Geachte Shirley, week 16 2016


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, helaas voor mij en alle andere Formule 1-fans die graag lang uitslapen, kwam er geen herhaling of samenvatting meer. Maar zappend langs de vele tv-zenders, kwam er wel een ander interessant programma voorbij: Kerels met een kleine. Ik weet nu niet precies of we dit als ‘amusement’ of als ‘anticonceptie’ moeten zien *smiley die aan z’n kin krabt* maar wat heb ik me ongelovelijk plaatsvervangend zitten schamen! Het is een programma over kersverse vaders, en hoe zij met het vaderschap omgaan. Blijkbaar was het onderliggende thema ‘hoe bezwanger je een studerende vriendin van begin 20′, want alle meiden waren nog vrij jong, terwijl de kerels variëerden van 4 tot 20 jaar ouder. Ook wel leuk om te zien hoe verschillende generaties ermee omgaan. De eindtwintiger stond bijna met tranen in zijn ogen, toen de spelers van Feyenoord een handtekening wilden zetten op de clubkaart van zijn dochter, de begintwintiger liet z’n chickie nog ff lekker de tafel boenen en drinken halen, terwijl ze niet veel later bijna onderuit ging door de hoge bloeddruk en andere kwaaltjes, de begindertiger zat rustig met zijn pasgeboren zoon op de gang in het ziekenhuis, terwijl artsen bezig waren om zijn 10 jaar jongere vriendin niet dood te laten bloeden na de bevalling, en de veertiger had voor zijn gezinnetje een overnachting in een Belgisch 5 sterrenhotel geregeld, om te vieren dat zijn haartransplantatie goed was verlopen. Het enige wat ik na zo’n programma kan concluderen is dat vrouwen er nog eens goed over na moeten denken voordat ze zich laten bezwangeren. Niet of je kinderen wilt, maar of je wel zeker weet dat je zo’n zacht ei als vader van je kind wilt *smiley die met z’n hoofd schud*

Maar goed, maandag hadden we heel andere zaken om ons mee bezig te houden. Wederom mochten we weer naar Hoorn rijden, om zand te laden voor Spierdijk. Een bekend rondje inmiddels, het enige wat er nu nog verandert is de plek waar het 50 km/h gebied begint en eindigt. Maar dat kwam mooi uit, want zo konden wij het werk makkelijk vinden, en ondertussen een beetje naar de radio luisteren. Afgelopen vrijdagavond is de Wijkertunnel namelijk dicht gegaan. Dat is die tunnel in de A22 bij Beverwijk. Geeft niet hoor, ik haal ze ook nog regelmatig door elkaar. Maar goed, nu moet dus alle verkeer dat naar de andere kant van het Noordhollands Kanaal wil, via de Velsertunnel in de A9. Daar was wel een extra rijstrook aangelegd op de plek van de vluchtstrook, en er waren zogenaamde calamiteitenbogen aangelegd, zodat verkeer makkelijker van de A22 naar de A9, en weer terug, kan oversteken, maar toch waren er wat filemeldingen op de radio. Terwijl op de ene radiozender werd verteld dat het compleet vastliep daar in die hoek, werd op de andere zender verteld dat het reuze meeviel met files in de spits. Alleen op de provinciale wegen en in de dorpen was het veel drukker dan normaal, omdat een hoop mensen toch probeerden binnendoor te rijden. Gelukkig hadden wij weinig last van de file. Alleen de mannetjes die de weg aan het opbreken waren, vlak voor de ingang naar de loswal, dat was wel een uitdaging. In een bocht waar de vrachtwagens mekaar net aan kunnen passeren, de ene helft afzetten en leidingen in gaan graven, terwijl elke paar minuten een kieper langs komt denderen, niet echt een heel veilige situatie. Maar gelukkig waren de boten op tijd leeg, en konden we nog even een vrachtje draineerzand laden. Dat moest bij een boer achter op het erf worden gekiept, en dus moesten we door de stal heen. De dames stonden nieuwsgierig langs het voerhek te kijken wat we allemaal uitspookten, maar helaas, we hadden geen kuilgras mee.

Dinsdag reden we weer hetzelfde paadje van Hoorn naar Spierdijk. Hoewel ik er ’s ochtends nog niet aan moet denken in de frisse ochtendbries, was er wel nieuws over nieuwe kledingeisen op een school in Delft. Daar werd het namelijk verboden om in naveltruitjes en/of korte broekjes/rokjes in de les te verschijnen. Naveltruitjes *smiley die in z’n knuistje grinnikt* dat klinkt wel heel erg Spice Girls. Waarschijnlijk bedoelen ze de hippe croptops met daaronder een hotpants met hoge taille. Maar de naam verandert weinig aan de hoeveelheid vlees die er te zien is *smiley die aan z’n kin krabt* alhoewel er wel vaak word gezegd dat jongeren te dik zijn. Misschien willen ze het daarom niet meer hebben, omdat het er gewoon ranzig uitziet, wanneer er 2 onderbuiken onder je shirtje vandaan over je broekje heen flubberen. Als je de modebladen doorleest, dan kom je genoeg plaatjes tegen van vrouwen die er sexieh uitzien in hotpants, maar als je zoveel obesitas hebt dat er stukjes olifantenhuid onder je uitgerekte broekje vandaan komen, dan is het beter voor je om iets langers aan te doen. Ondertussen waren wij aardig op stoom. Omdat we in het depot of net van de platenbaan af mogen storten, waren we vlot weer van het werk af, en konden we zonder al teveel moeite 10 vrachten wegbrengen. Om daarna nog even een vracht te gaan laden bij de nieuwe loswal in Alkmaar, die we ook weer bij een boertje achter op het pad mochten kiepen. Geen rondje door de stal dit keer, maar wel mooi tussen de landerijen door toeren terug naar huis.

Woensdag was geen verrassing, als vanzelf stuurde jij weer richting Hoorn. En wederom was er weer een nieuwe verkeersregelaar. Jawel, we krijgen regelmatig een verse, maar ze slijten ook hard op dit werk. De ene dag worden ze bijna voor hun flikker gereden door een scooteraar die niet snapt dat ie even moet wachten. Zelfs niet als de verkeersregelaar voor zijn scooter gaat staan. De andere dag worden ze bijna door hun flikker gereden door ons, omdat ze niet snappen dat we schuin op de weg gaan staan, voordat we achteruit het werkvak indraaien *smiley die diep zucht* ze hebben geloof ik wel iets van een cursus gedaan om dat werk te mogen doen, maar ik vraag me af of daar ook iets is verteld over draaicirkels van vrachtwagens. Of dat je niet vlak naast de cabine moet blijven staan, als je ziet dat de wielen beginnen te sturen. Ondertussen was er het nieuwsbericht dat het aantal verkeersdoden vorig jaar weer was gestegen, geheel tegen de trend van dalende cijfers in. Het duurde niet lang voordat er een zondebok in beeld was: de politie had te weinig gecontroleerd, en daardoor kregen verkeershufters meer ruimte op de weg. Gisteren kwamen we op de provinciale weg nog een scooter tegen, levensgevaarlijk als je 45 rijd tussen de langsrazende auto’s, en gelukkig werd ie voor het volgende kruispunt al opgemerkt door een snorfiets. Zo’n witte BMW snorfiets met blauw/rode striping. De pliesie verricht gerust wel nuttig werk. Maar het is een beetje lullig dat er nu word gezegd dat ze het vorig jaar niet goed hebben gedaan, terwijl ze vorig jaar een groot gedeelte van de tijd druk bezig waren om actie te voeren voor een beter loon en CAO. Volgens mij maken deze cijfers alleen maar meer duidelijk, dat we niet zonder onze vrienden in het blauw kunnen. Wanneer iedereen zich aan de regels houd, is het bijna niet nodig om dood te gaan in het verkeer, maar mensen kunnen dat zelf dus niet. Aan de overheid de keuze: zorg je dat je de politie goed betaald, zodat zij de weg veilig kunnen houden, of schuif je alles onder het kopje ‘natuurlijke selectie’ en laat je mensen lekker een end weg razen, met een stuk in de kraag en joelende vrienden op de achterbank? Die dag was het zand al vrij vroeg op, en dus mochten we nog even laden voor een klusje in Castricum. Herkende je de omgeving nog? Waar we een van de eerste keren in de zandbaan stonden te knoeien, daar was nu een grote nieuwbouwwijk, al compleet bestraat en bewoond. Wat kan de tijd toch hard gaan he?

Donderdag was het wederom het rondje Hoorn-Spierdijk, maar de dag begon niet erg lekker, vond ik zelf. We kwamen niet erg in de flow, en wanneer we weer terug reden naar de trechters, moesten we via het industrie terrein, waar er bij de Mercedesdealer weer een auto met Smartjes werd uitgeladen, terwijl er aan de overkant trailers stonden te manouvreren voor het dock van een supermarktmagazijn. En dan was het ook nog donderdag, Doldwaze Donderdag volgens het tankstation dat deze Bermuda driehoek compleet maakte. 3 Cent meer korting op een liter benzine of diesel, jawel, en dat zorgde elke week weer voor een kleine file bij het onbemande tanktstationnetje. Niet iets wat mijn humeur ten goede kwam die ochtend. Na een maandje over het circuit van Hoorn te hebben geblazen, begon mijn rechterknie langzaamaan te protesteren. Het overstappen van het gas- naar het rempedaal, en het niet lekker kunnen strekken van mijn rechterbeen, aangevuld met het beetje onderuitzakken in de stoel, zorgde ervoor dat dit oude kwaaltje weer de kop op stak. Gelukkig konden de mensen in de rij voor de goedkopere brandstof mij wel een beetje opbeuren. Het viel me al eerder op dat op woensdag meestal de prijs iets omhoog gaat, dus staan mensen op donderdag in de rij voor brandstof die net zo duur is als maandag en dinsdag *smiley die in z’n knuistje gniffelt* en over brandstof gesproken: de Volkswagengroep maakte bekend dat er in Amerika een schikking was getroffen in het dieselschandaal. Er word in totaal zo’n 3 miljard uitgekeerd aan mensen die een toch-niet-zo-zuinige VW of Audi rijden. Een stuk minder dan de 20 miljard die opzij was gezet, maar tegelijkertijd een goed teken voor Europa, waar eenzelfde zaak loopt. Ondertussen toerden wij nog even langs een tuincentrum voor het laatste vrachtje van de week.

Want ja, vrijdag mocht ik met een andere auto op pad. Een 10×4, die sinds een paar maandjes is aangeschoven in het rijtje auto’s op de zaak. En terwijl jij nog rustig stond te wachten op de vervangende chauffeur, reed ik samen met Wingman rond 5 uur het pad af, richting Limburg. Jawel, niet alleen een vreemde auto, maar ook nog eens een vreemde bestemming. Wat we precies zouden gaan doen bleef nog lang onduidelijk, want we kregen niet meer te horen dan dat we door de Wierda (het bedrijf wat de 5e as onder de vijfassers bouwt) en de MAN waren uitgenodigd voor dit tripje. De auto was voor de gelegenheid nog even door de wasstraat gehaald, de chauffeur had een briefje met laatste aanwijzingen op het dashboard gelegen, en nu was het aan Wingman en mij om deze auto naar het zuiden van het land te sturen *smiley die zit te rillen in z’n tuigje* een behoorlijke opgave voor iemand die normaal gesproken niet veel verder dan Amsterdam komt. Na een lange tocht kwamen we bij een steengroeve aan. In Noord Holland heeft iedereen loswallen, waar boten met zand uit zee vandaan komen, hier word er gewoon gegraven, tot ze het juiste soort zand of grind hebben gevonden. Al snel werd ook duidelijk wat de bedoeling was: een test van de diverse 10×4 vrachtwagens, net zoals autobladen een rijtje sportwagens naast elkaar zet om de beste aan te kunnen wijzen. Het wemelde van de fotografen, verkoopmannen, product developers en engineringstypes, en daartussen liepen er nog een paar chauffeurs. Uiteindelijk stonden we netjes met 9 auto’s opgelijnd, van 6 verschillende merken: 2 MAN’s, 2 Ginafs, 2 Volvo’s, een Iveco, een heel erg verse Daf en een Scania. Waar de ene nog met groene platen van de dealer reed, daar had de ander al een schuifbord of een steenslagje op de neus. Maar stuk voor stuk stonden ze te glimmen. Nog wel *smiley die in z’n handen wrijft* het was namelijk lekker zonnig, en we stonden mooi in het zand, dus je snapt wel dat er genoeg laaghangende bewolking om de rijdende auto’s heen hing. Terwijl er druk werd genetwerkt en er vele handen werden geschud, was er een heuse cameraploeg bezig om samen met de mannen van www.bigtruck.nl een draaiboek in elkaar te flansen. De bewegende beelden waren nodig voor een uitzending van RTL Transportwereld, en dan wil je het natuurlijk wel een goed overzicht van zo’n test in beeld kunnen brengen. En dus werd de camera een berg zand opgesjouwd, om van bovenaf te kunnen filmen hoe de draaicirkels werden gemeten. Een paar auto’s moesten rondjes draaien en fantoomkiepen. Auto’s werden opgelijnd voor een groepsfoto. En daarna weer verplaatst omdat de kleuren vloekten. Vervolgens werden de auto’s geladen, wat van bovenaf, van onderaf, vanaf de linkerkant, vanaf de rechterkant, vanaf het dak en vanaf de shovel gefilmd moest worden. Ik begon me bijna een actrice te voelen. Wachten wachten wachten tot jouw moment in het script is aangebroken, en dan maar hopen dat de cameraman niet net ergens anders staat te filmen. Maar ondertussen werd er ook al verschil duidelijk tussen de diverse auto’s en de bestuurders. Waar het voor de ene vertegenwoordiger nogal lastig was, met de diverse handelingen om de multikappen open te krijgen, daar gingen bij de andere auto de kappen rijdende voort al open. Op tv kun je alles snel monteren, maar in het dagelijkse werk scheelt het gewoon. Zelfs al is het 2 minuten, na 10 vrachten loop je dan al 20 minuten op achter.

Het zonnetje bleef lekker schijnen toen we ’s middags de openbare weg betraden. Vrachtauto’s zijn gemaakt om te rijden, en 10x4en dan voornamelijk over de weg, dus kregen we een route door de plaatselijke dorpjes, zodat de fotografen en cameraploeg ook wat beeld zonder stofwolken konden maken. Helaas was er in de omgeving een weg afgezet, en ging onze route via de omleidingsroute en de middagspits, maar zo hadden Wingman en ik mooi tijd om van het uitzicht te genieten. De landerijen, de huizen die langs de schuine kant waren gebouwd, het gaf ons een heerlijk vakantiegevoel. En dat gevoel werd nog eens versterkt toen we aan het einde van de draaidag in de auto stapten bij de man van de MAN, en naar het hotel werden gebracht. De tassen werden snel in de gezellig knusse hotelkamer gelegd, en daarna konden we aanschuiven aan de lange tafel in een ander gedeelte van het hotel, wat was gebouwd in een typische Limburgse boerderij met zo’n binnenplaats. Terwijl er werd nagepraat over de ervaringen die eerste dag, schoof ook de rest van de groep aan. Uiteindelijk werd er ook een biertje geserveerd, en werd er druk gebabbeld over technische dingen, verschillen tussen de diverse merken, en wat we morgen zouden gaan doen. In de eerste instantie had ik verwacht dat het een chauffeursding zou worden, grote hompen vlees eten, bier zuipen en kut roepen. Maar dit werd het andere uiterste. De alcohol vloeide in een wat lager tempo, terwijl er druk werd gebabbeld over het verloop van de diverse carrières, overbruggingsverhoudingen, een T4D registratie om te zorgen dat je een auto niet op een dieplader hoeft te vervoeren, en hoe bepaalde regelgeving de sector en/of het asfalt volledig kapot maakt. Zit er een toekomst in platooning? Heeft een tweewielaangedreven Land Rover bestaansrecht? En waarom mogen we niet met 25 meter door Duitsland rijden? Geen smoezelig chauffeurscafé met schunnige grappen, maar een keurig restaurant waar er op haast filosofische wijze over het transport werd georakeld, het was een totaal nieuwe ervaring voor mij. Die avond zat mijn hoofd er zo vol mee, dat ik de bassdreun van het feestje in een ander gedeelte van het hotel bijna niet meer hoorde.

Net zoals de wekker de volgende ochtend. Na een keertje teveel snoozen duwde Wingman mij dan toch uit bed, zodat we uiteindelijk slechts een kwartier te laat aan het ontbijt verschenen. Tijd voor deel 2 van de grote test: het rijden met de auto’s. En dan vooral met de auto’s waar je zelf niet mee gekomen bent. Het is het lastigste gedeelte van een test. Motorinhoud, peekaa’s, draaicirkel, dode hoek, je kunt het allemaal opmeten. Maar hoe ervaart de chauffeur het? Een ruime cabine kan wel heel knus aanvoelen, of juist andersom. Hoe stuurt het? Een kleine draaicirkel is leuk, maar als het sturen ongelovelijk zwaar gaat, of het stuur staat te ver weg, dan haal je die theoretische draaicirkel maar met moeite. Persoonlijk vond ik het erg lastig, waar moet je nu precies op letten? Ook had ik geen vast rijtje met punten gemaakt, en dus had ik een paar keer dat ik bij de volgende auto instapte en dacht “Hoe zat dat bij die ander eigenlijk? Helemaal vergeten te kijken!” Jouw cabine als leidraad nemende, heb ik toch een redelijk beeld kunnen krijgen, denk ik. Niet alleen kwam ik erachter dat op sommige punten mijn lat wel erg hoog lag, ook zag ik dat enkele van jouw grootste nadelen heel gemakkelijk zijn opgelost bij andere merken. En ja, nu komt het natuurlijk: jij wilt graag weten door welke auto je vervangen zou worden, wanneer de baas mij op een 10×4 zou zetten. Dat antwoord houd ik nog even voor mezelf snoes, niet alleen omdat ik alle aantekeningen nog eens op een rijtje wil zetten, maar ook omdat de aflevering van RTL Transportwereld en de publicatie van bigtruck.nl nog even op zich laten wachten.

En ja, je snapt wel, na 2 van die drukke dagen, word het op deze zonnigdag een fijn dagje bankhangen *smiley die zich nog eens uitrekt*

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *