Geachte Shirley, wat begon de week lekker he? Na een roerig weekend hadden we weinig tijd om bij te komen. De mobilofoon stond roodgloeiend en de zwaaitjes en knipoogjes vlogen ons om de oren. Ja snoes, wij waren duidelijk de kanjers van de dag. Het is niet echt Hollands, om zo met je eigen goedheid en knapheid te koop te lopen. Gelukkig was er een goede vriend zo vriendelijk om mij weer terug te halen naar aarde, en me met m’n beide voeten op de grond, in me schoenen, te zetten. “Wat zag ik? Had je een lekker weekend gehad? Ja want je bent Miss Lukt toch?” Dankjewel, vriend *smiley die een bordje SARCASME omhoog houd* ’s Middags mochten we nog even met de grote mannen meerijden, een vrachtje korrel helemaal naar Almere. Niet Medemblik, maar dat andere Almere, langs de A6 daaro. Tijd genoeg om lekker om me heen te kijken wat er allemaal te beleven valt op dat lange stuk snelweg, en dan evengoed nog een van onze grootste fans over het hoofd zien *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* Volgende keer beter. En ja, wat is het dan lekker, om thuis te komen, na een weekend van soep, broodjes en bittergarnituurtjes, en eindelijk weer eens een bakkie konijnenvoer in elkaar te kunnen flansen. Het is raar, ik zou bijna zeggen dat ik het heb gemist, dat koken. Maar dat gevoel was meteen over, toen ik het gekruide kipgehakt in de pan gooide, en de geur van zweetreet mijn neus vulde. Weet je wat ik heb gemist? Die week Zeeland, waar je geen 1 dag zelf hoefde te koken….
Dinsdag zaten we weer in het zand, van Beverwijk naar Alkmaar, mooi ritje zo over de A9. Behalve als er een auto met pech staat, waarvoor een rijbaan word afgekruist, en er vervolgens bij de tunnel ook nog eens een ongeluk gebeurt, waardoor iedereen een andere route zoekt, en er bij de andere tunnel ook een file ontstaat. Ja het was een drukke ochtendspits op dat kleine stukje Noord Holland. En dan moest de storm nog beginnen. De eerste echte herfststorm van dit jaar werd voorspeld. Heerlijk, de wind die aan de cabine rukt, de regen die tegen de ramen slaat. Dan voel jij als groot rood gebouw opeens aan als een klein speelballetje van Moeder Natuur. Slechts een klein onderdeel in grote geheel. Net zoals ik me een klein onderdeel voelde in het grote geheel dat Tata Steel heet. Het begint al bij de balie, waar je letterlijk een nummer bent geworden. En eenmaal het pasje op zak, begeef je je dan in een mierennest waar vrachtwagens af en aan rijden, en kranen en shovels er tussendoor laveren, de eindeloze kluwen van bewegingen soms onderbroken door een langsdenderende trein. Ja het was fijn om lekker op tijd thuis te zijn, kon ik alle indrukken van de dag weer van me af lopen op de crosstrainer, die als een troon midden in de kamer staat, zodat ik als een Moeder Natuur over mijn Grote Geheel kan uitkijken. De eindeloze kluwen van katten, koeien en auto’s, gelardeerd met een dikke laag achterstallig huishouden. Zoals Julius Ceasar (toch? Of was het die andere snuiter?) de legendarische woorden ‘Ik kwam, ik zag, en ik overwon’ sprak, zo zeg ik ‘Ik kwam, ik zag, mwah en ik vond het wel best zo’.
Woensdag mochten we verdergaan met de grote bult grond die nog in Alkmaar ligt, om die naar De Rijp te rijden. Een bekend ritje inmiddels voor ons, wat mij de tijd gaf om lekker naar de radio te kunnen luisteren. Er waren namelijk 2 berichten die dag, 2 uitspraken van rechters, die mij opvielen. Eerst kwam het nieuws dat het roken in horeca gelegenheden vanaf nu helemaal is verboden. Er gold eerst nog een uitzonderings regel voor kleine café’s, omdat die, wanneer ze een rokershok zouden timmeren, te klein zouden zijn om nog een horeca vergunning te kunnen krijgen. Maar ook in de kleine, gezellige stamkroegjes is het roken nu dus over. Het argument: gezondheid. Niet alleen de gezondheid van de mensen die er werken, maar ook de gezondheid van de jongeren, die gaan stappen en dan in aanraking komen met rokende mensen, waardoor ze zelf ook gaan roken. Ja, strak plan, alles wat ook maar enigszins ongezond is, gewoon verbieden. Dus niet meer roken in de kroeg. Lekker de hele avond in de bedwelmende lucht van deodorant en parfum zitten, die langzaam overgaat in de bedwelmdende lucht van zweet. En dat maak je ook allemaal bewust mee, want er mogen niet meer dan 2 alcoholische versnaperingen geschonken worden in horeca gelegenheden. Teveel alcohol is slecht voor de gezondheid, dus dat word ook aan banden gelegd. En als je na een avondje kletsen aan de bar dan onderweg naar huis nog even iets wil eten, rijd je langs een groenteboer, want ook de fast food ketens hebben hun deuren moeten sluiten. Wat een heerlijk vooruitzicht *smiley met geitewollensokken die thee drinkt met een rietje in hartjesvorm*
Het andere bericht ging over de uitspraak van de rechter, dat er geen alcohol meer mag worden verkocht in tankstations. Dit zou namelijk aanzetten tot rijden onder invloed. De pompstationhouders zijn daar erg boos over. Aan alle kanten word hun inkomen beperkt. Brandstof verkopen? Gaan mensen electrische en zuinige auto’s rijden. Tabak verkopen? Gaat de overheid de accijns zo ver verhogen dat iedereen z’n peuken in het buitenland gaat kopen. Het tankstation begint steeds meer op een supermarkt annex koffiehuisje te lijken. Waar je dus alles kan krijgen, behalve alcohol. Want iemand die koek, snoep, vers belegde broodjes, sigaretten, 40 liter benzine, pakje kauwgum, maandverband, tijdschriften, speelgoedje voor de kinderen, jerrycan ruitenwisservloeistof, reserve lampjes, openhaardhout, oja en 2 Snickers voor de prijs van 1 koopt, ja die persoon gaat zich tijdens het rijden echt helemaal vol laten lopen, als ie ook nog een sixpack bier meeneemt *smiley die tegen een dichte deur loopt* Hallo overheid! Wat zet nou aan tot drinken? Een paar flesjes bier waar de dop nog op zit, of een glas bier, zonder deksel, netjes geserveerd op een viltje bij een wegrestaurant? Ik stel voor dat iedereen die, om wat voor reden dan ook, z’n boodschappen bij het tankstation doet, zo nu en dan eens langs het wegrestaurant rijd, en daar een paar flesjes bier of een fles wijn koopt, voor onderweg, lekker. Eens zien hoe lang het dan moet duren voordat de rechter inziet dat ie z’n oordeel mischien toch iets moet bijstellen.
Na zo’n drukke dag vol overpeinzingen, mochten we een dagje lekker ontspannen. De donderdag begon al vroeg in Amsterdam Westpoort, waar we een bootje gingen leegrijden. Eerst even een bakkie doen, samen met een aantal chauffeurs die bij het andere bedrijf moesten laden. Het gesprek kwam al snel op mijn vrijgezelle status, wat mooi uitkwam, want een collega van hun was ook nog vrijgezel. Ok, hij heeft geen borsthaar, maar verder is het een aardige gozer, en ze zouden hem straks wel mijn kant op sturen. We begonnen aan het bootje, en inderdaad, op een gegeven moment kwam er een kerel naar ons toe gelopen. Omdat hij toch een tijd moest wachten, en wij niet zo lang over een rondje deden, kon ie wel even meerijden. Ja snoes, ik hoor je al grinniken. Van mezelf weet ik onderhand, dat als ik zenuwachtig ben of iemand leuk vind (dat hangt vaak een beetje met mekaar samen), ik nogal stom ga lullen *smiley die een aantekening maakt* het Darwinisme of de werking van feromonen zijn nou niet echt de onderwerpen waar je kerels mee het bed in lult. Maar wat er nu toch allemaal werd besproken *smiley met grote ogen* in die paar minuten dat ik iemand net leer kennen *smiley die geschrokken z’n handen voor z’n mond slaat* Als ik die kerel langs mijn meetlat zou leggen, dan was ie of bloednerveus, of straalverliefd. Het Darwinisme was dan mischien een beter keuze geweest om te gaan bespreken. Nouja, je ken maa beter eerljik zjin, anders wort et nooit wat. Toen het bootje eenmaal leeg was, zochten we het wat hoger op, via Obdam kwamen we in Schagen terecht, waar we een volgend slachtoffer troffen om een rondje mee te rijden *smiley die grijnzend in z’n handen wrijft* Ok ik was al iets minder zenuwachtig, maar toch moet ik er wel om denken om niet stom te gaan lullen. En dat lukte me aardig. Zonder fout te rijden kwamen we bij het los adres aan, waar we zonder kisten of heftrucks te raken het vrachtje in de schuur kiepten. Het verliep eigenlijk best netjes allemaal, tot we op de terug weg een trekkertje inhaalden. Terwijl ik druk bezig was om met een vloeiende beweging om het trekkertje heen te vliegen en ondertussen indruk te maken op de bijrijder, zocht jij even de berm op, met een zwart spoor op het asfalt tot gevolg *smiley met klamme handen* *smiley met blosjes* Ach ja, feromonen, laten we het daar nog eens over gaan hebben….
De vrijdag mochten we doorbrengen in Amsterdam. Nee niet op een rustig, ruim en overzichtelijk industrie terrein, maar echt IN Amsterdam. Puin van 2 gesloopte flats wegrijden, die pal tussen 4 andere flats in staan. Gelukkig zijn er een paar parkeervakken afgekruist, zodat we in ieder geval de draai kunnen maken om het werk op te rijden, maar verder is het vooral overal erg knus. Auto’s staan her en der geparkeerd, het liefst een beetje schuin uit een parkeervak vandaan, voetgangers en fietsers zijn overal, behalve op de stoep en de fietsstrook. De dode hoek? Iedereen weet em te vinden hoor. Zelfs met knipperlichten en piepertjes (“rechts! rechts! rechts!” hoor je, als je goed luistert) willen ze nog naast je staan, terwijl je de andere kant op staat te kijken om te zien of je al kunt oprijden. En dan ook nog boos omkijken, als je ze bijna van hun gestolen fiets af rijd *smiley die z’n luchtbuks erbij wil pakken* *smiley die tegen z’n voorhoofd tikt* Nouja, ze kijken tenminste nog op, in tegenstelling tot de mensen die vluchtig om zich heen kijken bij het stoplicht, en dan snel oversteken, het liefst bij rood licht, met de ogen op de grond of op de telefoon gericht. Ach ja, de stad, wat een heerlijkheid, ik geniet ervan. Net zoals ik ’s avonds weer lag te genieten bij de schoonheids specialiste op tafel. Terwijl jij al tegen de dakgoot stond uit te rusten, vloog ik na het eten nog ff snel naar Castricum, zodat ik weer helemaal fris en fruitig het weekend in kon glijden.
Want wat een weekend werd het! Zaterdag heb ik iets gedaan, ja dat had ik niet voor mogelijk gehouden. Een baby shower. Nee, dat is geen baby-wasbeurt, maar een feestje dat word gegeven voor een aanstaande moeder. In de glanzende vrouwenboekies staan wel eens foto’s van zulke feestjes in Hollywood, waar gouden boxen en kinderwagens ingelegd met Swarovski stenen worden gegeven, en de gasten naar huis gaan met een goodie bag (dankjewelvoorjekomst-presentje) ter waarde van enkele duizenden dollars. Vertaald naar Nederland zou het waarschijnlijk een burgertruttig feestje worden, met thee en broodjes. En gezellige praat over het weer. Maar nee, dit gaat dus heel anders! In een versierd huis, vol met vriendinnen en zussen, werd het feest officieel geopend met een glaasje champagne. Jip en Janneke champagne, vanzelfsprekend. In de tuin ontkurkte ik de fles, en met op de achtergrond het gerinkel van glas en geblaas van de buurkat, stapte ik de met roze en blauw versierde kamer weer in. 15 giechelende vrouwen, champagne, cupcakes met muisjes, een tafel vol met zelfgemaakte hapjes en spelletjes, het was een topdag! We hebben gesmuld van de moederkoekjes, wraps, en moedermelk. Gelachen om de bijna-moeder die babyvoedsel-uit-een-potje moest proeven en bijna over d’r nek ging. Gespannen toegekeken bij de buggyrace in de tuin. Bijna een totaalruptuur van het lachen opgelopen tijdens Hints. Ja, ondanks de vooruitzichten, werd het toch een mooie dag. Oubollige kneuterige burgelijke feessies met veel eten, ik hou ervan! *smiley die tevreden over z’n buik wrijft*
En nu is het Zendag. De enigste dag van het jaar dat we een uurtje extra hebben, en dat uurtje ga ik, net als de rest van de dag, lekker chillaxst doorbrengen. Beetje in huis studderen, soepie maken, wat lezen, wat ontspannen, wat opruimen, heerlijk. En aan de blik in jouw koplampjes te zien, geniet jij er ook van.
Fijne Zendag allemaal, geniet van de rust, want er zijn al genoeg mensen die zich druk maken.
