Ford Ranger: racemonster van 2 ton

De afgelopen week mocht ik de nieuwe Ford Ranger testen. Zoals gebruikelijk bij dit soort tests had ik de journalistenversie mee: de dikste motor en alle mogelijke opties er in. Heel vervelend 😉 Die ‘dikste’ motor is 3,2 liter groot en is gekoppeld aan een zestraps automatische versnellingsbak. Ondank het gewicht van een kleine 2.000 kilo zorgt dit er voor dat de Ranger erg rap is. Binnen luttele seconden zit je vanuit stilstand op de 100 kilometer per uur en de tussensprints zijn zo mogelijk nog indrukwekkender. Erg handig bij inhalen en invoegen. Ik snap nu volkomen waarom mensen er voor kiezen om met een Ranger aan Le Dakar mee te doen, dit is zonder twijfel de snelste bedrijfswagen die ik tot nu toe bestuurd heb. En het verbruik? Aanvankelijk viel me dat tegen, ik stond telkens aan de pomp. Tot ik ging rekenen. Doordat de Ranger zo fijn rijdt, heb ik simpelweg belachelijk veel (2.300 kilometer in een kleine week tijd) gereden. Het verbruik is ongeveer gelijk aan mijn 1.9 Skoda dieseltje, met dezelfde rijstijl, toch een nette prestatie. Maar wie zuiniger wil rijden kan natuurlijk kiezen voor de 2.2 motor, maar dan moet je wel genoegen nemen met een cilindertje minder. De uitvoering die ik mee had was de ‘Wildtrak Super Cab’. Deze heeft een bijzonder ruime enkele cabine, met maar liefst vier deuren. De achterste deuren zijn ‘suïcide doors’, waarmee je gemakkelijk bij de ruimte achter de stoelen kunt komen. Ideaal om bijvoorbeeld de wekelijkse boodschappen neer te zetten. De Ranger is ook met dubbele cabine te krijgen, maar dat is voor de wet helaas geen bedrijfswagen. Dat ligt niet aan Ford maar aan deze op sommige vlakken compleet idiote wet. Er zijn in Nederland pick ups met dubbele cabine die wel op grijs kenteken kunnen, maar die zijn vaak doormidden gezaagd om er een stuk tussen te plakken. Ford kiest er voor dit niet te doen, een keuze die ik volkomen snap, als je ziet hoe veel offroaders er ook tegenwoordig nog doormidden breken. De Ford zit bomvol snufjes die het rijden een stuk veiliger maken. Mocht je je door de omvang van het apparaat nog niet veilig genoeg voelen, helpen de systemen wel. Natuurlijk zijn er de gebruikelijke systemen, zoals ABS, maar ook kleinere dingen maken het voor het gevoel allemaal nog net wat veiliger. Zo dimt de binnenspiegel automatisch als iemand achter je een discoshow houdt en gaat er een rij rode lichtjes branden als je te dicht op je voorganger zit. Je merkt het dus meteen als er weer zo’n lastige bumperklever voor je zit…Is er dan niks slechts te melden over de Ranger? Toch wel. Het is een offroader, maar we bleven er op een onverharde parkeerplaats al mee steken, dat viel me tegen. Natuurlijk, deze parkeerplaats was door de regen van de laatste weken een behoorlijke drassige zooi, en vrij steil bij een heuvel op, maar toch. Laten we het maar op de bandenkeus houden die dit veroorzaakt heeft. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we wel zonder hulp de heuvel weer af kwamen, maar vooruit was geen optie meer. Op de (min of meer) verharde weg is hij echter erg fijn, hij ligt heel stabiel. In de cabine is voldoende plek om al je spulletjes kwijt te kunnen. Niet alleen de ruimte achter de stoelen, er is ook een vakje voor je zonnebril, een flinke dashboardkast en in de deuren kun je met gemak een anderhalve liter fles kwijt. Het mooiste vond ik echter de opbergruimte tussen de stoelen, die zelfs gekoeld is! In plaats van blikjes cola koos ik er voor om mijn camera in dat vakje te stoppen, wat ook precies pastte. Doe koeling hoefde daarvoor niet aan uiteraard. De moderne aan stekkers gekoppelde generatie komt ook niets tekort in de cabine: er zijn 3 12 volt aansluitingen, diverse USB aansluitingen en er is zelfs een 230 volt aansluiting! Normaal gesproken ben ik geen parkeertalent (hier in Fryslân doen we niet aan ruimtegebrek, ik heb dat dus nooit hoeven leren). Met de Ranger was het voor mij echter geen probleem, dankzij de detectiesystemen en de (in het logo verwerkte) achteruitrijcamera. Er zitten ook systemen op die de auto zelf inparkeren, deze heb ik niet hoeven gebruiken. Ook een genot: het SYNC 3 multimediasysteem. Dat bestaat uit vier delen. Rechtsboven vind je de navigatie, dan met de klok mee de individueel te bepalen temperatuurinstellingen, de DAB+-radio en de bluetoothkoppeling met de telefoon. Allemaal maar weinig op aan te merken, al is de navigatie wel even wennen en niet helemaal aktueel. Op het dashboard zijn de zaken ook goed voor elkaar. De auto leest zelf verkeersborden en matrixborden, altijd handig. Je kunt er echter niet blind op vertrouwen, zo raakte hij bij Lelystad even in paniek: de Ranger dacht dat het bordje voor 50 op de afslag ook op de snelweg gold.
Grote spiegels.
Meer foto’s samen met de F150, en de ervaringen van de eigenaar van die Amerikaan, vind je hier.

Ook simpelweg een erg fijne auto voor woon-werk-verkeer.
Al met al vond ik het erg jammer dat de Ranger weer terug moest naar Ford. Het is een bijzonder fijne wagen, luxe, voelt fijn aan. Ver rijden is geen straf met de pick up. Ben je op zoek naar een nieuwe pick up zou ik absoluut even bij de Ford dealer langs gaan om te kijken, aanrader!