Geachte Shirley, week 6 2015


MAN Lady
Geachte Shirley, wat was het een ramp vorige week. In de namiddag was ik met de Kadett onderweg naar haar nieuwe garage, maar dat liep even iets anders *smiley die moedeloos staat te kijken* Onderweg kwamen we een rotonde tegen. Je weet wel, zo’n turborotonde, met dubbele rijbanen. Vaak gaat de rechterbaan dan rechtsaf en rechtdoor, en de linkerbaan rechtdoor en linksaf, op die manier kan het verkeer wat sneller doorstromen. Maar die snelle doorstroming werd nu onderbroken door een ouder stel in een stereotype klein autootje met wat hogere instap. Terwijl ik de Kadett op links de rotonde op stuurde, bedacht de meneer op de rechterbaan dat ie ook linksaf moest, en zo tikte hij m’n schatje op het achterwiel *smiley die staat te janken* Verdomme! De lichten waren aan, de auto maakt een zooitje teringherrie, wat moet ik in Godsnaam nog meer doen om veilig een rotonde over te kunnen steken met m’n Kadett? Maar goed, we zijn naar de dichtsbijzijnde keukentafel gereden om in het licht en de warmte het schade formulier in te vullen. Wat niet erg meeviel, want de meneer en mevrouw hadden beide hun bril niet mee. Het valt ook niet mee, om op die leeftijd alles te onthouden *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* Van iemand die al zo lang z’n rijbewijs heeft, mag je toch wel verwachten dat ie een beetje verstand heeft van verkeerssituaties. Maar zijn opmerking dat ie nog nooit over die rotonde is gereden (ook al woont ie er een steenworp vandaan, en ligt de rotonde er al bijna 2 jaar) maakte het er niet beter op. Wat voor volk rijd er tegenwoordig toch allemaal over de weg?! Van pure razernij en teleurstelling had ik een pakje sigaren en een bak ijs leeg willen maken, maar die tijd werd me niet gegund, want ik mocht weer met jou op pad. M’n wingman vond het zo zielig voor me, dat ie een lekkere pizza voor het avondeten mee de auto in sleepte. Wat een humeurredder. Maar zelfs hij kon er niks aan veranderen dat ik Boer Zoekt Vrouw miste.

Veel tijd om wakker te liggen over de perikelen tijdens de logeerweek, of erger nog, de perikelen van de Kadett, had ik niet, want maandag mochten we alweer vroeg op pad. Weer een rondje strooien. Dit keer zonder wingman, maar met de herhaling van de BNR Autoshow. Als je om 4 uur ’s ochtends zit te luisteren naar het relaas van een paar Land Rover liefhebbers, die het hebben over de Defender, die dit jaar voor het laatst word gemaakt *smiley met natte oogjes* ja mischien heb je dan echt een beetje tekort slaap gehad. Alhoewel er maar weinig auto’s met zoveel karakter zijn gemaakt. Wanneer je met een Defender naar de dealer gaat om te zeggen dat ie roest, dan krijg je “ja dat klopt” als antwoord. Wat ook wel weer heel knap is, want de auto is gemaakt van aluminium, en volgens de scheikundige wetten kan dat niet roesten. Maar goed, na het rondje zout was het tijd voor een paar rondjes zand. Van het altijd gezellige Hoorn naar het minstens zo drukke Opperdoes. Daar willen ze een nieuwe rotonde gaan aanleggen, op het kruispunt van een provinciale weg en een toerit voor Garbage City. Op zich wel te begrijpen, er is daar veel groot, zwaar en traag verkeer wat de weg op- en af draait, en de auto’s op de doorgaande weg rijden vlotjes door, maar op het moment ben ik nog even zwaar anti-rotonde *smiley die nog steeds staat te knarsetanden* En dat knarsetanden kon ik ’s avonds wel gebruiken. Terwijl ik net m’n bordje rustig zat leeg te kanen, werd ik gebeld. Ja snoes, we mochten weer een rondje strooien.

Gelukkig waren we gister op tijd met strooien, want de dinsdag was nog erg vers, of we mochten alweer een rondje. Wel een klote tijd, want het duurt nog een paar uur voordat we op het werk moeten verschijnen. In die paar uur kon ik mooi nog even boos op bed liggen, terwijl jij beduusd tussen de beton blokken stond. Wat was je nou aan het kloten? Het strooien ging lekker, leegdraaien, schoonmaken, niks aan de hand, en vervolgens zijn we dik 20 minuten met de achterklep aan het vechten geweest om die weer vast te krijgen. Ja Shirley, ik was boos, heel boos op jou. Gelukkig kwam de gemeente net langs te strooien, toen ik jou ophaalde om aan het gewone werk te beginnen, en hoefde ik je niet weer met een 8wiel drift het dorp uit te manouvreren. M’n humeur werd al een stuk beter toen we op de Ring Hoorn reden. Vandaag reden we niet van Hoorn naar Opperdoes, maar van Hoorn naar Hoorn. Een mooi rondje, zeker als dat word opgesierd door een Opel GT. De klassieker. De ‘poor man’s Corvette’, zoals deze schoonheid toentertijd werd genoemd. Wauw wat een plaatje *smiley die zit te kwijlen in z’n tuigje* De lange neus met de grote ronde koplampen, de heerlijke rondingen die je ogen meelokken over de flanken naar de waanzinnige kont, waar 2 paar rode ronde lampen je uitdagen om er achteraan te blijven rijden *smiley met hartvormige ogen* Wauw wat een heerlijkheid. Dat het een onwijze drukte was op de Ring Hoorn, vanwege de kou en de gladheid, dat maakt me dan niks meer uit. De middag bracht ook nog een paar verrassingen. Zo kreeg ik van de machinist een lekker toetje, en begon het zonnetje te schijnen. Lekker hoor, al die vitamine D. Die energie kon ik ’s avonds mooi gebruiken. Terwijl jij stond uit te rusten, fietste ik nog even langs de supermarkt voor een paar kleine dingetjes, maar toen werd ik weer gebeld. Vandaar dat ik met een volle boodschappentas aan jouw deur stond te morrelen. Fijn nog even een rondje strooien, met vaatwastabletten, koffiemelk en do-nuts *smiley die als een malle staat te dansen* als avondeten.

Woensdag was helemaal wennen. Ik werd wakker van de wekker, en kon gewoon ontbijten. Eindelijk weer eens een gebakken eitje, in plaats van een sigaartje en poedersoep. Onderweg naar het werk in Hoorn zaten we lekker naar de recyclede muziek te luisteren. ‘Mysterious ways’ van Para Fakoefa, en ‘Big boys don’t cry’ van The Prophet, maar dan het origineel. Heerlijke muziek. Net zo heerlijk als de originele jaren 90 deuntjes op Q Music. Lekker hakken en stampen en schuifelen en meeblèren. Lekker een beetje afreageren, omdat ik me weer vreselijk liep op te winden over die automobilisten daaro. Wat een volk… 2 Keer achter elkaar, in dezelfde bocht, reed er zo’n automobilist over het verdrijvingsvlak. De eerste was zo’n haastige, die absoluut niet achter een trage vrachtwagen wilde rijden, maar uiteindelijk toch in de remmen ging. De tweede was een grijsaard. Waarschijnlijk had ie geeneens door dat er een vrachtwagen vlak naast ‘em reed, en dat ie uitgebreid over het verdrijvingsvlak reed. Grijsaards hebben er wel vaker moeite mee om de juiste plek op de weg te vinden *smiley met omhoog gekruld rughaar* zelfs als er borden boven de weg hangen en er witte pijlen op het asfalt staan. Dankjewel dat je me helpt herinneren, de Kadett moet nog langs de schade expert om te kijken of haar achteras niet is beschadigd. Nouja, na het werk eerst maar eens een nieuwe poging doen om gezonde boodschappen te halen. Dat lukte. Koken, ging ook goed. Eten? Ja. Heel snel. Want we mochten weer een rondje.

Jeetje snoes! Je heb amper tijd om af te koelen! Donderdag begonnen we weer met een rondje strooien. Gelukkig was m’n wingman weer mee, want het ging nu echt wild. De schuiver moest er ook op, en waar nodig moest ie ook worden gebruikt. Maar ja, ik ben al druk genoeg om jouw en al je enthousiaste PK’s in bedwang te houden, en ondertussen ook de strooier nog eens te bedienen. Als de wingman er niet was geweest, was er waarschijnlijk wel een schuiver gesneuveld. Of een auto. Of ik. Veel sneeuw lag er trouwens niet. Na 1 rondje was het meeste al verandert in bruine Slush Puppy, en na een controle rondje om de strepen schoon te poetsen was er van het sneeuwbuitje weinig meer te bekennen. En dus konden we door naar het altijd gezellige Hoorn, om weer een paar rondjes mee te draaien in de zandrace. Zandrace ja. Voor veel automobilisten zal het wel op autocross lijken, terwijl het voor de chauffeurs meer een soort Formule 1 is. De linkerbaan op schieten en gas houden terwijl het nog rood is, of juist het gas al loslaten als het groen is; het is puur een tactisch spelletje aan het worden. Hoe kun je de auto zoveel mogelijk laten rollen? Er zit een groene golf op dat stuk weg, maar je moet wel goed beginnen. Sta je niet vooraan bij het eerste licht, dan heb je een rode golf, en dat kost een hoop tijd en energie. De diesel word als een malle naar het motorblok gepompt, en de remmen zijn haast roodgloeiend. Net als de automobilisten soms op dat stuk weg. Iemand die z’n dagelijkse of wekelijkse kilometers slijt in een auto van amper 1,5 ton (dat is in gewicht), zal waarschijnlijk niet snappen waarom de chauffeurs zich zo druk maken om de doorstroming op die weg. Wat die automobilist niet snapt, is dat de chauffeur met 50 ton op pad is, dat zijn ongeveer 34 van die auto’s waar zij zelf mee rijden. En die 34 auto’s staan minder snel stil dan dat ene autootje van jou *smiley die vanachter het stuur zit te wijzen*

Maar goed snoes, we hebben 4 mooie dagen gehad. Donderdag een halve dag, zodat we wat konden bijslapen. En dat was nou niet helemaal maar toch wel een beetje nodig voor vrijdag. Alleen de bruggen moesten gestrooid worden, en dat gebeurt met een fietspad strooier, maar door een communicatie foutje werden wij ook wakker gebeld. Na een bakkie thee keerden we huiswaarts. Naar mijn huis dit keer. Kon ik rustig even een eitje in de pan gooien, en jij nog wat verder rusten, chillaxed tegen de lantaarnpaal geleund. Die rust had je wel nodig ook, want daarna werd het een grote drukte. De planner had een stapel bonnen voor ons uitgedraaid. We begonnen in Beverwijk, en via Amsterdam, Uitgeest, Schagen, dikke vette Lamborghini Murcielago (denk ik) Spider en Anna Paulowna Blanca, kwamen we uiteindelijk in Wognum terecht. Tijd om weer richting de zaak te gaan. Kan jij rustig nog even wat in de garage rondhangen, en ik gezellig borrelen met de collega’s. Het was zo gezellig, het was al bijna zaterdag voordat ik in m’n bedje kroop *smiley met het schaamrood op de kaken* weer geen lange nacht geslapen, maar het was bar gezellig, wat heb ik toch een fijne collega’s *smiley die een kushandje doet*

Zaterdag was het tijd om te klussen. Na de thee en koek moest er getimmerd worden. Een beetje ruimte creëeren voor m’n kleding. Nogal een klereklus dus. Maar het is gelukt *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en wat is het mooi geworden! Wat een ruimte, wat een orde en netheid in de chaos! Het was een zeer geslaagde en productieve dag. Glorie glorie halleluja. Tot ik ’s avonds stond op te tutten om met een vriend op pad te gaan, en buiten een ‘toenk’ hoorde. Voor de grap riep ik naar beneden “he er rijd iemand tegen je auto aan!”, maar helaas, het was ook echt zo *smiley die diep zucht* Dit keer geen ouder stel, dat beduusd zegt dat ze hier niet echt bekend zijn, maar een gemiddeld stel, dat meteen begint te tieren dat je niet voor een uitrit mag parkeren *smiley die zich erg moet inhouden* Mischien moet je gewoon ff leren sturen met je Suzuki Alto, die auto is zo compact dat ie in een parkeervak nog kan keren, dan hoef je volgende keer niet de hele straat te gebruiken om achteruit (waarom rijd je er dan ook niet achteruit op?!) de uitrit uit te rijden *smiley die staat te stampvoeten*

Ja snoes, ik heb er helemaal slecht van geslapen. Niet echt in m’n hummetje dan toch maar een beetje huishouden doen, koffie zetten voor de visite, koek eten, de aflevering van Boer Zoekt Vrouw van vorige week kijken en weer koek eten. En nu is het tijd om weer voor de tv te kruipen, met een lekker hapje eten. Hopelijk hoeven we even niet te strooien. Ja natuurlijk vind ik het wel gezellig met jou! Maar we zien mekaar morgen wel weer, ok? Fijne avond Shirley.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *