Er was eens een Duits gezin, waarvan de dochter de liefde achterna was gereisd naar Nederland. Deze dochter had een eigen vertaalbureau en daarnaast een bijbaan bij de post. Maar de post heeft het heel druk rond kerst, terwijl het, zeker in Duitsland, erg belangrijk is de kerst bij je familie door te brengen. Maar als je de 24e moet werken, hoe kom je dan op kerstavond, een paar uur later, compleet met al je cadeautjes bij je ouders? De eigen auto is klein, traag en niet betrouwbaar. Met de trein duurt te lang en het vliegtuig is te duur, bovendien, hoe krijg je dan de cadeaus mee?
Die Duitse jongedame is mijn vriendin, de redder van de kerst, zowel die van ons als die van mijn schoonouders, is Mercedes-Benz dealer Wensink. Die stelde een spiksplinternieuwe Vito van de slechts enkele weken terug geïntroduceerde generatie ter beschikking. Op 24 december heb ik de Vito opgehaald bij Wensink Groningen en thuis beladen met de cadeautjes voor de familie. Zodra mijn vriendin klaar was met werken zijn we naar Widdern (Landkreiss Heilbronn) gereden, om kerstavond te vieren. Eerste kerstdag waren er verschillende andere vieringen in de familie, eerst met de broers er bij, later op de dag ging het hele gezelschap richting ‘Schloß Tullau’, waar opa en oma wonen, en ook de diverse ooms, tantes, neefjes en nichtjes aanwezig waren. Tweede kerstdag werd weer in huiselijke kring gevierd, maar was ook een geschikt moment voor wat foto’s met de Vito, voor de terugreis aan het begin van de avond, net de sneeuw vooruit, weer begon.
Met de vorige generaties van de Vito heb ik redelijk wat ervaring, het is leuk de progressie binnen de serie te zien. Bij elke nieuwe generatie gaat de Vito in alle opzichten weer een sprong vooruit. De laatste generatie heeft alles wat je van een bedrijfswagen in deze klasse verwacht, en meer.
Eén van de opvallendste zaken aan de Vito is de verlichting. Niet alleen is het eindelijk weer eens een voertuig dat je ook in het donker al in de verte herkent aan de koplampen, die licht-units zijn ook zeer intelligent. Ze passen zichzelf helemaal aan aan de omstandigheden, tunnels, regen, nacht en dag, voor iedere situatie bedenkt de Vito zelf het beste licht. Als je het groot licht aan hebt, wordt dat automatisch gedempt als je in de bebouwde kom bent, er iemand voor je rijdt, iemand je tegemoet komt of je het simpelweg niet nodig hebt omdat het te licht is om nog nuttig te zijn.
De verlichting aan de binnenkant is ook dik voor elkaar. Het laadruim is goed verlicht, zodat je ook in het donker zonder enig probleem kunt laden en lossen, of wat je dan ook maar in het laadruimte wilt doen. In de cockpit is die verlichting ook aan en uit te schakelen, als je het koelkast-systeem (deur open is lamp aan) wilt overrulen. In die cockpit zijn meer lampen te vinden. Zo kan de bijrijder lezen zonder de bestuurder te storen. Andersom kan ook, maar dat zal in de praktijk toch minder vaak voorkomen… Als de spiegel in de zonneklep open wordt geklapt in het donker, floept ook daar automatisch een lichtje aan.
De spiegels zijn elektrisch verstelbaar. Wat ik persoonlijk daarbij wel mis is een ‘geheugen’. Wij reden afwisselend, door een verschil in lengte en zitpositie hebben mijn vriendin en ikzelf niks aan elkaars spiegelstanden. Het zou fijn zijn als de spiegels met één druk op de knop weer terug gaan naar de voor jou ideale positie. Dit is natuurlijk alleen handig bij auto’s waar een vaste groep chauffeurs regelmatig wisselt, terwijl in de praktijk een auto vaak een vaste chauffeur heeft, dat het er niet op zit is dus geen wereldramp.
Een optie die vooral op de terugweg goed van pas kwam, is de spoorassistent. Iedere keer als je zonder je knipperlicht te gebruiken de rijstrook verlaat, geeft hij je een signaal. Dat is niet zoals bij veel andere voertuigen met dit systeem een irritante piep, zodat je passagier eerst wakker schrikt en vervolgens bang is om te verongelukken. Je krijgt een heel subtiel signaal van het stuurwiel, die drie keer licht trilt, zodat je direct weer bij de les bent, zonder een hartverzakking te krijgen. Beneden de 60 kilometer per uur werkt het systeem niet, en ook bij wegwerkzaamheden met zowel gele als witte strepen op de weg mag je het zelf uitzoeken van de spoorassistent, zodat in dat soort situaties, waarbij het stuur anders niet meer zou stoppen met trillen, je niet het idee hebt dat je een Parkinson-patiënt bent.
De sluiting van de motorkap zit precies op de plek waar je hem verwacht, en heeft goede vormen, zodat je er niet met je knieën tegen aan stoot, of je vingers pijnigt bij het openen van de kap. Onder de motorkap is alles goed bereikbaar en de plekken waar je bij moet zijn duidelijk aangegeven. De ruitenwissersproeiervloeistofreservoirdop (probeer dat maar eens op een scrabblebord te krijgen) is dusdanig geplaatst dat je zonder te knoeien en zonder trechter makkelijk bij kunt vullen.
De plek waar die vloeistof terecht komt nadat je op de knop om je ruiten te sproeien gedrukt hebt, had beter gekund. Dit komt allemaal redelijk onderaan het raam terecht, terwijl de ruitenwissers al boven zijn op het moment dat de vloeistof op het raam beland. Dit betekende 1-0 in het voordeel van de meeuw bij de wedstrijd meeuwenflats versus voorraam. De ruitenwissers detecteren zelf wanneer het raam dusdanig nat is dat er gewist moet worden. Zo nu en dan duurt dat wat langer dan je zou willen, vooral als je vrachtwagens inhaalt. Gelukkig kun je de ruitenwissers natuurlijk ook nog gewoon handmatig commando’s geven.
Het driespaaks stuurwiel ligt goed in de hand. Met de knoppen die er op zitten kun je bijna alles bedienen, van de navigatie en de radio tot de diverse menu’s in het instrumentenpaneel. De claxon is precies zoals het hoort. Een flinke knop in het midden van het stuur. Toen ik zonder gordel om (even van het schoonouderlijk huis naar de parkeerplaats) van een heuvel af reed en plots remde, kwam ik er achter dat hij nog een goed geluid heeft ook. De stuurbekrachtiging is variabel. De Vito stuurt overigens zo licht dat je wat dat betreft eerder het idee hebt in een Smart onderweg te zijn dan in een bestelbus.
Op het lange traject naar Schwaben was de ‘Tempomat’ cruisecontrol echt ideaal. Tot en met 210 kilometer per uur is het systeem traploos in te stellen. Als je tijdens het rijden de snelheid aanpast (wat op de Autobahn nogal eens moet) remt het systeem snel af of trekt juist lekker rap op. Ook bij afdalingen in de heuvels komt het goed van pas, het ideale tempo wordt goed vastgehouden, zodat je als Nederlander die dat allemaal niet gewend is niet hoeft te stressen hoe je weer beneden komt.
Iets wat mij als colajunk wel bevalt zijn de fleshouders in de beide deuren. Hier past precies een anderhalve liter fles in, makkelijker is het echter om er 1 liter flessen in te stoppen, scheelt je een hoop gefrommel en gezoek onderweg. Ook in het dashboard en tussen de stoelen in zijn plekken waar je blikjes en thermoskannen neer kan zetten, zonder dat je de hele auto volknoeit zodra je een minirotonde of drempel op je route tegenkomt. Ook voor documenten en dergelijke is genoeg plek. Eén opbergvak leek wel voor mij ontworpen: tussen de voorstoelen in is een vak waar mijn camera precies in past. Mijn camera was dus ten allen tijde in een fractie van een seconde te pakken, zowel vanaf de bijrijdersstoel als vanaf de bestuurdersstoel, is nimmer gestuiterd of heen en weer geschoven en lag mooi uit het zicht als we eens ergens waren zonder dat dat apparaat om mijn nek hing. Persoonlijk zou ik nog wel kledinghaakjes monteren tussen de beide voorstoelen zodat je je jas voorin op een fatsoenlijke manier kwijt kunt.
De Vito die wij mee hadden was uitgerust met een zeventraps automatische transmissie, de 7G-TRONIC PLUS. Deze kun je op drie standen instellen. Standaard staat hij op comfort, maar je kunt ook switchen naar economisch of manueel. Deze versnellingsbak haalt geen rare fratsen met je uit, inhalen, door heuvels rijden of een combinatie daarvan, het is allemaal geen probleem voor de Vito. Als je de automaat op M zet en met de flippers achter het stuur gaat schakelen, geeft de Benz wel constant adviezen over je schakelmoment.
De Vito is leverbaar in een versie met twee stoelen of een bankje voorin. Wij hadden de versie met twee stoelen. Dit heeft zowel voors als tegens. De stoelen zijn erg comfortabel, maar het was wel wat sneu om de man die op kerstavond graag een lift naar Frankfurt wilde te moeten laten staan…
In de middenconsole was de AUDIO 15 met Becker® MAP PILOT geplaatst. In normale taal betekent dat, dat de Vito is uitgerust met een hele fijne radio en een goed navigatiesysteem. De bluetooth wilde helaas geen verbinding maken met mijn telefoon, maar dat wil ik niet aan de Vito toeschrijven, dat zal eerder aan mijn telefoon, die nog uit de prehistorie stamt, liggen. De radio is heerlijk, hij geeft een goed geluid, is gemakkelijk in de bediening en het bereik is ook meer dan prima. Zo is Omrop Fryslân tot bij de Wensink vestiging in Groningen voor de deur perfect te ontvangen, wat ze daar ongetwijfeld enorm waarderen.
Het navigatiesysteem werkt ook uitstekend. Lekker veel opties. Alleen het uitspreken van plaatsnamen is nog wel eens lastig, Arnhem wordt wat onduidelijk gebrabbeld, terwijl Arnheim (als je vanuit Duitsland komt staat dat nu eenmaal op de borden) luid en duidelijk doorkwam. Meest hilarische was echter toen de (overigens mooie, heldere, jonge vrouwelijk) stem probeerde om ‘Möckmühl’ uit te spreken. Dat klonk meer op een koe die in paniek aan het loeien was dan op een plaatsnaam. Enige punt van kritiek op het navigatiesysteem is dat de kaart niet up to date is. Dat hij de haak om Leeuwarden niet kent kan ik mee leven, die is nog maar een week open, maar ook wegen die toch al wat langer liggen kent hij niet altijd.
Op de kleurenmonitor van het navigatiesysteem worden ook de beelden van de achteruitrijd-camera getoond. Hierdoor is achteruit inparkeren makkelijker dan ooit te voren. Naast het beeld zelf laten strepen in beeld duidelijk zien waar je naar toe gaat en hoe ver je nog kunt gaan.
De scheidingswand tussen de cockpit en het laadruim is zo vormgegeven dat de stoelen nog wel kunnen bewegen. Voor mij persoonlijk was het vrij lastig aan de knoppen te komen, doordat de stoel zo dicht bij de deur staat, maar over het algemeen stel je de stoel toch in als je stil staat, dan kan de deur gewoon even open. Helemaal plat gaan de stoelen helaas niet, maar waarom zou je ook? Als je een dutje wilt doen onderweg kun je gewoon in het laadruim gaan liggen. Ik zet wel vraagtekens bij de armleuningen van de stoelen, ik ben bang dat die (na een jaar of 10) kapot gaan als je ze vaak verstelt. Bij een auto met vaste chauffeur zal dat natuurlijk geen probleem zijn, daar staan ze gewoon altijd in dezelfde stand.
De verwarming in de Vito werkt goed. Toen we op eerste kerstdag bij een compleet bevroren auto aankwamen was deze binnen enkele minuten op temperatuur, waren de ramen ontdooit en konden de jassen weer uit. Het systeem reageert direct als je een wijziging doorgeeft, zodat je altijd de ideale binnentemperatuur hebt zonder dat er een apparaat met veel kabaal in je gezicht staat te blazen.
De demo van Wensink die we mee hadden zat bomvol opties, maar standaard is de Vito ook goed uitgerust. Naast alle eerdergenoemde zaken heeft hij nog meer ‘moderne snufjes’ aan boord. Zo is er het start-stop-systeem, zodat je niet onnodig diesel staat te verstoken als je even stil staat voor een verkeerslicht. Daarnaast krijg je een melding als je te dicht op je voorganger rijdt, voor een onbewuste bumperklever zoals ikzelf eigenlijk best wel fijn. Ook als je te lang doorgaat zonder pauze laat de Vito van zich horen, hij nodigt je dan uit voor een bakje koffie.
Tot nu toe ging het vooral over de cockpit en het rijden, maar zijn bestaansrecht ontleent de Vito natuurlijk aan het laadruim. Deze is uitgerust met een anti-slip vloer, de cadeautjes die we in Koarnjum in hadden geladen stonden een paar uur later in Widdern nog steeds op precies dezelfde plaats in het laadruim. De wanden zijn uitgerust met houten schotten met gaten er in, en in de bodem zit een flink aantal sjor-ogen, zodat ladingen goed vastgezet kunnen worden. Er is zowel via de schuifdeur als door de achterklep genoeg ruimte om pallets binnen te zetten. Persoonlijk zou ik pallets overigens via de zijdeur laden, anders loop je tegen de achterklep aan te duwen met de giek van de heftruck, niet ideaal. Wie wel via de achterkant wil laden heeft geen probleem overigens, die moet simpelweg de Vito met achterdeuren bestellen.
De schoonfamilie noemde de Vito een ‘Lkw’. Het is geen vrachtwagen, maar wel een Lastkraftwagen natuurlijk. Maar ook wie voor een ‘Personenkraftwagen’ in de markt is, doet er goed aan eens naar de Vito te kijken. Hij kan zeker de concurrentie aan met de meeste personenwagens. Wie kinderen heeft en ze liever niet in de laadruimte meeneemt bestelt gewoon een dubbele cabine.
Wij hadden een 114CDI mee. Waar de lichtere modellen zijn uitgerust met voorwielaandrijving en Renault techniek, is dit de lichtste uitvoering met achterwielaandrijving en Mercedes-Benz techniek. De 2143 cc grote dieselmotor levert 100 kW (136 pk) en 330 Nm. Het verbruik lag in de testperiode op 8,8 liter per 100 kilometer. Daarbij moet ik opmerken dat we niet bepaald zuinig hebben gereden. Er waren veel stops voor foto’s, er is veel door heuvels en binnensteden gereden en ook op de autobaan hebben we gewoon lekker doorgereden. Volgens Mercedes-Benz moet een verbruik van 6,5 liter op 100 kilometer met deze motor mogelijk zijn, de 116CDI is zelfs in staat tijdens die 100 kilometer slechts 5,7 liter diesel te verstoken.
Op de grens.
Goed afleesbaar instrumentenpaneel.
Hij gaat als de brandweer.
Hartje Stuttgart.
Wat staat daar voor het museum?
Binnen zou hij ook niet misstaan.
De Mercedes-Straße.
Woestijntruckbouwer Titan vertrouwt als servicewagen ook op een Vito.
Grindpaden zijn geen enkel probleem.
Gewoon stoer.
Grote schuifdeur geeft gemakkelijke toegang tot het laadruim.
Schloß Tullau.
In de herfst van 2013 was ik de eerste die een foto maakte van de nieuwe Mercedes-Benz Vito / V-klasse, meer dan een jaar voor de markt-introductie.
Hoe leuk is het dan om op diezelfde plek de nieuwe Vito nog een keer vast te leggen? Wij hebben de Vito tenslotte ook op de 81 getest, net als Mercedes-Benz zelf.
Jagsttalbrücke.
In 4×4 ook een ideale auto voor ‘faunabeheerders’.
Voor bijzondere decors is Technik Museum Sinsheim de ideale plek.
Bij Zagro kunnen ze de Vito dusdanig ombouwen dat hij ook het spoor op kan.
Bij het Weinachtscircus van Heilbronn gebroederlijk naast de eerste generatie Vito.
Familie-reünie bij Wensink Leeuwarden.
In de nieuwe Vito is zo veel geautomatiseerd, dat een chimpansee er nog in kan rijden. Maar ook wie geen chimpansee is, zou de Vito zeker moeten overwegen om aan te schaffen als hij voor een voertuig in deze klasse in de running is. Hij kan veel meenemen, is rap en comfortabel. Als ik het budget had gehad, had ik direct een Vito bij Wensink besteld. Maar dan met vierwielaandrijving, die inmiddels ook leverbaar is! Veel veiliger dan dan kun je niet onderweg zijn.
No Responses