Geachte Shirley, de zondag was nogal hectisch, vlak nadat ik op ‘versturen’ had gedrukt, hielp Wingman mij herinneren aan een toertocht waar we die middag aan mee zouden doen met de brommer. Terwijl ik een stevig ontbijt in elkaar stond te flansen, en Wingman nog een poetsdoek over zijn kilometervreter haalde, werd er aangebeld: de motorbende genaamd Chesterfields stond voor de deur, en ze waren in de stemming voor koffie *smiley die met z’n spierballen rolt* en een goed gesprek over de motorcursus van afgelopen donderdag. En dus werd het koffie met een stevig ontbijt en koekjes erbij, waarna Wingman en ik snel opstapten voor een rondje Noord Holland, onder begeleiding van de mannen van RoAd rijtrainingen. In het zonnetje, via boerenweggetjes, prutsporen en de IJsselmeerse kust kwamen we ergens bij een boerderijtje uit, waar we genoten van een uitgebreide Indische rijsttafel, met een ijssie toe *smiley die over z’n buikie wrijft* wat een verwennerij! En daarna snel naar huis, net als de andere motorrijders, om de MotoGP te kunnen zien. Het was een daverende race. Al vrij vroeg ging Valentino Rossi onderuit. De man die ik een aantal jaar geleden nog als mijn grote held en potentiële echtgenoot zag (in zijn Honda-tijd), ging nu in een simpele bocht, zonder enige aanwijzing, onderuit. Blijkbaar hebben ze bij het motorrijden, in navolging van de Formule 1 bij auto’s, ook een probleem met de banden. Na Rossi volgden er nog een paar, waaronder Dovisiozo, Pedrosa en die kerel die zo grappig huppelde voordat ie naar z’n motor toe rende. Niet de kleinste namen inderdaad *smiley die aan z’n kin krabt* misschien moeten we dit toch maar vaker kijken.
Maandagochtend was het zwaar. Niet alleen omdat de MotoGP nogal laat was, maar ook omdat we nu een kwartier eerder mochten laden dan normaal. Ach wat is normaal op dat tijdstip, voor mijn gevoel waren we 3 uur eerder aan het laden dan normaal. Maar het was dan ook niet zomaar wat, we moesten met 11 auto’s vanaf de trechter in Hoorn naar het stort bij Spierdijk rijden. Jawel, 11 aangedreven auto’s. Maar de zandbaan die vorige week nog een kilometertje lang richting Wogmeer strekte, werd nu beperkt tot een kleine 20 meter achteruit naar het bultje, waarop een kraan stond om de dumpers te laden *smiley die zit te mokken* hebben we eens een knappe zandbaan, laten ze alles door dumpers doen, flauw hoor. Gelukkig kreeg ik al snel afleiding, want bij het tweede rondje zou er een mogelijke nieuwe collega instappen, die ik de fijne kneepjes van de boordcomputer moest uitleggen. Grappig, een paar jaar geleden kon ik er zelf nog niet uitkomen, hoe wat en waarom, en nu er iemand bij zat die er nog helemaal niks van wist, besefte ik me plotseling dat ik pratende voort, tijdens het laden onder de trechter, bijna blindelings ‘laden’ op de boordcomputer invoerde, compleet met bonnummer en aantal kuubs *smiley die achter z’n oor krabt* zullen vrouwen dan toch kunnen multitasken, of is het patroon van ‘ja’ en ‘ok’ klikken zo ingesleten in mijn limbisch systeem dat ik het er gewoon even bij doe? Mijn limbisch systeem was in ieder geval sneller op de bijrijder ingeschakeld dan de computer van jouw automaat, want zo nu en dan reageerde je toch wat haperend op de nieuwe bestuurder. Ach het was maar voor een ochtendje, na de schaft had hij inmiddels genoeg gehoord over de boordcomputer, en konden wij saampjes verder rijden. Niet alleen naar Spierdijk, maar daarna ook nog even naar de nieuwe loswal in Alkmaar, om een vrachtje te laden voor Heerhugowaard. En toen was het eindelijk tijd voor rust.
En dat was wel nodig ook, want dinsdag mochten we weer net zo vroeg laden als maandag. Wederom stonden we al voor 6 uur onder de trechter in Hoorn, om daarna, wat een verrassing, weer zand te gaan rijden naar Spierdijk. Een paar keer stond je nogal te kutten op de turborotonde vlak voor de A7. Zo nu en dan kies ik daar voor de linkerbaan, omdat het verkeer daar net iets langer door rijd, en wij daardoor hopelijk net iets langer kunnen doorrollen. Maar wanneer we dan mogen doorrijden, verslik jij je nog wel eens in de versnelling. Niet dat ik daar altijd boos om word, maar als jij stil gaat staan tijdens het oprijden van een drukke rotonde in de ochtendspits, dan denk ik zomaar dat de automobilisten naast ons vrij duidelijk kunnen zien dat ik het er niet mee eens ben *smiley die zit te schuimbekken* om het maar even netjes te zeggen. In het dashboard knippert een duidelijke ‘3’, je bent nog aan het rollen, waarom staat die verdomde automaat dan niet in de derde versnelling en ga je lekker verder met rollen? Doe ik soms weer eens iets verkeerd? Op de radio werd er ondertussen gepraat over de gegevens van auto’s. Aangezien auto’s tegenwoordig ook onlijn zijn, en alle gegevens (snelheid, richting, navigatie, stand van de pedalen en de airco, aantal bezette zitplaatsen, muziekkeuze) daarmee beschikbaar zijn, vonden sommige mensen het tijd worden om eens te bespreken voor wie die gegevens nu precies zijn. Ik was geneigd te zeggen om ze naar de dealer toe te sturen, zodat die mij kan uitleggen hoe ik in Godesnaam met jouw automaat zou moeten werken, maar een mannetje op de radio attendeerde mij erop dat de dealer dan bijvoorbeeld zou kunnen zeggen dat je garantie is vervallen, aangezien je bijvoorbeeld een nogal stevige rijstijl hanteert. Want van wie zijn die gegevens nu eigenlijk? Van de internetprovider, van de fabriekant, van een derde partij die het heeft opgekocht om gerichte reclames te kunnen versturen? Laten we voorlopig de eigenaar van de auto ook nog maar even eigenaar van de gegevens laten zijn, tenzij diegene anders beslist. Soms is het net alsof wij zelf ook geen eigenaar meer zijn van de gegevens, of in ieder geval van de tijd waarin die gegevens verzameld moeten worden. Het zandrijden naar Spierdijk ging zo voorspoedig, dat we daarna nog tijd hadden voor een ritje naar Heerhugowaard en naar de sierbestrating in Winkel *smiley die z’n voorhoofd afveegt* wat een drukte allemaal weer!
Woensdag mochten we wederom absurd vroeg opstaan, om weer zand te kunnen rijden van Hoorn naar Spierdijk. Er zijn voordeuren in Spierdijk die ik de afgelopen weken vaker heb gezien dan m’n eigen voordeur. Nouja, zolang dat voor de voordeur geld en niet voor het bed, is er nog niets aan de hand. Wederom werd het weer een zonnige dag, en op de een of andere manier lijkt het verkeer dan wel wat vriendelijker. Afgezien dan van die snark in z’n saaie zwarte cabriootje, die pissig zat te tuteren omdat ik hem niet voor wilde laten gaan bij het ritsen, terwijl ik al had gezien dat er genoeg auto’s voor ons reden waarvan sommigen de remlichten lieten branden. Een kerel in een Peugeot 308 CC? Ja, iemand die zo overduidelijk uit de kast is gekomen verdient zeker weten een aplausje en een plekje voor de trage vrachtwagen. Maar als die homo niet wil zien dat er geen ruimte is, en vervolgens ook nog eens zijn slecht gemanicuurde middelvinger naar mij op wil steken, dan begin ik toch pittig hard terug te kruipen naar dat ochtendhumeur *smiley die staat te stampvoeten* gelukkig lieten de getallen op de bon zien dat we wederom voor liepen op het schema van gisteren, net zoals we gisteren deden *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en dat met een geweldig zonnetje en een geweldig uitzicht. Behalve de landerijen rondom Spierdijk kwamen we namelijk ook nog een klassieke Mercedes cabrio tegen. Zo eentje uit de jaren ’70, donkerblauw, vrouw met sjiek kapsel achter het stuur, wat een plaatje! Enigszins in een geromantiseerde voorjaarstemming gebracht door de vele ganzenfamilies in de sloten en bermen langs de route, zaten we te jubelen om de Infiniti Q30 in een lichte metallic koperen jasje, de witte Triumph TR7 en de even zo mooie Opel Kadett B. Om de dag in stijl af te sluiten, stuurde de planner ons nog even naar Stroet, een dorpje waar je slingerend tussen de boerderijtjes door moet oppassen dat je geen paard voor de wagen vandaan rijd, heerlijk om zo binnendoor toerend de dag af te sluiten.
Donderdag begonnen we ook weer binnendoor, maar dit keer om bij de A7 te komen en naar Hoorn te rijden. Ow verrassing, weer mochten we naar Spierdijk rijden. In de mistigheid reden we de route die ons al redelijk bekend was. Gelukkig mochten we vandaag een kwartiertje later beginnen, alleen was de uitvoerder vergeten om dat tegen de verkeersregelaar te zeggen. De machinist had ons gisteren al verteld dat we waarschijnlijk ergens anders moesten storten, en toen ik bij de keet stopte om te vragen waar dan precies, kwam het mannetje zonder de reflecterende kleding en helm de keet uit stampen. Wat wij hier al zo vroeg deden?! *smiley die staat te stampvoeten* ’s ochtends vroeg, niet echt het juiste tijdstip om poestig tegen mij te praten. Hij had van de uitvoerder gehoord, dat er 3 dagen vanaf 6 uur gewerkt zou worden, en de rest van de week vanaf 7 uur, net zoals vorige week en die week daarvoor. Ik had al 3 dagen vanaf kwart voor 6 geladen, en nu vanaf 6 uur, net zoals vorige week en de week daarvoor, wat is je punt? Dat had de uitvoerder ook kunnen weten, aangezien wij al wekenlang om 6 uur beginnen met laden, en daardoor ook op vrijwel alle werkvakken al (iets voor) half 7 aanwezig zijn. Maar ach, er waren ernstigere dingen om ons druk over te maken. Zoals de dichte mist daaro tussen de landerijen. Amper 150 meter konden we zien voor ons, en het duurde dan ook tot bijna half 8 voordat we de eerste auto tegenkwamen zonder licht, maar zoals gewoonlijk doken er al snel meerdere auto’s op in de extreem laag hangende bewolking, die waren vergeten de kaarsjes in de koplampen aan te steken, of die met de lampen op standje ‘automatisch’ reden, en dus geen achterlichten hadden. Ik weet niet of het daardoor kwam of doordat er een paar forenzen gewoon enorm gehaast waren, maar plotseling stond er ook weer file op de A7. Kon jij even tot rust komen, en ik mijn zonden overdenken *smiley die aan z’n kin krabt* of kan het beter andersom? Vandaag reden we namelijk met 3 auto’s het laatste stukje van het cunnet vol. Of is het konnet? Cornetto? Koennet? Dat gat tussen de paaltjes *smiley die fronst en wijst* het kwam erop neer: we moesten halverwege keren en dan nog een paar honderd meter achteruit, maar bij de tweede vracht lukte het jou geeneens om de keerplek te halen *smiley die staat te stampvoeten* vloekend en tierend kiepten we die vracht in de zandbaan, waarna we onder toeziend oog van de dumperchauffeur er volgas weer vandoor gingen. Nee inderdaad, geen goede start van de dag. Gelukkig ging het daarna al beter. zodat we evengoed nog met een goed gevoel, en 10 vrachten, de dag konden afsluiten. Op het stort bij Obdam welteverstaan, want op het laatste moment bedacht de uitvoerder dat ie ook daar een paar vrachten nodig had.
Vrijdag mocht je een dagje zonder mij op pad. ’s Middags had ik vrij, maar het kwam voor de planner beter uit als ik de hele dag vrij zou zijn *smiley die een kushandje doet* wat een kadootje! Terwijl jij al uren aan het zwoegen was, kwam ik rustig aan m’n bedje uit, genoot van een uitgebreid ontbijt en rommelde daarna wat in het huishouden, tot ’s middags het zonnepanelenmannetje voor de deur stond. Nu weet jij al een tijdje dat ik probeer de wereld te redden, niet alleen met zout strooien tijdens de vorstperiode, maar ook door fairtrade producten zoals Ben&Jerry’s ijs te kopen. Maar ik heb besloten om nog een stapje verder te gaan. Daarom komen er zonnepanelen op het dak te liggen. Niet direct iets waar de wereld mooier van word, maar ze komen aan de achterkant van het huis, dus blijft het straatbeeld onaangetast. Waarom ik hierin wil investeren? Daar is een hele rij van argumenten voor te verzinnen. Niet alleen wil ik minder afhankelijk zijn van de Grote Bedrijven die stroom en gas leveren, ook wil ik minder afhankelijk zijn van de overheid en dan vooral van het gedeelte ‘belastingen betalen’. Daarnaast wil ik niet in spanning hoeven zitten of mijn fairtrade ijs al begint te ontdooien, wanneer er een grote stroomstoring is, zoals die van vorig jaar in Diemen, waarna heel Noord Holland en delen van omliggende provincies zonder stroom zaten. Wat nou als die stroomstoring ’s avonds optreed? Of IS hackt het stroombedrijf voor een paar dagen? Dan zit je nog tijdelijk zonder stroom, wanneer de zon niet meer schijnt. En daarom wil ik nog een stap verder gaan, en ook een extra batterij erbij aansluiten. Zodat ik ook ’s nachts en in geval van rampscenario’s niet zonder stroom zit. Tijdens het gesprek met het mannetje werd alleen maar meer duidelijk dat er problemen zijn met het Nederlandse netwerk, problemen die waarschijnlijk eerder op zullen treden dan complottheorie-achtige rampscenario’s. Zo is het netwerk dat jaren geleden in Nederland is aangelegd niet alleen ietwat verouderd, maar het is ook gebouwd om stroom te leveren. Nu steeds meer mensen zonnepanelen nemen, moet datzelfde net ook opeens stroom gaan ontvangen. Dat kan wel, een beetje, maar wanneer een complete nieuwbouwwijk vanaf zonsopkomst flink begint te leveren, terwijl iedereen naar het werk is en er in het huis zelf dus amper stroom word verbruikt, dan schiet de regelunit van het net in de storing. Waarna de systemen in de huizen zelf ook in storing gaan, waarna de zonnepanelen ook op zwart gaan *smiley die lacht om z’n eigen woordgrapje* en dan moeten die panelen allemaal met de hand weer worden gereset. Wat dus betekent dat je een groot gedeelte van de dag geen opbrengst hebt. De overheid heeft trouwens besloten om vanaf 2040 helemaal geen gas meer te gaan gebruiken in huizen, wat betekent dat er nog meer electriciteit nodig is, voor het koken en het verwarmen van het huis en douchewater bijvoorbeeld. Ondertussen worden er nog steeds meer huizen gebouwd dan gesloopt, waardoor het net alleen maar zwaarder belast gaat worden. Nu kunnen we met z’n allen roepen dat de overheid verkeerd bezig is, dat ze zich te weinig bezig houden met de lange termijn visie waar dit land bij gebaat is, maar we weten inmiddels dat de regering daar niet al te veel naar wil luisteren. Bijna alle ministers lijken te denken “Regel niet in deze ambtstermijn, wat je zou kunnen doorschuiven naar de volgende”. Daarom wil ik dat voor zijn, die grote paniek wanneer het straks 2038 is, Groningen inmiddels is verzakt in z’n leeggepompte gasbel, en iedereen plotseling in allerijl op zoek moet naar iets anders. Dus voor de mensen die nog twijfelen, of die wel al bezig zijn met het aanschaffen van zonnepanelen en nu twijfelen of ze er ook een accu bij moeten bestellen, nog even op een rijtje: het is goed voor de eigen portemonnee, het huis stijgt wat in waarde, je hoeft niet in paniek te raken bij een storing (of het nu IS is, of een buurman die per ongeluk een kabel stuk trekt bij het tuinieren), het net raakt minder overbelast omdat de piekmomenten worden afgevlakt (’s ochtends worden eerst de eigen accu’s geladen, en wanneer iedereen ’s middags thuiskomt, worden ook eerst de accu’s aangesproken), je hoeft in 2020 niet in paniek te raken wanneer de salderingsregeling vervalt, omdat je ’s nachts stroom uit je eigen accu’s haalt, maar het beste argument is natuurlijk dat je elke avond met een schoon geweten en een groen aura in bed kunt kruipen.
Zaterdagochtend lag ik met een schoon geweten en een groen aura bij de schoonheidsspecialiste op tafel, voor een heerlijk ontspannen gezichtsbehandeling. Wat een verwennerij! En wat een fijn idee dat als de zonnepanelen zich straks beginnen terug te betalen, ik nog meer budget zal hebben voor zulke behandelingen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* alhoewel dat niet echt het juiste argument was om mijn ouders mee te kunnen overtuigen, toen we het tijdens de lunch over de zonnepanelen hadden. Wingman steunt me wel helemaal, ook omdat hij weet dat alle trafostations in Noord Holland verouderd zijn, en het dus een kwestie van tijd is voordat er eentje mee stopt. Mijn ouders twijfelen nog enigszins. Hoewel je op een stal en een schuur genoeg ruimte hebt voor panelen, hebben ze nog maar weinig mensen over de vloer gehad die iets meer konden vertellen over de mogelijkheid om de eigen energie op te slaan. Op een melkveehouderij zijn er 2 piekmomenten, ’s ochtends en ’s avonds tijdens het melken, en ongeveer de helft van het jaar is het dan schemerdonker, dus zou je geen gebruik kunnen maken van de zon. Een ideale situatie om het systeem wat ik in gedachten heb, zij het wat groter, in de praktijk uit te proberen en in de markt te zetten. Het melken van de koeien/schapen/geiten en het koelen van de melktank kan dan altijd doorgaan, ongeacht storingen of lange winterse nachten, zonder dat er een groot dieselaggregaat naast de deur staat te brommen. Maar toch wacht vaders liever nog even af, wat mijn systeem straks gaat doen.
Al met al was het een drukke zaterdag. Praten over investeringen, brommers, de handigste plek voor het toilet en mogelijke nieuwe toevoegingen in de familie. Dus werd er zondag weer uitgebreid uitgeslapen. Sorry Max, iets te uitgebreid, kwamen we later pas achter, want jij stond alweer vroeg aan de start in de Formule 1 race van China *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* het is maar goed dat ik geen sportverslaggever ben. Nouja dan maar een dagje in en om het huis heen studderen, en wachten tot de herhaling begint.
