Geachte Shirley, week 14 2016


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, Geachte Shirley, hoewel de zondag eigenlijk was bedoeld om te chillaxen, konden we het mooie weer toch niet voorbij laten gaan zonder een rondje te toeren, en dus stapten Wingman en ik op de brommers, om na een ritje door Noord Holland weer precies op tijd terug te zijn voor de Formule 1. Onze Max Verstappen startte vanaf een 10e plaats, maar na de eerste bocht was de volgorde al aardig overhoop gegooid, toen er iets te close werd geraced. De eerste uitvallers dienden zich aan en een paar coureurs moesten naar binnen voor wat nieuwe spoilers. Max wist rustig aan op te klimmen naar de voorste helft van de top 10. Het was een leuke race op het scherm. Wat er buiten beeld allemaal gebeurde kon ik niet erg volgen, want het werd uitgezonden op een Duitse zender, met Duits commentaar. Maar ondanks dat wist Max toch halverwege de top 10 te eindigen, waarmee hij weer wat belangrijke punten pakte. Hamilton eindigde als tweede, dus ook hij stond weer met een chagrijnige kop op het erepodium, eigenlijk is er wat dat betreft nog niet veel veranderd met vorig jaar. Na de vierwielige race zapten we per ongeluk langs een tweewielige race, waar we nog even blijven hangen, en zo lagen we weer iets later dan gepland op bed.

Maandag mocht ik weer met jou op pad. Er was iets anders aan je. Ja je was door de wasstraat geweest *smiley die aan z’n kin krabt* maar er was nog iets, ik kon er niet helemaal de vinger op leggen. Misschien kwam het daardoor dat we niet lekker in onze flow raakten. Op de een of andere manier liepen de rondjes wat minder vloeiend door dan vorige week. Want ja, ook deze week mochten we weer vanaf HN80 naar Spierdijk rijden. Een lange dag zou het niet worden, want ’s middag moest ik thuis zijn voor de monteur van de slimme thermostaat. Gisteren kreeg ik nog een herinnerings-sms, dat ie 17:00 voor de deur zou staan, of een half uur eerder of later. Kijk dat noem ik nog eens flexibel afspreken, zo doe ik het zelf ook graag. Met het verschil dat ik mensen wel graag met de juiste naam aanspreek, en niet met het onpersoonlijke meneer/mevrouw. In de loop van de ochtend belde de monteur al op, of ik misschien over 3 kwartier al tijd had. Nee, dat zou niet lukken, overdag werk ik namelijk, daarom was er juist aan het einde van de middag een afspraak gemaakt. Tja en dan begint het bij mij toch al een beetje te knagen, want zo flexibel ben ik nu ook weer niet. Gelukkig werden we al snel afgeleid onderweg. Eerst kwamen we een Audi R8 Spider tegen, en niet lang daarna een Ferrari Straciatella, uit het begin van dit millenium. In het grijsgroen niet alleen een knappe verschijning, maar ook kwam er een heerlijk geluid uit. Na 10 moeizame vrachten gingen we snel richting huis. De monteur had nog niet gebeld dat ie onderweg, maar bijna thuis zag ik wel dat er een sms was verstuurd, dat ie binnen nu en 15 minuten voor de deur zou staan. En jawel hoor, weer was ik net te laat om te monteur te verwelkomen *smiley die staat te stampvoeten* na 3 maanden wachten en steeds opnieuw mijn gegevens ingevuld te hebben, kunnen ze mij nog steeds niet netjes aanspreken met mevrouw of even op mij wachten *smiley die staat te schuimbekken* wat een kutbedrijf/klotebedrijf!

Dinsdag viel het kwartje dan eindelijk: je bullbar was weg. Sinds vorige week vrijdag is voor ons het strooiseizoen officieel afgelopen, en in de garage was meteen jouw schuifbord eraf geschroefd. Blijkbaar werkte dit toch wel goed, want het rijden ging een stukje vlotter nu je een paar kilo lichter was en je Cw-waarde weer iets was gedaald. Wederom reden we weer zand naar Spierdijk, maar dit keer deden we een vracht meer dan gisteren, in bijna dezelfde tijd. Gaat het nog niet vervelen dan, zo’n rondje? Nee hoor, alle dagen is er weer wat anders. Na die sportwagens van gisteren, kwamen we nu een nieuwe Caddilac Escalade tegen. Wat een lomp groot ding, heerlijk. En op de radio hoorden we dat nu is gebleken dat eten met toegevoegde vitamines toch niet zo gezond is als het eten waar die vitamines van nature al in zitten *smiley die achter z’n oor krabt* je zou zeggen dat ouders wel een beetje research doen, voordat ze iets in hun kind stoppen, maar blijkbaar zijn er nog een hoop ouders die denken dat ijs of snoep met toegevoegde vitamines net zo gezond is als fruit. Niet zo gek dat kleuterjuffen steeds meer dikkerdjes tegenkomen in hun klassen.

Ook woensdag reden we weer zand voor het grote Westfrisiawegproject. Het was een drukke dag. Niet alleen kwamen we onderweg weer een Audi R8 tegen, maar ook een Opel Vectra in knallend OPC blauw, een witte Chrysler Crossfire met een Startech kitje en 4 uitlaten, een Opel Kadett B met racestrepen over de kap, een nieuwere Astra OPC, een Peugeot RCZ in sjiek bordeauxrood, en een koraalroze Opel Astra. Wat mooi aansloot bij het nieuws van die dag: gekleurde auto’s zijn wat goedkoper in de verzekering dan zwarte auto’s *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* dus zelfs voor mensen die alleen naar het geld kijken, word het nu aantrekkelijker gemaakt om iets kleurigs te bestellen, in plaats van weer zo’n saai zwart hok. Ook was er op het nieuws veel te doen over de zogenaamde ‘Panama Papers’. Blijkbaar waren er veel bedrijven, variërend van hele grote tot MKB’ers, die gebruik maakten van buitenlandse postadressen en rekeningen, om op die manier minder belasting te hoeven betalen. Nu is het bij de wet zo geregeld dat belasting ontwijken wel mag, maar belasting ontduiken niet. En dit is zo’n geval dat op het randje balanceert. Op de radio werd het wel treffend verteld: wees blij dat je belasting kan betalen, want op die manier kan het land voor jou een degelijke infrastructuur en goede gezondheidszorg regelen. Als je het niet eens bent met de dingen die gebeuren van jouw belastingcenten, ga dan op een andere partij stemmen, of desnoods zelf de politiek in om iets te veranderen. Met die gedachte in het achterhoofd reden wij aan het einde van de middag naar Den Helder, om daar nog wat te veranderen. Op de plek waar we vorige week nog vervuilde grond weg reden, moest nu zand komen te liggen. En omdat het overdag niet echt vlot was gegaan, mochten wij nu nog even helpen. Ook al bleek het om slechts 2 rondjes te gaan. Maar goed, we konden wel weer even door het zonnige Den Helder rijden. Ik geloof dat het Harrie Jekkers was, die daar nog eens een liedje over had geschreven, “Oh oh Du’Helder, mooie stad achter de duinah”. We sloten de dag af met het nieuws dat de Truck Platooning wedstrijd, waarbij deels autonoom rijdende vrachtwagens in een treintje over de snelweg rijden, was gewonnen door DAF *smileys in cheerleaderpakjes die met pompoms staan te zwaaien* kijk, en daarom moet je gewoon in je eigen land belasting betalen, zodat de overheid zulk soort dingen kan organiseren.

Maar natuurlijk was woensdag ook de dag van het referendum, of je het wel of niet eens bent over een verdrag samen met de Oekraïne. Om het referendum te laten slagen, moest er een opkomst zijn van minimaal 30%. ’s Avonds kwam het bericht binnen dat er iets meer dan 30% van de mensen hun stem hadden uitgebracht. Schrikbarend laag vond ik dat. Overal hoor je meningen over hoe het zou moeten, wat de politiek zou moeten doen, of de grenzen nu wel of niet dicht moeten, wat we met vluchtelingen, belastingcenten en het zorgstelsel moeten doen, en nu hadden we dan de mogelijkheid om iets duidelijk te maken aan het kabinet, en dan laat 2/3e van de bevolking niks van zich horen *smiley die achter z’n oor krabt* blijkbaar geven we liever commentaar achteraf, want dan is het makkelijker om te zeggen hoe het wel had gemoeten.

Donderdag liet ik jou een dagje met rust. Niet met 10 maar met 2 wielen ging ik ’s ochtends op pad richting Lelystad, voor een motorrijcursus. Waar driekwart van de automobilisten zegt beter te rijden dan gemiddeld, en dus geen cursus nodig te hebben, en vrachtwagenchauffeurs worden verplicht om een cursus te doen en het dus met tegenzin doen, daar zoeken motorrijders juist weer het andere uiterste op. Die zijn namelijk zo gek om met een groepje collega’s en aanverwanten zelf, geheel vrijwillig, een cursus te volgen om beter te kunnen motorrijden. De dag begon met koffie/thee en een voorstelrondje. De instructeurs waren benieuwd naar onze ervaringen, en waarom we mee wilden doe, de antwoorden variëerden van “ik heb rotondevrees” tot “ik moest mee van m’n vader”. Daarna stapten we op, en gingen we op het oefencircuit van de politie wat oefeningentjes doen. Straatje keren binnen 8 meter, dat is iets wat je in het dagelijkse verkeer nog wel eens tegen zou kunnen komen, maar over een wip rijden, of een cirkeltje van 6 meter maken om een paaltje heen met een touwtje in je handen, dat was toch iets andere koek. Het lukte ook niet iedereen even goed. We waren met 2 groepjes van 7, en bij ons waren er 2 motoren die zo moe werden, dat ze er even bij moesten gaan liggen. Geen paniek, want de kleine instructeur bleek sterk genoeg te zijn om ze weer op hun pootjes te kunnen zetten. De slalom over de stoeprand ging een stuk beter, maar daarna was de kamelenbult aan de beurt. Een smal bestraat paadje over 2 bulten heen. Met een scherpe bocht moest je er recht voor zien te komen, om er vervolgens rustig en beheerst overheen te rijden. En daar bleek mijn zware toermotor niet zo heel erg voor geschikt te zijn, dus maakte ik er even een hellingproef van. Van het bultje af naar beneden was nogal een scherpe hoek, en daar kwam die extra grondspeling dan weer goed van pas, want de chesterfields van de groep schraapten daar met de carterpan over het straatwerk. Nog even met z’n allen over het wasbordje rijden (een rijtje balkjes die op de grond waren geschroefd) en we konden naar de lunch. ’s Middags ging de snelheid wat omhoog. Eerst oefenden we met de noodstop, vanaf 50 km/h naar 0, en als dat goed mocht je het met meer snelheid proberen, en kijken of je de ABS wist te gebruiken. Daarna werd het remmen en uitwijken, waarbij de snelheid ook gestaag opliep. Het uitwijken is bij een motor een iets ander verhaal dan bij een (vracht)auto. Je kunt namelijk niet hard remmen en sturen tegelijk, omdat de wielen die krachten niet aankunnen. Ook is het bij vierwielers zo dat als je naar links stuurt, je ook linksaf gaat. Bij motoren ligt dat iets anders, omdat het gewicht bij een scherpe bocht rechtdoor wil, en wanneer je naar links stuurt, je dus eigenlijk rechtsom duikt. Dat gingen we ook nog even oefenen. Geen vloeiende heupbewegingen voor bochten die je aan ziet komen, maar een ruk aan het stuur om onvoorziene obstakels (in dit geval pylonnetjes) te ontwijken. Waar automobilisten er vaak vanuit gaan dat het niet nodig is om zulke dingen te oefenen, daar zoeken motorrijdens tijdens dit soort cursussen die situaties juist op. Nog zoiets wat je niet wilt, is remmen in de bocht. Maar wat als het toch wel een keer moet gebeuren? En dus gingen we naar een ander deel van de baan, waar we in een ruime bocht moesten oefenen met bochtrijden-rechtzetten-remmen, zodat je op de baan voor de tegenliggers stil komt te staan. Is daar geen ruimte, dan rem je in de bocht, zet je de motor het laatste stukje recht en ga je stilstaan. Nu waren we klaar om even lekker uit te waaien. Achter de instructeur aan gingen we een aantal rondjes over het circuit. Lange bochten, doordraaiers, heuveltje op, nog even een stukje door de berm en een paar korte bochten op een nagemaakt laantje pakken. In de verschillende bochten konden we ook mooi het inleunen, meeleunen en tegenhangen oefenen. Al met al een leerzame dag, en dus kroop ik die avond met een overvol hoofd m’n bedje in.

Om vrijdag weer met jou op pad te gaan. Geen snelle bochten pakken op smalle laantjes, ook meeleunen en tegenhangen is bij jou niet nodig, maar zo af en toe probeerden we de snelheid wat te verhogen in de bocht bij een op- of afrit, dat blijft leuk. Alhoewel ik toch een beetje begon te twijfelen of ik niet beter een offroad cursus had kunnen doen. Zowat de hele week was het goed gegaan, maar nu liepen we vast bij het inrijden van de zandbaan. De machinist had het stort inmiddels zo ingericht met een keerplek, dat we vooruit de baan in konden. Maar net voorbij het reserveplatenbaantje verslikte jij je even. Had ik je in al je enthousiasme in een te hoge versnelling laten rijden, of had ik me vergist in de snelheid van de collega die ons leeg tegemoet kwam rijden? Ik weet het niet, maar we kwamen stil te staan, en jij wilde niet meer weg. Je protesteerde zo erg dat de rook onder je bak vandaan kwam *smiley die diep zucht* dan maar midden in de baan kiepen, en hopen dat de machinist niet boos zou worden *smiley die z’n hoofd op het stuur laat zakken* ja mijn humeur was danig verpest. Zelfs het complimentje van de chauffeur van de wals, dat we zo netjes aan het versporen waren geweest, kon me niet meer opbeuren. Om mijn gevloek wat te overstemmen zette ik de radio wat harder. En zo hoorden we iets over het nieuwe spelprogramma van Nick en Simon, een leuk tvspelletje wat je thuis met het hele gezin kon meespelen, terwijl er op tv word gestreden om bier en bitterballen *smiley die aan z’n kin krabt* want ja, dat is een goede les voor kinderen: mensen die spelletjes winnen worden beloond met alcohol en een vette hap. Hoe lang zal het nog duren voordat nieuwspresentatoren weer mogen roken tijdens het bulletin? Waar het trouwens ook pittig rookte was voor de deur van het Van der Valk hotel in Rotterdam, waar 2 rivaliserende motorbendes begonnen te stoeien en te schieten. Blijkbaar was er een grapje over een mislukte slalom even verkeerd gevallen. Maar wat mij dan weer onbedaarlijk aan het lachen maakte, was de naam van de ene bende, de ‘Mongols’. Verstond ik de presentator niet goed, of gaat het hier serieus om een motorbende die rondrijd op felgekleurde Sita’s en Puch’s, en bier uit halve liter blikken drinkt terwijl ze naar happy hardcore luisteren?

Maar goed, de werkweek was weer voorbij. Zaterdag kon er weer onbedaarlijk uitgeslapen worden. Even geen knoeierij in de zandbaan of tussen pylonnen door, maar boodschapjes doen en lekker studderen in de tuin, gevolgd door heerlijk ontspannen bankhangen en wat tv kijken.

Gevolgd door nog meer uitslapen op de zonnigdag. En daarna lekker naar buiten, van het zonnetje genieten, want het voorjaar laat zich steeds meer zien *smiley met een zonnebril op*

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *