Geachte Shirley, week 27 2015


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, wat was het heerlijk, afgelopen maandag, lekker uitslapen. Een beetje jammer dat de buren aan het verbouwen waren, maar ach, als je je dan nog even kan omdraaien en zo weer weg kan doezelen, maakt dat ook niet zoveel uit. Terwijl de temperatuur buiten nog steeds aan het stijgen was, ging ik op m’n gemakje boodschapjes doen. Heerlijk, al dat lekkers in het koelvak. Ik heb geloof ik een kwartier lang met 2 pakken gekoeld vruchtensap in m’n handen gestaan, in de deuropening van het koelvak, voordat er een vakkenvuller naar me toekwam om te vragen of ik eerst een keuze wil maken, en daarna pas de deur open doe om iets te pakken. Daarna ben ik nog op zoek gegaan naar de lekkerste smaak Ben&Jerry’s ijs, wat ook een keuze is waar je lang over na moet denken, maar helaas kwam er nu al na 4 minuten iemand naar me toe om te vragen of ik de deur weer dicht wilde doen *smiley met druppels op z’n voorhoofd* moet dat echt? Na nog een tijdje in de tuin te hebben gelegen met een goed boek, en eten te hebben gemaakt voor de wingman, kwam ik bij jou aan de deur staan. Tijd om aan het werk te gaan! Heerlijk, al die mensen die zuchtend en steunend van hun warme werkplek af naar huis zwoegen, terwijl wij de koelte tegemoet rijden, met een klein kadootje van de overdag-chauffeur in de hand *smiley die een kushandje doet* Wel even het koppie erbij houden, want we moesten zand storten, in een hopper, om de berm naast het asfalt te kunnen verharden. En omdat losgestort zand niet echt een stevige ondergrond is, gaat er een mannetje met een groot trilapparaat achter de hopper aan, om het zand aan te stampen. Terwijl de chauffeurs lekker stonden te babbelen over hun dagje sjoppen en biertje doen op het terras, verdween het trilapparaat in het zachte zand. Ja, een mooie start van de avond *smiley die grinnikt in z’n knuistje* Toen het eenmaal liep, ging het lekker vlot. De wachttijd werd danig ingekort, de lichten gingen hier en daar aan, en de temperatuur zakte naar een frisse 15 graden. Helaas ging het laatste stukje niet al te vlot meer, toen er een balk in de hopper verdween. Uiteindelijk was het tegen 6 uur dat ik in een stil en verlaten bedje kroop, hopend dat de buren vandaag niet verder zouden gaan met verbouwen.

Wat een heerlijkheid, werken, en toch kunnen uitslapen. ’s Middags zat ik lekker aan het ontbijt, om daarna boekie te gaan lezen in de tuin. Het lijkt wel vakantie, behalve dan dat ik geen biertje kan drinken, en na de lunch moet haasten met omkleden om de korrel in te duiken. Op het nieuws kwam het bericht voorbij dat dit de langste nacht zou worden. Letterlijk, want deze nacht is er een schrikkelseconde, zodat de tijd weer gelijk loopt met de draaiïng van de aarde en andere ingewikkelde wereldwijde systemen. Helaas waren de IT’ers er niet erg over te spreken, want computers zijn niet bekend met het fenomeen ‘schrikkelseconde’, en dus zaten alle nerds te rillen in hun tuigje. Net zoals ze zaten te nagelknagen tijdens de overgang van 1999 naar 2000, toen zou alles ook op hol slaan, maar was er uiteindelijk niks aan de hand. Helaas was het deze nacht volle maan, dus alle kans dat er iets fout zou gaan. Terwijl de computers ongestoord verder ratelden, ging het bij ons niet helemaal goed. Mischien raakte jij wel zo van slag door die schrikkelseconde, dat je liftas spontaan in de storing schoot. En alsof dat nog niet genoeg was, bleef de achterklep ook nog eens openstaan. Gelukkig was er een trekker met bezem in de buurt om het werkvak weer een beetje op te knappen. Het storten van korrel in de hopper ging wel een stuk vlotter, afgezien dan van de 4 vrachten die weer opgeschept moesten worden omdat ze de verkeerde hoogte hadden ingesteld. Terwijl de laatste chauffeur en de machinist nog wat uurtjes maakten met opruimen, bracht ik jou naar de garage, met een brok ijzer in je band. Samen met een collega zijn we ingebroken in de garage om jouw wiel te wisselen, waarna jij weer klaar stond voor je overdag klus, en ik m’n bedje inkroop.

Woensdag kon ik niet te lang uitslapen, anders zou ik vanavond niet kunnen slapen, en morgen zouden we samen weer overdag gaan rijden. En dus ging de wekker al om 8 uur, waarna ik mezelf een beetje vermaakte in het huishouden. In huis ja. Buiten was het zo warm, dat ik mezelf moest dwingen om op het klapbedje te gaan liggen, en ik was blij toen het kookwekkertje (toepasselijke naam) ging en ik weer naar binnen kon gaan. Het liefst was ik voor de koelkast gaan zitten, maar ja, dan zou het stroomverbruik weer omhoog gaan, zouden de kolencentrales meer moeten verstoken, en dan word het volgend jaar weer zo blafheet. Nee, dan maar de koelte van de woonkamer opzoeken, waar de thermostaat een comfortabele 26 graden aangaf. Na het ophalen van de Kadett, die bij de garage stond voor haar jaarlijkse APK feestje, was de dag weer om. Te warm om te gaan slapen, maar toch moesten de ogen dicht…
Want donderdag ging de wekker weer ouderwets vroeg. Na een paar dagen en nachten zonder al te veel nieuwsberichten, hoorde ik vandaag op het nieuws dat de hele Schilderswijk in Den Haag op z’n kop staat, omdat er mensen demonstreren tegen de politie, nadat er afgelopen weekend een man is overleden, waarschijnlijk omdat ie op een niet helemaal juiste manier werd gearresteerd door de politie. Niet alleen is het nu duidelijk voor mensen dat ze niet zomaar moeten roepen dat ze een wapen op zak hebben, ook snappen ze nu hopelijk dat ze niet teveel moeten tegenstribbelen wanneer ze ook daadwerkelijk worden gearresteerd. Jammer genoeg gebruiken een hoop relschoppers dit voorval als smoes om de boel op stelten te kunnen zetten. Jammer, er zijn genoeg andere, meer vredige manieren, om je energie en je boosheid kwijt te raken. Na het leegrijden van 2 bootjes zand, mochten we richting Muiden met korrel, lekker de benen strekken en de cabine door laten waaien. Blijkbaar moesten er wat garages gelucht worden met dat warme weer, want er kwamen een paar mooie speeltjes voorbij. Een rode Honda NSX fleurde de A1 op, terwijl een Ferrari 499 Straciatelli in dezelfde kleur rood niet lang daarna de andere kant van de A1 opsierde. Richting de A10 kwamen we de mat fuchsia Mercedes Benz C klasse tegen, een bekende in deze omgeving. Later spotten we nog een metallic oranje BMW M6 *smiley die knielt* wat een waanzinnige kleur! Beter dan het saaie wit van de BMW i8 die we later troffen. En het was druk met wereldredders, want even later kwam er nog een i8 voorbij, maar dan in het blauw. Onder het genot van een vlammend rode Opel GT met-het-dak-open en een Nissan Navara in Flowerish Fuchsia, gingen we richting de loswal, waar jij een nachtje bleef slapen, terwijl ik met de collega’s terug naar de zaak carpoolde.

Het was een zonnige donderdag, maar helaas met een zwart randje. Noah, een van de bijzonderste Hoogvliegers, maakte vandaag zijn laatste ritje met de vrachtwagen. Een hoop vrachtwagens reden vandaag met een zwart lintje aan de spiegel, om rijdende voort stil te staan bij Noah, en alle andere kinderen die een zorgeloze jeugd verdienen, maar dat helaas niet hebben gekregen. Het heftige onweer dat die avond over het land heen rolde, was een passende afsluiting voor een dag met een dubbel gevoel.

Vrijdag mochten we van het zonnetje genieten in Amstelveen. De hele dag van de loswal bij de Coentunnel pendelen naar een schoolgebouw in het drukke Amstelveen. Blijkbaar zaten we in het wat betere deel van de stad, want er kwam een hoop leuk speelgoed voorbij. Al in het tweede rondje was daar een zeldzame BMW Z1, in sjiek donkergroen, met het dak en deuren open. Deuren open? Ja bij de Z1 zakken die weg in de dorpel, dat ziet er apart uit. Net zo apart als een vrachtwagen die op de linkerbaan personenauto’s inhaalt. Maar in Amsterdam, en zeker op de A10, is alles mogelijk. Alhoewel ik wel moet toegeven dat ik met klamme handjes aan het stuur zat, toen die knipperende lichten en blauwe lampen opdoken in de spiegel. Gelukkig waren ze op jacht naar iets belangrijkers, en hadden ze geen tijd om ons aan de kant te zetten *smiley die z’n voorhoofd afveegt* Konden we mooi verder met auto’s spotten. Blijkbaar hebben ze wel smaak in Amstelveen, want we kwamen een Ford Focus RS tegen, en een Alfa Romeo 8C. Wat een heerlijk geluid brengen die machines voort. Maar we moesten ook de aandacht bij het werk houden. Het zand moest voor de ingang van de school gestort worden, waar we naartoe manouvreerden via de stoep en een paar lege parkeervakken. De grondwerker had heel slim al een pallet en een stuk bouwhek op de vakken gelegd, zodat niemand er kon parkeren. Maar hoe gewild die plekken daar zijn, bleek wel toen ik de pallet aan de kant zette, en weer instapte om jou het werk op te sturen. Nog voordat ik de automaat in achteruit kon zetten, dook er een auto in het vak *smiley die z’n schouders ophaalt* het is veels te warm om je daar druk om te maken. Gelukkig snapte de bestuurder na het geroep van de grondwerker, en het zien van de achteruitrijlichten van jou, dat dit niet de juiste plek zou zijn om de auto te laten staan. Gedoe in Amstelveen? Ach de collega’s die naar Bloemendaal reden hadden het ook niet makkelijk. Het was voor hun lastig om de ogen op de weg te houden, met al die schaars geklede vrouwen en plakkerige palen daar. Voor ons was het wel een stuk makkelijker om op de weg te letten, niet alleen zagen we een rode (alweer?) Ferrari Quadrifoglio Topolino Cabrio, ook stond er een onopvallend zwarte Aston Martin Vantage langs de kant van de weg geparkeerd. Verderop in Amstelveen troffen we nog een Jaguar XK Convertible in sjiek donkergroen, en een topless Bentley Continental. Een andere opvallende verschijning van de frisgele Citroën Mehari.

Na een dag auto’s kijken en zand rijden, gingen we richting de zaak, waar ik jou nog even in de garage kon zetten, zodat je met gesmeerde klepjes het weekend in kon gaan. Nog even auto’s kijken samen met de collega’s, wanneer de directie bezig is om de nieuwe Mercedessen op een rijtje te zetten voor de auto’s. 6 Dezelfde auto’s, maar als je goed kijkt, zijn er een hoop verschillen. Stukjes chroom, namen van vrouwen en kinderen, pômpeblèdjes, geen auto is gelijk. En daar moet op geproost worden. Met een koel biertje. Als je op tijd bent *smiley die geirriteert op tafel zit te trommelen* dit keer was er wel genoeg taart, maar biertjes kwamen we tekort. Ach, dan nog maar even een afzakkertje halen in de snacketaria.

Zaterdag begon met uitslapen, voor zover dat gaat in een warme slaapkamer. Al een paar dagen is het absurd warm voor Nederlandse begrippen, en afgezien van de onweersbui donderdag, wil het nog niet echt afkoelen. Ondanks de warmte moet er toch een aquarium verhuisd worden. Gelukkig zijn het tropische visjes, dus een beetje warmte vinden ze wel fijn. Maar daarna was het toch echt tijd om van de zon te genieten, in het windje op het strand. Heerlijk, bijna frisjes, ideaal weer om lekker laat nog eens aan tafel te gaan in het zinderende Egmond aan Zee. Na een wandeling over een schemerig en bijna verlaten strand, was het tijd om weer huiswaarts te keren, waar de ramen nog even open gingen, om de koelte naar binnen te halen.

Ja, en dan is het alweer zondag. In Engeland is het Formule 1 circus neergestreken, de start heb ik gezien, maar na het uitvallen van Verstappen ben ik alweer afgehaakt. Mischien zodrekt toch nog maar een keer proberen om te zonnen in de tuin, waar het nu hopelijk iets minder heet is dan de afgelopen dagen.

Fijne zonnigdag snoes, geniet van je dagen in de garage, terwijl ik met een ander op pad ga. Hopelijk zien we mekaar over een paar dagen dan weer, zonder storingen, maar met een verse APK.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *