Dakar-quotes: etappe 2

Bij Le Dakar 2017 laat ik na iedere etappe de deelnemers zelf aan het woord. Of, nou ja, ik… Het overgrote deel van deze quotes zijn door Marcel Vermeij verzameld en door Natascha Kayser op papier gezet en doorgestuurd, de Mammoet-berichten komen van Berry Kamphorst. Ere wie ere toekomt.

De Rooy kiest behoudende koers
Etappe 2 van de Dakar 2017 was typisch zo’n dag waarop veel tijd verspeeld kon worden. Dat merkte Ton van Genugten. Hij mocht als tweede beginnen aan de proef van 284 kilometer in de Chaco-regio in Argentinië, maar kwam al vroeg met een lekke band staan. De 10 minuten die dat kostte, wierpen hem naar de zestiende plaats aan het einde van de rit. Gerard de Rooy en Federico Villagra kozen, gewaarschuwd door hun Petronas Team De Rooy Iveco-teamgenoot, voor een behoudende koers. Dat leverde hen respectievelijk de vijfde en zesde tijd op.“Snel en saai”, noemde Gerard de Rooy de etappe van Resistencia naar Tucuman. “Al vrij snel in het begin zagen we Ton staan met een lekke band en dat was het signaal om voorzichtig te zijn. Beter een enkel minuutje inleveren dan er veel verliezen. In het stof was het ook niet echt mogelijk om in te halen. Ik liep vrij snel in op Ales Loprais bijvoorbeeld, maar door het stof kon ik niet dicht genoeg bij hem komen om in te halen.”Vierde algemeen
De Rooy maakte één klein foutje: met de zijkant van de Iveco Powerstar tikte hij een boom aan. Dat leverde een beetje schade op, maar niet dusdanig dat hij er last van had. Met zijn vijfde plaats in de etappe had De Rooy een achterstand van 3.03 op Martin van den Brink, die zijn eerste etappezege behaalde en nu ook het klassement aanvoert. Daarin staat De Rooy vierde op 3.20. Federico Villagra staat op 4.06 op de zevende plaats in de algemene rangschikking.
Ton van Genugten, na de eerste dag nog tweede, tuimelde naar de zestiende plaats. Hij baalde. “Tien minuten verliezen door een lekke band is één ding, maar in die tijd komen er vijf, zes trucks langs en zit je in het stof. Heel jammer.”Inhaalrace
Ook Wuf van Ginkel had daarmee te maken. Doordat hij in de eerste etappe had vastgezeten in de modder, moest hij vanaf plaats 37 starten. “Met zo’n stoet trucks en auto’s voor je, zit je de hele dag in het stof. We hebben er wel wat kunnen inhalen, maar we kunnen veel harder dan vandaag mogelijk was. Heel frustrerend.”Toch maakte Van Ginkel flink wat plaatsen goed. Hij finishte met de 26ste tijd en zit dus morgen alweer ietsje minder ver van Gerard de Rooy en Federico Villagra vandaan. De etappe van morgen is echter maar 199 kilometer voor de trucks. De start voor de trucks is rond 15.30 uur Europese tijd.

Lekke band gooit roet in het eten van Team TonTrans
De ene dag is de andere niet. De vreugde en verrassing na de tweede plaats van Ton van Genugten op de eerste dag van de Dakar 2017 maakten plaats voor teleurstelling op de tweede dag. Al vrij vroeg in de tweede etappe kregen Van Genugten, Anton van Limpt en Bernard der Kinderen te maken met een lekke band. Die leverde hen uiteindelijk 13 minuten achterstand op de winnaar op.Omdat de etappe tussen Resistencia en Tucuman een snelle proef was, over stoffige paden, hakten die 13 minuten er behoorlijk in. Van plaats 2 tuimelde Van Genugten naar plaats 16 in het klassement; dezelfde positie als waarop hij finishte. “In zo’n snelle etappe zit alles kort bij elkaar”, vertelde Van Genugten bij aankomst in het bivak in Tucuman. “Een band wisselen kost maar acht of negen minuten, maar in een etappe als deze is dat killing. In die tijd komen er vijf, zes trucks langs en kom je in het stof te zitten. Dan kom je er niet meer voorbij.”
Wat er nou precies was gebeurd, wist Ton van Genugten ook niet. “Ik moest een paar keer hard afremmen, omdat er paarden overstaken. Toen merkte Bernard dat de band rechtsvoor slap stond. Hij heeft geprobeerd bij te pompen, maar dat lukte niet.”

Mogelijk straftijd
In een speedzone, waar een beperkte snelheid geldt, besloot Van Genugten in de schaduw van een boom te stoppen om de band te wisselen. “Dat ging vrij vlot, maar na het wisselen van zo’n band zit je nog vol adrenaline, dus ik reed vol gas weg. Stom, want het was een speedzone en dan is dat niet zo slim. Ik hou er dus rekening mee dat ik nog wel een paar minuten straftijd aan mijn broek heb. Dat kan er ook nog wel bij…”
Omdat hij vorig jaar ruimschoots in de top 10 is gefinisht en de Dakar van 2017 ook hoog in het klassement is begonnen, heeft Van Genugten recht op drie ‘jokers’. Die maken het mogelijk om bij een slecht dagresultaat meteen achter de top 10 te starten. “Ik denk dat ik die maar ga inzetten”, peinsde Van Genugten. “De etappe van morgen is met 199 kilometer geen dag waarop je vanaf de zestiende plaats veel kunt goedmaken, maar als ik vanaf de elfde plaats kan starten, kan dat wel schelen. Die ene lekke band kan me nog goed dagenlang achtervolgen.”

Martin van den Brink schrijft geschiedenis
Martin van den Brink heeft in de tweede etappe van de Dakar Rally 2017 geschiedenis geschreven. De kopman van Mammoet Rallysport won de special over 284 kilometer. De Harskamper in de Renault Sherpa maakte de dubbelslag compleet door ook de leiding in het klassement over te nemen. ,,Ik ben heel erg blij. Deze zege hebben we dik- en dik verdiend.´´

De vreugde in het kamp van Mammoet Rallysport was groot toen Martin van den Brink, Marcel Blankestijn en Daniel Kozlovský dinsdagavond in het bivak arriveerden. ,,We hebben een verdiende zege behaald. Deze overwinning is voor iedereen van ons team. We hebben nu echt laten zien dat we het kunnen. Dat geeft een onbeschrijfelijk goed gevoel.´´

De mannen van Mammoet Rallysport trokken en passant een lange neus naar de critici. ,,We hebben eindelijk laten zien waar we toe in staat zijn. Ik wist het al langer, maar we moesten het een keer laten zien.´´

In de tweede etappe liet Van den Brink zien wat hij in zijn mars heeft. De Harskamper opende achter Kolomy en Van Genugten. ,,Van Genugten kreeg een lekke band. Kolomy reed zes minuten voor ons. We hebben wel veel auto´s ingehaald waardoor er nog veel stof was.´´

In de klassementsproef op weg naar San Miguel de Tucumań liet Martin van den Brink er geen gras over groeien. ,,We openden fel. We hebben volgas gereden. Het was een snelle proef met gevaarlijke stukken. De stukken met water aan beide kanten en de soms diepe gaten maakten het link. De bleven gelukkig uit de problemen en ook de truck was fantastisch.´´

Martin van den Brink, Marcel Blankestijn en Daniel Kozlovský waren ruim twee minuten sneller dan de Rus Dmitry Sotnikov in de Kamaz. Peter Versluis werd derde (op 2 minuten en 52 seconden). De Bulgaar Viazovich eindigde als vierde, net voor Gerard de Rooy. De titelverdediger moest in de tweede etappe over 284 kilometer 3 minuten en 3 seconden prijsgeven op de ontketende Van den Brink.

In het algemeen klassement heeft de kopman van Mammoet Rallysport 3.09 minuten voorsprong op Sotnikov. Kolomy (3.11), De Rooy (3.20) en Versluis (3.29) volgen de formatie in de Renault-Sherpa op geringe afstand. Pascal de Baar is 14e algemeen. Hij heeft 8.19 achterstand op zijn kopman.

´Opsteker voor het hele team´
Voor Martin is vooral de bevestiging van zijn vermoeden een belangrijke stap. ,,Je kunt niet altijd blijven roepen dat het kan en het vervolgens niet laten zien. Daarom ben ik ook zo vreselijk blij voor alles en iedereen die in dit team is blijven geloven. Het is echt een opsteker voor het hele team. Vandaag waren we niet te stoppen. Het zit op dit moment gewoon allemaal mee. De truck is goed, wij doen het goed. We kunnen op tijd naar bed en het team draait op alle fronten uitstekend. We hebben enorm veel tijd en energie gestoken in dit project. Nu hebben we eindelijk de beloning.´´

Bij terugkeer in het bivak keerde ook het gevoel voor humor bij de 46-jarige Harskamper al snel weer terug. ,,Deze overwinning is vooral ook heel belangrijk voor het team omdat we nu eindelijk van het gezeur van Pascal af zijn. Hij dacht lange tijd het alleenrecht op een dagzege te hebben. Dat is nu gelukkig ook verleden tijd,´´ aldus een lachende Martin. Pascal de Baar was er als de kippen bij om zijn kopman te feliciteren. ,,Het is 1-1. Een hele mooie dag voor het team.´´De Baar had eveneens alle reden om tevreden te zijn. De snelle assistent stuurde de Renault front truck naar een uitstekende 14e plaats. ,,We hebben een Kamaz ingehaald en kwamen later achter Van den Heuvel. Daar kon ik niet langs en reed lang in het stof. Aan het eind wilde ik nog stoppen voor Gert Huzink, maar dat was niet meer mogelijk op die plaats. We hopen dat Gert de schade op tijd kan repareren. Ik denk dat de naaf er onderuit ligt,´´ aldus Pascal de Baar.

Volgens de snelle man uit Beekbergen hoeft het team niet bang te zijn. ,,Gert krijgt hulp van de allerbeste monteur in het hele circus. Ed Wigman en zijn manschappen gaan de equipe van Huzink weer op weg helpen. Hoewel het veel tijd kost hebben ze nog even de tijd. Ze moeten morgenochtend voor 9.00 uur in het bivak zijn,´´ zo wist Pascal rond de klok van 19.00 uur (plaatselijke tijd) vanuit het bivak te vertellen.

´Zo hard mogelijk rijden´
Martin van den Brink en zijn co-piloten beginnen morgen als eerste aan de derde etappe. ,,Een nieuwe ervaring. Ik kijk er naar uit. We hebben niemand voor ons dus geen last van het stof van een ander. Ik ga net als vandaag zo hard mogelijk proberen te rijden en geconcentreerd te blijven. In deze vorm kan het zomaar weer gebeuren dat we een gooi doen naar de winst in de etappe.´´

De derde rit in de Dakar Rally gaat van San Miguel de Tucumán naar San Salvador de Jujuy. De rit telt 757 kilometer. De klassementsproef is net geen 200 kilometer lang. Martin van den Brink en zijn manschappen beginnen om 15.30 uur (Nederlandse tijd) aan de derde etappe.

Versluis ziet opmars naar dagzege gedwarsboomd
Tot ver over de helft van de tweede etappe van de Dakar 2017 leek Peter Versluis zijn MAN naar de dagzege te sturen. Op het tweede gedeelte van de 284 kilometer lange proef over de pampa’s in het noorden van Argentinië werd zijn opmars echter gestuit door Eduard Nikolaev. Versluis moest genoegen nemen met de derde plaats, op drie minuten van de winnende tijd. Zijn EVM-teamgenoot Hans Stacey reed behoudend naar de zevende tijd, Artur Ardavichus werd negende.Het was spijtig dat Versluis de dagzege aan landgenoot Martin van den Brink moest laten, maar dat was hem liever dan dat er een Kamaz had gewonnen. Het scheelde niet veel of Dmitry Sotnikov was er met de overwinning vandoor gegaan en die zou hij dan te danken hebben gehad aan teamgenoot Nikolaev. De Russen speelden in de tweede etappe al meteen hun teamspel. “Het begin was super”, vertelde Versluis vanaf de massagetafel in het bivak van Tucuman. “Al na een half uurtje zat ik achter Nikolaev, die twee minuten vóór mij was gestart. Toen ik serieus begon aan te dringen, ging hij vertragen. In het stof kon ik er met geen mogelijkheid voorbij. Zo heeft hij me de hele tijd opgehouden.”

Kwartier straftijd
Alsof dat nog niet frustrerend genoeg was, kreeg Versluis te horen dat hij een kwartier straftijd krijgt. Bij aankomst in het bivak na de eerste etappe bleek dat de straps, die de uitslag van de veerweg van de truck beperken, waren afgebroken. Een grotere veerweg biedt voordeel en dus kreeg Versluis een penalty opgelegd. “Die drie minuten van de etappe doen me niet zo’n pijn, al had ik natuurlijk liever gewonnen. Maar die vijftien minuten, dat is echt heel zuur.”
Wat de straf betekent voor het klassement, is nog niet helemaal duidelijk. Voorlopig staat Versluis nog op de vijfde plaats op 3.29 van klassementsleider Martin van den Brink. Hans Stacey bezet daarin de achtste plaats op 4.15. De problemen met de vering en blokkerende voorwielen die hem in de eerste etappe hinderden, waren opgelost, maar Stacey begon bewust voorzichtig aan de etappe om het vertrouwen en het gevoel weer op te bouwen.Midden op het pad
In het stof was het lastig rijden, ondervond Stacey. Vooral omdat er nog een heleboel auto’s op het parkoers reden en dat waren natuurlijk niet de snelste en meest ervaren deelnemers. “Het wordt duidelijk uitgelegd wat de functie van de sentinel is: een signaal dat aangeeft dat er een snellere deelnemer aankomt die er langs wil. Dan behoor je opzij te gaan om die snellere er langs te laten. Maar die lui hadden dat blijkbaar nog niet goed in de gaten. Eentje presteerde het zelfs om midden op het pad stil te staan, in het stof. Ik zag ‘m nog maar net op tijd en ben er rakelings langs gegaan. Als het tien centimeter was, was het veel. Ik heb nog minutenlang met mijn hart in mijn keel gereden.”

Kamazzen zitten Maurik van den Heuvel dwars
‘Als’ telt niet in de Dakar, maar anders had Maurik van den Heuvel een fraaie top 5-klassering kunnen noteren in de tweede etappe. Het werd uiteindelijk een twaalfde tijd en dat lag in de eerste plaats aan twee Russische Kamazzen die de DakarSpeed-truck vol in het stof zetten. “Dat was onbegonnen werk.”

Het eerste deel van de 284 kilometer lange proef in de Chaco-regio was veelbelovend voor Van den Heuvel. Op de tussentijdse meetpunten reed hij rond de vijfde tijd. Van den Heuvel had de snelheid er zo goed in zitten, dat hij snel inliep op de Kamazzen van Anton Shibalov en Airat Mardeev, die voor hem waren gestart. “We hebben ze een tijdje opgejaagd, maar het was wel duidelijk dat ze me er never nooit langs zouden laten. Het was eigenlijk onbegonnen werk, dus hebben we besloten het risico niet te nemen. Als je er te dicht op zit, rijd je vol in het stof en zie je helemaal niks. Ik had geen zin om in een gat te klappen en de auto krom te rijden. Dus zijn we op gepaste afstand aangehaakt.”70 procent vermogen
Of het door het stof kwam of door de verzengende hitte, kon Van den Heuvel niet zeggen, maar in het laatste uur verloor de Scania Torpedo power. Op 70 procent van het vermogen reed hij naar de finish. “Bij de start was het al 47 graden. Echt niet te harden. En dan moet je pak nog aan, helm op, handschoenen aan. Als je eenmaal op weg bent, wint de adrenaline het toch wel, maar heel comfortabel was het niet.”
Tot verbazing van Van den Heuvel en zijn navigator Peter Kuijpers kregen de deelnemers bij de briefing voor de derde etappe te horen dat ze zich warm moeten aankleden en rekening moeten houden met kou. “Dat kun je op zo’n moment, terwijl het zweet van je rug gutst, nauwelijks geloven.” In de derde etappe komen de deelnemers terecht op een hoogte van 4900 meter. Van den Heuvel is er niet bevreesd voor. “Vorig jaar heb ik weinig last gehad van de hoogte. De auto had er wel veel moeite mee, maar de techneuten hebben me bezworen dat de motor goed zou moeten reageren op de ijle lucht. We zullen het vanzelf merken.”

Vick Versteijnen maakt vijf plekken goed
Het leek onwaarschijnlijk, gezien het vele stof op het parkoers van de tweede etappe, maar Vick Versteijnen slaagde er toch in om maar liefst vijf plekken goed te maken. Met een keurige 22ste tijd stuurde hij de Scania Torpedo over de vlaktes van de Chaco-regio in Argentinië. “Vasthouden zo en aan de gang blijven”, sprak Versteijnen strijdlustig in het bivak van Tucuman.

Maar weinig trucks slaagden er in om tijd en plaatsen goed te maken in de 284 kilometer lange etappe. Maar waar de een verliest, wint de ander en dat verhaal ging ook op voor het TopTrucks-team. Ze deden er zelf ook genoeg voor. “We hebben toch wat trucks en een heleboel auto’s kunnen inhalen”, vertelde Versteijnen. “Dat was niet zonder risico. Op sommige stukken zag je door het stof helemaal niks. Door naar de boomtoppen te kijken, konden we volgen hoe het pad liep.”

Vertrouwen groeit
Dat hij, nadat koelingsproblemen op de eerste dag hem terug hadden geworpen, toch weer een beetje naar voren had weten te komen, gaf Versteijnen veel vertrouwen. “Vooraan is het veld heel sterk. Er wordt daar zo hard gereden, dat het moeilijk is om daar bij in de buurt te komen. Maar we zijn er toch in geslaagd. Met de nieuwe mensen in de cabine – navigator Tom de Leeuw en monteur Aart Schoones – loopt het ook steeds beter. Dat is erg fijn.”
Van de warmte had Versteijnen niet veel last gehad. “We hebben een waaiertje van tien euro van de Aldi in de cabine gehangen. Dat is de beste investering ooit.” De hoogte in de derde etappe – tot 4900 meter – zou ook geen problemen moeten geven. “Gewoon goed slapen, goed eten, goed drinken en dan komt het allemaal wel in orde. Ik ben vooral benieuwd hoe de auto zich houdt op die hoogte.”

Hitte geeft Jos Smink weer problemen
Nadat hij in de eerste etappe al zo’n last had gehad van de enorme hitte in het noorden van Argentinië, was het ook in de tweede etappe de warmte die Jos Smink problemen gaf. Deze keer had hij er zelf minder van te lijden, maar was het de motor van de Ginaf die pufte van de hitte. “Er had misschien iets meer ingezeten dan de zeventiende plaats”, constateerde Smink in het bivak in Tucuman.

Door de enorme warmte – bij de start van de proef voor de trucks was het bijna 47 graden – werd de motor van de Ginaf te heet. “En dan springt ‘ie in een noodloop. De motor houdt dan in. Dat hebben we een keer of twaalf, dertien gehad. De enige manier is om ‘m dan te laten afkoelen voordat je weer verder kunt”, vertelde Jos Smink. “Maar dat iedere keer laten afkoelen, kost natuurlijk wel veel tijd.”
Er was weinig te doen aan het euvel. Ook monteur Peter Nieuwenburg kon er niets mee. “En in die hitte heeft het al helemaal geen zin om je te gaan zitten opvreten”, wist Smink. “Op een gegeven moment heb ik ‘m in de ‘weg-modus’ gezet. Dan maakt de motor iets minder toeren en toen ging het beter.”

Van het stof op de snelle paden had Smink weinig last gehad. Een heel spannende proef vond hij het ook niet. “Het was zo’n dag waar je doorheen moet. Op die inhoudende motor na, hebben we best fijn gereden. De tijd is ook nog helemaal niet verkeerd. Maar er had meer ingezeten, dat denk ik wel.”
Op de rijdersbriefing kreeg Smink te horen dat er in de derde etappe van hitte geen sprake meer is. Integendeel: de rijders kregen het advies warme kleding mee te nemen, want de etappe klimt naar een hoogte van 4900 meter en daar is het koud. “Dat is raar om te horen als het nog zo enorm warm is.”

Tilburgs op veilige afstand door tweede etappe
Meteen toen hij het bivak in Resistencia uit reed, voelde Frank Tilburgs al het verschil. De monteurs van Team Tilburgs Truckparts hadden lang doorgewerkt om de DAF een betere balans te geven en het rijden voor de bemanning wat comfortabeler te maken. “Daar zijn ze uitstekend in geslaagd”, glunderde Tilburgs aan de andere kant van de etappe, in het bivak in Tucuman.

Het was even stevig doorwerken, maar Tilburgs plukte in de 284 kilometer lange proef de vruchten van de inspanningen van zijn monteurs. Vooral de aanpassingen aan de vering waren goed te merken. “Een enorm verschil. Het reed zo veel lekkerder. Dat zit je ook veel ontspannener achter het stuur.”

Met de 24ste tijd was Tilburgs dan ook dik tevreden. Op de snelle paden in het noorden van Argentinië was het behalve heet ook erg stoffig en in die omstandigheden is een foutje snel gemaakt. “Dat willen we niet meemaken, dus we hebben even terug geschakeld. Inhalen kan toch niet in dat stof, dus we zijn op veilige afstand achter onze voorganger gebleven, zodat we goed zicht hadden. De rally begint nu pas, dus ik ga me nu niet druk lopen maken over een positie of een minuutje meer of minder.”

Dat het vanaf nu voorlopig minder heet wordt, is alleen maar een welkom gegeven. De derde etappe brengt Tilburgs en zijn mannen naar een hoogte van 4900 meter. “Maar daar hebben we op getraind, dus dat zou geen probleem mogen zijn”, blikte hij vol vertrouwen vooruit op de dag die komen gaat.

Boom bezorgt monteurs en Jan van de Laar werk
“Ik heb zelf schade gereden, dus moet ik ook zelf helpen het weer in orde te maken.” Jan van de Laar nam alle schuld op zich voor de kreukels in zijn DAF. Tot diep in de nacht waren Van de Laar en de monteurs van het team aan het werk om de truck te repareren. Het zag er dramatischer uit dat het was, maar een boel werk was het wel.

Ergens in de eerste helft van de 284 kilometer lange tweede proef was het mis gegaan. In het stof zagen Jan van de Laar en de zijnen een draai naar links over het hoofd. “Ik probeerde nog te corrigeren, maar dat was al te laat”, vertelt Van de Laar in het bivak van Tucuman, tussen het sleutelen door. “De beste optie was rechtdoor. Daar stonden wat bomen. We hebben de minst erge uitgezocht om de truck tegenaan te parkeren. Met een snelheid van 120+ zijn we er goed vanaf gekomen. De boom trouwens ook.”Het was een narrow escape en nadat de mannen hadden vastgesteld dat er niets méér was dan blikschade, hadden ze even tijd nodig om van de schrik te bekomen en de hartslag weer op een aanvaardbaar peil te krijgen. “De cabine aan de bestuurderskant – mijn kant dus – zit in elkaar en de aluminium buizen van de laadbak zijn krom”, somt Van de Laar op. “Ik voel me zo bezwaard dat ik de monteurs zo veel werk geef, dat ik vind dat ik ook moet meehelpen. Het is hier zelfs zo laat op de avond nog bloedheet en die mannen staan volle bak te beuken en te sleuren. Ik heb zelf de schade gemaakt, dus moet ik ook zelf helpen het weer in orde te maken.”

Willems en Van Pelt buffelen door blubberdag
Maik Willems dacht dat hij wel al wat gezien op het gebied van modder, maar na afloop van de tweede etappe van de Dakar 2017 schatte hij de Toyota zo’n 400 kilo zwaarder in dan bij de start van de 274 kilometer lange proef. “Dit was wel een heel bijzondere dag, met blubber, stof en toestanden. Alles zat dichtgeplakt en aangekoekt.”De regen van de afgelopen weken in het noorden van Argentinië had de paden waarover de auto’s, motoren en trucks moesten op veel plaatsen veranderd in modderpoelen. Vorig jaar hadden Willems en zijn navigator Rob van Pelt dat ook wel meegemaakt, maar niet zo erg als deze keer. “Dan reed je door een riviertje en was het weer schoon. Nu bleef die blubber overal vastkoeken en het stof plakte er ook nog eens in. De auto kon zijn temperatuur niet meer kwijt, dat bleef hangen op 95 graden. De koppeling bleef hangen. Het was niet storend, maar wel bijzonder. Het was echt een rare blubberdag.”
Die blubberdag sloot het Bastion Hotels-duo af met de veertigste tijd, op iets meer dan een uur achterstand van dagwinnaar Sébastien Loeb. De Unimog van Kornelis Offringa en Thomas de Bois kwam als 39ste van de trucks over de streep.Nachtje op hotel
In het bivak in Tucuman aangekomen bleek dat de servicetruck van het team nog onderweg was. De assistentiekaravaan had een tocht van ruim 700 kilometer, waarvoor een uur of tien rijden was ingecalculeerd, maar een lekke band had de truck aanzienlijk vertraagd. Behalve reserve-onderdelen, gereedschap en apparatuur voor het onderhoud van de Toyota en de Unimog heeft die truck ook de persoonlijke spullen, slaapzakken en tentjes van het hele team bij zich. “De truck zal hier niet voor twee uur vannacht zijn en wij moeten om zeven uur morgenochtend weer vertrekken. Dan zal je zien dat hij nog een uur later is ook. Ik lig het liefst lekker in mijn tentje, maar we hebben nu toch maar een hotel geregeld, zodat we een paar uur kunnen slapen. De jongens van de Jeep zijn al begonnen met sleutelen en we hebben een goede relatie met de buren, dus we kunnen altijd wat lenen.”

De hoogte in
Voor de derde etappe is het wel belangrijk om goed uitgeslapen en fit te zijn. Niet alleen omdat het een lange dag wordt (780 kilometer in totaal met 364 kilometer geklokt), maar ook een pittige qua rijden, met tal van rivierbeddingen die doorkruist moeten worden. “Als ik me goed herinner, is het wel een mooie etappe”, meende Willems. “Op een plateau en dat is hoog, op zo’n 4900 meter begreep ik net bij de briefing. Veel hoger kunnen we ook niet, geloof ik. Het is een flinke overgang, maar wel lekker fris. Hoeven we niet meer te schelden op de airco, maar kunnen we zeuren over de verwarming. De hoogte is geen probleem. Vorig jaar moesten ze ons vertellen dat we op die hoogte zaten. Godzijdank hebben we er geen last van, want als je er wel last van hebt, kun je er goed beroerd van worden en daar kun je weinig aan doen.”

Van Loon houdt zich stevig staande in top 10
Met een negende tijd, op 9 minuten van dagwinnaar Sébastien Loeb, heeft Erik van Loon zich stevig staande gehouden in de top van de Dakar. De tweede etappe (275 kilometer tegen de klok) was snel en bij vlagen gevaarlijk. Van Loon haalde met de Toyota topsnelheden van 197 kilometer, maar beleefde op de modderige paden ook een paar hachelijke momenten.

De etappe van Resistencia naar Tucuman in de Chaco-regio in Argentinië was zo snel, dat de eerste twintig auto’s sneller waren dan de winnaar bij de motoren. Het was een compleet nieuwe route, die op veel geheimen bleek te herbergen. Door de vele regen van de afgelopen weken waren de paden modderig en glad. “En daarmee ook gevaarlijk”, vertelde Van Loon bij aankomst in het bivak. “Het is best eng als je met dik 180 aan komt rijden en die grote plas een diep gat met modder blijkt te zijn. Ik heb een paar keer gas terug genomen, want ik hoef niet zo nodig de held uit te hangen.”

Het ging ook lang niet bij iedereen goed. Xavier Pons, als tweede gestart, moest de strijd staken wegens een afgebroken wiel. Vooral in het tweede deel van de proef, in een bosachtig gebied met veel modder, was het soms link. De Toyota kwam een paar keer dwars op het pad te staan. “Eén keer was ik de auto bijna kwijt, toen de achterkant begon te glijden”, vertelde Van Loon. “Het scheelde een haar of ik had tegen een boom gezeten.”Juist in dat deel maakte Van Loon tijd goed op een aantal concurrenten (Romain Dumas, Cyril Despres) die aanvankelijk sneller waren. Op het tweede checkpoint had Van Loon de twaalfde tijd staan, bij het derde checkpoint was hij tiende. In het slotstuk verloor hij wat tijd, dacht hij. “Daar kwamen we achter de langzamere motoren en quads te zitten in een soort van zandstorm. Vooral de quads hielden ons ontzettend op en gingen niet aan de kant. Ik snap dat het niet fijn is om ingehaald te worden, maar ik geloof niet dat die jongens begrijpen in wat voor levensgevaarlijke situatie ze zichzelf brengen. Zij rijden 110, wij 190. Dan ben je dom bezig als je in het stof midden op het pad blijft rijden.”

Uiteindelijk bleek het met het tijdverlies wel mee te vallen. Van Loon reed exact dezelfde tijd als Dumas, maar met startnummer 510 werd hij als negende geklasseerd en de Fransman met 518 als tiende. In het klassement bezetten Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar na twee etappes de negende plaats, tot grote tevredenheid van Van Loon. “We doen goed mee in een extreem sterk veld. We hebben ook vandaag weer een paar grote jongens achter ons gehouden. Gisteren al Stéphane Peterhansel, vandaag onder anderen Cyril Despres. Dat is een goed gevoel, vooral ook omdat we er niet overdreven veel moeite voor moeten doen. Ik rijd niet boven mijn kunnen. Het rijden ging super. Met deze auto is het sowieso een feest.”

Van Werven op cruise control door etappe
De Dakar Rally rijden op het gemak is mogelijk. Dat bewees Gerrit van Werven in de tweede etappe: een snelle proef, waarop de snelste trucks bijna voortdurend op de maximale snelheid van 140 kilometer reden. “Nergens voor nodig”, vond Van Werven. “Met 120, 125 kom je er ook.” Met de 28ste tijd kwam de Rainbow-truck aan in het bivak van Tucuman, waar vandaag alweer de derde van start gaat.

“Als ik cruise control had gehad, had ik ‘m aangezet”, zei Van Werven. “Maar eigenlijk was het niet nodig, want we hebben heel constant gereden. Maar een paar keer hebben we de 140 aangetikt. Constant rijden leverde gewoon het meeste op. Meer dan heel hard rijden, want daar komen maar ongelukken van.”
Van het stof had Van Werven op die manier weinig last gehad en met de hitte viel het ook wel mee. Dat was in de eerste etappe erger geweest. “Misschien omdat deze proef minder intensief was dan die eerste”, vermoedde hij. “De banden werden wel erg warm. Ook dat was een reden om de snelheid constant te houden.”
Die warmte is vanaf vandaag voorlopig even voorbij. De derde etappe gaat de hoogte in: tot bijna 5000 meter. De deelnemers kregen het advies van de organisatie om warme kleding mee te nemen. “Ik stop wel een truitje in mijn tas”, meldde Van Werven nuchter als altijd.

Foto’s: Rallymaniacs, Van Loon, Iveco, Condor Media.