Geachte Shirley, vorige week zondag was, tja… zondag. Natuurlijk was het gezellig, Chinees eten bij m’n ouders, maar toch, de avond is veranderd, het voelde leeg zo zonder Boer Zoekt Vrouw.
Maandag was het dan weer een stuk drukker. We begonnen in Amsterdam Westpoort, met een bootje leeg rijden. Een hoop collega’s zeggen wel eens dat het suffe ritjes zijn, zo saai! Nou er is anders genoeg te zien. De bijna-tamme vos liet zich weer eens zien, en ook was er een collega die last had van een gescheurde zak *smiley die grinnikt in z’n knuistje* Maar ook hadden ze weer interessante dingen op het nieuws. Zo word deze week het melkquotum afgeschaft, en kwam tegelijkertijd het bericht naar buiten dat mensen die naast zogenaamde ‘megastallen’ wonen, meer lichamelijke klachten hebben. Terwijl een groot deel van de boeren de champagne al koud heeft staan, om het heugelijke nieuws dan eindelijk te kunnen vieren, gooien een paar onderzoekers nog snel even dat vriendelijke boerenimago omver. Meer lichamelijke klachten als je naast een megastal woont? Is dat niet omdat de meeste megastal-buren van die gesjeesde yuppen zijn, die graag ‘buiten’ willen wonen *smiley met bloemetjeslaarzen aan* maar vervolgens helemaal in de stress schieten, omdat het tuinonderhoud toch eigenlijk best veel tijd in beslag blijkt te nemen. En het sociale leven van de stad, dat verhuist niet mee *smiley met opengesperde ogen* En dan die ellenlange ritten naar de supermarkt, omdat je bent gewend dagelijks boodschapjes te doen! Ja, als ik zo’n cultuurverschuiving mee zou maken, zou ik ook volgas in de stress schieten. Dan maakt het niet uit of er nou wel of geen megastal naast m’n huis staat. Maar ach, stad of buitenleven, het blijft een klein wereldje, bleek die middag wel weer. Had ik vorige week nog tussen de koeien gestaan met vaders, nu kwamen we zijn zoon tegen in de zandbaan. En weet je nog dat werk waar jij niet heb gereden, maar jouw voorgangster wel regelmatig op pad ging met de uitvoerder? Diezelfde uitvoerder heeft nu promotie gemaakt. Van koffie-zetten en meerijden-in-vrachtwagen op dat werk, naar zelfrijden-op-wals op dit werk *smileys die staan te klappen* *smiley die knipoogt*
Dinsdag zaten we in de klus. En in de storm. Het eerste vrachtje konden we bij een pand in aanbouw voor de deur kiepen. Nog voordat de machinist de kans kreeg om het naar binnen te rijden, was de helft al naar binnen gewaaid. Dat is nog eens efficient werken. De 2e klus was achter het station. Dat moet ik mischien maar niet te vaak zeggen. Gelukkig hoefden we er ook maar 2 vrachten heen te brengen, toen konden we door met klus nummer 3. Maar eerst een bakkie doen bij de loswal, fijn hoor, met de zachtgekookte eieren. En de loswalmedewerkers. Altijd gezellig, leuke praat over plakplaatjes en dat soort werkgerelateerde dingen. Ja en dan was het toch echt tijd om Amsterdam in te duiken. Terwijl ik net nog tegen je zei dat het eigenlijk best vlot ging met de klussies, hoorden we nu dat we even in de wacht mochten. De plek waar we moesten kiepen, daar stond nog een container, maar die word zo weggehaald *smiley die op ze klokkie kijkt* en verdomd, ruim een uur later was de chauffeur er dan eindelijk om de container op te pikken. Boos worden? Ach je weet zelf ook hoe die planning gaat. Er hoeft maar een band lek te gaan of een klant af te bellen, en je kan opnieuw gaan plannen. Nu had ik mooi de tijd gehad om een boekie te lezen, want na die 2 vrachten Amsterdam was het tijd om echt aan het werk te gaan. Nog steeds in de wind, maar nu met de zonnebril op, mochten we weer wat zwarte meuk van Alkmaar naar Badhoevedorp rijden, tussen de grote trailermannen in. Ik krijg de indruk dat een hoop kerels het wel leuk vinden, als er een grietje mee zit te babbelen over het bakkie. Vooral als ze bij het laatste vrachtje de inhuurchauffeur in het Fries een fijne avond wenst *smiley die zit te bulderen in z’n tuigje* alsof de bak ontplofte *smiley met natte ogen van het lachen* Oant sjen!
De woensdag begon niet zo best. Sommige mensen hebben het dan over een ‘roze bril’, ik had een bril met een laagje vaseline erop gesmeerd. Terwijl de griepepidemie aardig aan mij voorbij was gegaan, liep ik nu toch te snotteren. Klein verkoudheidje? Dan maar iets gezonds drinken. Of luisteren naar wat gezond drinken is: op de radio vertelde een melksommelier over zijn ervaringen in het melkproeven. Bijster fascinerend. Leuk ook om te horen dat de zogenaamde ‘onveilige melk’ (waarmee de rauwe en onbehandelde melk bij de boer vandaan word bedoeld) door de kenner word bestempeld als lekkerder dan de ‘veilige melk’. En terwijl we de bulten grond van Alkmaar naar Beverwijk versleepten, kwam er meer interessant nieuws voorbij. Nu het melkquotum is afgeschaft, en nee, dat is geen 1 april grap, gaat de markt veranderen. Er gingen al verhalen in de rondte dat Chinezen de melkpoederschappen in de Nederlandse supermarkten leeg kochten, maar nu kan het zo gaan lopen dat de melkpoeder geeneens meer in de supermarkt terecht komt, omdat er in China gewoonweg meer geld voor geboden word. M’n collega’s zaten met een ander agrarisch probleem: op het hoekje bij het stort, waar we moesten laden, stond een aanhangertje met maar 1 wiel. De ander had afscheid van het karretje genomen, waarschijnlijk omdat ie de onwijze bult bieten niet meer kon dragen. Maar wat voor bieten waren dat precies? “Voederbieten” zei de ene, terwijl de ander er stellig van overtuigd was dat het rode bieten waren, bestemd voor een boertje met een paar koetjes of paardjes. Maar dan zijn het toch evengoed voederbieten? Of zullen ze er lampionnen van gaan maken? Ach wat maakt het ook uit, zolang wij nog sjans hebben met jonge snuiters in grote vrachtwagens, kan onze dag niet meer stuk *smiley die knipoogt*
Het roesje van gister bleef ook donderdag nog in de cabine hangen. Neus ophalen, neus snuiten, tranende ogen, toch de neus nog maar weer een keer ophalen, het was een drukke bedoening. Haast net zo druk als de bedoening op het werk. Weer reden we van Alkmaar naar Beverwijk. Een mooi rondje, het stort waar we lossen is namelijk een soort avonturenberg. Het schijnt dat er een recreatie gebied komt, waar je lekker kunt wandelen, of waar je als een malle kunt fietsen. Of het nu voor mountainbikers of wielrenners word, ik weet het niet, maar de ‘vlotte bochten’ voor fietsers zijn voor ons toch zeker wel heel sportief. Ja ik had me handen vol snoes, niet alleen aan jou, maar ook aan de microfoon van het bakkie. Dit werk, tja wat zal ik zeggen… De hemel opende zich, en de zonnestralen schenen als spotlights naar beneden *smileys in witte jurkjes met aureooltjes* Halleluja halleluja *smileys die bloemblaadjes in het rond strooien* De combinatie van knappe machinisten, aantrekkelijke chauffeurs met stevige handdrukken en het zoetgevooisde geluid van de Fryske taal op’e bakkie deed mij rillen in mien tuigje. En wat een noflike hjoed was ut.
Helaas mochten we vrijdag naar een ander werk toe. Eerst een bootje leegrijden in Amsterdam. Terwijl de neus bij mij al iets minder hard liep, werd m’n collega juist beroerder. Gelukkig was deze boot sneller leeg dan die van vorige week. Wel werden we fijn op weg geholpen door de radio. ’s Ochtends was er de top 50 van de verrukte halbe stunde, en bij een andere zender was het de hele vrijdag foute vrijdag. Lekker swingen, zingen en juichen in m’n tuigje. Ook was er wat verontrustend nieuws: in Amerika is Chrysler aansprakelijk gesteld voor de dood van een 4 jarig meisje. Het gezin kreeg een ongeluk, waarbij de dochter overleed, en de rechter achtte bewezen dat dat kwam door de ondeugdelijke brandstoftank. Van de Jeep *smiley die achter z’n oor krabt* Saillant detail: een jaar later werden alle 1,5 miljoen Jeeps terug geroepen. Door Chrysler *smiley met openhangende mond en trillend oog* Ja Jeep hoort bij het Chrysler concern, evenals Maserati en Lancia, maar dan kunnen ze toch wel duidelijk zeggen of het om een Jeep of een Chrysler gaat? Wat nou als je zo’n auto naar Nederland hebt geïmporteerd, hoe moet je dan weten dat je terug moet naar de dealer voor een modificatie? Nouja, laten we het positief houden, bij Dodge zijn ze in ieder geval wijs genoeg om er geen Ford Pinto verhaal van te maken. En met dat verhaal in het achterhoofd reden wij rond lunchtijd richting de zaak. Mooi op tijd klaar, kon jij lekker nog even door de wasstraat *smileys die waterballonnen gooien* terwijl ik de mannen van de wasstraat probeerde te helpen door zo min mogelijk in de weg te lopen, stond jij er bij als een kat op de bank. Ineen gedoken, de spiegels in je nek gevouwen, zat je te wachten tot de onverbiddelijke douche en borstels klaar waren met jouw martelgang.
Solidair als ik ben, heb ik mezelf zaterdag ochtend ook maar weer eens gewassen. Terwijl jij tussen de rode drukte van je rust stond te genieten, begaf ik me in de drukte van een zaterdag in de supermarkt. Blinde paniek natuurlijk, want het is Pasen (of is dat morgen pas?) en daarom word je niet alleen doodgegooid met kuikenvormige broodjes en eitjes gemaakt van suikers, ook zijn mensen in blinde paniek hun karretje aan het vol gooien, omdat morgen de supermarkt dicht is *smiley die in paniek rondjes rent* Al worstelend en manouvrerend om de kindjes-met-karretjes heen zijn we gelukkig bij de kassa terecht gekomen, waarna het niet lang meer duurde tot ik buiten weer opgelucht adem kon halen. Weer een hindernis overwonnen. Even bijkomen, en daarna door naar de burenavond. Gezellig babbelen over de buurt, wie woont waar en hoe lang al. Saai? Uiteindelijk zijn de laatste pas naar huis gegaan toen het al zondag was.
En die zondag begon ook weer op tijd, want we werden bij de ouders verwacht voor een Paasbrunch. Een tafel vol broodjes, beleg, smeersels, eitjes, melk en vruchtensapje. Wat een verwennerij! En van de brunch rolden we dan zo weer naar de thee, met een Paasgebakje *smiley die tevreden over z’n buik wrijft* om zodrekt moe maar voldaan op bed te rollen.
Ja snoes, iedereen kan uitslapen morgen, omdat het 2e Paasdag is, maar jij mag vroeg op pad. Lekker een dagje naar Zandvoort. Heb je er zin in? Slaap lekker en tot morgen, showmodelletje van me.
