Bij Le Dakar 2017 laat ik na iedere etappe de deelnemers zelf aan het woord. Of, nou ja, ik… Het overgrote deel van deze quotes zijn door Marcel Vermeij verzameld en door Natascha Kayser op papier gezet en doorgestuurd, de Mammoet-berichten komen van Berry Kamphorst. Ere wie ere toekomt.
Achterstand De Rooy loopt op in tiende etappe
De tiende etappe was niet de dag van Petronas Team De Rooy Iveco. Gerard de Rooy verloor 23 minuten en 43 seconden op de Rus Eduard Nikolaev, die zich stevig aan de kop van het klassement nestelde met een marge van 24 minuten op De Rooy die derde staat. Zoeken naar een waypoint en twee lekke banden deden De Rooy de das om.
Dat het zou aankomen op de navigatie in de tiende etappe, van Chilecito naar San Juan met 406 kilometer tegen de klok, was vooraf al duidelijk. Bij de motoren en de auto’s die vóór de trucks waren gestart, ging de een na de ander de fout in. “Wij reden een rio in en ik had al het gevoel dat we verkeerd zaten”, zegt Gerard de Rooy. “Al snel kwam er een Mini ons tegemoet gereden, met nog twee auto’s in zijn kielzog. Wij zijn ook weer omgedraaid en hebben toen vrij snel de goede afslag gevonden en het waypoint gepakt.”
Bij het zoeken naar het tweede waypoint ging het mis. De Iveco Powerstar was te ver naar links afgeweken en was met nog een stuk of acht andere trucks aan het rondcirkelen. “Ik reed door de bosjes terug en reed daarbij een band lek. Ton van Genugten was er snel bij en heeft geholpen met wisselen. Zij hadden wel het waypoint al gevonden, dus daar reden we zo naartoe. Maar toen reed ik wéér lek. Op een steen of zo, ik heb het niet gezien.”
Samen met Van Genugten, die op 12 kilometer in de proef op De Rooy had gewacht, was het wisselen snel gepiept, maar ondertussen had De Rooy zo veel tijd verspeeld dat hij tussen de minder snelle auto’s en trucks belandde, die niet aan de kant gingen. “In pogingen naast het pad er voorbij te gaan heeft de truck zulke klappen gemaakt, dat ik een rib heb gekneusd”, vertelt De Rooy. “Op de neutralisatie stond gelukkig onze service, met dokter Gust van Montfort, op ons te wachten. Gust heeft meteen een spuit gezet tegen de pijn, anders had ik het tweede deel niet gered. Ik ging kapot van de pijn.”
In het tweede deel van de proef reed De Rooy zo hard mogelijk om tijd goed te maken, maar in het stof kwam hij niet zo vooruit als hij wilde. “Ik zat achter Ales Loprais en Peter Versluis en die gingen niet aan de kant. Zij rijden niet voor de winst, Loprais al helemaal niet. Je zou denken dat ze beter zouden weten. Ik heb 170 kilometer in het stof gezeten. Pas 10 kilometer voor de finish kon ik er langs.”
De uitslag is een forse domper voor De Rooy. Met nog twee etappes te gaan, lijkt prolongatie van zijn titel moeilijk te worden. “Ik heb vandaag gewoon goed gereden, maar door die lekke banden ben ik in het stof terecht gekomen. Ontzettend balen. Ik geef nog niet op, maar ik ga morgen niet alles riskeren met kans op nog meer lekke banden.”
Federico Villagra finishte als negende op 30.27 van Nikolaev en staat in het klassement nog altijd vierde, op 57.47. Ton van Genugten zette de dertiende tijd neer op 35.02. Wuf van Ginkel werd vijftiende
Van Genugten heeft handen en voeten nodig
Zes uur en een paar minuten volle bak. Dat is de korte samenvatting van Ton van Genugten van de tiende etappe van de Dakar Rally, een rit van 406 kilometer tegen de klok die de TonTrans-équipe afsloot met de dertiende tijd. “Ik heb handen en voeten nodig gehad om de Iveco op het pad te houden”, vertelde Van Genugten in het bivak in San Juan.
Met het oog op de positie van Gerard de Rooy in het klassement (bij de start 2.20) trapte Van Genugten 12 kilometer na de start op de rem om te wachten op de kopman van Team De Rooy. “In het stof hebben we aangepikt, maar het was moeilijk om hem bij te houden”, zegt Van Genugten. “Het ging me een partij hard.” Met zijn Iveco kwam Van Genugten bovendien terecht tussen de motoren en auto’s, die een hoop stof maakten en behoorlijk in de weg reden.
“Op een gegeven moment zagen we Gerard tussen de rotsblokken door terug komen rijden. Dat was voor ons het signaal dat hij verkeerd was gereden. Wij hadden het waypoint namelijk wel al gehaald. Terwijl we stonden te wachten en Gerard onze kant op zagen komen, reed hij lek tussen de bosjes. We hebben meteen samen de band gewisseld, zodat hij zo snel mogelijk door kon.”
Op aanwijzingen van navigator Anton van Limpt pikte De Rooy het waypoint op, maar toen ze verder reden, kreeg hij nog een keer een lekke band. “We hebben snel geholpen met wisselen, maar we kwamen daarna zo in het stof terecht dat het niet veel meer uitmaakte.”
Van Genugten probeerde zo goed en zo kwaad als het lukte in het spoor van De Rooy te blijven. “Het was een Kamaz-dag vandaag, helaas. Het was zulk slecht terrein, dat ik handen en voeten nodig had om op het pad te blijven. Die Kamazzen denderen daar gewoon overheen, of het nou te doen is of niet. Het was gewoon zes uur aan een stuk volle bak. Wel mooi op zich, alleen jammer van het resultaat.”
Morgen wacht de mannen nog een pittige dag. Van Genugten hoopt dat De Rooy dan nog iets van zijn achterstand, opgelopen tot 24 minuten, kan goedmaken. “Wij gaan er alles aan doen om hem te helpen.”
Loodzware rit voor moegestreden mannen en materiaal van Mammoet Rallysport
,,We zijn allemaal kapot. Het was een loodzware etappe.´´ Volgens Martin van den Brink was de tiende etappe in de Dakar Rally 2017 ,,de zwaarste rit tot nu toe.´´ In de Argentijnse hitte hadden niet alleen de rijders het moeilijk. ,,Ook het materiaal heeft het zwaar gehad.´´
Na afloop van de 449 kilometer lange tocht concludeerde Van den Brink dat de mannen van Mammoet Rallysport het nog niet zo slecht hadden gedaan. ,,We zijn tiende en elfde geworden. Ik vind dat we geen reden tot klagen hebben.´´
Naast de tiende (Martin) en elfde (Pascal) dagklasserig bleef het Harskampse rallyteam stevig in de top vijf van het algemeen klassement. Pascal de Baar, Wouter de Graaf en Martin Roesink sprokkelden zelfs nog een kleine twee minuten extra voorsprong op nummer zes, Peter Versluis.
De equipe van Martin van den Brink, Marcel Blankestijn en Daniel Kozlovský begon na de winst in de achtste etappe (dinsdag) en de afgelasting van rit negen (woensdag) als eerste aan de etappe van Chilecito naar San Juan. ,,We wilden een nieuwe poging doen om een etappe te winnen.´´ Maar Martin van den Brink moest al vrij snel concluderen dat die wens de vader van de gedachte zou blijven. ,,Het liep niet zoals bijvoorbeeld afgelopen dinsdag. Dat heb je soms. In de beginfase kwam Villagra ons als snel voorbij. We konden hem gewoon niet bijhouden.´´
Van den Brink en zijn manschappen kozen eieren voor hun geld. ,,We wilden geen gekke dingen doen.´’ In het eerste deel moesten de mannen van Mammoet ook nog eens een spelletje spoorzoekertje doen. ,,We hadden moeite met het vinden van het tweede waypoint. Dat heeft zeker tien minuten gekost. In die fase reed Villagra lek, zodat wij hem weer passeerden.´´
In het restant leek Martin van den Brink zich op een constante en degelijke manier naar een plaatsje in de top tien te rijden. ,,We hadden een goed tempo. Ik kon ook gewoon niet harder. We hebben heel veel klappen gekregen. Het was echt pittig. Op 20 kilometer voor de finish kregen we bovendien nog een klapband. Dat kostte ook zeker tien minuten.´´
‘Ik stond te tollen op mijn benen´
Op het moment dat Martin, Marcel en Daniel de kapotte band moesten vervangen bleek hoe zwaar de etappe echt geweest was. ,,Bij het wisselen van het wiel viel ik bijna om. Het was zo warm en we hadden al ruim 400 kilometer gestreden. Ik stond te tollen op mijn benen. We stonden in een droge rivierbedding. Gelukkig waren er een paar Argentijnen die koud water voor ons hadden. We waren blij dat we uiteindelijk de finish passeerden.´´
In het zonovergoten bivak van San Juan kwamen de mannen vervolgens weer wat op adem. ,,We moeten tevreden zijn. We hebben alles gegeven en dat geldt ook voor Pascal en zijn team.´´
De brigade van Pasal de Baar maakte overigens nog wel een heftig moment mee. De Fin Mikko Hirvonen, die als vijfde algemeen in het auto-klassement aan de etappe begon, knalde met zijn Mini vol op de truck van Pascal en zijn mannen. ,,Een foutje van de navigator van Hirvonen. Gelukkig had het geen gevolgen voor Pascal. We zijn erg tevreden dat de vijfde plaats nog altijd haalbaar is. De voorsprong op Peter Versluis is zelfs nog iets gegroeid. We mogen niet mopperen. Hopelijk zijn wij en de trucks morgen weer fris en fruitig. Dan gaan we weer een poging wagen,´´ aldus Martin van den Brink.
´De mannen en het materiaal hebben pijn´
De 46-jarige Harskamper plofte vervolgens moe maar voldaan neer op een koele plek in het bivak. ,,We zijn moegestreden, maar toch tevreden. Niet alleen de mannen, maar ook het materiaal heeft pijn geleden. Maar de voldoening is groot. In de Dakar Rally moet je kunnen afzien. En dat hebben we gedaan.´´
Vrijdag gaat de voorlaatste etappe van San Juan naar Riò Cuarto. De klassementsproef telt 288 kilometers. De special is weer (net als donderdag) verdeeld in twee stukken. In het eerste wacht een duinenpartij van zo’n 50 kilometer. Na de neutralisatie volgt het tweede deel over de snelle rallypaden. ,,Daar gaan de snelheid en de stuurmanskunsten weer een rol van betekenis spelen.´´
Rond de klok van 14.00 uur begint Eduard Nikolaev aan de elfde etappe. De Rus wordt gevolgd door twee Kamaz-teamgenoten. Dimitri Sotnikov en Airat Mardeev maakten donderdag het Russische feestje compleet met een 1,2,3 klassering. In het klassement is Nikolaev koploper. Sotnikov is de nummer twee en Gerard de Rooy staat derde op ruim 24 minuten. De Argentijn Villagra (Iveco) is vierde en Pascal is de tweede Nederlander op een uitstekende vijfde plaats. De equipe van Martin van den Brink is vrijdag na De Rooy (zevende) de tweede Nederlandse formatie die aan de proef mag beginnen.
Het verhaal van EVM deze etappe is het verhaal van de soap rondom het wel of niet meedoen van Stacey. Deze staat uitgebreid in een eigen blogpost. Het verhaal van Versluis moeten we naar gissen, maar hij werd 15e op 35 minuten en 53 seconden achter Nikolaev.
Van den Heuvel met motor kapot in de woestijn
Maurik van den Heuvel staat met een kapotte motor stil in de tiende etappe van de Dakar Rally. “We staan op 120 kilometer voor de neutralisatie met de motor kapot. Ik ben achterop de motor bij een Argentijn uit de proef gereden om hulp te halen. We hebben de assistentie gewaarschuwd en wachten daar nu op. Ik hoop dat we de boel kunnen repareren en de start van morgen kunnen halen.”
Update: DakarSpeed en TopTrucks zijn druk bezig om start te halen
Van Vick Versteijnen is nog geen bericht binnen. Het laatste wat we van hem hebben gehoord is dat hij met bijna 9 uur achterstand langs CP2 is gekomen. Het is onbekend of hij is gefinisht, laat staan of hij straks weer start. Zodra er nieuws is lees je dat hier.
Update: DakarSpeed en TopTrucks zijn druk bezig om start te halen
Jos Smink op laatste druppel diesel naar de finish
Na bijna zeven uur sturen bij tropische temperaturen was Jos Smink na afloop van de tiende etappe van de Dakar wel toe aan een koud colaatje. Niet alleen was het terrein in de 406 kilometer lange special bar slecht, het was aan boord van de Ginaf loeiheet geworden. “Het drinken onderweg wordt dan al maar warmer en dat ben je op den duur zo zat.”
Smink heeft wel airco in de truck, maar het was in de woestijn tussen Chilecito en San Juan zo heet, dat die het niet trok. In de hitte stak ook het probleem met de koeling van de motor weer de kop op. “Nu komt dat weer terug. Even stilstaan, dan weer rustig aan. We denken dat het in de waterpomp zit, dat kan haast niet anders. We gaan er een klepje op maken zodat er meer lucht in kan. Wel jammer, want zonder dat gedoe had ik best nog wel wat verder kunnen komen”, dacht Smink.
Met de zeventiende tijd (later gecorrigeerd omdat Hans Stacey door de wedstrijdleiding als negende werd geklasseerd) had Smink het nog lang niet verkeerd gedaan. Ook navigator Daniël Bruinsma en monteur Peter Nieuwenburg hadden onderweg hun handen vol.
“Het was best pittig”, vertelt Smink. “Er zijn een hoop verkeerd gereden en wij ook een keer wel twintig minuten. We hadden nog een band lek, maar dan ben ik mee door blijven rijden. Die konden we door blijven pompen en zo hielden we ‘m hard. Met de brandstof kwamen we ook maar net aan. We zaten niet helemaal vol omdat de jongens er vanochtend niet waren in het bivak in Chilecito. Peter zei de laatste 50 kilometer: ‘Doe maar iets rustiger aan, anders redden we het niet.’ Maar ik kon het net halen.”
Tilburgs geniet van martelgang in tiende etappe
De tiende etappe was een martelgang, maar wel een heel leuke. Frank Tilburgs had er volop van genoten in elk geval, ook al ging het lang niet allemaal van een leien dakje tijdens de 406 kilometer. Tilburgs parkeerde zijn truck gehavend in het bivak in San Juan.
Het was een echte Dakardag, waar alles in zat. “Hele stukken trialen over grote stenen, lastige navigatie, smalle bergpaadjes, knippenpaden. Er zat één pad in, dat was 60 kilometer lang alleen maar bonken. Een martelgang, maar een super leuke dag.”
De DAF liep schade op toen het Team Tilburgs Truckparts in de bergen een verkeerd pad had gekozen. “We dachten dat we goed zaten, maar er kwamen allemaal andere auto’s teruggereden en ook wij konden uiteindelijk niet verder”, vertelt Tilburgs. “Bij het draaien heb ik de truck met het achterkantje tegen de rotsen gedraaid. Het was heel smal en mijn rechterspiegel lag eraf, dus ik kon het niet goed zien. De jongens hebben dus nog wel werk vannacht. Ach, ook dat hoort bij Dakar.”
De navigatie was sowieso ontzettend moeilijk in de tiende etappe. Zelfs de topnavigators gingen de fout in. “We hebben op stukken gereden daar was nog niemand eerder geweest. Dan ga je wel twijfelen, maar we haalden het waypoint toch op.”
Met de achttiende tijd in de etappe was Tilburgs meer dan tevreden. In het klassement schoof hij een plekje op naar de negentiende plaats, doordat Maurik van den Heuvel er tussenuit viel. Die stond in de proef met een kapotte motor. “We hebben hem zien staan, maar er werd gezwaaid dat we door konden rijden”, zegt Tilburgs. “Later hebben we zijn service nog gesproken. Die wilden weten hoe ze bij hem konden komen, maar daar hadden we geen antwoord op. Het was vanaf dat punt nog echt heel ver en ook de bergen nog in. Ik hoop voor hen dat ze het nog kunnen oplossen en de finish kunnen halen, maar het zag er niet goed uit.”
Van de Laar zoekt drie kwartier naar de uitgang
Ben van de Laar baalde. Hij wist heel, heel, heel zeker dat hij goed zat. Maar toch konden hij, zijn broer Jan aan het stuur van de DAF en monteur Dolf Huijgens de uitgang van een canyon niet vinden. Daardoor kwam het team Van de Laar op flinke achterstand als 27ste over de finish van de tiende etappe van de Dakar Rally. “Dat wil je als navigator niet op je geweten hebben.”
In de tiende etappe, met 406 kilometer tegen de klok, was navigatie doorslaggevend. Ben van de Laar miste nog geen waypoint. “Nu ook niet, maar we hebben er wel drie kwartier naar moeten zoeken”, vertelt hij in het bivak in San Juan. “De doorgang door de vallei was prachtig. Het ging ook prima. We zaten perfect op koers, dacht ik. Alle notes klopten. Maar we konden de uitgang niet vinden. Daar hebben we jammer genoeg heel veel tijd mee verloren.”
Toen ze de uitgang eindelijk hadden gevonden, ging het voorspoedig. Jan van de Laar trapte het gaspedaal van de DAF diep in en voerde de snelheid op. “Totdat we in de spiegels ineens zagen dat de bak van de truck los hing. Dat was wel even schrikken. Je wilt niet met een halve auto thuis komen”, verklaarde Ben.
Met spanbanden en tiewraps maakten de mannen een noodconstructie om de bak van de truck op z’n minst op zijn plaats te houden. Daarmee moest wel de snelheid flink omlaag. “We zijn op heelhouden naar de finish gereden”, zegt Van de Laar. “Hartstikke jammer, want dit was eindelijk weer eens een echte Dakardag. Een magnifieke proef, die echt wel de moeite waard was. Raar eigenlijk: we zijn bijna op het einde van de Dakar en we hebben het gevoel dat het nog maar net is begonnen. De eerste week ligt al zo ver achter ons en in de tussenliggende dagen hebben we zo weinig wedstrijdkilometers gemaakt, dat het helemaal niet aanvoelt alsof we er al bijna zijn.”
Maik Willems zet omgevallen ambulance weer overeind
Op welk knopje op de iritrack hij dan had gedrukt, was de vraag die Maik Willems kreeg toen hij bij de wedstrijdleiding van de Dakar Rally tijd terug ging vragen voor het overeind zetten van een omgevallen ambulance. “Weet ik veel of ik op een groen, oranje of paars knopje heb gedrukt. Sodemieter op met je knopjes! We hebben die ambulance overeind gezet en daardoor zijn we een kwartier te laat bij de start van het tweede deel van de proef gekomen. De auto voor ons reed gewoon door. Wij hebben tenminste nog het fatsoen om te stoppen en te helpen.”
Hoogst geïrriteerd fietste Maik Willems door het bivak in San Juan. Zijn uitbarsting bij de wedstrijdleiding had uiteindelijk wel tot het gewenste effect geleid: hij kreeg zijn tijd terug voor het verlenen van assistentie. En dat terwijl de heren van het Bastion Hotels Dakar Team zelf al genoeg problemen hadden gehad. Op het eind van het eerste deel van de special brak de aandrijfas linksvoor. Op alleen de achterwielaandrijving haalden ze de neutralisatie.
Extra vervelend was dat ze de snelle service van Kornelis Offringa moesten missen. Offringa was meteen na de start omgedraaid en uit de proef gereden, omdat hij ziek was. Een snelle-assistentietruck mag één keer de finish missen. Van die regel maakte Offringa gebruik. Willems’ navigator Rob van Pelt heeft echter gouden handjes en met hulp van een alleraardigste Argentijn werd de as in een kwartiertje tijd weer onder de Toyota gezet.
Het waren kleine incidenten die de pret van het rijden niet konden verpesten. “De proef was echt ontzettend mooi”, vond Willems. “Er zaten hele mooie stukken trial tussen. Zo steil dat ik af en toe wel even moest slikken. Echt bijzonder.”
Veel deelnemers hadden moeite met navigeren maar Willems moest Van Pelt een groot compliment geven. “Rob is echt een goede navigator. We hebben vandaag een keertje afgekeken toen we iets verkeerd zaten, maar toen haalden we toch ook dat waypoint op. Eentje waar een uur straftijd tegenover stond, dus daar gingen onze harten toch sneller van kloppen toen we die hadden.”
De heren kwamen in de tiende etappe als 28ste aan de finish en staan 28ste in het algemeen klassement, tot tevredenheid van Maik Willems. “Als dit zo kan blijven, heb ik mijn eerste doel van dit jaar al gehaald.”
Los boutje zit Erik van Loon dwars
Met de twaalfde tijd in de tiende etappe van de Dakar, van Chilecito naar San Juan, was Erik van Loon best tevreden. Maar, zo wist hij zeker, er had meer ingezeten. Een los boutje van de aandrijfas van de Toyota had Van Loon dwarsgezeten in het eerste deel van de proef. Nadat dat op de verbindingsroute was opgelost, sjeesde Van Loon plankgas door het tweede deel.
In dat tweede deel maakte Van Loon twee plaatsen goed. “Daarom denk ik dat er meer in had gezeten”, zei Van Loon bij de finish. “We gingen hartstikke goed van start, met de zesde tussentijd. Maar na 30 kilometer begon de auto rechtsvoor te rammelen en te ratelen. Het leek wel of ‘ie de grond in werd getrokken. We zijn uitgestapt om te kijken. Ik dacht dat het iets met de bodemplaat was, maar er was niks te zien.”
Omdat de proef bestond uit twee delen, met elkaar verbonden door een liaison van 89 kilometer over de weg, hadden Van Loon en navigator Wouter Rosegaar de kans om daar de auto aan een nadere inspectie te onderwerpen. “Toen bleek dat er een boutje uit de aandrijfas was los gelopen. Daardoor liep de hoes aan. Gelukkig is het heel gebleven, anders hadden we een serieus probleem gehad. Het was vrij snel te verhelpen. In het tweede deel konden we plankgas rijden.”
De etappe met 406 kilometer tegen de klok was niet eenvoudig. Veel auto’s kwamen in de problemen. Dat leverde Van Loon in het klassement winst op. “We hebben zelf ook moeten zoeken naar de ingang van een canyon, maar doordat anderen voor ons terug kwamen rijden, kostte het ons niet heel veel tijd.” Van Loon had ook nog een lekke band.
Al met al was hij best tevreden. “Het was een mooie special en we hebben goed gereden. Jammer van dat boutje, maar in een technische sport kan zoiets gebeuren. Anderen hebben grotere problemen meegemaakt en aan het rijden lag het zeker niet.”
Totale onduidelijkheid over Rainbow-team
Na een race van 20 uur tegen de klok zijn Gerrit van Werven, Gerrit Zuurmond en Henk Schuiling op weg naar de start van de tiende etappe verkeerd gereden en verdwaald. De startkaart en geheel gereed gemaakt roadbook lagen klaar voor ze.
Om 22.23 Nederlandse tijd kregen we een sms’je van Gerrit van Werven: ‘We gaan nu’. Ze staan echter niet op de live-timing als zijnde gestart, dus het is totaal onduidelijk hoe het nu zit en of ze inderdaad onderweg zijn. (22.23 in Nederland is 19.23 in Argentinië en dan wordt het daar donker)
In San Juan (het bivak aan het einde van de etappe) sprak Rallymaniacs’ Marcel Vermeij met Ginaf-teammanager Iginio Voorhorst, die het niet droog hield. Luister hier zelf naar het verhaal van Iginio over de verwikkelingen rond het Rainbow-team.
Foto’s: Iveco, Marcelo Machado de Melo, Van Loon Racing
De Dakar vandaag online volgen doe je natuurlijk op de liveblog van etappe 11.
