Geachte Shirley, weet je nog dat ik zei dat ik maar 2 missies had, die Oudjaarsdag? Oliebollen halen en ze vervolgens bij Vriendin gaan opeten. Omdat ik nog naar de kraam moest fietsen, dook ik ook maar even de supermarkt in waar ie voor stond *smiley met opengesperde ogen* jawel, het einde van de wereld is nu echt nabij. Het leek wel oorlog daarbinnen. Niet vanwege de mensenmassa, het was rustiger dan ik had verwacht. Maar de lege schappen *smiley met opengevallen mond* bier, chips, eieren, alleen achter in de rekken stonden nog wat pakken verstopt. Bij de oliebollenkraam was het ook al wat minder. Vorige keer hadden Wingman en ik nog zitten smullen van nutella-bollen, maar nu was het met of zonder krenten, en verder niet zeuren. Bij Vriendin aangekomen bleek dat ik misschien iets te enthousiast was geweest met 12 bollen, want ook zij had nog wat hapjes voorbereid *smiley die over z’n buik wrijft* nee ik ga niet klagen over mijn strakke feestjurk. Maar toen een uurtje na middernacht de fles bubbels halfleeg was, en we langs diverse oudejaarsconferences zapten, besloten we de kroeg maar te laten voor wat het was, en lekker op de bank te blijven zitten. Met bubbels, gevulde eitjes, oliebollen en een hond die vanachter de ramen op vuurwerk aan het jagen was. Je kan het jaar slechter beginnen.
Nouja slechter… maandag was niet direct heel veel beter voor mij persoonlijk. De snotneus van gisteren zette door en ik had voor de zekerheid maar een pakje tissues in mijn handtas gedaan, voordat Wingman en ik naar de eerste nieuwjaarsborrel vertrokken. In het oude jaar hadden we nog wel eens woorden, omdat ik meer tijd aan schminken en kappen besteed, dan ik daadwerkelijk daarvoor inplan, waardoor we niet altijd netjes op tijd verschijnen. Dat is dus niet alleen bij jou zo snoes, ook privé ga ik zo te werk. Met een licht sarcastisch ondertoontje zei Wingman dat zoiets wel geschikt is als goed voornemen, om daar wat aan te doen *smiley die ‘tadaaa’ roept* en wat denk je? We stonden als eerste bij Oom voor de deur. Traditiegetrouw word zijn verjaardag gebruikt om de hele familie het beste wensen, maar nu hadden wij de luxe dat we konden gaan zitten, en alle handjesschudders bij ons langs kwamen. Lekker bijgepraat met de mensen die we tijdens Kerst ook al hadden gezien, maar nu had er een feestavond tussen gezeten, dus weer genoeg nieuwe verhalen te vertellen. Mijn neus begon ondertussen aan te voelen als schuurpapier en we vertrokken weer naar huis. Nog even op de bank liggen samen, en toen zocht Wingman alvast het bed op, omdat hij wel vroeg op moest. Ik zat met tissues en thee klaar voor de Grote Terugblik op Boer Zoekt Vrouw. Een aantal boeren en hun vrouwen waren uitgenodigd in een vakantiehuis, waar ze gezamenlijk moesten koken. Lief van Yvon, om ze niet net zoals bij de groepsdates helemaal uit hun comfortzone te trekken. De bollenboer had bloemen meegenomen voor de aankleding, de geitenboer had een bokje meegenomen voor in de pan, en 2 koeienboeren en een akkerbouwer stapten in de auto om een praatje te maken bij een scharrelvarkenboerderij, en daar wat lekkere stukken vlees mee te nemen. Het geluk spatte van het scherm af bij de verschillende stelletjes. Een aantal zaten samen in de boerderij, maar Yvon deed ook wat huisbezoeken en een paar zochten contact via de laptop. Jarenlang samen, of pas sinds kort, met degene die ze tijdens het tv-programma hadden uitgekozen, of met degene die na de show werd gevonden toen de brieven rustig nog eens werden nagelezen. En ook een aantal van die niet-gekozen vrouwen waren uitgenodigd om op een andere plek samen te komen en te vertellen over hun ervaringen. Ik lag heerlijk onder een dekentje van kneuterigheid te genieten van alle clichés over de liefde, aangekleed met oudhollandsche stamppot en glimmende kerstballen. Ja, was de wereld altijd maar Boer Zoekt Vrouw….
Dinsdag heb ik lekker de hele dag op de bank gehangen. Het is nog rustig in het kiepwereldje, en dat kwam eigenlijk wel goed uit. Overdag zat ik lekker in m’n badjas dierengeluiden te maken. Hoesten als een blaffende zeehond en als ik mijn neus snoot, had dat nog het meeste weg van een mannetjesolifant op oorlogspad. Maar om in de goede voornemens te blijven: die dag lukte me iets wat volgens mij het hele vorige jaar niet is gebeurd *smiley die een tromroffel doet* de wasmand was helemaal leeg. Alle was hing of te drogen aan de lijn of lag droog in de kast *smileys die staan te juichen op tafel* dat ik ondanks mijn gesnotter toch nog iets nuttigs kon doen, deed me goed. Maar stiekem was ik wel blij dat Wingman zin had in pizza voor het avondeten, want nog even gauw op de fiets springen en de supermarkt doorrazen, dat stond me niet erg aan. En toen hoorde ik ook dat ik de afgelopen nacht had liggen grommen als paar grote grizzlyberen *smiley met het schaamrood op de kaken* vandaar dat Wingman zo onrustig was geweest. Voor de aankomende nacht had hij oordopjes ingedaan. Arme jongen, de kostwinner van het gezin op dit moment, en dan niet eens goede nachtrust kunnen krijgen. Het is schandalig. Als we in Call the Midwife hadden gezeten, dan had ik waarschijnlijk bij de kinderen op de kamer moeten slapen. Niet dat het veel uit had gemaakt, want die huizen waren zo gehorig dat ie waarschijnlijk alle buren ook had horen snurken.
Woensdag werd voor mij een iets actievere dag. Wingman was alweer vroeg de deur uit, en ik volgde een halve dag later om de tandarts te bezoeken *smiley die achter z’n oor krabt* toen hij mij de beste wensen wenste, en ik snel zei dat we niet gingen zoenen omdat ik een beetje verkouden ben, werd er toch anders gereageerd dan op de borrel met de familie. Maar goed, de 2 oude vullingen zijn vervangen door nieuwe, terwijl de tandarts met zijn assistente gezellig keuvelde over de heftige storm en hoe lastig het vliegen is met zijwind, daarna werd er nog een beetje plak verwijderd (goed om de hersenen fit te houden) en ik mocht de stoel weer verlaten. Meteen maar even langs de supermarkt gereden, om wat gezonde boodschappen te doen. De totale paniek was voorbij, alle schappen waren weer netjes aangevuld en gelukkig was het ook niet al te druk. Met stevige voor-, zij- en tegenwind peddelde ik terug naar huis. De boodschappen opruimen, even over veesboek struinen, nog snel een aflevering van Call the Midwife kijken en dan koken voor Wingman *smiley met opengesperde ogen* maar die was wel heel vroeg thuis. En omdat het bij hem op de zaak ook wat rustiger was, had hij de donderdag ook maar vrij genomen. Dus zaten we die avond samen lekker lang op de bank films te kijken. Geen Call the Midwife, want daar snapt hij de leukigheid niet van. Zegt de man die graag series kijkt als American Dad en Family Guy *smiley die met z’n ogen rolt* series die gebaseerd zijn op het ‘gemiddelde Amerikaanse gezin’ maar dan wel met een alien op zolder en pratende huisdieren. Dat iedereen in Amerika graag wiet rookt, dat wisten we al uit de films, maar dat die mensen dan ook nog eens series mogen tekenen voor de tv *smiley die met z’n hoofd tegen de muur bonkt* waarom? The Simpsons is leuk, dat is tenminste nog realistisch, zoekt de grenzen van wat wel en niet ‘normaal’ is op, maar alles wat daarna kwam is gewoon absurde gekkigheid. Je snapt, we hebben soms lange discussies op de bank, voordat we iets vinden waar we allebei om kunnen lachen.
Donderdag konden we dan eindelijk samen uitslapen. Wingman iets langer dan ik, wat mij de gelegenheid gaf om bij het ontbijt alvast een Call the Midwife te kijken. Waarom ik zoveel haast heb? Straks begint het gewone leven weer, en ik ben bang dat ik dan geen tijd meer heb om rustig te kijken. Ja dat is wel een nadeel van dat netfliks, de seizoenen zijn (bijna) onbeperkt, met een simpele klik ga je naar een volgende aflevering zonder een week te moeten wachten om op het nachtelijk uur voor de tv te zitten terwijl je de volgende dag weer vroeg op moet. Misschien ben ik ook een beetje verslavingsgevoelig, dat ik het dan ook hier en nu wil hebben, en niet wil wachten tot ik over een paar weken misschien weer eens tijd heb, als Wingman niet thuis is zodat ik verplicht naar grappig bedoelde animaties moet kijken. Eenmaal beneden wilde Wingman natuurlijk wat anders kijken, en dus werd er even snel gezocht naar Zoo, ook een serie op netfliks, waarin de dieren zich massaal tegen de mensen keren. Niet kijken als je nog op vliegvakantie wilt of gaat kamperen in de bossen. Om te zorgen dat ik even iets anders te vertellen heb dan alleen maar wat er op tv was, zei Wingman dat we die middag op pad gingen. Een nieuw bed kopen. Het matras met de ouderwetse ombouw moet vervangen worden, dus zochten we een boxspringen-winkel op. De verkoper zal wel in zijn nopjes zijn geweest, want zonder iets te zeggen liepen we zelf al naar het duurdere model toe. Boxspring, alles leuk en aardig, maar je ligt op 2 aparte matrassen met een dun toplaagje er overheen. Wil je lekker tegen je lief aankruipen, dan ligt 1 van de 2 altijd in het harde midden, waar de schuimrubberranden van de matrassen tegen elkaar aan liggen. Ondanks mijn twijfels of er geen groot matras moest komen, zonder greppel of harde randen, wisten Wingman en de verkoper mij toch de aparte matrassen aan te praten. Want verschillende hardheid voor verschillende slapers, want geen slijtage met een kuiltje in het midden, want met dat duurdere model heb je geen harde schuimrubber randen, want we liggen toch niet de hele nacht echt tegen elkaar aan *smiley die naar het plafond staart* moet ik nu hard “zie je wel!” zeggen, of berusten in mijn lot dat we een duur bed hebben gekocht wat misschien niet helemaal voor ons gaat werken? Die nacht lag Wingman lepeltje-lepeltje tegen me aan, armen om me heen, van het moment dat ik naast hem kwam liggen tot het moment dat zijn wekker ging. Dat zal over 13 weken dus wel anders gaan.
Maar eerst moest hij vrijdag weer de kostwinner uithangen. Ik deed ondertussen een poging tot goede huisvrouwerij. Stofzuigen, opruimen, aanrecht soppen. Alhoewel dat een beetje op z’n campings ging, want het handige bakkie om sopwater in te doen is verdwenen. Het was ook nog de bedoeling om het toilet te boenen, maar dat kwam er dus niet meer van. Wel heb ik voor de echte harde werker een feestmaal gekookt. Beetje pasta met veel groente (ik kan nog steeds slecht maat houden in de supermarkt) en varkenshaas met brie-achtige kaas uit de oven. Daarna kreeg hij de zeggenschap over de tv, want ik had nog een verjaardag van Tante. Opgetut en in de knappe kleren reed ik naar haar knusse penthouse, waar de kamer al snel vol zat met familie en vrienden. In driehoeksverhouding werden anekdotes gedeeld over werk en een pastoor die snoepjes uitdeelde met het wikkeltje er nog omheen, terwijl ondertussen de hapjes in moordend tempo voorbij kwamen. Hugo en Victor vlogen over tafel, evenals de gedachten over electrisch rijden, de ontwikkeling van batterijen en de nieuwe Goldwing *smiley met opengesperde ogen* die een kleinere tank krijgt dan z’n voorganger. Een kleinere! Met de 7 verzetten tellende dubbele-koppelingsbak moet ie wel wat zuiniger rijden, maar kom op zeg, je moet toch gewoon 400 kilometer op 1 tank kunnen rijden, zonder gespannen billetjes of een zenuwachtig helmbeweging naar de vele lampjes op het dashboard? Als het zo doorgaat komt mijn Varaderootje straks nog verder dan de Grote Mannen met hun Grote Goldwings.
Zaterdag konden Wingman en ik lekker samen uitslapen. En daarna samen op de bank hangen, dat had hij wel verdiend na zo’n drukke week. Het duurde niet lang voordat ik met een boekie naar de slaapkamer verhuisde, want die absurde tekenfilms zijn irritant, maar hielden me met alle bewegende beelden en vreemde geluiden ook uit mijn boekie vandaan. ’s Middags stapte ik nog even de deur uit voor het vreugdevuur. Eerder die dag reden er al veel aanhangers door het dorp met de uitgeklede kerstbomen, en nu lag alles op een grote stapel om ritueel verbrand te worden. Eigenlijk mag de boom, met het bijbehorende kerststalletje, pas weggehaald worden na Drie Koningen, omdat de figuurtjes vroeger het Kerstverhaal vertelden aan de mensen die arm en analfabetisch waren. De stal begon met een paar beesten, vlak voor Kerst kwamen Jozef, Maria en de ezel erbij, pas op Kerstavond werd Jezus in het kribbetje gelegd, later kwamen de schapen en herder erbij, en de 3 koningen kwamen dan vanuit een hoek van de kamer elke dag een stukje dichterbij, om pas op Drie Koningen bij de stal annex kraamzorginstelling te verschijnen. Maar goed, dat was vroeger, tegenwoordig weet iedereen al hoe dat verhaal zich heeft afgespeeld in de Jordaan, dus kunnen de bomen wel wat eerder buiten worden gezet. Toen de berg vlammende naaldsparren begon te slinken, zocht ik Wingman thuis weer op, lekker warm onder een dekentje. Een buurman had ons nog uitgenodigd voor een borreltje, maar eer het zover was rinkelde mijn telefoon alweer. Rondje strooien. Ik had gehoord dat jij met enige regelmaat over het terrein was verplaatst, en inderdaad, je startte zonder problemen. Even luchtdraaien en we konden op pad. Snel naar de Beemster, opbouwen en laden, rondje Alkmaar, boel schoonspuiten, afbouwen en weer naar huis.
Ja dat uitslapen had ik zondag wel verdiend. Maar niet te lang, want in een halfuurtje tijd moest nog even snel het huis een klein beetje worden opgeruimd voor de visite. Een gezellige middag, bakkie thee en een knabbeltje erbij, en voor je het weet is de zondag alweer voorbij. Straks nog even Boer Zoekt Vrouw kijken *smiley die onder z’n dekentje op de bank kruipt* en dan duik ik de laatste avond van de vakantie in. Wat is de tijd omgevlogen…
