Dakar-quotes: etappe 11

Bij Le Dakar 2017 laat ik na iedere etappe de deelnemers zelf aan het woord. Of, nou ja, ik… Het overgrote deel van deze quotes zijn door Marcel Vermeij verzameld en door Natascha Kayser op papier gezet en doorgestuurd, de Mammoet-berichten komen van Berry Kamphorst. Ere wie ere toekomt.

Stof houdt Villagra van etappezege af
Slechts 52 seconden bleef Federico Villagra verwijderd van de overwinning in de elfde etappe van de Dakar Rally. De Argentijn van Petronas Team De Rooy Iveco had zijn zinnen gezet op deze special stage, die hij kent als zijn broekzak, maar een ondoordringbare stofwolk veroorzaakt door een niet zo snelle auto weerhield hem daarvan. Villagra moest genoegen nemen met de tweede plaats, op 52 seconden van de Rus Eduard Nikolaev.

Het parkoers van bijna 300 kilometer tegen de klok van San Juan naar Rio Cuarto is de thuishaven van Federico Villagra. “Ik voelde me ook echt goed op deze tracks”, zei de Argentijn aan de finish. “Dit terrein ligt me goed en ik had het vertrouwen dat ik kon winnen. Het was zeker niet gemakkelijk. Er waren diepe sporen ontstaan, met overal onder het feshfesh verborgen stenen aan de zijkanten.”
Vooral in het tweede deel van de proef, na een verbinding van zo’n 370 kilometer over het asfalt, ging Villagra los. In de tussentijden liep hij snel in op Nikolaev en op één meetpunt was hij ruim een minuut sneller. “Maar vervolgens zat ik 30 kilometer lang in het stof van een auto. Ik kon er door het stof niet dichtbij genoeg komen om er langs te gaan. Niks aan te doen.”

Ook Gerard de Rooy had zich kapot zitten ergeren aan het stof. In de laatste 100 kilometer zat hij gevangen achter twee auto’s waar hij niet voorbij kon. “Behalve stof waren er ook nog bomen. Daar was niet in te halen. Op dat tweede deel van de proef kon je alleen maar de auto afschrijven en dat was ik niet van plan. Ik wist dat ik toch niet genoeg zou kunnen inlopen op de twee Kamazzen voor me in het klassement. Dan ga ik ook niet riskeren dat ik nog meer tijd verlies door een lekke band of een ongeluk. We zijn er al twee keer afgegaan in haakse bochten die niet duidelijk stonden aangegeven in het roadbook.”
In het eerste deel van de proef had De Rooy het weinig naar zijn zin. Op de knippenpaden door de duinen, met overal stenen en andere rotzooi, kreeg niet alleen zijn Iveco Powerstar veel te verduren maar ook zijn gekneusde rib. “Helemaal niet fijn”, oordeelde De Rooy, die aanpikte bij Villagra en zo aan de vijfde tijd van de dag kwam. Daarmee was De Rooy net iets sneller dan teamgenoten Ton van Genugten (zesde) en Wuf van Ginkel (achtste).

In het klassement veranderden de eerste vier posities niet. Het verschil van De Rooy met klassementsleider Nikolaev werd iets groter: 38.58. “Dat ik nog iets kan met die eerste twee plaatsen, heb ik uit mijn hoofd gezet, al is in de Dakar pas iets zeker na de laatste finish.” Achter hem werd het gat met Villagra op de vierde plaats iets kleiner: 20 minuten. “Maar ik denk niet dat Federico me op de laatste 60 kilometer van de Dakar nog gaat aanvallen”, grinnikte De Rooy.

Zesde tijd een fijne afsluiter voor TonTrans-team
De Dakar beginnen met een mooi resultaat is leuk, maar ‘m afsluiten met een prettige uitslag is minstens zo fijn. Met de zesde tijd in de elfde en voorlaatste etappe was Ton van Genugten best tevreden. Niet in de laatste plaats omdat de etappe van San Juan naar Rio Cuarto weer een ‘Kamazproef’ was.

Het eerste deel van de door een lange verbindingsweg in tweeën gehakte etappe was “een hoop gestuiter”, vond Ton van Genugten. “Eén keer maakten we zo’n flinke buts, daar ben je een kwartier rustig van. Ik voel ‘m nog.”
Het tweede deel was meer het terrein van Van Genugten: snel en technisch. “Dat ligt me goed, dus daar heb ik even goed gas gegeven. Het ging super. Net toen we dachten ‘zouden we de snelste tijd kunnen rijden op dit deel?’, kwamen we in het stof terecht. Veel, maar het bleef hangen ook. In de bochten konden we net zien dat er een auto en twee trucks voor ons reden. We hebben af en toe op het knopje van de sentinel gedrukt voor de zekerheid. Het was niet te zien of we er dicht genoeg bij zaten, maar je weet nooit: misschien hoorden ze hem wel en gingen ze aan de kant. Maar dat was niet zo.”

De rit door het stof duurde zeker 70 kilometer, waarin Van Genugten zich zat te verbijten van ergernis. “Zonde van het harde werken in het begin van de proef. Met een beetje minder stof had er wel een top 3 ingezeten misschien. Het doet me in elk geval goed dat we weer eens lekker voorin hebben kunnen meeknallen.”

Mammoet Rallysport worstelt met tegenslag, maar komt boven: ‘De samenwerking met Riwald werpt duidelijk zijn vruchten af’
De beide equipes van Mammoet Rallysport zijn in de openingsfase van de elfde etappe door grote technische tegenslag getroffen. De formaties van Martin van den Brink en Pascal de Baar weigeren echter de handdoek in de ring te werpen. ,,We geven niet op. We doen er alles aan om de finish te halen.´´ Al vrij snel na de start van de etappe van San Juan naar Rio Cuarto bleek de truck van Martin van den Brink niet naar behoren te functioneren. Op een ander punt in het eerste deel van de proef sloeg de pechduivel ook bij Pascal de Baar keihard toe.

Met behulp van Ed Wigman en de Franse formatie van Boucou bereikten de trucks de finish van het eerste deel. Vervolgens moest er een traject van 370 kilometer worden afgelegd naar de start van het tweede deel. Van den Brink en zijn mannen kwamen niet door de duinen. ,,We hebben het achter differentieel kapot,´´ zo liet Martin net voor de start van het tweede gedeelte van de special weten. ,,We hadden geen achterwielaandrijving en kwamen niet door de duinen. We zijn geholpen door Ed Wigman. We zijn dolblij met de hulp van Ed Wigman, Joel Ebbers en Hendrik-Jan Slijkhuis. De samenwerking met de mannen van Riwald Rallysport heeft zich vandaag volledig bewezen. Zonder Ed en zijn mannen waren wij nooit door de duinen gekomen.´´

Voor Pascal de Baar, Wouter de Graaf en Martin Roesink spatte vrijdag de sportieve droom uiteen. ,,Pascal heeft een kapotte versnellingsbak. Hij wordt gesleept door de Fransman Michel Boucou.´´ De Baar en zijn manschappen raken door het tijdverlies van deze etappe hun plaats in de top tien kwijt. ,,Jammer, maar we willen wel naar het podium in Buenos Aires,´´ aldus een als altijd strijdlustige Martin.

Op de verbindingsroute moest de Harskamper concluderen dat de problemen niet te verhelpen zijn. ,,Wij moeten verder met alleen voorwielaandrijving. Pascal kan niet meer op eigen kracht verder. Wij zullen hem over het tweede deel van de proef slepen. Als Ed Wigman ons passeert kan hij Pascal weer verder slepen.´´

Voor Van den Brink en zijn mannen was de teleurstelling groot. ,,Ja natuurlijk is dit vervelend. We hadden vandaag graag nog iets laten zien. De proef zou ons goed moeten liggen. Maar nu hebben we de uitdaging om de finish van de etappe te halen om morgen (vandaag) weer te kunnen starten.´´

Om 00.50 uur (Nederlandse tijd) begon Martin van den Brink aan het tweede deel van de proef over ruim 200 kilometer. ,,Het zal wel laat worden, maar we gaan samen de finish halen. Hoe dan ook. De kopman neemt de snelle assistent op sleeptouw.´´Renault Sherpa‘Desnoods sleep ik Pascal vandaag over de proef’
Even na de klok van 02.00 uur (Argentijnse tijd) parkeerde Martin van den Brink zijn Renault Sherpa in het bivak van Rio Cuarto. De elfde etappe in de Dakar Rally bracht de tweevoudig etappewinnaar niet het gewenste resultaat. Van den Brink kon fluiten naar een dagsucces en Pascal de Baar raakte zijn fantastische vijfde plaats in het klassement kwijt. ,,Het was een hele toer, maar we hebben het gered. Nu wachten we op de terugkeer van Pascal de Baar en Ed Wigman. Afhankelijk van het tijdstip dat ze hier zijn bepalen we of we de versnellingsbak gaan wisselen.’’

Vroeg in de Nederlandse ochtend (rond 6.30 uur) klonk Van den Brink al weer vastberaden. De serviceploeg had inmiddels de achterdifferentieel vervangen. ,,Dat is binnen een half uur kant en klaar.’’ De reparatie van de truck van Pascal heeft meer voeten in de aarde. ,,Daar hebben de jongens wel een uur of vier voor nodig. Op dit moment, het is half drie, hebben ze nog wel een paar uurtjes nodig om het bivak te bereiken. Dat wordt dus spannend. We moeten rond 9.30 uur weer starten. Maar één ding is zeker, met of zonder versnellingsbak, we zorgen er voor dat ook Pascal naar het podium in Buenos Aires kan.’’

Alleen dat feit al kenmerkt het team van Mammoet Rallysport. Opgeven komt in geen enkel woordenboek of handleiding van het Veluwse team voor. In de elfde etappe werd de formatie andermaal op de proef gesteld. Zowel Martin als Pascal kregen in de beginfase grote technische problemen. Martin van den Brink moest zonder achterwielaandrijving de duinen rond San Juan in. ,,Een onmogelijke zaak. Gelukkig heeft Ed Wigman ons door de duinen gesleept.’’

Toen later bleek dat Pascal stil stond met een kapotte versnellingsbak was het even leiden in last in het Mammoet team. ,,De Fransman Boucou heeft Pascal naar het einde van het eerste deel gesleept.’’

‘In de modder kon ik niet veel beginnen’
Bij de start van het tweede en laatste deel van de klassementsproef nam Martin zijn teamgenoot op sleeptouw. ,,We hebben geprobeerd om Pascal zo ver mogelijk mee te krijgen. Het was heel lastig in de bergen en de stukken met veel zand en modder. Na 25 kilometer kwam ik vast te zitten in een doorwading. In de modder waar het ook nog iets omhoog ging kon ik niet veel beginnen met alleen voorwielaandrijving. We moesten Pascal noodgedwongen loskoppelen. Op dat moment kwam ook Ed Wigman weer in beeld. Hij heeft vervolgens de truck van Pascal op sleeptouw genomen. En zo konden wij op onze eigen manier naar de finish en naar het bivak.’’

Die race naar de finish had met echte snelheid niet veel meer te maken. ,,Ik denk dat wij ongeveer 40 à 50 kilometer per uur konden rijden. Ed Wigman kan met Pascal op sleeptouw niet veel harder dan 20 à 30 kilometer per uur. Daarom duurt het nog wel even voordat zij het laatste deel van de proef, zo’n 180 kilometer, hebben afgelegd.’’

Volgens Martin van den Brink heeft het team ook van deze bijzondere dubbele tegenslag weer veel geleerd. ,,We hebben gezien hoe belangrijk het is om een goede serviceploeg in de rally te hebben. We hebben mede daarom besloten om de krachten met Gert Huzink en zijn Riwald Team te bundelen. Vandaag is het nut daarvan dubbel en dwars bewezen. Zonder de hulp van Ed Wigman en zijn co-piloten hadden we nooit het einde van de proef gehaald. Pascal heeft bovendien ook veel contacten in het deelnemersveld. Hij was immers in het verleden ook niet te beroerd om iemand te helpen. Die rol hebben de mannen van Boucou een beetje overgenomen. Zo kunnen we toch weer terugzien op een bijzondere etappe. Sportief gezien niet goed, maar wel goed voor de moraal. We zijn niet zomaar verslagen. Wij zijn Mammoet Rallysport en we geven nooit op.’’

‘Geen enkele twijfel. We gaan samen naar Buenos Aires’
De laatste etappe bestaat uit een proef van 64 kilometer en een verbindingsrit van maar liefst 700 kilometer. Voor Martin van den Brink de laatste kans om het potentieel van zijn Renault Sherpa nog één keer aan het rallypubliek te tonen. ,,Als Pascal zelf kan rijden dan gaan wij mogelijk nog voor een goed resultaat. Maar als de truck niet op tijd gerepareerd kan worden dan is er geen enkele twijfel. In dat geval slepen wij Pascal, Wouter en Martin over die 64 kilometer lange proef. We gaan hoe dan ook samen naar Buenos Aires.’’

Vanmiddag rond 13.30 uur (Nederlandse tijd) begint Mammoet Rallysport aan de laatste etappe van de Dakar Rally 2017.

Stacey de top 10 in, Versluis de top 10 uit
Na de bizarre wendingen van de tiende etappe, met Hans Stacey die uit de Dakar Rally stapte, maar er een halve dag later toch weer in zat, kende ook de elfde etappe verrassende ontwikkelingen voor het Eurol Veka MAN-team. Peter Versluis kukelde van de vijfde naar de elfde plaats, terwijl Hans Stacey juist met stip de top 10 weer binnenkwam.

Vrijdag de dertiende sloeg bij de équipe van Peter Versluis genadeloos toe. “De versnellingsbak heeft ons de hele week al in de steek gelaten en vandaag helemaal”, vertelde Versluis in het bivak van Rio Cuarto, waar hij met meer dan drie uur vertraging aankwam. “Daarnaast ging het bandenaflaatsysteem kapot en daardoor heb ik meer lekke banden gereden dan ik aan reserve bij me had.”
Op de verbindingsroute tussen de twee delen van de etappe in werd het bandenaflaatsysteem van de MAN gerepareerd en kreeg Versluis de reservebanden van zijn Kazachse teamgenoot Artur Ardavichus. “Vervolgens moesten we in het donker het tweede deel van de proef doen. Dat was ook geen pretje”, constateerde Versluis teleurgesteld. “We zijn vertrokken met het idee om de vijfde plaats te verstevigen, maar in plaats daarvan zijn we zelfs nog uit de top 10 gevallen.”

Op de voorlaatste dag van de Dakar werd het klassement nog aardig overhoop gehaald. Hans Stacey verloor ruim 36 minuten op dagwinnaar en klassementsleider Eduard Nikolaev in de bijna 300 kilometer proef. Dat leek geen best resultaat, maar door problemen bij anderen, onder wie Versluis, stoomde Stacey zowaar weer de top 10 in: van de elfde plaats waarop hij door de wedstrijdleiding weer in de wedstrijd was genomen, naar de negende plaats.
“Dit zijn niet de resultaten waar we op hadden gehoopt”, zei EVM-teammanager Marcel van Vliet. “We hebben gegokt en verloren. We komen met alle drie de trucks aan de finish – daar ga ik tenminste wel vanuit, met nog één dag te gaan – maar niet op de plaatsen die we graag hadden gewild.”

Laatste loodjes wegen zwaar voor DakarSpeed
De laatste dagen van de Dakar Rally zijn niet de gemakkelijkste voor Team DakarSpeed. Nadat de Scania van Maurik van den Heuvel in de tiende etappe al met een kapotte brandstofpomp stond, ging het in de elfde etappe mis met de turbo. “Het is elke keer wat anders”, verzuchtte Van den Heuvel in Rio Cuarto na afloop van de voorlaatste etappe.

Van den Heuvel was om zeven uur in San Juan en reed een uur later weer weg om als 29ste te beginnen aan de bijna 300 kilometer lange proef. Het ging voortvarend: Van den Heuvel reed tussentijden die hem in de buurt van de top 10 brachten. Tot 30 kilometer voor de finish de turbo de geest gaf. “Gelukkig bedacht ik dat we er ook twee dopjes in konden duwen en op die manier zonder turbodruk konden rijden. En gelukkig konden we van een boer uit de buurt wat olie krijgen. Daardoor hebben we maar een half uur, drie kwartier verloren; anders was het weer drie uur vannacht geworden.”
Het leverde een 21ste plaats op. Niet waar Van den Heuvel voor kwam, maar beter dan op de voorlaatste dag uitvallen, zoals het zusterteam TopTrucks van Vick Versteijnen overkwam. “Dat wil je niet en dat gun je ook niemand.”

Van den Heuvel gaf eerder in de week in niet mis te verstane bewoordingen aan niet blij te zijn met de vele afgelastingen in het wedstrijdparkoers. Inmiddels denkt hij er wat genuanceerder over. “Als je ziet hoe iedereen erbij staat, is het maar goed dat die etappes niet zijn doorgegaan, want er was niemand meer over geweest. Iedereen heeft iets meegemaakt. Dat maakt het ook wel weer mooi. Dit moet een Dakar zijn: trammelant, doorgaan, tegenslagen overwinnen. Ik heb wat zitten vloeken. Als je zelf iets kapot maakt, is het niet zo erg. Maar die mechanische toestanden, daar kan ik niet tegen. Alles klopt, maar de techniek laat ons in de steek. Wat het nou precies is en of het met elkaar te maken heeft, moeten we thuis maar eens rustig gaan uitzoeken en evalueren.”

Helaas, Vick Versteijnen is in deze etappe vlak na de start uitgevallen. Hij was nog niet bereikbaar voor commentaar.

Jos Smink content met zandetappe
Jos Smink wilde zand en dat kreeg hij in de elfde en voorlaatste etappe van de Dakar 2017. Met zowel de etappe als het resultaat was Smink uiterst content. Met opnieuw de vijftiende tijd – Smink lijkt er patent op te hebben – sloot hij de bijna 300 kilometer lange special tussen San Juan en Rio Cuarto af. In de algemene rangschikking klom Smink op naar de twaalfde plaats. “Ook daar ben ik heel tevreden mee.”

Er gebeurden nog een hoop gekke dingen in de voorlaatste etappe, maar Smink deed aan de gekkigheid niet mee. Heel stabiel stuurde hij de Ginaf door het zware zand in het eerste deel van de proef. “Het waren niet echt duinen, maar het was wel heel los zand”, vertelde Smink. “De auto moest hard werken en wij ook.”
De vering van de Ginaf kreeg het flink te verduren op de hobbelige paden met her en der grote keien. “Van die vieze hobbels: als je er eentje pakt, kom je op de verkeerde weer terecht. De auto en de vering hebben het goed gehouden. Wij hebben wel een keer geknetterd onderweg, maar dat hoort erbij.”

Het tweede deel van de etappe, na een lange, saaie verbindingsweg, was een stuk lastiger. Op de smalle paden in de bergen kregen nu de remmen het zwaar te verduren. “Tegen het eind zat er veel feshfesh in en dus veel stof. We hebben 25 kilometer achter een auto gezeten die niet aan de kant wilde. Dat was wel een beetje jammer, maar ik ben desondanks tevreden.”

Tilburgs trekkebenend over enorm crossterrein
De laatste loodjes in de Dakar Rally van 2017 zijn zwaar. In de elfde en voorlaatste etappe kregen de deelnemers niets cadeau. Ook Frank Tilburgs niet. Trekkebenend wegens een gebroken bladveer kwam de DAF van Team Tilburgs Truckparts na de proef van bijna 300 kilometer aan in het bivak van Rio Cuarto. “Het venijn zit duidelijk in de staart. Gelukkig zijn we aangekomen.”

Met de 22ste tijd kwam Tilburgs aan de finish van de elfde etappe. Dat viel hem alleszins mee. “Het terrein was slecht, maar het was wel een heel mooie proef. Net een enorm crossterrein met niks dan gaten, feshfesh en diepe sporen,” reageert Tilburgs. “We hadden gisteren al gezien dat de bladveer wat gebogen stond en we wisten dus dat we ermee moesten uitkijken. Maar toch brak het veerblad op zo’n zwaar bokkenpad. Gelukkig hebben we ermee door kunnen rijden.”
Een groter probleem diende aan vlak voor de start van het tweede deel van de special, op het eind van de bijna 370 kilometer lange verbindingsweg. “Toen liep de motor heet. De multiriem was er afgelopen, waarschijnlijk al in die feshfesh door een steen er tussen of zo. Dat heeft ons een uurtje sleutelen gekost, wat ook weer straftijd opleverde omdat we te laat aan de start van de tweede helft van de special waren.”

Dat tweede deel, van ongeveer 170 kilometer, herkende Tilburgs van vorig jaar. “Toevallig reden we hier toen ook rond met een gebroken bladveer en dat ging prima! Ik wist dus dat het moest kunnen. De truck wordt nu klaargemaakt voor morgen, 60 kilometer, en we hopen naar het einde te rijden.”

Van de Laar was pas heel laat binnen. Zijn relaas volgt later.

Maik Willems ontvangt cadeautjes met open armen
En hop: weer twee plaatsen winst zonder dat Maik Willems er iets voor hoefde te doen. Behalve dan zorgen dat hij zijn Bastion Toyota heelhuids aan de finish van de elfde etappe van de Dakar kreeg. In die voorlaatste etappe kreeg niemand iets cadeau: het was ouderwets buffelen over de bijna 300 kilometer lange proef.

Dat buffelen, daar houdt Willems wel van. In die zin was de etappe dus wel een cadeautje. Toch was hij na afloop in Rio Cuarto tamelijk gesloopt. “Ik was kapot na de proef. Je moest zo geconcentreerd rijden. Vanmorgen hadden we eerst een proef met allemaal mulle zandpaden en heel steil. Dan moest je steeds over zo’n topje en dan besluiten wat te doen: links, rechts of rechtdoor. Het tweede deel van de eerste proef was echt schitterend met feshfesh. ’s Morgens was hartstikke mooi met paden met ontzettend veel troep. Als je er naar keek, dan zakte je auto al weg. De hele tijd van links naar rechts en dan weer een stukje pad pakken om maar vaste grond onder de wielen te houden.”

Na een verbindingsweg die met bijna 370 kilometer nog langer was dan de special stage werd het helemaal genieten. Eigenlijk had het weinig met Dakar te maken, vond Willems, “maar het was zo’n mooie proef. Eerst moesten we een bergpas af met allemaal schitterende bergpaden. Af en toe keek je zo ver de diepte in dat ik dacht: ‘maar even niet…’ En daarna ook weer mooie en snelle paden. Het was heel stoffig, maar we hebben echt wel heel veel alleen gereden. In het laatste anderhalf uur hebben wij geen andere auto gezien. Ik vond het een superdag! Echt! Qua rijden heel afwisselend en leuk.”

Aan het eind van de rit had Willems de 31ste tijd genoteerd, en toch steeg hij naar de 26ste plaats algemeen. Vooraan in het klassement vielen twee Mini’s uit. Te hard geprobeerd nog wat verschil te maken. “We hebben vandaag geen idiote risico’s genomen. Het is zonde om het feestje nu nog te verpesten. Laten we alsjeblieft een beetje normaal doen, er is toch niet meer echt iets te winnen. Feitelijk moeten er morgen nog 25 auto’s uitvallen en dan staan we zomaar op het podium. Zo simpel is het.”

Erik van Loon doet goede zaken in slotfase
Erik van Loon had het al gezegd: “Ik wil graag nog een keer een top 10-klassering rijden.” In de voorlaatste etappe van de Dakar 2017 deed hij dat. En hoe. Van Loon finishte niet alleen met de zevende tijd, maar pakte ook nog twee plaatsen winst in het klassement. Op bepaalde stukken in het 288 kilometer lange traject tegen de klok was Van Loon zelfs sneller dan negenvoudig WRC-kampioen Sébastien Loeb, die de etappe won.

Lag het er nou aan dat zijn vriendin was gearriveerd in Argentinië of dat hij zijn baard van anderhalve week eraf had gehaald, dat Erik van Loon precies nu zijn beste resultaat van deze Dakar behaalde? “Misschien wel allebei”, grinnikte Erik van Loon. “Ze vond het niks, dat baardje, dus ik heb het er maar afgehaald. Maar anders was het misschien wel net zo goed gegaan, hoor.”

De elfde etappe was er eentje naar zijn hart, zei Van Loon. Een echte Dakar-etappe, zeker geen eenvoudig toetje. “Een serieuze proef, met duinen, snelle WRC-tracks en veel stof. We zijn er eens goed voor gaan zitten.”

Er waren er meer die dat idee hadden en (te) grote risico’s namen, omdat het de laatste serieuze kans was om nog iets te bewerkstelligen in het klassement. Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar profiteerden daar goed van, in de eerste plaats door zelf foutloos en hard te rijden. Al meteen vanaf de start zaten ze er goed bij en gaandeweg de etappe ging het eigenlijk alleen maar beter.Toyota HiLuxBij het ingaan van de neutralisatie – een verbindingsroute van liefst 371 kilometer naar het tweede deel van de proef – lag Van Loon achtste. “Geloof het of niet, maar die verbindingsweg was het moeilijkste van de hele dag. 360 kilometer rechtuit. Stomvervelend.” Een paar concurrenten van Van Loon in het klassement bleven steken in juist die neutralisatie. Bij het ingaan ervan stond Van Loon nog zestiende, maar hij kwam er op de veertiende plaats uit.

In het tweede deel pakte hij bovendien tijd en reed hij van de achtste naar de zevende tijd. “Het ging perfect”, vond Van Loon. “Het gaat in deze sport vaker fout dan goed, maar vandaag was het helemaal goed. Was het maar vaker zo gegaan! Dit hadden we even nodig, zo’n resultaat. Het is fijn om met zo’n etappe en zo’n resultaat af te sluiten.”

Nu dan toch echt over en uit voor Rainbow
Het lijkt er sterk op dat het nu dan toch echt over en uit is voor het Rainbowteam. De truck is vannacht door de organisatie om veiligheidsredenen uit de proef van de tiende etappe gehaald en staat niet op de startlijst voor de elfde etappe. Ginaf Rally Service-teammanager Iginio Voorhorst hield nog een kleine slag om de arm (vandaar het vraagteken) en wilde nog wel een poging wagen de wedstrijdleiding te bewegen tot coulance, maar besefte ook dat dat een kansloze missie is, aangezien de truck nu twee keer niet is gefinisht.

Officieel zijn Gerrit van Werven, Gerrit Zuurmond en Henk Schuiling zelfs niet gestart in de tiende etappe, waaraan ze gisteravond rond half 8 lokale tijd toch nog zijn begonnen. De mannen hadden er toen 48 uur onafgebroken doorgaan op zitten, nadat ze dinsdag in de achtste etappe met een kapotte turbo waren komen te staan. Na een rit van meer dan 24 uur, waarin ze ook nog eens verdwaalden, kwamen ze gisteravond aan in Chilecito in Argentinië.
Daar hadden ze om 11 uur ’s ochtends van start moeten gaan, maar Voorhorst had met veel praten voor elkaar weten te krijgen dat ze later mochten starten. Formeel mag dat tot een uur nadat de laatste is vertrokken. Die laatste vertrok om kwart voor 1.

Urenlang bleef het stil en was de Rainbow-truck spoorloos, maar om half 8 kwam er ineens een berichtje van Gerrit van Werven: ‘We gaan nu rijden’. De 406 kilometer lange proef kostte de snelste trucks een uurtje of zes en de trucks in de achterhoede tien uur. Bij daglicht. “Eigenlijk is het onverantwoord, maar ik begrijp wel dat ze het koste wat het kost willen proberen”, zei Voorhorst. “Zou ik zelf ook doen. Opgeven kan altijd nog.”
Maar zover kwam het niet. De organisatie haalde de Rainbow-truck diep in de nacht uit de proef. “Om veiligheidsredenen”, aldus Voorhorst. “Ze waren als enige nog onderweg, als allerallerlaatste. Zelfs de bezemwagen was de proef al lang uit. Er was dus niets of niemand meer om te helpen als er iets zou gebeuren. Bovendien dreigde er onweer.”

Tegen de ochtend kwam de Rainbow-truck aan in San Juan. “Ik ben blij dat de mannen er weer zijn. We hebben ze niet meer gezien sinds maandagochtend. De truck ziet er redelijk goed uit”, zei Voorhorst om half 8 lokale tijd vanochtend. “Hun eigen assistentie is nog onderweg, maar we hebben nog wel wat monteurs die kunnen doen wat nodig is. Gerrit, Gerrit en Henk zijn nu even slapen. Ik ga proberen of ik de organisatie nog kan bewegen tot enige coulance, maar aangezien ze niet op de startlijst staan, ligt het niet voor de hand dat ze nog mogen starten. We hebben al gekkere dingen meegemaakt deze Dakar, dus zeg nooit nooit.”

(nabericht Alex: dit bericht kwam gisteren al binnen, ze mochten inderdaad helaas niet starten in etappe 11)

Foto’s: Martin Alipaz, Van Loon Racing

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *