Geachte Shirley, week 35 2015

Geachte Shirley, het drukke weekend werd vorige week afgesloten met de herhaling van de Formule 1 race op het circuit van Spa Francorchamps. Nog geen idee van wat de uitslag zou zijn, dus het was evengoed nog reuze spannend om te zien hoe Max Verstappen zich naar voren werkte. Omdat er in zijn auto weer eens een motor was gewisseld, moest ie 10 plaatsen verder naar achter starten, maar uiteindelijk wist hij zichzelf netjes de top 10 binnen te rijden. Nouja netjes, hij rijd nogal spectaculair. Inhalen op plekken waar anderen dat niet aandurven, om vervolgens met rokende banden de auto nog net binnen de lijnen te kunnen houden, het is een spektakel om te zien. Tot in de laatste ronde, waar vrijwel iedereen op veilig rijd, blijft hij strijden voor een hogere notering. Ja hij weet wel hoe hij zichzelf in de kijker moet rijden, en wat het publiek wil zien.
Maandag doken wij weer de zandrace in, op het circuit van Hoorn. Wat minder hoogteverschil dan in Spa, en waarschijnlijk helemaal niet wat het publiek wil zien, maar ja, het werk langs de Westfrisiaweg moet toch gedaan worden. Nog steeds een beetje geinspireerd door Max, probeerde ik vandaag met jou ook wat punten te scoren. Bij het zien van het groene licht verderop, pakten we even de linkerbaan om lekker door te kunnen rollen. Helaas zag ik toen pas dat er een politieauto vooraan stond in het rijtje, en in de spiegels zag ik jouw kleppen nog een ietsiepietsie omwijd staan, omdat het laden niet helemaal netjes was gegaan. Tja dan zit er niets anders op dan even van het gas af te gaan *smiley die even de andere kant op kijkt* *smiley die zit te fluiten* en rustig in te voegen achter de auto met de blauw oranje striping. Het was meteen ook een van de laatste snelle rondjes. Het laatste kruispunt met stoplichten, dat we tegenkomen als we leeg naar de trechter rijden en geladen weer wegrijden, is stil gelegd. Niet helemaal stil, er staan wel verkeersregelaars, maar de lichten zijn uitgeschakeld, en zo hier en daar is een baan afgesloten, omdat mannetjes met hoogwerkers aan de gang zijn. De lichten op het kruispunt worden opgeknapt. De oude lampconstructies worden eraf geschroefd, onder toeziend oog van een lange file. Het is namelijk een kruispunt op een doorgaande provinciale weg, die aan de ene kant een grote vinexwijk, en aan de andere kant een groot industrieterrein met het doorgaande verkeer verbind. En om het voor de verkeersregelaars nog wat spannender te maken, zijn er aan alle kanten ook nog eens overstekende fietsers. Gelukkig konden we na een paar keer wachten aanschuiven in de keet voor een lekker bakkie thee, met een stukje gebak erbij. De machinist was jarig geweest, en blijkbaar wist ie al snel waar hij de mosterd moest halen, zodat hij nog wat tijd over had om een lekkere bokkepootjestaart te maken. Dat is geen verkeerd begin van de week *smiley met slagroom op z’n neus* Uiteindelijk hebben we er een uur langer over gedaan, om een vracht minder weg te kunnen brengen, vergeleken met vrijdag. In de miezerregen keerden we huiswaarts, en terwijl het in de verte rommelde en flitste, volgde de regenboog ons in de spray van jouw wielen.
Dinsdag leek wel een maandag. Het eerste rondje ging nog goed, maar het volgende rondje stond er een auto dwars in de vangrail, vlak voor de afrit die we moesten hebben. Het was al vrij snel opgeruimd, zodat we het rondje daarna geen last meer hadden op de snelweg. Wel op de afrit, want daar stonden een paar bestelauto’s van een van de meest mysterieuze supermarktketens van Nederland stil. Blijkbaar even een klein kop-staartje geweest met de auto die tussen hen in stond. Maar veel zin had het niet om gas te geven op de snelweg, want zodra we weer richting het kruispunt gingen, liep de snelheid hard terug. Een paar jaar terug hebben jouw voorgangster en ik dat kruispunt nog opnieuw geasfalteerd. Dat moest toen in 1 weekend gebeuren, vrijdag nacht beginnen, en maandag ochtend voor de spits moest alle werkverkeer weer weg zijn. Toen werd gezegd dat het kruispunt te druk is om een week af te sluiten. Nu staan we met zo’n beetje heel Hoorn en omstreken in de file voor datzelfde kruispunt. Ach een beetje wachten, afgezien van een automobilistje die het zo af en toe probeerde om in te halen in de file, is gerust niet erg. Kan ik ondertussen rustig even de administratie doen. Een nectarine eten. Of 2, waarom ook niet, we zijn er nu toch. Even het stuur schoonmaken, zodat ik er een puzzelboekje op kan leggen. Ja hoor, we zijn lekker bezig zo samen. In de file treffen we zelfs nog een Audi A4 in Flammische Fuchsia (zie je wel, die trend gaat echt wel doorzetten) en een Citroën DS5, of moet ik zeggen een DS 5, omdat sinds kort de DS afdeling een eigen merk is geworden binnen de Peugeot/Citroën groep? Nouja, dat blitse bakkie dus, met die chroomlijsten die uit de A-stijl vandaan langs de motorkap glijden, in het mat oranje. Zo gaat dat autootje in 1 keer van ‘sjiek’ van ‘kek!’
Woensdag ging het al iets vlotter, de mannen en een enkele vrouw die nog steeds het verkeer staan te regelen, terwijl de werkmannen in de hoogwerkers druk aan het schroeven zijn, beginnen het kunstje een beetje te snappen. In plaats van 1 voor 1 de doorgaande stroom, en dan weer de zijtak, en dan weer het doorgaande verkeer te laten rijden, beginnen ze het trucje van ‘combineren’ een beetje te snappen, waardoor het afslaande verkeer (wij dus) een stuk beter kan doorrijden. Ondertussen zit ik ook nog een beetje naar de radio te luisteren, waar word verteld dat ook de Jumbo gaat beginnen met een thuis-bezorg-service voor de boodschappen. Niet omdat ze het nou zo leuk vinden om rondjes te toeren, maar omdat ze hun grote concurrent Albert Heijn in de wielen willen rijden. Ahaaa (“he’s a man of mystery”) heeft namelijk al een tijdje een bezorgservice, maar daar moet je wel bezorgkosten betalen, terwijl Jumbo zegt het gratis (of in ieder geval goedkoper) te willen gaan bezorgen. Jumbo was al bezig met pickup points, net als de Deen, waar van tevoren bestelde boodschappen voor je klaar stonden, zodat je alles mee kon nemen, zonder eerst de hele winkel door te moeten pluizen. Maar nu hoef je dus ook niet meer langs de winkel te rijden, de winkel komt naar je toe. Albert Heijn is dan al weer bezig met de volgende stap. Die ziet de concurrentie van bedrijven als HelloFresh (gebruik kortingscode BYDBSZ voor 20 eipo korting op je eerste pakket), die een pakket aanbieden met daarin de ingrediënten en recepten voor 3 of 5 maaltijden, wat gratis bij je word thuis bezorgd. Dus niet door de supermarkt sjouwen, geen recepten bedenken, of recepten uit een boekie halen en er in de winkel achterkomen dat je bepaalde ingrediënten alleen bij een speciaalzaak kan krijgen. Nee, alles word zo voor je klaar gezet. Was het voor de supermarkten eerst nog een kwestie van prijzen verlagen om de consument naar binnen te lokken, nu moeten ze toch wat inventiever worden. Met de klant als lachende derde: de bestelde boodschappen worden thuis bezorgd, dus je gooit geen onnodige aanbiedingen meer in je mandje omdat je toevallig langs dat schap loopt (tijd- en geldwinst) en door het grotere aanbod van voedselpakketten zijn mensen ook vaker geneigd gezond te gaan eten, in plaats van de ‘ff snel in de magnetron’-prak te pakken. Omdat het bij het kruispunt allemaal zo vlot liep, waren we op tijd klaar, en had ik dus genoeg tijd om een gezonde prak in elkaar te flansen. Daarna nog even op de crosstrainer staan, om de week door te zagen, en vervolgens met het aanhoudende gerommel van de woeste storm in bed kruipen.
Toen ik donderdag de deur uit liep, kon ik in het schemerduister zien dat de hevige storm van gister gelukkig weinig schade had aangericht aan de maïs en bloemen in de tuin. Onderweg kwamen we wat afgewaaide takken en een enkele omgevallen boom tegen, maar verder leek het mee te vallen, ondanks dat we gisteravond een van de heftigste stormen sinds een tijdje hebben meegemaakt. Alhoewel de mensen rond Wieringerwerf daar waarschijnlijk anders over denken, want daar zijn vorige week 2 boerderijen gesneuveld door een plaatselijke windhoos. Hmm *smiley die aan z’n kin krabt* als je alles zo op een rijtje zet, lijkt het weer wel steeds subtropischer te worden *smiley met een cocktail in z’n hand* periodes van klammige hitte, die worden afgewisseld met heftige hoosbuien en stormen. Maar aan de Fiat Tsjikkietjento in de kleur Corso Fuchsio te zien, zou het vandaag een mooie dag worden. En dat klopte ook. Tussen de miezer door konden we een blauwe Opel Kadett D ontwaren. En terwijl het al droger werd, kwam er ook nog een Kadett D GTE voorbij. Vanachter de zonnebril zagen we een Kadett E, en later nog een Kadett B. Wat een plaatjes allemaal, stuk voor stuk nog strak in de lak. Terwijl wij de laatste vracht stonden te kiepen, kwam er een ambulance voorbij, gevolgd door een politie auto. Gelukkig waren wij net klaar. Nog even langs de dealer, om wat kleine dingetjes na te kijken, en dan naar de zaak toe. Maar onderweg kwamen we ook nog een brandweerauto tegen. Ja dan weet je dat het een serieus ongeluk is. Terwijl jij niet veel later aan de laptop hangt, om de melding dat je nu echt een beurtje moet hebben, van je dashboard af te krijgen, horen we de monteurs tegen elkaar zeggen dat de Westfrisiaweg is afgesloten na een groot ongeluk. Gelukkig zijn we op tijd weg daaro. En zijn we er nu achter dat jouw derde as wel word gesmeerd. Eindelijk, na een jaar tijd, lijkt het dan toch te werken zoals het hoort.
Vrijdag ochtend leek niet alles te werken zoals het hoort. De afstelling van de stoplichten kon beter. Terwijl de ene op oranje springt, begint bij de ander het groen al bijna te branden. En wanneer we netjes afremmen voor oranje en rood, springt het net weer op groen als we stilstaan *smiley die staat te stampvoeten* wat een etterbakken. Gelukkig zijn we niet de enigste die zo nu en dan stil staan voor een groen licht. Voor ons rijd een auto van Grolsch, een grote rijdende reclamezuil voor Radler-Grolsch. Behalve Grolsch hebben ook biermerken Radler in het assortiment. Was het eerst nog een biertje met een vleugje citroensmaak en minder alcohol, nu heb je ze ook al in ananas-grapefruitsmaak, en mandarijnsmaak. En dan zijn er nog die rosé- en fruitbiertjes, om de dames aan het drinken te krijgen. Waarvan ook een hoop met 0,0% alcohol. Nog even en we hoeven geen vruchtensap meer thuis te laten bezorgen, maar alleen nog maar fruitbier (of fruitGrolsch). Ook zonder alcohol, maar ook zonder fruitsmaak, was de tompoes van een jarige chauffeur. Wat een verwennerij. We kwamen hem onderweg nog een aantal keren tegen, met vlaggetjes aan de achterklep en zijn leeftijd op de neus van de auto geplakt *smileys met ratels en toeters* wat een feest op dit werk! En dan was het nog vrijdag ook, dus die middag werd er vis gebracht voor de lunch. Omdat ze zo lekker hadden gewerkt, zou ik een grote bak kibbeling meenemen naar de machinisten op het stort. Helaas liet die bak even op zich wachten, want de bezorgservice van de visboer laat hier en daar nog wel eens wat steekjes vallen. Na een rommelige dubbele schaft raakt uiteindelijk ook de laatste boot weer leeg, waarna we nog even een vracht zand naar een BV’tje ergens onder aan een dijk mogen brengen. Vorige keer werd ik daar begroet door mannen met ontblote bovenlijven, die zichtbaar genoten van het koude biertje tijdens hun bouwvakborrel. Dit keer hadden ze hun shirts nog aan, maar stond er wel een doos met kroketten op tafel, waarvan eentje met mijn naam erop. En mosterd. Wat een verwennerij weer op de vrijdagmiddag! Maar het was nog niet over, want terwijl jij wegdoezelde in je weekendrust, stapte ik nog even op de fiets naar de sierbestrating, een straatje verderop, waar een feessie werd gevierd voor een collega, die al 25 jaar bij de zaak zit. Na de nodige biertjes en broodjes rosbief met pesto-kaas (nee serieus, je zou het eens moeten proberen, het smaakt beter dan je denkt) was het tijd om op de bank te gaan liggen. Nog even tv kijken…
En dan even na middernacht je bed in kruipen, om er pas na de ochtend weer uit te komen. Ja dat is nog eens uitslapen. En daarna lekker chillaxen, ouderwets boodschapjes halen bij de supermarkt, wasje draaien. ’s Avonds nog even bij de buren een borreltje halen, ter ere van hun nieuwe huis, en dan is het zomaar weer zondag. Erg warm is het nog niet, en het zonnetje heeft moeite om door de bewolking heen te prikken, maar gelukkig is het wel droog. Ideaal weer om te studderen dus. Of toch nog even een rondje toeren *smiley die aan z’n kin krabt*