Geachte Shirley, week 12 2018: het F1-seizoen is weer begonnen!

MAN LadyGeachte Shirley, de maandag begon met een beetje file op de A7, onderweg naar ons saneringklusje op Neck. Gelukkig waren we precies op tijd in de keet voor een warm welkom. Voordat ik goed en wel de tijd had om te gaan zitten, kwam hij met zijn baggerpoten op schoot zitten en duwde hij zijn natte snuit in mijn gezicht *smiley met hartvormige ogen* wat zijn hondjes toch leuk! Zelfs als het een groot kalf is dat denkt dat ie een kroelerig schoothondje is. Maar daar in de keet werd ook duidelijk dat er bagger afgevoerd moest worden naar Harlingen. Vrijdag dacht ik nog dat de planner een grapje maakte, maar het ging dus echt gebeuren. In de zon reden we de A7 af naar boven toe, de Afsluitdijk op waar het struikgewas langs de waterkant was veranderd in glazen stalagmieten. Het was nog echt winter, hier en daar dreef zelfs het ijs nog op het IJsselmeer. De reis ging verder, over ons werk, de nieuwe N31 in Harlingen *smiley met opengesperde ogen* het ziet er geweldig uit en rijd lekker door, het is dat je de kranen en mannetjes nog boven langs het randje ziet werken, anders zou je denken dat de tunnelbak af is. Ondertussen keek ik met een schuin oog op de navigatie, pasgeleden hebben we een nieuwe boordcomputer gekregen maar ondanks de jonge leeftijd stond daar de nieuwe weg nog niet in. Het wegen en kiepen was snel gedaan, en zo konden we weer terug naar Neck, waar we in een ander hoekje verder gingen met saneren. Dat werd intern in een depotje gegooid, wat betekende dat we heerlijk achterover in het zonnetje leunden, boekie op het stuur, wachten tot de machinist ons weer wakker maakte. Tijdens de schaft kroop de hond van de uitvoerder weer bij me op schoot. Er word wel eens gezegd dat de sfeer heel anders is als er een vrouw bij zit in de keet. Hoe de sfeer is zonder vrouw in de keet, zou ik eigenlijk niet weten, maar het is me wel opgevallen dat als er een hond in de keet loopt, de sfeer ook wat vriendelijker en gemoedelijker is. Misschien zouden ze dat op meerdere werken moeten doen. Na de schaft konden we nog een keertje laden voor Harlingen, waar de machinist ons gelukkig wilde helpen met spoelen, door een paar bakken water in jouw rugzak te gooien, aangezien alle waterpompen wegens de vorst waren afgesloten. Wat er precies in die vervuilde bagger zat, zou ik eigenlijk niet weten, maar onderweg naar huis zagen we nog wel wat kangoeroes grazen in een weilandje.

Omdat het gisteren zo mooi ging, mochten we ook dinsdag weer naar Neck toe. Wederom in de file op de A7 *smiley die met z’n ogen rolt* een tweebaansweg, afgesloten van kruisend en/of tegemoetkomend verkeer door viaducten en vangrails en meters berm, en toch moet er nog stil gestaan worden op niks af. Of is dat tankstation voor Purmerend zo afleidend dat iedereen daar massaal even van het gas af moet? Gelukkig waren we nog enigszins op tijd op het werk. Vandaag hoefden we niet meer aan de lange reis naar Harlingen te beginnen, we mochten nu de hele dag intern blijven rijden. Ergens op de grens van het werk en de achtertuinen van buurtbewoners, nog een stukje voorbij het einde van de zandbaan, zat wat vervuiling in de grond, en die vervuiling moesten wij naar voren toe rijden in het depot dat daar was gemaakt. Heerlijk rustig *smiley die zich nog eens uitrekt* alleen het eten moest je snel doen, want voor je er erg in had, kroop de hond alweer bij je op schoot. De uitvoerder was zo lief geweest om een ruzie met zijn meissie te riskeren, hij had speciaal voor mij de waterkoker meegenomen *smiley die een kushandje doet* wat ons bij het volgende probleem bracht: geen toilet op het werk. Het tankstation 2 rotondes verderop bracht uitkomst, en gelukkig was ik nogal Zen van het hondenknuffelen, want toen ik verdwaasd rondliep in het winkeltje, op zoek naar een nieuw boekie, bleek dat ze daar geen tijdschriften verkochten! Wat een slechte zaak. Wel stamppot, alsof je dat kan opeten tijdens het rijden, maar een boekie om even wat te kunnen lezen tijdens de file of het wachten, dat kan dan weer niet? Met een krant op het stuur maakten we de dag vol. De werkdag dan, na het eten en omkleden stapte ik snel in de auto om bij Vader langs te gaan, die jarig was. Wingman bleef thuis, hij had een lange werkdag gehad en moest morgen weer vroeg op. En dus maakte ik de dag vol omringd door familie en vrienden van mijn ouders, genietend van de hapjes en gezellige praat. Het was nog net geen middernacht toen ik weer tegen Wingman aankroop, die al in diepe slaap was in ons tijdelijke bootbed.

Een bootbed, zo noemen we dat, als je slaapt op een matras op de grond. Het was het favoriete logeerbed vroeger bij Opa en Oma. Maar lang kon ik er dit keer niet van genieten, want even voor half 3 rinkelde de telefoon alweer *smiley die diep zucht* of we nog even een rondje wilden strooien. De hele wereld was bevroren geweest na de tweede Russische Beer, maar nu het weer begon te dooien mochten we opeens op pad. Wat stiekem mooi uitkwam, want ik had nu zelf nog even foto’s kunnen maken van jouw kilometerstand. Drie ton op de teller, bij nacht en ontij zijn we samen op pad om de wereld te redden of in ieder geval een stukje op te knappen, maar nu was ik stiekem wel blij dat ik de rest van de dag vrij was. Na het strooien kon ik jouw weer terugbrengen naar de zaak, waar een collega het over zou nemen. Nu konden we meteen de file op de A7 eens van de andere kant bekijken. Lange tijd leek er niets aan de hand, tot er net voor Avenhorn opeens auto’s stil stonden. Zomaar. Geen ongeluk of gekkigheid, opeens is er gewoon file. Misschien dat de spitsstrook die bij Wijdewormer ligt, moet worden doorgetrokken langs Purmerend, tot aan Hoorn. Iets waar ik de rest van de dag niet over hoefde na te denken, want ik was druk met het opruimen van het bootbed en nog een laatste keer de stofzuiger door de lege slaapkamer halen. De 2 mannen die de nieuwe boxspring kwamen brengen, moesten even puzzelen om het kopschot (wat ze heel professioneel hoofdbord noemen) via het smalle trappetje en voorbij het hekje op de overloop te krijgen, maar daarna ging het snel. Ik had meer werk gehad om het lompzware matras van de ene naar de andere kamer te sjouwen, dan dat zij hadden om een complete boxspring met meerdere matrassen naar boven te lopen. De rest van de ochtend kon ik luieren op de bank terwijl de nieuwe molton hing te drogen. ’s Middags kwam Vriendin langs voor een babbeltje. We hadden het plan om naar het Paasvee in Schagen te gaan, maar omdat het nogal frisjes was en ik best gaar was na 3 uurtjes slaap, besloten we op de bank te blijven hangen *smiley die nog een bakkie thee inschenkt* vrij op woensdag, dat breekt wel lekker de week, zou ik eigenlijk vaker moeten doen.

Donderdag begon best lekker. Ondanks het vreemde bed en de sterke, ietwat chemische lucht van ‘nieuwigheid’ die daar omheen hing, had ik erg goed geslapen. We mochten weer de A7 op, maar nu konden we er bij Hoorn weer vanaf, zodat we net niet in de file zouden komen. Tenminste, dat was het idee. Bij Abbekerk moesten we even naar de linkerbaan, omdat rechts de restanten van een nachtklusje werden opgeruimd, en net voorbij Wognum konden we in de ankers. Was de file al helemaal van Purmerend langs Hoorn hierheen ge-harmonicaat? Omdat we lang genoeg stil bleven staan, had ik tijd genoeg om de telefoon erbij te pakken. Er was een ongeluk gebeurt verderop, en daardoor hadden we nu 25 minuten werk om van oprit Wognum naar afrit Hoorn-Noord te rijden. Natuurlijk had het ook sneller gekund, als we die haastige hufters waren gevolgd die er geen moeite mee hebben om een kilometer over de vluchtstrook te rijden zodat ze eerder bij de afrit zijn. Maar ondanks mijn ochtendhumeur bleef ik stevig vasthouden aan mijn principes, en dus blijft de vluchtstrook voorbehouden aan hulpdiensten (en motorrijders). Uiteindelijk waren we slechts een kwartier te laat op het werk bij Bovenkarspel, waar we zand moesten laden bij de viaduct-constructie. In alle rust konden we met 2 auto’s van werkvak 25 naar werkvak 22 rijden, bij de kruising met de Markerwaardweg nog een stukje verder richting de tunnelbak onder Hoogkarspel door. De keet daarentegen zat wel erg vol, met machinisten maar ook met jonge tractorsnaken *smiley die grijnst* grapjes over diverse servicebusjes en hertjes in de uitverkoop vlogen over tafel. Toen het zand na de tweede schaft opraakte, mochten we naar het viaduct bij de Rijweg, om daar tussen de trailers door grond te laden voor het depot tegenover de kruising met de Markerwaardweg. Een rondje dat zo plotseling kwam opzetten, dat er geeneens een code voor was in de digitale begeleidingsformulieren-app, en dus moesten we weer eens ouderwets met papieren bonnen aan de gang. Tijd om te schrijven kregen we amper, want tussen de trekkers en tractors was het gezellig druk op de 27 MC. Om de dag rustig af te sluiten, mochten we nog even de benen strekken met een vracht zand van Hoorn naar Wieringerwerf.

En met gestrekte benen ging het vrijdag weer richting Amsterdam, waar we bij de Houthavens grond moesten laden voor 3 verschillende gronddepots. Zonder file op de A7, ook wel eens lekker. Eenmaal op het werk aangekomen, bleek dat we zand moesten laden voor een nietbestaand adres. Of in ieder geval volgens de navigatie. Dankzij uitgebreide uitleg van hulpvaardige collega’s reden we van de Houthavens naar Osdorp toe, via de Lidl en de autosloperij van Rooie Ben, om bij de blauwe vlag het fietspad op te rijden naar de kraan waar we moesten lossen *smiley die met z’n neus tegen het raam gedrukt zit* niet lachen, want zo werd het daadwerkelijk uitgelegd. Via grazende ponies en een wijkje met tiny houses reden we terug naar het werk, net voor de Spaarndammertunnel (die nu eindelijk open is voor verkeer) linksaf, om de flat heen waar collega’s druk bezig waren met het storten van een vloeivloer. Nu wisten we de route, maar hoefden we helaas geen zand meer te rijden, we kregen klei mee voor het grote gronddepot dat het Groene Schip word genoemd, aan de andere kant van de Westpoort. Inmiddels alweer 2 jaar geleden dat we daar voor het laatst zijn geweest, maar gelukkig troffen we daar nog wel een paar bekende gezichten. Ondertussen hing er wat spanning in de lucht, Nederland was een beetje van slag. De gemeenteraadsverkiezingen en het referendum over de WIV *smiley die z’n schouders ophaalt* het zal iedereen een worst wezen. Het begin van het nieuwe Formule 1 seizoen, daar draait het allemaal om! Tijdens de oefenrondjes snuffelden de Rode Stieren van Verstappen en Ricciardo al aan de sterretjes van de Zilveren Pijlen, en dat beloofd wat voor de eerste race in Australië. Om de boel nog wat meer op te schudden kwam 1 van de bekendste radioDJ’s met een schokkend bericht: Edwin Evers gaat stoppen met zijn alom geprezen en meest beluisterde ochtendprogramma. De grapjes over zijn vele vrije dagen kwamen bijna vaker voorbij dan de vrije dagen zelf, maar nu vind hij het dan toch genoeg geweest. Dat nieuws hoorden we tegen een achtergrond van het rumoerige Houthavens-gebied. Groot en vooral langzaam vrachtverkeer manouvreert tussen haastige personenauto’s door, terwijl verkeersregelaars, uitvoerders en andere mannetjes langs de betonplatenweg lopen om geparkeerde auto’s weg te jagen en het werk te bekijken. Nadat we klaar waren met de vrachtjes zand die we intern even om moesten rijden, reden we met gepaste snelheid de wijk uit. En weer dook er achter ons een haastige hufter op. Eerder die dag zagen we al hoe de auto’s 2 banen breed stonden te wachten tot het dwars op de weg geparkeerde busje aan de kant zou gaan, terwijl dat busje juist ruimte probeerde vrij te houden voor een grote kraan die achter op een dieplader van het ene naar het andere werkvak verplaatst moest worden. Terwijl we stonden te wachten kwam er nog een autootje voorbij zeilen, die schrok van ons luide getuter *smiley die tegen z’n voorhoofd tikt* nee lamlul, we staan hier allemaal op de bus te wachten joh. Wat denk je nou zelf? En nu was er dus weer zo’n haastige bouwvakker die niet kon wachten om in de file aan te sluiten. Ik nam de ruimte om rustig over het hobbelpaadje weg te rijden, wat de bestuurder blijkbaar nogal frusteerde, want eenmaal op het asfalt haalde hij ons in waarna hij met een brute remactie ons stilzette midden op de weg, om uit te stappen en te schreeuwen wat er mis is met mijn kankerhoofd. Mijn kankerhoofd? Mijn kankerhoofd! Wat is er mis met jouw teringharses? Nog afgezien van die kale plekken op je achterhoofd en die puisten op je bakkes, moet je misschien even normaal doen op een bouwweg, klootviool. Maar hij was alweer ingestapt en reed met een gangetje van 20 km/h voor ons uit, terwijl andere bouwvakkers ons tuterend inhaalden. Toen hij bij de verkeerslichten linksaf sloeg, twijfelde ik nog even of we zijn spiegel eraf zouden tikken, maar mijn verhaal tegen dat van 4 bouwvakkers *smiley die diep zucht* dat spelletje gaan we helaas niet winnen. Toen we na het laden bij de trechter in de file voor het verkeerslicht voor de Coentunnel asociaal werden ingehaald door een taxi die even 4 auto’s voordrong, had ik geeneens meer zin om op zijn raampje te tikken en te vragen waar ie mee bezig was. Voor hetzelfde geld is het net zo’n allochtone teringlijer als die bouwvakker, en word ik alleen maar kwader, niet best om zo het weekend in te gaan.

Dat weekend begon zaterdag al vroeg met een bezoekje aan de pedicure. Eigenlijk had de planner nog een klusje voor ons, maar bij het zoeken naar een datum op zaterdag, waarbij zowel de pedicure als ik een gaatje in de agenda had, was ik even vergeten te kijken naar de weeknummers om de weekenddiensten vrij te kunnen houden. Nadat Wingman klaar was met uitslapen, keken we samen de kwalificatie voor de Formule 1, en het viel al snel op dat er veel is veranderd. Niet alleen de kleuren van de auto’s, maar ook de layout van het televisiescherm. Linksboven in beeld stond niet alleen rijtje met de namen van de coureurs, maar daarachter verschenen nu ook de logo’s van het team. Ondanks het grote scherm oogde dat toch een beetje rommelig. De eerste 10 startplaatsen zouden worden ingenomen door 2 sterren (de Zilverpijlen, denk ik), 2 gele schildjes met een zwart vlekje (Ferrari?), 2 gele stippen met rode vlekken (iets met botsende stieren?), 2 spekkies (ja das Renault, duidelijk, die ruitvorm is afgeleid van de vorm van een omhoog gedraaide potkrik) en 2 rode rondjes van coureurs die waarschijnlijk hadden gestemd bij de gemeenteraadsverkiezingen, want de rondjes waren netjes ingekleurd. Wingman raakte er een beetje van in de war, en Bottas (met zo’n sterretje achter z’n naam) ook, want die reed tijdens de kwalificatie de muur in na een remfoutje.

Zondag begon met uitslapen, en daarna keken we live de race terug. Je kan ook om 6 uur ’s ochtends al klaar gaan zitten voor de voorbeschouwing, maar dan vechten Wingman en ik elkaar waarschijnlijk de tent uit als de ene stilletjes tv probeert te kijken terwijl de ander druk is met eten en drinken pakken, om maar niet in slaap te vallen. Rond een uurtje of 10, waarvan we nog niet zeker wisten of het in winter- of zomertijd was, begon bij ons de voorbeschouwing. En het viel me op dat de mannen het daar hebben over de kleur van de banden. Ja alle banden zijn zwart, maar aan de zijkant zit een gekleurde streep en de Pirelli-letters zijn ook in kleur gedrukt, zodat je verschil ziet tussen de diverse soorten compound (hardheid) van de banden. Voorheen had je hard, middel, zacht, 4 seizoenenbanden en regenbanden. Maar dan in het Engels natuurlijk. Omdat ‘soft’nog niet soft genoeg was, waren er al supersoft en ultrasoft bijgekomen, maar nu hebben ze ook Like Your Mama’s Fat Belly-soft en Like a Hot Knife In Warm Butter-soft. Oftewel: de bandenstapel ziet er nu uit als een gaybrapad. De startrij was niet heel veel anders dan we van vorig jaar zijn gewend, Verstappen had zijn Rode Stier op een vierde plaats gezet, achter de Zilverpijl van Hamilton en de Steigerende Paarden van Vettel en Raikkonen. Ricciardo stond met zijn Rode Stier wat verder naar achteren, omdat hij 3 plaatsen straf had gekregen wegens te hard rijden bij een rode vlag gedurende de oefenrondjes. Bottas stond met zijn andere Zilverpijl nog verder weg, op plaats 15, omdat hij na zijn crash een nieuw ECU (computerdingetje in de auto) nodig had, en als je die vervangt krijgt je straf, zo staat in de reglementen. Alle supporters hadden trouwens ook straf, want de beleefd lachende meisjes in strakke stoeipakjes zijn door een paar slinkse feministen met overgewicht weggejaagd en vervangen door kinderen. Een hele eer natuurlijk, voor die jongetjes en meisjes, maar na een paar uurtjes wachten in de brandende zon, keken ze stuk voor stuk chagrijnig onder hun veelste grote petje. In de auto’s zelf waren ook een paar nieuwe gridkids opgedoken. Hartley en Gasly hebben we vorig jaar al eens voorbij zien komen, maar het is nu de bedoeling dat ze een volledig seizoen gaan rijden in de Toro Rosso’s met Honda motoren. Bij het Sauber team, dat nu samenwerkt met Alfa Romeo, is LeClerc aangeschoven, en een coureur die me deed denken aan Sloveense thee, Cirtek ofzo, rijd dit jaar voor Williams. Bij McLaren zitten nog steeds Alonso en Van Doorne in de kuipstoeltjes, maar de auto is wel wat van kleur verandert. Vorig jaar waren er nog een paar probleempjes met uitvallen, en het lijkt erop dat ze voor dit jaar contact hebben gezocht bij Volvo, om iets aan de betrouwbaarheid te doen. Als tegenprestatie rijden ze nu in de kleuren van de Volvo vrachtwagens die zijn gebruikt bij een proef met autonoom rijden *smiley die in z’n handen wrijft* ik ben benieuwd of we daar in het bochtenwerk ook nog wat van gaan merken.

Om 10 over 7 lokale tijd gingen de rode lichten aan en weer uit. Magnussen ging er als een Haas vandoor en drukte zijn bolide in het gaatje dat Verstappen vrij liet. Hamilton richtte zijn Zilverpijl op de horizon en pakte de leiding, dus die zou wel gaan winnen. Gevolgd door de wild briesende paarden met hun rode sjabrakjes. Iedereen kwam zonder schade de eerste bochten door, wat we in de herhaling zagen vanuit de helicopter, want via de onboardcamera zagen we toch vooral de nieuwe halo. De beugel die halvers over de coureur heen is gebogen, en ervoor moet zorgen dat rondvliegende onderdelen zijn helm niet beschadigen. Bij sommige teams is de boog versierd met spoilertjes of inkepingen, bij andere is ie helemaal kaal gelaten, soms niet eens in kleur gespoten, misschien om een beetje gewicht te sparen. Hamilton, Raikkonen en Vettel reden in een treintje, terwijl Max probeerde Magnussen voorbij te gaan. Sirotkin (oja, zo heet ie) was de eerste uitvaller, toen hij zijn Willie in de kant parkeerde met iets wat leek op remproblemen. Niet veel later zocht Ericsson de pits op met zijn Sauber Romeo. We zaten net in ronde 10, toen Max zijn Rode Stier over de kerbstones liet struikelen en in de rondte ging, wat hem 3 plaatsen kostte. Grosjean sloot zo achter zijn maatje Magnussen aan voor team Verkiezingen, gevolgd door Ricciardo en het spekkie van Hulkenberg. Het gat tussen de top 3 en Magnussen groeide, terwijl Gasly zijn rokende Honda Type R-osso noodgedwongen de pits in moest sturen. In ronde 18 kwam dan de eerste geplande pitstop, en wel van Raikkonen, die vervolgens terugkwam op zijn eigen derde plek. Hamilton was de volgende en het leek wel weer een saai tactisch spelletje te gaan worden, in plaats van een spannende race met wat inhaalacties. Na zijn pitstop kwam Max als veertiende weer de baan op, en even leek hij weer vast komen te zitten achter Magnussen, maar die viel een half rondje na zijn bandenwissel uit met iets dat werd omschreven als engine failure. Vettel bleef nog even doorrijden op zijn oude bandjes terwijl door andere pitstops Verstappen weer terugkwam in de top 10. Vervolgens was ook Grosjean het Haasje, want ook hij moest zijn auto aan de kant parkeren na de pitstop. Door zijn alternatieve parkeerplek werd meteen de virtual safety car tevoorschijn gehaald, terwijl er werd gewacht op de bergingswagen. Voor Vettel het teken om meteen de pits in te duiken, en hij had de mazzel om daarna voor Hamilton de baan weer op te komen. Die mocht vervolgens ronden lang niets doen, want de Zilverpijl van Bernd Maylander werd van stal gehaald om een tijdje aan kop te gaan rijden, en dan mag er niet ingehaald worden. De rest van het veld kon daardoor aansluiten, waardoor Ricciardo en Verstappen zicht kregen op het podium, achterna gezeten door Alonso in zijn McLaren Autonomous Driving Truck. Terwijl de mannen hun rondjes reden en de banden op temperatuur slingerden, zagen we herhalingen van de pitstops van Magnussen en Grosjean, waarbij de monteurs driftig stonden te zwaaien en overduidelijk “NEEEEEHHH!!” schudden, toen zij het Hazenpad kozen richting de uitgang van de pitstraat. In ronde 31 mocht het gas er weer op, Vettel en Hamilton aan kop, gevolgd door Raikkonen die leek te worden aangeduwd door Ricciardo, daarachter Alonso die voor Verstappen terecht was gekomen nadat er iets wazigs was gebeurt met wel of niet inhalen tijdens het uitrijden van de pits. Na een paar ronden verscheen Grosjean in het schermpje rechtsboven in beeld, voor een kort interview over wat er mis was gegaan. Geen motorproblemen zoals eerst werd gesuggereerd, maar het linkervoorwiel dat niet goed vast zat. Ondertussen zagen we in het grote scherm in het midden hoe het gat tussen Alonso op plek 5 en Ricciardo op plek 4 steeds groter werd, bevestigd door de tijden in het scherm langs de linkerzijde van het beeld. Onder in beeld verscheen nog een metertje over de afstand in seconden tussen de coureurs Lastname en (zal het familie zijn?) Lastname, compleet met informatie over het wel of niet mogen gebruiken van de DRS. Het treintje denderde voort, terwijl Sainz nog even wist te melden dat hij zich een beetje ziekjes voelde, en dat terwijl hij op het randje van de top 10 en dus de punten reed. De uiteindelijke volgorde van finishers laat zich raden: Vettel (die op de valreep nog even een pitbord kapot reed), Hamilton, Raikkonen, Ricciardo, even niks, Alonso, Verstappen, ja en daarna de rest.

Nu nog even genieten van de zondag, niet vergeten de wekker aan te passen voor maandag, en dan nog maar 1,5 week aftellen tot het grote Formule 1-circus neerstrijkt in Bahrein, waar de mannen zich in het Midden-Oosten een weg proberen te banen naar het noorden van de finish-statistieken.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *