Beste Babette, afgelopen maandag mochten we, niet geheel verrassend, weer van Schagen naar ’t Veld rijden. Het volrijden van de zandvlakte begon al aardig op te schieten, we reden met slechts 2 auto’s het rondje over de vele rotondes. Op de radio werd verteld over de zogenaamde Gele Hesjes. Een groepering die protesteert tegen het overheidsbeleid, dat er volgens hun voor zorgt dat het leven voor de gewone mens veels te duur is geworden. Op veesboek kwam al een schokkend filmpje voorbij waarbij een Nederlandse vrachtwagenchauffeur in, ik dacht, België klem werd gezet, waarna zijn vrachtwagen als onderdeel van de barricade werd gebruikt. Zo zag de politie dat ook, die tijdens het uiteendrijven van de oproerkraaiers de vrachtwagen nog een paar keer flink te grazen nam. Volgens het radionieuws waren er bij een demonstratie ook al hooligans opgepakt, die zich voordeden als Gele Hesjes maar ondertussen weer eens ouderwets wilden rellen. Nu was er dan een demonstratie geweest in Frankrijk, waarbij er in Parijs voor miljoenen aan schade was aangericht. De rellen waren heftiger geweest dan de studentenopstand in 1968. En ik snap het niet helemaal. Ja natuurlijk zijn we boos op de overheid, dat zijn we altijd, want we stemmen op een partij die iets beloofd wat ze vervolgens weer van tafel schuiven omdat ze samen willen werken met een andere partij, zo werkt het spelletje. Maar nu is die Gele Hesjes groep dus boos op de overheid in België, in Frankrijk en ook al in Nederland, omdat het beleid zorgt voor veel te hoge kosten voor de gewone burger. Normaal leven is bijna niet meer betaalbaar. Belastingen gaan omhoog, accijnzen gaan omhoog, veel dingen worden een klein beetje duurder en alles bij elkaar houd je aan het einde van de maand dus een stuk minder over. Ze snappen dus dat er voor alles wat de overheid besteed, iets bij de burger gehaald moet worden. Dan snap ik niet waarom ze zo agressief te werk gaan. Een binnenstad slopen loopt al gauw in de miljoenen, waar denk je dat het geld voor renovatie vandaan komt? Juist, uit je eigen broekzak, le sucquels *smiley die tegen z’n voorhoofd tikt* er zijn ook nog eens meer dan 100 mensen opgepakt, die minimaal 1 nacht in hotel Traliezicht verblijven. De kosten voor al die extra politie-ondersteuning? Voor al die nachten in het gevang en al die maaltijden die worden verstrekt? Word via een omweg allemaal uit de portemonnee van de burgers gehaald. Dus als de Gele Hesjes in Nederland wijs zijn, gaan ze rustig en kalm demonstreren zonder dingen te slopen, want ik zit niet te wachten op een verhoging van de belastingen. De grootste schok volgde aan het einde van de dag, waar ons een klein beetje was beloofd dat we wel tot de Kerst naar ’t Veld zouden rijden, bleek er nu al zo’n beetje genoeg zand te liggen. Helaas. Het feest was over.
Dinsdag moesten we op onderzoek uit in Alkmaar *smiley die zit te rillen in z’n tuigje* we mochten korrel laden, dan ga je er al snel vanuit dat je ergens op een terrein moet zijn waar geen gebouw meer staat. Na een belletje met een collega bleek dat we tussen 2 gebouwen en wat bouwhekken door naar een terreintje moesten rijden aan de achterkant van wat vroeger een speelgoedwinkel was. Omringd door hoge gebouwen stonden de shovel, kraan en puinbreker daar onderdelen van het deels gesloopte pand om te vormen tot grondstof. Dat mochten wij dan weer vervoeren naar Agriport, het grote industrieterrein waar computers en tomaten gemoedelijk naast elkaar leven. Op de radio hoorden we dat de Gele Hesjes hadden gewonnen in Frankrijk. Behalve Parijs op te zadelen met een grote kostenpost, was het ook gelukt om de brandstofaccijns niet verder omhoog te laten gaan en de verplichte APK zou ook niet duurder worden. In Nederland was er een rekenkundige meevaller te melden. Door de hogere tabaksaccijns moet er 100 miljoen meer de staatskas invloeien, terwijl 2 campagnes om mensen te laten stoppen met roken en gezonder te laten leven, slechts 2 maal 23 miljoen kosten. Een onderzoek om te kijken of die campagnes daadwerkelijk zin hebben kost slechts 6 miljoen, wat betekent dat van die 100 er nog 48 miljoen overblijft. Klinkt als een meevaller. Of er ook is meeberekend hoe veel (of weinig) er aan tabaksaccijns word binnengehaald als mensen massaal stoppen met roken, werd niks verteld. De daling van medische kosten op de lange termijn, wat vervolgens juist een financiële tegenvaller in plaats van meevaller betekent omdat het zorgsysteem is gebouwd op het behandelen van zieken en niet op het ongemoeid laten van gezonde mensen, werd al helemaal niet genoemd. De conclusie lijkt mij simpel: blijven roken of de Gele Hesjes klaarleggen omdat er andere belastingen weer omhoog gaan wanneer er te weinig aan de tabak word verdiend.
’s Middags kreeg ik van de planner nog even een uitdaging voor de kiezen. Een aantal collega’s waren al dapper het terrein af gereden met een zwaar breedtetransport achter op de fiets, nu kreeg ook ik een grote doos met het Sinterklaaspakket in handen geduwd *smiley die zit te glunderen* voor de zekerheid schakelde ik Wingmans Pakkettenservice in om het thuis te krijgen, waar het uitpakken kon beginnen. Een groot dienblad dat je kon vullen met chocolademelk, snoepjes, koekjes, een handige theepot met zo’n filter voor losse thee en waar ook nog eens warmhouder en 2 bijpassende koppen bij zaten, en memorie! Plaatjes van vrachtwagens, sierbestrating, boten, zand, grind, vloeivloeren en alles wat het bedrijf te bieden heeft, in setjes van 2. Om daarna alles weer op te bergen in de sierlijke ijzeren mand die het pakket bij elkaar houd *smiley die een kushandje doet* dankuwel Sinterklaas!
Woensdag mochten we ons melden bij de loswal in Hoorn. De weg er naartoe was niet veel veranderd, het terrein des te meer. Naast de trechter en lopende band werd druk gebouwd aan een raketlanceerinstallatie voor de NASA, maar omdat het natuurlijk topgeheim is kon de loswalmedewerker er verder niets over vertellen. Eerst mochten we nog wat verder Westfriesland in, om 3 vrachten naar Hem te brengen zonder slecht verlichte fietsers te raken. Daarna 2 maal Hoorn in, ik dacht bij de sloopwerkzaamheden waar we al eens waren geweest, maar we moesten net in het straatje daarnaast zijn waar de wijk werd opgeknapt. Vervolgens de rest van de dag van de trechter naar de Toorn van Hoorn. Of Toruhn van Horuhn. ’s Ochtends vroeg zagen we daar nog een stijlvol verlichte toruhnkraan staan, nu het licht was geworden werden de contouren van de flat zichtbaar voor het langsrijdende verkeer. De begane grond kreeg al aardig vorm, en wij waren druk met het zand aanleveren om de randjes om het gebouw heen aan te vullen. Het leek wel iets rustiger te zijn op het Circuit Van Hoorn, sinds vorige week vrijdag kan al het doorgaande verkeer van de A7 naar Enkhuizen natuurlijk via de nieuwe weg rijden. Alhoewel de rust tegen het einde van de middag wel voorbij was. Voor sommige mensen was de onrust eerder al begonnen. Op het nieuws werd verteld dat de politie na internationaal samenwerken een maffianetwerk probeerde op te rollen dat niet alleen in Italië maar ook in onder andere Duitsland en Nederland actief was. Er waren invallen gedaan in meerdere pizzeria’s en hotels, die vaak als dekmantel werden gebruikt *smiley die wit wegtrekt* ik hoop dat onze pizzeria daar niet bij zit, want die hebben we toch wel regelmatig nodig. Het zal je maar gebeuren, dat de politie binnenvalt, en dan ook nog eens op paccheto di sera *smiley die z’n handen naar de hemel richt en ‘Mama Mia!’ uitroept* de avond van kadootjes en Cinter di Claasio. Dat verklaarde ook waarom de middagspits al op tijd begon. Iedereen wilde op tijd thuis zijn voor het bijzondere familiemoment. Inmiddels begon het al te schemeren en was er zelfs nog wat regen bij, alle ingrediënten voor een spectaculaire pakjesavondspits. Gelukkig stonden wij op tijd op de zaak en lag er thuis nog wat te eten in de koelkast, dus pizza bestellen was niet nodig.
Donderdag kregen we een bijrijder mee. Iemand die wel eens wilde weten of het werk een beetje leuk was. Het begon heel gezellig in de keet langs de Westfrisiaweg, waar overal druk word gewerkt om de laatste puntjes op de i te zetten. Na de thee reden we via de rotondes in de Hoornseweg naar de plek waar voorheen de hoofdkeet stond. Het asfalt was al van de parkeerplaats verwijderd, nu zou de onderlaag eruit worden gefreesd. De korrel was na al die jaren van aangedrukt worden door rondrijdende leasebakken en een enkele vrachtwagen bokhard geworden, geen doen voor de kraan, dus was er zwaarder geschut ingeschakeld. Het gefreesde korrel mocht naar Bovenkarspel, of Grootebroek, al die plaatsjes liggen zo dicht tegen mekaar aan. In het donker reden we voor het eerst over de nieuwe weg *smiley die met z’n neus tegen het raam gedrukt zit* konden we nog net op tijd de juiste afrit pakken, en reden we via de parallelweg naar een grote donkere vlakte waar een shovel en kraan bezig waren een trekkertje met kieper rondjes te laten rijden. Naast de keet begonnen we met het maken van een depot, met het opkomen van de zon zagen we in de verte iets wat leek op de aankondiging van een nieuwbouwwijk. Rondje na rondje toerden we over het verse asfalt van de Westfrisiaweg. Waar we voorheen een hele wereldreis hadden moeten maken, reden we nu in 10 minuten van het laden naar het lossen. En in 10 minuten weer terug. Het rondje duurde zo een uur korter dan tijdens het maken van de weg. Vanaf de A7 zou je met 20 minuten, 1 rotonde en 2 verkeerslichten op de dijk naar Lelystad kunnen rijden. Ondertussen had ik wel iets gevonden om me druk over te maken. De hoofdkeet was voorheen de plek waar ik van het toilet gebruik maakte, om zo de geurig warme of steenkoude dixies te omzeilen. Gelukkig was er nog wat kantoorpersoneel over, dat werd gehuisvest in keten die naast de machinistenkeet op het kleine terreintje waren geplaatst *smiley die achter z’n oor krabt* hoewel het toilet in de machinistenkeet nooit aangesloten kon worden, en mensen naar buiten werden gestuurd waar een dixie geduldig stond te wachten, konden de toiletten in de kantoorketen wel aangesloten worden. Misschien was de afvoer naar het riool wel 4 meter te kort ofzo, er zal gerust een goede reden voor zijn waarom de ene een blaasontsteking moet oplopen en de ander gewoon rustig in een verwarmd hokje kan zitten. Gelukkig was er ook goed nieuws in de keet voor het simpele werkvolk, daar werd namelijk gebak geserveerd *smiley die over z’n buik wrijft* een flinke hoek met een grote toef slagroom erop, altijd een fijne verrassing. Na een ongehoorde 13 vrachten was de dag voorbij en keerden we samen met de bijrijder weer terug naar de zaak.
Waar we vrijdag een andere bijrijder konden oppikken. Tot groot plezier van de mannen in de keet, want de grapjes over hoe snel ik bijrijders verslijt gingen al vroeg over tafel. Nu de parkeerplaats bij de voormalige hoofdkeet was opgeruimd, konden we beginnen met de korrel die onder de hoofdkeet zelf had gelegen. Het idee was dat de kraan dat wel even zou opscheppen, wat we niet hadden verwacht was dat het bokhard zou zijn geworden nadat er 4 jaar lang muizen onder de keet de boel hadden lopen aanstampen. Gister zat het tempo er goed in met 5 auto’s, nu kon de machinist de 2 auto’s net aan bijhouden. Wederom reden we naar het aanstaande nieuwbouwplan. De bijrijder van gisteren was wel enthousiast geweest over het werk, de bijrijder die we nu mee hadden zal er nog wel een nachtje over willen slapen. Hoewel er een amandelletter in stukken gesneden in de keet lag, werd de bijrijder ook een paar keer flink opgeschrikt. Eerst een meeuw die probeerde in de hevige tegenwind de weg over te steken, en dat moest bekopen met een harde kopstoot tegen jouw voorraam, recht voor de bijrijdersstoel. Daarna kwam er ook nog eens een Golf zonder ABS al slippend tot stilstand voor de rotonde waar wij voorrang hadden. De bijrijder schrok zo dat hij ‘hooo!’ begon te roepen, waar ik weer enorm van schrok want 50 ton stilzetten op rotonde voor een auto die met kale bandjes door de regen rijd, was niet wat ik in gedachten had. Zonder kleerscheuren kwamen we uiteindelijk aan de 12 vrachten, alhoewel het niet veel scheelde of we hadden die laatste weer terug kunnen brengen. Net voor 4 uur zagen we de auto’s van de machinisten voor ons langs schieten op de laatste rotonde voor het stort, na een belletje met de uitvoerder en een kwartiertje wachten was er gelukkig eentje omgekeerd om het hek voor ons open te maken. Snel kiepen, door de storm en de regen naar de zaak, jou aftanken, bonnen inleveren bij de planner en vlug de kantine in. Al een paar weken werd daar druk verbouwd, vandaag was de nieuwe keuken geplaatst en kreeg ik meteen een cursus ovenbediening en uitleg wat in welke lade ligt. Terwijl de collega’s zo druk zijn met hun biertje en de sterke verhalen die ze mekaar willen vertellen, word vaak vergeten de worst en kaas te snijden. Omdat ik zelf graag wel iets warms wil eten na een dag hard werken, gooi ik dan nog even wat knakworsten en bladerdeeg in de oven. De keuken en de hapjes werden goedgekeurd, het was al een hele tijd donker voordat de laatste chauffeurs de kantine verlieten.
Een paar uurtjes kon ik nog tegen Wingman aanliggen, voordat hij er alweer uit moest voor een cursus op zijn werk *smiley die zich uitrekt* heerlijk, de hele dag voor mezelf. Behalve dan dat er ook nog even een wasje gedraaid moest worden, de aanrecht geboend en de kamer opgeruimd, voordat ’s middags Vriendin binnen zou stappen. Lekker koffie- en theeleuten, bijkletsen over de carrière en de sociale drukte in het weekend. Wingman schoof na zijn cursus ook aan, de verhalen en rollende ogen gingen over en weer. Eten, nog een bakkie doen, ijssie toe, opeens was het al ’s avonds laat, tijd om de visite uit te zwaaien.
Zondag konden we lekker uitslapen. Wingman bleef nog wat langer liggen, ik speurde een beetje over het internet op zoek naar informatie over autonome auto’s, en straks moeten we weer klaar zitten voor de tv om het grote interview met Max Verstappen te kijken *smiley die in z’n handen wrijft* de echte afsluiter van het Formule 1 seizoen, voordat we ons laten meeslepen door de Dakar en de dagen weer gaan aftellen tot het eerste raceweekend. Fijne zonnigdag allemaal!
){kind=link}