Geachte Shirley, week 33 2015


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, maandag mochten we rustig aan beginnen, wel zo fijn na een druk weekend. Lekker een beetje in de zwarte meuk knoeien op het werk bij Hoorn. Zoals m’n collega zei: 5 minuten geladen, en 15 minuten leeg rijden. Om van de kraan naar het stort te komen, das maar een klein stukje, maar om weer terug bij de kraan te komen, moesten we even de snelweg op, en bij de volgende afrit weer keren. Wel fijn, onder de kraan boekie lezen, op de lange stukken lekker radio luisteren. In het weekend waren er een hoop mensen die nogal onprettige post kregen. Tegenwoordig stuurt het RDW geen ouderwetse brief meer, als je auto voor de APK moet, maar krijg je een digitale brief. Alleen moet je dan wel even inloggen op de website van de belastingdienst. En omdat maar weinig mensen dat regelmatig doen, waren er veel mensen die het bericht hadden gemist, en dus te laat waren met het keuren van hun auto. En vervolgens automatisch een bekeuring kregen voor het rijden met een ongekeurde auto. Dat je vergeet je rijbewijs of identiteitsbewijs te verlengen, dat snap ik wel, das maar eens in de 5 of 10 jaar. Maar het gros van de auto’s moet jaarlijks gekeurd worden, net zoals mensen jaarlijks jarig zijn. En daarvan vergeet je toch ook niet wanneer dat ongeveer was? In de Amsterdamse waterleidingduinen hadden ze wel even iets anders aan hun hoofd dan een APKtje. Er lopen daar zo’n 3000 herten rond, terwijl het terrein daar eigenlijk te klein voor is, en daarom willen ze er 2400 afschieten. Natuurlijk stonden milieu- en dierenorganisaties al heel snel op hun achterste poten, luid burlend dat dat echt niet kan. Maar kunnen we niet beter in oplossingen denken? Defensie zit met een tekort aan geld, subsidieër wat kogels en laat ze in die duinen lekker oefenen op bewegende doelen. En vervolgens kunnen de supermarkten het hertenvlees in de kiloknaller-aanbieding gooien, aangezien er ook al stemmen opgaan om dat soort dingen met vlees van andere dieren te verbieden. Na een vies benauwde middag stuurde ik jou nog even naar de garage. ’s Ochtends had de machinist gezien dat het sierstuk van jouw sportuitlaat er nogal losjes bij hing, dus had ik die even vakkundig verwijderd. En ik hoopte stiekem dat ze die er in de garage weer op konden plakken. Helaas, de schroefjes die nodig waren, zijn zo klein (zitten we nog steeds in crisis ofzo?) dat ze die zo even snel niet konden vinden, dus ging het sierstuk maar weer terug naar de bijrijdersstoel.
Na zo’n uitputtende dag wilde ik eigenlijk wel op tijd te bed, maar er kwam nog even visite langs. Tuintje bekijken, het nieuwe bankstel uitproberen, en terwijl we zaten te dubben of we na de koffie nog een frisje of niet zouden doen, daalden er 2 luchtballonnen af. Het leek erop dat ze in de tuin van de buren zouden gaan landen, en dus liepen we snel naar buiten om dat spektakel eens van dichtbij te bekijken. Maar ze kozen een stukje land uit, verderop in de straat. Tot ze er bij het neerdalen achterkwamen dat het waarschijnlijk geen gewoon gras was, dat zo netjes in rechte lijnen op het land groeit. Met een laatste toefje gas staken ze de straat over, net genoeg om het asfalt niet te raken en de schapen opzij te jagen, om de rieten mandjes vervolgens vakkundig naast elkaar in het weiland te parkeren. Wat een sensatie zo op de late avond!
Dinsdag mochten we iets later beginnen *smileys die staan te juichen* en gingen we lekker grond rijden. Op hetzelfde werk weer. Heerlijk, als je de weg al weet. In tegenstelling tot een minister, die een beetje de weg kwijt is. Die wil namelijk dat bestuurders van ‘kwots’ (volgens mij bedoelde de nieuwslezer ‘quads’) een verplichte aanvullende rijcursus moeten doen, omdat er afgelopen weekend 2 ongelukken zijn geweest met dodelijke afloop. Waarschijnlijk is ie gewoon jaloers op die kwotrijders, omdat ie er zelf geeneen mag hebben. En na die ernstige ongelukken zal z’n vrouw het zeker weten niet meer goedkeuren. Tijdens het dagdromen bij de kraan bedacht ik me dat het eigenlijk niet zo’n heel gek idee is. Sterker nog, ze zouden het moeten uitbreiden naar andere categorieën van gemotoriseerde voertuigen (of ‘auto’s’, zo U wilt). Elke paar jaar een opfriscursus, kijken of de bestuurders nog op de hoogte zijn van de regeltjes die weer een beetje zijn veranderd, en of ze hun auto uit de vangrail kunnen houden tijdens een potje aquaplannen. Gezien het grote aantal ongelukken, waarvan een hoop jammer genoeg met dodelijke afloop, zal het vast niet zo moeilijk zijn om die wet er door te drukken. En als ze dan zeggen dat mensen echt wel weten hoe ze met een auto om moeten gaan, dan zal ik naar een wasbox sturen, waar iemand de binnenkant van z’n auto staat af te spuiten *smiley die achter z’n oor krabt* ik zou toch zweren dat ik het zag gebeuren, maar toen m’n collega erlangs reed, had de man zijn deuren alweer gesloten. De machinist vroeg zich al af of ik niet teveel rare boekies zat te lezen. Ach mischien kwam het wel door de warmte *roodaangelopen smiley die zit te puffen*
Woensdag mochten we weer naar hetzelfde klussie. Alleen had de planner bedacht dat we nog wel een vrachtje ergens anders heen konden brengen. Dat gebeurt eigenlijk altijd ’s middags, aan het end van de dag, nog 1 vrachtje om het af te leren. Maar nu moest het ’s ochtends gebeuren, voordat we naar de grondklus gingen *smiley die staat te stampvoeten* en vervolgens stonden we ook nog eens als eerste onder de kraan. Moeten we de hele dag ook nog het tempo aangeven! Gelukkig werden we wel opgevrolijkt onderweg. In de wasbox waar gister nog iemand z’n interieur aan het opknappen was, zagen we nu hoe een uitgebouwde Nissan 350Z, een dikke Infiniti (die sedan, iets met een Q…) en een Renault Clio V6 werden vertroeteld. Op de weg kwam er ook nog een Ferrari langs, op een oprijwagen, maar toch. En 2 BMW i8’s. Wat op zich niet vreemd is, als je zo vlak bij een BMW dealer aan het werk bent. Nog zeldzamer dan die hybride i8, waren de Dodge pickup met houten camper opbouw, en de Nissan Stanza, die ons op de snelweg voorbij kwam. Na die blast from the past, kwam er op het nieuws een wat moderner bericht langs. Er is een gasbel gevonden onder de Noordzee. Goed nieuws voor de mensen in Groningen, en de mensen die de kachel graag een paar graden hoger zetten in de winter: er hoeft niet meer zo dicht bij de bewoonde wereld geboord te worden, en we hebben voorlopig nog gas genoeg. Wel weer een beetje slecht nieuws voor de mensen die wat verder vooruitkijken. Op deze manier is er weinig prikkel meer om te innoveren op het gebied van energie opwekken, en voor de consument ook weinig reden om te kiezen voor electrisch koken en electrische verwarming. Gelukkig gaan ze op het terrein van Staatsbosbeheer wel verder met innoveren, in de vorm van een Zeppelin aan een lange lijn, die door het heen en weer vliegeren in de wind electriciteit kan opwekken. Maar goed, allemaal dingen waar jij je niet druk om hoeft te maken, want jij loopt nog steeds het beste op ouderwetse diesel. Met een scheutje AdYellow, dat dan weer wel.
Donderdag had de planner bedacht dat we wel iets eerder op pad mochten, en dus gingen we al vroeg richting Amsterdam, om een bootje leeg te rijden. Zo vroeg, dat ik het licht op de fiets weer aan moest doen. Hebben we de langste dag soms alweer gehad ofzo? Nouja, eerst dat bootje maar even leeg maken. Boekie op het stuur en een beetje radio luisteren. Blijkbaar is Veilig Verkeer Nederland ook niet erg te spreken over de quads op de openbare weg. Vooral omdat je op een quad niet verplicht bent om een helm te dragen. Erg onveilig. Daarom gaan er nu stemmen op om dat wel te gaan verplichten. Ik weet niet of ze op een zonnige dag wel eens langs een toeristische route op een terrassie zitten, maar daar zie je ook genoeg mensen zonder helm voorbij rijden. Je kent ze vast wel, die grote, nogal Amerikaans uitziende trikes. Een man voorop, zijn laatste grijzende haren wapperend in de wind, en op het zitje achter hem zijn vrouw, boven het motorblok, zodat ze ook de wind vol in haar gezicht krijgt. Beiden met een zonnebril op, vaak een leren giletje aan, en een chagrijnige uitdrukking op hun gezicht. Waarschijnlijk van de vliegjes, of nog erger, de grote hommels, die ze al zijn tegengekomen. Niet vreemd dat steeds meer trike-rijders een helm (het liefst een klein potje) en een zo groot mogelijke zonnebril dragen. Net zoals de quadrijders die we af en toe tegenkomen. Ze weten het gerust wel: als een kiezeltje hard genoeg is om een ster in een voorruit te tikken, dan wil je die echt niet in je gezicht krijgen. Maar goed, als het aan VVN of de jaloerse minister zou liggen, dan zouden zelfs cabrio rijders gehelmd door het verkeer moeten gaan. Behalve wanneer ze bij het tankstation staan, want daar zijn integraalhelmen dan weer verboden. Het eerste bootje was al snel leeg, en daarna mochten we naar de buren, voor het tweede bootje. Op het terrein daaro zijn ze pittig aan het verbouwen geweest, de trechter werkt nog niet helemaal naar behoren, en daarom moest de kraan direct op de auto laden. He verdorie, konden we dus lekker relaxen *smiley die zich nog eens uitrekt* Daarna naar de volgende buren in de rij, om een paar vrachten met grindjes te halen, om het hok te bevoorraden. Kon ik mooi inspiratie opdoen voor de tuin. Grind wat iets kleiner is dan maatje hunebed, of heel fijn grind wat bijna op zand lijkt. En dat dan in verschillende kleurtjes! En oja, wel oppassen voor de shovels die nog groter zijn dan jij. Na nog een vrachtje gewoon zand, wat we ergens achter een schuur in de Beemster moesten kiepen, mochten we richting huis. Meestal een chillax moment, om even na te denken over wat er die dag is gebeurt. Maar dit keer moesten we nog goed opletten. Eerst werden we ingehaald door 3 Italiaanse campers. Leuk, vakantiegangers die centjes uitgeven in Nederland. Minder leuk dat ze vervolgens vol in de ankers gingen, om hun Italiaanse campervrienden te laten invoegen, die even verderop op de vluchtstrook stonden te wachten. Wat een idiotissimo! Snel er voorbij. Helaas begonnen de voorste van de colonne alweer gas te geven, en kwamen we er tussenin te zitten. Een rij van 14 debilissima camper bestuurders, die met een gangetje van 80, 85, 75, 80 km/h de A7 overnamen *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* en omdat ze natuurlijk niet zonder elkaar konden, moesten ze ons ook nog inhalen (en afsnijden), zodat ze als schapiëlla’s achter elkaar konden blijven rijden. Wat een stinki die konties!
Vrijdag gingen we weer vroeg op pad, nu niet naar Amsterdam, maar nog wat verder, naar Diemen. Daar vandaan mochten we zand rijden naar ergens in het grootste nieuwbouw plan van Nederland, wat ze Almere noemen. Lekker toeren over de snelweg, en mooi naar de radio luisteren. Gister was er een hoop te doen over een brand op een industrie terrein bij een haven, ergens in China. Tijdens het blussen was er een ontploffing, en waren er 16 doden, vooral brandweermannen. Inmiddels was dat opgelopen naar 50 doden, 700 gewonden, en nog een aantal vermisten. Ik was er niet erg van onder de indruk, alhoewel China grote ongelukken meestal zo snel mogelijk naar de vergetelheid werkt, waardoor het wel opvallend was dat dit ongeluk wel naar buiten kwam. Gisteravond zag ik wat filmpjes voorbij komen, en snapte ik eindelijk waar de heisa om ging: een enorme ontploffing, gevolgd door een nog grotere. Gefilmd door mensen die op meer dan een kilometer afstand vanachter de ramen van een flat stonden te filmen, en gillend wegrenden bij de ontploffing, omdat zelfs op die afstand de ramen nog stonden te trillen in de kozijnen. Ongelooflijk *smiley met opengesperde ogen* Dan was dat akkefietje met die kranen op dat ponton in Alphen maar een klein bedrijfsongevalletje. Wel een ongevalletje waar ongewild veel bedrijven bij worden betrokken, nu de gemeente Alphen een aangetekende brief, met daarin de verklaring waarom zij dat bedrijf aansprakelijk stellen voor de schuld, naar het verkeerde Mourik BV sturen. Zijn de mensen op kantoor nog steeds van slag dan? De Mourik BV die het werk wel had aangenomen, had ook al gereageerd. Zij schuiven het af op de onderaannemer. Die daarop reageerde door het kraanbedrijf aansprakelijk te stellen. Heerlijk die Nederlandse manier van werken, lekker de kaarten blijven husselen, tot iedereen is vergeten welk spelletje er ook alweer gespeeld word. Ondertussen raakten wij ook nog in een leuk spelletje terecht. Zei ik net nog tegen de machinist dat het allemaal lekker doorrolde op de weg, duiken we meteen de file in *smiley die zucht* tja, dan vraag je er ook wel om. En een rondje nadat de file voor de openstaande brug was opgelost, kwam het weekendje-weg-verkeer op gang, en konden we de rest van de middag aansluiten in het rijtje. Nadat de tweede boot zand ook leeg was, kon jij samen met je 3 zusjes op het logeeradres blijven staan, en dook ik met de collega’s in de Audi Fabia, om het forenzenverkeer te trotseren. Geen rare camper colonnes dit keer, en zo kwamen we gelukkig nog voor het donker op de zaak aan.
Zaterdag begon met uitslapen, dat mocht wel na zo’n vermoeiende week *smiley met het zweet op z’n voorhoofd* Even wat boodschapjes doen, lekker uitgebreid brunchen, en daarna samen de wingman op de wingmachines afdalen naar het niet-zo-zonnige zuiden. Onderweg ging het nog goed, maar hoe verder we onder Rotterdam kwamen, hoe meer het begon te miezeren. Tijd om te stoppen voor een bakkie en een ijsje, zodat we op het gemakje de regenpakken aan konden trekken. Om daarna weer op te stappen, en naar de andere kant van het land te rijden, voor een gezellige verjaardag. Er was een barbecue, bier en Grolsch, en gezellige praat. Ik ben er nu achter dat volleybal verdomde veel op voetbal lijkt. Niet alleen door alliterale verbintenis, maar ook omdat degenen die zo’n sport beoefenen er uuuuuren over kunnen praten, zonder daadwerkelijk tot een duidelijke constatering te komen *smiley die met z’n ziel onder z’n arm aan tafel zit* wat een topavond!
Gelukkig kregen we de volgende dag een heerlijk ontbijt voorgeschoteld, en konden we, iets later dan eigenlijk de bedoeling was, naar Castricum, om nog even wat therapeuten, kettle bell instructeurs en astrologen te kunnen zien. Eindelijk eens op een droog terras. Heerlijk, na een regenachtige rit over de dijk Enkhuizen-Lelystad waar we bijna vanaf werden geblazen. En nu, nu hangen de motorpakken uit te lekken over stoelen, kunnen de wingman en ik weer even opwarmen, voordat we het bedje induiken. Want ja snoes, morgen is het weer vroeg dag, en ik hoop dat jij nog wat prikkel over hebt in je batterij *smiley die kucht* *smiley die achter z’n oor krabt*

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *