Bij Le Dakar 2017 liet ik na iedere etappe de deelnemers zelf aan het woord. Of, nou ja, ik… Het overgrote deel van deze quotes zijn door Marcel Vermeij verzameld en door Natascha Kayser op papier gezet en doorgestuurd, de Mammoet-berichten komen van Berry Kamphorst. Ere wie ere toekomt. Het laatste deel alweer!
Gerard de Rooy heeft vrede met derde plaats
Blij is Gerard de Rooy niet met zijn derde plaats in de Dakar Rally van 2017, maar erg teleurgesteld ook niet. Natuurlijk had hij liever gewonnen. Het had ook niet veel gescheeld. Eén lastig te vinden waypoint en in totaal drie lekke banden kostten de kopman van Petronas Team De Rooy Iveco de overwinning. “Het doel was sowieso een podiumplaats. Dat is gelukt. We hebben één slechte dag gehad en dat is niemand kwalijk te nemen. Ik heb vrede met de derde plaats.”
Eén navigatiefoutje, daardoor verkeerd gereden en gaan dwalen en in een poging tijd goed te maken met misschien net iets te veel risico twee banden lek gereden. Dat is in een notendop het verhaal van de tiende etappe, die aan de finish van de Dakar Rally in Buenos Aires cruciaal bleek te zijn voor Gerard de Rooy. In de etappe van Chilecito naar San Juan verloor De Rooy 24 minuten en daarmee de aansluiting met de Russen op één en twee.
Twee dagen eerder, in de achtste etappe, had De Rooy ook al een lekke band gehad. Die kostte hem de leiding in het klassement, maar de achterstand van twee minuten was nog geen reden tot zorg. Was de negende etappe doorgegaan – de koninginnenrit van de Dakar in de duinen van Belèn – dan was het mogelijk heel anders afgelopen. “Dat die etappe niet doorging, is heel spijtig”, vindt De Rooy. “Daar had het moeten gebeuren. Je weet natuurlijk nooit of dat was gelukt, maar door de afgelasting van twee volledige etappes, en veel andere etappes die moesten worden ingekort, bleven er maar ongeveer 2200 wedstrijdkilometers over. Dat is niet veel.”
Iedereen maakt fouten en laat wel ergens tijd liggen. Dat is onderdeel van het spel, weet De Rooy. “Bij Kamaz maken ze ook foutjes. Alleen hadden ze de tijd om die goed te maken en konden ze profiteren van mijn off-day. Dat hebben ze goed gedaan. Het half uur dat ik verloor op dag 3, door een probleem met het bandenaflaatsysteem, kon ik goedmaken. De 24 minuten van die ene slechte dag niet. Daar was te weinig tijd voor en dat is jammer. In dat opzicht valt een derde plaats tegen, want ik weet dat er meer in had gezeten. De laatste twee dagen heb ik op safe gereden om de derde plaats veilig te stellen. Of ik dan op 20 minuten derde word of zoals nu op 41 minuten, maakt dan ook niet meer uit.”
De navigatie was deze Dakar een doorslaggevende factor. De Rooy vindt dat een goede zaak. “Het mag moeilijk zijn. Prima zelfs. Ik vond het wel leuk dat het per dag zo schommelde doordat iedereen foutjes maakte. Maar het was op sommige punten te moeilijk, doordat niet duidelijk was wat ze bedoelden.”
Dat hij drie keer lek reed, is volgens De Rooy gewoon domme pech. “Vorig jaar had Kamaz zes lekke banden en ik één. Nu heb ik er drie. Soms heb je geluk, soms heb je pech. Waar ik blij mee ben, is dat de techniek ons niet in de steek heeft gelaten en dat we als team perfect hebben gefunctioneerd. Geen van de vier Iveco’s heeft problemen gehad. Dat is een heel belangrijk punt.”
Team De Rooy komt volgend jaar met een geheel nieuwe Iveco aan de start. Het is de bedoeling de nieuwe truck in maart gereed te hebben om ermee te gaan testen. “Als het goed is en het bevalt, gaan we er de Silk Way Rally mee rijden in de zomer.”
Iveco Powerstar.‘Als team goed gepresteerd en gefunctioneerd’
Op één dag na deed er altijd wel iemand van Petronas Team De Rooy Iveco mee voor de winst en altijd stond er wel iemand in de top 3 van het klassement. Naast de twee etappeoverwinningen van Gerard de Rooy, behaalden ook Federico Villagra en Ton van Genugten het podium in etappes. Twee tweede plaatsen en drie derde plaatsen leverden de Argentijnse coureur van Team De Rooy uiteindelijk de vierde plaats op in de eindrangschikking.
“Doordat er veel geschrapt is, hadden we eigenlijk maar een korte race”, analyseerde Villagra. “We hebben tijd verloren met het zoeken naar een waypoint in de vijfde etappe, in Bolivia. Daardoor zakten we naar de zesde plaats. Dat was een lastig moment, maar we hebben het goed weten te herstellen, op eigen kracht. Jammer dat er niet meer tijd was om samen de aanval op Kamaz te openen. Dat geeft een wat onbevredigend gevoel, omdat het er wel degelijk in had gezeten weer samen op het podium te staan.”
Ton van Genugten zag zijn ambities eveneens in de vijfde etappe vervliegen. De derde rijder van Team De Rooy kwam muurvast te staan in de modder en verloor daarmee veel tijd. “Dat was de nekslag wat het klassement betreft”, zegt Van Genugten. “We hadden daarvoor ook al foutjes gemaakt: een lekke band, een gemist waypoint. Buiten die dingen is het best goed gegaan. Na die modderdag hebben we ons gefocust op een ondersteunende rol voor de kopmannen van het team. Daarin hebben we veel kunnen betekenen en dat geeft voldoening. Met twee tweede plaatsen ben ik blij. Met de zesde plaats op de voorlaatste dag ook. Dat geeft de bevestiging dat het er wel degelijk in zit. We hebben weer een jaar extra ervaring opgedaan en dat is waardevol voor de toekomst.”
Wuf van Ginkel maakte een goede tweede week door na een moeilijke start. De eerste dagen moest hij van ver terug naar voren komen. Net toen dat was gelukt, reed Van Ginkel net als Van Genugten vast in de modder en moest hij opnieuw beginnen. “Dat is gelukkig wel snel gelukt en in de tweede week hebben we goed vooraan kunnen meedoen. Als snelle service hebben we niet veel werk gehad en dat is goed nieuws, want dat betekent dat het voorin goed gaat.”
Zijn rol binnen Team De Rooy is Van Ginkel goed bevallen en staat open voor herhaling. “Ik heb het goed naar mijn zin gehad, de auto is goed en ik denk dat we nog wel meer kunnen laten zien dan we nu hebben gedaan, dus waarom niet?”
Ton van Genugten: Het was een aparte Dakar
Ton van Genugten wist eigenlijk niet goed wat hij er nou van moest vinden. Teleurstelling en voldoening vochten om voorrang aan de finish van de Dakar Rally 2017. De klassering was niet geworden wat de TonTrans-coureur had gehoopt, maar hij was wel blij met resultaten op de dagen dat het goed ging en met de manier waarop hij had kunnen bijdragen aan de derde plaats voor kopman Gerard de Rooy. “Het was een aparte rally.”
Ton van Genugten zag zijn ambities in de vijfde etappe vervliegen, toen zijn Iveco muurvast kwam te staan in de modder. Drie uur duurde het voordat hij weer los was. “Dat was de nekslag wat het klassement betreft”, zegt Van Genugten. “We hadden daarvoor ook al foutjes gemaakt: een lekke band, een gemist waypoint. Buiten die dingen is het best goed gegaan. We hebben lekker gereden en een paar leuke dagresultaten behaalt.”
Navigatie speelde een cruciale rol deze Dakar en zodoende was er een belangrijke rol weggelegd voor Anton van Limpt. “De veranderingen in de navigatie – alle hulpmiddelen zijn overboord gezet – waren een grote stap. Soms ging het wel erg ver. Je moet 200 procent geconcentreerd zijn, maar door de snelheid en de enorme klappen die je te verduren krijgt in de truck, was het soms niet eens mogelijk om het roadbook te lezen, terwijl alles tot in de puntjes moet kloppen als je voor een resultaat meedoet.”
Op een van de eerste dagen trapte Van Limpt in ‘een instinkertje’. Dat leverde een straftijd van 20 minuten op. “De eerste keer dat ik een waypoint miste. Dat gebeurt je één keer en dan heb je het trucje door. Op deze manier navigeren, puur op roadbook en kompas, kun je alleen in de praktijk en door ervaring leren. Ik denk wel dat het goed is voor de sport en een motivatie voor navigators om echt te presteren in plaats van op een pijltje af te gaan.”
Door het gemiste waypoint, een lekke band op een ongunstig moment en de modderdag verlegden Van Genugten en zijn team hun focus. Het eigen klassement werd ondergeschikt aan het belang van Team De Rooy. “Ze zijn terug gegaan in de ondersteunende rol die we vorig jaar hadden en daarin hebben we nog veel kunnen betekenen”, zegt Van Genugten. “Dat geeft voldoening. Met twee tweede plaatsen ben ik blij. Met de zesde plaats op de voorlaatste dag ook. Dat geeft de bevestiging dat het er wel degelijk in zit. We hebben weer een jaar extra ervaring opgedaan en dat is waardevol voor de toekomst.”
‘We weten wat we kunnen en wat we willen’
De Dakar Rally 2017 is in het slot gegooid. Mammoet Rallysport bereikte met twee trucks de finish van de monsterrally in Zuid-Amerika. Martin van den Brink en Pascal de Baar konden na alle technische tegenslag van vrijdag op eigen kracht de laatste proef afwerken. In ‘het rondje om de kerk’ eindigde Martin als 15e. Pascal sloot Le Dakar af als 20e. Dat was ook de klassering voor de snelle assistent in het algemeen klassement. Martin eindigde als 34e algemeen. Maar dat is alleen van belang voor de statistieken.
Na een nachtje zwoegen en ploeteren kwamen de Renault-trucks vanochtend okselfris aan de start voor de slotproef over 64 kilometer. ,,De serviceploeg heeft in de nacht na de elfde etappe opnieuw knap werk geleverd,’’ aldus Martin van den Brink direct na afloop van de klassementsproef van zaterdagmiddag. ,,Een kwartier voor de start was ook de truck van Pascal weer helemaal geprepareerd.’’
De technische mensen van Mammoet hadden eerder deze nacht de Renault Sherpa weer opgelapt. De achterdifferentieel werd vervangen en vandaag bleek de truck weer sterk en snel genoeg te zijn. De Renault K520 werd voorzien van een nieuwe versnellingsbak. ,,Binnen de beschikbare tijd hebben de monteurs het gefikst. Petje af. Het was overigens de eerste keer in drie jaar dat de bak van de Renault het begaf. Ook dat levert weer veel informatie op wat betreft de levensduur van het materiaal.’’
De laatste proef had vervolgens niet veel meer om het lijf. De duizenden Argentijnen langs het parcours genoten van het spektakel. Voor de mannen van Mammoet viel er niet veel meer te winnen. ,,Het was een leuke proef voor het publiek. De mensen zijn razend enthousiast. Dat is voor de rijders ook een stimulans.’’
Martin van den Brink moest als 32e truck aan de 64 kilometer lange sprint beginnen. ,,Dan weet je dat het lastig wordt. We hebben veel in het stof gereden. We hebben acht trucks ingehaald. Zonder risico te nemen hebben we toch stevig doorgereden.’’ De dagklassering stemde mede door de stoffige omstandigheden dan ook tot tevredenheid. Pascal de Baar en zijn co-piloten reden het slotakkoord op de hen kenmerkende degelijke manier. De nachtelijke avonturen hadden ongetwijfeld invloed op de fysieke gesteldheid. Zonder problemen kwam er een 20e plaats uit de bus rollen.
Na de special stage verzamelden alle truckers zich verplicht in het parc fermé. ,,We moeten een uur wachten. Daarna worden we losgelaten. Aan de hand van een finishtijd weet iedereen hoe laat hij in Buenos Aires moet zijn.’’
Rond middernacht (plaatselijke tijd) worden de mannen van Mammoet op het finishpodium verwacht.De rit naar de Argentijnse hoofdstad telt nog bijna 700 kilometer. De deelnemers zijn verplicht om het voertuig rijdend naar de streep te brengen. Achterop de kar van het serviceteam is dus verboden.
,,Het wordt nog een pittig stukje. We gaan onderweg nog even op bezoek bij de importeur, de Volvo Groep Argentinië. Daar kunnen we ook de trucks wassen,’’ aldus Van den Brink, die in de hele rally alle mogelijke kilometers zelf heeft gereden. Op de verbindingsstukken is het toegestaan dat de navigator of de monteur het stuur in handen neemt. ,,Ik wil graag zelf rijden,’’ aldus Martin.
‘We hebben er alles aan gedaan’
De 46-jarige Harskamper keek vanmiddag met een realistische blik terug op de twee weken in Zuid-Amerika. ,,We hebben de doelstelling niet gehaald. Dat was een plaats in de top tien. We weten allemaal hoe het komt. Gegeven de omstandigheden, de hectiek van het afgelopen jaar en de korte tijd waarin we alles hebben geregeld moeten we dik tevreden zijn.’’
Sportief gezien liet het team van Mammoet Rallysport zien dat er in de nabije toekomst rekening gehouden moet worden met de mannen in de Renault. ,,We zijn met twee trucks aan de finish gekomen, we hebben twee etappes gewonnen, we hebben lang meegedaan voor een plaats in de top vijf van het klassement. We moeten tevreden zijn omdat we er alles aan hebben gedaan.’’
‘We blijven de lat hoger leggen’
Volgens Van den Brink is het klip en klaar wat er moet gebeuren. ,,We weten nu zeker dat het goed zit met de snelheid. De rijders zijn prima. Het serviceteam is echt super, heel goed. Dat heeft ons zeker geholpen om de de streep te halen. De truck is geweldig om mee te rijden. We moeten alleen de betrouwbaarheid verbeteren. De techniek wordt ons speerpunt voor dit jaar. We zullen meer moeten testen en bepaalde onderdelen verbeteren om probleemloos aan de finish te komen. We hebben deze Dakar Rally voldoende input verzameld om mee aan de slag te gaan. We blijven als team de lat hoger leggen. We weten heel goed als Mammoet Rallysport wat we precies willen. Daar blijven we keihard aan werken.’’
Martin is blij met de medailles die hij samen met Marcel Blankestijn en Daniel Kozlovský in Buenos Aires gaan ophalen. ,,In 2010 en 2016 heb ik de medaille gemist. Ik weet hoe het voelt om de finish niet te halen. Je kunt er alles aan willen doen en er voor over hebben, maar het blijft Dakar. Dat betekent dat je ook buiten je eigen fout om in een gat kunt belanden of een aanrijding krijgt. Eén greppel kan alles veranderen. Als je wiel afbreekt lig je eruit.’’
Na de ceremonie in het centrum van Buenos Aires zullen de mannen van Mammoet Rallysport op ‘gepaste wijze’ de Dakar Rally 2017 afsluiten. ,,Er is door iedereen keihard gewerkt. Ik vind dat de mensen van dit geweldige team wel een biertje hebben verdiend,’’ aldus een lachende Martin van den Brink.
Maandagmiddag vertrekt het team weer richting de Veluwe. ,,We vliegen maandag om 17.00 uur (Argentijnse tijd) terug. We hopen dan dinsdagmiddag om 12.00 uur (Nederlandse tijd) terug te zijn.’’
Eurol Veka MAN met geheel nieuwe truck naar Dakar Rally
Hoewel alle drie de trucks de finish haalden, was de editie van 2017 niet de Dakar van het EVM Rallyteam. De negende plaats voor Hans Stacey, de elfde voor Peter Versluis en de 26ste voor Artur Ardavichus waren niet de resultaten waar op was gehoopt. Al bij de finish van de Dakar 2017 staat de blik daarom op de toekomst, waarin het team met een geheel nieuwe truck aan de start komt.
Uitrijden en de finish halen is al lang niet meer genoeg voor EVM. Met Stacey en Versluis heeft het team twee toprijders in de gelederen van wie prestaties worden verwacht en die dat ook vooral van zichzelf verwachten. “We kwamen hier met een podiumplaats als doel”, zegt Peter Versluis. “Al vrij snel bleek dat dat dit jaar niet mogelijk was. Er zijn te veel nieuwe dingen aan de truck die niet goed uitpakten. Vooral op hoogte kwamen problemen naar voren die we niet hadden verwacht. Daardoor konden we ook niet rijden zoals we wilden.”
Versluis verspeelde op de voorlaatste dag nog een vrij zekere vijfde plaats door een opeenstapeling van problemen. “De versnellingsbak, het bandenaflaatsysteem, meer lekke banden dan we aan reserve bij ons hadden. Alles wat mis kon gaan, ging mis en daardoor vielen we zelfs nog buiten de top 10. Dat is zeker een teleurstelling. Het podium zit er absoluut in, maar niet dit jaar.”
Hans Stacey was het middelpunt van grote beroering toen hij niet startte in de tiende etappe, maar na uitgebreide excuses van de wedstrijdleiding voor de miscommunicatie die leidde tot een verkeerde starttijd voor Stacey, kwam hij toch weer in de wedstrijd. Met de negende plaats in de eindrangschikking was Stacey echter verre van tevreden.
“Dit was mijn slechtste Dakar ooit”, vindt Stacey. “Ik heb niet één dag lekker gereden of genoten van de wedstrijd. De wedstrijd was sowieso een aanfluiting, met al die afgelaste en ingekorte proeven. En dan praat ik nog niet eens over het gedoe en het amateurisme van de organisatie. Het was elke dag wel iets.” Eén dag had Stacey serieuze problemen. Door een kapotte versnellingsbak verloor hij twee uur in de achtste etappe. Die zou twee dagen later leiden tot het ‘startincident’. “Aan de auto lag het niet. Die is best goed. Ook de vering was dit jaar perfect voor elkaar.”
De blik van het EVM Rallyteam staat daarom nu al op volgend jaar en het jaar daarop gericht, als het team met een volledig nieuwe truck ten strijde trekt. “De auto waarmee we nu rijden is gebaseerd op het model uit 2006 waar steeds verbeteringen en aanpassingen aan zijn gedaan”, legt EVM-teammanager Marcel van Vliet uit. “Een aantal aanpassingen pakte vooral op hoogte niet uit zoals verwacht. Ik geloof niet dat het onderschatting is. Geen enkele Dakar is hetzelfde. Er zijn altijd verrassingen, hoeveel je ook test, wat je ook verbetert.”
“De nieuwe auto is een totaal ander concept. Ik verwacht niet dat de nieuwe auto volgend jaar al klaar is, maar dan komen we met een tussenversie. In 2019 willen we met een goed ontwikkelde en door en door geteste auto aan de start komen. Onze focus ligt het komende jaar dan ook volledig op de ontwikkeling van de nieuwe trucks. De ervaringen van deze Dakar worden daar zeker in meegenomen.”
Van den Heuvel met tranen in de ogen naar de finish
Iedereen rijdt hetzelfde parkoers (als het goed is) maar iedereen rijdt een andere Dakar Rally. Maurik van den Heuvel wist aan de finish van de editie 2017 niet wat hij liever heeft: fluitend naar de tiende, elfde of twaalfde plaats rijden, of met alle mogelijk inspanningen de finish bereiken op de 27ste plaats. “Eerst dacht ik het eerste, maar nu ik hier sta, na alles wat we hebben overwonnen, denkt ik dat de Dakar misschien we zo moet zijn. De voldoening van het halen van de finish is enorm.”
Wel drie, vier keer had Van den Heuvel gedacht dat het over en uit was, dat de Scania van Team DakarSpeed niet meer aan de gang te krijgen was. Maar elke keer lukte het toch weer om een oplossing te vinden, de etappe uit te rijden en de volgende dag weer te starten. “We hebben zo veel overwonnen. Ik zat met de tranen in mijn ogen achter het stuur de laatste kilometers”, bekent Van den Heuvel. “We hebben tiende gestaan, achtste zelfs en toen was ik teleurgesteld toen we naar de zeventiende plaats zakten. Maar nu ben ik als een kind zo blij dat we aan de finish staan en de klassering weet ik niet eens meer.En toen bedacht ik dat de Dakar misschien wel zo moet zijn. Het móet zwaar zijn, je móet er moeite voor moeten doen. Ik vraag me af of de voldoening en de ontlading net zo groot zijn als je fluitend tiende wordt. Ik geloof het niet.”
Wat zwaar meetelde in de emoties van Maurik van den Heuvel was dat hij op de voorlaatste dag nog had gezien hoe maatjes als Vick Versteijnen en Pascal de Baar hun Dakar moesten afschrijven. “Het is niet vanzelfsprekend dat je het haalt. Ik had zo te doen met die jongens. Vick die met de finish in zicht uitvalt, Pascal die op de voorlaatste dag een dik verdiende vijfde plaats kwijtraakt en blij mag zijn dat hij de finish nog haalt.”
Juist het overwinnen van de tegenslagen maakte de Dakar mooi, vindt Van den Heuvel. “De strijd met de elementen, de natuur, maar ook de techniek. Ik heb wat zitten vloeken. Niet alleen omdat er proeven werden afgelast vanwege het slechte weer – dat hoort er ook bij en van de lange verbindingen over de weg heb je net zo te lijden als van het rijden van een special. Ik heb ook gevloekt om de techniek die ons in de steek liet. Maar misschien ligt het helemaal niet aan het materiaal, maar komt dat ook wel omdat het stiekem toch een veel zwaardere Dakar was dan we dachten. We moeten het thuis eens allemaal goed evalueren en uitpluizen.”
Vick Versteijnen: Uitvallen met finish in zicht is zuur
Met gemengde gevoelens stond Vick Versteijnen bij het podium in Buenos Aires. Balend, omdat hij daar zelf had willen staan in plaats van om Maurik van den Heuvel toe te zwaaien. Op de voorlaatste dag van de Dakar Rally, met de finish in zicht, viel het TopTrucks-team uit. “Dat is zuur, maar ik ben ook wel trots, omdat we wel wat hebben laten zien en zijn doorgegaan tot het echt niet meer kon. We hadden ook op dag 2 kunnen uitvallen. Dat was erger geweest.”
Terugblikkend moest Vick Versteijnen toegeven dat hij vooraf misschien te optimistisch was geweest. “Als je aan de start staat, is het moeilijk te erkennen dat het een testjaar is en wil je niet nadenken over de mogelijke kinderziektes van zo’n nieuwe truck. We hebben keihard gewerkt. Dan wil je gewoon gas geven en laten zien wat je kunt. Er zit veel potentie in de Scania. Het ding loopt geweldig. Maar we zijn nu ook de zwakke punten tegengekomen.”
Dat het nét niet is gelukt om de truck aan de finish te brengen, is zuur. Op 50 kilometer in de voorlaatste etappe gaf de Scania definitief de geest. “Uitvallen is hoe dan ook klote”, zei Versteijnen. “Maar het had ook op dag 2 kunnen gebeuren en dat was erger geweest. We hebben nu tenminste kunnen rijden en we hebben veel meegemaakt. Daar hebben we ook volop van genoten. Aan het team ligt het niet. Iedereen heeft keihard gewerkt. Daar ben ik ook gewoon trots op. We hebben er het maximale uitgehaald en gaan met huiswerk terug naar huis, om volgend jaar sterker terug te komen.”
Plezier het belangrijkste bij Jos Smink
Voor de derde keer is Jos Smink als twaalfde geëindigd in de Dakar Rally. Het was tot in de laatste meters spannend of hij die positie kon behouden. De klassering is dan wel niet het belangrijkste voor Smink, hij was toch wel blij dat het gelukt was. “Het plezier is het belangrijkste, maar op een beetje een leuke plaats finishen is ook wel fijn. Het was in de laatste proef nog even flink aanpoten.”
Plezier hadden Jos Smink, Daniël Bruinsma en Peter Nieuwenburg zeker gehad. Natuurlijk hadden ze liever meer wedstrijdkilometers gemaakt, maar de proeven die ze reden, waren uitstekend bevallen. “Het is natuurlijk het leukste als je alles kunt rijden. Dat wat doorging, was mooi en intens”, zei Jos Smink aan de finish van de Dakar 2017. “Zware specials, moeilijk navigeren, best veel zand. En daar kom ik voor.”
De Ginaf had zich goed gehouden, oordeelde Smink. Het enige probleem was de koeling geweest en dat probleem keerde vrijwel dagelijks terug. Was het niet door de hitte dan was het wel door de hoogte. “Als je maar niet te hard reed was het goed te doen. Maar daar hebben we nog wel wat huiswerk te doen, dat is duidelijk.”
Het gebrek aan zand en duinen was vorig jaar de reden voor Smink om de Dakar over te slaan. Hoewel er dit jaar twee etappes volledig werden afgelast, waaronder dé duinenetappe, en veel etappes werden ingekort, was Smink best tevreden. Of dat ook betekent dat hij er volgend jaar weer bij is? “Dat weet ik nog niet. Dat hangt van veel dingen af. De route was prima, maar dat Bolivia, dat hoeft voor mij niet zo nodig. Ook mooie etappes gehad hoor, maar die hoogte en die regen; het werkt gewoon niet. De organisatie zal ook wat dingen moeten veranderen. Er zijn, vind ik, te veel beslissingen genomen die niet uit te leggen zijn en die mij ook helemaal niet bevallen. Het is toch raar dat Hans Stacey lukraak in het klassement wordt terug gezet en wel mag rijden, terwijl Gerrit van Werven niet meer mag starten? Dat hoort niet.”
Smink kijkt daarom ook nadrukkelijk naar andere rally’s. Afgelopen jaar reed hij de Libya Rally, die dit jaar Morocco Desert Challenge heet. “Dat was een leuke rally en ik denk er sterk over om daar weer heen te gaan. De Silk Way Rally valt in zo’n onmogelijke periode in de zomer, dat die eigenlijk niet haalbaar is.”
In principe gaat Smink wel met de Ginaf verder, maar “als ik hem goed kan verkopen, dan is ‘ie weg. Misschien huur ik dan wel iets.” Een heel veel snellere truck hoeft er niet te komen. Die twaalfde plaats is wel goed zo. “Ik hoef de lat niet per se hoger te leggen. Ik ben midden 50; als ik op deze manier steeds twaalfde kan worden, vind ik het prima.”
Frank Tilburgs: Meer bereikt dan gehoopt
De achttiende plaats aan de finish van de Dakar 2017 was beter dan Frank Tilburgs vooraf had durven hopen. Afgelastingen en ingekorte etappes brachten het aantal wedstrijdkilometers drastisch terug, maar de Dakar werd er niet minder zwaar door, meent Tilburgs. “Die lange verbindingen over de weg, die breken je af.”
Het Team Tilburgs Truckparts had niet een heel jaar keihard gewerkt met het idee ‘slechts’ 2200 kilometer wedstrijd te rijden. Maar de voldoening was er aan de finish niet minder om. “Het is echt wel een zware Dakar geweest”, vond Frank Tilburgs. “Het aantal wedstrijdkilometers viel tegen. Dat had veel meer mogen en moeten zijn, maar de proeven die we hebben gereden waren stuk voor stuk uitdagende, zware en ook mooie specials. We hebben het nergens cadeau gekregen.”
De achttiende plaats gaf des te meer voldoening, omdat de DAF van Tilburgs wellicht de minste pk’s heeft van allemaal, maar wel zonder grote problemen door de rally bleef rollen. “Wij hebben bijna geen troubles gehad. Je hebt niks aan vermogen als je niet de tractie goed op de grond te krijgen om te blijven rollen. Dat hadden wij goed voor elkaar. Vooraf hadden veel mensen een hard hoofd in het plan om met een automatische versnellingsbak te rijden, maar ik ben er heel content mee geweest.”
Tilburgs reed naar het podium in Buenos Aires met het goede gevoel er alles uit te hebben gehaald wat erin zat. “We hebben meer bereikt dan gehoopt. Wat dat voor de toekomst betekent, moeten we eens goed evalueren en overdenken. Ik weet nog niet of ik volgend jaar terugkom om te proberen het te verbeteren. Dan moet er echt wel iets veranderen in de organisatie van de Dakar, want ik denk dat het anders kan en moet. Als ze hetzelfde gaan doen als dit jaar, met dus grote risico’s op regen en afgelaste etappes, gaan er veel afhaken.”
Equipe Van de Laar geniet van elke dag
Als alles goed gaat, kan Jan van de Laar heel hard rijden. Maar het ging lang niet altijd goed deze Dakar Rally. De équipe Van de Laar moest zelfs nog stevig aan de bak om de laatste etappe te halen. “De Dakar bestaat uit uitdagingen”, zegt Jan van de Laar aan de finish. “Die hebben we van begin tot eind gehad, maar we zijn er wel.”
Van de Laar kon wel een potje bier gebruiken in Buenos Aires. In de voorlaatste etappe van de Dakar 2017 ging het nog bijna mis. “Na 70 kilometer in de duinen zat de koppeling vol feshfesh. En vlak voor de verbinding naar de tweede proef, brak er een bladveer. We hebben nog flink moeten sleutelen en de laatste 500 kilometer hebben we gereden met de handrem erop om toch maar de finish te kunnen halen. Met het verstand op Buenos Aires was dat wel te doen.”
Om vier uur ’s nachts had Van de Laar de DAF in het bivak geparkeerd waar de monteurs in een paar uur tijd de boel weer in orde moesten maken voor de laatste etappe. “Zelfs die laatste proef was nog mooi”, vond Van de Laar. “We hebben natuurlijk veel te weinig wedstrijdkilometers gereden, maar wat we hebben gereden was mooi. Het was zwaar, de navigatie was uitdagend, eigenlijk zat alles er in. We hebben elke dag genoten.”
Maik Willems vinkt de eerste doelstelling van het jaar af
Maik Willems had het niet hardop willen zeggen, maar ergens halverwege de eerste week van de Dakar Rally floepte het er toch uit: de top 30 zou hij wel willen halen. Voor de 26ste plaats had hij vooraf getekend. “Ik heb een paar doelstellingen voor 2017. De eerste is afgevinkt en het is pas half januari!”
Met een forse barst in de voorruit van de Toyota reed Maik Willems over de finish van de laatste etappe. “Oh, dat is al een paar dagen”, lacht Willems. “Een keer een tak tegenaan gekregen en nog een keer een steen of zoiets.” Het was de enige zichtbare schade die de knaloranje auto had opgelopen in de afgelopen twee weken. “We hebben ook maar heel weinig meegemaakt”, zegt Willems. “De normale portie pech, maar daar hebben we geen uren mee verkloot. We hebben lekker door kunnen rijden en zolang je blijft rollen, kom je vanzelf verder naar voor. Daar hoef je echt niet waanzinnig hard voor te gaan of idiote risico’s voor te nemen.”
Willems complimenteerde zijn navigator Rob van Pelt, die behalve als navigator van grote waarde bleek als monteur. “Het is perfect gegaan. Off road leer ik nog elke dag van Rob”, vertelt Willems. “Rob heeft bovendien gouden handjes. Afgelopen week heeft hij nog het Nederlands record steekas wisselen gevestigd. Uit de problemen blijven is de eerste opdracht, maar als je toch een probleem hebt en je kunt het snel oplossen en zo de schade beperkt houden, dan is dat heel fijn. Als je één keer tot ’s nachts staat te prutsen, werkt dat een hele Dakar door. Daar hebben we nu helemaal geen last van gehad. Dat is van grote invloed geweest op die 26ste plaats die nu in de tas zit.”
Erik van Loon tevreden: Eruit gehaald wat erin zat
Eén knullig probleem gooide het klassement van Erik van Loon en Wouter Rosegaar aan gruzelementen. Op de derde dag van de Dakar Rally 2017 kwam de Toyota 50 kilometer voor de finish zonder benzine te staan. Het kostte Van Loon meer dan drie uur. “Trek die ervan af en we hadden vijfde of zesde gestaan in plaats van veertiende. Daar ben ik dik tevreden mee.”
‘Als’ bestaat niet en al helemaal niet in de Dakar. Niemand die dat beter weet dan Erik van Loon. In zijn acht Dakar-deelnames maakte hij al van alles mee: van urenlang vast zitten in een duinpan tot de auto een ravijn in rijden. In deze negende was daarvan geen sprake. Van Loon en Rosegaar maakten de kleine foutjes die er nu eenmaal bij horen, maar die maakten het verschil niet. “Want iedereen maakt die foutjes”, wist Van Loon. “Het gaat vaker fout dan goed in deze sport. Je bent voor een groot deel afhankelijk van anderen. Als de monteur vergeet een boutje goed aan te draaien, ben je een wiel kwijt. Dat kan ook gebeuren. We zijn in die derde etappe op pad gestuurd met te weinig benzine in de tank. Niet alleen wij, ook de andere Toyota’s. Dat is een blunder en daar zijn ze zich bij Overdrive van bewust. Wat moet ik ervan zeggen? Het is niet anders. Trek die drie uur ervan af en je hebt een realistisch beeld.”
De benzineaffaire wierp Van Loon in één klap uit de top 10 naar de 35ste plaats. Van daaruit kroop hij elke dag een beetje op, om uiteindelijk op de veertiende plaats uit te komen, op 6 uur en 5 minuten van Stéphane Peterhansel, die zijn dertiende Dakarzege behaalde. Dat hij omstreeks de zesde plaats thuis hoort, bewees Van Loon nog maar een keer op de laatste en voorlaatste dag van de Dakar, met een zesde en een zevende plaats. Het was een duidelijk statement: hier hoor ik. “Qua rijden hebben we dat ook wel laten zien. Aan de auto ligt het ook zeker niet. De Toyota is een topkarretje, een feest om in te rijden. Daar ben ik echt heel blij mee. De vering was ook perfect. Ik heb nauwelijks te lijden gehad van deze Dakar. Ik heb het hele jaar bij de dokter gelopen vanwege slijtage van de onderste drie ruggenwervels, maar ik heb nog nooit zo weinig last gehad als tijdens deze Dakar. Zelfs niet op die ellenlange verbindingen over de weg, waarbij je uren aan een stuk in dezelfde houding zit.”
Meer dan een vijfde, zesde, zevende plaats had er niet ingezeten, denkt Van Loon. Daarvoor zijn de Peugeots die de eerste drie plaatsen bezetten te snel. “Die zijn van een andere planeet”, stelde Van Loon. “Maar als je gaat kijken vanaf de eerste 4×4, staan we ook rond de vijfde plek. Dat is in dit veld heel netjes. We hebben er het maximale uit gehaald wat er deze keer in zat.”
Met de Toyota wil Van Loon zeker verder. De auto wordt steeds verder doorontwikkeld en ook Van Loon wil zichzelf blijven verbeteren. Er zijn plannen om rally’s te rijden in het Midden-Oosten, maar ook een aantal baja’s en wellicht de Morocco Desert Challenge in april. Of hij volgend jaar zijn tiende Dakar gaat rijden, weet Van Loon nog niet. “Dat hangt af van de route. Ik heb daar de afgelopen dagen een paar keer serieus over gesproken met de organisatie. Bolivia is een prachtig land om te rijden, maar in januari is het daar regenseizoen. Dan moet je daar geen zes dagen zijn. Ook met de hoogte heb ik moeite. Ik persoonlijk niet, maar het is naar mijn mening van te grote invloed op de wedstrijd. De auto’s lopen slechter en mensen maken fouten door die hoogte, omdat ze gewoon niet fris zijn. Dat kan niet de bedoeling zijn en dan heb ik ook tegen de organisatie gezegd. Die luisteren op zich wel, juist omdat wij een top-amateurteam zijn. Dakarorganisator ASO is afhankelijk van deelnemers zoals wij. De fabrieksteams komen toch wel, maar als wij thuisblijven, hebben ze een probleem. Ze begrijpen dondersgoed dat ze iets moeten doen om het aantrekkelijk te houden. Terug naar Chili, Peru of misschien wel naar een ander continent.”
Voorlopig is dat nog een zorg voor later. Eerst de Dakar van 2017 maar eens in stijl afsluiten. Omstreeks kwart voor acht lokale tijd (23.45 uur Nederlandse tijd) rijden Van Loon en Rosegaar het erepodium in Buenos Aires op om hun medaille in ontvangst te nemen. “Het blijft een bijzondere ervaring”, weet Van Loon. “Ook de rit daar naartoe: 650 kilometer met het handje uit het raam om te zwaaien naar het publiek langs de kant. Mooi toch?”
Foto’s: Dakar De Rooy, Gustavo Epifanio, Rallymaniacs, Van Loon Racing
