Geachte Shirley, week 30 2015


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, gelukkig mochten we maandag een beetje uitslapen van de planner. Dat was wel fijn, want na dat schuivertje van zondag voelde m’n schouder nog een beetje stijfjes aan. Als tegenprestatie voor het uitslapen had de planner wel een hele stapel bonnen voor ons uitgedraaid, met verschillende klussies. Vanaf Schagen ging het via Westzaan en Beverwijk terug naar Schagen, waarna we richting Castricum reden. Begin je het al een beetje te herkennen? Dat klussie in Westzaan was vlakbij een nieuwbouwplannetje, waar ik met een vorige auto nog eens heb gereden, en dat werk in Castricum, waar ze nu de riolering van dat huizenblok gaan opknappen, is achter de school waar we nog wel eens zand hebben gestort, toen ze dat nieuwe schoolgebouw erbij gingen bouwen. Inmiddels waren we al zoveel uren onderweg, dat jij om je rust begon te vragen. En wat ligt er nu precies tussen Castricum en Schagen? Jawel, cafetaria Langs de Dakgoot. Terwijl ik van een vers bakkie thee en een bakje konijnenvoer smulde, kon jij mooi even van het zonnetje genieten, op het plekje waar je een paar maanden geleden nog dagelijks van je rust genoot. Met de spiegel precies in je eigen deukje in de dakgoot. En zoals dat gaat met gezellige tafelgenoten erbij, duurde de schaft iets langer dan eigenlijk voorgeschreven was *smiley met het schaamrood op de kaken* Met gezwinde spoed reden we weer terug naar Schagen, waarna we weer een ander klusje kregen. In Oostwoud moest er nog even snel een kuub of 100 gestort worden, dat ging ons niet meer lukken, maar gelukkig kwamen er al snel een paar collega’s bij om een vracht te helpen. Uiteindelijk kwam ik pas na de wingman thuis, en wat een verrassing, hij had weer voor me gekookt *smiley met hartvormige ogen* of is ie nog steeds bang voor me *smiley die aan z’n kin krabt*
Dinsdag doken we het zand in. Vanaf de trechter bij Hoorn ging het naar het grote project bij Hoorn. Of eigenlijk een heel end voorbij Hoorn, want de eerste vrachten mochten naar het einde van het werk. Dan zijn we daar ook een keer geweest. Volgens mij hebben we nu zo’n beetje het hele traject wel gezien, van werkvak 1 tot werkvak 25. Ken je nagaan hoe groot het is, als de verschillende delen van het werk genummerd worden. Gelukkig kregen we er een groot begeleidingsformulier bij, waar we mooi alles op konden schrijven. Tussen het schrijven door vond ik nog wel wat tijd om radio te luisteren. Na wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat 1 op de 3 gevallen van dementie voorkomen kan worden, wanneer mensen minder zout, suiker en vet eten. Waarschijnlijk blijft daardoor de bloeddruk lager, en het koppie beter intact. Wat nog niet wetenschappelijk is bewezen, maar waar wel sterke vermoedens over bestaan, is dat het minder eten van suiker-, zout- en vetrijk voedsel de kans op onder andere obesitas (en daarmee versleten gewrichten en rugklachten), suikerziekte, diverse soorten kanker, hoge bloeddruk en laaggradige onstekingen verkleint. Laaggradige onstekingen zijn van die pijntjes in je knieën of schouders, waarmee je dan naar de dokter gaat, en die kan dan niks vinden, en stuurt je naar huis met het advies om rust te houden, waarna het overgaat, en je weer aan het werk gaat, om een tijdje later last te krijgen van pijntjes in je enkels of rug. Ondertussen vinden mensen dat er ook onderzoek gedaan moet worden naar de werkwijze van agenten. Vorige week was er op het nieuws dat een motoragent iemand had gearresteerd, en die naast de motor naar het dichtsbijzijnde politiebureau liet rennen. Tja de man had vast geen helm bij zich, dus kon hij niet achterop, en waarschijnlijk was het te druk om een auto erbij te roepen om de man in mee te nemen. Ik ging er voor het gemak vanuit dat de agent de arrestant geen halve marathon heeft laten rennen, en prees hem voor zijn besluitvaardigheid. Deze week bleek dat er een hoop mensen waren die daar anders over dachten. Zo heeft de Surinaams-Antiliaanse gemeenschap een brandbrief naar de overheid gestuurd, waarin ze erop aandringen dat de minister van justitie aan de politie doorgeeft dat dit soort dingen nooit meer mogen gebeuren. Nu zit ik eraan te denken om ook een brandbrief te gaan sturen. Omdat ik het niet eerlijk vind dat blonde vrouwen in het verkeer worden beboet. Het is niet zo dat ze moedwillig de wet overtreden, ze snappen de regels gewoon niet *smiley die staat te stampvoeten* Inmiddels was de boot al halfleeg, en konden wij naar weer een ander stort. Nu bij het viaduct langs de A7, waar we onder toeziend oog van de machinist *smiley die knipoogt* van het talud afrolden om beneden het vrachtje te kiepen. In dit werkvak begint de vorm er al aardig in te komen. Helaas waren we wel zo snel klaar met die boot, dat het dit keer mijn beurt was om te koken.
Woensdag had de planning weer een hele stapel bonnen voor ons klaar liggen. Nee dat is niet echt ons ding, maar helaas, zulke dagen zitten er ook wel eens tussen. Eerst mochten we naar Alkmaar toe, waar we een andere straat in moesten dan op de bon stond aangegeven, en vervolgens kwam er een mannetje met een bussie langsrijden, die wel even voor ons uit zou rijden. Helaas deed ie dat zo snel, dat we niet eens konden zien welke zijstraat hij inreed, en zo waren we alsnog aan het knoeien tussen de flats en geparkeerde auto’s. Het volgende vrachtje ging naar een andere klus in Alkmaar. Een paar maanden geleden stond er nog niks, behalve een kraan en een grote bouwkeet, nu was het plotseling veranderd in 2 appartementencomplexen (want dat verkoopt beter dan ‘2 flats’), waartussen een straatje gelegd moest worden. En wij moesten precies in dat straatje kiepen *smiley die diep zucht* er is maar 1 ding erger dan manouvreren op de vierkante postzegel, en dat is manouvreren op de vierkante postzegel met een automaat *smiley die zit te schuimbekken achter het stuur* ik zat te springen op m’n stoel om alle obstakels in de gaten te houden, en jou aan het rollen te krijgen, en wonderwel lukte het ons om in slechts 8 keer steken tussen de dieseltank en de bouwhekken en de auto’s en lantaarnpaal het paadje in te draaien. Gelukkig konden we daarna naar Bergen, genieten van de rust en de ruimte, en de file van toeristen, en het overhaakse zijstraatje met het paaltje precies op de hoek *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* Snel weer de ruimte van de doorgaande weg opzoeken! En daar kwamen we ook nog een Chevrolet HHR tegen, in een opvallende wit/pistachegroene kleurstelling. Chevrolet kwam met de HHR als (ietwat verlaat) antwoord op het succes van PT Cruiser van Chrysler, dat met z’n opvallende retrodesign de verkoopcijfers omhoog stuwde. De HHR heeft helaas nooit dezelfde goede cijfers kunnen halen, en nu we de auto in deze sublieme retrokleuren zagen, waren we het er snel over eens dat het toch wel een beetje een gemis op de weg is.
Maar goed, we hadden nog een paar bonnen te gaan. Een paar vrachten naar de grote computers in het dorpje Agriport, en daarna weer terug naar Bergen, waar we ons op een smal boerenweggetje langs een kar vol hooibalen wurmden, om uiteindelijk op een idyllisch erfje te eindigen. Waarna we nog 1 vrachtje naar dat andere klussie mochten brengen, nog eentje om het af te leren. En ja hoor, daar stonden we weer, voor dat overhaakse bochtje, met een paaltje op de hoek, en nu was er gelukkig ook nog iemand die z’n auto tegenover het paaltje had geparkeerd, zodat ik ook daar nog even jouw banden over het pittoreske straatwerk kon laten wringen. Ach waarschijnlijk was het een blonde vrouw, die haar auto daar had geparkeerd, en die kan er niet voor bekeurd worden, want die snapt gewoon niet dat er in de regels staat dat je niet binnen 5 meter van een kruising mag parkeren.
Donderdag mochten we dan weer eens ouderwets vroeg op, om zand te gaan rijden van Diemen naar Driemond. Na 3 dagen rondcirkelen rond Schagen en Hoorn, was dit wel weer even spannend, zo ver van huis. Met het paspoort verstopt in de kluis onder het bed van de slaapcabine gingen we op pad, het opkomende zonnetje scheen ons tegemoet, en we konden mooi aansluiten in het rijtje wachtenden. Langs een drukke provinciale weg moesten we zand storten, zodat het fietspad verbreed kan worden. Denk ik, want er kwamen nogal wat fietsers langs, die erg in de war raakten omdat ze niet tussen de kiepende vrachtwagens, shovel en rupskraan door mochten rijden. Blijkbaar een nogal drukke route hiero. Gister kwamen we die Chevrolet HHR tegen, en toevallig vandaag z’n concurrent, de Chrysler PT Cruiser. In diverse tinten groen met plantenprint *smiley die staat te juichen op tafel* En vervolgens komt er ook nog een oprijwagen voorbij, met daarop 4 glimmende Alfa Romeo 4C’s! Jawel, het Nederlandse wagenpark word steeds mooier. Ondanks dat vooruitzicht, en zonnetje wat de cabine verwarmde, werd mijn humeur steeds slechter. Al 5 maanden zit ik te wachten op meubels, die een levertijd hebben van +/- 8 weken, en vorige week werd mij gegarandeerd dat ze deze week zouden binnen komen. Maar helaas, de meneer van de meubelzaak belde me op (ook voor het eerst in 5 maanden tijd) en vertelde me dat ze helaas nog in het Oostblok staan. Maar de meneer daar heeft belooft dat ie ze deze week echt echt echt gaat inladen en naar Nederland toestuurt *smiley die aan het stuur zit te knagen* en in plaats van de gezellige muziekjes die jij dan voor me moet spelen om me weer op te vrolijken, ga je je liftas er dwars onderzetten *smiley met een vaatje benzine en een handvol aanstekers* wat een vuil secreet ben je toch ook… Nadat het zand in Diemen was weggereden, mochten we nog even een vrachtje naar Alkmaar brengen, om de dag af te sluiten. Ja op dat adres waar we zo moesten manouvreren. Gelukkig hadden ze de dieseltank die netjes op het hoekje stond al weggehaald, maar om nog wat meer ruimte te creëren, dacht ik wel even het bouwhek opzij te kunnen schuiven *smiley die staat te stampvoeten* breken er toch 3 nagels af! Wat een *ziekte*ze *vloek*bende! Met de wielen er dwars onder, heb ik je toen eerst een tijdje in de garage laten staan. Even afkoelen en een lijstje invullen voor de monteurs.
Gelukkig hoefde ik je vrijdag niet te zien, want ik was in staat om je wat aan te doen. Vrijdag was ik lekker een dagje vrij. Samen met de wingman, omdat we die dag naar Assen zouden vertrekken, voor het Truckstar Festival. Helaas hadden de mannen besloten dat ze een gezellig weekend wilden, en dat de vrouwen dan maar een keertje thuis moesten blijven. He wat jammer *smiley die een bordje SARCASME omhoog houd* Die ochtend werd de bank gebracht, en na een ontbijt met broodjes uit de oven, wat we lekker op de bank hebben opgegeten, was het tijd voor de wingman om op pad te gaan. Kon ik ongestoord nog een tijdje op de bankhangen, wat boodschapjes doen, ontbijtkoek maken, nog wat in de tuin studderen, en weer verder met bankhangen.
Zaterdag begon wederom met een ontbijtje. Op de bank. Daarna lekker sjoppen bij een groot tuincentrum, voor wat bloemetjes en bijenspullen. De wind begon al een beetje aan te trekken toen ik de Kadett richting Winkel stuurde, om bij de sierbestrating nog een paar zakken potgrond te halen. Eigenlijk heet de divisie ‘tuin en bestratingsmaterialen’, maar ze hebben er bijvoorbeeld ook ideale tuingrond. Terwijl ik wat over de diverse soorten tegels en keitjes slenterde in de showroom, begon het buiten harder te waaien en te regenen. Even het buitje afwachten dan maar *smiley die met z’n neus tegen het raam staat gedrukt* terwijl ik thuis de bank hoorde roepen “kom dan! Kom lekker boekie lezen, onderuitgezakt in de kussens! Kom dan!” Na een halfuur kon ik het niet langer aan. Liever natgeregend op de bank, dan hier op een tuinbank met kussentjes de dikke catalogus voor de 3e keer doorlezen. En zo stond ik als een verzopen katje in een opwaaiende jurk de zakken achter in de Kadett te laden. Na zo’n excercitie had ik wel een lekker bakkie thee en een goed boek verdient. Op de bank *smiley die zich nog eens uitrekt*
Tja en nu twijfel ik. Buiten schijnt de zon, in de garage staan nog wat plantjes en zakken teelaarde te wachten, maar binnen is de zachte grote fijne bank *smiley die aan z’n kin krabt* eerst nog maar eens een koppie thee zetten…

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *