Geachte Shirley, gisteren zei ik nog dat we in het spektakel op het circuit van Hoorn zouden duiken, maar ik had niet verwacht dat het zo snel al zou gebeuren. We waren net met onze eerste vracht zand onderweg naar Spierdijk, toen we op de turborotonde net voor de A7 een motor over het hoofd zagen *smiley met opengesperde ogen* toen ie uit de dode hoek tevoorschijn kwam, kon ik jou nog net stilzetten met 1 as over de haaientanden heen, maar de motorrijder was toen al zo geschrokken dat ie remde. En helaas remde hij zichzelf onderuit op het natgeregende asfalt. De motor stond snel weer overeind en we zochten een parkeerplek op. Hoewel er geen aanrijding was geweest, was ik wel flink geschrokken, ik heb namelijk rotonde-angst. Met de motor ben ik een keer onderuit gegleden op een natgeregende lasnaad, er was nog eens een bouwvakkersbus die de Kadett van de rotonde probeerde te duwen, en toen ik jou kreeg zei ik meteen al dat je een absurd grote dode hoek hebt, wat het veilig oversteken van rotondes en kruisingen niet ten goede komt. Nou weet ik wel dat ik als chauffeur zijnde dat moet zien, en dat op moet lossen. Maar op de een of andere manier lukt het me gewoon niet om bij elke rotonde als een soort van halve tamme over het stuur heen te gaan hangen. Een kleinere spiegelkap zou al een groot verschil maken, maar blijkbaar is alles TÜV goedgekeurd, dus zal ik er maar aan moeten wennen dat ik na een dagje rotondes-rijden thuiskom met een zere rug. Een paar rondjes lang zat ik nog na te trillen en te twijfelen of ik eigenlijk wel zo’n goede chauffeur ben. Gelukkig wisten de mannen op het werk mij weer op te beuren. Een collegachauffeur kwam het werk oprijden met de woorden “Moet ik ook zo de zandbaan in? Want ik hoorde dat alles wat Martha doet, dat ze dat goed doet.” *smiley die zit te blozen* het was weer een ideaal werkje voor ons, een paar honderd meter achteruit banjeren door de zandbaan heen. Maar blijkbaar waren de machinisten wel erg tevreden over ons. We werden een beetje als leidraad gebruikt voor de staat van de zandbaan denk ik, en dat deed me goed. Misschien zijn rotondes niet ons sterkste punt, maar we kunnen in ieder geval nog wel iets goed doen.
Dinsdag mochten we wederom zand rijden van Hoorn naar Spierdijk. Jammer genoeg werd de zandbaan steeds korter. Ondertussen hoorden we op de radio dat Typhoon aan de kant was gezet. Agenten vonden de combinatie van zijn huidskleur en de dure auto verdacht, en hielden de rapper staande. Dat gebeurde gisteravond, en hij zou vandaag een officieel excuses aangeboden krijgen. Ik vroeg me af hoe dat zou gaan. “Sorry meneer Typhoon, niet al onze agenten kijken De Wereld Draait Door, dus niet iedereen is ervan op de hoogte dat U een BN’er bent. Het zal niet meer gebeuren.” *smiley die aan z’n kin krabt* dus we willen wel dat de politie allerlei criminelen zoals drugshandelaars en loverboys opspoort en opsluit, maar wanneer agenten een donkere jongeman met een nogal warrig kapsel in een dure bak zien rijden, dan mogen ze hem niet zomaar aan de kant zetten? Natuurlijk zijn er hardwerkende mannen (en ook vrouwen, maar van hen word dan weer gedacht dat ze met de auto van hun vriendje rijden) die hebben gespaard en gebeuld, en daardoor op jonge leeftijd een dure auto hebben kunnen kopen. Maar ondertussen weten we ook dat veel criminelen zich graag in dure auto’s verplaatsen om indruk te maken concurrenten en volgers, en die auto’s zijn meestal op niet geheel legale wijze verkregen. Maar omdat er nu een BN’er aan de kant is gezet, mag de politie dus ook geen potentiële slechterikken meer staande houden? Terwijl Nederland haast uit zijn voegen barst van de anti-discriminatie, met voorop in de parade Sylvana Simons die zich inzet voor het uitbannen van de Trappadoelies, zegt de grootste baas van Turkije doodleuk dat condooms verboden moeten worden, en dat alle vrouwen minimaal 3 kinderen moeten krijgen *smiley die achter z’n oor krabt* nu kunnen we zeggen dat Erdogan een slachtoffer is van zijn opvoeding, en dat hij niet beter weet. Hij is zeer waarschijnlijk opgegroeid in een cultuur waarin mannen bang zijn voor vrouwen, en die angst proberen de verbloemen met veel machtsvertoon, huiselijk geweld en groepsaanranding of -verkrachting, maar eigenlijk is hij gewoon een grote klootzak. Vrouwen dwingen om kinderen te krijgen? Misschien moet je eerst mannen eens goed gaan opvoeden. Duidelijk maken dat ze niet buiten de deur eten, en daar ook geen SOA’s oppikken (omdat condooms een nogal gevoelig onderwerp zijn, word er bij het vreemdgaan eigenlijk niks gebruikt, waardoor de vrouw en ongeboren kinderen die thuis zitten grote kans lopen op besmetting), dat de Urfi-huwelijken tussen oudere mannen en de soms nog minderjarige meisjes schijnheilig zijn en niet zoals de Profeet Mohammed het bedoelde, dat mannen gewoon weer eens aan het werk moeten gaan, geld verdienen en de vrouw thuis met respect moeten behandelen. Dan creëer je een veel veiligere omgeving voor de kinderen die dan geboren gaan worden. Maar nee, hij doet het liever op de ‘mannelijke’ manier: hard schreeuwen en dwingen. En vervolgens je vrouw slaan omdat ze niet zwanger wil worden. Misschien word het tijd dat ze eens gaan snappen dat je niet oneindig lang kunt doorfokken met neven en nichten *smiley die staat te stampvoeten*
Woensdag was het nogal schrikken. Na wekenlang in het veilige Hoorn, werden we nu naar Harlingen gestuurd *smiley met opengesperde ogen* om samen met een collega wat grond om te rijden. Het werk was niet heel veel anders geregeld dan in Hoorn. Ook in Harlingen zijn ze gek op rondjes rijden. En dus reden wij elk rondje 2 keer langs afrit Kimswerd en weer terug, omdat er in Harlingen een rotonde ligt waar we met vrachtverkeer niet overheen mogen. Het rondje duurt daardoor een stuk langer, met dit keer was ik er stiekem wel blij mee. Waar ik ook blij mee was, was het bericht op de radio dat er stemmen opgaan om de ziektekostendekking buiten Europa uit het basispakket van de verzekering te halen. Dat betekent dat het er nu dus nog in zit, er fijn om te weten wanneer je zo’n end van huis bent. Tegelijkertijd zou ik het ook fijn vinden als de maandelijkse kosten omlaag gaan. Als mensen zonodig buiten Europa op vakantie willen, dan kunnen ze toch wel iets langer doorsparen om daar ook een extra verzekering voor af te sluiten? En wanneer ze buiten Europa werken, nouja dan werken ze, dus dan hebben ze vast ook wel centjes of een baas om die extra verzekering te kunnen regelen. Naief als ik ben, dacht ik altijd dat het basispakket iets is voor de gemiddelde inwoner van Nederland. Maar blijkbaar betalen alle Nederlanders (ook degenen die minder centjes verdienen) voor het oplappen van Nederlanders die ver buiten de landsgrenzen ziek worden. Terwijl de hoop grond langzaam slinkte, en wij onze rondjes over de N31 bleven rijden, zapten we langs een zender waar iets werd verteld over Oosterhof Holman. Elk rondje reden we langs het bedrijfspand, maar op een andere locatie waren ze bezig met het ontwikkelen van muren die bestand zijn tegen aardbevingen, zoals ze in Groningen nu regelmatig hebben. Wat zijn die Friezen toch ook aardig. Ondanks de rivaliteit tussen de 2 provincies, zijn ze toch bereid om te helpen. Iets wat wij ook in de middagspits merkten. Door alle werkzaamheden en afgesloten rijbanen onstonden hier en daar kleine files. Maar in tegenstelling tot wat wij gewend waren, lieten mensen ons gewoon voor gaan *smiley met opengevallen mond* ongelovelijk! Dus het kan wel in Nederland!
Het beviel zo goed, dat we donderdag wederom in Friesland mochten rijden. Alhoewel onze collega daar misschien niet zo blij mee was. Tijdens de schaft merkten we dat er vooral veel Friezen op het werk waren. In Noord Holland word zoveel gewerkt (of zijn er zo weinig Noord Hollanders?) dat er mensen uit alle windstreken tevoorschijn worden getoverd, maar in Friesland zijn het nog vooral de Friezen die daar werken. Kon ik mooi mijn talenkunde een beetje bijspijkeren. Gelukkig hoefden we van de baas niet verder te rijden dan Friesland, want op de radio hoorden we dat een groot gedeelte van Nederland te kampen had met wateroverlast. In Duitsland stonden dijken op doorbreken en waren er ook al een aantal mensen verdronken door het noodweer, en door datzelfde noodweer kwam ook in Nederland het water hoger te staan dan wat normaal is in deze tijd van het jaar. Een weggespoeld talud versperde een snelweg en er werd al gespoken over het mogelijk ontruimen van uiterwaarden, zodat die ook onder water gezet konden worden. Kortom, grote paniek. Maar niet zo groot dat we het niet over andere dingen konden hebben. Er was namelijk een minister die zei dat voor 2024 alle asbest opgeruimd moet zijn. Dat is wel grote paniek! Maar toen was er plots een hoogleraar die zei dat het nogal overdreven was. Asbest is namelijk niet schadelijk wanneer het op je dak of in je schoorsteen zit. Pas wanneer ermee gaat werken, word het een risico voor de gezondheid. En daarbij heeft de regering eigenlijk ook niet helemaal het juiste voorbeeld gegeven, aangezien er in de jaren 70 al werd aangetoond dat asbest in stoffige vorm een gevaar is voor de volksgezondheid, maar het tot de jaren 90 duurde voordat het gebruik ervan werd verboden.
Vrijdag mochten we weer in Harlingen rijden, maar de dag begon met wat regen. En dus was het een gezellige glijpartij op de rijplaten, met al die prutspoortjes erbij. Niet lang daarna werd het warmer en zonniger, en konden we zo nu en dan even wachten voor de brug. Ideaal voor het vakantiegevoel. Helaas veranderde dat fijne gevoel met de tweede schaft, want er was iets verkeerd gevallen. Of het nu mijn posteleinstamppotje was, of de kibbeling, of de benauwde en klamme warmte, maar die middag deed ik het wat rustiger aan. Net zoals de kraanmachinist die zand aan het lossen was. Nadat het grond rijden klaar was, mochten we dus de collega’s nog even helpen om de boot leeg te krijgen, voordat het nachtwerk zou worden. Het begon al pittig te waaien en te regenen, toen we uiteindelijk in de carpoolauto stapten. Gelukkig viel het mee met de spits en de open bruggen, en waren we evengoed nog redelijk op tijd op de zaak, om daar te kunnen toosten op een collega die afscheid nam. En zo werd het toch nog nachtwerk.
Helaas was er zaterdag weinig tijd om uit te slapen. Vader had van de korte periode van mooi weer gebruikt gemaakt, om ook het laatste stukje nog te maaien. Wat ook meteen het grootste gedeelte van de eerste snee was. En dankzij de vele regenbuitjes en zonneschijn van de laatste tijd, stond het gras erg dik. De maaier had het zwaar gehad, de schudder ook, en nu moest de helft nog op de wiers, terwijl Vader alvast op pad ging met de opraapwagen. Wingman kreeg de leiding over het aanrijden van de kuil, en ik mocht in het land de hoekjes en slootkantjes harken. Met rode gezichten, armen en benen zaten we ’s middags aan de koffie. Hoe nu verder? Maken we er nachtwerk van, gokken we op droog weer en maken we het morgen af? Uiteindelijk kwam er redding in de vorm van een oom met een extra opraapwagen, en zo lagen er na het koeien melken nog maar een paar vrachten gras. Er werd Chinees gehaald, en na het eten gingen de vele lagen plastic over de enorme kuil heen. Gelukkig bleef het droog, waaide het niet hard en koelde het ook wat af, waardoor de klus snel geklaard was. Na nog een laatste bakkie koffie en biertje was het uiteindelijk toch nachtwerk, en tijd om naar huis te gaan.
Zodat er zondag uitgebreid kon worden uitgeslapen. Ja Wingman en ik hadden kaarten voor het grote Max Verstappen Festijn op Zandvoort, maar sorry Max, we hadden er geen puf meer voor. Na het uitslapen bleek het zo warm te zijn, dat we eigenlijk de energie niet meer konden vinden om in het motorpak te kruipen en op pad te gaan richting de grote drukte in Zandvoort. Volgende keer maar weer. Ondanks dat wens ik je toch nog een fijne zonnigdag, en volgende week ga ik zeker weten weer proberen te kijken, wanneer je de show gaat stelen in Canada.
