Geachte Shirley, wat een mooie zondag was het. Samen met m’n herriepartner in crime naar het circuit van Zandvoort, even een dagje auto’s kijken, en vooral ook luisteren. Er werd met diverse race auto’s uit diverse klassen en periodes van het vorige millenium gereden. Erg gaaf. Nog uit het tijdperk van ‘die brul moeje nie horuh maar voeluh’. De geur van (te) warm rubber, olie en technische onderdelen. Je weet dat het moet stinken, maar toch ruikt het lekker. Sportwagens die zo dicht op het asfalt liggen, dat het lijkt alsof ze het opeten, rijdende sigaren, Formule 1 wagens uit het tijdperk dat er nog geen motor en geluid restricties waren. Heerlijk. Mooi in het zonnetje zitten genieten van de bolides en luisteren naar de goede gesprekken over Tarzan *smiley die stiekem giechelt* en security auto’s. Een Nissan Juke Nismo die het tempo moest aangeven in de opwarm ronde voor een stel bolides die je normaal gesproken alleen op tv ziet bij een 24 uurs race, wat zal die kerel zenuwachtig in z’n spiegel hebben gekeken. De race klasse waarin alles met een rolkooi mocht komen opdraven, en waarin Ford Fairlanes werden zoekgereden door MG’s en Triumphs, die haast van de baan werden geblazen door het geluid van de klassieke Porsche 911’s. Nieuwe 911’s stonden er ook, op de parkeerplaats. Een stuk of 100 zwarte en grijze, en 4 in kleur, waaronder een blauwe met carbon motorkap. Jammer dat ie was gewrapt. Of niet? Aan de nieuwe Porsche 918 hybrid en oude BMW M1 te zien, is een auto niet compleet zonder dukteep. In de juiste kleur, dat dan weer wel. Al met al een mooie dag om op terug te kijken.
En zo konden we maandag weer met een frisse kop aan de gang in het rondje Beverwijk – Castricum. Een heerlijk dagje in het zonnetje, mooi koeteldekoet met 2 auto’s wat kuubs het duingebied insjouwen, de week is wel eens slechter begonnen. ’s Avonds stond ik in de keuken de vangst uit eigen tuin in de pan te hakken. Veel is er niet meer te halen uit eigen tuin, de herfst lijkt al te zijn ingetreden, alleen de kruiden en jonge paprika planten doen het nog. Hmm, wel groene nagellak, maar van groene vingers is bij mij niet echt sprake *smiley met gebloemde handschoentjes aan en een bijpassende hoed op in een border vol bruine struiken*
Dinsdag gingen we serieus aan het werk. Reden we eerst nog allemaal door de ene oprit het werk op, nu moest er ook aan de andere kant zand komen. En aangezien er alleen maar 10x4en waren ingehuurd, mochten wij het dubbele Quattro systeem showen op de plek waar de machinist de platen alvast aan het weghalen was. Ja het zag er wel een beetje sneu uit, dat ik met m’n zielige stemmetje “G****verdee k**** wat een ***** en de *** er ook bij met ze **** de touwt****, zucht, ik denk dat ik een beetje hulp nodig heb machinist” over de bak riep, en de shovel naar ons toe kwam gehobbeld, om vervolgens van dichtbij te gaan kijken hoe we aan het kloten waren. Sperren, tussenbak, alles hebben we in de strijd gegooid, maar we zijn er zelfstandig uitgekomen! Wat ben je toch ook een kanjer! Wel jammer dat de machinist vervolgens zei “gaat het niet makkelijker als je de liftas omhoog doet?” Uhm ja, volgens mij had ik het knopje ook ingedrukt, maar blijkbaar niet hard genoeg ofzo. En dat het controle lampje van het knopje dan ook nog eens niet werkt, dat maakt het er niet makkelijker op. Maar goed, omdat je zo goed je best had gedaan, zijn we aan het end van de dag toch maar even langs een tankstation gereden om de AddBull tank weer vol te gooien. Ja dat blijft toch lastig, er is wel een tankstation op de route, maar die heeft dan weer geen CordonBlue pomp. Hopelijk zien ze snel in dat die chemische ongein weinig toevoegt, en brengen ze geen nieuwe auto’s meer op de markt die zulk spul nodig hebben, dan hoeven we bij de volgende generatie auto’s nog maar 1 tank vol te gooien, lekker makkelijk.
Woensdag reden we weer hetzelfde rondje. Vervelen? Nee hoor, heerlijk, je ziet steeds weer wat nieuws. De boertjes die aan het maaien/schudden/wiersen/grassen zijn, met een dikke Fendt of met een oldtimer, het blijft een mooi gezicht. Afgewisseld met weilanden met koetjes of schapen, doorkijk-woningen en een showroom met een gouden Jaguar of megaopruimingfaillesementsverkoop afgeprijsde meubelen, is er genoeg te zien op dit rondje. Toch vond de planner het nodig om me even uit m’n dagdromen te halen, en ons naar Haarlem te sturen. Ik was er al eens geweest, jij nog niet, en zo reden we het straatje in bij het werk. Aan de ene kant de 3 inritten het werk op, aan de andere kant een motorscooter die op de stoep stond geparkeerd, met een vrouwtje ernaast, die de helm netjes opzette, de paardenstaart recht trok, de handschoenen aantrok, netjes het klittenbandje vastmaakte, op de XL scooter stapte, de machine startte, de spiegels controleerde, nogmaals even keek of de rits van de jas wel goed dicht was, wegreed en oja…. de ketting…. die zat nog door het voorwiel heen…. Ow snoesie toch, wat is het toch heerlijk als je dat ziet gebeuren en je kan gewoon even een tijdje ongegeneerd over je stuur gevouwen liggen grinniken. Ja, dat maakt het dan weer leuk. Wat het voor jou ook wel leuk maakte, was dat je een vracht korrel naar Zwaag mocht slepen. Voor mij was het iets minder leuk, want ik had ’s avonds met een vriendin afgesproken. Het was de laatste keer braderie, en daarom zouden we nog een laatste keer langs de kraampjes struinen en daarna nog even wat eten bij Mats. Maar het liep even anders, we hebben 3 kraampjes gezien, en zijn toen meteen het restaurant ingedoken, voordat we last zouden krijgen van hongerklop. Nouja, er komen nog genoeg weekenden om in Derp wat te gaan eten en langs de winkeltjes te struinen, alleen dan zonder de kraampjes en de trage toeristen. Eigenlijk een win-win-sietuwaazie *smiley die z’n duimen opsteekt*
Donderdag konden we uitslapen, gelukkig, want na het wegwerken van dat stuk koe gisteravond, had ik m’n slaapie wel nodig. We gingen laden bij een gronddepot in Alkmaar, lekker dichtbij, en niet zo absurd vroeg, en dan de hele dag grond rijden naar De Rijp. Een mooi ritje, lekker rustig, stukje grote weg, stukje door het dorp heen, genoeg tijd om rond te kijken. Blijkbaar zit er niet zo’n stevige vloer onder De Rijp, want we mogen er absoluut niet harder rijden dan stapvoets. Vind ik niet erg, de auto’s achter ons dachten er waarschijnlijk een beetje anders over. Nouja wat maakt het uit. Met de lunch stonden we gezellig bij truckerscafe De Gouden Bogen, en met een McBrainfreeze in je mik maak je je dan niet meer zo druk om het overige verkeer. Nouja, je wilt je soms nog wel eens opwinden als het overige verkeer een Lamborghini is. Donkergrijs met nog-donkerder-grijze accenten, zomaar, in het wild, op de ring Alkmaar. Wauw wat een pracht van een machines maken ze daar toch in Italië. Jammer dat ik ze niet wat vaker tegenkom, dan had ik mischien kunnen herkennen of het een Murcielago of een Aventador was. Volgende keer nog maar wat beter proberen te kijken *smiley die achterstevoren in z’n tuigje hangt*
Volgens mij heb ik een nieuwe trend ontdekt: fuchsia. Oma was een tijd geleden al begonnen met de trend te zetten in haar metallic fuchsia Opel Agila, vorige week kwam de Mercedes AMG in “do you wanna fuchsia” voor ons langs schuiven, dinsdag zagen we een BMW Eentje op de snelweg in mat “is it time to fuchsia yet?”, en vandaag werden we ingehaald door een Nissan 100NX (valt het jou ook op dat je die auto’s sowieso nog maar weinig ziet?) in zijdeglans “fuchsia one-0-one”. Ja, ondanks dat de mist ons wereldje nog kleiner maakte dan dat ie normaal gesproken al is, valt er nog genoeg te ontdekken op de weg. Het zicht was mischien niet zo heel ver, maar die Renault Twingo in metallic “is it time to fuchsia yet?” zagen we wel. Is fuchsia het nieuwe grijs? Het is in ieder geval vrolijk. Net zo vrolijk als de top 100 heetste zomerhits op Slam FM. Ik zat al zwetend, bubbelend, schurend, wiggelend en vals-meezingend in m’n tuigje, terwijl we nog ff naar Amsterdam reden voor een vrachtje zand, en via de city of Midlake naar de zaak reden. Ja, dat olie-zweten is tot daar aan toe, maar dat de kleppen nu zo langzaam open en dicht gaan, daar moet toch maar even naar gekeken worden. En terwijl jij in de garage stond te kijken hoe het er daar aan toe gaat, keek ik vanaf de bank, met een bak ijs in m’n klauwtjes, naar De Wereld Draait Door. Een leuk programma waar ik nog wel eens blijf hangen, als ik er toevallig langs zap, en dit keer was ik nog blijer dat ik was blijven hangen. Ze hadden weer een nieuwe stand up comedian gevonden, en deze heet Peter Pannekoek. Volgens z’n moeder “omdat de eerste pannekoek altijd mislukt”, maar oew, wat zou ik deze Pannekoek graag eens op m’n bordje hebben, mislukt of niet, zelfs zonder stroop is deze lekker *smiley die zit te kwijlen*
Zaterdag was een stuk drukker. Terwijl jij het gefrunnik van de monteurs je liet welgevallen, genoot ik van de massage bij de therapeut, even de schouders weer los maken. Om daarna geheel onstpannen naar de opening van de schoonheidssalon van een vriendin te gaan. Ow, je wilt nog een demonstratie geven maar het proefkonijn is niet op komen dagen? Nouja, dan moet ik me maar opofferen *smiley die zuchtend op tafel klimt* Gelukkig kreeg ik wel een lekker broodje kaas, met boter, zonder losse velletjes *smiley die in z’n vuistje grinnikt* Ach ja, pijn is fijn, bloed is goed, en als je er weer uitziet als een gozer van 18, dan doe je het goed. Met een opgefrist hoofd zat ik die avond weer bij het volgende feessie, een verjaardag, altijd gezellig, beetje praten over taarten (terwijl je een wafel zit te eten), horen hoe het met de carrières en huizenjachten gaat, stukje stokbrood met-brie-zonder-vingertop eten, nog even de vuurkorf in de fik proberen te steken, en vervolgens met een X aantal vrouwendrankjes in je mik een slaapbank in elkaar zetten. Kortom: een top avond!
Vandaag heb ik jou dan alvast weer opgehaald. Zo te zien zijn ze zo druk met je bezig geweest in de garage, dat je geeneens door de wasstraat bent geweest. Heerlijk! Je begint er steeds meer als een werkauto uit te zien. De was is gedraaid, het avond eten al naar binnen gewerkt, nog even van de zondag genieten, nog maar een paar uurtjes, en dan mogen we alweer op pad.
Fijne avond lieve veesboekvriendjes, en morgen fris en fruitig weer op.
