetwijfeld wel eens gezien hebben onderweg, maar wist niet precies wie ze was, daarom zocht ik haar op op googel, en zo kwam ik bij een sijt terecht over tattoos. Wat had ik graag nog eens met haar aan de thee gezeten in de keet, haar verteld dat het geweldig dat ze als ‘klein meissie’ met zo’n auto op pad is, dat ze een waanzinnig lichaam heeft, met al die mooie versieringen, en dat niemand het waard is om zo over te treuren dat je geen andere uitweg ziet dan jezelf van het leven te beroven. Maar helaas, dat gesprek is er nooit geweest, en zal er ook niet meer komen, ze heeft er zelf voor gekozen dat ze niet verder kon. En die keuze kunnen wij alleen maar accepteren.
Na een stuk of 50 luid tuterende vrachtwagens heb ik het filmpje trouwens wel weggeklikt. Is dit nu een laatste groet, of een ordinaire truckrun? Nog even en je gaat denken dat de dood word verheerlijkt.
Nouja, maandag hadden we gelukkig genoeg afleiding op het werk. We reden op een klussie waar ik met Gina ook een tijdje aan het stoeien ben geweest, tot zij op een gegeven moment de geest (en een bult rook) gaf. Toen was het nog een zandbaan van een paar kilometer. Nu liggen er rijplaten en hoefden we alleen de laatste 50 meter off de road te gaan. Een mooi klussie om dat een beetje te kunnen oefenen. In de 2e versnelling achteruit, jammer dat er geen 3 en 4 op zitten, dat scheelt wel op zo’n afstand. Even kijken hoe dat gaat met de sperren, in welke D stand rijd je weg? Soms haper je even, wil ik naar 2 schakelen, maar blijf jij stug in 3 staan. Ach ik ben er in ieder geval achter gekomen hoe groot jouw reserve tank is: bijster klein. Laten we het maar op een leermoment houden…. *smiley die zich zit te schamen*
Dinsdag ging het al beter, in de zandbaan dan, het laden blijft lastig. Ik ben elke keer net ff te laat, en omdat jij nog wat later reageert, is het nogal een uitdaging voor trechterJan om het knap te kunnen laden. Wat wel weer leuk was, dat zie je toch niet vaak, dat de vrouwen in de meerderheid zijn in de keet. En dat moeten we koesteren, wie weet hoe lang we dat vol kunnen houden. En omdat we voorlopig nog wel op dit klussie blijven, mocht jij daar blijven slapen, terwijl ik met de Fabia Quattro naar huis toe toerde. Wat een drukte zeg, op de snelweg, hoe meer je naar links gaat, hoe dichter iedereen bij je komt rijden. Dan kan je maar beter rustig aan op de rechterbaan zitten, in de uitkijktoren van een rood gebouw *smiley met de nagels in het stuur*
Woensdag ging het off road rijden een niveautje hoger. Letterlijk, we mochten nu op onze eigen vracht kiepen, in plaat van er tegenaan. En we hadden versterking gekregen, er kwam een 3e auto bij. De man/vrouw-verhouding op het werk was nu weer redelijk normaal, naar hedendaagse maatstaven. Wat ik echter niet echt normaal vind, naar hedendaagse maatstaven, zijn de spiegels. Vandaag en gister verdween er weer iemand achter, en aan de verhalen in de keet te horen, zijn wij niet de enigste die daar last van hebben. Ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was, toen had je ook dode hoeken, maar omdat er minder spiegels aan de auto hingen, had je in ieder geval wel wat meer zicht op rotondes en kruisingen. Tegenwoordig is een X aantal spiegels verplicht, en natuurlijk is het mooi dat die zo groot mogelijk zijn, om meer zicht naast de auto te hebben, maar tegelijkertijd word het zicht schuin naar voren wel steeds kleiner. Wat het nog frusterender maakt, is dat er wel degelijk merken zijn die er rekening mee houden, door een kijkgaatje te creeëren tussen 2 spiegels, in plaats van ze tegen elkaar aan te plakken. Waarom kunnen andere merken dat dan niet? Nouja, niet te lang bij stil blijven staan, er zijn belangrijkere dingen in het leven. Zo liep ik in de namiddag nog even een klein rondje over de braderie in Derp, en dan kun je niet anders dan een ijssie halen bij IJssie Snorro. Daar heb je pas reden om je druk te maken! Zoveel smaken! En ik wil ze allemaal! Nee, toch een keuze maken uit 2. Met slagroom, vanzelfsprekend *smiley met een grote grijns en slagroom op z’n neus*
Donderdag reden we weer hetzelfde rondje, heerlijk, wat kun je dan toch tot rust komen in zo’n klusje. En zo af en toe zie je ook nog wat aparts voorbij komen. Zoals de Honda Vultus (kijken op googel is voor eigen risico), een knalgroene Mustang met race strepen, diverse kop-staart-flirts waardoor het verkeer echt finaal vastloopt, de flipflop groen-paarse Opel Ampera die ik al vaker daar in die hoek had zien rijden. Maar vandaag kwam er wel iets heel leuks voorbij: 2 Goldwing trikes. De meesten zullen vast wel eens een Goldwing trike hebben gezien met dubbele achterwielen, maar deze hadden dubbele voorwielen. De laatste keer dat ik die had gezien, waren we bij de Goldwing garage en was die man nog bezig met het uitpuzzelen en de benodigde papieren en goedkeuringen bij elkaar te krijgen, nu zag ik een setje over de snelweg gaan. Ja het is mischien een iets te rijk uitgeruste brommer, maar het blijft wel een mooi gezicht. Net zo mooi als het weer die dag, want voor het eerst deze week zaten we op het terras te eten. Heerlijk, koester die momenten *smiley die een vlieg verdrinkt in z’n thee*
Vrijdag was er een bericht op het nieuws dat mijn aandacht trok: uit onderzoek is gebleken dat 12% van de vrachtwagens (ernstige) gebreken vertoont. Ik was verrast. Dat percentage had ik hoger verwacht. Als je ziet hoeveel jij mankeert, met dat nogal heftig zweten van olie. En dan die remstoringen. Het is zo erg, je heb zelfs remstoring op de trekker! Grapjas. De mensen van het nieuws schrokken ook, dat het percentage zo hoog was, want het is zo gevaarlijk! Al die ongelukken die worden veroorzaakt door technische mankementen, en de daarop volgende files, dat kost de economie/staat/overheid/burger zoveel centjes! Oja, en ook nog een paar doden hier en daar. Mischien moeten de boetes omhoog en moet er strenger gecontroleerd worden? Of, zoals een chauffeur zei voor de camera, mischien moet de sector minder worden uitgeknepen, waardoor de baas meer centjes heeft om de auto wat vaker naar de garage te sturen. Ach ja, het is net hoe je er tegenaan kijkt. Met gladde banden rijden word ook gezien als mankement, terwijl een ander zou zeggen dat het juist duurzaam is, optimaal gebruik maken van de banden, want ook rubber word steeds schaarser. Tja zeg het maar, wie heeft er gelijk?
En alsof het zo heeft moeten zijn, zette ik ’s avonds thuis de tv aan, en viel met me neus in een aflevering van Blik op de Weg. De aflevering met het thema ‘transport’, in de breedste zin van het woord. Niet alleen vrachtwagens die de ruimte nodig hebben, en daarbij dus af en toe per ongeluk een fout geparkeerde auto openritsen met de uitzwaai van de trailer, maar ook een bus die de hele snelweg in de rook zet, en 2 mannen die hun schoonmoeder (in een groot kleed gerold) op het dak van de auto vervoeren. Mischien dat de automobilisten die kijken er iets van hebben opgestoken, als ze zien hoeveel ruimte de Blik op de Weg truck nodig heeft. Ja, ook in de bocht. Ja ook dat stuk bocht waar jij nu staat. Ja en die paar meter daarachter ook nog. Dankuwel automobilist, voor het meewerken *smiley die z’n hand opsteekt terwijl ie liever de automobilist een high 5 in het gezicht had gegeven*
Zaterdag was het chillax dag, lekker bij de therapeut op tafel gelegen voor een relax massage, en daarna nog door een pittoresk dorp getoerd met m’n zusje en zwager, om huissies te begluren. Heerlijk die rust in je hoofd, als dingen op hun plek beginnen te vallen, en tegelijkertijd die kriebelende spanning voor al dat nieuws wat er staat te gebeuren. En die spanning kon ik ’s avonds weer van me af lachen, onder het genot van een bord krofta (smaakt beter dan het klinkt), chocolade bonbons en bellenblaas. Na zo’n voldane dag stapte ik weer in de Kadett, om op huis aan te gaan. En ik denk dat de hele straat er blij mee was, toen we uit de buurt waren *smiley met oordoppen op* tja mischien toch maar dat advies van m’n zusje opvolgen, en een klein geluidsdempertje in laten bouwen.
En nu, nu is het een echte zonnigdag. Ik twijfel nog, zal ik een rondje lopen, of gewoon in de tuin gaan zitten met een boekie? Hoe dan ook, geniet van deze dag, lieve veesboek vriendjes, want er is zoveel moois te zien, als je het maar wilt zien *zen-smiley in een filosofische bui*