Bij Le Dakar 2017 laat ik na iedere etappe de deelnemers zelf aan het woord. Of, nou ja, ik… Het overgrote deel van deze quotes zijn door Marcel Vermeij verzameld en door Natascha Kayser op papier gezet en doorgestuurd, de Mammoet-berichten komen van Berry Kamphorst. Ere wie ere toekomt.
Lekke band kost De Rooy leiding in klassement
Een lekke band heeft Gerard de Rooy voorlopig de leiding in het truckklassement van de Dakar Rally gekost. De band ging stuk op ongeveer driekwart in de tot 175 kilometer ingekorte proef van de achtste etappe. De Rooy noteerde daardoor de negende tijd, op 7 minuten en 13 seconden van etappewinnaar Martin van den Brink. Petronas Team De Rooy Iveco-rijder Federico Villagra werd tweede, Ton van Genugten vijfde, Wuf van Ginkel elfde.
Villagra en Van Genugten verschenen kort na elkaar aan de finish van de proef, terwijl De Rooy daar eigenlijk bij had moeten zitten. Het was immers de teamstrategie dat Van Genugten achter De Rooy moest blijven. Pas minuten later tikte de Iveco Powerstar aan. “Een kapotte band heeft me zeker acht minuten gekost”, vertelde Gerard de Rooy. “Ik heb Ton doorgestuurd, zodat hij nog kon proberen bij de eerste vijf te eindigen en hij morgen samen met Federico kan starten in de Superspecial. Het ging vandaag gewoon niet lekker bij mij. De motor liep ook al warm.”
Op het moment dat De Rooy dit zei, was nog niet bekend dat de negende etappe van de Dakar Rally zou worden gecanceld.
In die negende etappe, de Superspecial, zouden de eerste tien motoren, auto’s en de eerste vijf trucks als een groep starten. De rest zou er later achteraan komen in een tweede golf.
Dat hij met het tijdverlies zijn eerste plaats in het klassement voorlopig kwijtraakt, kan De Rooy niet veel schelen. “Ik sta nu derde op twee minuten. Dat is maar een klein beetje.” In het klassement klom Federico Villagra naar de vierde plaats, door het wegvallen van de Rus Mardeev die op bijna twee uur achterstand finishte.
Van Genugten doet zijn werk als back-up
Ton van Genugten zit weer terug in zijn rol als back-up. Met het oog op de Superspecial die voor morgen gepland staat werd van hem verwacht in de achtste etappe zeker in de top 5 te eindigen, zodat hij als achtervanger voor Federico Villagra kan fungeren. Dat plan slaagde: Van Genugten reed de vijfde tijd, Villagra de tweede.
Op het laatste moment werd de teamstrategie van Team De Rooy iets aangepast. Aanvankelijk was het de bedoeling dat de TonTrans-Iveco zou wachten op Gerard de Rooy, maar nog voor de start werd besloten dat het verstandiger was als Van Genugten zou doorrijden. Zo zou hij minimaal één van de twee kopmannen kunnen helpen in zowel de achtste als de negende etappe.
“Wij hebben ons ding gedaan en zo hard mogelijk gereden”, vertelt Van Genugten. “De eerste 50 kilometer was het schuiven en glibberen in de modder en de drek. Sinds afgelopen vrijdag let ik eens zoveel op in dat soort situaties. Het was precies dezelfde rommel waar je makkelijk muurvast in kon komen te staan.”
Van Genugten zorgde wel dat hij in de buurt van Villagra bleef. “De tweede helft hebben we in zijn stof gereden. We zijn samen gefinisht.”
Of de negende etappe inderdaad als Superspecial wordt gereden is nog de vraag. De weg naar Salta was onbegaanbaar en de teams en servicetrucks moesten via een alternatieve route door de bergen naar Salta. Daar worden ze vannacht verwacht. Er is dus weinig tijd om te servicen. De meest recente berichten gaan uit van een aangepaste starttijd en mogelijk komt dan de massastart te vervallen.
‘We laten zien geen eendagsvlieg te zijn’
,,Dit is zo verschrikkelijk mooi!´´ Martin van den Brink kon zijn vreugde na de winst in de achtste etappe van de Dakar Rally niet verborgen houden. ,,Hier zijn wij heel erg blij mee.´´ De Harskamper won op magistrale wijze de marathon-etappe. ,,Deze zege is nog mooier dan de eerste overwinning.’’
Na dagen vol tegenslag werd de equipe van Martin van den Brink, Marcel Blankestijn en Daniel Kozlovský beloond voor het doorzetten. Het is na de winst in etappe twee de tweede dagzege voor Mammoet Rallysport in de Dakar Rally 2017.
Van den Brink en zijn co-piloten in de Renault Sherpa maakten een vreugdedans na het passeren van de finish. De Harskamper had in de snelle proef over 174 kilometer alles en iedereen zijn hielen laten zien en stak de vreugde niet onder stoelen of banken. ,,We zijn als 23e gestart. Ik moest constant door het stof van trucks die we inhaalden. We hebben alles gegeven en laten zien dat we wel degelijk meetellen. Als de truck heel blijft zijn we voor iedereen een geduchte concurrent,’’ zo liet Martin direct na de proef per satelliettelefoon weten
Pech gaf mogelijk beetje extra adrenaline
De mannen van Mammoet Rallysport vlogen over de piste in Bolivia. ,,We hebben enorm strak gereden. We waren een beetje boos na de pech van gisteren. Dat gaf mogelijk extra adrenaline. We hebben gisteren in het bivak de problemen met de naaf kunnen verhelpen. Vervolgens hebben Daniel en Richard Mouw de hele nacht doorgewerkt om de truck te prepareren voor vandaag. Vandaag bleek opnieuw dat de Renault genoeg potentie heeft om in de top te eindigen. De Sherpa liep geweldig. We hebben weliswaar iets minder vermogen door het terugschroeven van de turbocapaciteit. Maar we gaan zo hard dat het niet veel uitmaakt.’’ De 46-jarige Harskamper bleef in de ingekorte etappe naar Salta de fabrieksteams van Iveco en Kamaz voor. ,,Dat geeft veel voldoening. Dat wij als klein team die miljoenenformaties kunnen verslaan. Dat geeft hoop voor de toekomst.´´
‘Etappezege was geen toevalstreffer’
In zijn jacht op dagsucces en eerherstel passeerde Van den Brink vandaag maar liefst 15 equipes. Ook rijders als Mardeev, Stacey, Loprais, Jos Smink en Wuf van Ginkel moesten eraan geloven. Van den Brink en zijn manschappen begonnen ruim achter deze teams maar passeerde ze allemaal tijdens de race. ,,Ik ben vooral blij dat we hebben laten zien dat de winst in de tweede etappe geen toevalstreffer was. Als we verder niets hadden laten zien dan waren we mogelijk de ‘eendagsvlieg´ geweest. Wij willen juist laten zien dat we in de top van het klassement kunnen strijden. Daarom is de zege van vandaag nog mooier dan de eerste overwinning.´´
Achter Martin van den Brink eindigde Federico Villagra (Iveco) als tweede (op 17 seconden). De Kamaz-toppers Eduard Nikolaev en Dimitri Sotnikov werden derde en vierde op respectievelijk 0.42 en 2.42. Ton van Genugten was de tweede Iveco-rijder. Hij gaf 3.49 toe op een ontketende Van den Brink. Edervener Wuf van Ginkel (waterdrager voor de kopmannen van het Petronas De Rooy Iveco Team) eindigde vandaag als 11e. Van Ginkel gaf 9.20 toe en zag in de race Van den Brink (die 8.30 minuten later was gestart) zelfs voorbij komen.
Pascal de Baar, die als snelle assistent van Van den Brink begon maar door de pech van de Harskamper hoger in het klassement staat, handhaafde zich in de top tien. Hij verbeterde zich zelfs en staat na de marathon-etappe vijfde.
Na de achtste etappe is de Rus Sotnikov de nieuwe koploper in het vrachtwagenklassement. De Kamaz-rijder heeft 1.46 voorsprong op teamgenoot 1.46. De Rooy is derde op 2.20. Pascal de Baar heeft een achterstand van ruim drie kwartier op de koploper.
Woensdag gaat de negende etappe van Salta naar Chilecito. De etappe telt totaal 977 kilometer. De special is 406 kilometer. ,,We kijken er naar uit. We rijden weer in Argentinië dus minder hoog dan in Bolivia. We gaan weer voor een topklassering,´´ aldus Van den Brink. De overwinningen van exact een week geleden en van vandaag smaken duidelijk naar meer. ,,We gaan morgen weer volgas. We komen in een beter gebied voor de truck. Deze overwinning is prachtig en ik ben er heel erg blij mee, maar we willen er meer.” Martin wist toen hij dit zei uiteraard nog niet dat de 9e etappe gecancelled zou worden.
Stacey verliest bijna twee uur door kapotte versnellingsbak
Hans Stacey kan het klassement in de Dakar Rally op zijn buik schrijven. De winnaar van de rally van 2007 en de nummer 4 van vorig jaar kwam met een kapotte versnellingsbak te staan in de achtste etappe. EVM Rally-teamgenoot Peter Versluis hield de eer hoog met een zevende tijd in de etappe, waarmee hij opschoof naar positie 6 in het klassement.
Hans Stacey was er goed ziek van aan de finish van de special. Hij had 3 uur, 53 minuten en 26 seconden over de 175 kilometer gedaan; 1 uur en 57 minuten langer dan etappewinnaar Martin van den Brink. “Eerlijk gezegd had ik gedacht dat ik meer tijd was verloren, maar twee uur is al erg genoeg”, zei hij.
In de duinen in het begin van de proef deed de versnellingsbak van de MAN al raar. “Ik was drie versnellingen kwijt en alles ratelde”, zegt Stacey. “Toen ik door een rivierbedding kwam en wilde terugschakelen, deed ‘ie helemaal niks meer. We stonden daar hopeloos onhandig en de truck zakte steeds dieper weg in de modder. En niemand die stopte. Ook niet de mensen van wie ik het wel had verwacht. Terwijl we daar stonden, probeerde Airat Mardeev zijn Kamaz om ons heen te sturen, maar hij kwam net zo vast te zitten.”
EVM-teamgenoot Artur Ardavichus stopte wel, maar hij kon de MAN niet los krijgen. Uiteindelijk was het de servicetruck van Matthias Behringer die Stacey uit de blubber kreeg. “Op een heuveltje hebben we de olie afgelaten en daar kwam een hoop slijpsel mee. Het bleef ratelen en rammelen, maar ik kon wel weer een paar versnellingen gebruiken. Zo zijn we aan de finish geraakt.”
Stacey baalde extra omdat hij als een speer door de duinen was gegaan. “Als een raket. We hadden drie Kamazzen achter ons, die er niet aan kwamen. Het was als vanouds. Maar dat kan ik nu wel vergeten natuurlijk.”
Van den Heuvel zonder voorruit door de etappe
Het was even spannend of Maurik van den Heuvel kon beginnen aan de achtste etappe. Dat lukte en Van Heuvel wist de tot 175 kilometer ingekorte proef zelfs met de achttiende tijd te volbrengen. Wel zonder voorruit. Dat was geen onverdeeld genoegen op de proef vol modder. “We zien er niet uit.”
Onder de morgen hadden Maurik van den Heuvel, Peter Kuijpers en Wilko van Oort in Uyuni de Scania weer aan de praat, nadat ze in de zevende etappe op de kant waren gegaan. Bij het slepen was de kabel geknapt en die had de voorruit eruit geslagen. “Het belangrijkste was dat de auto weer liep”, zei Van den Heuvel na afloop van de achtste rit.
Na alles bij elkaar een uurtje of drie slaap vertrok het DakarSpeed-team als 36ste truck vanuit Uyuni. “We hebben hard gereden. Ik heb geprobeerd niet te hard door de plassen te gaan, omdat we dan elke keer een plens binnen kregen, maar we zitten toch helemaal onder de modder. We zien er niet uit. Het was ook hartstikke koud onderweg. Maar ik ben heel blij dat we hebben kunnen rijden en ook nog eens de achttiende tijd hebben neergezet.”
Vanaf de finish van de proef was er voor de trucks een lange verbindingsroute die bij het plaatsje Tilcara ophield. De weg naar het bivak in Salta is door een aardverschuiving onbegaanbaar geworden. De assistentie en de racetrucks moesten via een onverharde weg van 350 kilometer door de bergen naar Salta. Daar komen ze pas tegen de ochtend Nederlandse tijd aan. Vanwege die omstandigheden is de negende etappe, de koninginnenrit van deze Dakar, afgelast.
Het geluk is met Vick Versteijnen in etappe 8
Op eigen kracht naar voren zien te komen zou moeilijk worden, had Vick Versteijnen al voor de marathonetappe bedacht. Dan moest het dus maar met een beetje mazzel en door de pech van anderen. In etappe 8, het tweede deel van de marathonstage, gebeurde dat ook inderdaad. Met de negentiende tijd aan de finish na 175 kilometer en de 22ste plaats in het klassement was Versteijnen dik tevreden.
“Het ging goed”, vertelt hij na een lange rit naar het bivak in Salta. “We hebben zelf geen stukken gehad, de truck heeft het prima gedaan en anderen hebben de fouten gemaakt.” In een rivierbedding op ongeveer de helft van de proef zag de bemanning van de TopTrucks-Scania een paar MAN’s en Kamazzen stil staan in de blubber. “Heel vervelend voor die mannen, maar wij konden er vier of vijf afstrepen. Het leek een beetje drijfzandachtig spul waar ze in vast stonden. We zagen het gelukkig op tijd en konden er omheen via een stuk met kamelengras, waar verder nog niemand had gereden. Steven Rotsaert kwam ons voorbij en dat kwam wel goed uit. Zo konden we kijken waar hij weer naar het pas beneden zou gaan en of dat ging. Het was een vrij steile afstap, maar bij hem ging het goed, dus zijn we er achteraan gegaan. Ook daar hadden we dus een gelukje.”
Zonder problemen met de truck en met een goed gevoel kwam Versteijnen uit de marathonetappe om halverwege de verbindingsroute te horen dat de weg naar Salta afgesloten is wegens een aardverschuiving. De servicetrucks waren al vertrokken via de omleidingsroute door de bergen: een zandweg over een bergpas op 5000 meter hoogte. Halverwege haalde Versteijnen de truck in, zodat hij voor hen aankwam in Salta. “Het was wel een heel lange dag zo. Ik ben helemaal gaar. En dan morgen nog eens 1000 kilometer over de weg. Pffff…. Ik hoop dat de servicetruck er snel is, want die heeft mijn bed bij zich.”
Van Smink was op het moment van publicatie van deze blogpost nog geen persberciht binnen. Zodra die er wel is, zal deze blogpost aangevuld worden.
Team Tilburgs Truckparts laat iedereen een poepie ruiken
Met de negentiende tijd liet Team Tilburgs Truckparts iedereen al een aardig poepie ruiken. In de cabine van de DAF deed navigator Marcel Snijders dat. Een acute aanval van diarree deed de atmosfeer aan boord niet veel goeds. “Gelukkig was de sfeer dat wel”, zegt Frank Tilburgs. “Ik wilde niet stoppen, dus het moest maar.”
Na de finish van de proef pas kon Snijders zich bij een riviertje enigszins verschonen. En eenmaal aangekomen in het bivak in Salta, middenin de nacht na een lange, lange rit door de bergen, kon de DAF ook goed worden schoongemaakt.
Op het resultaat had het geen invloed. Doordat Tilburgs bleef doorrijden, noteerde hij de negentiende tijd. Op de 175 kilometer lange proef was dat een goed resultaat. “Het was ook echt een leuke proef. Supermooi”, vond Tilburgs. “Ik vond het jammer dat wij het tweede deel niet konden rijden. De motoren en de auto’s hebben die wel gereden, maar het zal voor de trucks wel te slecht zijn geweest. Of te laat zijn geworden. Het is nu al laat.”
Omdat de normale verbindingsweg naar Salta onbegaanbaar was geworden wegens een heuse aardverschuiving moesten de deelnemers en de service via een onverhard bergweggetje over een bergpas op 5000 meter hoogte naar Salta. Daar kwam alles pas zo laat aan, na een toch al lange dag, dat de organisatie van de Dakar zich genoodzaakt zag de negende etappe te schrappen. “Het duurt nog wel even voordat de service hier is”, vertelde Tilburgs vanuit Salta. “Na de marathonetappe heeft de auto wel een goede beurt nodig.”
De DAF had de marathonetappe op zich goed doorstaan. Een kapotte slang van het bandenaflaatsysteem was het enige euvel geweest en dat hadden de mannen zelf provisorisch kunnen repareren. Na de dubbele etappe bezet Tilburgs ook de negentiende plaats in het klassement. “Het is jammer dat de etappe door de duinen is geschrapt, want we komen hier natuurlijk niet om duizenden kilometers over de weg te rijden. Dat kunnen we in Europa ook. Maar het zal wel echt niet anders hebben gekund, anders schrappen ze niet dé etappe van de Dakar.”
Van de Laar met helft van de service in Salta
Omdat de normale weg naar Salta wegens een aardverschuiving onbegaanbaar is geworden, moest de hele karavaan via een zandpad over een bergpas op 5000 meter hoogte naar het bivak. Nou ja, niet de hele karavaan. Campers en 6×4-trucks konden en mochten er niet overheen. Voor het Team Van de Laar betekende dat dat maar de helft van de service meekon. Vader Fried zette er met de 6×6 goed de sokken in en was nog voor zijn zoons in Salta.
Het was een complete chaos na afloop van de proef van de achtste etappe, toen bleek dat de route naar Salta onmogelijk was. Bij het dorpje Tilcara kwam de hele karavaan tot stilstand. Aanvankelijk werd er een noodbivak ingericht, maar uiteindelijk besloot de organisatie toch het spul via een omleidingsroute van 350 kilometer door de bergen naar Salta te laten gaan. Toen Jan van de Laar arriveerde bij Tilcara, zag hij dat de servicetruck van zijn vader al weg was. “Die laat zich dat geen twee keer zeggen. Als hij via een mooi zandpaadje mag rijden, is hij weg. Hij was er al voordat wij er waren.”
De andere servicetruck moet via een andere route, waarschijnlijk terug via Bolivia. “Die zien we over een dag of twee wel weer”, verwachtte Van de Laar. “Alles wat we nodig hebben zit bij ons pap in de truck. We zullen het alleen even zonder schone kleren moeten doen. Dan maar wat extra deodorant. De negende etappe gaat toch niet door, dus we hoeven ons niet in het zweet te werken. Jammer genoeg.”
Jan van de Laar had de smaak net goed te pakken. Ook in het tweede deel van de marathonetappe had hij het goed naar de zin. “Er zat weer van alles in. Zand, paden, wat kleine duintjes. Het was echt leuk. Ze weten toch in alle proeven wel wat instinkertjes qua navigatie in te bouwen. Wij trappen daar niet in natuurlijk. We hadden wel een beetje last van de hoogte, waardoor de truck minder vermogen heeft. We kwamen sommige bergjes maar moeilijk op. Daar hebben we wat op laten liggen.” Dat verklaart de 27ste tijd van Van de Laar.
Dat de negende etappe niet doorgaat, vond Van de Laar jammer. “We hadden in het marathonbivak al met een paar man zitten uitrekenen hoeveel wedstrijdkilometers er nog over zijn. Met deze etappe eraf, blijft er nog maar iets van 450 kilometer over. Dan zijn we meer dan 1000 kilometer kwijt. Dat is toch heel spijtig.”
Willems een half uur vast in een greppeltje
In een hotelletje in Tilcara, waar de organisatie van de Dakar Rally een soort noodbivak had ingericht omdat een aardverschuiving de weg naar Salta onbegaanbaar had gemaakt, overdacht Maik Willems de dag. De achtste etappe was leuk geweest en best goed gegaan, maar een greppeltje had Willems en zijn navigator Rob van Pelt een poos bezig gehouden.
Veel teams kozen ervoor om ’s avonds nog via een omleidingsroute van 350 kilometer door de bergen naar Salta te rijden. Het Bastion Hotels Dakar Team koos ervoor om in Tilcara te overnachten en om vier uur in de ochtend (lokale tijd) aan te rijden. “Iedereen is moe. Om dan midden in de nacht over een slingerend zandpad over een bergpas op 5000 meter hoogte te rijden; toch maar niet. Eerst lekker eten, douchen en slapen”, vertelde Willems van achter een glaasje wijn. Kornelis Offringa, de bestuurder van de snelle-assistentietruck was zelfs meteen naar bed gegaan.
Dat was wel verdiend na een lange dag sturen. Alleen de proef al had voor Willems zes uur geduurd en daar zaten nog lange verbindingen voor, middenin en achter. Van die zes uur had hij niet de hele tijd gereden, tot zijn spijt. “In het eerste deel van de etappe zijn we een half uur aan het klooien geweest om uit een greppeltje te komen”, vertelde Willems. “Daar kwamen we in terecht toen er een andere auto vast stond en we er omheen probeerden te rijden. Toen kwamen we zelf ook klem te zitten, zodat we uiteindelijk tussen de trucks terecht kwamen. Dat was niet zo prettig.”
Verder ging het best aardig en met de 32ste tijd was Willems ook niet ontevreden. “Het eerste deel begon met zand en daarna leuke paden. Het tweede deel was vooral paden, met hier en daar wat gerommel er tussendoor. Best een leuke rit.”
Willems vond het jammer dat de negende etappe is afgelast. Hij had juist veel zin in de koninginnenrit van de Dakar 2017 gehad. “We hadden gehoopt daar in de duinen onze slag te slaan. Maar dat zullen er wel meer hebben. Ik begrijp het overigens wel hoor. De organisatie kan niet anders in zo’n geval. Puur overmacht. Een aardverschuiving kun je onmogelijk incalculeren.”
Alles waar Van Loon geen zin in had in honderdste etappe
De achtste etappe van de Dakar 2017 was de honderdste Dakaretappe van Erik van Loon. Maar voor zijn jubileum kreeg hij geen cadeautjes. “Alles waar ik geen zin in had, zat erin”, zei Van Loon aan de finish van de proef, na 4 uur en 40 minuten sturen.
De vijftiende tijd was niet waar Van Loon vooraf op had ingezet, maar al snel bleek dat een klassering bij de top 10 er simpelweg niet inzat. “Daar moest ik te veel risico’s voor nemen”, vertelde hij. “Al in de eerste 50 kilometer was ik de auto een paar keer bijna kwijt in de modder. Om nou in mijn honderdste etappe uit de rally te crashen, leek me geen goed idee. Dus we hebben het iets rustiger aan gedaan en op safe gereden.”
Ook in het tweede deel van de etappe, na een lange verbindingsroute die de deelnemers van Bolivia terug in Argentinië bracht, zat het niet mee. “De regen ging precies voor ons uit. Hoosbuien! Gravelpaden waar je gewoonlijk makkelijk met 150 overheen kon, waren veranderd in glijbanen. Geen omstandigheden om het gas eens goed in te trappen.”
Meteen na de finish van de proef kreeg de Toyota een snelle servicebeurt. Dat was na de marathonetappe even nodig, en vooral ook omdat de weg naar het bivak in Salta onbegaanbaar is door een aardverschuiving. Voor de deelnemers en de assistentie betekende dat een omweg van 350 kilometer over een onverhard bergweggetje. Van Loon verwachtte rond half twee vannacht lokale tijd (half zes woensdagochtend Nederlandse tijd) in Salta te arriveren. De negende etappe is vanwege die lange omweg afgelast, omdat er te weinig tijd is voor de teams.
Het laatste wat we van Gerrit van Werven hebben gehoord is dat hij bij etappe 8 WP1 gepaseerd is. Hij schijnt nu in de proef stil te staan met een kapotte turbo. Hopelijk komt er snel nieuws.
Foto’s: Iveco, Victor Eleuterio, Van Loon Racing
