Geachte Shirley, week 34 2015

Geachte Shirley, maandag had ik mazzel. Het regende weer pittig, maar gelukkig kon ik een taxi regelen naar de zaak, zodat ik daar mooi droog aan kwam. En daarna gezellig met de collega’s carpoolen naar Diemen, waar jij en je zusjes al stonden te wachten. Afgelopen zaterdag werd ik er al door een collega op geattendeerd dat jouw lichten nog brandden. Op hoop van zegen, maar nee hoor, een dagje in het licht staan was net iets te gek voor de accu’s, en dus moesten de startkabels en de shovel erbij gehaald worden. Wat niet helemaal van harte ging, want de deur van de shovel klemde nogal. Dan maar een andere auto ernaast zetten. En ja hoor, het was tikkie lopen, en daarna lekker de batterij opladen tijdens het kwartiertje maken. Terwijl we ons in de ochtendspits weer naar Almere begaven, en de ruitenwissers nogal oninspirerend de miezer van het voorraam zwiepten, hoorde ik op de radio dat er stemmen opgaan om roken in een auto waarin ook kinderen zitten, te verbieden. Het welbekende ‘meeroken’ zou te schadelijk zijn voor de tere kinderlijfjes. In andere landen, zoals Engeland en Portugal, schijnt die wet er al te zijn of binnenkort te komen, en die moet er nu dus ook in Nederland komen. Aan de ene kant vind ik het nogal betuttelend, aan de andere kant zou het misschien ook niet verkeerd zijn. Eigenlijk zouden we nog wel een stap verder kunnen gaan ook. Waarom geen wet aannemen die het verbied om met kinderen in een stadspark te lopen? Ook al staan er bomen, de lucht zit daar wel vol met ieuwie van uitlaatgassen en opengescheurde vuilniszakken, dat is toch zeker net zo slecht als de nicotine restjes inademen, die al door het filter van papa en mama’s longen zijn geweest. Gelukkig begon het weer een beetje op te klaren, en ook op de weg werd het een stuk vrolijker, toen er een knalroze Jaguar X-type voorbij kwam. Dat lijkt me een zeer geschikte auto-van-de-zaak, wanneer ik word aangenomen bij Alliander, om daar als topvrouw aan de gang te gaan. Het schijnt dat ze via schimmige constructies de huidige topmensen zo’n 4 ton uitbetalen. Per jaar. Terwijl dat eigenlijk niet meer mag zijn dan 178.000 euro. Maar volgens Alliander kunnen ze geen mensen vinden die goed genoeg zijn om dat werk te doen, en dat ook willen doen voor zo’n laag bedrag. Dus bij deze: mensen van Alliander, ik wil het wel proberen hoor, voor die 178.000. Lijkt me wel leuk eigenlijk, zo’n topfunctie, beetje rondparaderen in nette broek- danwel mantelpakken, rondrijden in een roze Jaguar (Tesla in Alliander-kleur mag ook) en dan in een jaar meer verdienen dan wat ik aan hypotheek kan krijgen *smiley die aan z’n kin krabt* ik zie geen reden waarom het niet zou kunnen.
Dinsdag waren we wat dichter bij huis aan de gang. In de zandrace van Hoorn naar, tja, even voorbij Hoorn. Het welbekende grote werk aan de Westfrisiaweg. Laden onder de trechter, in het donker, met de regen op de spiegels en natuurlijk al snel ook op het dashboard. Nee dat ging niet heel soepeltjes. Gelukkig werd het al snel wat lichter en droger. Maar voordat ik de kans kreeg om het rondje lekker onder de knie te krijgen, gaf de uitvoerder mij een status aparte. Een eigen stortje, voor ons alleen, wat een verwennerij. Nog steeds laden onder dezelfde trechter, en via hetzelfde circuit van Hoorn naar de A7 rijden, maar waar de grote mannen met de trailers nog een stoplichtje verder reden, daar doken wij de platenbaan op. Een privé stortje, en ze waren daar zo blij met ons, dat de machinist de uitvoerder op pad had gestuurd om thee te regelen. Ja het is een mooi ritje, beetje auto’s laten schrikken die er op het laatste moment nog proberen tussen te kruipen (niet erg handig, pas gaan inhalen 100 meter voordat het verdrijvingsvlak begint *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat*) en zo hier en daar een oranje lichtje meepakken, om in de groene golf te kunnen blijven meedeinen. De maximum snelheid is omlaag gegaan naar 70 km/h, maar het lijkt wel alsof de groene golf nog steeds op 80 zit. Tja dan kunnen de automobilisten wel gaan klagen dat we zo aan het racen zijn met die grote auto’s, maar we zijn in ieder geval niet zo stom om op de weg stil te gaan staan om een jonge meeuw naar de berm te begeleiden *smiley die achterstevoren in z’n tuigje zit* Serieus mensen, een meeuw?! Waarom? Dacht je dat we die te kort komen ofzo? Nouja, gelukkig kon ik die middag m’n frustatie een beetje bij jou kwijt, toen ik weer eens ouderwets met de handen aan het werk moest. Eerst even de klepjes smeren, en daarna het sierstuk van jouw Remus uitlaat er weer opschroeven *smiley die z’n biceps kust* wat ben ik toch onwijze goed bezig snoes!
Woensdag begon weer donker, maar dit keer zonder regen. Het was een rustig dagje, beetje hetzelfde als gisteren, alleen was er vandaag gebak in de schaft *smiley met slagroom op z’n neus* de buurman was nogal blij met de gang van zaken op het stort, en dat wilde hij even laten weten. Met een lekker stukje mangovlaaitaart in de buik, gingen we weer op pad. Het was redelijk rustig op de weg, en toen ik een kort stukje nieuws hoorde, snapte ik ook waarom: ongeveer driekwart van alle auto’s in Nederland stond in de file, ergens in de buurt van Amsterdam, om de intocht van de grote schepen tijdens de Sail te kunnen zien. 5 Jaar geleden was ik toen nog ergens in de omgeving van Amsterdam aan het werk *smiley die aan z’n stuur zit te knagen* maar ik ben blij dat we er nu wat verder vandaan zijn. Alhoewel het rondje Hoorn ook niet zaligmakend is. Net als ik me zit te bedenken dat het meevalt, hoe veel (of eigenlijk hoe weinig) auto’s er in jouw dode hoek zijn blijven hangen bij het oprijden van de rotonde, komt er een haastige Opel rijder binnendoor. Ja het is een zogenaamde ‘turbo’rotonde, met 2 banen, en je zit in een rode Calibra, maar dan hoef je nog niet zo binnendoor de duiken, knurft *smiley die z’n schouders ophaalt* ach voordat wij op de oprit zitten, met jouw rugzakje volgeladen, is hij al bij Abbekerk. De boten met zand waren weer op tijd leeg, net als gisteren, alleen heeft het weinig nut om vandaag weer kleppen te smeren om tijd te rekken, en dus sta jij al mooi op tijd tegen je betonblokje geleund.
Donderdag zandrace Hoorn.
Vrijdag zandrace Hoorn.
Nee gekkigheid. Ja donderdag mochten we wel weer hetzelfde ritje doen, nog steeds laden tussen de grote mannen met de nog grotere trailers, en nog steeds lossen op ons eigen privé stortje, maar het was toch net weer iets anders dan gisteren, en die dag ervoor. Op de een of andere manier reed het niet zo lekker door. Misschien omdat iedereen weer terug was uit de file voor de Sail, en het nu wat drukker was op het circuit Hoorn. Misschien omdat de gezellige uitvoerder, met zijn Seat Superb Quattro, er vandaag niet meer was. Hij heeft ons de hele zomer door het werk heen begeleid, en net nu het na een paar herfstige dagen weer zomers begint te worden, neemt hij afscheid om weer plaats te nemen in de schoolbanken. Nouja dan kunnen we ook net zo goed in de andere keet schaften. Ondertussen een klein beetje nieuws luisteren. Soms worden er een paar berichten achter elkaar opgenoemd, dat ik me afvraag waarom niemand anders er aan denkt om die te combineren. Zo was er een noodkreet uit Fryslan vandaan, waar de muizenplaag, na een zachte winter, in al z’n hevigheid weer oplaait. En is er gebleken dat zo’n 150.000 mensen die eigenlijk helemaal waren afgekeurd omdat ze langdurig ziek waren, in de tussentijd toch weer zijn hersteld, en nu weer kunnen werken. Alleen is het wel zo, dat er nog steeds aardig wat werkeloosheid is in Nederland, en dat deze mensen al jaren thuis zitten. Niet echt een goede basis wanneer je weer aan het werk moet. Dus: waarom niet opleiden tot muizenvanger, en naar Fryslân sturen. Desnoods leid je ze op tot kattentrainer, haal je wat erftijgers en huiskamerleeuwen uit het asiel (die zitten toch altijd te vol) en laat je ze op het platteland lekker muizen rapen. Friese boeren blij, niet-meer-werklozen blij, katten blij, tja alleen die muizen… nouja, sometimes you gotta take one for the team *smiley die een blokje kaas aan een hengel hangt*
Vrijdag mogen we weer naar hetzelfde klussie. De machinist, die normaal gesproken de hele dag niets anders ziet dan boot-trechter-boot-trechter-boot-trechter-schaftijd!keet-boot-trechter-boot, vroeg zich al af of we ons nog niet begonnen te vervelen. Het is wel een heel eentonig rondje, dat word nog lastig om een stukje vol te typen, dacht hij. Ja inderdaad lastig. Zeker als we al een paar dagen zo op tijd klaar zijn. Nog even en ik ga me deeltijdwerker voelen. Gelukkig had een van de grondwerkers gebak meegenomen naar het werk, zodat er toch nog iets te beleven was. En door het warme zonnetje, kwamen er ook wat meer meer leuke speeltjes op de weg. Een mooie strakblauwe Opel Kadett GSi cabrio, een lichtgroenige Jaguar XK, topless, zoals het hoort met dit weer. Niet veel later gevolgd door een Opel Adam, met het dak opengevouwen. Tja een echte cabrio is het niet, maar het is precies open genoeg om je hoofd te kunnen verbranden. Wat wel een echte cabrio is, is een Saab 900. Was er een kleine meeting gaande, of was het toeval, maar we kwamen er 3 tegen. Dan is die Opel Rekord van het laatste type toch wat zeldzamer. Of die Corvette, die ik wel hoorde langsgaan toen we in de keet zaten, maar die ik helaas net niet kon zien. Verdorie, das al de tweede keer deze week, dat ik het net even mis. Gelukkig waren we die middag weer op tijd klaar. Niet zo goed voor de uurtjes, wel goed voor het weekend, want nadat ik jou aan de kant had gezet, kon ik meteen door naar Maastricht. Of eigenlijk Valkenburg, waar wingman een hotelletje had geregeld. Even met de brommer die kant op. Een mooi ritje, niet al te veel file, dus zat ik lekker af te koelen in de rijwind. De trek ging ondertussen over in hongerklop, en enigszins chagrijnig stond ik 3 uur later voor het hotel, waar wingman al een nachtje had geslapen. Tja dat heb je met dat specialistische werk, dan slaap je soms niet thuis. Heel fijn allemaal, maar nu wil ik eigenlijk eerst gewoon eten. Na een vispannetje en een biertje, het is tenslotte vakantie, rolde ik met een hevige aanval van scheurbuik op bed *smiley die over z’n buik wrijft*
Zaterdag konden we niet al te lang uitslapen. Niet dat we iets dringends op de agenda hadden staan, maar het hotel was nogal gehorig, en op de gang (zou ook zomaar 3 kamers verderop kunnen zijn) liepen wat mensen te schreeuwen. Nouja, dan het bed maar uit, en naar het ontbijtbuffet. Gelukkig was de scheurbuik weer over, en kon ik lekker genieten van de niet-zo-warme broodjes, met thee en verse sju de rans uit een pak. Die middag en avond was er een feest in een boot, in Maastricht, ter ere van het 10jarig bestaan van Q Music. Er werd een taxi geregeld, de nette kleertjes werden uit een tas tevoorschijn getoverd, er ging een laagje schmink op, en toen was het op naar ‪#‎QMusic‬. De boot, een saaie kale duwbak, was omgebouwd tot partieh schip. In het ruim geen containers of graan, maar een klein laagje zand, met een podium en daarboven een radiostudio, van waaruit Q Music live aan het uitzenden was. Vanuit het zand liep je zo een verhoging op, waar je in de ballenbak of op een zitzak wat kon chillaxen. Of je liep nog een verdieping hoger, waar behalve een tweede bar, ook een juicebarretje was, en een platform waar mensen landen, die een meter of 100 daarboven uit het bakkie van de kraan werden gegooid. Aan een touw hoor, dat dan weer wel. Met een rem op de katrol, zodat er geen enkels sneuvelden bij het landen. Het was een geweldig feest, ondanks dat het vroeg in de middag was, waren er al een hoop mensen. Guus Meeuwis kwam zingen. Of nee, dat was nog maar de soundcheck. Ging vervolgens naar boven, voor een interviewtje op de radio, om daarna weer naar het podium af te dalen en wat voor ons te zingen. Na een paar nummers vertrok hij weer, ging het gewone radioprogramma weer door, en werden we op het strand in de boot (beetje omgekeerde wereld zo) vermaakt met wat beachvolleybal en meiden van het entertainment team die met een waterpistool en zonnebrandcreme rondliepen. Bij het verschijnen van de waterballonnen vonden wingman en ik het welletjes, en klommen we de boot weer uit, om een lekker hapje te eten. En een tukkie te doen, maar dat vertel ik natuurlijk niet. Het was wel allemaal super voor elkaar. Verschillende eettentjes, drinktentjes (zodat je niet de hele tijd bier hoeft te drinken) en zelfs een fruittent, waar je een bakje gesneden fruit kon halen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* blijft het zo’n succesverhaal? Jawel. Afgezien van een kleine stroomstoring bij de bar op het bovenste platform, was er eigenlijk niks op aan te merken. Vanaf een uurtje of 6 luisterden we niet langer naar de radiouitzending, maar was er een DJ die hippe dansplaatjes afwisselde met kneiters uit ‪#‎hetfouteuur‬. De slippertjes werden aan de kant gegooid, en op blote voeten dansten we in het zand, tussen de lichtmasten en vlammenwerpers. Maar het mooiste komt nog; nu ben ik wel al eens op een autocross en een festivalletje geweest, en vaak word daar geld gevraagd (zelfs nadat er entree is betaald) om in een stinkende dixie te mogen plassen, waarvan het wcpapier op is, en waar of geen wasbak is, of een wasbak met een niet-werkende kraan, zodat je de rest van de dag eigenlijk niets meer wilt eten, omdat je het idee hebt dat je handen zo viezig zijn. Nu vraag jij je af waarom ik me daar zo druk om maak. Ja voor jou is het makkelijk, als jij lekt, of het nu olie, AdBlue of aircovocht is, je laat het zo lopen, waar je ook staat. Voor mannen is het ook niet zo’n probleem, die sproeien hun teveel aan vloeistof tussen de wielen of in het struikgewas. Voor vrouwen ligt dat iets ingewikkelder. Nu waren hier weinig auto’s en struiken waar ik me achter had kunnen verbergen, maar gelukkig was de organisatie zo slim geweest om een hele rij dixies neer te zetten. Ok, geen fijne lucht, als ze al 2 dagen in het zonnetje staan, maar ze waren wel allemaal voorzien van wc papier *smileys die applaudiseren* en dat werd halverwege de avond ook nog eens aangevuld *smileys die een staande ovatie doen* zonder dat er iets betaald of gezeurd moest worden *smileys die confetti strooien* en dan de klapper van de avond: er stond een grote wasbak, met meerdere kranen, en handzeep, zodat je na het toiletbezoek met frisse vingers weer patatjes of loempia’s kon eten *smileys die op tafel staan te springen* het was zo goed geregeld allemaal, de partiehboot van Q Music ligt volgende week in de Houthavens in Amsterdam, en dan gaan we er gewoon weer heen! Ben benieuwd of die gozer met dat flyboard dan ook weer in het water ligt te spelen *smiley die aan z’n kin krabt*
Ja en dan is het zondag, en word je wakker in het hotelletje in Valkenburg. Niet van gangschreeuwers, maar van de wekker, want wingman moet weer op pad om de wereld te redden. Gelukkig mocht ik nog even blijven liggen, maar niet te lang, want ook voor mij werd het tijd om de brommer weer tevoorschijn te toveren, en weer huiswaarts te keren. Met een volle tank en een klein katertje in de zijkoffer ging het weer naar boven, naar het zonnige maar winderige noordwesten. Nog even een paar uurtjes van de stilte hier in huis genieten, en dan ga ik morgen weer kilometervreten met jou snoes.