Geachte Shirley, maandagochtend mochten we weer op pad. Terwijl ik de zondag lekker op de bank had doorgebracht, was jij nog een dagje aan het zwoegen geweest. En nu konden we dan samen weer naar het oude vertrouwde Harlingen toe rijden. Er zouden nog een paar 10x8en rijden, maar die waren druk bezig aan de overkant van de brug. Wij reden samen met 2 trailers van de ene kant van industrieterrein Oostpoort naar de andere kant. Aan de ene kant werd namelijk de tunnelbak uitgegraven, en aan de andere kant moesten we dat via de weegbrug op het depot storten. Terwijl de trailers boven aan de rand van het gat stonden te laden, mochten wij naar beneden om bij de andere kraan te laden. Wat een luxe, als je als chauffeur gewoon je eigen machinist tot je beschikking hebt *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* maar het was wel nodig ook, want blijkbaar waren er klachten geweest over het gewicht. En het spijt me dat ik dat zo moet zeggen snoes, maar ze doelden op jouw gewicht, niet dat van mij. Met alle verschillende auto’s die er rijden, en verschillende zand- en grondstromen die er naar het depot gaan, is het soms wat lastig inschatten hoe zwaar het materiaal zal zijn, maar na een paar vrachten waarbij er een schepje bij kon, en er weer een schepje af moest, hadden wij het redelijk onder controle. Wat het er niet makkelijker op maakte, was dat de klei ook wat zanderiger werd, waardoor het soortelijk gewicht ook iets verandert. Wat het nog moeilijker maakte, was dat er een mannetje op het stort kwam, om ons uit te leggen dat wij die zanderigere substantie ergens anders mochten kiepen. De hele ochtend stonden we tussen de trailers te kiepen, maar nu kregen we een privéstortje. Eerst in een zandbaan waar het eigenlijk niet moest liggen, daarna probeerde de machinist ons een andere zandbaan in te sturen waar volgens hem toch echt wel rijplaten lagen, en uiteindelijk mochten we gewoon langs de kant van het weggetje kiepen *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* en zo heb je dan het hele depot al gezien. Tussen al dat zoeken door hadden we nog wel even tijd om naar de radio te luisteren, waar werd verteld dat het drinken van alcohol ons land zo’n 2,6 miljard kost. Netto, dan zijn de 6 miljard aan accijnsinkomsten er al afgetrokken. Want door alcohol melden mensen zich vaker ziek (de bekende Amstelkoorts op maandagochtend), alcohol vergroot de kans op, jawel, daar istie weer *smiley die een tromroffel doet* kanker *smileys die confetti strooien* maar ook andere ziektes hoor, de productiviteit gaat erdoor omlaag, mensen overlijden vroegtijdig, soms ook nog eens in het verkeer waardoor de politie en ambulances vaker moeten uitrukken en dus ook meer kosten, kortom: drinken is het nieuwe roken. Helaas was er die ochtend ook weer een goed voorbeeld van wat alcohol in het verkeer doet, via via hoorden we dat er een automobilist die nog enigszins onder invloed was, had geprobeerd een vrachtwagen van de weg te duwen. De vrachtwagen reed daarbij van een dijkje af en van de kostbare vracht, een koppel koeien, waren er helaas 3 stuks overleden *smiley die aan z’n kin krabt* misschien moeten we dit soort onderzoeken toch eens iets serieuzer gaan nemen.
Dinsdag moesten we eerst het werk even serieus nemen. Wederom stonden we in Harlingen, wederom zouden we onder in de toekomstige tunnelbak wat gaan uitgraven, maar nu kregen we te horen dat er water in het gat stond. De pompen waren gisteravond uitgezet, want behalve het waterpeil waren er ook een paar ongefundeerde gebouwen aan het zakken gegaan. En dat is dan weer een gefundeerde reden om de boel stil te leggen. De 2 trailers van gisteren waren voor vandaag al geschrapt, we zouden nu met 2 vijfassers onder uit het gat vandaan gaan rijden. En dus zaten we met 2 chauffeurs, een machinist, een grondwerker en een uitvoerder in de keet te wachten tot de hoofduitvoerder en de opperuitvoerder wakker waren, en uitsluitsel konden geven over wat we verder gingen doen. De ene chauffeur werd naar een andere klus gestuurd, en nadat wij een paar vrachten zand intern hadden omgereden, mochten wij daar ook heen. Weet je nog dat zand wat onder de oude N31 vandaan kwam, langs de Kimswerderweg, dat we naar het depot op het oude Spaansenterrein aan de Kanaalweg hadden gereden? Dat op de funderingen van een voormalig fabriekspand was gekiept? Nou, dat konden we nu dus weer gaan opladen, tussen diezelfde funderingsresten vandaan, met betonnen randen en uitstekend ijzer *smiley die achter z’n oor krabt* wiens idee was het ook alweer om het daarop te kiepen? Maar dat zand moest dus naar het werkvak bij de afrit supermarkt. Je weet wel, die afrit die uitkomt op de Kimswerderweg. Het kwam er dus eigenlijk op neer dat we een maand geleden rondjes reden waarbij we 4 keer over de Koningsbrug moesten, om vervolgens dat weggesleepte zand weer terug te sjouwen, waarbij we wederom 4 keer over diezelfde brug heen moeten. Maar laten we ons vooral niet teveel afleiden door het werk, want het was ook dierendag. De dag dat je iets liefs, iets extra’s doet voor je beesten. Dat betekende dat ik die namiddag het konijn en de cavia los liet lopen in de tuin, terwijl ik in de keuken een lekker stukkie vlees stond klaar te maken. Vlees? Jawel, wil je iets goed doen voor de dieren, eet dan vlees. Runderen, varkens, schapen, kippen, paarden, geiten, kalkoenen en kangoeroe’s die in kuddes in moderne en ruime stallen worden gehouden, hebben het volgens mij namelijk beter voor elkaar dan de huisdieren die de hele dag op de bank liggen te snurken (nee dat is niet schattig, ze zijn zo doorgefokt dat ze geeneens meer normaal adem kunnen halen), te wachten tot het baasje thuiskomt. En in plaats van een fijne lange wandeling (bij snurkende honden is dat amper een paar kilometer) krijgt dat arme beest dan vervolgens wat extra snoepjes en narigheid in z’n bekkie gepropt. Is dat dan dierenliefde?
Woensdag begon wederom met carpoolen naar Harlingen. En na zo’n verwarmde auto is het dan weer eventjes fris als ik bij jou instap. Het was de eerste keer dit seizoen snoes, maar ik was er wel even aan toe, om de stoelverwarming weer eens aan te zetten. Wederom reden we zand vanaf het depot naar de afrit bij de supermarkt. Moot 1 tot en met 5, als ik het goed heb ingeschat. Wat ik niet helemaal goed had ingeschat was de keet waar we gingen schaften. Een gezellig hoekje hoor, lekker in de luwte, lampjes aan en zelfs plantenbakken er omheen, maar ’s ochtends stond de zon nog niet hoog genoeg om over de keet heen te schijnen, en dus zat ik daar een beetje te rillen in de frisse ochtendkoelte. Dan blijkt wel weer dat Friezen toch wat sterker zijn, want de machinisten en grondwerkers hadden er schijnbaar geen last van. Die dag kwam er meer nieuws uit Fryslan vandaan, want de eerste mestvergister zou die dag officieel geopend worden. Als ik het goed heb begrepen word er in dat proces gas en electriciteit opgewekt puur uit poep, dus hoeft er niet, zoals bij andere vergisters, gft-afval of etenswaren doorheen gemengt te worden. Nog een reden dus om vee in grotere aantallen te houden, want wanneer je meerdere kleinere boertjes hebt moet je eerst alle mest bij elkaar gaan zoeken voordat je zo’n vergister kunt laten draaien, en een dorp van electriciteit en gas kunt voorzien. Goed nieuws dus voor de Friezen die liever ouderwets op gas blijven koken en hun huis ook met gas blijven verwarmen. Later kwam er nog meer goed nieuws voor de Friezen, want het bedrijf Omrin heeft het modernste afvalverwerkingssysteem van Nederland, wat betekent dat bruikbaar afval zoals plastic, niet apart hoeft te worden ingeleverd *smiley die aan z’n kin krabt* er worden wel eens grapjes gemaakt over ‘ontwikkelingshulp in Fryslan’, maar als je het zo leest, is het ook net alsof ze er echt alles aan doen om maar op de ouderwetse manier te kunnen blijven doorleven.
Donderdag was ik niet helemaal fit. Beetje keelpijn, beetje hoofdpijn, gewoon niet lekker in me hummetje. De collega’s probeerden me op te beuren door mij met de carpoolauto naar Harlingen te laten rijden, waarna jij me liefdevol in de lendensteunen sloot en me op temperatuur hield met de stoelverwarming *smiley die een kushandje doet* en zo kon ik zonder al te veel ochtendhumeur beginnen aan een nieuwe dag zandrijden. Jawel, hetzelfde rondje weer, alleen gebeurde er nu iets geks toen de brug openging: een auto kwam ergens achter ons uit de rij vandaan, en ging pal voor ons staan. We stonden al een minuutje stil, als voorste auto in de rij te wachten tot die Batavia nou eens gas zou geven (ondanks de stevige bries waren de zeilen gewoon ingevouwen), toen die Mercedes opeens voor ons opdook. En wat doe je dan? Uitstappen en vragen wat er aan de hand is? Of er gewoon vanuit gaan dat diegene vast wel een goede reden heeft om zo asociaal voor te dringen? Uiteindelijk koos ik ervoor om te blijven zitten. Ook omdat ik in de spiegel dacht te zien dat de bestuurder een plakplaatje op de arm had en een wat warrig kapsel. Hokjesdenker als ik ben, ga ik er dan vanuit dat ie ook wel als een aso zal reageren wanneer ik op het raampje zou kloppen. Maar ik kon het niet laten om even flink te tuteren toen de slagbomen uiteindelijk weer open gingen en de auto nog bleef staan. Na al die sensatie was het alweer tijd om een bakkie te doen. Terwijl de rest een fris terrasje opzocht, parkeerde ik jou met je neus in de zon, waarna ik een geheim thee-adresje vond. En zo kon ik op het gemakje en warmpjes in de zon lunchen. Tot een collega ons attendeerde op jouw slappe band. Dus stopten we een rondje eerder om in de bandenbak in Harlingen een nieuw exemplaar te zoeken. Vorige keer waren er collega’s bij om te helpen, dit keer waren die nog druk aan het rijden, en stond ik in m’n eentje te kijken hoe het ook alweer werkte. De krik eronder, de wielbouten losdraaien, ik begon steeds trotser te worden dat ik dat allemaal alleen redde! Tot er iemand van de technische afdeling opdook om te vragen of ie kon helpen. Precies op het juiste moment, want om het nieuwe wiel er weer onder te krijgen, dat is nogal een kloteklus. De gaten in de velg moeten precies voor de bouten komen, anders lukt het niet. En dan is zo’n wiel nog best zwaar om ‘ff een stukkie om te duwen’. Al met al lukte het om alles weer vast te draaien, en dan ook nog eens zonder nagels te breken *smiley die zit te juichen in z’n tuigje*
Vrijdag gingen we, hoe verrassend, weer in Harlingen aan de gang. Weer zand rijden van het depot naar de afrit bij de supermarkt. De buurt begint ons inmiddels al te kennen, en wij de buurt ook. Aan de ene kant van Harns is men zo vriendelijk dat ze voorrang aan ons verlenen. Zelfs wanneer ze zelf op een voorrangsweg rijden. En vervolgens word er misprijzend gekeken wanneer je die voorrang niet neemt. Blijkbaar zijn ze zo met die vrachtwagens bezig, dat ze het andere verkeer op de voorrangsweg en de fietsers die ook voorrang hebben niet zien. Aan de andere kant van Harns, daar waar dat bruggetje is en de voorrangswegs afbuigt, lijken mensen wel wat meer, tja, onder invloed ofzo? Er komen daar nog meer vrachtwagens langs, niet alleen de kiepauto’s die van en naar het depot rijden, maar ook het vrachtverkeer dat naar het industrieterrein aan de andere kant van dat bruggetje moet, maar veel mensen zie je duidelijk twijfelen wanneer ze van de brug afkomen (en daarbij dus op de voorrangsweg rijden) en er 2 vrachtwagens stilstaan. De ene moet op die auto wachten omdat ie voorrang moet verlenen, de ander moet op de tegenliggende vrachtwagen wachten, omdat die precies in de wegversmalling staat. Helemaal mooi is het als je aan komt rijden, en ziet dat er een vrachtwagen van de overkant van de brug komt. De brug is precies breed genoeg, maar vanwege het krappe bochtje kunnen (vracht)auto’s er niet tegelijk overheen rijden. Wij weten dat inmiddels, en gaan voor de bocht al stil staan, zodat de andere chauffeur alle ruimte heeft om de benodigde binnenbocht mee te pakken. Doordat we stil gaan staan hebben we dan ook goed zicht op de personenauto’s die nog even snel de brug op willen rijden, en daarbij moeten kiezen tussen een hoge stoeprand, de fietsenvanger van de trailer *smiley die rood aanloopt* of toch maar even achteruit rijden. Jawel, Harlingen, 1 van de 11 steden van Fryslan die nog lekker dorps aandoet, maar ook hier begint het haastige, welhaast Amsterdamse, temperament al door te sijpelen. Terwijl we als laatste vracht nog even wat bollenzand van Harlingen naar Nieuwe Niedorp mochten slepen, hoorden we op de radio dat er al diverse scholen en sportclubs niet meer op kunstgras willen sporten. Van de week werd bekend dat er in de bolletjes, die tussen de grassprieten liggen, mogelijk kankerverwekkende stoffen zitten. En dus worden schoolkinderen en sporters plotseling van de velden geweerd *smiley die staat te stampvoeten* serieus mensen?! Maandag werd er nog gezegd dat alcohol de kans op kanker vergroot, en dat vloeit alle weekenden rijkelijk in de sportkantines, maar wanneer er een uurtje gerend moet worden over een ondergrond waarvan nog niet eens duidelijk is bewezen dat het mogelijk kankerverwekkend zou kunnen zijn, dan word opeens iedereen binnen gehouden? Scholen serveren wel gefrituurd en suikerrijk eten, waarvan wel al is bewezen dat het de kans op kanker en andere ziekten vele malen groter maakt, maar wanneer iemand suggereert dat je van rubber balletjes in kunstgrasvelden leukemie kan krijgen, dan word er direct een stokje voor gestoken? Wat doen mensen in godesnaam op die kunstgrasvelden? Eten ze die balletje op ofzo? Gelukkig kon ik de frustratie snel achter me laten, toen ik op de zaak jouw deur voor de laatste keer deze week op slot draaide, en me binnen meldde bij de collega’s, voor een vrijmibo’tje. Lekker drinken en roken alsof er geen kanker meer bestond.
En dat werd zaterdag beloond met een klein katertje. Terwijl Wingman nog een laatste klusje deed, sliep ik nog een paar uurtjes uit, en rommelde daarna samen met de kater wat door het huishouden heen. Om tegen het einde van de middag met een koppie thee op de bank te eindigen. Heerlijk. Vooral omdat je weet dat er vervolgens nog een dag weekend zou komen.
En die zondag begon ook met uitslapen, waardoor Wingman en ik te laat waren om de Formule 1 race in Japan te kunnen bekijken. Maar ergens had ik gelezen dat dit weekend ook het nieuwe Formule E seizoen weer begon, met een race op het stratencircuit van Hong Kong. Een race met electrische auto’s, iets waar de meeste Formule 1-fans wat lacherig over doen. Maar er was op tv toch aardig wat kabaal te horen, en in het echt schijnt dat nog erger te zijn. In plaats van motorgebrul dat bijna alles overstemt, hoor je nu niet alleen een continu gezoem van de elektromotoren, maar ook het gekerm van de banden en het geklapper wanneer de auto’s over de kerbstones denderen. Er zijn verder genoeg aspecten die het interessant kunnen maken voor de kijkers, zo rijd er niet alleen een Nederlander mee, maar kan je via internet ook stemmen op je favoriete rijder, waarmee je een aandeel krijgt in de wedstrijd, want de 3 coureurs met de meeste stemmen krijgen een extra powerboost beschikbaar tijdens een inhaalmanouvre. En je weet, elke manouvre kan bepalend zijn voor het klassement. Helaas begon deze race niet erg goed voor Robin Frijns, de Nederlander, die vanaf de laatste positie moest vertrekken vanwege een crash tijdens de kwalificatie. Waar het in de eerste bocht nog wonderbaarlijk netjes verliep, daar raakten een paar auto’s elkaar in de eveneens krappe tweede bocht. De ene coureur (ik moet de namen nog even oefenen) kon ternauwernood de pits bereiken voor een autowissel, een andere coureur kreeg een zwart/oranje vlag omdat er wat onderdelen loshingen. Jawel, de vlaggen zijn vrijwel hetzelfde als in de Formule 1, maar compleet anders is de autowissel. Omdat het nog niet lukt om een hele race (in dit geval 45 rondjes) met 1 acculading te rijden, word er halverwege van auto gewisseld. Sommigen doen er lacherig over, anderen halen hun schouders op. Tijdens de Formule 1 kunnen ze geeneens een race afmaken zonder bandenwissel. Maar goed, Frijns was begonnen met zijn opmars in het klassement, toen Lopez zijn auto in het schuimrubber zette bij het uitkomen van een listig krap slingerbochtje. Piquet Jr., die er vlak achter zat en op de eerste plek reed, kon hem alleen ontwijken door de auto er in de buitenbocht naast te zetten, waardoor hij meteen zijn koppositie moest inleveren, maar gelukkig wel zonder schade door kon rijden. Tijdens de safety carsituatie (welke safety car past er beter bij zo’n evenement dan de BMW i8?) gingen veel rijders naar binnen voor een iets vervroegde autowissel. En net als bij de bandenwissels van de F1 kan daar ook wel eens iets mis gaan, zo waren er 2 auto’s die wat haperden en dus tijd en plaatsen verloren. Nadat de safety car van het toneel verdween, was het gek genoeg Piquet Jr. die naar binnen ging voor een autowissel, en daarmee zijn plek in de top 3 weggaf. Frijns kwam even op kop te liggen, en dankzij zijn zuinige rijstijl eerder in de race, hoefde hij nu vrij laat pas te gaan wisselen, waardoor hij terugviel in de staart van de top 10. Net als bij de andere Formule-races is er ook hier continu links in beeld welke rijders op welke posities rijden. In tegenstelling tot de F1 staat er niet hoeveel tienden van seconden ze achterlopen, maar hoeveel % er nog in de accu zit. Dan zie je dus wel verschil tussen de rijders met een wat voorzichtigere en een wat aggresievere rijstijl. Frijns en zijn teammaatje Da Costa hadden het goed voor elkaar, maar een aantal rijders zullen het waarschijnlijk wel benauwd hebben gekregen zo tegen het einde van de race. Waar zowel Da Costa als Frijns nog wat batterij over hadden en dus nog wat plekken konden pakken in de laatste rondes, moesten sommige coureurs wat rustiger aan doen. Onder de 10% word het vakje oranje, en onder de 5% rood, in 1 oogopslag was te zien dat vrijwel alle coureurs (uitgezonderd de 5 uitvallers) met een bijna lege accu de laatste ronde in gingen. Met slechts een paar procenten over reden ze onder de finishvlag door. Heidfeld, die als derde eindigde, zelf met 0%. Met Buemi, Di Grassi en Heidfeld op het podium werd het feestje afgesloten. Het Andretti-team, van Frijns en Da Costa, kwam na deze eerste race op 18 punten in het klassement, door een finish op de vijfde en zesde plek. Doen er verder nog bekende namen mee? En wat zien we daarvan op de weg? Renault bijvoorbeeld, de kampioen van vorig jaar, pakte meteen de eerste plaats in zowel het rijders- als het teamklassement, en heeft in alliantie met Nissan al zo’n 350.000 electrische auto’s verkocht. Ook kwamen er wat Audi-logo’s voorbij, en van Audi weten we dat ze het e-tronlabel voeren voor de electrische en hybride auto’s. En dat Volkswagen groots wil inzetten op electrificatie van het wagenpark. Maar ook Panasonic Jaguar doet mee, en als ik het goed heb onthouden heeft Jaguar al eens wat geëxperimenteerd met een turbine motor, waarom dan niet eens wat uitproberen met electrificatie? Ik weet wel dat 12 november op de agenda word gezet, dan is namelijk de volgende race in Marakesh. Maar voor die tijd zouden we eerst nog even de herhaling van de Formule 1 race in Japan kijken. Helaas begon die niet netjes op de tijd die in de tv-gids in de de tv en op internet stond, en kwamen we tijdens het zappen in de staart van de wedstrijd terecht. Nico Rosberg reed op 1, een stukje daarna kwamen Max en Hamilton die druk in gevecht waren voor de tweede plaat. Max verremde zich een beetje tijdens het rijden van de verdedigende lijnen, waarna Lewis uitweek via een stuk geasfalteerde uitloopzone, en uiteindelijk wisten ze beiden ongeschonden de finishlijn te halen. Wat een wedstrijd! Dat verdraaide puberjong met zijn rode stier tussen de 2 zilveren sterren, het is ongeloveloos *smileys die staan te springen op tafel* gelukkig krijgen we over 2 weken een nieuwe kans om naar Max te kijken, als het hele circus is neergestreken in het land van de ovalraces *dikke smiley die hotdogs eet en “Left! Left! Left! Left!” roept*
