Geachte Shirley, week 8 2017


MAN TGS 2nd gen
Geachte Shirley, wat was het weer spannend bij Boer Zoekt Vrouw! Na het lange lezen van vorige week was het nu tijd dat de boeren een gesprekje zouden gaan voeren met de 10 leukste briefschrijfsters. Hoewel de jongste boer de zoon had kunnen zijn van de oudste boer, en er bij de dames dus ook nogal wat leeftijdsverschil was, zaten ze allemaal te giechelen als jonge bakvissen. Thuis op de bank keurden wij de dames ook, erg vermakelijk altijd. De ene is een beetje koekoek met getallen, de ander zit onder een dikke laag make up en heeft dus niks te zoeken op een boerderij. Maar toen ik mijn vers gelakte nagels onder Wingmans neus schoof, werd dat argument ook terzijde geschoven. De ene boer babbelde wat over waarom de vrouw in kwestie nog alleen was (wat een beetje pijnlijk is als ze heeft geschreven dat haar man 2 jaar eerder is overleden), de ander vond in 5 minuten precies genoeg tijd om alleen maar over de werkervaring in het buitenland te praten, en dan was er nog de op het oog zo lieve jongen die graag nog even benadrukte dat het meisje in kwestie wel een heel ander gezicht had dan wat er op de meegezonden foto’s stond. Blijft fascinerend he, wat je met make up kunt doen *smiley met een horrorclown-gezicht*
Maandag mochten we rustig aan beginnen. In Harlingen zouden we wat van de oude en de tijdelijke weg opruimen. In het weekend was er druk gewerkt om een stuk van de Almenumerweg en de aansluiting met de Oude Trekweg om te leggen, en nu moest dus het gedeelte eruit wat niet meer nodig was, omdat op die plek dan verder kan worden gegraven aan de tunnelbak. Het was een rustig ochtendje, korte stukjes frezen en korte stukjes rijden naar het stort, dus veel leestijd. Tot we rond het middaguur dan toch even de keet opzochten. Tenminste, ik dan, jij bleef ergens bij de frees staan en ik zocht een paadje via de wirwar van lapjes asfalt en korrelbanen. Om vervolgens na de schaft te horen dat eigenlijk alles er wel uit was en dat ze het laatste stukje, wat in het depot gestort kon worden, wel met de 2 vierassers zouden doen. En dus mochten wij ons met onze vijf assen melden op het oude Spaansenterrein, waar we zand gingen laden voor de Kimswerderweg. Een aantal weken terug was er iets veranderd in de spelregels, hoorde ik al van collega’s, tegenwoordig mogen we gewoon ‘binnendoor’ rijden. De rotonde en spoorwegovergang zijn geen verboden terrein meer, en dat scheelt een hoop tijd op een ritje. Wel was de middag al snel voorbij, want de machinist moest voor 4 uur het fietspad nog weer vrijmaken. Zodoende konden wij op tijd naar de grindzeverij om daar nog een vrachtje te laden voor Winkel. Ondanks dat we de laatste tijd niet meer zo vaak in Harns te vinden zijn, voelt het toch wel een beetje als ‘thuis’. En blijkbaar zijn die gevoelens wederzijds, want terwijl ik tijdens het wegen een sanitaire stop maakte, werden de bon en het kopje thee al voor me klaar gezet *smiley die een kushandje doet*

Dinsdag mochten we ons dan weer aan de heel andere kant melden, in Amsterdam. Bij de loswal aan de Vlothaven laden, en niet ver daar vandaan in de Houthavens lossen. Een tijdje geleden waren we daar nog bezig geweest met de Spaarndammertunnel, maar toen dat gat was uitgegraven waar wij daar eigenlijk klaar. En sinds die tijd is het puur veranderd *smiley met opengesperde ogen* op het oude kruispunt stonden kraantjes, hekwerken en een gebouw en dus moesten we even doorrijden naar een nieuw kruispuntje. Gelukkig wisten we het werk wel te vinden. En ook de achteringang van het werk, zodat we zonder al te veel moeite de 2 vrachten kwijt konden. De klus die we daarna zouden doen werd op het laatste moment afgebeld, en dus stuurde de planner ons naar Tata in IJmuiden toe. Onderweg daarheen hoorde ik op de radio dat er een onderzoekje was geweest naar de bierprijzen. De afgelopen 10 jaar zijn de prijzen in de supermarkt namelijk met 14% gestegen, een flesje bier kostte in 2016 zo’n 0,45 cent. Het gat met de prijzen in de kroeg was nogal groot, want daar was de prijs in dezelfde tijd met 40% gestegen, en betaalde je aan de bar ongeveer 2,43 eipo voor een glas. Een glas waar nog minder in gaat dan in een flesje, maar wat wel 2 euro’s duurder is *smiley die achter z’n oor krabt* niet vreemd dat mensen wegblijven uit de kroeg en thuis of in een zuipkeet gaan zitten. Als oorzaak werden onder andere loonkosten en dergelijke genoemd, maar dat vond ik nogal vreemd, aangezien een supermarkt ook mensen in dienst heeft (en vaak nog meer ook) en ook in een gebouw zit waarvoor betaald moet worden. De complottheorie over de brouwerij-kartels klonk wat geloofwaardiger, want dat brouwerijen al jarenlang bezig zijn om uitbaters van kroegjes en café’s uit te knijpen, is inmiddels al meerdere keren uit de doeken gedaan. Maar goed, ondertussen waren we bij Tata aangekomen en hadden we na 3 rondjes over de parkeerplaats eindelijk een plekje gevonden waar ik jou kon parkeren zodat ik een pasje kon halen. Daarna het hele terrein over om een vrachtje te laden en we konden op pad naar Cruquius. Vervolgens stuurde de planner ons weer naar Amsterdam, maar nu ergens in de stad, waar zand werd afgegraven voor een nieuwbouwproject. Dat zand moest dan weer naar een ander nieuwbouwproject ergens in Volendam. Een mooi toertje met wat off roadkilometers *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en zelfs een machinist die ons met een strikvraag nog even de verkeerde baantje instuurde. Heerlijk als je zo kunt werken!

Woensdag wachtte er weer een andere klus. Het laatste beetje zand van de voormalige keerlus bij Beverwijk, in het hoekje tussen de A9 en de A22, kon opgeruimd worden. De vrolijke machinist had de thee al voor me klaar gezet, en ondertussen kon ik de chauffeurs de route uitleggen. Voor ons was het paadje inmiddels bekend: via de A7 naar Purmerend, een stukje door Zuidoostbeemster, en dan onder aan het viaduct van de N244 in het weiland kiepen. De nieuwe afrit voor de sierbestrating van Spaansen, het ging nog niet erg vlot maar we waren er in ieder geval mee bezig. Ondertussen hoorde ik op het nieuws dat jongeren steeds minder auto’s en steeds meer motoren bezitten, terwijl ouderen procentueel gezien juist meer auto’s zijn gaan bezitten en ook nog eens 70% meer kilometers zijn gaan maken in de afgelopen 10 jaar. Het SWOV waarschuwt dan ook dat we nu alvast moeten gaan beginnen met het veiliger en duidelijker maken van de weg en weginrichting, zodat het voor iedereen maar vooral voor ouderen wat overzichtelijker word op de weg. Even schreeuwde ik tegen de radio “Maak het OV dan goedkoper en uitgebreider! Laat die twijfelende grijsaards lekker met de bus gaan!” maar daarna dacht ik nee, daar ga je het ook niet mee redden, want oudjes worden bang van nieuwsberichten over overvallen, dus die gaan minder met de bus, hoeveel van die dingen er ook rijden. Laten we het probleem eens van de andere kant benaderen: in plaats van de wegen en de auto’s nog veiliger te maken dan ze al zijn, laten we de mensen eens veiliger maken. Elke 10 jaar, wanneer ze hun rijbewijs willen verlengen, even een nieuw examentje doen *smiley die z’n schouders ophaalt* makkie toch? Driekwart van de bestuurders zegt beter te rijden dan gemiddeld, dus die hebben geen extra rijlessen nodig, en als je in 10 jaar tijd geen 50 euro bij elkaar kunt sparen voor een examen, dan moet je ook geen auto rijden, want onvoorziene reparaties aan een auto beginnen pas bij 50 euro. Maar goed, ondertussen waren we ook nog bezig met het mestprobleem van Brussel op te lossen in Nederland. Omdat er teveel poep is, moeten er koeien weggedaan worden. En dus heeft de overheid een potje gemaakt om koeien te kopen van boeren die vrijwillig hun bedrijf willen verkleinen of opruimen. Boeren kregen een maand de tijd om zich aan te melden, maar de animo was zo groot dat het potje al na 24 uur helemaal op was. Op zich wel te verwachten, want er was al een paar keer op het nieuws gezegd dat de sector aan het vergrijzen is, en er de komende jaren veel boeren gaan stoppen omdat er geen opvolgers zijn. Tja als je dan 1200 eipo voor een koe kunt krijgen, want zo’n beetje het dubbele is als wat je normaal gesproken voor een koe krijgt die voor de dood gaat, dan is het geen verkeerd idee om je pensioen iets naar voren te trekken *smiley die in z’n handen wrijft* de politiek was ondertussen al druk bezig met dingen bedenken om onder deze kostenpost uit te kunnen komen. Ondertussen waren wij die dag weer 7 vrachten dichter bij ons pensioen gekomen, en konden we weer huiswaarts keren.

Donderdag mochten we ons melden bij de loswal in Alkmaar, maar voordat we daar waren, had ik nog een kleine wandeling in de regen te gaan. Gisteren waaide m’n paraplu bijna stuk toen ik naar jou toe liep, en ondanks alle waarschuwingen voor de enorme storm was het die ochtend verrassend rustig. Tot we bij de trechter stonden, waar de woei al een beetje begon aan te trekken. Zonder hulp van andere chauffeurs mochten we zand rijden van de nieuwe loswal naar een nieuwbouw in het niemandsland tussen Heerhugowaard en Broek op Langedijk. Gelukkig waren er een paar kraanmachinisten aanwezig die ons door het weiland heen naar de shovelmachinist konden loodsen, want het was geen weer om uit te stappen en wat rond te vragen. De woei werd erger en er kwam zo nu en dan ook nog eens regen bij, maar ondanks dat wisten we 2 vrachten in het uur weg te brengen. In de middagschaft begon het zonnetje lekker te schijnen, en genoot ik in een klapperende keet van de warme stralen die op ons neerdaalden. Ja het heeft wel wat, dat weerbarstige Hollandse weer, alleen jammer dat veel dingen dan ook stilvallen. Zo kon er met dat weer geen zand gezogen worden, en als het te lang zou duren zou de voorraad ook opraken. Zeker wanneer je klussies hebt waarbij je 16 vrachten op een dag wegsleept.

Vrijdag mochten we naar hetzelfde werk, maar nu kwamen er 2 auto’s bij. Gezamenlijk reden we van Alkmaar naar nieuwbouw Broekhorn, in het zonnetje, het was haast niet voor te stellen dat er gisteren voor amper 10 miljoen euro aan stormschade was aangericht. Ik kon er dan ook weinig begrip voor opbrengen toen Wingman belde met het nieuws dat de monteurs die de zonnepanelen eindelijk eens zouden gaan aansluiten, niet zouden komen omdat ze eerst ergens anders stormschade op moesten ruimen *smiley die rood aanloopt* dus wij zitten al een halfjaartje te wachten, en ons laten ze weer stikken, terwijl iemand die al ik-weet-niet-hoe-lang dat voordeeltje van die panelen heeft en nu een butsie of een scheurtje in zo’n paneel heeft vanwege afgewaaide dakpannen of boomtakken meteen geholpen word. Zwaar frusterend! Het bericht dat minister Van Schultz tot Hagendasz de 14 chauffeurs van omgewaaide vrachtwagens wil bekeuren wegens roekeloosheid tijdens uitzonderlijke weersomstandigheden, maakte mijn humeur er ook niet beter op. Even zat ik te denken om haar uit te nodigen bij de planners, die naar klanten moesten bellen om door te geven dat vanwege de wind er geen leveranties zouden worden gedaan *smiley die door de telefoon heen kruipt* want daar komt vaak wel heel veel druk vandaan. Vooral wanneer er concurrenten zijn die wel doorrijden. Maar toen dacht ik nee *smiley die aan z’n kin krabt* nee ze heeft gelijk. Geef die chauffeurs maar een bekeuring. En kruip maandag ook even achter de computer om de forenzen die in de spits graag op de linkerbaan blijven staan om een peukie te roken en een babbeltje te maken terwijl hun leasebakken nog makkelijk kunnen rijden met een kapotte koplamp en een scheurtje in de bumper, een bekeuring te geven voor het moedwillig veroorzaken van nog langere files. Ow en als het straks weer een keer mistig is, minister Schultz, lieve Melanie, dan zou ik je graag eens langs de kant van de weg willen zien staan om automobilisten die zonder licht rijden te bekeuren. Want als omwaaiende vrachtwagens roekeloos zijn, dan moet je die andere roekelozen ook aanpakken, wel zo eerlijk.

Maar goed, wij hadden onze 16 vrachten weer weggebracht voor de middagspits begon, dus mooi op tijd om Melanie te ontwijken en nog even de garage in te duiken. Het werd wel weer eens tijd dat jouw kleppen een kloddertje vet kregen, en ook waren er lampjes van de achterlichten gesneuveld. Aangezien het nogal dom en onverantwoord zou zijn om met maar 4 rode puntjes, in plaats van 6, de weg op te gaan, moesten die bolletjes dus ook nog even vervangen worden *smiley met zwarte vegen op z’n gezicht* en daarna was het dan tijd voor weekend.

Zaterdagochtend was het vrouwenochtend. Lekker bij de schoonheidsspecialiste op tafel liggen, ontspannen en gekneed worden, en daarna nog even napraten met een lekker bakkie thee erbij. ’s Middags lekker verder ontspannen met Wingman terwijl de wasmachine vrolijk zoemde, even een gezond hapje in elkaar flansen en daarna naar Schoonma’s verjaardag. Met een plantje en een ‘zoek het uit’-bon schoven we aan tafel, voor een koppie thee en een proeverijtje gebak. Nog een koppie thee, broodje stinkiekaas en gesprekje over de oorsprong van de nothing-box verder, was het plotseling alweer middernacht. Hoogste tijd om het bedje op te zoeken.

Want vandaag stond de motorbeurs op de agenda. Samen met Wingman, Snor en Vriendin struinden we door de grote hallen van Utrecht. Even een borreltje halen bij Paul van het Blue Mountain Hotel, waar we vorig nog heerlijk vakantie hebben gevierd, even kijken bij de Hondastand waar de Africa Twin met kofferset, automaat en bullbar nog steeds op mij stond te wachten, even kijken bij het stuntteam dat met meerdere motoren in een grote ijzeren bol rondreed, even wat eten en drinken, even kijken bij de Indianstand waar Wingman zijn volgende brommer uitzocht, en tussendoor samen met Vriendin door elke motorkledingstand struinen, op zoek naar vrouwelijke motorlaarsjes en een passende kevlargevoerde spijkerbroek. Het was een drukke dag, vooral met het aantal mensen om ons heen en de steeds asocialer wordende moedertjes die hun enkelkrakende buggies steeds woester in de rondte stuurden. Nadat we het er over eens waren dat we zo’n beetje alles wel hadden gezien, en de buitenactiveiten inmiddels ook al werden afgebroken, keerden we huiswaarts. Wingman heeft lekker voor me gekookt terwijl ik zat te typen, en nu kan ik op mijn gemakje een toetje nemen, wachtend tot Boer Zoekt Vrouw begint. Tot morgen snoes.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *