Bij Le Dakar 2017 laat ik na iedere etappe de deelnemers zelf aan het woord. Of, nou ja, ik… Het overgrote deel van deze quotes zijn door Marcel Vermeij verzameld en door Natascha Kayser op papier gezet en doorgestuurd, de Mammoet-berichten komen van Berry Kamphorst. Ere wie ere toekomt.
De Rooy aan kop de tweede week in
Fier aan de leiding van het klassement gaat Gerard de Rooy de tweede week van de Dakar Rally in. Met twee etappezeges drukte de titelverdediger al aardig zijn stempel op de eerste week. Dat hij nu al aan de leiding staat, legt geen extra druk op de kopman van Petronas Team De Rooy Iveco. Integendeel: hij voelt zich als een vis in het water op die positie.
De eerste week van de Dakar 2017 was een bewogen week voor Team De Rooy. Een half uur tijdverlies voor Gerard de Rooy in de derde etappe was een domper, maar De Rooy knokte zich meteen terug met twee overtuigende etappezeges. Federico Villagra, evenals De Rooy in een Iveco Powerstar, was een paar dagen de best geklasseerde rijder van het team, maar viel terug naar plaats 6 in de lastige vijfde etappe.
Iets verder naar achter kwamen Ton van Genugten en Wuf van Ginkel in de problemen. Van Genugten startte als zevende in de vijfde etappe, maar kwam vast te zitten in de modder, waar even later ook Van Ginkel, die kwam helpen, tot de assen in vast zat. Het klassement telt voor hen niet langer, maar in een ondersteunende rol voor De Rooy en Villagra kunnen zij van doorslaggevend belang zijn voor Petronas Team De Rooy Iveco.
Gerard de Rooy – 1
“Ik denk niet dat het te vroeg is om nu al aan de leiding te staan. Het maakt mij eigenlijk niet veel uit, want het kan zo weer omdraaien. Dat zou ook helemaal niet erg zijn, als ik maar niet te veel tijd verlies. Het klassement leek wel een tombola. Ik was de afgelopen dagen niet eens de snelste, maar wel de slimste. De kop erbij houden en geen fouten maken, daar gaat het om. De komende week wordt het navigeren alleen maar nog moeilijker en het terrein nog lastiger. Het is wel een geluk dat ik weet wat het is om aan de leiding te staan en wat ik moet doen. De strijd met Kamaz is fair. Op sportief vlak gaan we goed met elkaar om. Ze laten mij er langs en ik laat hen er langs. Die competitie is mooi, maar het zal de komende week wel wat verharden, schat ik in. Het is dan belangrijk dat Federico en Ton bij me in de buurt blijven.”
Federico Villagra – 6
“Ik ben heel tevreden met hoe het tot nu toe gaat. De Powerstar is echt super. We hebben een paar steken laten vallen in de vijfde etappe. Dat is jammer, want dat heeft ons een voorlopige top 3 gekost. Maar de verschillen zijn nog niet heel groot, dus er is nog geen man overboord. De zesde plaats is geen verkeerde uitgangspositie om de tweede week in te gaan. Het wordt wel belangrijk om goed vooraan mee te blijven doen. Voor onszelf, maar ook om Gerard te ondersteunen. Er kan nog van alles gebeuren.”
Ton van Genugten – 23
“Tot aan de vijfde etappe ging het nog niet zo verkeerd. Een paar kleine foutjes die straftijd opleverden, maar dat was niet onoverkomelijk. Drie uur vast zitten in de modder wel. Aan de auto ligt het niet. De Iveco doet het super. In de cabine draait het ook prima. Ik heb elk jaar grote stappen gemaakt, en daardoor was de gedachte aan het podium niet onlogisch. Maar misschien is het een jaartje te vroeg en mis ik nog net dat beetje extra ervaring om het laatste stapje te zetten naar de echte top. Het klassement voor onszelf moeten we uit het hoofd zetten, maar we kunnen nog wel een belangrijke rol spelen als het gaat om het klassement van onze kopmannen. Het doel is nu Gerard de Rooy en Federico Villagra helpen. We gaan gewoon weer doen wat we vorig jaar deden: die Kamazzen een beetje dwars zitten en Gerard naar de overwinning helpen.”
Wuf van Ginkel – 25
“Het was een bewogen eerste week. Twee keer vast in de modder, dat was niet best. Op dag 5 zijn we veel te veel tijd verloren. Het is te hopen dat we de eerstkomende paar dagen snel weer naar voren kunnen komen, om dichterbij Gerard en Federico te komen. De strategie is duidelijk, met Gerard aan de leiding. Om in het teamspel mee te kunnen doen, moeten we eerst zorgen dat we er tussen zien te komen. Dat is de eerste prioriteit, maar als we daarmee zelf ook weer een beetje leuk kunnen scoren, is het meegenomen. Voor de marathonetappe nemen we wat extra spullen mee, waarvan we hopelijk niet te veel nodig hebben. Dat het maar blijft regenen is lastig. Je ziet niet hoe diep plassen zijn en al dat water hier maakt de ondergrond glad. Het voelt alsof je op ijs rijdt. We zullen dus ook een veiligheidsmarge moeten inbouwen, want nog een keer problemen kunnen we niet gebruiken.”
Van Genugten: De knop om en De Rooy aan overwinning helpen
Tot de deuren vast in de modder in de vijfde etappe zag Ton van Genugten zijn hoop op het podium, of zelfs maar de top 10 van de Dakar 2017 vervliegen. Op de rustdag in La Paz is de teleurstelling nog niet helemaal verwerkt, maar kijkt Van Genugten wel al vooruit. “Ik zet de knop op stand 2. Het doel is nu Gerard de Rooy en Federico Villagra helpen. Als wij een rol kunnen vervullen om Gerard aan de overwinning te helpen, is dat ook heel mooi.”
De Dakar van 2017 begon voor Van Genugten met een tweede plaats, maar daarna kwamen er al snel kleine dingetjes: een waypoint gemist waarop 20 minuten straftijd stond, 3 kilometer te hard waarvoor hij nog eens 3 minuten kreeg. “Maar een half uurtje hoeft nog niets te betekenen. Daar was in deze Dakar nog wel overheen te komen. Maar drie uur vast zitten in de modder, plus twee uur straftijd omdat we er te lang over hadden gedaan, dat is funest.”
Het podium was geen onlogische doelstelling. Van Genugten had het ieder jaar al beter gedaan en de stijgende lijn doorzetten van 11 naar 5 naar het podium was ook niet onrealistisch. “Aan de auto ligt het niet. De Iveco doet het super. In de cabine draait het ook prima. Ik heb elk jaar grote stappen gemaakt, maar misschien is het een jaartje te vroeg en mis ik nog net dat beetje extra ervaring om dat laatste stapje te zetten naar de echte top.”
In de eerste week van de Dakar had Van Genugten wel gevoeld dat de druk hoger lag. Die had hij vooral zichzelf opgelegd. “Ik merk dat ik veel harder rijd. Gedoseerd rijden, op 70 of 80 procent, dat kan ik niet zo goed. Daarvoor is het Pacman spelen – inlopen op de truck die voor je rijdt, en er overheen – te leuk. Maar dat is dus wel wat we nu blijven doen, en nu de druk eraf is gaat dat misschien nog wel beter ook. Het klassement is om zeep, maar we hebben de joker ingezet, zodat ik nog meteen achter de top 10 kan starten. We gaan gewoon weer doen wat we vorig jaar deden: die Kamazzen een beetje dwars zitten en Gerard helpen.”
Martin van den Brink baalt van tegenslag, maar is blij met het team
Teleurstelling en tevredenheid vechten in het hoofd van Martin van den Brink om voorrang. De teameigenaar van Mammoet Rallysport baalt aan de ene kant als een stekker. ‘De techniek houdt ons van een topklassering af.’ Aan de andere kant is de Harskamper tevreden. ‘Het is een beetje dubbel. Het team functioneert namelijk geweldig.’
Tijdens de rustdag in het bivak in La Paz maken de teams de balans op en wordt alles en iedereen geprepareerd voor de laatste week van de Dakar Rally. Vanuit een regenachtig Bolivia laat Martin van den Brink zijn gevoel spreken. ,,Ik ben natuurlijk erg teleurgesteld als het gaat over het resultaat van Martin van den Brink. Ik baal enorm van de technische problemen die we hebben gehad.’’
Van den Brink maakt echter direct duidelijk dat er ook heel veel reden is voor tevredenheid. ,,Natuurlijk ben ik blij met de etappewinst en is het fantastisch dat Pascal de Baar het met een vijfde plaats goed doet in het klassement. Maar ik wil ook presteren en laten zien wat wij kunnen.’’
‘Dat gevoel leeft enorm’
De eerzucht naar sportief succes spat er vanaf. Martin van den Brink is bevlogen, fanatiek en heeft maar één missie. De rallyrijder wil een topklassering behalen in de Dakar Rally. ,,Ja, dat gevoel leeft enorm. En het wordt steeds erger. Ik ben er ook van overtuigd dat we het ooit gaan laten zien.’’
Daarom baalt de 46-jarige coureur zo van de technische problemen die de Renault formatie zowel in de derde als in de vijfde etappe kreeg te verwerken. ,,We hebben twee keer een kapotte turbo gehad. Dat is niet normaal. We weten heel goed hoe het komt. Het gebrek aan tijd om te testen is de grootste oorzaak. Mario Kress en zijn mannen hebben in vijf weken een nieuwe Sherpa gebouwd. Dat is geweldig, maar het is ten koste gegaan van het testen. Aan de andere kant is het ook onze keuze geweest om met de Sherpa te gaan rijden.’’
Van den Brink maakt duidelijk dat de Sherpa een andere turbo heeft dan de Renault front truck waar Pascal de Baar, Wouter de Graaff en Martin Roesink in rijden . ,,De turbo voor de Sherpa hebben we in de Silk Way Rally getest. Daar was het resultaat uitstekend. Het grote verschil is dat we in Rusland en China op 2500 meter hoogte reden. In de Dakar Rally hebben we vijf etappes op een hoogte van 3000 tot 4000 meter. Er is te weinig zuurstof, zo is gebleken.’’
‘Minder vermogen is geen probleem’
Volgens Martin van den Brink is het probleem voor de komende etappes verholpen. ,,We hebben nu de capaciteit van de turbo teruggebracht. Dat betekent dat we minder vermogen hebben. Maar dat is geen enkel probleem, want deze truck loopt hard genoeg. Het gebrek aan tijd en de mogelijkheid voor Mario om deze hoogte te simuleren speelt ons nu parten. De turbo in de truck van Pascal heeft een andere afstelling, omdat we daar natuurlijk al mee op hoogte hebben gereden.’’
‘Kind van de rekening’
Mario Kress en zijn mannen balen net als Van den Brink. ,,Maar voor Mario is het toch anders. Het is mijn team en iedereen kijkt naar mijn prestaties. Ik voel me het kind van de rekening.’’
De Harskamper wil echter niet bij de pakken neerzitten en richt zijn vizier op de komende week. ,,Wij gaan er alles aan doen om een dagsucces te behalen. Daarnaast gaan we proberen om Pascal zo hoog mogelijk in het klassement te behouden. Als dat lukt dan halen we de doelstelling van het team. Een top tien klassering was namelijk het doel. Alleen ik had gehoopt dat ik dat zou zijn. Maar het is nu eenmaal niet anders en ik ben blij dat we nog rijden.’’
Ondanks de sportieve teleurstelling is er voor Van den Brink nog genoeg over om wel tevreden te zijn. ,,Natuurlijk dat is ook zo. We hebben een etappe gewonnen, een keer derde geworden. We hebben een nacht en een dag doorgehaald om de finish op tijd te halen. We zijn met veel kunst en vliegwerk maar ook goed teamwork in de race gebleven. Pascal heeft het fantastisch gedaan en het hele team functioneert echt geweldig. Dat geeft zeker moraal. Maar het neemt niet weg dat het gevoel voor mij persoonlijk dubbel blijft.’’
In het bivak in La Paz regende het zondagavond (plaatselijke tijd) nog altijd. ,,We staan op een militair terrein. Het is hier beter dan in Oruro, maar ook hier is blubber en is het gras kapot gereden. De ondergrond is wel harder. Ik zie echter geen problemen om hier weg te komen.’’
Vandaag moeten de mannen het bivak verlaten voor de zevende etappe. Het begin van de marathon-etappe. ,,We hebben begrepen dat de special wordt ingekort. Maar dat moeten we nog even afwachten.’’
Volgens Martin is de uitgestippelde tactiek voor de komende ritten voor iedereen duidelijk. ,,Pascal gaat safe voor een goede eindklassering rijden. Wij moeten zorgen dat we weer zo snel mogelijk voor Pascal komen te rijden. Het is ook voor ons belangrijk om de finish in Buenos Aires te halen. Daar gaan we vanaf nu alles aan doen. We zullen proberen om in de laatste etappes nog een klinkend resultaat neer te zetten.’’
Vandaag starten Martin van den Brink, navigator Marcel Blankestijn en monteur Daniel Kozlovský als 37e. ,,We starten achter Wuf van Ginkel, die vrijdag ook veel tijd verloor. Dat maakt het nog weer leuk voor ons. Misschien kunnen we Wuf een beetje opjagen en samen door het veld naar voren komen.’’
In week 2 gaat het gas erop bij Eurol Veka MAN
De eerste week van de Dakar 2017 bracht nog geen onverdeeld succes voor het EVM Rallyteam. Met Hans Stacey op plaats 8 en Peter Versluis op plaats 9 in het klassement, is er nog veel te winnen. “Het had beter gekund”, zegt Peter Versluis op de rustdag in La Paz. “Maar er kan nog van alles gebeuren. In de tweede week moeten we gewoon slimmer én harder rijden.”
In vergelijking tot de rustdag van vorig jaar staat Versluis acht posities lager. Toch is de drie kwartier achterstand die hij heeft op klassementsleider Gerard de Rooy niet meteen zorgwekkend. “Met op de rustdag bovenaan staan, win je niks”, stelt Versluis. “Dat heb ik vorig jaar gemerkt. Toen eindigde ik als negende. Laten we het nu maar omdraaien dan.”
Op de rustdag in La Paz hadden de monteurs van EVM de handen vol. De MAN’s bleken in de etappes op hoogte nadeel te ondervinden van de automatische versnellingsbak. “Het koppel komt er pas in bij 1300, 1400 toeren”, legt Versluis uit. “Maar daar kom je niet aan op die hoogte. Je kunt ook niet spelen met de koppeling. We hebben er nu op de rustdag aanpassingen aan gedaan waardoor het beter zou moeten gaan, maar dat was wel een tegenvaller. Gelukkig zijn we over twee dagen, als de serieus zware etappes komen, weer beneden.”
Versluis en ook Hans Stacey deden in een aantal etappes bewust wat rustiger aan. De kat uit de boom kijken, zien wat de concurrentie doet en ondertussen zelf niet te veel fouten maken en tijd laten liggen. In een paar gevallen lukte dat niet helemaal. “Ik heb drie keer lek gereden”, zegt Versluis. “Eén keer was mijn eigen schuld. Ik reed gewoon te hard.”
Elke lekke band kost tussen de vijftien en twintig minuten tijd, meent Stacey’s navigator Hugo Kupper. “Het wisselen kost tijd en daarna moet je weer in je ritme komen. Dan kun je beter iets rustiger rijden en tien minuten laten liggen, dan het dubbele kwijt zijn aan een lekke band.”
In de cabine bij Stacey hadden coureur en navigator een dag of wat nodig om aan elkaar te wennen. “Hans heeft graag veel notes, in WRC-stijl”, vertelt Kupper. “Dat was even wennen, vooral ook omdat de navigatie zelf al zo is veranderd deze Dakar. Als navigator heb je nu echt iets toe te voegen. Dat maakt het veel interessanter. De kompaskoers is veel belangrijker geworden. Dat bleek in de vijfde etappe. We zijn één rio te vroeg afgeslagen en te ver doorgereden. 50 meter verderop lag er nog een en die hadden we moeten hebben.”
De gedrevenheid van Hans Stacey is voor Kupper geen probleem. Integendeel zelfs. “Ik hou daar van. Ik heb er zelf ook bewust voor gekozen mee te gaan met een team dat voor de prijzen rijdt. Ik heb nu een stuk of vijftien medailles in de kast liggen. Ik wil zo’n beeldje. Dat kunnen we verdienen door constant te rijden, de banden en de truck heel te houden en geen fouten te maken. En de komende week gaat het een tandje harder.”
Maurik van den Heuvel ligt op koers
Met als doelstelling een top 10-klassering aan het einde van de Dakar, ligt Maurik van den Heuvel halverwege aardig op koers. “Op de rustdag tiende staan, is een goede uitgangspositie voor de tweede week. Het heeft niet altijd meegezeten, maar de pech die we hadden kwam gelukkig niet op de meest ongunstige momenten”, zegt de coureur van DakarSpeed op de rustdag in La Paz.
In de eerste week van de Dakar schoot het klassement alle kanten op, maar Maurik van den Heuvel bleef stabiel plaatsjes winnen. Etappe 4 ging wat minder, maar de vijfde etappe was een fraaie inhaalrace. Letterlijk ook. Van den Heuvel en zijn mannen – navigator Peter Kuijpers en monteur Wilko van Oort – zaten aan boord van de Scania de concurrenten onderweg af te strepen. “Eerst de vastrijders, toen de verkeerdrijders en daarna de bandenkapotrijders in de duinen. Op een gegeven moment kwamen we in de buurt van de echt snelle mannen, zoals Kamaz en MAN. Ja, dan wordt het lastig, maar weet je wel dat je er een heleboel achter je hebt gelaten.”
Met de elfde tijd en de tiende plaats in het klassement was Van den Heuvel in elk geval meer dan tevreden. “Dat is wat we vooraf in gedachten hadden. Je moet het alleen wel doen en er mag niet te veel tegenzitten. Er heeft wel wat tegengezeten, maar gelukkig niet op momenten dat we er niets mee konden doen. De pech die we hadden, kwam op de minst ongunstige momenten. Niet alleen bij ons, ook bij Vick Versteijnen. Het zijn maar kleine dingen. Bij Vick is er een boutje losgetrild, waardoor de versnellingsbak kapot is. Gelukkig gebeurt dat op een dag waarop de proef is geneutraliseerd en is er tijd om het te repareren. Was het in de proef gebeurd, dan was het over en uit geweest.”
Omdat DakarSpeed het zusterteam van TopTrucks hielp, maakte Van den Heuvel niets mee van de ontvangst van de Dakar in La Paz. “Ik hoorde dat er een miljoen mensen op de been was, maar wij hebben er hooguit 10.000 gezien. Alles was al opgeruimd toen wij hier aankwamen. Ik moest zelfs zoeken waar het bivak was. Maar we zijn er en we gaan aan het werk. Aan mijn truck is niet veel werk. Alles goed nalopen en wat kleine verbeteringen. Aan die van Vick is meer werk, dus daar kunnen de monteurs zich op storten. Ik ga maar eens nadenken wat ik ga doen. Hopen dat de komende etappes doorgaan, denk ik.”
Monteurs TopTrucks Dakar hebben handen vol op rustdag
Een rustdag hebben de monteurs van Team TopTrucks Dakar zeker niet. Laat in de avond kwam Vick Versteijnen aan in het bivak van de rustdag in La Paz. Op sleeptouw. Onderweg naar de hoofdstad van Bolivia ging de versnellingsbak van de Scania volledig aan gort. Een los getrild boutje lijkt de oorzaak van de ellende. “Was het in de wedstrijd gebeurd, dan was het over en uit geweest”, zegt Versteijnen. “Het is een geluk bij een ongeluk dat het op de weg gebeurde en dat we nu de rustdag hebben.”
Pas om 15.00 uur lokale tijd (20.00 uur in Nederland) had Versteijnen zaterdag mogen vertrekken uit Oruro. De zesde etappe van de Dakar was afgelast en de trucks moesten over de weg naar La Paz, waar naar schatting een miljoen mensen klaar stonden om hen feestelijk te verwelkomen. De Scania was een uurtje onderweg, met Aart Schoones aan het stuur, toen er van alles begon te klapperen en te bonken. “We hebben de auto meteen aan de kant gezet en zagen de olie er onderuit regenen”, vertelt Versteijnen in La Paz. “Toen we verder gingen kijken, bleek het nog erger dan we dachten. Binnenin was er van alles kapot geslagen: de tussenbak, het huis van de versnellingsbak.”
Op ieder ander moment zou de moed Versteijnen in de schoenen zijn gezonken, maar hij wist dat er tijd was en dat het team de benodigde onderdelen bij zich had. De eerste prioriteit was om de truck weer rijdend te krijgen, want dat ging niet. “Zonder lucht kan er niks, dus we hebben het luchtfilter gerepareerd en hebben vervolgens de sleepkabel eraan gehangen. Het was best druk op de weg, maar niemand stopte. Uiteindelijk was het een lokale tankwagen met chemicaliën nota bene die stopte.”
Op tien meter achter de tankwagen was het een spannende rit. “Je wilt niet in een moment van onachtzaamheid achterop zo’n wagen met chemicaliën knallen”, besefte Versteijnen. De truck mocht niet verder dan de rand van La Paz, maar daar werd de Scania opgepikt door de eigen assistentie om naar het bivak gesleept te worden, waar de monteurs meteen aan de slag gingen.
“Het is een hele klus om alles te vervangen en te repareren”, zegt Versteijnen. “In de Torpedo kun je er moeilijk bij en er moet veel gebeuren. Niet alleen de versnellingsbak, ook de koppeling moet vervangen worden en nog een heleboel onderdelen die kapot zijn geslagen. Hopelijk is het voor de avond klaar, zodat we nog even kunnen proefrijden.”
Het was een bijna-dramatisch einde van een toch al moeizame eerste week voor Versteijnen. De Scania vertoonde een boel kleine pijntjes en mankementjes, die gelukkig wel allemaal opgelost konden worden zodat Versteijnen in het klassement nog op een alleszins redelijke 22ste plaats staat. “We hebben veel te veel meegemaakt al, maar het is heel fijn dat we met een leuke club mensen op pad zijn, die allemaal positief blijven. Dat geeft mij ook moed. Tegen de tweede week van de Dakar zie ik niet op. Als het materiaal maar heel blijft.”
Smink heeft geen spijt dat hij er weer bij is
Op de rustdag van de Dakar Rally heeft Jos Smink geen spijt dat hij er dit jaar weer bij is. In de eerste week kwam hij al zat zand en duinen tegen. De route bevalt hem tot nu toe goed. “Alleen het weer van het moment staat me niet aan. Wat een bende, met al die regen”, verzuchtte Smink in La Paz, waar het stug doorregende.
Op de regen na had Smink het best naar zijn zin. In de eerste vijf etappes klom hij omhoog naar de vijftiende plaats. De samenwerking met navigator Daniël Bruinsma – voor het eerst bij Smink in de auto – bevalt uitstekend. “Het is zo belangrijk dat die klik er is”, zegt Smink. “Zeker nu de navigatie zo’n grote rol speelt. Het is ontzettend goed opletten. 50 meter verkeerd kan je makkelijk een half uur tijd kosten.”
Met de marathonetappe voor de boeg is het ook wel prettig dat Bruinsma, net als monteur Peter Nieuwenburg, twee rechterhanden heeft, al hoopt en verwacht Smink dat die niet nodig zijn. De Ginaf hield zich de eerste week prima. Op de rustdag hadden de monteurs er niet heel veel werk aan.
De koelingsproblemen van de eerste paar dagen zijn provisorisch opgelost, maar in Bolivia is het zo koud en nat dat het voorlopig ook geen probleem meer oplevert. “Door de thermostaat aan te passen, lijkt het opgelost”, vertelt Smink. “Als we terug beneden zijn, over twee dagen, gaan we nog wel de waterstroom omleiden, maar dat heeft nu geen zin want het is hier zo koud dat de motor dan misschien niet warm genoeg wordt. Zo is het altijd wat. Blijven we aan de gang.”
In de tweede week liggen er – als het goed is – nog wat duinen op Smink te wachten. Hij kijkt er naar uit. “Misschien kunnen we dan ook iets dichter bij ons doel komen. Met de vijftiende plaats zijn we goed op weg, maar eindelijk een keer de top 10 halen, zou wel heel fijn zijn.”
Frank Tilburgs mag niet mopperen na eerste week
Als de tweede week van de Dakar Rally net zo gladjes verloopt als de eerste, is Frank Tilburgs een tevreden mens. Op de rustdag in La Paz kunnen de monteurs rustig aan de gang met standaard onderhoud aan de DAF. Grote issues zijn er niet op te lossen. “We hebben wat stuurkogels moeten vervangen. De scheur in de voorruit was mijn eigen schuld. Verder hebben we nog niks gehad”, somt Tilburgs op. “De negentiende plaats op de rustdag: we mogen niet mopperen.”
Tilburgs vond het jammer dat de zesde etappe was afgelast, maar dat gaf de monteurs van Team Tilburgs Truckparts wel extra tijd om de DAF van top tot teen na te lopen. “De banden wisselen, de remvoering nakijken, misschien nog wat verstellen aan de vering”, vertelde Tilburgs. “Voor mij hoeft het niet per se, maar we horen van anderen dat de auto een beetje springt aan de achterkant, dus we hebben Reiger gevraagd er naar te kijken. Voor de rest hoeft er eigenlijk niet veel gedaan te worden. Maar die jongens werken toch wel de hele dag door, totdat we morgen weer vertrekken. Er is altijd wel iets te vinden.”
Dat vertrekken maandag is nog wel een dingetje. Ook in La Paz regent het al de hele dag. Dat is niet gunstig voor de etappe van maandag. “Ik hoop toch dat ze iets bedenken waardoor die etappe wel door kan gaan”, zegt Tilburgs. “Het is het eerste deel van de marathonetappe. Het zou voor ons wel gunstig zijn als die gewoon gereden kan worden. Ik wil wel graag iets verder naar voren. De negentiende plaats in het klassement is mooi, maar ik denk dat er nog wel meer in zit. Als de tweede week zo gladjes verloopt als de eerste zeker. Er kan natuurlijk nog van alles tegenzitten, maar we zijn tevreden tot nu toe. We hebben het ook reuze naar de zin samen. De sfeer is goed in het team, tussen de monteurs, maar ook bij ons in de cabine.”
Week 2 mag beginnen voor équipe Van de Laar
De truck staat er weer netjes bij. De schade van de tweede etappe was provisorisch met spanbanden hersteld, maar op de rustdag in La Paz is alles weer gemaakt zoals het hoort. Wat Ben van de Laar betreft, mag de tweede week van de Dakar 2017 beginnen. “Met veel duinen bij voorkeur. Hoe gekker, hoe mooier.”
Een botsing met een boom op dag 2 en een kapotte koppeling op dag 3 waren twee problemen geweest die het Jan en Ben van de Laar en monteur Dolf Huijgens niet gemakkelijk maakten in de eerste week van de Dakar. Maar die zijn nu opgelost. “We hebben de dagen zitten aftellen tot La Paz en nu gaat de focus op Buenos Aires”, zegt Ben van de Laar. “Ik ben wel blij dat we de rustdag hebben gehaald. Het zag er niet altijd even rooskleurig uit. Gelukkig hebben we de vierde en de vijfde etappe goed kunnen rijden, waardoor we weer wat hebben kunnen goedmaken.”
Vooral door de malaise op dag 3 viel de familie Van de Laar een eindje terug in het klassement, maar op de rustdag hadden ze dat al verbeterd tot de 35ste plaats. “Elke dag onze positie verbeteren is nu het doel. Het zou mooi zijn als we de klassering van vorig jaar (26ste) minimaal zouden kunnen evenaren. Daar gaan we in elk geval ons best voor doen. In de tweede week zou er zeker wat mogelijk moeten zijn. Vooral in de duinenetappes die nog gaan komen. Daar kijken we erg naar uit. Hoe gekker, hoe mooier. In de snelle etappes op zeeniveau hebben we geen last van verlies aan vermogen, zoals op hoogte, dus daar zien we ook niet tegenop.”
Aan de navigatie lag het niet en dat mag Ben van de Laar zichzelf aanrekenen, want deze Dakar is de navigatie bijzonder moeilijk. “Ik vind het wel mooi. Ik heb er mijn handen vol aan, maar het gaat best goed. Ik denk dat de rally dit ook wel nodig had. Het mag geen cadeautje worden voor de teams met de snelste auto’s.”
Maik Willems: Nu een dag dromen, morgen weer de realiteit
Stiekem had Maik Willems zichzelf ten doel gesteld deze Dakar bij de eerste dertig te eindigen. Met de 32ste plaats op de rustdag lijkt dat doel helemaal niet zo ver weg. “Ik mag een dagje dromen van mezelf”, zegt Willems in La Paz. “Morgen begint weer de realiteit. En dan zien we zaterdag wel wat er over is van de dromen.”
Maik Willems is zeker niet ontevreden over het verloop van de eerste Dakarweek. In etappe 4, een uitdagende duinenetappe, boekte hij een uitstekend resultaat waarmee hij zelf ín de top 30 kwam. “Dat was niet alleen qua resultaat de mooiste dag, maar ook qua route”, oordeelt Willems. “Op alle fronten een topdag.”
Dat Willems en navigator Rob van Pelt de dag erna een duur waypoint misten en daarvoor straftijd kregen, kon de pret niet drukken. “De eerste dagen maak je je druk om vijf minuten, maar nu niet meer. Dat zie je ook onderweg: na een paar dagen kom je in een groepje terecht dat je steeds weer tegenkomt. Je gaat elkaar een beetje kennen en daardoor ga je elkaar ook helpen. Die tijd maakt dan ook niets meer uit. Iedereen wil uiteindelijk maar één ding en dat is de finish halen. Dat gaat beter als je het samen doet.”
Tegen de aanstaande marathonetappe ziet Willems dan ook niet op. De Toyota heeft weinig te lijden gehad van de eerste week en heeft op de rustdag groot onderhoud gehad. De route is vanwege de regen bovendien ingekort tot 160 kilometer. “En ik heb een navigator bij me met gouden handjes én ik heb Kornelis Offringa in de snelle-servicetruck. Die marathonetappe mag dus geen probleem zijn.”
De dagen erna staan er nog wat duinenetappes op het programma en dat is het terrein van het Bastion Hotels Dakar Team. “Rustig blijven rollen, zuinig rijden en dan zien we over een kleine week wel waar we staan. Zolang we dan nog niet op Schiphol staan, is het eigenlijk al goed. Al de rest is meegenomen.”
Erik van Loon heeft hoop op top 10 nog niet opgegeven
Plaats 19 halverwege de Dakar 2017 was niet wat Erik van Loon vooraf in zijn hoofd had. Het is ook niet aan hemzelf te wijten dat hij op de rustdag in La Paz op die positie staat, op 4 uur en 20 minuten van klassementsleider Stéphane Peterhansel. Trek de drie uur die Van Loon verloor doordat zijn Toyota in etappe 3 zonder benzine kwam te staan ervan af en hij zou negende staan. En dat was wel wat hij ongeveer in gedachten had.
Qua rijden gaat het prima met Erik van Loon en Wouter Rosegaar. De 44ste plaats in etappe 3 staat in schril contrast met de rest van de klasseringen in de eerste week: 10, 9, 8 en 11. Op het moment dat Van Loon zonder benzine kwam te staan – een fout van Overdrive – reed hij ook omstreeks de elfde, twaalfde tijd. “We hebben wat kleine dingetjes gehad, maar dat is normaal. Dat waren ook geen dingen die ons veel tijd kostten”, blikt Van Loon terug op de eerste week. “We hebben nog geen rampverhalen meegemaakt, behalve dan die benzinekwestie, maar dat lag buiten onze macht.”
Dat maakt het misschien wel nog frustrerender. Van Loon is de eerste om fouten toe te geven, maar hier kan hij niks mee. “Het was dubbele pech omdat het bij anderen (Nani Roma, Giniel de Villiers) gebeurde op een net iets gunstigere locatie. Roma viel 10 kilometer verderop stil op een plaats waar mensen stonden waar hij benzine van kreeg. Dat geluk bij een ongeluk hadden wij niet.”
Puur naar de prestatie gekeken, verloopt de Dakar 2017 uitstekend. In de twee dagen na het benzine-incident klom Van Loon op van 40 naar 19. “De Toyota is perfect, de sfeer is goed, in de auto loopt het prima. We rijden steevast in of dichtbij de top 10 en niet eens met heel veel moeite. Dat we daar thuis horen, hebben we dus wel al laten zien en dat maakt voor mij veel goed. Zo’n akkefietje wordt ineens cruciaal, maar anderen kunnen ook nog iets krijgen. Als ik kijk naar de nummers 11 tot en met 18 dan zijn dat allemaal rijders die wij kunnen hebben en waarvan ik er niet van zou staan kijken als die nog fouten gaan maken.”
De verschillen zijn in de eerste week van de Dakar al flink en dat geeft Van Loon de hoop dat er nog best iets mogelijk is. “Nummer 10 staat ook al op 2 uur en 22 minuten. Het is twee uur verschil met ons, maar als ik zie wat er in de eerste week al allemaal is gebeurd, is het niet onoverkomelijk. Het is te hopen dat in de tweede week niet al te veel afgelast wordt, want die kilometers hebben we wel nodig.”
Rainbow zonder al te grote problemen door de eerste week
In hun vierde Dakar begint de ervaring inmiddels aardig mee te spelen voor de mannen van het Rainbow Truck Team. Op wat fysieke malheur na kwamen ze de eerste week van de editie 2017 zonder problemen door. Op de rustdag in La Paz was er gelegenheid om de truck helemaal na te lopen en voor de mannen om een beetje bij te komen.
Gerrit Zuurmond, de navigator aan boord van de #530, was wel blij dat de eerste week erop zat. Qua navigatie had hij het best naar zijn zin gehad. “Het is een grotere uitdaging geworden, maar ik vind het wel leuk. Ik merk dat het me steeds beter afgaat. We hebben nog geen waypoint gemist. Je groeit er vanzelf in.”
Fysiek was het wat minder gegaan. Gerrit van Werven had geen last gehad van de hoogte, monteur Henk Schuiling en navigator Gerrit Zuurmond wel. “Ik ben één dag heel ziek geweest”, bekent Zuurmond. “Ik kan je verzekeren: dat is echt niet leuk in zo’n truck. Hotsen, knotsen en kotsen. En tussendoor navigeren en de aanwijzingen oplezen. Dat wil je niet meemaken. Ik was zo blij dat we aan de finish waren die dag. Inmiddels gaat het weer prima. Ik heb nu nergens meer last van.”
De monteurs van het Rainbow Truck Team hadden niet erg veel werk aan de Ginaf. Het gebruikelijke onderhoud en als extraatje het koppelingshuis schoonmaken. “Daar was modder in gekomen, dus het schakelen wilde niet meer zo makkelijk”, zegt Zuurmond. “Maar ook dat is inmiddels opgelost. Eigenlijk dus best relaxt allemaal. We rollen er aardig door.”
Met de 21ste plaats is het team dan ook best tevreden. Toch wordt er al nagedacht over volgend jaar. Het plan is om dan met een andere truck te gaan, een MAN waarmee in het voorjaar al de Morocco Desert Challenge wordt gereden. (Het team heeft de truck gekocht waarmee Hans Stacey de laatste Dakar in Afrika mee heeft gewonnen, red.) “We willen toch een stapje hoger. Die truck kan dat wel aan. Wij hopelijk ook. Maar eerst de tweede week goed zien door te komen. La Paz hebben we zonder grote problemen gehaald, het volgende doel is Buenos Aires. We willen per se de finish halen, dus we blijven op safe rijden, zonder grote risico’s te nemen.”
Foto’s: Rallymaniacs, Van Loon Racing, facebook Rainbow Truckteam, Mammoet Rallysport, Iveco
