Beste Babette, zoals gezegd was maandag een extra rustdag na de vakantie. Beetje huishouden, beetje tv kijken, dat hadden we ook al een tijd niet meer gedaan. Maar dinsdag riep de plicht weer. Voor Wingman tenminste, ik had nog een dagje extra vrij. Een dag die stil begon, letterlijk, want net voordat we zondag thuis kwamen was onze Caviosaurus Reks overleden *smiley met natte ogen* de buurvrouw had al gewaarschuwd dat ze ziek leek en wel heel zwaar ademde, maar ondanks dat Wingman het laatste stuk naar huis aardig door reed, waren we toch net te laat. Haar oortjes waren nog warm maar het lijfje slap toen ik haar uit het hokje tilde. We konden zo snel niks vreemds aan haar zien, ze had geen abces in de bek, wat nog wel eens voor schijnt te komen. Misschien een koudje gevat in de niet-geïsoleerde bijkeuken waar het de laatste dagen zomaar weer fris was. Om te zorgen dat Herman het konijn niet besmet zou raken met een mogelijke bacterie, moest het hok dus schoongemaakt worden. Klinkt stom, het is maar een cavia, maar ik miste haar toch wel. Zodra ik ’s ochtends beneden kwam, begon ze te piepen. Hele gesprekken voerden we, zij in haar hok, ik in de keuken terwijl ik m’n crackers smeerde of de groenten in de pan hakte. Misschien bedelde ze gewoon om eten, dat kan ook. Ze at graag een hapje mee, paprika vond ze erg lekker, eigenlijk at ze alles behalve courgette. Herman gaf ik ook groenten en fruit, maar waar Reks alles opknabbelde, leek zijn hok meer op een schillenbak, alleen de klokhuizen van appels en peren vind ie wel lekker. En nu is ze er dus niet meer, en blijft Herman alleen achter. Ik weet niet of ie het snapt, hij en Reks hadden nogal een ingewikkelde relatie. In het begin was Reks blij met een nieuw vriendje, na het overlijden van Nein, maar na verloop van tijd begon Herman haar kaal te plukken. Niet een beetje vlooien, Reks had echt kale plekken op haar wiebelkontje. En dus leefden ze al een tijdje gescheiden. Zodra Reks’ hok open ging sprong Herman erbij. Nu het hok schoon was en de deurtjes open konden blijven staan, deed hij het weer. Miste hij Reks, of was ie blij dat ie nu ook in het hokje mocht zitten? Om mezelf een beetje af te leiden ging ik aan het werk. Na het schoonmaken van het hok werden de boodschappen gedaan, de wc schoongemaakt, een was gedraaid en na het drogen in de tuin ook meteen opgevouwen. Terwijl Herman zijn stukje gras aan het maaien was, ploegde ik door de voortuin tot de groene bak vol was. Tegen die tijd schoot de middag al lekker op en dook ik de keuken in om voor Wingman te koken. Weer een dag voorbij.
Woensdag was ik nog steeds vrij, mijn vaste vrije dag die nu mooi aansloot op de vakantie. En die ook mooi uitkwam voor Vader en Moeder, want die waren maandag begonnen met gras maaien *smiley die in z’n handen wrijft* het seizoen is weer begonnen, de grasgekte is weer losgebarsten! Terwijl Vader in het land aan het schudden was (niet echt trillen natuurlijk, het is vakjargon voor het opschudden van het losse gras, zodat het beter droogt), was Moeder bezig met de losse plukken gras uit de hoekjes te harken en hielp ik Oom in de schuur en op het erf. Het was alweer een tijdje geleden dat er werd gegrast, en de diverse apparaten moesten daarom tevoorschijn worden gehaald. Uit die hoek vandaan waar nog een paar andere dingen voor staan, dus als we die nu daar neer zetten, dan pakken we dat rolding en dat draaiding, en dan kunnen die andere dingen daar weer staan. Nee wacht, want daar achter staan de dubbelluchtwielen voor de trekker, die moeten we ook hebben *smiley die achter z’n oor krabt* een soort Mikado-voor-gevorden: voorwerpen met een verreiker oppakken zonder het apparaat ernaast aan te tikken. Of per ongeluk tegen de opraapwagen aan te draaien. Of het zo ver op te tillen dat je het plafond eruit tilt. Daarna werd het stuk erf geveegd waar straks de kuil komt te liggen, Moeder raakte zo geïnspireerd dat ze ook meteen de tuin maar ging maaien en Vader dook het land weer in om het geschudde en gedroogde gras op de wiers te gooien. Dat zijn van die lange stroken gras die op miraculeuze wijze in een opraapwagen (de naam zegt het al een beetje) verdwijnen. Het idee was om vrijdag te beginnen en zaterdag de tweede helft te doen, want dan zouden er genoeg mensen vrij zijn om te helpen met het afdekken van de kuil. Het gras droogde echter wat sneller dan verwacht, en voordat het in hooi zou veranderen, regelde Vader alvast wat hulp voor de donderdag.
Helaas mocht ik donderdag weer naar de andere baas. Na een week afwezigheid mocht ik weer met jou op pad. Dagenlang had ik naast Wingman in de auto gezeten, luisterend naar zijn playlist omdat we niet naar Duitse zenders wilden luisteren. De woorden van IOS resoneerden op de vroege ochtend door mijn hoofd, “Stap uit de schaduw en loop naar de zon” en “Je haalt uit elke nieuwe dag meer dan je ooit had verwacht”. Om ons weer rustig een beetje te laten wennen, liet de planner ons naar het windmolenpark rijden, in de buurt van Slootdorp. Terwijl we van de loswal langs de weilanden naar de betonplatenweg stuurden, hoorde ik op de radio dat het niet goed gaat met de NOM-huizen. Het streven was om in 2020 zo’n 100.000 van die huizen te hebben, maar het zijn er nu pas 13.000 *smiley die achter z’n oor krabt* dat word een beetje krap in die paar maanden die we nog hebben. NOM-huizen zijn Nul Opde Meter-huizen, woningen die zo efficiënt met energie omspringen en zoveel zelf opwekken, dat ze onder aan de streep eigenlijk geen energie van het net gebruiken. In de praktijk zijn het goed geïsoleerde woningen met zonnepanelen, zonneboilers en/of warmtepompen, die zomers stroom terugleveren aan het net en ’s winters weer wat gebruiken, maar die wel een heel lage energierekeningen hebben en geen gas meer gebruiken. Wingman en ik hebben nog geen NOM-huis, maar we kregen wel 570 euro terug omdat we met de zonnepanelen minder stroom van het net vragen. Het schijnt dat Nederlanders er niet erg warm voor lopen, om zelf te investeren in hun eigen NOM-huis. Ze zeggen dat ze er geen geld voor hebben, dat het allemaal te duur is en dat ze liever wachten op subsidies. Wat ik dan weer vreemd vind, want ze gaan wel 2 keer per jaar op vakantie zonder daar subsidie voor te krijgen. Of ze wijzen naar Duitsland, waar bewoners een subsidie krijgen om hun huis aan te sluiten op het gasnetwerk, terwijl wij 10 meter verderop, aan de andere kant van de grens, juist bezig zijn om alles van het gas af te halen. Die mensen weten waarschijnlijk niet dat in Duitsland nog heel veel op bruinkool word gestookt, en dat overstappen op gas al een heleboel CO2 scheelt. Maar dat Duitsland daarmee ook een flinke stap achterloopt op Nederland, want wij zijn het gas-stadium al bijna voorbij. Of ze zeggen dat zonnepanelen zich niet in 7 jaar terug verdienen, zoals ons word wijs gemaakt, omdat op 1 januari 2023 de salderingsregeling (wat je overdag aan het net levert, mag je ’s avonds gratis weer gebruiken) is afgelopen en zonnepanelen dan helemaal niet zo interessant zijn voor mensen die overdag aan het werk zijn en dus weinig stroom gebruiken. Dat de nieuwe generatie zonnepanelen 25 tot 30 jaar mee gaan, en dat ze na 10 jaar van terugverdienen dus nog 15 tot 20 jaar winst maken, hoor je niet veel consumenten zeggen. Het valt me trouwens ook op dat er bij een nieuwe keuken of dakkapel nooit over de terugverdientijd word gepraat *smiley die aan z’n kin krabt* hoe lang zal dat zijn? Dat je maandbedrag omlaag gaat en dat je investering in panelen of isolatie meer oplevert dan je geld op de bank laten staan, dat je ook zonder milieubewust te willen zijn wel portemonneebewust kunt handelen, daar hoor je maar weinig over. Had ik al verteld dat we met 9 zonnepanelen in een jaar tijd 570 euro hebben terug verdiend? En dat het maandbedrag met 2 tientjes naar beneden kon? De tekst van IOS bleek ’s middags helemaal van toepassing te zijn, ik haalde een vracht meer uit de dag dan ik had verwacht. Na 13 rondjes zette ik jou weer terug in je parkeervak.
Om je vrijdag op dezelfde plek weer op te pikken voor hetzelfde werk. We kregen nu wel versterking van een 10×4. Gisteren kiepten we steeds over het randje van de verharde korrel, nu konden we een stukje verder achteruit over onze eigen vrachten heen rijden, en kwam er een auto bij die niet van de verharding af kon *smiley die z’n schouders ophaalt* het stort was tig meter breed en af en toe kwam de shovelmachinist alles glad strijken, dus we konden ongestoord kiepen. Op de radio was veel autogerelateerd nieuws te horen. Behalve van een paar bewoners zelf, is er veel weerstand tegen de milieuzones in steden, waarbij oudere benzineauto’s en nog-niet-zo-oude dieselauto’s worden geweerd uit de centra, tenzij ze ouder zijn dan 40 jaar want dan mag het opeens wel weer. Het wegjagen van die paar auto’s zou weinig verbetering van de luchtkwaliteit opleveren, en heeft al helemaal geen zin als er even verderop een kolencentrale staat te ronken of een cruiseschip de motoren start. Nu is er nog een reden bij gekomen waarom we moeten stoppen met de milieuzones: het woningtekort *smiley die achter z’n oor krabt* als je het uitlegt, is het heel simpel. Bij nieuwbouw- of verbouwprojecten zijn veel bouwvakkers nodig, tegenwoordig vaak ZZP’ers, die met busjes of bestelwagens naar het werk komen. Dat zijn vrijwel altijd diesels, en omdat een gemiddelde ZZP’er geen nieuwe(re) auto kan veroorloven, zijn ze vaak van de leeftijd dat ze de stad niet meer in mogen. In combinatie met het tekort aan personeel dat er al is, gaan die ZZP’ers of kleine bedrijfjes (grotere bedrijven hebben minder moeite met het kopen of leasen van nieuwe bussen) in de buitengebieden aan het werk, waardoor er in de binnenstad niet snel genoeg nieuwe woningen bij komen. Een bericht dat daar haaks op leek te staan, was de melding dat er vorig jaar miljoenen meer aan BPM zijn binnen gehaald dan was begroot. BPM is de luxe-belasting op auto’s (naast de 21% gewone belasting die overal op zit) en de hoogte ervan is per model verschillend, omdat het is gebaseerd op de hoeveelheid schadelijke stoffen die een bepaald model met een bepaald type motor zou uitstoten. Er is 2,27 miljard de staatskas ingevloeid, 469 miljoen meer dan verwacht *smiley met opengesperde ogen* klinkt als absurd veel, maar met ongeveer 400.000 verkochte auto’s komt dat op 5675 euro per auto. Als verklaring word gegeven dat er meer grotere en duurdere auto’s zijn verkocht dan verwacht. Waarschijnlijk geen bouwvakkersbussen, anders hadden we dat woningprobleem in de binnenstad niet gehad. Wat er ook mee te maken kan hebben, is dat voorheen de uitstoot van auto’s werd gemeten met de NEDC-cyclus. Zet de auto op een rollenbank en laat em een paar keer naar 50, 80 en 100 km/h accelereren. Heel langzaam (van 0 naar 50 in 30 seconden, vrachtwagens gaan nog sneller) en zonder tegenwind. Sinds kort moeten auto’s volgens de WLTP-cyclus gemeten worden, daarbij worden meer kilometers gemaakt en word er langer op hogere snelheid gereden, wat meer overeenkomt met de realiteit. Het zal U niet verbazen dat auto’s bij de nieuwe meetmethode meer gassen uitstoten. Om het grote verschil een beetje te compenseren, had de overheid een omrekenfactor van de ene naar de andere cyclus meegenomen. Het zal U wederom niet heel erg verbazen dat ondanks de correctie, de BPM voor veel auto’s toch omhoog is gegaan. Vervolgens kwam er ook nog eens 4,5 miljard aan brandstofaccijns binnen, maar dat was slechts 145 miljoen meer dan verwacht. Zit je dit te lezen en voel je je bloed borrelen? De temperatuur stijgen en de aders in je nek opzwellen? Ook dat is heel goed te verklaren, want volgens de Hartstichting hebben meer dan een miljoen mensen een te hoge bloeddruk terwijl ze dat zelf niet weten. Op korte termijn merk je daar niks van, op lange termijn kan het schade aan hersenen, hart en bloedvaten opleveren. Volgens de Hartstichting moet het gewoner worden om je bloeddruk te testen, net zoals je wekelijks even op de weegschaal stapt. Volgens mij kan het al een heleboel schelen als de overheid iets doet aan de steeds veranderende maar altijd stijgende belastingen.
Na een dag met jou aan het werk te zijn geweest, was het de bedoeling om nog naar Vader en Moeder af te reizen, zodat Wingman en ik konden helpen met het afdekken van de kuil. Vader had zoveel hulp geregeld dat het gras sneller binnen was en het plastic er al overheen lag voordat Wingman en ik thuis waren van het werk. Nog snel daarheen haasten om pizza mee te kunnen eten had weinig zin, dus bleven we thuis. Voor de tv, bord eten en daarna Herman op schoot, bijkomen van de eerste werkweek na de vakantie.
Zaterdag kon Wingman niet heel lang uitslapen, hij ging naar zijn Vader om aan de auto te sleutelen. Had ik lekker de hele dag voor mezelf om tegen Herman te praten, boekie te lezen en wat over veesboek te struinen.
Want zondag was mijn weekend voorbij. Met de auto van een collega mocht ik aan de gang. Een 10×4, met als grootste verschil dat jij met je 3 voorste assen stuurt en deze met de voorste 2 en de achterste. Zonder brokken stuurde ik het stuiterhok naar Amsterdam, waar we asfalt konden laden voor de A2. Het was alweer een tijd geleden dat ik asfalt had gereden en zo’n stuuras achter is ook nogal wennen *smiley die aan het stuur knaagt* dat moest ik meteen de eerste vracht al bekopen met een lekke band *smiley die staat te stampvoeten* terug naar Amsterdam en eerst maar eens wachten op de monteur met een vers setje rubber. Daarna ging het lekker, het tempo zat het op het werk lekker in. Op de weg daarentegen werd het steeds drukker, langs het hele werk stond het 3 banen breed in de file. De flitser in de middenberm zal die dag weinig hebben verdiend. Het derde rondje kwamen we weer voor dezelfde machine die het eerste rondje voor de lekke band had gezorgd. Nog een beetje stuntelig ging het van links naar rechts, maar de mannen waren gelukkig erg geduldig. Bij gebrek aan koek in de auto gaf ik ze maar een sigaartje voor de schrik. Het mannetje dat naast de machine liep en de chauffeur aanwijzingen gaf had net de 8 bar muffe lucht uit zijn kleding geklopt en kon er gelukkig al een beetje om lachen. Bij de laatste vracht zag ik dat er nog een vrouw op het werk was, ze reed vanaf een andere asfaltmolen waardoor we mekaar al de hele waren mis gelopen. Bij het laatste rondje was er genoeg tijd om rond de auto’s te drentelen, op een paar vierkante meter probeerden de laatste auto’s nog leeg te raken, werden de asfaltmachines schoongemaakt en moesten de schoonmaakbakken, waar de laatste restjes in worden gekiept, leeggehaald en opgeruimd worden. Omdat ik nog een paar ton in de bak had, mocht ik het in een schoonmaakbak kiepen. Die was echter iets te klein, na 2 keer kiepen zat er nog een bodempje in dat al begon af te koelen *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* om de collega op maandag niet met al te veel werk op te zadelen ben ik nog maar even de bak ingekropen om de bodem schoon te bikken. Ondertussen reed er genoeg interessants langs het werk. Van oude Amerikanen tot nieuwe Lexussen, of Lexi? Van oude Porsches tot een nieuwe Subaru Impreza in rallytrim. Van een snoezige Nissan Figaro tot een nieuwe Bentley Continental GT in metallic blauw, die met een dikke roffel voorbij kwam zetten *smiley die begint te kwijlen* wat een heerlijke kont heeft dat apparaat. In dezelfde prijsklasse zag ik ook nog een Lamborghini Urus, klassieke Rolls Royce en diverse nieuwe Porsches met grote spoilers voorbij trekken. De temperatuur buiten begon inmiddels ook al te zakken, het werk zat erop. Nog even terug van de A2 naar de zaak boven in Noord Holland, wiel natrekken, aftanken en naar huis *smiley die op de bank kruipt* nog even tegen Wingman aan praten en dan gaat het licht definitief uit. Tot over een paar uurtjes snoes, dan gaan wij weer op pad.
 laat omdat asfalt altijd uitloopt){kind=link}