Beste Babette, natuurlijk zaten we afgelopen zondag aan de buis gekluisterd om te kijken naar het interview met Max Verstappen. Een afsluiter van het seizoen, terwijl de afterafterpartieh op een ander jacht nog gaande was, stapte Max samen met Rob Kamphues op een 100 jaar oude taxiboot. Even het seizoen doornemen, de hoogte- en dieptepunten gedurende de diverse races. Maar ook de man achter de coureur leerden we wat beter kennen. Zo lust Max geen warme dranken en is hij bang voor vlinders *smiley die achter z’n oor krabt* wat een apart joch is het toch. Alhoewel we daar niks over kunnen zeggen, want we weten het verhaal erachter niet. Met 1 anekdote wist hij alle praatprogramma’s, radioshows en krantenstukjes stil te krijgen: tijdens een vrije training crashte hij, volgens iedereen hij gewoon te wild en ontstuimig reed, terwijl eigenlijk de mapping van zijn gaspedaal niet goed was. Dat had als weer als oorzaak dat er een foutje in de motor zat waar ze omheen moesten werken. Overal zit wel iets achter, alleen is dat niet voor iedereen zichtbaar. Zeker niet voor de mensen die thuis op de bank zitten te kijken *smiley met opengesperde ogen* die kwam even binnen. Natuurlijk volgen fans en critici alle stappen van mensen die als ‘publiekelijk bezit’ worden beschouwd, maar er zit nog een laag achter, iets wat je niet zomaar kunt zien en wat ook niet altijd direct valt uit te leggen. Daarom geeft hij ook geen commentaar op acties van anderen, omdat hij niet weet wat daar achter steekt. Tenzij het inhaalacties bij Bottas zijn natuurlijk *smiley die grijnst* grappig werd het ook toen Max zei dat als je een therapeut of mental coach of wat dan ook nodig hebt, dat je het dan eigenlijk niet aan kan. Het leek even of ik hem hoorde zeggen dat ‘je dan niet meer meedoet in de maatschappij van de topsport’. Al zijn opmerkingen naast elkaar, met daarbij de beschrijving over de band met zijn vader vroeger en nu, denk ik dat hij zo absurde nuchter is dat een therapeut daar weinig meer aan kan versleutelen. Mooi interview, mooie kerel, mooie tegelwijsheden, nu de nachtjes afkruisen tot het nieuwe seizoen weer begint.
Maandag mochten we ons om 7:15 in Muiden melden. Nogal een uitdaging want rij je te vroeg van de zaak weg, dan ben je daar te vroeg, ga je wat later dan sta je in de file en ben je te laat. Op de A7 gingen zo nu en dan de matrixborden al aan, even van de cruise control af maar echt file stond er nog niet. Uiteindelijk stonden we er met 5 auto’s ietsie te vroeg, de zesde collega had wel wat file gehad maar was desondanks evengoed nog op tijd, want de machinist kwam uit een andere windstreek naar het nieuwbouwplannetje gereden en die stond wel dik in de file. Een uurtje later hadden we dan toch onze rugzak vol met vervuilde grond en begonnen we aan de reis naar het noorden, waar we in Middenmeer de zooi mochten dumpen. Hoewel we een tijdje hadden staan wachten op het werk, was het evengoed nog druk op de weg. File op de A10, daarna op de terugweg weer op de A7, het ritje daarna was er weer een rijbaan afgezet omdat agenten in de berm aan het struinen waren waardoor het verkeer ook aardig opstroopte. Ondertussen hadden we genoeg tijd om radio te luisteren op die lange afstanden. Er was veel te doen over Marrakesh, waar de wereldpolitiek samenkwam om te praten over vluchtelingen. Natuurlijk wil iedereen vluchtelingen helpen. Niet de goudzoekende economische vluchtelingen, maar mensen die het echt heel moeilijk hebben en die geen andere uitweg meer zien dan dagenlang te lopen naar de grens met een ander land, terwijl ze ondertussen het risico lopen om te worden opgepakt, gemarteld en/of gedood. Vreselijke taferelen, mensen die dat meemaken moet je wel helpen. Maar geen enkel land wil teveel mensen helpen, want daar is niet genoeg ruimte (in meters of in geld) voor. Sommige landen worden overspoeld met vluchtelingen omdat ze toevallig aan een land grenzen waar het niet zo goed voor mekaar is, andere landen hebben er minder last van, toch is het uiteindelijk een probleem waar de hele wereld mee te maken heeft. Op iets kleinere schaal werd er in Nederland besloten om het milieubeleid en eventuele vaststaande maatregelen daarvoor over de kerstvakantie heen te tillen. Er zijn zoveel dingen te bespreken en vast te leggen, daar komen ze in politiek Den Haag gewoon niet meer uit zo in die laatste weken van het oude jaar. Erg jammer, want er was ook een nieuwsbericht dat vertelde over de gevolgen van vervuilde lucht. Het is ongezond, dat was al een tijdje bekend, nu is gebleken dat de kleine stofdeeltjes in de ingeademde lucht ook zorgen voor beschadigde hersenen. Bepaalde delen die minder goed gaan presteren, waardoor mensen even kort door de bocht gezegd dommer worden. Taalvaardigheden en cognitieve vaardigheden gaan erop achteruit. De cognitieve vaardigheden zijn de vaardigheden die je nodig hebt om te kunnen herinneren, plannen te maken, te concentreren, problemen op te lossen, te oriënteren, jezelf af te remmen en de juiste beslissingen te maken. Wel iets wat je nodig hebt om te kunnen meedraaien in de maatschappij, zeg maar. En juist die vaardigheden gaan er dus op achteruit wanneer je veel vervuilde lucht inademt. Eigenlijk heeft het milieu dus prioriteit, want als we schone lucht inademen, niet dommer worden en gaan inzien dat het grootste gedeelte van de vluchtelingen zich verplaatst omdat hun leefgebied onbewoonbaar word door een veranderend klimaat, dan snappen we eindelijk waarom we niet alleen moeten praten over de verdeling van de vluchtelingen nu, maar ook waarom we met de hele wereld om tafel moeten om stappen te zetten voor een schonere wereld. Ik snap dat het heel moeilijk is, want die paar poppetjes in Nederland kunnen het al niet eens worden met elkaar, laat staan dat je dan met 200 landen in discussie moet gaan. Na 3 vrachten met vervuilde grond mochten we naar Den Helder, om wat schone lucht in te ademen en de bak schoon te spuiten. Voor vieren stonden we alweer op het pad in Winkel. Een hele wereldreis door Noord Holland in een paar uurtjes tijd.
Dinsdag konden we later de deur uit. Om 7:00 laden bij Hoorn, langs de Westfrisiaweg. Vorige week waren we druk geweest met het opruimen van het terrein waar de hoofdkeet voorheen stond, nu moesten de laatste restjes korrel van dat terrein en uit het depot vandaan worden weggebracht. De machinisten in Grootebroek stonden er al met smart op te wachten. Terwijl we in de file stonden op de uitstrekte tweemaal tweebaansweg, vanwege een auto die zo te zien had proberen in te voegen in de dode hoek van een vrachtwagen, hoorden we op de radio dat er afgelopen jaar 18% minder schadegevallen zijn gemeld bij de verzekering dan het jaar ervoor. Gek genoeg was het bedrag wel een stuk hoger *smiley die achter z’n oor krabt* wat deels te verklaren is door de techniek in de auto. Sensoren zorgen ervoor dat er minder schades zijn bij het inparkeren en rijden op lagere snelheden, diezelfde sensoren raken wel beschadigd bij aanrijdingen op hogere snelheden en kosten dan meer om weer te vervangen. Volgens deskundigen kwam het ook omdat er meer letselschade was en de kosten van advocaten en andere mensen die je moeten bijstaan in je recht zijn gestegen. Ondertussen verbaasde ik me over het ongeluk. De weg is net een paar weken open, alle ruimte in plaats van dat we achter mekaar tussen schildjes door moeten slingeren, en nog weten automobilisten niet wat ze moeten doen. Voorheen mocht je er 70, soms zelfs niet harder dan 50 km/h, en probeerden mensen je met bumperkleven, licht seinen of zelfs er rechts voorbij vliegen om via de invoegstrook in te halen, je te dwingen om harder te rijden. Nu mag je er 100 km/h en proberen mensen met een gangetje van 60 in te voegen. Of rijden ze niet harder dan 70. Hier en daar staan al sporen in de berm van auto’s die voor de bocht al afsloegen of de afrit bijna misten en over het strookje groene asfalt nog net de goede kant op konden. Ook was er nieuws uit Frankrijk vandaan *smiley die fronst* de Gele Hesjes, die strijden voor lagere belastingen voor Jacque Modalé en die onlangs de binnenstad van Parijs hebben gesloopt, kregen al toezegging van de president dat er aan een aantal van hun eisen word voldaan. Nu was doorberekend dat die aanpassingen het land zo’n 8 tot 10 miljard gaan kosten *smiley met opengesperde ogen* dus de mensen die strijden voor hun eigen groepsbelang, helpen nu een heel land naar de klote. Bijster fascinerend. Ik kan niet wachten tot ze in Nederland aan de gang gaan *smiley met een geel hesje die een bordje SARCASME omhoog houd* na 13 vrachten meehelpen aan het bestrijden van de woningnood in Westfriesland, mochten we weer huiswaarts keren.
Om woensdag iets voor de wekker wakker te worden *smiley die diep zucht* even na half 2 rinkelde de telefoon. Strooien. Gister was het de hele dag al op de radio te horen, dat het deze nacht kon vriezen en dat mensen moesten oppassen voor gladdigheid, maar de mannetjes achter de computer kwamen daar blijkbaar pas net na middernacht achter. Gelukkig was er weinig gedoe dit keer met kapotte strooiers, alhoewel er nog steeds niet overal stroom voorhanden was om de strooier na het rondje te kunnen leegdraaien. Nadat de trekker weer was afgebouwd en ik die terug in het rek had gezet voor mijn collega, was het te laat om nog even op bed te gaan, maar te vroeg om al naar het werk te vertrekken. Om te zorgen dat Wingman ongestoord kon snoezen, sloop ik de slaapkamer in om de wekker uit te zetten. Daarna beneden stilletjes een sudoku maken, wat met het konijn stoeien, rustig aan het normale ontbijtritueel doorlopen en daarna weer naar Hoorn. Gelukkig waren er genoeg vrolijke mensen over de bak te horen om mijn verwarde ochtendhumeur te doen verdwijnen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en dan werden we ook nog eens verrast met een spontaan broodje hamburger bij de lunch. Er hing een jolige sfeer in de keet, samen eten brengt gezelligheid met zich mee. Dat moeten ze bij Albert Heijn ook gedacht hebben, toen de niet zo positieve cijfers het kantoor binnen rolden. Er worden wat vestigingen gesloten, en in andere supermarkten worden de schoonmaakmiddelen en dierenvoeding uit de schappen gehaald, om zo ruimte te maken voor uitgebreide koffiehoekjes waar je ook wat kunt eten. Het idee is dat mensen niet meer ouderwets door de supermarkt sjouwen voor hun boodschappen, maar de grote bulk thuis laten bezorgen. De supermarkt is dan voor een vlugge hap of vergeten dingetje die de forens onderweg naar huis meeneemt, en de ontmoetingsplek voor ouderen die niet in hun eentje op een terras gaan zitten, maar die altijd wel aanspraak hebben in een supermarkt. Een knusse koffiehoek of snel bereidde maaltijd-die-je-hier-op-kunt-eten is waarschijnlijk niet genoeg om Groot Brittannië weer bij elkaar te krijgen. De Brexit zorgde al voor verdeeldheid, nu moet er zelfs binnen de partij van Theresa May gestemd worden of zij wel mag aanblijven. Wat een vreselijke baan heeft die vrouw toch. Vooruit geschoven worden om iets op te lossen wat door een paar wild schreeuwende kerels is bedacht, terwijl die het zelf niet durven uitvoeren. Vervolgens alle narigheid over je heen krijgen omdat iedereen jou als de boevrouw zit, en dan ook nog eens niet gesteund worden door je eigen partij. Gelukkig werd ik wel gesteund door alle partijen bij het laden en het lossen, en konden we na 12 vrachten zand de bonnen inleveren.
Om donderdag weer verder te gaan, met 2 verse collega-chauffeurs. Na het uitleggen van de route toerden we weer van Hoorn naar Grootebroek. Verstopt achter de geluidswal stonden we te laden, waarna we op het stort via de zandbaan de contouren van de nieuwbouwwijk konden zien. Op de radio werd verteld dat May mag blijven van de conservatieve partij, slechts eenderde deel van ‘haar’ mensen wilden haar ook daadwerkelijk weg hebben. Veel belangrijker was het nieuws dat Jumbo nu alvast de prijzen aan het verhogen is *smiley die wit wegtrekt* zo’n 25% van wat er in de schappen ligt, krijgt een nieuwe prijssticker. Totale paniek natuurlijk, de gele hesjes werden al tevoorschijn gehaald. Hoewel we eigenlijk naar Verstappen zouden moeten luisteren en er niets over zeggen voordat we weten hoe het zit, duikelden de deskundigen alvast over mekaar heen om plausibele redenen voor te leggen. Misschien hadden ze gisteren ook gehoord dat het slechter gaat bij de grote concurrent Albert Heijn, en steken ze zo een grootgruttersmiddelvinger naar hem op. Het zou ook kunnen zijn omdat het gat met de concurrentie wat groter is geworden. Jumbo zegt dat ze altijd de goedkoopste zijn, en houden de prijzen van concullega’s in de regio in de gaten. Prijzen kunnen dus verschillen tussen de diverse vestigingen, en als de buren wat duurder zijn geworden, dan kan je natuurlijk je eigen prijs ook wat verhogen zonder je status als goedkoopste te verliezen. Het zou ook een maatschappelijke reden kunnen hebben. Per 1 januari gaan de prijzen in de supermarkt omhoog omdat de BTW van 6 naar 9% gaat, maar in januari komt ook altijd die iets te hoog uitgevallen gasrekening binnen, waarvan de belasting ook nog eens omhoog gaat. Als de prijzen in de supermarkt nu alvast wat hoger zijn, kunnen mensen eraan wennen, en hoeven ze in januari slechts te klagen over de energierekening. Niet genoeg om het gele hesje voor tevoorschijn te halen, dus zo helpt Jumbo mee aan de rust in de maatschappij. Volgens een andere deskundige (ikzelf, want ik doe ook wel eens mijn boodschappen bij de Jumbo, waar het personeel trouwens helemaal niet zo vaak ‘hallo’ en ‘goedenmorgen’ zegt als in de reclame) helpt het ook mee dat het nu december is, de maand van feestelijke schranspartijen waarbij toch al niet echt op de kosten word gelet, omdat de prijs voor een karretje vol snaaiwerk, vettigheid en suikerwaren toch al gauw iets met 3 getallen is. Mensen willen wel goedkoop boodschappen doen, maar toch moet er vooral geïmponeerd worden met tafels vol overvloedig voedsel, dus klagen we wel over de totaalrekening en niet over de eierkoeken die 5,4% duurder zijn geworden. Over suikerwaren gesproken *smiley die over z’n buik wrijft* het heeft wel voordelen dat we nu zo dicht bij de kantoorkeet huizen, niet alleen kan ik naar een verwarmd toilet in plaats van een dixie waar de ijspegels al aan de deur hangen, ook komt er nog wel eens een doos gebak de keet in. Voor de tweede maal deze week werden we verwend met kleurige zoetigheid.
Na 12 vrachten en het smeren van je kleppen, was de werkdag voorbij. Voor jou tenminste. Wingman had gekookt en net na het eten werd ik weer gebeld om een rondje te komen strooien. Het autorijden word duurder, de accijnzen gaan omhoog en lekker goedkoop electrisch rijden is niet te doen door de hoge aanschafprijzen. Straks is autorijden alleen nog voor de elite. Dat nieuwsbericht ging door mijn hoofd toen ik met de strooitrekker op pad was en een knalgele Lamborghini Diablo ondersproeide, vlakbij de Mercedes garage waar een SLS Gullwing en een heerlijk groene GT-AMG achter de grote ramen staan uitgestald. Goed nieuws lijkt me, dan komen we minder auto’s tegen onderweg en worden het wat vaker van die niet zo praktische maar wel mooie bakken. Ondanks alle verkeer dat nog op de been was, verliep de route vlotjes en was ik al 1 van de eersten weer terug op het steunpunt. Er was een hele delegatie vanuit het leidinggevende hoofdkantoor gekomen (1 man) en die kon nu samen met ons constateren dat het geweldige nieuwe steunpunt inderdaad nog wat stroom tekort kwam, dat het leegdraaien nu wel erg onhandig ging en dat er inderdaad niet veel waterdruk was bij het schoonmaken. Ondertussen was ik ook allemaal dingen aan het ontdekken. De dwergenwasbak die ik bijna had gebruikt om mijn schoenen af te spoelen, blijkt de viezewerkhanden-wasbak te zijn. Het vreemde ijzeren klepje in het deurtje in de keuken is geen zelfsluitende prullenbak, zoals ze bij tankstations hebben, maar een servettendispenser. Waar ook een rol papier naast lag, zodat je niet met de theedoek je handen hoefde af te drogen, mocht je de grote papierrol naast de dwergwasbak gemist hebben *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* het is 1 grote ontdekkingstocht, dat hele steunpunt!
Vrijdag was ook een ontdekkingstocht. Het was een kort nachtje maar niet heel erg kort, toch werd ik vreemd wakker midden in een droom. De laatste dag van de week moesten we niet om 7 uur maar om half 7 laden, wel bij Hoorn alleen nu bij de trechter aan de andere kant van de stad. Op de een of andere manier lukte het me niet helemaal om mijn draai te vinden, ondanks een paar verkeerslichten en een storende radio zodra je in de buurt van industrieterrein HN80 kwam, was het geen verkeerd rondje, maar het liep gewoon niet. Het was vrijdag, gevoelsmatig een daapse dinsdag. Gelukkig was er goede begeleiding bij de slingerende zandbanen in Grootebroek waar we moesten kiepen *smiley die zit te glunderen* en dat niet alleen, er was ook snack! Tussendoor hoorde ik nog wat op het nieuws over de Gele Hesjes. Voor het weekend stonden er wat demonstraties gepland in Nederlandse steden, en nu waren ook een aantal vakbonden opgeroepen om zich erbij aan te sluiten. Niet alle vakbonden reageerden daar positief op, sommige aanspreekpunten van de Gele Hesjes wisten ook van niets. Ik vind het een beetje verwarrend allemaal. Er is niet 1 iemand die opstaat als ‘leider’ of desnoods als ‘aangewezen spreker van de groep’, ondertussen circuleren er allemaal doorstuurberichten op veesboek over wat er moet veranderen (belastingen omlaag, minimumloon omhoog, dat soort algemene praat) en krijg je zo nu en dan de angstaanjagende beelden van protesten in het buitenland te zien. Volgens de radiomensen zijn de Gele Hesjes begonnen met hun protest omdat ze het gevoel hebben dat er allerlei belastingen worden verhoogd om geld vrij te maken voor de energietransitie, waardoor vooral de minder bedeelden worden geraakt en de rijken er soms zelfs nog rijker van worden. Ja 38% van de Nederlanders heeft moeite om aan het einde van de maand alle rekeningen te kunnen betalen, maar daar staan dan toch 62% tegenover die het wel redden? Als die hun vakantiegeld eens investeren in iets voor het huis, zoals zonnepanelen of een warmtepomp van Erben Wennemars, en hun kinderen niet meer met de auto maar met de fiets naar school brengen, dan zijn we toch al een aardige stap in de richting? Gelukkig kwam er ook goed nieuws van Essent, dat wil alle asbestdaken die boeren nog op hun stallen en schuren hebben liggen, gaan vervangen door nieuwe daken en die meteen volleggen met zonnepanelen. Het idee is dat ze voor 2024 (vanaf dan is het verboden om nog een asbestdak te hebben) 2,5 miljoen vierkante kilometer in zonnepaneel willen veranderen *smiley met een zonnebril op* dat is echt superlief! De boer betaalt geen asbestsanering en mag na 20 jaar de panelen houden. Goed nieuws voor de beroepsgroep waarin veel mensen onder de armoedegrens leven.
Met die blijde gedachte stapte ik na het werk onder de douche, in de steigers en daarna in de auto, om me naar Tantes verjaardag te haasten. Terwijl de paarden net werden afgezadeld na de laatste les, liep de kantine vol met mensen in hun zondagse kleding. Een zeer originele locatie, zo’n paardenclub, sfeervol aangekleed met kerstattributen en foto’s van vroegere uitjes. Koffie, thee, gebak en de borrels gingen als warme broodjes over de toonbank. Lekker bijkletsen met de familie, vrienden van Oom wijsmaken dat ik de dochter ben van Tante, wat over het werk praten, aangezien we op de vrijdag altijd toch een beetje in die sfeer blijven hangen. Pk’s op benen en op wielen, heb je het al gehoord van die en die, boksen, de schaal met gevulde eitjes, er ging genoeg over tafel om de tijd voorbij te laten vliegen. We schurkten al tegen de zaterdag toen de kantine langzaam leger begon te worden. Cadeaus en dronken mannen werden in auto’s geladen en ik reed alleen terug naar huis. Wingman was die middag aangekomen in de Brabanthallen om een weekendje tussen gepoetste vrachtwagens rond te lopen, dus had ik alleen zijn kussen om tegenaan te kruipen en in slaap te vallen.
Zaterdag was het tijd voor de volgende verjaardag. Een wassie draaien en een poging doen de kamer een beetje op te ruimen, weer in de nette kleren en in de schmink, ditmaal voor een prinsessentaart en Nichtje die helemaal hyper de voordeur opentrok en niet wist hoe snel ze de cadeaus moest uitpakken. En de volgende visite was er alweer *smiley die strak in z’n tuigje hangt* en die had nog meer spullen in inpakpapier! Terwijl de grote mensen babbelden over grote mensendingen, aten de nichtjes hun suikerdip weg met een kilozak gekleurde chocolaatjes en brokjes kaas. Na het uitzwaaien van diverse opa’s en oma’s dook ik samen met Zusje nog even in de berg lego om een huis met een hondenhok in elkaar te knutselen, tot het echt tijd was om naar huis te gaan. Voor de tv nog wat eten en afwachten tot de telefoon zou gaan, want er was kou en natte sneeuw voorspeld. Na 4 afleveringen van diverse doje-mensen-series vond ik het welletjes. Het was al na tienen toen Zusje en Zwager, die onderweg waren na het zuiden van het land, meldden dat ze veel strooiauto’s en sneeuw hadden gezien. Nog even de laatste aflevering afkijken, nog eens op de telefoon kijken of die wel werkte, dan toch maar op bed gaan *smiley die met z’n ogen rolt* en ja hoor, alsof ze om een hoekje stonden te kijken werd ik na een kwartiertje gebeld. Kleren weer aan, tas met overlevingspakket mee, het zou een lange nacht kunnen worden want onderweg naar het steunpunt begon het al te lichtjes te sneeuwen. Na het opbouwen sneeuwde het pittig en eenmaal onderweg was de weg toch echt wel wit aan het worden. Mijn route kruist met die van een ander steunpunt, toevallig waren zij ook net op pad. We babbelden wat over de gladdigheid, dat zij al een rondje hadden gedaan en nu aan het schuiven waren, en zo vervolgden we onze route weer. Op de meeste plekken veranderde de sneeuw in smurrie wanneer je er overheen reed, dus zoveel was er nog niet aan de hand. Tijdens het wachten in de kantine werden de ervaringen gedeeld. Net toen we weer op pad zouden gaan, werden de Turkse pizza’s bezorgd, dus bleven we nog iets langer zitten. Daarna ging het bergafwaarts. De fietspadsproeiers hadden last van verstopping, de vrachtwagens konden nog steeds niet op de juiste plek leegdraaien, bij het schoonmaken bleken de waterpistolen dichtgevroren te zijn *smiley die een witte bloes aantrekt* nu wil ik niet zeggen dat vroeger alles beter was, want het eten is goed voor elkaar en de wc ziet er netter uit dan die op het vorige steunpunt, maar voorheen hadden we een waterslang met flinke druk en een hogedrukspuit die we uit de loods om het hoekje van de schoonmaakplek tevoorschijn moesten toveren, en die waren eigenlijk nooit bevroren. Nu hangen er slangen en waterspuiten bovenaan het bordes, het vroor niet meer dan 1 graad, en alles zat dicht. Uiteindelijk lag ik net voor zessen weer op bed, om alles lekker van me af te snurken.
Nu is het zondag. Wat uitgeslapen, wasmachine draait alweer, moet eigenlijk nog meer doen in het huishouden zodat Wingman vanavond thuis komt in een rustgevende en opgeruimde habitat, maar ik ga zodrekt eerst eens op de bank liggen met een boek en wat snaaiwerk. Fijne zonnigdag allemaal *smiley die een smeltende sneeuwbal gooit*
){kind=link}