Geachte Shirley, week 30 2018

MAN LadyGeachte Shirley, na zo’n bewogen zaterdag en een zondag vol verhalen, zal het je niet verbazen dat ik weer een beetje zat te knikkebollen tijdens de Formule 1 race. De mannen reden in Duitsland, op het circuit van Hockenheim. Vlakbij Nederland natuurlijk, grote delen van de tribunes waren dan ook oranje en rood-wit-blauw gekleurd. Na Hamilton’s pubermomentje op Silverstone reed hij nu weer richting de hoogste trede van het ereschavot. Verstappen galoppeerde met zijn Rode Stier achter de Zilveren Pijlen en Steigerende Paarden aan, helaas zonder versterking van teamgenoot Ricciardo, die zijn Stier wederom met technisch falen op het gras moest parkeren. Nou schijnt er een wisseling van dierenarts te komen binnen het team, hopelijk gaat dat een beetje helpen. Om het publiek wakker te houden, stuurde Vettel zijn Steigerende Paard ook het gras op, alleen ging dat iets hardhandiger en sneuvelde er wat van de tuigage. Natuurlijk was Hamilton blij, niet alleen had hij gewonnen, hij stond ook weer vooraan in het kampioenschap en met de DNF en 0 punten voor Vettel, was er meteen een mooi verschil. Het kan er ook mee te maken hebben gehad dat hij urenlang bij z’n kapper in de stoel heeft gezeten en daarmee alles van zich af kon praten *smiley met opengesperde ogen* bij het ontdoen van de helm en de bivakmuts kwam er een creatief stukje vlechtwerk tevoorschijn. Tuurlijk, hij kan wel rijden, maar ook naast de baan zorgt ie nog wel eens voor een opvallende verrassing. Wingman en ik vonden het allebei welletjes. Race gezien, het huis weer een beetje op orde, de temperatuur was nog enigszins houdbaar in de slaapkamer, en dus zijn we daar maar gaan liggen. Rond 19:00 ging het licht uit.

Heerlijk, want zo werden we maandag niet al te knorrig wakker toen de wekkers weer piepten en oplichtten, en hadden we zelfs nog even tijd om wat te knuffelen tijdens het snoezen, voordat we weer op pad gingen. Wingman ging zijn eigen weg, en ik reed met jou naar Schagen, waar we de eerste vracht zand laadden. De rest van de dag reden we van De Omval in Alkmaar naar De Draai in Heerhugowaard. Rotondes en slecht afgestelde verkeerslichten, dat verhaal heb ik al eens verteld natuurlijk. Het was een stuk rustiger op de weg, geen schoolkinderen en ook veel van hun ouders waren vrij. Misschien daarom dat er ook veel vakantienieuws op de radio was. Zo bleken bij controles veel caravans overbeladen te zijn, Hollanders schijnen nogal bang te zijn dat ze op vakantie iets moeten missen, en dus word het tweewielige vakantiehuisje helemaal vol geladen. Een Nederlander die vorige week in Mallorca was doodgeslagen, is afgelopen weekend begraven. In Italië is een Nederlandse jongen al 4 dagen vermist, een team van Nederlandse speurhonden zou nu gaan helpen bij de zoektocht. Voor de mensen die een wat prettiger klimaat zochten was ook slecht nieuws, grote delen van de bossen in Zweden staan in de fik, want ook daar is het nogal droog de laatste tijd. Tussen de nieuwsbulletins door werd ik gebeld door een notaris. Sinds kort trouw je niet meer standaard in gemeenschap van goederen, maar heb je te maken met huwelijkse voorwaarden, en die wilden we laten vastleggen. Een paar weken terug had ik al eens zo’n contactformulier op een website ingevuld, na een week wachten besloten we dat we nog genoeg andere dingen te regelen hadden, en dat we na de bruiloft wel een keer een notaris zouden opzoeken. Nu werden we dan eindelijk teruggebeld *smiley die op het stuur trommelt* omdat er blijkbaar een klein foutje in de site zit, waardoor ons bericht niet zo snel kwam bovendrijven. Dan vertelt die notaris ook nog eens dat je voor de bruiloft alles op papier moet hebben staan, en dat we dus wel een beetje haast moeten maken *smiley die zit te tandenknarsen* ja we hebben ook 1 avond in de week dat we werken, maar in de zomerperiode doen we dat niet, de laatste keer was vorige week *smiley die zit te stampvoeten in z’n tuigje* dus omdat jullie de website niet goed beheren of hoe dat dan ook werkt, moeten wij nu plotseling nog even gaan haasten en daarvoor ook nog een middag vrij vragen? Lekker is dat! Klote-internet. Had ik dat verhaal trouwens al eens verteld, over die gemeente die alles digitaal wilde doen? Met die ambtenaar die glashard in haar mailtje typte “maar als je handig genoeg bent om een mailtje te sturen, dan kun je ook wel een DigiD aanvragen” *smiley die zit te schuimbekken in z’n witte bloes* ja eigenlijk moet je er gewoon om lachen, misschien dat we dat over een paar jaar kunnen. Ik dus een DigiD aangevraagd, na 2 pogingen lukte dat eindelijk, paar weken terug digitaal allerlei dingen over mij en mijn partner ingevuld, met gegevens en identiteitsfotobestanden van de getuigen erbij, Wingman en ik hebben flink zitten zweten en vloeken voor de computer om alles voor elkaar te krijgen maar het lukte, op ‘versturen’ gedrukt, en toen afgewacht tot ‘partner 2’, in dit geval Wingman, bericht zou krijgen om ook in te loggen, de gegevens na te kijken en ermee akkoord te gaan. Volgens mij gaat het allemaal digitaal en geautomatiseerd, dus zou hij meteen een mailtje moeten krijgen. Volgens Wingman zou het eerst op kantoor worden nagekeken door een ambtenaar, dus kon het nog wel even duren, aangezien we op zaterdag bezig waren en er pas op maandag, als ze dan al werken, naar gekeken werd. Een kleine week later belde de trouwzaken-ambtenaar op. Ze was terug van vakantie, zat nu naar het werk te kijken wat haar collega’s hadden gedaan, en zag in ons dossier dat we nog niet in ondertrouw waren. Dat klopte, want partner 1 had alles ingevuld en partner 2 wachtte nu op het mailtje om alles te bevestigen. Nouja *smiley met kromgetrokken tenen* ze kon het niet vinden in de computer, dus stelde ze voor om het dan toch maar op papier te doen. Na meerdere mailtjes, bloed, zweet, tranen en bijna een annulering van het huwelijk, kan het nu dan eindelijk toch gewoon op papier? Precies zoals ik van tevoren al had gevraagd? Heel fijn. In de tussentijd was Wingman ook digitaal verhuisd, nu we zo zeker zijn van onze toekomst samen, kon hij dan ook wel de gok nemen om officieel bij mij in huis te gaan wonen. Alleen zagen we in de papieren die we toegestuurd kregen, dat Wingman nog steeds op zijn vorige adres stond ingeschreven *smiley die z’n hoofd op het stuur laat zakken* weet je wat, laat ook maar. In de middag kwam het nieuws binnen dat de Nederlandse jongen in Italië was gevonden. Speurhonden vonden hem in een sloot langs de weg, waar hij tijdens een wandeling terug naar de camping in was gegleden en niet meer zelfstandig uit kon komen omdat zijn enkel gebroken was. De nachtmerrie van elke ouder, van elk gezin. Al het andere waar we ons druk om maken, is die drukte eigenlijk niet waard.

Dinsdag mochten we weer naar Schagen en daarna de rest van de dag vanaf Alkmaar zand rijden naar Heerhugowaard. Het vrolijke vakantienieuws *smiley die een bordje SARCASME omhoog houd* ging ook vandaag weer in alle hevigheid door. In Griekenland was in de buurt van Athene een bosbrand gaande. Door de droogte en harde wind wakkerde het niet alleen snel aan, maar doordat de wind veel draaide werden mensen ook nog eens verrast en ingesloten door het vuur. Langs de stranden werden mensen opgepikt met bootjes, maar meer dan 80 slachtoffers kwamen niet zo ver en werden verzwolgen door de vuurzee. In Laos was het geen droogte, een breuk in een stuwdam zorgde voor overstroming van een groot gebied en vele slachtoffers. Ook daar moesten er bootjes aan te pas komen om mensen van daken en uit boomtoppen te redden. Met de levendige vertellingen op de radio, begon ik bijna weer te geloven in de Bijbel, alsof er iemand van bovenaf de Apocalyps op ons af stuurt. Slingerend over de vele rotondes, bedacht ik me wat beter zou zijn: maagden, geiten of ossen offeren om de God(en) gunstig te stemmen *smiley die aan z’n kin krabt* toen een behulpzame medeweggebruiker ons van de weg drukte omdat er een wiel los leek te zitten. Gisteren waren we nog een rondje wezen rijden met de Chef Garage. Jij had een vreemd wiebeltje ontwikkelt. Dat gehups met de cabine wanneer we in de file met 30 km/h voortsloffen, ging nu van 20 tot 80 km/h. Wat het was, geen idee, vierkante wielen misschien of iets in de aandrijflijn. En dan ook nog een vreemd geluid erbij, het klopte gewoon niet. De avondploeg zou er wel naar kijken. Dankzij die oplettende medeweggebruiker kwam ik er niet alleen achter dat de monteurs er geen tijd voor hadden gehad, maar ook dat het huppen werd veroorzaakt door een gebroken velg *smiley die wit wegtrekt* van de dubbellucht op de vierde as was het binnenste wiel stuk, waardoor die tussen de bladveer en het buitenste wiel mee rolde. Rechtstreeks naar de garage dus. Onderweg kwam er nog een stuk velg los, waardoor ook een band op as 5 sneuvelde *smiley die diep zucht* een echte Daapse Dinsdag weer. Blijkbaar komt zoiets niet heel vaak voor, want eenmaal in de garage kwamen alle monteurs even een kijkje nemen. Met alle warmte en drukte is het wel lekker om 3 keer op een dag pauze te hebben, maar nu stond ik hulpeloos toe te kijken. Het frustreerde me dat ik niet wat technischer ben aangelegd, dan had ik het gisteren zelf al kunnen bekijken. Een andere auto stond er niet meer op het pad, thuis was het waarschijnlijk ook te warm om nog iets te doen, dus begon ik nu zelf na een paar aanwijzingen maar een beetje te sleutelen. Wielen losmaken, naar de bandenhoek rollen, boertjes en moutjes van de remklauwdinges eruit tikken en nieuwe erin tikken, nieuwe wielen erop, alles weer vastzetten met die rakketakkesleutel en klaar. In slechts het dubbele van de tijd die monteurs nodig hebben, heb ik jou weer op vers schoeisel gezet.

Woensdag was een rustige dag. Samen met een collega mochten we ons melden op het industrieterrein van Middenmeer. De doorgaande weg daar word vernieuwd, en dat betekende dat we het zand en de boomwortels onder het straatwerk moesten afgraven. Dat werd dan weer in een depot gestort op datzelfde industrieterrein. Rustig aan, boekie op het stuur, en een beetje bellen met collega’s. Ik scheen nogal sip te klinken *smiley die op een leren bank ligt en tegen zichzelf praat* dat het nog steeds zo warm is en alleen maar warmer lijkt te worden, zelfs met de gordijnen dicht en ramen open voor wat verkoelende tocht in de slaapkamer, draagt niet echt bij aan een goed humeur. Die avond stond er ook weer wat spannends op het programma, het ophalen van De Jurk. Moest ik vorige keer nog 2 kilo kwijt in de buikstreek, nu wist ik met een korte blik naar beneden te vertellen dat ik niet verder ben gekomen dan een halve *smiley met het schaamrood op de kaken* elke avond oefeningen doen voor het slapen gaan? Ook al weet ik dat het belangrijk is, toch vond ik er smoezen voor. Dat er toch niet was gekookt omdat we met die warmte geen trek hadden, en als je niet eet hoef je ook niet af te vallen. Of dat ik na een stapavond in Amsterdam wel genoeg had gelopen, dan was extra oefening niet nodig. En nu worstelde ik me dus door de dag heen, met een comfortabele en iets minder warme pyjamabroek aan, die helaas niet zoals de stugge werkbroeken alle rondingen van mijn buik verhulde. Wingman was zo lief om die middag mijn gestudder in de keuken over te nemen, zodat ik even snel kon douchen, eten en daarna in de auto stapte om samen met Moeder, Vriendin en Zusje te bekijken welke schoenen het beste bij De Jurk zouden staan, en of alle aanpassingen in het naaiwerk goed waren gegaan. Ondanks de beperking van de hakhoogte was het me toch gelukt om schoenen te vinden die niet alleen ‘anders’ zijn, maar toch ook goed bij De Jurk kleuren. Zelfs de verkoopster was onder de indruk van de collectie aan schoeisel die ik tevoorschijn toverde. Met weer een zorg minder en een opbeurend vrouwenpraatje, stapte ik die avond weer naast mijn a.s. man in bed.

Ja je kan erop wachten natuurlijk, maar als je met de ramen en gordijnen open slaapt, in de hoop dat er nog wat verkoeling de slaapkamer in waait, dan waaien er ook wel eens beestjes naar binnen. En zo werd ik donderdag wakker met een muggebeet *smiley die rood aanloopt* precies op mijn middelvinger! Elke keer als ik richting aangaf, voelde dat als een haptische ‘vuk jou!’ van dat zoemende ongedierte. De uitvoerder was wel zo vriendelijk geweest om een thermoskan met heet water mee te nemen, en theezakjes, dat deed mijn humeur weer goed. Van de week was nog op de radio dat ‘het hitteplan’ in werking is gesteld, en dat we nu te maken hebben met code oranje, of code geel, net welk fotootje van een vrouw in bikini of glazen bier er via de watsep word doorgestuurd. Wat het precies betekende, daarvoor wezen de betrokken instanties allemaal naar elkaar. En nu was er nog iets om over te steggelen, want ook het smogalarm moest misschien tevoorschijn gehaald worden. Door alle ozon in de lucht, relatief weinig wind en alle barbecueënde buren kan het nog wel eens onprettig zijn voor mensen met longaandoeningen, om nu in te moeten ademen. Het advies was om dat zo min mogelijk te doen. Ondertussen mag ook Fryslân niet meer sproeien. De provincie die bekend staat om de vele meren, het skûtsjesilen en de pompebledden die vanuit de sloot op de vlag zijn beland, moet nu op rantsoen. De commissie waterverdeling is nog nooit zo druk geweest in Nederland, de commissie waterbeheersing heeft het ondertussen rustig. Rustig genoeg om naar Amerika te vertrekken en het gebied te verkennen waar een paar jaar geleden orkaan Katrina overheen trok. De staten Louisiana en Florida werden getroffen, de stad New Orleans verdween bijna. Net als Nederland ligt dat gebied onder zeeniveau, door de storm braken de dijken door en kwamen grote gebieden onder water te staan. Ik wou zeggen ‘kwamen blank te staan’, maar het schijnt dat Kanye West zulke opmerkingen niet kan waarderen, omdat er veel donkere mensen werden getroffen en president Bush volgens hem daarom pas vrij laat de noodsituatie afkondigde. Maar goed, lang verhaal kort, Nederland gaat Amerika dus helpen met het veilig wonen onder zeeniveau, het aanleggen van dijken en vooral het bijhouden daarvan, want de stad schijnt ook nog eens een halve meter per jaar te zakken *smiley die achter z’n oor krabt* dan valt het met grote Nederlandse steden dus nog wel mee. ’s Middags kwam de uitvoerder over het werk te struinen, niet alleen om te kijken hoe stoffig iedereen was, maar ook om ijsjes uit te delen *smiley die een kushandje doet* heerlijk als je zo kunt werken.

Vrijdag was de warmste dag, alsof we elke dag dichter bij het hellevuur kwamen. Bij het instappen gaf jij al een zorgwekkende 25 graden aan, en dat werd niet minder. Gelukkig hoefden we nu geen zand uit te graven in Middenmeer, maar mochten we nieuw zand erheen brengen. Met de airco op 24 graden toerden we tussen Schagen en Middenmeer heen en weer. In Rotterdam was het noodweer geweest, daar was zelfs iemand gesneuveld door een vallende boom. In Winkel scheen het ook even geregend te hebben, maar verder naar de kust toe werd men verblijd met een flinke hoosbui en wat klappen onweer. Bij het eerste vrachtje hadden we ook even regen in Middenmeer, maar langer dan 5 minuten duurde dat helaas niet. Ik vind het bijster fascinerend hoe het zo kan werken. Ondanks dat Nederland zo’n klein land is, kunnen de verschillen in het weer bijna niet groter zijn. Het ene dorp verzuipt zowat, een dorp verderop staan mensen met een biertje in de hand naast de barbecue te kijken hoe de donkere lucht voorbij trekt. Hoewel het landelijke tekort aan water steeds nijpender word, is de grootste paniek alweer overgewaaid. We horen het al een paar dagen, tijd voor ander nieuws! Iets dat nog veel erger is, want het treft ons in de portemonnee *smiley die wit wegtrekt* mensen die de hele dag een ventilator hebben draaien in huis, kunnen rekenen op 50 cent meer stroomverbruik per dag. Heb je een airco, dan kost je dat in een gemiddeld huishouden zo’n 7 euro. Jawel, per dag! En dan komt daar de rekening voor het water ook nog eens bij. Gemiddeld verbruikt iedereen een liter of 120 per dag, wat voor het grootste gedeelte in het riool verdwijnt, samen met doucheschuim, shampoo, plas en drollen. Nu komen daar nog vele liters bij, niet alleen omdat we wat meer drinken, maar ook omdat de tuin gesproeid word, het zwembadje moet bijgevuld worden, en omdat de regentonnen inmiddels wel leeg zijn, behalve rondom Rotterdam dan, moet dat allemaal uit de kraan komen. De gedachte dat wij de tuin niet zo vaak sproeien, en dat we geen badje hebben om te vullen, maakte de vrek in mij blij. En dan die zonnepanelen die van ’s ochtends op tijd tot ’s avonds laat liggen te loeien op het dak *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* hoor die euro’s eens rollen! Ja, tot er weer zo’n klotedeskundige voorbij kwam die vertelde dat door de warmte de panelen minder geleiden, en we dus 10 tot 15% minder stroom opwekken. Om wat te verdienen, kun je beter een zonnige winterperiode hebben *smiley die met z’n ogen rolt* mooi ruk weer. Laten we niet te lang in die verbitterde, zweterige bui blijven hangen. De uitvoerder verblijdde ons tijdens de schaft met snack en frisdrank *smiley die een kushandje doet* en alsof we nog niet genoeg waren verwend, werden we die middag ook allemaal op de zaak verwacht voor een borreltje en een tripje langs het lopend buffet met barbecue. In de schaduw achter de garage verzamelden de collega’s zich, in de hoop dat het warme briesje dat daar waaide nog iets van verkoeling zou brengen. Het duurde niet lang voordat de mannen het kinderbadje en waterpistolen ontdekten, en nog voordat de directeur aan zijn speech begon, lagen de eerste chauffeurs al in een volgelopen IBC af te koelen. Kinderbadje is leuk, maar veels te klein natuurlijk. Het was zo’n middag dat alles goed was. De directeur kwam met goed berichten, ondanks de warmte werd overal nog hard gewerkt en worden in de verschillende divisies mooie resultaten behaald, in de toekomst gaat er nog wat uitgebreid en opgeknapt worden, met als demonstratie wat van het nieuwe materieel dat in de garage was geparkeerd. Met gezellige gesprekken werd de week afgesloten, mooi dat het zo kan.

Zaterdag konden we niet te lang uitslapen, want de ringen waren klaar. Dus stapten Wingman en ik in de auto onderweg naar Enkhuizen. Het was minder warm en het begon zelfs nog wat te regenen. Heerlijk weer! De trouwringen pasten en werden netjes ingepakt door de juwelier, en omdat we nu eindelijk eens niet zaten te puffen en te zweten, schoven we even verderop op een terrasje aan voor een stevige brunch. Wingman vertrok naar Amsterdam met zijn Vader om Het Pak te passen, en ik wachtte even de korte maar hevige hoosbui af, voordat ik boodschappen ging doen. De kleren werden voor de zekerheid maar binnen te drogen gehangen, het huishouden was weer gedaan, en ietwat gaar na zo’n drukke(nde) week zaten we met z’n drietjes bijna in te dutten voor de tv, waar in een warm Hongarije de kwalificatie voor weer een volgende Formule 1 race werd verreden.

Zondag was het natuurlijk race tijd. Tijdens de kwalificatie kwam er een regenbui voorbij, de coureurs gingen van slicks naar 4seizoens- naar regenbanden. Gejuich natuurlijk, want onze Max is de Koning van het Natte Asfalt *smiley met opengesperde ogen* maar het viel tegen. Hamilton, die uit het regenachtige Groot Brittannië komt, deed het ook zeer goed en pakte pole position, ondanks dat hij in de training nog spinde in een simpele chicane. Zijn collega-Zilveren Pijl rijder Bottas had welgeteld 5 seconden de pole te pakken, maar moest genoegen nemen met een tweede startpositie, voor die andere onderkoelde coureur Raikkonen met zijn Steigerende Paard. Na Vettel kwamen de verrassingen in de vorm van Sainz met zijn gele Wybertje en Gasly met het Pinkenbulletje, die nipt voor de Rode Stier van Max stond. Het Pinkenbulletje van Hartley daarachter, gevolgd door 2 Hazen, en die andere Rode Stier, van Ricciardo, pas op de twaalfde plek. Niet vanwege straf, maar gewoon omdat hij de derde kwalificatieronde niet haalde. Dat beloofd een wilde race te worden. In de voorbeschouwing moest er natuurlijk nog even geroddeld worden over Force India, de opvallende roze auto’s die wel weer redelijk mee leken te doen. Het team kampt met financiële problemen en staat nu onder curatele, wie gaat dat overnemen? Belangrijker voor het grote publiek is natuurlijk de race zelf. Het was warm en droog en de auto’s kwamen vlot van hun plek. De Zilveren Pijlen schoten over het lange rechte stuk naar de eerste bocht, gevolgd door de Steigerende Paarden. Sainz zat er goed bij maar kon zijn Wybertje niet voorbij het rood drukken, ook omdat Verstappen de binnenbocht pakte met zijn Rode Stier en zo aansluiting vond bij de top. Ricciardo viel wat terug in het gestoei achterin, waarbij hij op het wiel werd geraakt maar gelukkig sneuvelde er niets belangrijks. LeClerc was de eerste uitvaller met zijn Alfa Sauber, hij had nog geeneens een hele ronde kunnen rijden. Het veld deed zijn ding en wij keken naar de herhalingen van de start vanuit diverse camerastandpunten, toen plots de camera’s terugkeerden naar Verstappen *smiley die wit wegtrekt* hij vloekte sneller dan dat zijn auto vooruit kwam en was genoodzaakt het gras op te zoeken. Ongetwijfeld zal er nog veel gevloekt zijn in de huiskamers en in de oranje waas op de tribunes. Nu moesten wij verdomme nog 65 ronden uitzitten. Ricciardo probeerde er nog iets van te maken door naar voren te klimmen. In redelijk gestaag tempo, de meeste coureurs snapten wel dat hij wat sneller was. Met een beetje stoeiwerk kwam hij ook Magnussen voorbij die het Hazenpad moest kiezen, waardoor de enige Rode Stier in het veld weer aansluiting vond bij de top 6. Alleen semi-collega Gasly met zijn Pinkenbulletje stond nog tussen hem en de top 4. Dat andere oranje team, de McLarens, reden ook weer eens in de punten. Helaas scoorden ze er niet veel, want ook Vandoorne was gedwongen af te zwaaien met technische bladiebla. De zeurende Grosjean, die niet snapte hoe er zoveel auto’s voor zijn Hazenneusje konden komen, kwam daarmee weer in de top 10, achter voormalig wereldkampioen Alonso, die er tijdens de kwalificatie nog een waanzinnige quote uitgooide over het onderbinden van raketten, toen een monteur hem vroeg met welke banden hij nog een rondje wilde proberen in de regen. Ricciardo bleef ondertussen maar doorstampen, kwam voor Gasly terecht en kreeg zicht op de staart van het podium. De laatste 5 ronden werd het zomaar nog even spannend. Hamilton leidde de race, gevolgd door Bottas. Vettel kwam dichterbij en zette zijn Steigerende Paard ernaast, waarbij Bottas zijn Zilveren Pijl tegen het achterbeen tikte. In die verstoorde racelijn kon ook Raikkonen aansluiten waarmee hij ook een podiumplaats kon pakken. Bottas reed verder met een stompe neus, verloor wat tijd waardoor ook Ricciardo in de spiegel verscheen. Waarschijnlijk dat ie ‘vuk it! De troep is toch al naar de klote’ en daarmee tikte hij de Rode Stier ook nog eens tegen de flank. De dierenbeul. Hamilton pakte niet geheel verrassend de grootste beker op het podium, gevolgd door de menners van de Steigerende Paarden. Een mooi gebaar voor Sergio Marchionne, de grote baas van FCA (FiatChryslerAutomobiles) die kort geleden uit het bedrijf stapte wegens ziekte, en afgelopen week is overleden. De rode overalls waren getooid met zwarte bandjes en voor de race werd nog een minuut stilte gehouden, veel tijd om daar verder nog bij stil te staan was er niet, want de nabeschouwing was natuurlijk rete-interessant met het commentaar van Verstappen en de slowmotions van kleine momenten in de race die nog best bepalend waren. Met die dubbele gedachte sluit ik het weer af voor deze week. Fijne zonnigdag allemaal, ongeacht wat voor weer het in je dorp is.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *