Geachte Shirley, week 28 2016


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, toen de finishvlag vorige week in Silverstone wapperde, was de strijd nog niet gestreden, zo hoorden we vlak voor het slapen gaan. Rosberg, die als tweede was geëindigd, had namelijk via de boordradio met de technische mensen gepraat over wat hij met de instellingen van de auto moest doen. En dat mag niet *smiley die met z’n vinger zwaait* foei foei! Hij kreeg 10 seconden straf en daarmee werd onze Max tweede en Rosberg derde. Iets wat maandagochtend ook in de keet werd besproken, we hadden namelijk genoeg tijd voor een babbeltje, aangezien de machinist zich had verslapen. De auto’s zouden om 6:00 op werkvak 21 staan, tussen de Westfrisiaweg en Hoogkarspel in, maar de machinist had al naar de uitvoerder gebeld met de mededeling dat hij er rond 6:15 zou zijn. Terwijl de uitvoerder stoer zat te vertellen dat hij zo *smiley die met z’n vingers knipt* de kraan kon laten opladen en dat die machinist dan helemaal niet meer op het werk hoefde te komen, doezelde ik weg in mijn ochtendhumeurtje. Dat een uitvoerder zich 2 jaar lang niet verslaapt, hoeft niet te betekenen dat het andere mensen ook nooit gebeurd. Misschien zouden ze eens wat meer bedrijven uit de buurt moeten uitnodigen om op het werk te komen, nu zijn er mensen die al op zondagnacht vertrekken vanuit hun huis ergens aan de andere kant van het land, om ’s ochtends op tijd op het werk te kunnen zijn. Dan is het niet gek als iemand zich een keertje verslaapt. Maar goed, de kraanmachinist verscheen ter plekke en begon het hoekje voor te bereiden waar wij zand moesten laden. Er moest wat overhoogte weg worden gereden, omdat de ondergrond inmiddels genoeg was ingeklinkt. Of ingeklonken? Ondanks dat het een tijdje had liggen te drukken, was het zand waar we overheen moesten rijden om bij de kraan te komen nog wel erg zacht. Met een hoop geploeter en geknoei en gevloek en een klein duwtje wisten we gelukkig elke keer weer weg te komen, maar voordat er technische gewonden zouden vallen, werden er toch maar wat rijplaten gehaald *smiley die aan z’n kin krabt* wie zat er ook alweer te klagen dat het niet goed voor elkaar was? Tijdens het wachten bij het laden kon ik bijna mijn ogen niet open houden. Ook voor ons was het weer vroeg geweest die ochtend, en met de cabine zachtjes deinend in de wind is het dan heerlijk wegdommelen. Tot er iets werd gezegd over de afgelopen Formule 1 race: Max kon zijn beker voor de tweede plek namelijk nog niet op komen halen. Mercedes had bezwaar ingediend tegen de 10 seconden tijdstraf, en zo lang dat nog werd behandeld zou er niets veranderen aan de volgorde van finishen. Maar het goede nieuws was dat de motoren volgend jaar weer worden aangepast, waardoor de verschillende teams met hetzelfde vermogen rijden. Dan draait het om de best rijdende auto (en coureur). En laat Red Bull nou eens 2 van die ingrediënten in de kast hebben staan *smiley die de Nederlandse vlag staat te strijken* na 15 vrachten was het mooi geweest en keerden wij ook weer terug naar de pitbox.

Toen ik dinsdag ochtend weer onderweg was van mijn bedje naar jouw bedje, ging het bijna fout. In de opklarende schemer zag ik iets door het gras heen banjeren. Een cavia? Hoe schattig! Maar net voordat ik mijn hand uitstak om het beestje te aaien, zag ik dat het een egeltje was *smiley met prikkers in z’n hand* poeh dat liep maar net goed af! Met mijn handen nog intact stuurde ik jou wederom naar werkvak 21. Een van de weinige werkvakken waar je amper last heb van het overige verkeer, omdat die weg door de weilanden loopt en de verbinding word tussen de N302 en de N506. Gelukkig waren er nu wel wat meer rijplaten aanwezig, dus konden we makkelijker bij de kraan komen, waarna we via de rotonde bij Westwoud langs Enkhuizen reden, om bij de rotondekruising vlakbij de Woeste Hoogte te kiepen. Een lang rondje, dus genoeg tijd om wat naar de radio te luisteren. Een nieuw hoofdstuk is begonnen in het Brexit-verhaal: premier Cameron had afgezwaaid en zijn opvolger was bekend gemaakt. Of opvolgster moet ik eigenlijk zeggen. Want degene die Groot Brittanië door de Brexit heen gaat loodsen (of in ieder geval tot 2020, want dan zijn er weer verkiezingen) is een vrouw *smileys die staan te juichen op tafel* feminisme hoezee! Ze schijnt een nogal harde tante te zijn en vaak opzienbarende schoenen te dragen. Ik ben nu al fan. Waar ik dan weer niet zo’n fan van ben is het Pokémonspelletje. Al in 2014 gingen de geruchten dat het zou komen, maar pas sinds kort is het spel er ook daadwerkelijk en in een paar dagen tijd is het enorme hype geworden. Het is de bedoeling dat je middels augmented reality-technieken op zoek gaat naar de bekende Pokémonfiguurtjes. Dat betekent dat je de camera van je telefoon aanzet en dan in het beeld dat je ziet (het normale straatbeeld wat je zonder telefoon ook zou zien) ineens figuurtjes op ziet duiken. Je moet dus echt de straat op om iets te kunnen verzamelen (pas vanaf level 5 kun je naar de Pokémongym en kaarten winnen van tegenspelers), en het blijkt de ideale manier om de vadsige pubers weer aan het bewegen te krijgen. Sterker nog, 4 jongens vonden tijdens hun zoektocht zelfs een bejaarde vrouw in een watertje. Helaas is ze ondanks de hulpverlening alsnog overleden, maar zonder die jongens zou ze waarschijnlijk pas veel later gevonden zijn. Het enige nadeel is dan weer dan er veel jongeren over straat lopen en niet om zich heen kijken, maar alleen maar op het telefoonscherm turen. De politie waarschuwde nu alvast voor het stijgende aantal verkeersdoden. Er was ook wat meer wetenschappelijk nieuws: een arts die vaak hielp bij KI bij vrouwen (bevruchten met kwakkie uit een rietje, in plaats van tijdens de geslachtsgemeenschap tussen man en vrouw) kwam erachter dat wanneer vrouwen na het inspuiten van het zaad meer kans hadden om zwanger te worden als ze wat gingen rondlopen, dan wanneer ze bleven liggen. Nu heb ik wel eens gehoord van het fabeltje dat de vrouw, als ze zwanger wil worden, na de daad haar benen een tijdje omhoog moet houden/op ze kop staan/kussentje onder de billen leggen, zodat de zwemmertjes makkelijker naar het eitje toe dobberen. Tijdens een verjaardag waar dat werd verteld, vulde ik het verhaal aan met “maar dat werkt niet als hij het over je tieten heen heeft gekwakt hoor!” *smiley die serieus blijft kijken* wat me niet helemaal in dank werd afgenomen. Nu blijkt dus juist het tegenovergestelde: wil je zwanger worden, ga na de wip dan lekker wandelen. Dus zie je dertigers over straat lopen, turend op hun telefoon, op zoek naar Pokémons, laat ze dan rustig even hun gang gaan: ze zijn bezig om zwanger te worden.

Woensdag mochten we weer naar het werk rondom Hoorn, maar nu zouden we wat dichter bij Hoorn beginnen. Bij werkvak 19, wat bekend staat als ‘De Strip’ en is te herkennen aan een zeilboot die zo’n 4 meter boven de grond zweeft, zouden we wat zand opladen. Wederom overhoogtezand, en wederom zonder rijplaten. Hoewel de mannelijke collega’s zonder gedoe wegreden, stonden wij weer te knoeien onder de kraan *smiley die staat te stampvoeten* niet erg goed voor mijn ego, maar wel goed voor de voortgang van het werk, want we hoefden slechts 2 rondjes te wachten voordat er rijplaten werden gebracht. Dat ging al een stuk vlotter dan op het andere werkvak. Maar goed, deze machinist had ook wat meer tijd, want we reden nu niet via Enkhuizen naar werkvak 27, maar nog wat verder door naar werkvak 24. Dat betekende dat we nog voorbij de rotondekruising reden, dan bij de nieuwe rotonde werkvak 25 op rijden, en de wasbordvormige werkweg blijven volgen tot net voor de kruising met de Houterweg. Niet op de kaart kijken, want dan zou je zien hoe ver we elk rondje weer omreden. Gelukkig waren we voor dit klusje per uur ingehuurt *smiley die een duik neemt in een zwembad met muntjes* Ondertussen zijn we hier al zo lang aan het werk, dat er met enige regelmaat word gevraagd hoe lang het eigenlijk nog duurt. Tja dat weet niemand precies, maar aan de inhoud van de keet te zien, zijn we al bijna klaar. Niet alleen kwamen we die dag al de tweede keet tegen waar de thee op was, ook was er wederom geen papier. Gelukkig nog wel een rolletje in de dixie, maar wanneer je daarna je handen wilde wassen, dan moest je maar even een oude poetsdoek zoeken om je klauwtjes mee af te drogen. Gelukkig was er ook goed nieuws: niet alleen zou Max defintief de beker voor de tweede plaats krijgen, en daarmee ook de bijbehorende punten, maar er werd ook gezegd dat tv-kijken binnenkort waarschijnlijk goedkoper word. Nu is het zo dat iedere aanbieder ongeveer 30 zenders standaard moet aanbieden, en dat ie de rest middels pakketten (en dus bijbetalen) kan leveren. Wil je sport, krijg je een sportpakket met een handvol zenders. Wil je Amerikaanse tvseries en films, dan is daar ook weer een pakket voor. Kindertv, zelfde verhaal. Maar dat moet anders volgens sommigen, die willen een basispakket van 8 zenders (NPO 1, 2, en 3, iets regionaals en wat RTL’s of SBS’en ofzo) en dat je vervolgens per zender kunt kiezen en bijbetalen. Bij nader inzien word dat een hoop heibel, want dan gaat er binnen gezinnen plotseling opgelet worden wie nu precies hoe vaak naar welke zenders kijkt *smiley die een krant leest met kijkgaatjes erin* want als je toch niet zo vaak kijkt, kan er ook wel op bezuinigd worden. Nadeel is dan ook weer dat wanneer je een avondje lekker stom wil zitten zappen, je snel klaar bent. Wij waren gelukkig niet te snel klaar. Na 8 vrachten en een uurtje of 10 op de bon keerden we weer huiswaarts.

Om donderdag weer naar hetzelfde werkvak terug te keren. Wederom een rondje van ‘De Strip’ naar werkvak 24, met soms een uitstapje naar 23, dat is net voor de grote terpen die de skyline van Hoogkarspel op het moment bepalen. En net zoals er op dit werk veel aandacht word besteed aan veilig werken, zo wil Shell dat ook gaan doen. En dan zelfs nog een stukje verder *smiley die wit wegtrekt* kan het nog erger? Jawel, zelfs het kantoorpersoneel, dat nooit op een boorplatform of in de buurt van een hogedrukleiding komt, moet eraan geloven. Shell is ervan overtuigd dat alleen op die manier veiligheid echt in de bedrijfscultuur kan worden verankerd. Uit onderzoeken is al gebleken dat wanneer mensen zo hier en daar de kantjes eraf lopen, zeker wanneer diegene een hogere functie heeft, er meer mensen volgen. Zo wassen de zusters in ziekenhuizen waar de hoofdzuster zelf niet regelmatig haar handen wast, beduidend minder vaak hun handen dan de zusters in ziekenhuizen waar de hoofdzuster dat wel doet. Shell wil die kennis blijkbaar gebruiken, en doet dat onder andere door bij elke vergadering op de nooduitgangen en het vluchtplan te wijzen *smiley in stewardessenpakje die driftig staat te wijzen* en ook op de andere regels, bijvoorbeeld dat je bij het traplopen altijd de leuning vast moet houden *smiley die grinnikt in z’n knuistje* wat zullen die vergaderaars toch elke keer weer melig in hun stoel hangen daaro. Maar goed, uit ander onderzoek is dan weer gebleken dat mensen die veel lachen, vaak beter in hun vel zitten, en daardoor ook alerter zijn. Win-win-situatie.

Ook werd er nog gevraagd of ik nog wel eens wat interessante auto’s zie rijden, want zo lezen is het rondom Hoorn maar een saaie bedoening. Nou niets is minder waar! Een kleine bloemlezing: meerdere malen kwamen we een donkergrijze Maserati Ghibli tegen, maar ook een matgrijze Ferrari Straciatella (zo’n nieuwe die een beetje op een Lamborghini begint te lijken), een gifgroene Ford Focus RS, een mooie blauwgroene Opel Kadett B, een opvallend blauwe Donkervoort, meerdere malen reden we langs een Lexus RC in licht bordeauxrood, ook troffen we een Volkswagen T3 camperbusje in modern glimmend rood met een Oettinger-achtige bodykit, iets totaal anders was de klassieke Alfa Romeo sedan in sjiek bruin, of de Opel Rekord A in het groen, een stuk nieuwer was de Mercedes Benz C AMG coupé in blaartrekkend wit met zwarte details, iets minder glimmend was de matzwarte AMG GT met eenzelfde grote ster op de neus, in de categorie tweewielers zagen we een Honda NC750S en NC750X gebroederlijk naast elkaar staan bij een verkeerslicht, vervolgens nog een blauwe Ford Mustang cabrio van het vorige type, een Triumph TR6 in het rood en als klapper nog een onwaarschijnlijk mooie Opel GT, de klassieker, in knallend geel.

Vrijdag mochten we weer naar ‘De Strip’, maar het duurde niet lang voordat het nieuws wat de rest van de dag zou gaan beheersen, tot jouw cabine doordrong: in Nice in Frankrijk was een vrachtwagen op het publiek ingereden bij de viering van een nationale feestdag. Hoewel er nog veel onduidelijk was, en er in de meeste kranten vooral veel speculaties stonden, omdat het even voor middernacht en voor het starten van de persen was gebeurd, werd er wel al gesproken van een terroristische daad. Dat er een tiental doden waren gevallen bij een aanrijding tussen 2 treinen in het zuiden van Italië, was afgelopen week slechts in een paar nieuwsbulletins te horen, maar nu werd er vrijwel continu over ‘Nice’ gepraat. Er waren zo’n 80 doden, wat in de loop van de dag werd vastgesteld op 84, met een hoop gewonden, waarvan er nog zo’n 20 in kritieke toestand verkeerden. De chauffeur van de Renault-truck werd na zo’n 2 kilometer zigzaggend door het publiek heen te hebben gestuurd door politiekogels gedood, waarmee er een einde kwam aan een vreselijke dodenrit. Franse autoriteiten kregen steun vanuit het buitenland, terwijl de buitenlandse autoriteiten naarstig op zoek waren naar hun bewoners die misschien wel ten prooi waren gevallen aan de chauffeur. In de loop van de dag werd er meer bekend: IS had het nog niet opgeëist, volgens de buren was de man geen echte moslim (zo had hij de ramadan niet afgemaakt) en was hij ook niet erg vriendelijk. De scheiding met de moeder van zijn 3 kinderen kon hij slecht verwerken. Hij kwam uit Tunesië maar woonde al geruime tijd in Frankrijk. Hij had pas sinds kort zijn rijbewijs. Onder de gewonden waren in ieder geval 2 Duitse leerlingen en hun Duitse lerares. Een groot deel van de slachtoffers bestond uit kinderen, omdat die vooraan werden gezet om naar het vuurwerk te kijken, dat werd afgestoken ter ere van Katorze Sjulei, een Franse feestdag die het midden houd tussen de Nederlandse Koningsdag en het Amerikaanse Independance Day.

Terwijl je aan de ene kant weg wilt kruipen onder de lakens, om niks meer mee te hoeven maken van al die narigheid, wil je aan de andere kant juist graag verder gaan, met opgeheven hoofd, omdat je je leven niet wilt laten bepalen door mafkezen en grote menselijke fouten. Tenminste, zo voelde het voor mij wel. Gelukkig was er ook nog ander nieuws. Hoewel alles werd gerelativeerd door het verdriet wat de slachtoffers en nabestaanden van de rampen in zowel Italië als Frankrijk moeten voelen, was er op de radio ook nog ruimte voor klein leed. Die vrijdag was niet alleen de nieuwe single van Britney Spears, maar ook die van Katy Perry uitgekomen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* maar in plaats van ze allebei te draaien, ging de DJ eerst 2 slechte verhalen vertellen over mogelijke ontmoetingen met beide dames, waardoor er nog maar tijd was voor 1 nummer *smiley die zit te knarsetanden* wat een klootviool! En dan ook nog het nogal zwaarmoedige nummer van Katy Perry gaan draaien! Eikel. Andere eikels vind je in de ICT-sector. En dan niet de ICT’ers zelf, maar vooral degenen die hun aansturen. In Amerika is uit onderzoek gebleken dat zo’n 31% van de grote ICT projecten word afgeblazen voordat het is afgerond. Slechts 16% is op tijd en binnen budget af. In Nederland zullen de cijfers niet heel anders zijn. Om je een beeld te geven van wat zulke ‘projekkies’ nou eigenlijk betekenen: in Nederland verkwist de overheid jaarlijks 4 miljard aan projecten die uitlopen/duurder blijken te zijn/gewoon niet afgemaakt kunnen worden. In ons Nederland ja, 4 miljard, alleen al bij de overheid. Laat het even rustig op je inwerken, en neem dan deze tips over: NT+OO=DOO *smiley die aan z’n kin krabt* Nieuwe Techniek+Oude Organisatie=Dure Oude Organisatie, wat zoveel wil zeggen als: je kan wel een fancy computernetwerkprogramma op je werk gaan introduceren, maar als je personeel nog is gewend aan Windows 95, zullen ze nooit goed met het nieuwe systeem kunnen werken. Zorg dus niet alleen dat je ICTmensen aanneemt, maar zorg ook dat het personeel dat met die programma’s moet werken een bijspijkercursus krijgt. De andere tip is dat je het niet perfect moet willen doen. Het hele computergebeuren is te ingewikkeld om het foutloos te kunnen doen. Leg de lat van ‘tevreden zijn’ wat lager, introduceer het nieuwe programma wat eerder, en haal werkende voort de kinderziektes eruit. Na zoveel werkpraat en rampennieuws wensten we de Friese machinist een prettig weekend in het Portugees (ken je nagaan hoe lang sommige mensen moeten rijden voordat ze op het werk zijn) en zette ik jou in de hoek voor je welverdiende rust. Zelf mocht ik nog even aan de bak, niet met een kieper maar met een trekker. Vader had namelijk weer wat balen laten persen (deel 2 van snee 2), en die moesten van het land af. Terwijl Vader zijn koeien aan het melken was, stapelde Oom in het land de balen op de kar, waarna ik die met een fabuleuze handgeschakelde trekker naar het erf toe sleepte, waar Wingman er een mooie piramide van maakte. Zo’n 80 balen en een witlofsalade met gehaktbal verder was het werk gedaan, en kon ik moe maar voldaan dan eindelijk mijn bedje opzoeken.

Waar ik een groot gedeelte van de zaterdagse ochtend ben blijven liggen. De middag was voor huishoudelijke taken gereserveerd en ’s avonds konden de haren weer in de krul voor de verjaardag van Zusje. Na een gezellige avondje was er zondag weinig tijd om uit te slapen, want toen stapten Wingman en ik op de brommer om Nichtje te verblijden met een bezoekje. Maar nu is het dan eindelijk bedtijd, tot over een paar uurtjes snoes *smiley die een kushandje doet*

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *