Beste Babette (deel 17): eerste week afgerond met extra karmapunten


Beste Babette, afgelopen maandag moesten zowel Wingman als ik weer aan het werk. Wingman reed al vroeg het pad af, ik volgde pas vele uren later, toen het inmiddels licht was geworden. Het was de laatste dag van 2018 en Vriendin zou ’s avonds bij ons op visite komen. Na dagen van rust en Kerst moest ik dus weer de deur uit om boodschappen te doen, hapjes en drankjes te halen die we waarschijnlijk die avond niet allemaal op zouden krijgen, maar je kan er beter 10 over hebben dan 1 te kort. Met tassen vol snaaiwerk en oliebollen kwam ik weer thuis, waar de kamer nog even opgeruimd moest worden zodat ik de boel weer eens kon stofzuigen. Al een paar dagen stond de aanhanger van Vader bij ons op het pad, omdat er nog een oud bed en wat schuttingdelen opgeruimd moesten worden. ’s Middags kwam Wingman vol energie thuis en tot mijn verbazing begon hij de aanhanger nog even vol te laden. Het hout van de schutting had eigenlijk in de vuurkorf gemoeten, inmiddels begonnen er al wat paddestoelen op te groeien, dus weg ermee. De tuin ruimde lekker op, tijd om te douchen, op te tutten en de hapjes alvast klaar te maken, zodat alles klaar was voor de visite. Oliebollen opwarmen in de oven *smiley die helemaal onder de poedersuiker zit* wat nog niet zo makkelijk is als het lijkt, want volgens de ene website moeten ze 20 minuten op 200 graden, volgens de ander 10 minuten op 160 graden. Vriendin schoof aan voor de warme bollen en niet lang daarna verkasten we naar de keukentafel om een kaartje te leggen. De avond en nacht vlogen voorbij. De huisdieren hingen gezamenlijk in de gordijnen toen de buurmannen rond middernacht nog eens los gingen met het vuurwerk en het was al een paar uurtjes Nieuwjaar voordat ik Vriendin weer thuisbracht.

Waarna ze een paar uurtjes later alweer op de stoep stond om haar auto op te halen. Eerder dan verwacht, maar nu waren Wingman en ik ook enigszins op tijd wakker om het matras en de verenbodem van de logeerkamer naar de aanhanger te slepen. Wat een ruimte hadden we opeens *smiley die rondjes draait* eerst de volle kar maar eens wegbrengen naar Vader, die had aangeboden om het voor ons naar de gemeentewerf te brengen, daarna toerden we door naar Oom die zijn verjaardag handig combineerde met een nieuwjaarsborrel. Gezellig met de familie babbelen over hoe hun avond was verlopen, of ze nog veel vuurwerk hadden gezien, en had je het al gehoord van het vreugdevuur dat Scheveningen bijna in de as legde? Samen met de nichtjes liep ik nog het bos in om in het kabouterhuisje te kijken en op zoek te gaan naar de andere kabouters, het was heerlijk weer om buiten te zijn, je zou bijna denken dat het voorjaar was. Langzaam dunde de visite uit, van 3 tafels ging het terug naar 1. De volhouders werden getrakteerd op soep met kadetjes, krentenbollen en nog meer oliebollen, met ijs of Irish Coffee toe. Uiteindelijk zwaaiden ook wij af.

Wingman moest woensdag namelijk weer aan de gang voor de baas. Kon ik weer rustig uitslapen om daarna even achter de computer te kruipen. De grote klapper in de loterij was niet gekomen, daarvoor miste het bedrag nog een nulletje of 2, 3 *smiley die z’n schouders ophaalt* nouja het is een leuk extraatje voor de boodschappen. Over de financiën gesproken: een maand geleden kwam er een mailtje van Nutsbedrijf B.V., dat ons contract met vaste prijzen af zou lopen, maar we konden meteen een nieuwe afsluiten met 1, 3 of 4 jaar lang een vaste prijs. Met het verbruik van het afgelopen jaar, zou het nieuwe maandbedrag uitkomen op iets tussen de 150 en 146 euro per maand *smiley die aan z’n kin krabt* terwijl we vorig jaar 134 euro per maand kwijt waren, en op de hippe thermostaat konden zien dat we iets minder gas hadden verbruikt dan verwacht, en dankzij de zonnepanelen ook minder stroom. De prijzen voor gas en electra zouden dan wel omhoog gaan, maar zoveel? Deze woensdag kwam er een mailtje binnen met het jaaroverzicht *smiley die in z’n handen wrijft* op basis van ons verbruik kon het maandbedrag omlaag naar 107 euro, en kregen we zo’n 570 euro terug aan lager verbruik en teruggeleverde stroom. Ja we moesten er eerst in investeren, maar deze meevaller was groter dan de prijs in de loterij. Simpel gerekend hebben we de 2500 euro, die toentertijd is aanbetaald voor een systeem met panelen en een accu, zodat we ’s nachts ook onze eigen stroom konden gebruiken, in ongeveer 7 jaar weer terug verdiend. We hadden liever gehad dat we konden zien hoeveel nachten we zouden draaien op de batterij, dat we echt helemaal zelfstandig waren, maar de techniek was nog iets te nieuw en de communicatie tussen Zonnepaneel B.V., Batterij B.V. en Installatie B.V. iets te slordig om het systeem werkend te krijgen, dus hadden we besloten het alleen bij de panelen te houden. Tot die tijd is de dik 500 eipo een mooie meevaller voor de spaarpot, waar stickers met ‘garage’ en ‘houtkachel’ overheen zijn geplakt. Genoeg plannen dus voor het nieuwe jaar.

Donderdag mocht ik weer uitslapen. Wingman begon vorige week al een beetje zenuwachtig te worden. Of ik nog niks van de planner had gehoord? Gister kwam dat langverwachte bericht: als je niks hoort, mag je maandag weer aan de gang *smiley die z’n tong uitsteekt* sorry Wingman, zwoeger van me, ik kon dus nog een paar dagen op de bank blijven liggen. Natuurlijk wel weer eens boodschapjes gedaan, zelfs gekookt, want ook dat ritme moeten we straks weer oppakken. Maar donderdag lag ik nog lekker de hele dag in een badjas op de bank, op schoot een boekie over sportwagens waarvoor we in de loterij net een nulletje of 3, 4 te weinig hadden en op het tafeltje een pot thee op de warmhouder *smiley die zich nog eens uitrekt* heerlijk, wat mij betreft mag de kerstvakantie wel 6 weken duren.

Toch ging vrijdag de wekker. Niet zo vroeg als die van Wingman, het schemerde al toen ik onder de klamme lakens vandaan kroop. Met Vriendin had ik afgesproken om piemels te kijken *smiley die z’n hand voor z’n mond slaat* sauna! We gingen een dagje naar de sauna! Helemaal in Amsterdam, want stel je voor dat je in een buurdorp zit en daar bekenden tegenkomt. Alhoewel, als iedereen er zo over denkt, zou je beter in de buurt kunnen blijven want dan kom je verder weg juist bekenden tegen. In ieder geval, wij zaten dus in Amsterdam, bijkletsen over wie en waar met de feestdagen, werk, verloren hondjes op straat, een beetje fluisteren over die gekke man naast ons. We liepen van sauna naar sauna, stoom, infrarood, scrubben met hout, bij de lunch het salade buffet plunderen, en weer verder met piemels kijken *smiley die z’n hand voor z’n mond slaat* en weer verder met stoom, klankschalen, baantjes trekken, buiten in de hottub, binnen in het voetenbadje, een opgieting waarbij je laatste neus- en longhaartjes verschroeien, nog een keer onder de lauwe douche, scrubben met ijs, piemels kijken vanuit het aromabad waarin een oorverdovend gekletter van water je helemaal dol maakt, nog een laatste keer douchen en weer op huis aan. Wingman was een beetje snotterig en lag al op bed tegen de tijd dat ik weer thuis was, stevig in de warme deken gedraaid, een torentje gekreukelde tissues naast het bed *smiley die diep zucht* gelukkig maar, ik had wel genoeg piemels gezien voor een dag.

Zaterdag was het weekend, uitslapen. Heel stil op de bank zitten lezen, zodat Wingman rustig wakker kon worden. Eitjes koken, stukje fruit erbij, de hele dag afleveringen van Top Gear kijken. Terwijl hij voor de tv zijn bril zat poetsen om er daarna achter te komen dat ie nog een beetje snotterig uit z’n ogen keek, had ik al een wasje gedraaid *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* heerlijk dat het droogrek nu niet meer midden in de kamer hoeft te staan! En kon ik vervolgens rustig even naar de zaak fietsen, bij jou kijken. Het idee was om je te starten en je een tijdje te laten lopen, aangezien MAN’s meestal na 4 dagen stilstaan al problemen hebben en je nu zowat 2 weken niks hebt gedaan. De monteurs waren me voor *smiley die een kushandje doet* ze hadden alle auto’s vandaag en gisteren alweer aangeslingerd, dus kon ik na het schudden van een paar handen en wat slechte grappen over het Hongaarse trouwpak van een kolleka weer terug naar huis. Nog een paar afleveringen Top Gear kijken, zondagse kleren aan en in de steigers, die avond konden we bij Tante aanschuiven voor haar verjaardag. Bakkie koffie/thee, zelfgemaakte taart erbij, we zaten heerlijk. Met een klein gezelschap napraten over het afgelopen jaar, hoe het op het werk gaat, de autobranden die er de laatste tijd zijn waarbij Oom licht paniekerig uit zijn ogen keek, bang om zijn kostbare sportwagen te verliezen in een vlammenzee. En natuurlijk de vakantieplannen voor dit jaar, want ook Tante gaat mee met de Damesvakantie *smiley die met z’n ogen rolt* heb ik net een briefje gemaakt voor de planner, met alle vakanties netjes zonder krassen en doorhalen op chronologische volgorde, komt er weer wat bij. Nou doe nog maar een watertje dan, want ik moet strooien, kan Wingman nog een biertje doen, praten we nog even over het werk en oude auto’s, gaan we daarna naar huis. Zonder problemen (denk ik) manouvreerde ik Wingman’s slagschip over de knusse parkeerplaats om de onhandige geparkeerde auto heen naar de wat ruimere doorgaande weg en de bijna lege provinciale weg. Slechts in de verte voor en achter ons zagen we lichten van medeweggebruikers, er werd lekker doorgereden op dit tijdstip. Tot we bijna thuis waren, bij een verkeerslicht net voor een spoorviaduct, waar aan weerszijden een bushalte is. De auto voor ons hield zich netjes aan de snelheid en zo reden we met net geen 80 op de teller langs een verlaten bushokje en iemand die met onstevige tred richting de rijbaan voor de auto’s wandelde. Het zat ons toch niet lekker, verderop bij de rotonde keerden we en terug bij de bushaltes zagen we de contouren van een zwarte jas die pootje over van het asfalt naar de berm stapte. Hij had mazzel dat we naar hem op zoek waren, op snelheid was dit geëindigd in een paar gebroken benen of een uitwijken-en-slippen-actie. De naastgelegen parallelweg was niet te bereiken door het struikgewas, dus dwong Wingman de man plaats te nemen in de auto, we zouden hem wel even thuis brengen. Naar het dorp achter ons, waar hij juist vandaan liep. Als we het goed hadden begrepen was ie afkomstig van een feestje, en hij liep nu precies weer in de richting van dat dorp. Man in de goede straat in het goede dorp er weer uitgezet, met een klein omweggetje en extra karmapunten naar huis gereden. Nog een wandelende fietser gezien, maar dat was op een fietspad dus die redde zich wel. Het was mooi geweest voor vandaag.

Zondag, jawel, uitslapen natuurlijk. Voor Wingman gewoon weekend, voor mij de laatste dag van de vakantie. Van de ene kant kan het allemaal niet snel genoeg gaan, met alle plannen die we hebben. Van de andere kant hoop ik dat het jaar wat langer duurt, niet zo snel voorbij vliegt als deze paar vrije dagen, en vorig jaar. Dat je niet opeens voor de spiegel staat op te tutten en bedenkt “verdomd ja, het is alweer Kerst, het lijkt wel een week terug dat ik in m’n badjas voor de computer zat om iedereen een gelukkig nieuw jaar te wensen.” Nouja, we zullen het zien wat er allemaal nog gaat komen. Eerst morgen maar weer eens bij jou kijken, of we het nog niet verleerd zijn samen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *