Bij Le Dakar 2017 laat ik na iedere etappe de deelnemers zelf aan het woord. Of, nou ja, ik… Het overgrote deel van deze quotes zijn door Marcel Vermeij verzameld en door Natascha Kayser op papier gezet en doorgestuurd, de Mammoet-berichten komen van Berry Kamphorst. Ere wie ere toekomt.
Platte banden kosten Gerard de Rooy veel tijd
Gerard de Rooy heeft veel tijd verloren in de derde etappe van de Dakar Rally. De winnaar van 2016 had in het eerste deel van de proef een probleem met het bandensysteem van zijn Iveco Powerstar. “Daardoor liepen drie banden leeg”, vertelde Gerard de Rooy. “En die konden we dus ook niet oppompen.” De Rooy finishte op een achterstand van 34.16 van dagwinnaar Eduard Nikolaev. In het klassement duikelde hij naar de dertiende plaats.
De derde etappe, van Tucuman naar Jujuy, richtte een slachtpartij aan in de diverse klassementen. De Rooy was zeker niet de enige die (veel) tijd verloor. Ook miste een aantal rijders, onder wie in elk geval Ton van Genugten en Wuf van Ginkel, een verborgen waypoint waarop 20 minuten straftijd staat.
De proef van 199 kilometer was in twee delen gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. De Rooy kwam al vrij vroeg in het eerste deel in de problemen. Eerst liepen de achterbanden leeg. De Rooy en zijn crew konden die wisselen met de twee reservewielen die ze bij zich hadden. “Maar vervolgens liep ook een van de voorbanden leeg. We zijn zes keer gestopt om die handmatig bij te pompen.”
Op de verbindingsweg ruilde De Rooy zijn twee lege banden met twee goede van Wuf van Ginkel. “Het tweede deel ging probleemloos”, zei De Rooy. “Ik kon stevig doorrijden, zodat ik niet nog meer tijd verloor, maar op een paar lastige stukken heb ik voorzichtig aan gedaan om te voorkomen dat ik lek reed. Op hoogte, in de ijle lucht, hield de Powerstar zich fantastisch.
Buiten het bandeneuvel van Gerard de Rooy reed Petronas Team De Rooy Iveco een uitstekende etappe. Ton van Genugten leek op weg naar een winnende tijd, maar moest genoegen nemen met de derde plaats op 1 minuut en 1 seconde van Nikolaev, maar hij kreeg nog straftijd wegens het missen van een verborgen waypoint. “Het ging super. Dit was helemaal mijn etappe. We zaten op de hielen van Nikolaev in het stof. De helikopter die laag boven ons vloog, maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt bij het volgende waypoint. Het zou minstens evenveel tijd kosten om terug te rijden, terwijl we net Nikolaev voorbij waren en stofvrij konden rijden. Die gok hebben we dus maar genomen, maar het is wel jammer.”
De penalty betekende dat Van Genugten in het klassement op 12 uitkomt, op minder dan een minuut voor De Rooy
Ook Wuf van Ginkel bleek hetzelfde waypoint te hebben gemist. De snelle assistentie van Team De Rooy had een prima dag en noteerde de tiende tijd, op 13 minuten van de winnaar. Maar ook hij kreeg dus met een penalty van 20 minuten, waardoor hij als zestiende in de uitslag kwam te staan en als 22ste in het klassement.
Federico Villagra is daarmee nu de best geklasseerde Iveco in de algemene ranglijst, op de derde plaats op slechts 4 minuten en 7 seconden van lijstaanvoerder Eduard Nikolaev. Door de straftijd voor Van Genugten schoof Villagra in de uitslag van de etappe op naar de derde plaats.
Van Genugten baalt van gemist waypoint
Ton van Genugten ging als een speer in het eerste deel van de derde etappe van de Dakar Rally. Een tijd lang lag hij op een winnende koers. Uiteindelijk moest hij genoegen nemen met de derde tijd, op 1 minuut en 1 seconde van dagwinnaar Eduard Nikolaev. Daar komt nog een straftijd van 20 minuten bij, wegens het missen van een verborgen waypoint. “Tegen de tijd dat we ontdekten dat we het hadden gemist, kostte het al meer tijd om terug te rijden”, vertelt Van Genugten na de finish van de proef.
Het was voor het eerst in de lange carrière van navigator Anton van Limpt dat hij een waypoint miste. Juist in deze etappe, waarin Team TonTrans veel tijd leek goed te maken, was dat een bittere pil. “Het ging super. Dit was helemaal mijn etappe, heel technisch”, vertelt Van Genugten. “We waren zaten al heel snel op de hielen van Nikolaev, maar we konden er in het stof niet voorbij. De helikopter die laag boven ons vloog, maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt bij het volgende waypoint. Het zou minstens evenveel tijd kosten om terug te rijden, terwijl we net Nikolaev voorbij waren en stofvrij voorop konden rijden. Die gok hebben we dus maar genomen, maar het is wel jammer.”
De proef van 199 kilometer was in twee delen gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. Bij het ingaan van de verbinding was de achterstand van Van Genugten nog 18 seconden, in het tweede deel werden de verschillen groter. “Dat was een WRC-achtige piste. Mooi en snel, maar ik kwam achter Hans Stacey te zitten en die ging pas na een keer of twintig sentinellen opzij. Dat zal net het verschil geweest zijn tussen winnen of derde worden.”
Voorlopig staat Van Genugten achtste in het klassement, maar daar zijn de 20 strafminuten nog niet in meegerekend. Wel de 3 minuten die hij in de tweede etappe aan zijn broek kreeg wegens te hard rijden. “Er zijn er meer die datzelfde waypoint hebben gemist, dus het klassement zal nog wel op z’n kop gaan”, verwachtte Van Genugten. “Geen idee waar we dan uitkomen. Toch jammer, want in één dag van 16 naar 8 was mooi geweest.”
Update: De straftijd betekent dat Van Genugten als twaalfde wordt geklasseerd in zowel de etappe als het klassement, op minder dan een minuut voor Gerard de Rooy. De leiding in de klassement gaat na een penalty voor Kolomy naar Nikolaev.
´Woensdag-gehaktdag´ voor Team Mammoet: Pascal de Baar blijft als enige overeind in derde etappe
De wetten van de Dakar Rally zijn even onverbiddelijk als ondoorgrondelijk. Het team van Mammoet Rallysport huilde dinsdag tranen van geluk. Een dag later vloeiden er opnieuw tranen. Maar in dit geval van teleurstelling. Koploper Martin van den Brink kreeg een overdosis aan mechanische problemen te verwerken.
De Harskamper begint met grote achterstand aan het vervolg van de Dakar Rally. Teamgenoot Gert Huzink beet letterlijk en figuurlijk in het stof en moest het strijdtoneel verlaten. Het was ´woensdag-gehaktdag´ voor de mannen van Mammoet Rallysport.
De ene dag is de andere niet. In de Dakar Rally weet iedereen dat die regel meerdere keren per editie om de hoek komt kijken. Dat Mammoet Rallysport woensdag zo hard getroffen zou worden had niemand in het Harskampse rallykamp kunnen vermoeden. Het was een ouderwetse bijltjesdag in Zuid-Amerika.
Na de sensationele triomf in de tweede etappe ging het volledig mis. De kopmannen van Mammoet werden woensdag geroosterd en gefileerd. De equipe van Martin van den Brink kwam in het tweede deel van de etappe van San Miguel de Tucumán naar San Salvador de Jujuy stil te staan. ,,De injector is kapot. De monteurs kunnen het maken maar dat gaat een tijdje duren,´´ zo meldde Steven van de Craats namens Mammoet Rallysport vanuit het bivak.
Een aanrijding met een auto in de tweede etappe is het eindstation van Gert Huzink in de Dakar geworden. Huzink raakte de Toyota Hilux van Ramon Nunez, daarbij brak het complete voorwiel af. Met man en macht werd gewerkt om Huzink weer aan de start te krijgen, maar dat bleek niet mogelijk. ,,We zijn zwaar teleurgesteld,´´ zo verklaarde de 45-jarige rallyfanaat. ,,We hebben het bivak niet meer op tijd gehaald en dan lig je uit de rally. We hebben er echt alles aangedaan maar helaas. Ed Wigman en zijn co-piloten Joel Ebbers en Hendrik-Jan Slijkhuis in de assistentietruck hebben ook hun uiterste best gedaan. Maar helaas tevergeefs.´´
Voor Almeloër Gert Huzink, navigator Rob Buursen en de Kootwijkerbroekse monteur Richard Mouw kwam er onverwachts een einde aan een mooi avontuur. Het Riwald moest als extra ondersteuning dienen in de jacht op succes. Het team Mammoet-Riwald-Rallysport werd dinsdag in de tweede etappe al beloond met de overwinning van Martin van den Brink. Ook Huzink leek zich thuis te voelen in de Renault. ,,We reden rond de top tien. Het ging uitstekend.´´
Na het afscheid van Huzink is Pascal de Baar de enige snelle assistent voor Martin van den Brink. De Baar onttrok zich woensdag aan alle ellende en eindigde op een uitstekende achtste plaats. Na de pech van Martin van den Brink en het uitvallen van Gert Huzink is De Baar met een negende positie in het klassement de vaandeldrager van Mammoet.
Hans Stacey neemt geen risico’s op ‘bijltjesdag’
De strategie van Hans Stacey deze Dakar Rally is een beetje anders dan anders. De coureur van het EVM Rallyteam gaat nog niet op, zoals hij het zelf noemt, maximum attack, maar begint behoudend en bouwt het langzaam op. Zo ook in de derde etappe, die zich gedurende de dag ontpopte als een ‘bijltjesdag’. Stacey en EVM-teamgenoot Peter Versluis kwamen er zonder kleerscheuren doorheen, met respectievelijk de vijfde en zesde tijd.
De etappe van Tucuman naar Jujuy had een proef van 199 kilometer, die in twee delen was gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. “Ik had al begrepen dat het qua navigatie lastig zou worden en er met name in het eerste, technische gedeelte makkelijk fouten gemaakt konden worden. Daarom ben ik heel behoudend vertrokken.”
In het eerste deel, waar een verborgen waypoint in zat – een nieuwigheidje van wedstrijddirecteur Marc Coma – maakten Stacey en navigator Hugo Kuppen een klein foutje. “We zijn een stukje verkeerd gereden”, vertelde Stacey. “Het heeft vijf of zes minuten gekost om de juiste route én het waypoint te vinden. Geeft niet. Er zijn er die het waypoint hebben gemist en een straftijd van twintig minuten hebben gekregen.”
Snelheid in de gaten houden
Stacey had het onderweg drukker met letten op zijn snelheidsmeter dan met de route. De speedsensor van de MAN deed het niet goed en in het parkoers met veel snelheidsbeperkingen was dat lastig. “Ook op snelheidsovertredingen staan tijdstraffen en dat wilde ik voorkomen. We hebben misschien een paar minuten verloren door extra goed op te letten en elk risico uit te sluiten, maar dat is me liever dan een tijdstraf die te voorkomen was.”
De strategie van Stacey betaalt zich tot nu toe uit. In de derde etappe noteerde hij de vijfde tijd, die hem in het klassement naar de zevende plaats bracht. Op de nummer 1 heeft Stacey 11 minuten en 21 seconden goed te maken. Teamgenoot Peter Versluis, die in de etappe zesde werd, staat op 10.47 vijfde in de algemene rangschikking, die na de derde etappe behoorlijk werd opgeschud doordat een aantal favorieten brokken maakten, pech kregen of tijdstraffen opliepen.
Eerste schifting
“Dit was nog maar de eerste grote schifting”, weet Stacey uit ervaring. “De vierde etappe wordt nog veel moeilijker, met lastig te bereiken waypoints in duinen die op 4000 meter hoogte liggen. Ik weet niet waar de organisatie mee bezig denkt te zijn, maar ik vind dat nogal een risico. Op die hoogte neemt het vermogen van de motor fors af. Als je dan niet boven kunt komen op de duinen, heb je echt een probleem.”
DakarSpeed op haren en snaren de top 10 in
Een dag hard werken en hier en daar wat risico’s nemen, betaalde zich uit voor Maurik van den Heuvel en zijn DakarSpeed-crew. In de derde etappe van de Dakar 2017 gebeurde er van alles en dat had grote verschuivingen in het klassement tot gevolg. Van den Heuvel mocht zich onder de winnaars van de dag scharen, met een negende tijd in de etappe en de achtste plaats in het klassement.
Dat resultaat werd op haren en snaren bereikt. Een paar keer ging het maar net goed, vertelde Van den Heuvel. “Aan het begin van de etappe verloren we wat tijd op een lastig waypoint en in de laatste 5 minuten van de eerste special ging het fout met de truck. Hij begon te stoten en te stotteren. Het had geen 10 kilometer langer moeten duren, want dan was hij er denk ik mee opgehouden.”
De derde etappe bestond uit een proef van 72 kilometer, vervolgens een verbinding van 300 kilometer, en daarna een tweede special van 127 kilometer. Aan het einde van de eerste 72 kilometer moest Van den Heuvel alle hulplijnen inschakelen. De cabine van de Scania werd gekanteld en de monteurs gebeld. “Alles hebben we nagekeken, maar we konden het niet vinden. Juist toen we weer weg wilden rijden, vond navigator Peter Kuijpers een kapotte zekering bij het instappen.”
Van den Heuvel had drie uur en een kwartier om aan de start te komen van het tweede deel: 291 kilometer verderop. “We hebben eigenlijk onverantwoord gereden om dat te halen. Bij aankomst bij de start hadden we een minuut en 40 seconden over. Al toeterend kwamen we aangereden en we konden eigenlijk meteen door.”
De tweede special beviel de bemanning van de Scania Torpedo wel. Daar hebben ze goed kunnen maken wat ze in het eerste deel hadden verloren en dat leverde dus een keurige negende tijd op.
Er zijn na de derde etappe flink wat verschuivingen in het klassement en daar profiteren ze van. “Onderweg hebben we ze wel gezien.. Een Kamaz hier en een Tatra daar. We wisten dus wel dat we iets op zouden schuiven”, glunderde Van den Heuvel. “Je moet wel zo ontzettend veel risico’s nemen. Als je ziet dat we dat doen en dan nog zo hoog eindigen. Ze zijn helemaal dol in de trucks. Er wordt zo ontzettend hard gereden!”
Het persbericht over Vick Versteijnen is op het moment van schrijven nog niet binnen. Het laatste dat ik heb gehoord is dat hij af werd gesleept door Jan van de Laar. Op het moment dat het persbericht alsnog binnenkomt wordt deze blogpost aangevuld.
Smink verliest kostbare minuten in het zand
Juist voor het zand had Jos Smink besloten toch weer mee te doen aan de Dakar Rally. Maar in de derde etappe zat het zware, mulle Smink een beetje in de weg. Vooral in het eerste deel van de in twee stukken gehakte proef was het nog vrij warm. “Toen liep de motor weer heet. En dan kom je niet door dat zand”, wist Smink.
De enige oplossing was de Ginaf stil zetten, geduld hebben, de motor laten afkoelen en na een minuut of vijf weer verder. “Als je dat niet doet, kom je vast te zitten in het zand, of je draait de motor kapot. Dat is zeker niet de bedoeling, dus er zat niks anders op dan wachten. Maar dat moest wel vijf keer. Dat zijn twintig kostbare minuten. Juist in dit terrein, waar wij goed in zijn, was dat helemaal niet leuk.”
Toch finishte Smink nog met een keurige twintigste tijd, wat in dit veld en gezien de grote problemen waar anderen tegenaan liepen, geen schande was. Maar ja, die verloren minuten knaagden wel een beetje, want Smink vond het een mooie dag. “We hadden dus ook tiende kunnen worden”, constateerde hij.
In het tweede deel van de etappe, waar het door de hoogte een stuk koeler was, was het probleem opgelost en liep de motor als een zonnetje. Omdat de vierde etappe een flinke portie duinen kent, op 4000 meter hoogte, werd er in het bivak in Jujuy nog wel naar een oplossing gezocht. “Er gaat een andere thermostaat in. Die moeten we wel bij ons hebben. En een andere sensor.”
De door de organisatie geboden optie om de duinen, die erg moeilijk zijn, links te laten liggen en 12 uur straftijd te pakken, lachte Smink hartelijk weg. “Ben je betoeterd? Natuurlijk gaan wij die duinen in. Daar komen we nou juist voor! Hoe meer hoe liever.”
Team Tilburgs Truckparts in de donker naar de finish
Drie kwartier klussen maakte dat de DAF van Team Tilburgs Truckparts pas ver in de avond het bivak van Jujuy bereikte na afloop van de derde etappe van de Dakar 2017. De mannen waren prima begonnen aan de etappe, die uit twee delen bestond, maar een lekke radiator maakte een einde aan de pret. Navigator Marcel Snijders, bezig aan zijn elfde Dakar, hield even de adem in. “Je denkt dan toch: het zal toch niet gebeuren dat we hier stranden?”
Snijders deed de Dakar al op de motor, als navigator in de auto en in de truck. De laatste drie keer (met de auto) bereikte hij de finish niet. “Altijd trammelant. Als het niet het ene was, was het wel iets anders. Als je dan onverwachts middenin zo’n proef stil komt te staan, schiet dat toch door je hoofd.”
Het had ook inderdaad net zo goed mis kunnen zijn. De derde etappe was een serieuze en eiste zijn tol. “We hebben Martin van den Brink zien staan, Jan van de Laar, Vick Versteijnen. Aan de finish stonden ze met man en macht aan de auto van Nasser Al-Attiyah te sleutelen. Dus ja… Het had zomaar gekund.”
Maar het viel mee. Na een goed begin, waarin Snijders het betere navigatiewerk moest laten zien om alle (deels verborgen) waypoints te halen, zag monteur Gijs van Uden de olietemperatuur van de DAF oplopen. “We zijn gestopt en toen plensde het water uit de radiator”, vertelt Snijders. “Gelukkig hadden we twee flesjes stopmiddel bij ons. Die hebben we erin gegooid en dat werkte. Motor weer aan, water bijvullen en drie kwartier later konden we weer verder.”
In het tweede deel van de proef nam Frank Tilburgs het zekere voor het onzekere. Rustig aan dus, om nieuwe problemen te voorkomen. Daardoor reden ze zeker de helft van de 127 kilometer in het donker, wat de snelheid er nog verder uithaalde. “Maar we hebben het gehaald en dat is wat telt.”
Het persbericht over Jan van de Laar is op het moment van schrijven nog niet binnen. Het laatste dat ik heb gehoord is dat hij Vick Versteijnen aan het afslepen was. Op het moment dat het persbericht alsnog binnenkomt wordt deze blogpost aangevuld.
Maik Willems beste Nederlander in ‘sublieme etappe’
Lang niet iedereen was zo lovend over de derde etappe van de Dakar 2017 als Maik Willems. “Een prachtige dag. Subliem. Stevig buffelen en dan ook nog finishen voor Erik van Loon en Nasser Al-Attiyah. Dat maak je niet elke dag mee.”
Het was een lange dag, met hier en daar flink afzien. Maar daar houden Willems en zijn navigator Rob van Pelt wel van. Vooral in het eerste deel was het zand zo mul dat er soms geen doorkomen aan was. “Als je er naar keek, zakte je er bij wijze van spreken al in weg. Het was een beetje Fiambala, maar dan vlak. Zo af en toe moesten we bij moeilijke stukken even zoeken naar een alternatief.” Daar kwam het zoeken naar de juiste weg ook nog bij, in de vorm van listige navigatie. “Maar daar heb ik geen last van”, grijnsde Willems. “Dat is Rob zijn probleem.”
De twee delen van de etappe waren gescheiden door een verbinding over de weg. Maar dat was zeker geen straf. De neutralisatie was volgens Willems een schitterend stuk om te rijden. “Prachtige natuur, echt bizar. We hebben alle kleuren van de regenboog gezien.” De heren maakten er een gezellig uitstapje van, maar dat was niet de bedoeling. “We hebben onderweg lekker een ijsje zitten eten. Daardoor kwamen we een kwartier te laat aan de start van het tweede deel. Dat was niet zo handig.”
Omdat ze die tijd dan toch al kwijt waren, maakte Willems zich verder ook niet meer druk. Dat was uiteindelijk het geluk voor Erik van Loon, die zonder benzine stond. “Ja ach.. Dat ijsje had ons toch al genoeg gekost, we waren in de mood dus die 5 of 10 minuten voor wat benzine overhevelen konden er ook nog wel bij. Je laat niet zomaar iemand staan ook.”
Dat hij Van Loon zag staan, maakte Willems wel duidelijk dat er het een en ander aan de hand was geweest in de etappe en in het klassement. “Eigenlijk heb je dat nooit zo in de gaten. Je ziet wel eens wat onderweg en je hoort wel eens wat, maar iedereen is toch vooral met zijn eigen probleempjes bezig. Ik krijg er doorgaans weinig van mee. Ik leef nog zo’n anderhalve week in mijn eigen kleine wereldje.”
Klassement Van Loon aan diggelen door blunder met benzine
Op zo’n 50 kilometer voor het einde van de derde etappe van de Dakar 2017 hield de Toyota van Erik van Loon er ineens mee op. ‘Lage benzinedruk’ gaf de boordcomputer aan. “Ik had eerst niks in de gaten, maar de benzinedruk was dus laag omdat de tank leeg was. Daar sta je dan mooi, in the middle of nowhere.”
De etappe van Tucuman naar Jujuy in het noorden van Argentinië was een slechte dag voor de Toyota-rijders in de top van het klassement. De een na de ander kwam in de problemen, maar één ding hadden ze gemeen: er zat veel te weinig benzine in de tanks. Binnen een kilometer of tien van elkaar kwamen ze stil te staan. “De een wat gunstiger dan de ander”, vertelde Van Loon. “Ik denk dat ik er het slechtst voor stond, met niks of niemand in de buurt te bekennen.”
Uiteindelijk was het Maik Willems die twee liter benzine afstond aan Van Loon. Daarmee kon hij net bij de enigszins bewoonde wereld komen, waar hij nog een paar liter uit een aggregaat kon schrapen waarmee hij de finish kon bereiken. Op 3 uur en 36 minuten achterstand op etappewinnaar Sébastien Loeb kwamen Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar over de streep. In het klassement tuimelde Van Loon van 9 naar 35. “Dat is meer dan teleurstellend. We hebben nog geen band lek gereden, geen foutje gemaakt. We reden mooie uitslagen en ook in deze etappe hebben we geconcentreerd, netjes strak gereden. En dan sta je ineens stil, niet eens door je eigen schuld, maar door een fout van een ander, en is het hele klassement om zeep.”
Onderweg waren er wel meer dingetjes niet helemaal lekker gegaan. Wouter Rosegaar had op de verbinding en later ook in de proef moeten overgeven (waarschijnlijk door de hoogte) en was bepaald niet fris en fit. Even daarvoor, in het eerste deel van de etappe, deed de airco in de auto het niet en was Van Loon met de Toyota door een onverwachts diepe kuil gestuiterd en door de klap bleef het gaspedaal hangen achter een randje van de bodemplaat. “Allemaal niet schokkend, maar wel een hoop kleine dingetjes waardoor je niet echt lekker in de auto zit. Dat het desondanks nog hartstikke goed ging, zegt ook iets over hoe we bezig waren. Heel zuur dat we dan door zoiets stoms drie uur door de neus geboord krijgen.”
Van Loon is ondanks de tegenslag en de grote teleurstelling niet van plan om op te geven. “De auto staat er piekfijn bij. Er zijn nog best mooie dagklasseringen mogelijk. Het moet nu wel eerst even zakken en een plaats vinden en dan hopen we morgen op beter.”
Rainbow overweegt de escaperoute voor etappe 4
Gerrit Zuurmond had zijn huiswerk voor de derde etappe van de Dakar 2017 goed gedaan. Dat leverde de Rainbow-équipe een keurige 26ste plaats op in de etappe die het klassement bij de trucks danig overhoop haalde. Maar het boekje voor etappe 4 bekijkend, had Zuurmond zijn bedenkingen.
In de derde etappe, van Tucuman naar Jujuy, bereikten de trucks een hoogte van 4200 meter. En dat was niet goed gevallen in de cabine van de Rainbow-truck. Monteur Henk Schuiling was flink ziek geworden van de hoogte en de ijle lucht en ook Zuurmond was er duizelig van geweest. “Op de verbindingsroute tussen de twee delen van de proef moest Henk een paar keer overgeven. Dat is niet erg plezierig in de cabine. In het tweede deel van de proef had ik er zelf ook een beetje last van: ik werd een beetje duizelig.”
Als dat gebeurt op een verbindingsroute of op een nog redelijk vlak stuk off-piste, is het nog wel te doen. Maar in de vierde etappe gaat het over duinen op 4000 meter hoogte. Dat is andere koek, realiseerde Zuurmond zich. “Als je dan vast komt te zitten in de duinen, kun je helemaal niks. Dan is het einde Dakar. De organisatie biedt de mogelijkheid om er omheen te rijden. Die escaperoute kost je wel 12 uur straftijd.”
Na het mooie resultaat in de derde etappe is dat een lastig dilemma. Het was immers prima gegaan in het mulle zand op de hoogvlakte. “Het was pittig”, vond Zuurmond. “Er moest veel genavigeerd worden op kompaskoers, maar in het zand stonden overal mensen vast. Dan moet je er omheen, je moet je weg weer zien te vinden en tegelijkertijd ook de waypoints halen. Die hadden we allemaal overigens. Het gaat steeds beter wat dat betreft. Al doende leert men.”
Maar of het ook een goed idee is om dat uit te proberen in de duinen in Bolivia, is een ander verhaal. “We moeten beide opties overwegen. Ik denk dat het verstandig is om die beslissing te nemen op het moment dat we er voor staan.”
Foto’s: Rallymaniacs, Van Loon Racing, Iveco.
