Geachte Shirley, week 43 2015

Geachte Shirley, het was weer even wennen maandagochtend. Doordeweeks op pad met jou, met je PDK-bak, afgelopen zondag oma’s dikke Mercedes naar de grote stad gereden, ook met een automaat, en dan maandagochtend, in alle vroegte, in de forenzendrukte, met de RSFabia naar het werk carpoolen, met een handbak *smiley met het schaamrood op de kaken* en dan bij een spontane remactie bijna vergeten de koppeling in te trappen *smiley die even de andere kant op kijkt* al tapdansend op de pedalen kon ik de collega’s gelukkig heelhuids op het werk afleveren, waar de grote Skoda TG-Sline’s al stonden te wachten. Ja snoes, hetzelfde rondje als vorige week: een gat graven voor een tunnel, dan kan het doorgaande verkeer ondergronds de Houthavens en Spaarndammerbuurtomgeving passeren, en kunnen de omwonenden genieten van het park wat er bovenop die tunnel komt te liggen. Een soort langgerekt ‘ecoduct’ dus. Komt erop neer: boekie op het stuur en wachten tot je aan de beurt bent. Een heerlijk rustig begin van de week.
Dinsdag begon wederom met carpoolen. Ondanks de vreemde blik van de bijrijder gister, mocht ik ook nu weer rijden. Ja gelukkig ging het nu een stuk beter, ik begon al bijna aan mezelf te twijfelen. Net zoals ik soms aan dit stukje twijfel. Moet ik wel zoveel het internet op slingeren? In Duitsland hadden een aantal kranten de meningen van mensen gepubliceerd, die ze van veesboek hadden geplukt. Mensen die niet blij waren met de grote hoeveelheid vluchtelingen in Duitsland. Reacties variërend van “vol is vol!” tot “stuur ze naar Westerbork en zet de kachels aan!”. Compleet met naam en profielfoto erbij. Schokkende teksten? Jazeker. Schokkend dat mensen zo openbaar worden gemaakt? Ja. Tot je er over nadenkt *smiley die achter z’n oor krabt* die mensen hebben zichzelf al openbaar gemaakt. Toevallig zat ik die dag ook een artikel te lezen over waarom mensen zoveel op internet zetten. Terwijl iedereen het over privacy heeft, zet iedereen ondertussen allerlei gevoelige informatie op internet. Dat we geen paspoortgegevens of foto’s van een rijbewijs onlijn moeten zetten *smiley die juicht* “Jeeh ik ben geslaagd!” “Jeetje iemand heeft een lening afgesloten op mijn naam?!” dat weten we inmiddels. Tenminste, dat weten de meeste. Maar dat zoiets als een nogal extreme mening of niet-zo-goede-grap ook een eigen leven kan gaan leiden, dat hebben veel mensen niet door. Iemand met maar 170 volgers, die twittert “Going to Africa. Hope I don’t get AIDS. Just kidding. I’m white!”, gaat er waarschijnlijk niet vanuit dat die tweet de hele wereld rond zal gaan. Maar wanneer volgers het bericht delen, gaat het zich in groeiende kringen verspreiden. Iedereen die denkt dat zo’n persoon wel heel stom moet zijn om zoiets onlijn te zetten, heeft blijkbaar zelf nog niet zoveel op internet gezeten. Of op verjaardagen en feestjes. Want mensen willen graag meedoen. Ook iets zeggen waardoor andere mensen denken dat je heel grappig, slim en/of uniek bent. Versterkt door het ‘anonieme’ van het internet, waarbij er geen oogcontact is met de mensen om je heen, en je dus geen verbale reacties krijgt waardoor je weet dat je grap een beetje over het randje is, maak je dan al snel een grap die wel over het randje gaat. Als je het zo bekijkt, is iedereen eigenlijk een beetje autistisch, wanneer ze onlijn zijn *smiley die aan z’n kin krabt* na zoveel psychologisch lezen, was het fijn om weer even met het werk bezig te kunnen zijn. Ondanks dat we aardig wat klei en veenmeuk hebben weggereden, gaat het met de tank niet echt hard. Maar nu moest je dan toch maar weer even wat dieselsapjes hebben. Ik was al bijna verleerd hoe dat ook alweer moest.
Woensdag was alles voor elkaar. De machinist zat op tijd in z’n kraan, de chauffeurs stonden netjes in de rij, de bonnen lagen klaar, getekend en wel. Alleen jammer dat er nu een andere grote rupskraan in de weg stond, zodat we alsnog moesten wachten. Kon ik mooi het nieuws even op me in laten werken. Sinds we op dit werk begonnen zijn, lijkt jouw cabine wel een kantoor, met al die stapels papieren. Bonnen voor het ene stort, bonnen voor het andere stort, sommige repeterend, sommige niet, en dan willen de planner en de uitvoerder ook nog een aparte bon waar echt alle vrachten op genoteerd staan *smiley die z’n hoofd op het stuur laat zakken* wat een administratie. En dan hoor je op de radio dat de transport sector vanaf vandaag overgaat op digitaal. Dus geen papieren bonnen meer, maar alles via de (boord)computer. Wat een genot! Geen stapels papieren die bij een scherpe bocht door elkaar raken, geen papiermaché als je in de regen naar de keet moet lopen voor een handtekening van de uitvoerder. Ja, vroeger was niet alles beter. En dat wisten Doc en Marty ook, de hoofdpersonen uit de film ‘Back to the Future’. In de tweede film reisden ze naar vandaag, 21-10-2015. Een hoop dingen zijn toch waarheid geworden. De platte tv, videobellen, verjongingskuurtjes, met je gadgets spelen tijdens het avondeten, piepkleine fotocamera’s, het is haast niet meer weg te denken uit de hedendaagse praktijk. Zelfs het hooverboard (Lexus) en de zelfstrikkende veters (Nike) zitten eraan te komen. Wat even niet helemaal zelfstrikkend ging, waren jouw kleppen. Van de week zagen we al een paar scheurtjes, op de plek waar de scharnierpunten op de rand van de bak zijn gelast. Maar nu liet het pootje, wat aan de zijkant van de bak zit, het afweten. Het hele scharnierpunt werd eruit gescheurd, waardoor de kleppen niet meer goed konden openen en sluiten, en dus zat er voor ons niets anders op dan even naar de garage te rijden. Ondertussen bedacht de uitvoerder dat ze 10 bigbags zand nodig hadden in Amsterdam, dus die konden we op de terugweg mooi meenemen. Met de fabuleuze ‘I can no stien meer zien’ van de sierbestrating werden ze in jouw rugzak gezet, waarna de telekraan ze er weer uit kon tillen. Weer eens wat anders dan losgestort materiaal. De uren die we daardoor gemist hadden, konden we later die dag inhalen. De mannen, of eigenlijk de uitvoerders, kregen nogal haast. Een gedeelte moest uitgegraven worden, vandaag nog, want morgen moet er zand in, om een vloer te maken voor het beton, wat overmorgen komt *smiley die rood aanloopt* stress! En dus lieten we ook na 4 uur het boekie nog een tijdje op het stuur liggen, had ik mooi even tijd om wat fanmail te beantwoorden *smiley die knipoogt* Met 2 auto’s reden we nog wat vrachten naar het depot. Tijdens de patat en kroket werd besloten dat ze om 8 uur zouden stoppen, wat betekende dat ik even over achten in het donker jouw bak stond schoon te scheppen.
Schoonmaken? Ja, want donderdag, niet schrikken, mochten we naar een ander klusje. Eerst een paar vrachten grind door de Westpoort heen sjouwen, naar een betonboer toe. Daar willen ze liever geen klei en veenlijkjes tussen hebben. Na die paar vrachten Noors Graniet was de bak schoon genoeg om ook nog eens een bootje betonzand leeg te rijden. Als 2 grote rode Pacmans stuurden m’n collega en ik door het doolhof van gestapelde betonplaten, op slinkse wijze de shovels, geniepige heftruckjes en ladende vrachtwagens ontwijkend. Op het nieuws hoorde ik dat Ferrari gisteren naar de beurs is gegaan. De aandelen plusten meteen, zoals ze dat zo mooi zeggen. Maar na het lezen van het boek over Spyker, weet ik niet zo zeker of dit wel een goede ontwikkeling is. Ja Ferrari is als merk wel vele malen sterker, groter en bekender dan Spyker, maar de miljoenen die hiermee worden opgehaald, gaan meteen naar de aflossing van schulden. Een noodgreep dus, dat lijkt mij niet echt een prettige basis om geld in te steken. Nog zo’n twijfelachtige basis heeft de Volkswagen groep op dit moment. Er is al 6,5 miljard opzij gelegd, voor het afhandelen van ‘dieselgate’, maar wanneer de verkoop in zou gaan zakken, zou er nog meer nodig zijn. En die kans is zeer waarschijnlijk, want er blijkt niet alleen iets met de software te zijn, bij sommige motortypes moeten ook onderdelen vervangen worden. En wat nog erger is voor het consumentenvertrouwen: wanneer er bij bepaalde types nieuwe software word geplaatst, waarmee niet is gesjoemeld, zal het vermogen wat gaan dalen en het verbruik wat gaan stijgen. En daar zit de gevoelige plek van autorijders: in hun portemonnee. Dat de auto wat meer, of wat anders uitstoot dan de verkoper zegt, ach, dat is toch allemaal achter je. En dat wetenschappers zeggen dat de uitstoot van sjoemeldiesels evengoed nog minder vervuilend is dat de uitstoot van oude diesels, maakt de impact van het probleem nog kleiner. Maar wanneer de auto meer zou gaan verbruiken, wanneer je vaker moet stoppen om te tanken, wanneer je vaker de portemonnee (of tankpas van de baas) moet trekken, dan is het niet leuk meer. Daar had je geen spaardiesel voor gekocht (of geleased). Dat diesels meer verbruiken dan in het boekje staat (soms tot wel 25%), dat is algemeen bekend, maar word vaak nog weggeschreven onder het kopje ‘rijgedrag’. Maar dat er nu, nog voor de leasetermijn is afgelopen, iets word veranderd, waardoor de auto nog meer gaat verbruiken, dat zou bij veel mensen wel eens in het verkeerde keelgat kunnen schieten. Om je eerlijk te zeggen *smiley die grijnst* vind ik het niet erg als Volkswagen een deuk oploopt *smiley die in z’n handen wrijft* daar kunnen ze alleen maar van opknappen *smiley met rode hoorntjes op z’n hoofd* Het is nu wachten tot de verkoop van electrische auto’s een spurt gaat maken.
Vrijdag mochten we weer terug naar het bekende klussie. De bak die er blinkend schoon uitzag, was in een mum van tijd weer zwart. Deze ochtend geen veen, geen klei, maar een soort van drijfzand substantie. De machinist op het stort liet ons over het randje kiepen, maar nog voordat de bak helemaal omhoog was, was de vracht al onder water verdwenen. Heerlijk werken zo. Geen narigheid met de kleppen vandaag, af en toe die grote blauwe rupskraan weer, die ons paadje versperde, maar verder rolde alles mooi door. De wachttijd bleef redelijk beperkt, en omdat het stort al op tijd dicht zou gaan, waren wij ook mooi op tijd klaar. Het weekend begon zo alweer vroeg.
Maar dat kwam eigenlijk wel mooi uit, want zaterdag was een drukke dag. De dag begon al op tijd, omdat ik had beloofd dat ik wingman weg zou brengen. Hij had een bedrijfsuitje, en de baas had een taxi geregeld vanaf de zaak naar de BedrijfsautoRAI, dus mocht ik hem het eerste stukje naar de zaak toe even brengen. Daarna ging ik op pad, samen met de zus-met-bus, meubels shoppen. We waren getipt door een nichtje, die ergens stoelen met een koeienprint had zien staan. En ook al had ik al stoelen, deze kon ik niet laten staan. Meteen maar een leuk tafeltje erbij, dressoirkastje, lamp met veren *smiley die aan z’n kin krabt* nu word het tricky, de inhoud van de bus balanceert op het dunne randje tussen ‘stijlvol’ en ‘goedkoop bordeel’. Na wat vermoeiend sjouw- en boenwerk, hebben we alles uit de bus vandaan, in de woonkamer weten te proppen. Geen ‘stijlvol bordeel’ maar meer een ‘groot kringgesprek’, want die avond zouden er wat vrienden en buren langskomen, voor een Optidee feestje. Optidee heeft een simpele vezel optimaal doorontwikkeld, waarmee ze nu (nacht)kleding, badjassen, handdoeken, schoonmaakdoekjes, sjaals, jasjes, kussens, matrassen en beddengoed maken. De badjas had ik al, lekker warm en zacht, heerlijk om op zondag ochtend in weg te kruipen en wat te typen. En daarom wilde ik graag meer mensen kennis laten maken met dit spul. Een kamer vol doekjes die werden doorgegeven en -gegooid, veel oh’s en aaaah’s, kopjes thee, passen van badjassen en poncho’s en vaseline op de ramen. Kortom, een top avond! Nadat iedereen tevreden z’n bestelformulier had ingevuld, kon ik op het gemakje de kamer weer terug transformeren naar ‘stijlvol, hoewel nog ietwat rommelig’ om daarna op het telefoontje van wingman te wachten, die ik weer op zou halen van z’n werk.
Het ophalen liep iets anders, aangezien niemand precies wist hoelaat de taxi zou komen, en belangrijker nog, hoelaat de taxi weer zou vertrekken. Maar gelukkig duurt de nacht een uur langer, dus hoeven we ons niet druk te maken om de verloren tijd. Zo, en dan ga ik nu lekker in m’n badjas genieten van deze zonnigdag, onderuit gezakt in de stijlvolle koeienstoelen *smiley die nog een cocktailtje inschenkt*