Geachte Shirley, de week begon met Tweede Paasdag, de dag dat je kan doen wat Eerste Paas niet mag, zoals Arjen Lubach zingt. Ik had me al verheugd op een dagje huishouden doen in de badjas, maar Wingman kwam met het idee om naar Venhuizen te gaan, waar een oldtimershow gaande was. Na de deceptie van gisteren in Amsterdam, waarbij de terugreis nog het leukst was omdat Wingman met zijn aftandse herriebak een klein wedstrijdje kon doen met een aftandse Saab 900 Turbo, kostte het wat overredingskracht. Wingman haalde zijn Vader erbij, en 3 man sterk reden we uiteindelijk Westfriesland in, waar we langs de kant van de weg een parkeerplek mochten zoeken. Door de regen de afgelopen tijd was het parkeerterrein annex weiland niet begaanbaar, en moest de organisatie wat improviseren. Niemand die klaagde, want het parkeren was 18 euro goedkoper dan bij de RAI. De toegangskaarten kostten de helft, en bij binnenkomst was er meteen dubbel zoveel sfeer te voelen en te zien. Auto’s stonden niet weggestopt achter hekken, maar waren slechts voorzien van briefjes die beleefd vroegen of je er met je vette tengels vanaf wilt blijven. Oude brommers, motors, auto’s die in leeftijd varieerden van een vooroorlogse T-Ford tot een volgend-jaar-is-het-een-oldtimer Mercedes, Rolls of Opel. Grote Amerikaanse sleeën, van die kleine autootjes van net na de oorlog waarbij je de voorkant open moest klappen om erin te stappen, en omdat dat het thema was: een ruime selectie Italiaanse sportwagens, cabrio’s en rallymonsters. Een puntzakje patat kostte 3 euro en was van betere kwaliteit dan die paar frietjes die we gister bij het hamburgertje van 14,50 kregen *smiley die een aantekening maakt* volgend jaar slaan we IAMS over, en rijden we meteen naar Venhuizen. Nog naswingend van de liveband doken we weer in de auto, om thuis dan toch nog even in huispak te kunnen lopen, een wassie te kunnen draaien en de belastingpapieren in te vullen *smiley die in z’n handen wrijft* wie weet hebben we nog wat extra’s verdiend dit jaar…
Dinsdag was de maandag van de werkweek. Eerst mochten we een vrachtje zand naar even verderop in de Westpoort brengen, bij de grote torens waar olie in opgeslagen ligt. Jaren terug heb ik daar maandenlang rondgereden met mijn eerste auto, een 6×6, ideaal om over het terrein te struinen en krappe draaitjes te maken. Toen er een 10×8 kwam was de lol er snel vanaf, we konden niet meer overal komen, en gelukkig was het grootste werk ook wel gedaan. En nu ben ik weer een 10×8 verder, en lopen daar nog steeds dezelfde mensen om onderhoud te plegen rondom de torens *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* heerlijk werken, maar ik was stiekem wel blij dat het slechts bij 1 vrachtje bleef. Daarna mochten we aansluiten in het rondje Amsterdam-Neck, en aansluiten in de file *smiley die met z’n ogen rolt* of er nu iets gelekt was of dat het gewoon onderhoud was, maar het wegdek in de tunnel moest gereinigd worden, en dus ontstond er weer file vanaf de A5-kant richting de A8. Omdat de dag toch al naar de klote was, zijn we even een klein stukje van de route afgeweken om Oma op te pikken. Ze had van het werk gehoord en woont er vlakbij, nu kon ze een kijkje achter de schermen krijgen. Ondanks dat ze nog steeds aan het bijkomen was van het feest afgelopen zaterdag, wist ze toch vrij kwiek via het krukje de cabine in te klimmen. Via de sportieve bocht *smiley die strak in z’n tuigje hangt* reden we van de A7 naar de A8, de tunnel door naar de loswal, waar ze zich verbaasde over al die auto’s en die grote trechters, in de file kropen we de tunnel weer door, keken we naar de weilanden langs de A7 die na al die regen verdacht veel op Oostzanerveld lijken, om bij Purmerend er weer af te gaan en via de hobbelende platenbaan de zandbaan in te duiken. Mooi om te zien, erg interessant allemaal, maar 1 rondje was wel genoeg. Misschien ook omdat ik een beetje zat te vloeken. Juist tijdens het rondje dat we indruk moeten maken, besloot jij een storing in de versnellingsbak te krijgen, waardoor ik alsnog zelf moest schakelen. Sterker nog, toen we bij de loswal aankwamen, wilde je geeneens meer in Neutraal of Retro, je bleef stug volhouden dat je in 1-vooruit stond, tot ik uiteindelijk maar de motor uitzette om je even te laten resetten. Nadat Oma weer was uitgestapt, en de schoonmaakwerkzaamheden in de Coentunnel voorbij waren, dacht ik even dat we gewoon door konden rijden. Tot we via de radio werden opgeschrikt door een spookrijdster. Terwijl de politie een 3 banen brede file creëerde om de vrouw op te vangen, hoorden we via een ander kanaal dat een collega haar was tegen gekomen, en al de goede kant op had gewezen. Of het echt zo was gebeurt, weet ik niet, maar zo’n verhaal doet het altijd goed op de vrijmibo. Eindelijk doorrijden dan? Nee hoor, weer een baan in de Coentunnel afgezet, aan het begin van de middagspits, omdat er net na de tunnel een auto met een lekke band stond *smiley die aan z’n stuur knaagt* de band is toch al lek, rij 100 meter door naar de bussluis of 200 naar de afrit, en ga lekker daar staan wachten. De laatste boot zand kregen we niet leeg, en na nog een keer voor de oude Coentunnel te hebben gewacht tot een auto met witte kentekenplaten was nagemeten, waren we er klaar mee. De dag eindigden we net zoals die begon, in de grote harmonica die over de A7 trok.
Thuisgekomen bleek Wingman mij voor te zijn geweest *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en dus hoefde ik eindelijk eens niet te koken. Ik was van plan om met een biertje op de bank te gaan zitten wachten voor de tv, tot hij het bord op mijn schoot zou zetten. Maar ADHD als ik ben, zag ik naast de koelkast het konijnenhok staan dat gister niet was verschoond. En toen ik de groene bak met zaagsel en keutels weer aan de kant rolde, zag ik hoe de bruine dotjes aan de hortensia-struik stonden te wachten tot ze werden afgeknipt. Net dat het begon te spatten was ik klaar met tuinieren en sleepte ik het konijn mee naar binnen. Nog even een wasje opvouwen terwijl de regen tegen de ramen kletterde, en toen was mijn prakkie klaar *smiley die zich nog eens uitrekt* lekker languit voor de tv, eten met het bord op schoot, en daarna zaten we allebei met onze neus in de telefoon en de autoboeken, want Wingman had die dag een auto gezien die hij niet kon thuisbrengen. Een Aziatische uitvoering van een opgehoogde Dacia Logan, met een logo waarin 2 herten mekaar een kopstoot leken te geven *smiley die aan z’n kin krabt* het merk was iets meteen T. Of misschien was dat het type wel… Zonder antwoord te hebben gevonden, kropen we in bed.
Om woensdag weer op pad te gaan. Wingman was alweer vroeg weg en wij doken weer in het gepeupel tussen Amsterdam en Neck. Het was misschien iets drukker dan normaal, omdat de Zeeburgertunnel tijdens de ochtendspits even werd afgesloten, toen er een zeemijn uit de Tweede Wereldoorlog afgevoerd moest worden. Ook hoorden we op de radio dat er goed nieuws was: uit onderzoek is gebleken dat je rimpels kunt voorkomen door gezond te eten, dus veel groente en fruit op het menu, en weinig alcohol, suikers en bewerkte vetten. Het slechte nieuws was dat het niet met terugwerkende kracht gaat, dus je moet er vroeg mee beginnen, anders heeft het geen zin meer. En het leukste was nog wel dat het vooral bij vrouwen zo werkt, en niet bij mannen *smiley die z’n tong uitsteekt* hebben de dames ook eens een voordeeltje, tegenover dat staand kunnen plassen en makkelijker kunnen afvallen. De file op onze route begon alweer redelijk op te lossen, maar het was de ANWB toch opgevallen dat er de laatste tijd meer files staan. Niet alleen op de A7 en A8 natuurlijk, maar in zo’n beetje het hele land. En dus moet er meer asfalt komen, voor auto’s en voor fietsers, en meer openbaar vervoer. Na dat nieuwsbericht was er al snel een deskundige gevonden die stelde dat juist meer asfalt voor auto’s niet gaat werken. Nadat een nieuwe of verbrede weg open is gegaan, rijd alles lekker door, waardoor mensen juist vaker die route gaan gebruiken en/of verder van hun werk gaan wonen, wat tot gevolg heeft dat het weer drukker word op die nieuwe, verbrede weg. Een goed praktijkvoorbeeld is duidelijk om ons heen te zien. Vroeger *smiley die in z’n schommelstoel hangt* stond er altijd file voor de Coentunnel. Vanaf 6:00 was er geen doorkomen meer aan als je van de A8 naar de A10 wilde, en daarvoor stond je dan ook al een tijdje in de rij op de A7. Nu ligt er een nieuwe tunnel naast, 6 extra rijstroken waarvan er over 4 ook daadwerkelijk gereden mag worden, de A7 is het laatste stukje voorzien van een spitsstrook, alle ruimte om lekker door te rijden. En dat heeft het ook tijdje gedaan. Maar nu sta je in de A7 alweer in de file, dan rijd het bij de spitsstrook even door, en vervolgens raken mensen door de keuzestress een beetje in de war ofzo, waardoor er ook regelmatig voor de tunnel weer een rij ronkend blik staat. En dan hebben we het nog niet eens over de vrachtwagens die de hoogtemelding aantikken, waardoor de slagbomen dicht worden gegooid. Aan de andere kant hetzelfde verhaal: wilde je 10 jaar geleden vanaf de A4-kant over de A10 de Coentunnel inrijden, dan moest je dat voor 15:00 doen, want daarna kon je stapvoets aansluiten. Nu is er een aansluiting met de A5, er zijn ’s middags 2 tunnels beschikbaar, als je na de tunnel links aanhoud, kom je op een A8 van 6 banen breed *smiley die met witte knokkels aan het stuur zit* en toch staat er nu weer file. Die in harmonica-vorm doorloopt over de A7, tot aan Hoorn. Meer asfalt, meer tunnels, en helaas ook meer files. Deskundigen stellen dan ook dat je beter de files kunt laten staan, en dat extra asfalt meer nut heeft in fietspaden. Pas het OV aan, zodat het een goedkoper en makkelijker alternatief word. Dan komen mensen vanzelf wel uit de file vandaan en komen ze met oplossingen die op de lange termijn meer effect hebben, zoals verhuizen, thuiswerken, aangepaste werktijden of toch maar in de bus stappen. Ik kan niet wachten tot dat begint!
Donderdag was het Nationale Loop Naar Je Werk Dag, heerlijk opgefrist kwam ik na een kwartiertje wandelen door de stevige woei bij jou aan. Geen file op de route, geen last meer van een pijnlijke knie, en geen gehijg omdat ik op de fiets altijd de neiging heb om te hard te willen trappen. Het bevalt mij heel erg goed dat ik zo dicht bij de zaak woon, en niet elke dag ook nog eens een uur of langer met de auto te moeten forenzen. Ondanks de flinke wind en wat buitjes, viel het mee met de file. We begonnen met 3 vrachten zand voor Purmerend, waarna we weer aan konden sluiten bij de collega’s die naar Neck reden. Terwijl het zonnetje de cabine lekker opwarmde, hoorden we op de radio dat er ’s nachts nog wel wat vorst word voorspeld *smiley die zit te rillen in z’n tuigje* en dan kwam Wingman ook nog eens met het bericht dat hij niet thuis kwam slapen. Dan maar proberen warm te blijven door iets te zoeken via internet? Het lijkt erop dat je beter weer ouderwets de kroeg in kunt gaan om mensen te ontmoeten. Een tijdje geleden was er al melding gemaakt van de datingsite voor mensen-die-eigenlijk-bezet-zijn, waarbij van heel veel personen de privégegevens op straat waren komen te liggen. Nu blijkt veesboek gegevens van niet 50 miljoen maar 86 miljoen mensen te hebben verkocht aan Cambridge Analytica, zodat zij de profielen konden uitpluizen. Tinder is daarmee ook niet meer veilig, want om je daar aan te kunnen melden, moet je wel op veesboek zitten. Voor mannen die op mannen vallen is er Grinder, maar als je daar je HIV-status invult, is er een grote kans dat die bij commerciële partijen terecht is gekomen. En dat lijkt me nou juist niet iets wat je aan de grote klok wilt hangen, aangezien verzekeringen en banken nogal moeilijk doen over roken, laat staan dat ze erachter komen dat je een dure, chronische ziekte hebt. En dan zijn er nog vele andere datingsites waar je terecht kunt. Maar zo’n site heeft pas echt effect als er veel mensen ingeschreven zijn, omdat je dan meer kans maakt op een juiste match. Dus worden er nog wel eens profielen aangemaakt en chats gevoerd door mensen die daarvoor zijn ingehuurd, om het maar te doen lijken alsof er een hoop keuze is. Als een restaurant dat zijn eerste 5 klanten inhuurd, om maar niet leeg te lijken. Zit je eenmaal op gratis datingsite, dan krijg je express minder en slechtere matches, of kan je meedoen in een spelletje om punten te verzamelen, zodat je maar blijft kijken en terugkomen en doorklikken en dan toch maar voor de betaalde versie kiest *smiley die met z’n ogen rolt* het is ongeloveloos als je hoort hoe die algoritmes werken en hoeveel die ogenschijnlijk nutteloze informatie over hobbies en favo drankjes waard is. Ouderwets iemand in de kroeg versieren dus. Of in de sportschool, tijdens het hardlopen of bij de vriesvak in de supermarkt waar je de eenpersoonsmaaltijden in andermans mandje bekijkt. En ja hoor, dan slaat die vonk over, ‘Die Ene’ is gevonden en je wilt de rest van je leven met diegene samen blijven *smiley die even snel doorspoelt* dus ga je trouwen. Kijk je op de website van de gemeente, zie je daar dat je een DigiD moet aanvragen. De sociale media heb je overleefd, je HIV-status is nog steeds geheim, en nu word je gedwongen om zo’n superveilige digitale verbinding te maken via een wachtwoord dat (zo veilig is internet dus) via de post word verstuurd *smiley die met z’n ogen rolt* ja ik had daar dus al mijn twijfels bij. Ik behoor tot die 1% die de belasting nog echt op papier invult. Hoeveel uren ik heb gemaakt voor de Code 95, daar stuurt de baas af en toe een briefje over. Maar nu moet ik dan toch een DigiD gaan aanvragen, want zo stelde de ambtenaar die mijn mailtje beantwoordde: we willen alles zoveel digitaal als mogelijk doen, alleen als U echt problemen heeft met de computer, hoeft het niet. Maar aangezien U een mail kunt versturen, zal dat geen probleem zijn *smiley die zit te tandenknarsen* luie kutambtenaar. En ja, dat mag ik zeggen, want ze noemde Wingman mijn a.s. man *smiley die staat te stampvoeten* ze zijn daar nog te lui om ‘aanstaande’ gewoon voluit te typen! Maar goed, DigiD is aangevraagd, en prompt hoor ik op de radio dat er een aantal mensen in de cel zijn verdwenen, omdat ze andermans DigiD steelden, vervalsten en gebruikten om allerlei subsidies en toeslagen naar hun eigen rekening te laten overmaken *smiley die aan z’n kin krabt* moet ik hier nog iets op zeggen?
Vrijdag mochten we weer naar Amsterdam, maar nu naar de Houthavens, om daar verschillende soorten grondachtige substantie af te voeren naar diverse plekken in de Westpoort. Lekker rallyrijden in het zonnetje, terwijl we op de radio hoorden dat in het Verenigd Koninkrijk de suikertax is ingevoerd. Producten die veel suiker bevatten, worden daardoor duurder. Voor een klein flesje frisdrank komt dat neer op 20 cent. Een ander gevolg wat in de aanloop hier naartoe al gebeurde, was dat fabrikanten minder suikers in hun producten gingen stoppen, om zo te zorgen dat het niet duurder word. In Hongarije, Mexico en diverse Amerikaanse staten is al gebleken dat het werkt. Mensen worden wat minder ongezond en het geld dat met de extra belasting word binnengehaald, word vaak aan gezondheidszorg gespendeerd. Een win-winsituatie dus. Helaas is de suikerlobby in Nederland bijna nog sterker dan de tabakslobby, dus voorlopig hoeven wij niet bang te zijn voor zo’n extra belasting. Jammer, want op deze manier blijft ongezond eten veel goedkoper dan gezond eten, waardoor mensen die het financieel al moeilijk hebben ook nog eens vaker ziek worden. Een ander probleem dat na onderzoek naar boven kwam, was dat van de jongeren die een huis willen kopen. Tweederde van de jongeren moet geholpen worden door de ouders, omdat ze zelf niet genoeg geld bij elkaar kunnen sprokkelen. Als boosdoener werd onder andere de studieschuld aangewezen, omdat je met zo’n last minder hypotheek kunt krijgen. Alleen kinderen van rijke ouders kunnen dus studeren en daarna een huis kopen, en dat komt de eerlijke verdeling in het land niet ten goede. Andere reden is sociale media en slinkse reclames. De druk om erbij te horen, met allerlei fancy spullen die je via een hele nieuwe telefoon onlijn zet op een platform dat bijhoud wanneer je studiefinanciering word gestort en je dus op de dag dat je weer geld hebt helemaal word doodgooit met dingen die in de aanbieding lijken te zijn, is groot. Daar komt dan ook nog eens bij dat mensen niet zomaar een zolderkamer mogen verhuren, zoals vroeger kon, waardoor jongeren niet goedkoop kunnen beginnen met huren. In combinatie met losse flexcontracten, waar je helemaal niks mee kunt bij de bank, word het nogal onmogelijk gemaakt om iets te kunnen kopen. Heel zielig allemaal voor die jongeren. Maar ik miste nog iets in de discussie. We gaan weer even terug in de tijd *smiley die in z’n schommelstoel hangt* vroeger heb ik bij een bollenboer gewerkt. ’s Zomers bollen pellen, in de herfst bollen planten en daarna bloemen plukken in de kassen. In die tijd kwamen de eerste politici op die voorzichtig durfden te zeggen dat buitenlanders onze banen inpikken. Ik dacht dat het Fortuyn was, de voorloper van Wilders, maar goed, het is alweer even geleden *smiley met een grijze knot op z’n hoofd* maar ik weet me nog wel te herinneren dat ik daar de laatste jaren ook tussen de buitenlanders stond. Polen en Portugezen, die ergens verderop samen in een huisje werden gezet en via een uitzendbureau naar diverse boeren werden gestuurd. Niet omdat ze goedkoper waren, niet omdat ze harder werkten, maar omdat er geen jongeren meer uit het dorp kwamen. Toen ik er begon, kwamen de jongeren zelfs uit de stad, moest de baas nog wel eens mensen wegsturen omdat alle plekken aan de lopende band bezet waren. Maar in een paar jaar tijd veranderde dat, er moesten zelfs advertenties in het lokale sufferdje worden gezet. Nog bleven de jongeren weg, en was er geen andere optie dan om zo’n uitzendbureau in te schakelen. In die paar jaar heb ik daar een auto en stukje huis bij elkaar gespaard. Ook veel naar de kroeg gebracht, en naar de retail, maar goed zo zijn jongeren nu eenmaal. En dan vraag ik me af: waarom lopen we nu te klagen en alles de schuld te geven, terwijl die jongeren zelf niet de moeite willen nemen om te werken en te sparen voor een huis?
Zaterdag was het tijd om uit te slapen en bij te komen van de vrijmibo. Na een paar borreltjes, pigs in a blanket en spontaan bedachte kaassouflees, was het zomaar een latertje geworden. Uitslapen dus, tot Vriendin een berichtje stuurde of we nog even *smiley die rondjes rijd op een driewieler* snel ontbijten, badjas inruilen voor motorkleding en opstappen. In een colonne van 3 wingmachines toerden we via boerenweggetjes naar de kust, stopten even voor een ijsje en reden daarna door de bossen van Bergen naar Vader en Moeder voor een bakkie en een koekie. Toeristisch reden we daarna weer naar Vriendin voor een pizza op de bank, toen was de zaterdag alweer voorbij.
We hadden het ook niet te laat kunnen maken, want zondag moesten we op tijd in Alkmaar staan, voor het verjaardagscadeau van Moeder. Ze had al zoveel gehoord over het fenomeen ‘eskeeproem’, dat wilde ze ook wel eens proberen. Dus werd Moeder in een kamer opgesloten met een dochter en 2 schoonzoons, en Vader in een identieke kamer met 2 dochters en een schoonzoon, en moesten we zo snel mogelijk allerlei puzzels oplossen en gekke tips ontcijferen, terwijl team Vader op het scherm zag hoe er bij team Moeder sneller antwoorden werden ingevuld in de computer *smiley die staat te tandenknarsen* en dat met een irritant riedeltje op de achtergrond. Het duurde 2 tips voordat we snapten dat we het riedeltje moesten naspelen met laserstralen in 1 van de vele kastjes, en die nummers moesten invoeren op het scherm dat geen touchscreen maar veryhardpushscreen was. Gelukkig konden we allemaal nog lachen, toen we na een uur werden vrijgelaten. De jongen die ons verloste vertelde nog een paar antwoorden waar we niet achter waren gekomen, daarna was het tijd om te gaan eten. In Alkmaar, naast een Grieks restaurant. Wat nog even zoeken was, want er zitten 2 Grieken op het Waagplein, die allebei zichtbaar zijn wanneer je met je rug in het water ligt en naar links en/of rechts kijkt *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* dat borreltje op het terras was dus wel verdiend. Nadat de broodplankjes leeg waren, liepen we nog even verder voor een ijsje, waarna iedereen weer huiswaarts keerde.
Want! Formule 1! De mannen en hun bolides gingen racen onder de futuristisch vormgegeven lantaarnpalen van Bahrein, wat betekent dat de start in Nederland op een schappelijke 17:10 zou gaan plaats vinden. Via via hadden Wingman en ik al gehoord dat Verstappen vanaf de 15e plek zou starten, en Hamilton vanaf de 9e, dus moesten we de voorbeschouwing wel kijken. Een langdradig interview met Sirotkin, ontcijferen wat er nu precies mis was gegaan met de auto van Max, Hamilton op P9 omdat ie iets technisch aan de auto had laten vervangen, de Pinkenbulletjes van Toro Rosso stonden er na de kwalificatie ook goed voor *smiley die in z’n handen wrijft* nog even wat reclameblokken doorzwoegen waarin er meer word gepraat over sport dan in de sportpraatprogramma’s zelf en het ging beginnen. De 2 Steigerende Paarden stonden vooraan, gevolgd door de Zilveren Pijl van Bottas en de Rode Stier van Ricciardo. In de eerste bocht ging het wonderwel goed, iedereen kon zijn weg vervolgen, Hamilton kon niet veel plekken pakken maar al snel drukte Verstappen de neus van zijn Rode Stier de top 10 binnen. In een gevecht met Hamilton sneuvelde zijn achterband en moest hij rustig aan de pits op gaan zoeken. Zou het een magistrale inhaalrace gaan worden vanaf de achterste positie? Ondertussen stuurde Ricciardo zijn Rode Stier de berm in. Van het ene op het andere moment ging alles op zwart in zijn stuurtje, en was de race voor hem over. Niet veel later ook voor Max helaas, want na de bandenwissel bleek zijn Stier nog meer te mankeren en moest hij alsnog opgeven. Klaar. In veel Nederlandse huiskamers zal een traantje zijn weggepinkt boven een flesje bier, en ik pakte de nagellak erbij. Als je dan toch voor de tv zit, dan maar wat nuttigs met de tijd doen. De spanning was er nu wel uit. Ondertussen wist Gasly zijn Pinkenbulletje in de voorste helft van de top 10 te houden. Hamilton kroop naar voren richting podium, Alonso en mede-Beneluxer Van Doorne reden met hun oranje Volvo-safety trucks ook in de punten, en de coureurs van de Rode Stieren verschenen op het groene vlakje voor een toelichting. Ricciardo was de power kwijt. Hijzelf was helemaal opgeladen voor deze race, maar de accu blijkbaar niet. Verstappen voelde na het hupsje dat Hamilton hem gaf al dat er iets mis was met het differentieel, en helaas werd dat niet meer beter toen hij verder reed. We zagen hoe Vettel de koppositie stevig vasthield, achterna gezeten door Bottas en Hamilton, met Gasly die uitkeek op het podium. Zijn teammaat Hartley reed ondertussen verder naar achteren, en keek tegen de konten van het favoriete team van Nichtje, de roze auto’s van Force India. Even na de helft zorgde Raikkonen voor weer wat spanning in de race. Tijdens een pitstop reed hij weg terwijl er nog een monteur in zijn dode hoek bezig was de achterband te vervangen. Met 2 verschillende bandensoorten onder de auto reed hij weg, tot er in zijn oortje werd geschreeuwd dat ie moest stoppen. Zijn Steigerende Paard brieste zo hard na die onverwachte stop, dat ie even de pits in de rook zette, terwijl de EHBO naar de gewonde monteur snelde. Vroeger waren het de coureurs die hun leven waagde tijdens een race, nu waren de rollen omgekeerd. En dat terwijl Vettel, netjes volgens de statistieken, zijn 200e race won. Geflankeerd door een stugge vierkante kop en een chagrijnige mooiboy stond hij op het ereschavot. Het zal een vreemde sfeer geweest zijn in de pitbox, want zijn collega had kort daarvoor nog even een monteur afgeschreven. Terwijl Verstappen en Ricciardo al naar de uitgang liepen met hun rugtas om, waarschijnlijk om een stripclub op te zoeken waar ze zelf in de danspaal konden hangen om hun opgebouwde energie kwijt te kunnen, dansten de joelende monteurs van de Pinkenbulletjes in de kruitdampen van het siervuurwerk na een 4e plek voor Gasly. Al met al een mooie middag, op naar volgende week, als ze in het land rijden waar de kijkers geen last hebben van de halo in de onboard-beelden, omdat ze alles met geknepen ogen zien.
