Geachte Shirley, week 13 2018: wees lief voor elkaar!

MAN LadyGeachte Shirley, de maandag begon mistig, en dat er file op de A7 richting Amsterdam stond, was dan ook geen verrassing. Dat ondanks het beperkte zicht de spitsstrook bij Wijdewormer open was, verraste mij wel. We mochten weer naar de Houthavens, en gelukkig wisten we de weg nog een beetje. Het Groene Schip, waar we de klei heen mochten brengen, was bijna onvindbaar. En dan een tweebaansweg oversteken waar het verkeer uit een bocht vandaan met 80 km/h aan komt rijden *smiley die zit te rillen in z’n tuigje* gelukkig konden we daarna zand gaan rijden naar Sloterdijk, weer een heel andere wereld. De mist werd langzaam verdreven door het zonnetje, en we keken onze ogen uit bij alles wat er buiten de bouwhekken gebeurde. Een man met een kinderwagen liep dwars door het werkgebied, ondanks dat daar een boete op staat, maar toen ik hem daarop aansprak, zei hij dat er geen andere route was naar zijn huis. Niet veel later raakten 2 bouwvakkersbussen met elkaar in de clinch, toen de ene vond dat ie wel lang genoeg voorrang had verleend, en de andere gewoon doorreed omdat ie op een voorrangsweg reed *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* dat riekte naar karma, ook al waren het heel andere bouwvakkers dan de teringleijer die we vorige week troffen. Onderweg zagen we nog een DeLorean die zijn weg zocht door Sloterdijk, tussen de toeristen, taxies en leswagens door, de bushaltes werden bevolkt door *smiley die aan z’n kin krabt* nogal artistiek geklede studenten, en voor we er erg in hadden stonden we alweer in de file om de Houthavens uit te komen voor het laatste rondje. Nou dat gaat ook al snel, aangezien veel werkvolk voor half 4 begint aan de reis naar huis. Niet zo gek dat de huizen hier zo absurd duur zijn, als er maar halve dagen aan word gewerkt. Behalve een klassieke Mercedes SL 320 cabrio in sjiek blauw, en een onopvallende zwarte ‘ute’, stond er ook nog een Porsche 911 GT3 van 2 types geleden naast ons bij het verkeerslicht. Toevallig had ik tijdens het laden wat zitten lezen over de nieuwe 911 Carrera T. Inmiddels zijn er al zo’n 40 verschillende uitvoeringen van de 911, van cabrio tot Targa tot Speedster tot Carrera tot GT tot R tot RS tot GT2 RS tot Clubsport tot… ja, wat de marketingmannetjes verder nog uit hun mouw weten te schudden aan lettercombinaties die aan de wereldwijd bekende cijfercombinatie toe zijn te voegen. Wil het nog opvallen, dan moet het al een opvallende kleur hebben, of toevallig met een fijn uitlaatronkje naast je staan in de file, zoals die GT3 waar toevallig ook nog eens een blonde dame achter het stuur zat.

Dinsdag mochten we wat eerder beginnen, zodat we eerst een vrachtje zand in Amsterdam weg konden brengen, voordat we de Houthavens weer in zouden duiken. We waren zo vroeg dat er nog geen file stond op de A7, maar dat betekende ook dat er nog geen bouwvakkers en stratenmakers waren, want die stonden aan de andere kant van Amsterdam nog ergens in de file. Na telefonisch contact kwamen we erachter dat we het verkeerde doodlopende weggetje in waren gereden, en dus konden we eerst omrijden en op zoek gaan naar het gebouw waar we op de binnenplaats mochten kiepen. Vervolgens reden we terug naar de S106 om de A10 weer op te rijden, toen bleek dat de oprit daar was afgesloten *smiley die wit wegtrekt* dan maar iets doorrijden en ondertussen op de navigatie proberen te kijken. Uiteindelijk crossten we door 4 milieuzones en 7 deelgemeenten voordat we weer op de A10 zaten. Even dacht ik het onder controle te hebben, maar dat was te vroeg gejuicht, want in plaats van de S102 pakten we de S103 *smiley die z’n hoofd op het stuur laat zakken* en reden we binnendoor naar de Houthavens, waar vervolgens ook nog eens het paadje langs de keet naar de kraan veranderd was! Gelukkig konden we daarna de benen strekken in de Westpoort Rally, hobbelend over de geasfalteerde wegen-met-natuurlijk-verloop die ons naar het Groene Schip brachten. Dat het een typische dinsdag was, werd na een kapotte spiegel, kraan en shovel wel heel erg duidelijk. Tegen de tijd dat de werkdag dan eindelijk voorbij was, begon het ook nog eens te miezeren. Niet erg, want in de cabine zit je lekker droog *smiley die met z’n ogen rolt* behalve als de planner zegt dat je de kleiresten wel uit de bak mag spitten, omdat je morgen iets anders mag doen. Die avond werd de dinsdag compleet gemaakt, toen Wingman na mijn verhaal over de toer door Amsterdam, op het kaartje in zijn telefoon liet zien hoe ik heel makkelijk vanaf het losadres naar de S105 had kunnen rijden, zonder door milieuzones en smalle straatjes te moeten rijden *smiley die met z’n tanden knarst* volgende keer als er iets is afgesloten, moet ik dus eerst naar hem bellen, voordat ik verder rijd. Eikel.

Woensdag mochten we uitslapen, we hoefden pas om 7:15 te laden bij een groot stort- en verwerkingsbedrijf naast Medemblik, op ongeveer een kwartiertje rijden vanaf de zaak. En daarna ging het rustig aan verder, want na het laden van de korrel mochten we ons eerst bij de hoofdkeet melden om een pasje te halen en een filmpje te kijken *smiley die op tafel trommelt* jaja we moeten veilig werken, aan de snelheid houden, helm dragen, onveilige situaties melden, net als op alle andere werken. Alleen is dit weer een ander werk,en daar hoort een ander filmpje met een andere pas bij. Met het pasje op zak mochten we korrel rijden voor het windmolenpark in de Wieringmeer, waar straks in totaal 100 windmolens staan, nieuw opgebouwd of vervanging van de molens waarvan er al een hoop staan. Op het nieuws hoorden we, hoe mooi getimed was dat, dat een samenwerking van 15 partijen voorstelt om over 3 jaar te stoppen met de verkoop van gasgestookte CV-ketels. Niet alleen de geitenwollensokkentypes maar ook installateurs zijn het erover eens dat er wat moet veranderen, en dat er betere manieren zijn om je huis te verwarmen. Puntje is wel dat hybride ketels en warmtepompen wat duurder zijn dan de CV-ketels die nu nog in de miljoenen woningen hangen. Toevallig ben ik maandag naar een informatie-avond geweest van het duurzaam-bouwen-loket, en daar werd onder andere verteld dat als je elke maand 150 euro aan gas en electra betaalt, je na 15 jaar, met wat inflatie en belastingstijging, meer dan 30.000 euro wegbrengt. Dat stelt het rekensommetje om iets in het huis te investeren, wel in een ander perspectief. Wat ook vanuit verschillende perspectieven werd bekeken, was het nieuws dat agenten dagelijks zo’n 25 geweldsincidenten meemaken. Dat varieert van een asociaal grote bek bij mensen die asociaal rijden en aan de kant worden gezet, tot mensen die agenten proberen aan te rijden met hun auto of ook daadwerkelijk te lijf gaan en in het gezicht spugen of in elkaar slaan. Ik schrok er nogal van, en gelukkig veel andere mensen op de radio ook. Boos worden omdat je een bekeuring krijgt is begrijpelijk, tegenstribbelen als je na een inbraak of onder invloed van wat voor middelen dan ook tegen de grond word gewerkt, ook dat kan ik helemaal begrijpen. Niet goedkeuren, maar gezien de werking van hormonen en chemicaliën in het lichaam wel begrijpen. Maar dat mensen moedwillig en zonder eerst gewoon een gesprek te kunnen voeren, agenten bedreigen, uitschelden, ze proberen aan te rijden *smiley die tegen z’n voorhoofd tikt* dat is echt niet normaal meer. Voor degene die nu z’n schouders ophaalt en niet snapt wat er erg aan is dat mensen schijnbaar gewetenloos andere mensen schade willen toebrengen, was er wel goed nieuws: op 4 mei kun je Rotterdam in gaan voor de koopavond, want terwijl de rest van het land stilstaat bij heftig geweld, dat zo’n 70 geleden heeft plaatsgevonden, blijven in Rotterdam (een stad zonder oude gebouwen omdat ie zo’n 70 jaar geleden allemaal zijn platgebombardeerd) de winkels gewoon open voor het nietsvermoedende winkelvolk.

Donderdag mochten we, voordat we korrel gingen laden bij Medemblik, eerst naar de keet bij Wieringerwerf, voor een spoedberaad. Een toolboxmeeting over een gevaarlijke situatie. Nadat we uiteindelijk de juiste keet hadden gevonden, werden we bij een kopje koffie en thee bijgepraat over een buurtbewoner die had geklaagd over de snelheid van de vrachtwagens. We dachten dat het ging over de inrit naar het werk toe, waar we moeten steken om de brug niet kapot te draaien, en waar de starre vijfassers eerst over moeten steken en dan achteruit de weg op draaien, om weer weg te kunnen rijden. Maar het ging dus over de snelheid *smiley die met z’n ogen rolt* gezien het tijdstip en het onnodig zoeken naar de keet, was mijn eerste reactie dat ze niet zo moeten zeuren. Het gebied kun je omschrijven als het Amerika van Noord Holland, grote boerderijen omzoomd met ruime erven, tussen kavels die zich uitstrekken tot aan de horizon. En bij al dat boerenwerk horen natuurlijk ook boerentrekkers, die op de binnendoorweggetjes ook gemakkelijk boven de 50 km/h komen en een vracht meeslepen die zowaar nog groter en zwaarder is dan wat jij in je rugzak mee mag nemen. We zouden het ook als een compliment kunnen beschouwen, dat tussen al dat agrarisch geweld die rode kiepauto’s nog steeds indruk maken. Maar als je er nog even rustig over nadenkt, is het natuurlijk wel goed van de hoofdaannemer om meteen de mensen bij elkaar te roepen en dit te bespreken voordat het een probleem word. Er komt straks namelijk nog veel meer verkeer voorbij, dus die lokalo’s moeten nog wel even te vriend gehouden worden. Het leek er alle schijn van te hebben dat er direct na ons gesprek een berichtje in de buurtwatsep was gezet, want vanaf rondje 2 werd onze route overspoeld door wandelende pensionado’s, al dan niet met hond, en wat fietsers. De hele dag slingerden we met gepaste snelheid om het langzame verkeer heen, toen er tegen het einde van de dag wat merkwaardigs gebeurde. Een collega bleef even bij een dam wachten, omdat het nogal krap is op sommige stukken om elkaar te passeren. Ondertussen reed ik met een ruime slinger en verlaagde snelheid om een paar nordicwalkers heen. Blijkbaar duurde dat te lang, want een paar lokalo’s kwamen op volle snelheid met hun personenauto om de collega heen geslingerd *smiley die met z’n ogen rolt* zou het andersom ook werken? Dat wij bij het veiligheidsmannetje in de hoofdkeet mogen klagen over het gedrag van de buurtbewoners? Want als we op deze manier worden opgejaagd, raakt voor ons de lol er ook al snel af.

Vrijdag mochten we, ondanks dat het Goede Vrijdag was, weer korrel rijden van Medemblik naar ergens achter Wieringerwerf. Goede Vrijdag dus, behalve dan voor de miljoenen mensen die op een lijst staan met uitgelekte wachtwoorden. Goede Vrijdag, de dag dat er slechts 1 mannetje in de hoofdkeet aanwezig was, en de nieuwe chauffeur dus geen filmpje over veiligheid hoefde te kijken. Zo makkelijk kan het zijn om onveilig te werken: ga gewoon op een soort van Christelijke vrije dag naar het werk, en je komt overal zonder problemen binnen. Goede Vrijdag dus, en daar hoort vrolijk nieuws bij, dus had het CPB laten uitzoeken dat er voor het eerst in 10 jaar meer positivo’s in Nederland zijn dan pessimisten. Waarschijnlijk was dat gevraagd voordat bekend werd dat gas, water en electra weer duurder worden, door de stijgende precariorechten bij de gemeentes, die door de netbeheerders gewoon worden doorberekend aan de klanten. Op veesboek had ik al wat boze reacties voorbij zien komen, over dat gedoe met die CV-ketels die straks niet meer verkocht worden, maar als je zulke dingen leest, dan wil je toch juist investeren om zo snel mogelijk van het gas en de bijbehorende belastingstijgingen af te zijn? Behalve op de radio, hoorden we in de wandelgangen ook nog wat interessant nieuws, waardoor het geklaag van de buurtbewoners in een ander perspectief werd gezet. Dat een klacht gisteren zo snel werd behandeld, bleek nogal een uitzondering te zijn. Klachten van buurtbewoners dat het werkvolk zonder aankondiging met een grote quad door het land en de gewassen is gecrosst, werden niet echt serieus genomen, waardoor sommige percelen nu verboden terrein zijn voor de mensen die in welke vorm dan ook aan de windmolens willen werken. Om het werkterrein af te bakenen zouden paaltjes 22 meter vanaf de slootkant worden geplaatst. Blijkbaar was de paaltjeszetter dyslectisch, want hij zette ze netjes op 55 meter neer. Ondertussen werd er, voor het verkrijgen van groene stroom (met de nadruk op ‘groene’) een hectare of 6 bos gekapt. Zonder aankondiging. Dat het op een grote kaart makkelijker werkt als alle molens op een rijtje staan, dat snap ik. Dat er daarvoor wat bomen gekapt moeten worden, kan ik ook nog inkomen. Dat er niet alleen een vierkantje voor de molen zelf, maar ook een stukje daaromheen voor het opstellen van kranen en onderdelen moet worden vrijgemaakt, snapt iedereen. Maar ruim 6 hectare is wel erg veel. En als er dan nog word verteld dat de betonplatenbaan waar we overheen rijden niet is goedgekeurd, en vervangen moet worden door een 10 meter brede asfaltweg, alleen maar voor het heen en weer rijden van vrachtwagens, kraanwagens en ander materiaal, dan krijg je de indruk dat er nogal wat overdreven word. Vervolgens werd er ook nog stellig gezegd dat er een einddatum is, en dat die vast staat. Ondanks dat er 6 maanden te laat is begonnen en al 3 maanden vertraging is, de opleverdatum staat vast *smiley die met z’n vuist op tafel slaat* dan vraag ik me wel eens af waarom grote bedrijven zo onwijze arrogant zijn. Omdat ze vanuit het buitenland komen, kunnen ze die Nederlandse kneuterboertjes wel een beetje piepelen? Ik geef de lokalo’s groot gelijk met hun geklaag, sterker nog, misschien moet ik nog maar een paar keer te hard rijden, zodat ze wat meer reden hebben om te klagen en te vertragen. Die middag kon ik alle sores even van me af lachen op de zaak, waar een jarige collega besloten had om geen gebak neer te zetten, maar een paar kratjes bier voor een spontane vrijmibo.

Over gebak gesproken: zaterdag konden Wingman en ik, na de boodschappen en het kappersbezoek, in de auto stappen richting Neck. Wijzend naar mijn werk, verstopt achter de sportvelden, reden we naar het dorpshuis, waar Oma haar verjaardag vierde. Al 85 jaar, en nog steeds zag ze er jeugdig uit, in pasteltinten en op hakjes. De zaal zat vol met familie en vrienden van ruim 4 generaties, een gezellig samenzijn waarin bijna elk gesprek begon met ‘hoe is het nu met jou?’en er vele verhalen werden opgehaald. Natuurlijk ook een verhaal over Oma, hoe haar leven begon in de stad en via een dancing naar het boerenbedrijf leidde. Verteld door een kind en een kleinkind, afgesloten met een kadootje dat werd aangereikt door een achterkleinkind. Ja de gebakjes waren lekker, het buffet met vis, vlees en slaatjes was uitmuntend, maar zo samen kunnen zitten met de familie, dat is pas echte rijkdom *smiley die een kushandje doet* Oma bedankt voor het mooie feest! U zult nog moeite moeten doen om dit over 5 jaar weer te kunnen overtreffen.

Zondag was een dubbele vrije dag. Niet alleen zondag, maar ook nog eens Eerste Paasdag. Wingman kwam met het idee om naar Amsterdam te gaan, waar in de RAI de IAMS plaats vond. De International Amsterdam Motor Show, waar gek genoeg vooral auto’s stonden. Luxury cars en luxury products stond er in een advertentie, en dus trokken we onze luxury Italiaanse kleding aan om van al dat moois te gaan genieten. Waarna we onszelf terugvonden in een grote hal, in iets waarvan we niet helemaal konden duiden wat het moest voorstellen. Absurde sportwagens die we vanachter de hekjes mochten bekijken, nieuwe Alfa’s en Tesla’s waar we in mochten zitten, stands waar we dure uitlaat- of turbosystemen konden kopen, nieuwe sportwagens, gepimpte Rolls Royces, racewagens waar vroeger rallies als de Mille Miglia en Rome-Brescia-Rome mee waren gereden, een hele rij politie-Porsches, maar ook een paar hoofdrolspelers van de eerste Fast and Furious-film. De auto’s welteverstaan, niet de mensen zelf. De gepoetste wagens glommen je tegemoet, de oude wagens straalden onder hun doffigheid en als je dichtbij kwam (maar niet voorbij het hekje) dan kon je het stof en de leren riemen over de motorkap ruiken, het aroma van verwarmde onderdelen en lekkende vloeistoffen, het geurtje dat bij liefhebbers wel bekend is maar wat nu werd verdreven door de vette lucht van de snackstand waar je voor 5 euro een puntzakje patat kon kopen. Op de achtergrond klonken niet alleen nonstop harde beats van hippe muziek, maar ook veelvuldig gegil wanneer volwassen kerels met een gouden Lamborghini op de foto mochten en zo nu en dan werd er een auto gestart of ging er een auto met piepende bandjes in de rondte in arena, die tussen de hallen in was gemaakt. De ‘luxury’moesten we vinden bij stands van Schaap&Citroen en Rolex, die werden geflankeerd door schilderijen van auto’s of op auto-onderdelen. In een andere hal voelde het als een indoor Automaxx, met uitgebouwde auto’s en de bekende stand waar je shirts en stickers met diverse merklogo’s kunt kopen. Ik had stiekem gehoopt om Sparco-schoenen te kunnen kopen, met een uitnodiging om eens in de winkel langs te komen voor een setje stoelen om de Kadett op te sieren, maar zo’n stand konden we niet vinden tussen de vele gillende kinderen, puberjongens met uitzonderlijk grote cameratoestellen en *smiley die aan z’n kin krabt* mensen die nooit van hun levensdagen met dat postuur in een sportwagen zouden passen, als ik het zo even moet omschrijven. Vooroorlogse racewagens en Mercedes-McLarens, nieuwe McLarens en Ford GT40’s van diverse generaties, het was mooi om te zien, maar voor 20 euro per persoon, waarna we nog eens werden verrast door een parkeerkaartje van 18 euro, kun je beter een paar boekies kopen, dan kom je meer te weten over luxury cars. En dus zijn we nu maar op de bank gekropen om nog wat op te steken over (vracht)auto’s met de programma’s op RTL7. Fijne Pasen allemaal, wees lief voor elkaar, geniet van het samenzijn met de mensen om je heen, en laat de (dure) megastallen vol zwoegende vaders en nittelige moeders met oververhitte kinderen lekker links liggen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *