Geachte Shirley, het op de bank hangen en Formule 1 kijken lukte niet helemaal, want het was in het Duits. Na een rondje toeren en een bakkie thee zo hier en daar, kwam moeder met de vraag of we misschien daar kwamen eten. De deal was snel rond, wingman en ik keken de Nederlandse vertaling van de Formule 1 daar op de bank, terwijl de andere helft van het gezin Chinees ging halen. Het was de laatste race, maar helaas, Max kon er niet goed bijkomen. Hij wist zichzelf nog even de top 10 in te rijden, maar na een remfoutje had ie vlakke stukjes op z’n banden, dus moest ie voor een extra pitstop naar binnen. Helaas was dat wat aan de vroege kant, en kon ie dus niet de race vol maken op dat setje banden, wat nog een extra pitstop en tijdsverlies betekende. Uiteindelijke eindigde hij een paar plaatsen na de top 10, maar niet voordat ie had laten zien, dat ie een Mercedes best wel voor kon blijven in de bochten. Helaas zette de Mercedes hem wel op een rondje, maar goed, zo gaat het al een paar races, dat is bijna niet meer bijzonder te noemen.
Maandag werden de werkschoenen langzaam weer aan de voetjes geschoven. Niet alleen omdat het zo vroeg was, maar ook omdat er nog een blaartje in de weg zat. Die ochtend gingen we richting Amsterdam, om daar 2 bootjes leeg te rijden. We zijn daar al vaker geweest, maar nu zijn ze er druk bezig om het terrein op te knappen. Erg fijn, want het rondje van een kilometer was voor driekwart alleen maar gehobbel. Helaas waren ze nog niet helemaal klaar met asfalteren, en dus moesten we omrijden langs de andere kant van het terrein, waar het paadje bestond uit aangereden grindresten. Op die manier ging het niet echt vlot, maar ach, we waren lekker bezig. Ondertussen hoorde ik op het nieuws dat er stemmen opgaan om wiet te legaliseren. Nu moet de koffieshopeigenaar een boekhouding bijhouden van de hoeveelheid verkochte wiet, maar waar ie het koopt, dat weet niemand, omdat wiet officieel nog steeds verboden is in Nederland. Als we het nu uit het grijze gedooggebied halen, en er gaan een aantal bedrijven legaal wiet maken, dan verdwijnt er een hoop criminaliteit, word er meer belastinggeld binnengehaald, en is er meer toezicht op de kwaliteit van het spul. Misschien is het iets voor de medewerkers van het bedrijf TSN Thuiszorg, dat uitstel van betaling kreeg. De stap van kasplantje naar wietplantje is niet zo heel groot *smiley die een bordje SARCASME omhoog houd* Ondertussen is in Frankrijk de klimaattop begonnen. Terwijl een groot gedeelte van de wereldleiders in Parijs is samengekomen, word in Peking het eerste smogalarm van deze winter afgegeven. In Peking is het vrij normaal, doordat het minder waait en regent blijft er meer viezigheid in de lucht hangen, en nu het daar wat kouder word, gaan een hoop mensen hun kolenkacheltje weer opstoken, wat voor extra uitlaatgassen zorgt. Ondertussen liep het met de boot niet zo snel. Een gedeelte van het grind moest direct op de auto worden geladen, waardoor het iets minder snel ging, we moesten omrijden, wat ook niet echt meehielp. Rond de tijd dat we normaal gesproken klaar zouden zijn, begonnen we nu pas aan de tweede boot. Gelukkig had ik van moeders een bakje Chinese restjes meegekregen voor de lunch, want het avondeten viel nogal tegen: een kop thee, 2 bounty’s en een sigaartje.
Omdat het gister zo laat was geworden, mochten we van de planner op dinsdag een beetje uitslapen. Even een vrachtje zand naar Beverwijk, en daarna weer naar Amsterdam, om op dezelfde plek als gister een bootje metselzand leeg te rijden. We waren er mooi op tijd, kon ik alvast m’n fruithapje naar binnen werken, je weet immers maar nooit hoe lang de dag nog kan duren. Maar helaas, het bootje grind voor de andere klant, die voor onze boot gelost moest worden, was ook wat later leeg. Genoeg tijd dus om alvast het nieuwe hobbelpaadje richting de trechter te verkennen. Op de radio werd mijn aandacht getrokken door de journalist die zei “En na de reclame: een Amerikaan richt zijn pijlen op Zwarte Piet.” Verdorie! Als het met Zwarte Piet net zo gaat als met Cecil de leeuw, die een paar maanden terug door een Amerikaan (en wat behulpzame gidsen) in Afrika werd neergeknald, dan word er wel een heel bruut einde aan de Pietendiscussie gemaakt. Maar nee, er was dus een Amerikaan die een korte documentaire heeft gemaakt over het fenomeen ‘Zwarte Piet’. Amerikanen zien het namelijk als racistisch, dat een blanke man word geholpen door mensen die donker gekleurd zijn, omdat ze door de schoorsteen zijn gekropen *smiley die achter z’n oor krabt* Amerika, het land waar 70% van de gevangenen donker getint is. Het land waar met enige regelmaat donkere jongeren door blanke agenten worden neergeschoten. Het land waar een obesitas-opa, met een slee die word getrokken door een beschermde diersoort, kadootjes uitdeelt die zijn gemaakt door mensen met dwerggroei. Dat Amerika vind dat Nederland het niet goed doet wat betreft het racisme. Ondertussen was het bootje zand leeg, veel sneller dan verwacht, en konden wij nog even de benen strekken richting Hillegom, voor een vrachtje zandgrond, dat naar Artis gebracht moest worden. Artis, de dierentuin in hartje Amsterdam. Dat was nog even een kleine piekspanning voordat we weer huiswaarts keerden.
Woensdag liet de planner ons weer uitslapen. Pas om 7 uur werden we verwacht bij de oude op- en afrit van Avenhorn, langs de A7. Terwijl er op de radio werd gezegd dat de EU een bult geld vrij gaat maken voor het recyclen van afval, reden wij het zand, wat onder het gefreesde asfalt lag, van een oprit die niet meer word gebruikt, naar een nieuw gedeelte van de op- en afrit bij Hoorn Noord langs de A7. Geld vrijmaken voor recyclen? Met een beetje simpel nadenken kom je al een heel eind, dat kan elke uitvoerder je wel vertellen. Op het nieuws werd ook verteld dat de Volkswagen groep een lening krijgt van zo’n 20 miljard, voor het oplossen van ‘dieselgate’. Ze hadden er zelf al een paar miljard voor apart gezet, maar blijkbaar is dat niet genoeg. En nu de verkoop in Amerika met zo’n 25% is gedaald, is er waarschijnlijk nog meer geld nodig om deze miskleun weer op te lossen. Ondertussen reden wij lekker over de snelweg heen en weer, en wat was daar toch weer een hoop leuks te zien. Niet alleen een Bentley Continental GT, maar ook een Mulsanne, een Rolls Royce Phantom en een BMW M5, helaas allemaal in het grijs. Dan zag die Audi RSQ5 in het lichtblauw er toch leuker uit, en die klonk ook een stuk beter, toen ie volgas langs vloog terwijl ik naar de keet wandelde. En wat dacht je van die Audi TT? De mannelijke versie van de Daihatsu Copen, en zeker in dat knallend oranje geen verkeerde verschijning. Nog een stapje stoerder was de lipstickrode Porsche Cayenne, die door z’n zwarte velgen een woeste indruk maakte. Niet veel later kwam de nieuwe Ford Mustang cabrio langs, terwijl we stonden te laden. Helaas ook grijs, waardoor ie niet echt snel opviel, net zoals de zwarte Mercedes SL AMG, en de donker antraciet gekleurde Corvette C7. De dag werd afgesloten met een stemmig grijze, klassieke Jaguar XJS.
En na dat rustige dagje rondom Hoorn had de planner een verrassing voor me: donderdag mochten we richting Fryslân. Van alle spanning, het idee dat we saampjes ’s ochtends vroeg de dijk over zouden gaan, had ik amper kunnen slapen. Gelukkig gaf de wingman nog een geruststellende tip voordat ik de deur uit ging: “Rustig maar schatje, in Friesland rijden ze ook rechts.” Met licht trillende handjes stuurde ik jou naar Harlingen toe, waar we eerst een pasje zouden halen bij de hoofdkeet. Het leek wel een vluchtelingenkamp toen we daar stipt om 6:03 aan kwamen rijden. Een groepje chauffeurs en asfaltmannen had zich al voor de deur verzameld, dus ik kon mooi aansluiten. Het vrouwtje wat vervolgens gehaast de keet openmaakte en de computers opstartte, had misschien niet helemaal goed geslapen, net als 1 van de asfaltmannen, die tot 10 uur ’s nachts bezig was geweest om alle gegevens door te mailen. De sfeer in het kleine boetje was nogal gespannen, en de film hielp daar weinig aan mee. De standaard veiligheidsdingetjes kwamen voorbij, dat je niet zonder bescherming boven de 2,5 meter mag werken (mooi, dan hoef ik dus niet in jouw bak te klimmen om die schoon te maken), dat je stapvoets moet rijden op het werk, dat je onveilige situaties moet melden en dat soort ongein. Zo’n anderhalf uur later kwam ik de keet weer uit, weer een pasje rijker, maar nog niks verdiend voor de baas. Snel gingen we op pad om de kraan te zoeken, waar collega’s al stonden te laden. Grond rijden van het ene stuk braakliggend terrein, naar ergens achter op dat industrieterrein achter de McDonalds. En tijdens het laden en boekie lezen, kwam ik een artikel tegen waar de mensen vanochtend in de keet misschien wel iets aan hadden gehad: met een slecht humeur op je werk aankomen is contraproductief, bij deze 6 tips om je humeur positief te beinvloeden; ga ’s ochtends hardlopen, zodat je met een leeg hoofd naar je werk gaat (juist ja, zie je me al rennen om 3 uur ’s ochtends?); ga lunchen met een collega van wie je vrolijk word (heel fijn, maar dan heb ik er al een paar uur ochtendhumeur opzitten); creëer op je werk een uitdagende taak en stort je erop (met 30 ton plakgrond in je rugzak, kun je zulke ‘uitdagingen’ beter rustig benaderen, in plaats van er fanatiek in te duiken); hoofd recht, borst(en) vooruit, een lachend gezicht: breng jezelf non-verbaal in een opgewekte stemming (jawel deze werkt echt! Met al die vriendelijk teruglachende collega’s om je heen, verdwijnt dat ochtendhumeur snel naar de achtergrond); zoek uit welke irrationele gedachten leiden tot je slechte humeur. Probeer ze om te buigen naar positieve (ok, de wekker gaat veelste vroeg, maar gelukkig heb ik nog steeds een baan); en de laatste tip is om tussen het werk door grappige filmpjes te kijken op internet, maar dat is misschien niet echt de juiste tip voor mensen die met een kraan/shovel/vrachtwagen aan het werk zijn. Na dat dagje vrolijk en productief zijn in Fryslan, sleepten we nog even een vrachtje bollenzand mee terug de dijk over, en toen was onze eerste dag in Fryslân alweer om.
Freed mochten we namelijk wer naar Fryslân ta. De trailers namen ons grondklusje over, en dus mochten wij samen zand rijden, fan’e trechter naar een stort aan de oare kant van Harns. Omdat we net troch de bebouwde kom hinne mochten, moesten we een end omrijden nei die folgende afrit, kortom, een hoop kilometers op niks af. Ik begon meselfs al een bytsje thuus te voelen. De Friezen ryden een stuk netter dan die Amsterdammers, alhoewel, ook vandaag was er een man met een knappe Mercedes onder z’n kont, die zichzelf bijna klemreed tussen de vrachtwagen fan’e Poiesz en de paaltjes op’e hoek fan’e wei. Moar over ut algemeen steken de meeste fietsers netjes hun hand uit, en kijken ze selfs nog even om voordat ze de wei oersteken. Op’e radio (Omrop Fryslân, vansels) hoorde ik het bericht dat Friezen nog maar weinig Frysk briuken op sosjal media. De volwaskjen briuken het alleen als ze het netjes kunnen skriuwen, en oars net. Terwijl jongeren, die Frysk tinken en praatsjen, het meestal net sa netjes kennen skriuwen, en het dan maar fonetisch opskriuwen. Een slechte zaak, want sa gehn het Frysk langzaamaan verloren. Op skoalle moat er dus meer aandacht voor komen, zodat Friezen weer gruts op hun eigen taal kunnen wèze *smiley die met een vlag met pômpebledjes staat te zwaaien* Ondertussen raakte het zand bij de trechter op, en dus moesten we naar Frjentsjer ta, om der nog een pear vrachten op te helje. Na wat uitleg fan’e collega kwamen wij der uiteindelijk ek, en na die leste vrachten konden we wer terug naar de eigen loswal, foar een vrachtje bollenzand, dat we naar Westfriesland mochten brengen. Met de fyne gedachte dat er honderden bloembolletjes warm toegedekt onder dat zand in de koelcel zouden verdwijnen, riden wij wer oer de snelwei terug naar huus ta.
En toen was het sneon. Na het uitslapen lekker genieten van de broodjes uit de oven, die in het Sinterklaaspakket zaten, en de rest van de dag lekker weinig uitgespookt. ’s Avonds nog een bakkie thee gedaan bij de buren, en daarom vanochtend weer uitgeslapen *smiley die wegkruipt in z’n badjas* met het geruis van de wind op de achtergrond, denk ik dat ik maar eens wat lekkers uit het pakket ga uitzoeken.
Het Sinterklaas pakket van de baas, wat zijn we weer verwend met al die lekkernijen. Broodjes, brie, een Texels borreltje, nootjes, vruchtensap, daar komen we het weekend wel mee door *smiley die knipoogt*
En onder al dat lekkers zat een stevig houten dienblad verstopt, wat verrassend goed past bij de rest van mijn interieur. De 3 hoofddivisies van het bedrijf zijn er mooi in afgebeeld. Dankuwel Sinterklaas!
No Responses