Geachte Shirley, na het Chinees eten op zondag bleef ik bij Vader en Moeder slapen. Wel zo handig, want maandag zouden we daar vandaan vertrekken voor, jawel, de volgende vakantie *smiley die in z’n handen wrijft* anderen zijn de hele bouwvak op vakantie, ik probeer de periode tussen de bouwvak en Kerst een beetje door te luieren. Nu was het dan weer tijd voor een midweekje vrouwenvakantie. Samen met Moeder, Zusje, Tante en Oma begonnen we de dag met een bakkie koffie/thee en koek, voordat we in de auto’s stapten richting Overijssel. Eerst reden we nog een stuk langs het tracé van de nieuwe Westfrisiaweg, waar we over het eerste nieuwe viaduct konden rijden. Het kruispunt bij De Strip (bij de vliegende zeilboot) had de primeur gekregen. Ik geloof dat er in 2014 al was begonnen met dit project, en nu kon ik dan eindelijk wat resultaat aan Zusje en Oma laten zien, die bij mij in de auto zaten. Of Moeder en Tante in de auto achter ons het ook hadden gezien, dat weet ik niet. Wel zagen ze ons later op de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad slingeren, toen we aan Oma uitlegden hoe dat zit met die ribbels in de witte strepen. Ondertussen probeerde ik zo onopvallend mogelijk aan mijn benen te krabben. Blijkbaar ben ik gisteren door een paardenvlieg gestoken, dwars door mijn nieuwe rijbroek heen, want de bobbeltjes op m’n bovenbenen beginnen flinke bulten te worden met een opvallende rode kleur. Maar goed, het is vakantie, lekker ontspannen, niks aan de hand. Netjes op tijd kwamen we bij het huisje op het vakantiepark bij Hellendoorn aan. Auto’s uitpakken en de slaapkamers verdelen. Beneden waren 2 slaapkamers en een badkamer met bad, boven waren nog eens 2 slaapkamers met een badkamer met douche, en door het hele huis heen waren er diverse vliegen aanwezig. Bij het vorige vakantiehuisje was dat ook al zo, laten de schoonmakers soms rottend vlees achter de bank liggen ofzo? Het duurde niet lang voordat er een paar vliegen waren gesneuveld en we allemaal waren geïnstalleerd. Tijd om het restaurant van het park op te zoeken. Het eten smaakte verrassend goed, ondanks dat er wat viezigheid onder de warmhoudlampen hing en sommige personeelsleden duidelijk nog in opleiding waren. De eerste dag werd afgesloten met tv kijken, heerlijk om dat eens op maandag te doen, zonder dat je de tijd in de gaten moet houden.
Dinsdag begon natuurlijk met uitslapen, en ik ben precies lang genoeg blijven liggen, want ik kon aanschuiven aan een gedekte tafel. Daarna was het tijd om lekker wat te lezen en te puzzelen, want andere Tante was met andere Zusje en de 2 kleine Nichtjes onderweg. Hun aankomst werd gevierd met een lunch bestaande uit koffie en appelgebak, waarna het kleinste Nichtje, net 1 jaar oud, op tuk ging. Ik bleef de wacht houden met een boekie op schoot, terwijl de rest wat over het park slenterde om de buurt te verkennen en speeltuintjes te zoeken. Kleine Nichtje bleef zo lang slapen dat we ’s middags geen zin meer hadden om te gaan haasten naar de kinderboerderij, dus werd er nog wat meer gelezen, gepuzzeld en samen liedjes gezongen, tot het tijd was om aan tafel te gaan. Omdat het gisteren zo goed beviel, gingen we terug naar hetzelfde restaurant. Maar daar bleken de gerechten in 1 nacht tijd te zijn veranderd. Mijn grote bord gamba’s en gewokte groenten van gisteren, was veranderd in 3 kleine porties met daarbij 3 teleurgestelde gezichten. Toen Oma ook nog eens een ander toetje kreeg, terwijl ze hetzelfde had besteld als Zusje gisteren, waren we er klaar mee. Leuk restaurant, maar niet meer dan 1 keer. De ene Tante nam afscheid, zij vond 1 dagje damesvakantie wel genoeg, Zusje bracht de kinderen naar bed, en voor de grote mensen verscheen er een borreltje op tafel, aangevuld met wat filosofische gesprekken. Relaties, carrières, de laatste roddels in de (schoon)families, alles werd even doorgenomen. Tante kwam nog met het legendarische ‘salaris is hetzelfde als menstruatie: je krijgt het eens per maand, merkt er een paar dagen wat van, en als je het niet krijgt, heb je een probleem’. Je snapt, het was van hoogstaand niveau.
Woensdag werd er iets minder lang uitgeslapen, de Nichtjes waren al om half 8 actief. Volgens Zusje is dat uitslapen, maar daar zijn de meningen nog een beetje over verdeeld. Na het ontbijt werden de zwemspullen tevoorschijn gehaald, bandjes opgeblazen en haren ingevlochten, en trok de hele stoet naar het zwembad. Nichtjes, Zussen (waarvan 1 moeder en 2 tantes) en Moeder, die nu aangesproken werd als Oma. Ja een beetje verwarrend was het soms wel, want van de 8 vrouwen in het huisje waren er 4 moeder, 2 ook al oma, 3 die met tante aangesproken konden worden, en daar tussendoor liep Nichtje van bijna 3 dan nog eens te vertellen dat zij ook Mama was *smiley die zit te wijzen* regelmatig werd dan ook een voornaam of aanduiding als ‘nee ik bedoel ouwe Mats’ gebruikt. Maar goed, lekker zwemmen dus. In het pierebadje, in het diepe bad, van de glijbaan af, tussen de spelende kinderen door nog even een paar baantjes trekken, en daarna weer de droge kleren aan. Wat eigenlijk nog langer duurde dan het zwemmen zelf *smiley die met z’n ogen rolt* met zwemluiers en gewone luiers, beweeglijke kinderen en ondertussen is alles nat en plakkerig. Maar goed, we kwamen weer bij het huisje aan, het laatste stuk appelgebak werd opgegeten, en we zetten koers naar kinderboerderij Dondertman, een begrip daar in die omgeving. Door de ANWB al meerdere malen verkozen tot ‘uitje van het jaar’, en we zagen al snel waarom. Terwijl de grote mensen langs de hokken struinden waar de diverse kippen, alpaca’s, ezeltjes en schapen vertoefden, wilde Nichtje eigenlijk alleen maar naar de speeltuin. Er was een hok waar kinderen in mochten om de geiten, verlegen schapen en een enkel kalf te aaien, maar omdat de meesten zakjes voer hadden gekochten, hielden de geiten angstvallig de wacht bij het hek, hopend op een nieuw slachtoffer. Niet echt iets dus voor kleine meisjes met smetvrees. Zelfs het huisje waar je konijnen en cavia’s kon aaien, vond ze niks. Zusje en ik keken daar wel even naar binnen, en we moesten ons inhouden om geen fluffy beestjes te kopen. Konijnen en cavia’s gaan daar van de hand voor slechts 5 eipo, chinchilla’s waren wel wat duurder *smiley met opengesperde ogen* de knuffels in het winkeltje waren met 6,95 duurder dan de levende beesten… Broodjes en snacks waren dan wel weer goedkoop, voor de prijs van 1 Eftelingkaartje kun je hier met 4 personen naar binnen en dan ook nog eens eten en drinken, fijn om te weten dat het nog steeds bestaat. Na een kort rondje wandelen en het aaien van een varkensfamilie, werd de hele horde weer ingeladen en gingen we op weg naar een boerderijwinkel. Ze hadden daar niet alleen waterbuffels als nevenactiviteit, maar ook een geitenwollensokkenwinkel. Ik ging me te buiten aan de kruiden en thee, waarna Moeder en Tante zeiden dat ze liever in een gewone supermarkt hun boodschappen haalde. Nog even hebben we als toeristen in de berm gestaan om te kijken naar de buffels die verderop in het land stonden te grazen, voordat we de middagspits indoken. Die avond zaten we in het huisje te genieten van pasta met zalm en wat konijnenvoer er tussendoor. Gelukkig hadden we een stevige bodem gelegd, want het werd een lange nacht. Of korte nacht, net hoe je het verteld. Het oudste Nichtje heeft bijna 2 uur liggen snikken, alle Oma’s waren al aan haar bed geweest, voordat ik haar in slaap praatte met mijn oersaaie ademhalingstechnieken, en het jongste Nichtje bleef huilen en snikken en huilen tot half 1. Ondanks dat het een nogal gehorig huisje was, waren sommigen al voor die tijd in slaap gevallen, de ene met het idee dat ze hier gelukkig al te oud voor was, de andere met de gelukzalige grijns op het gezicht van iemand die net ongesteld is geworden.
Donderdag, het zal je niet verbazen, was iedereen een beetje gaar. Moeder en Tante besloten het huisje te ontvluchten door met een nieuwe wandelroute te gaan beginnen. Het Marskramerpad, dan loop je van winkel naar winkel, en die route start in Duitsland bij Bad Bentheim. Dus stapte ik samen met Oma in de auto om hen weg te brengen. Heerlijk om weer eens met een handgeschakelde diesel te kunnen rijden *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en dan hadden we ook nog eens mazzel dat de weg was opgebroken net voor Bad Bentheim, waardoor we om moest rijden en ik dus nog wat langer kon genieten van dat gezwengel aan die lange pook en de golf van koppel die ons elke versnelling weer vooruit sleepte. Terwijl ik ondertussen een beetje zat te vloeken, want de combinatie kort nachtje en rijden door de stad is niet helemaal ideaal. Vervolgens moest de minitruck ook nog eens in een klein vakje op een helling worden ingeparkeerd, omdat Oma elke gelegenheid aangrijpt om te trakteren op koffie en iets lekkers. Toen Oma en ik dan eindelijk weer terug waren bij het huisje, bleek kleine Nichtje bezig te zijn met haar middagdutje, en dat voorbeeld werd gevolgd door Zusje en Oma. Ik mocht met andere Nichtje spelen en het duurde niet lang voordat ze aan iedereen haar nagels liet zien, gelakt in de kleur ‘roze graag!’. Nadat iedereen weer wakker was geworden, besloten Zusjes en Nichtjes om te gaan zwemmen, zodat Oma en ik ongestoord naar Oldenzaal konden rijden om daar Tante en Moeder op te pikken. Terug in het huisje werd er genoten van de pizza, die ook zelfgemaakt word in de snackbar op het park, en er beter uitzag dan de kleine porties gamba van dinsdag. Maar het fijnste was toch wel dat de Nichtjes nu zonder problemen in slaap vielen.
Vrijdag begon een beetje chaotisch. De laatste dag, dus alles moest worden opgeruimd of opgemaakt. Het ontbijt bestond voornamelijk uit crackers en ontbijtkoek, en 2 eieren per persoon, omdat we de eerste dagen waren vergeten dat die ook nog gekookt moesten worden. Daarna alles inpakken, alle kasten nakijken, nog eens nakijken, vuilniszakken met poepluiers en lege flessen wegbrengen, en wegwezen. Het was een leuk huisje, lekker rustiek gestileerd, maar nu was het mooi geweest. De Zusjes reden voorop met de Nichtjes en had een toeristische route naar Garderen gevonden, en ik volgde met de grote mensen in de minitruck. Bij Garderen hebben ze iets aparts, namelijk zandsculpturen. Eerst werden we door een soort beeldentuin geleid, waar alle beelden waren voorzien van prijskaartjes, waarna we de verwarmde hallen binnenliepen, waar grote figuren in zand waren afgebeeld. Het thema was ‘dagje uit’, variërend van een gezin dat koffers op het dak van hun auto bind tot mensen die in een pannenkoekenrestaurant eten. Maar ook 2 natuurliefhebbers van zand die tussen de bomen door foto’s maken van opgezette dieren. Na de lunch in de Rozentuin ging de route verder. Niet alleen door de woonwinkel die ze daar boven hebben, maar ook buiten langs de diverse sculpturen van achtbanen, musea en de Bijenkorf. Weer naar binnen voor een puzzelrit, daar stonden diverse spellen afgebeeld in het zand, en het was aan de bezoekers om te raden welke spellen dat waren. Nog even snel souvenirs kopen en daarna weer in de auto voor de terugreis. Bij Zusje schoven we aan voor patatjes, en Nichtjes waren helemaal blij dat ze na een week eindelijk weer bij hun papa aan tafel konden zitten, daarna door naar Moeder, waar de laatste koffers werden uitgeladen en verdeeld over de auto’s, waarna iedereen zijn eigen weg koos *smiley met natte ogen* de vakantie was weer voorbij. Gelukkig mocht ik nog een nachtje blijven slapen, zodat Moeder en ik samen nog eens alle verhalen aan Vader konden vertellen.
Zaterdag probeerde ik nog even in de chillax-modus te blijven hangen, met een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste. Lekker liggen en vertellen over de vakanties. Niet alleen die 2 van mij, ook zij was weggeweest, in een lange aaneenschakeling van ‘gedoe met hotel’ en ‘gedoe met kinderen’ en ‘gedoe in restaurants’ deden we ons verhaal terwijl zij mijn gezicht weer strak boetseerde. Daarna was het dan eindelijk tijd om naar huis te gaan. Ja stiekem had ik daar wel zin in. Je weet, poepen kan overal, maar thuis zit toch het lekkerst. Geen huisgenoten die op de deur kloppen, geen raar azijnluchtje van de schoonmakers, gewoon even een momentje echt voor mezelf. Ook omdat Wingman nog druk aan het werk was. Ik had al een was gedraaid en opgehangen toen hij pas thuis kwam *smiley met hartvormige ogen* en stiekem had ik hem nog het meest gemist. De ontspanning was helemaal compleet toen we ’s avonds samen op de bank genoten van autoracen en een leuke film.
En dan zondag samen uitslapen. Lekker niks doen samen. Met een rammelende wasmachine op de achtergrond lekker op de bank hangen, tv kijken en thee drinken, tot vanavond de Formule 1 race van Amerika begint *smiley die aan z’n kin krabt* eigenlijk zouden we op tijd op bed moeten, maar als ze om 20:05 beginnen, en ze rijden een beetje door, niet teveel gele vlaggen, dan kan dat toch wel nog eventjes voor het slapen gaan?
