Beste Babette (deel 40) Waarom zit er geen CVT in vrachtwagens?

Beste Babette, zoals gezegd schoven we ’s avonds aan voor de Formule 1 race in Canada. Na wat heen en weer schuiven met straffen en starten vanuit de pits, stonden in de uiteindelijke startopstelling Vettel en Hamilton vooraan, gevolgd door Leclerc, Ricciardo die zijn beste kwalificatie had tot nu toe, Gasly, Bottas, Hulkenberg, Norris, Verstappen die een paar plaatsen naar voren was geschoven, Kvyat, Giovinazzi, Sainz, Albon, Grosjean, Perez, Raikkonen, Stroll, Russell en Kubica. Vanuit de pits startte Magnussen. De start verliep netjes, alleen Albon raakte zijn voorvleugel kwijt op het achterwiel van Giovinazzi. Voor Grosjean werd het daardoor ook nog even spannend, hij moest een binnenbocht pakken terwijl ie ondertussen de brokstukken onder zijn halo vandaan gooide. Verstappen stond verder naar achter dan verwacht, we verheugden ons dan ook op een mooie inhaalrace, maar hij had al 6 ronden nodig voordat ie Norris voorbij was. Na de start had Vettel de leiding gepakt voor Hamilton en Leclerc, Ricciardo en Gasly volgden zonder dat er echt van plek werd gewisseld. Tot Gasly in ronde 8 naar binnen moest om zijn zachte banden te laten wisselen voor harde. Niet lang daarna volgden ook de andere pitstops voor degene die op de zachte compound waren gestart. Norris werd in ronde 9 de eerste uitvaller. Hij parkeerde zijn bolide bij de uitgang van de pitstraat met een achterwiel dat er scheef onder stond en vlammen die aan de remmen likten. De Wall of Champions had ie niet geraakt, maar zelfs in de herhaling was het moeilijk op camera te vatten wat er precies was gebeurd. Dankzij de pitstops werd er hier en daar nog wat ingehaald, ondanks dat de muren op sommige plekken erg dicht langs de baan stonden, was er verder weinig sensatie. En dus genoten we van de gesprekken die Magnussen via de boordradio voerde. De monteurs hadden veel uren moeten sleutelen om zijn auto, die hij in de kwalificatie in de muur parkeerde, weer rijdend te krijgen. Nu klaagde hij zo erg over de slechte staat van de auto dat zelfs de teambaas erbij moest komen om hem de mond te snoeren. Sensatie op de baan was er in ronde 46, toen Vettel van de baan raakte, door het gras stuurde en zijn Steigerende Paard daarna ternauwernood uit de muur wist te houden. Hamilton zat er dicht achter en moest remmen om te zorgen dat zijn Zilveren Pijl geen schade op zou lopen. Na een tijdje under investigation te zijn geweest, kreeg Vettel 5 seconden tijdstraf omdat hij volgens de stewards op onveilige wijze weer de baan op was gestuurd. Hamilton stond op dat moment op 3 seconden achterstand en zou daarmee de winnaar worden. Het gat tot Leclerc was iets groter, maar het was duidelijk te zien dat de jonge coureur een seintje had gekregen, want elke ronde kwam hij dichterbij. Bottas lag vierde met 20 seconden achterstand, dus daar hoefde Vettel niets van te vrezen. Omdat Bottas zowel voor als achter zich veel ruimte had, dook hij nog wel een keer de pits in om de zachte banden met het meeste grip onder zijn Zilveren Pijl te laten zetten, en daarmee een punt extra te pakken voor de snelste ronde. Terwijl Vettel over de boordradio foeterde dat de stewards hem een onzinnige straf hadden gegeven, haalde hij nog wel Gasly, Ricciardo en Hulkenberg in, op de top 5 na was het hele veld inmiddels op een ronde gezet. Kubica zelfs al op 2 ronden.

De meeste sensatie kwam na het vallen van de geblokte vlag. Vettel reed als eerste over startfinish, gevolgd door Hamilton en net wel of net geen 5 seconden daarachter Leclerc. Wingman begon bijna aan het tv-scherm te krabben toen net voor de finish de tijden links uit beeld verdwenen, maar Leclerc bleek net te ver achter Vettel te zitten om hem naar de derde plaats te kunnen verwijzen. In plaats van te zingen, wat hij had gedaan na het pakken van de pole positie, reed Vettel nu vloekend het uitraasrondje. Hij was het er zo niet mee eens, dat hij weigerde zijn Steigerende Paard onder het podium te parkeren. De camera’s volgden hem toen hij woest achter de coulissen wegbeende, op zoek naar het kantoor van de stewards. Martin Brundle deed ondertussen de interviews met Hamilton en Leclerc. Uiteindelijk kwam Vettel dan toch naar de afkoelruimte toe, maar niet voordat hij de bordjes 1 en 2 had omgewisseld voor de auto van Hamilton. In de afkoelruimte stonden Canadese veldwachters al klaar om de boel te sussen, gelukkig bleek dat niet nodig. Vettel gaf Hamilton een stevige hand met daarbij de vraag waar hij anders naartoe had gemoeten, Leclerc zat er een beetje ongemakkelijk bij. En die ongemakkelijke sfeer ging mee naar het podium, waar de bekers werden uitgedeeld en de fans hun ongenoegen jegens Hamilton duidelijk lieten blijken. Na het volkslied gaven Hamilton en de vrouw die voor het Mercedes-team de beker kwam halen, mekaar een flinke champagnedouche. Vettel en Leclerc kwamen niet verder dan een man-tot-manknuffel en wat slokken bruisende wijn om het verdriet te verdrinken. Ook Martin Brundle dook weer op, om toch nog even een paar vragen aan Vettel te kunnen stellen. Hij antwoordde politiek correct en gaf ook te kennen dat er geen reden was voor de fans om zo te boe’en naar Hamilton, die had niks verkeerd gedaan. Ze zouden moeten boe’en tegen het besluit van de stewards. Daarna had hij genoeg gehad van de Dr. Phil interventie en beende hij het podium af. De nabeschouwing leek langer te duren dan de race zelf. Veel oud-coureurs hadden inmiddels hun ongenoegen laten blijken via twitter, zoals hij zelf al had gezegd was er voor Vettel geen andere manier geweest om de baan weer op te komen nadat hij met banden zonder profiel door het gras was gegleden. Tijdens de interviews in het vierkantje, waar de internationale pers de coureurs nog wat mocht vragen, gaf hij te kennen dat als de raceleiding iemand zoekt die met 1 hand aan het stuur door een bocht kan sturen zonder te crashen of een mede-coureur te raken, dat hij dan wel kon stoppen, want zo bovennatuurlijk goed was hij niet *smiley die rood aanloopt* dat heeft ie dan nog even mooi verkloot voor al die ongetrainde mensen die dagelijks achter het stuur zitten. Blijkbaar is het voor getrainde coureurs al te veel om met 1 hand aan het stuur een bocht te ronden, nu kunnen we erop wachten dat we straks verplicht worden om allemaal een automaat te kopen en tijdens het rijden altijd 2 handen aan het stuur te houden *smiley die staat te stampvoeten* ja de straf van de stewards was niet juist, maar met die opmerking verklootte Vettel het voor ons allemaal.

Maandag was eigenlijk ook zondag, Tweede Pinksterdag, de dag dat heel Fryslân volloopt met motoren en de Elfstedentocht word gereden. De voorspellingen waren nogal guur. Zaterdag was het weer bar slecht, de verwachting was dat het maandag ook zo zou worden. Zondag klaarde het zowel buiten als in de voorspellingen op, dus stond er maandag een groepje bestaande uit Wingman, Neef, Nicht en ik te wachten bij de benzinepomp, tot Vader en Zwager langs zou rijden en we in colonne de dijk over konden rijden. Zusje en Moeder kwamen iets eerder al voorbij, hun tempo lag iets lager aangezien ze met een klassieke auto op pad waren, maar ze zaten een stuk comfortabeler toen het begon te regenen. Met de koppies omlaag reden we verder, en zoals we van de organisatie gewend zijn, was zelfs het weer goed geregeld. Eenmaal in Leeuwarden aangekomen waren er hier en daar nog wat natte plekken op het asfalt, maar verder was het droog. Bakkie doen, broodje eten en op pad *smiley die in z’n handen wrijft* in een lange sliert toerden we door het Friese landschap, het zonnetje brak door en het duurde niet lang voordat ik bij een pitstop na een stempelpost mijn trui onder m’n motorjas vandaan haalde *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* het leek wel hartje zomer onder die 3 lagen motorjas en 2 lagen thermoshirtjes. Gelukkig was het niet zo warm dat het stikte van de bootjes, we hebben maar 2 keer echt stil moeten staan in de file voor een brug, verder konden we heerlijk doorrijden. Het leek alsof er minder dorpscentra en meer lange stukken in de route zaten, en op die route leek het ook wel wat rustiger. We konden een aardig tempo aanhouden en in de dorpen die we doorkruisten zaten de mensen zoals gewoonlijk enthousiast te zwaaien. Om half 10 ’s ochtends al met een biertje, zoals we van de Friezen zijn gewend. Kinderen die op het randje van de stoep staan en over de weg heen hangen, in de hoop dat ze handjeklap kunnen doen met motorrijders. Gelukkig rijd niet iedereen als Vettel, want die uitnodigende handjes staan ook in bochten en op rotondes. Net als de zelfgemaakte bordjes waarop word gevraagd om een wheelie of een burnout, precies voor een bocht of bij een drempel. Het blijft leuk om zo ontvangen te worden als motorrijder. En op de paar auto’s die er tussendoor rijden, word net enthousiast gereageerd. Voorgaande jaren raakten we ’s middags nog een stukje van de route af, om bij een vriendelijke collega te stoppen voor koffie en gebak, dit jaar had hij een keertje vrij genomen van zijn cateringwerk en reden we door, waardoor we al rond 3 uur terug waren in Leeuwarden. In de grote hal zagen we niet alleen dat er dit jaar slechts 3189 motoren en 115 auto’s waren gestart, we kregen er ook de laatste krabbel op de stempelkaart en het felbegeerde kruisje, waarna we de dijk weer over gingen om in Noord-Holland nog wat te gaan eten. Ook zo’n ingesleten traditie, de dag afsluiten aan de lange tafel in restaurant de Manke Merrie in Abbekerk. Na de dumplings en Wagyuburger kwam er nog een toetje op tafel, dat haastig naar binnen gewerkt moest worden want de eerste druppels tikten alweer tegen de ramen. In de regen vertrokken en in de regen thuis gekomen, maar verder een heerlijke dag kunnen toeren.

Dinsdag mocht ik weer met jou toeren, laden in Vijfhuizen en lossen in Amsterdam. Ergens langs de snelweg, waar je heen rijd via weggetjes die zijn verstopt achter bouwhekken en wat ruig struikgewas. Collega’s waren er al eens geweest, maar aan de hoeveelheid aanplakbiljetten voor festivals te zien, is het een heel bekend paadje. De dag begon regenachtig, op zich geen probleem want ik zat droog *smiley die wit wegtrekt* tot de linker ruitenwisser ermee stopte en het zicht ook wat minder werd. Terug in Vijfhuizen heb ik nog gekeken wat er aan de hand was, maar het werd al snel duidelijk dat ik het niet ter plekke zelf kon oplossen. Gelukkig klaarde het na de schaft aardig op, wat ook wel lekker was voor het werk zelf, want elk rondje moesten we de trap op naar het weegkantoortje om daar de bon te halen. Goed voor de stijve spieren maar als het moet, dan toch liever in het zonnetje. Terwijl we onze rondjes draaiden met opvallend weinig files op de A9 en A4, werd er op de radio verteld dat de burger moet meebetalen om het openbaar vervoer verder uit te breiden *smiley die met z’n ogen rolt* de burger betaald daar al voor, door kaartjes voor de trein, bus en tram te kopen wanneer ze er in willen zitten. En van alle belasting die word betaald, gaat een groot gedeelte in de algemene pot, van waaruit veel grote projecten (deels) worden gefinancierd. Maar dat is blijkbaar nog niet genoeg, de burger moet nog meer meebetalen. Wanneer ergens een nieuw station word aangelegd of een spoorlijn een stuk word doorgetrokken, profiteren bewoners en bedrijven daarvan. De huizen worden meer waard en de bedrijven zijn beter bereikbaar en gaan daardoor ook beter draaien. De overheid wil nu een graantje meepikken van die voordelen, bijvoorbeeld door nieuwbouwhuizen in dat gebied wat duurder te maken of een hogere WOZ-belasting te rekenen. Het gekste idee was nog wel om de motorrijtuigenbelasting in dat gebied wat te verhogen *smiley die achter z’n oor krabt* zeg maar dat degene die het OV niet gebruiken er evengoed aan mee moeten betalen. Dat zou nog eens een stunt zijn, dat iedereen rondom een nieuw station z’n auto weg doet, dan klopt het hele rekensommetje niet meer. Gelukkig woon ik in ruraal, buitenstedelijk gebied. Het enige waar we hier last van hebben, is dat de bussen steeds minder rijden. Na 10 vrachten korrel mochten we naar Beverwijk, nog even een vracht zand laden voor de sierbestrating en daarna door naar de zaak, waar ze jouw slaphangende ruitenwisser konden maken.

Woensdag was een lekker dagje voor mezelf. Beetje uitslapen, beetje bankhangen, nog wat in de tuin studderen tot het weer begon te regenen *smiley die zich nog eens uitrekt* heerlijk zo’n dag.

Donderdag konden we volop aan de bak in het rondje van Alkmaar naar Heerhugowaard. Nadat niet alleen ik, maar ook andere chauffeurs en zelfs de chef garage bij de dealer hebben geklaagd dat er iets niet klopt, kwam er vandaag een chef monteur met ons meerijden. Laptop op schoot, stekker in het dashboard, en gewoon rijden zoals je altijd rijd. Ondanks de buitentemperatuur van 19 graden en de kachel die op 16 graden stond, liep de temperatuur al snel op in de cabine *smiley die rood aanloopt* volgens de monteur zijn bij de nieuwe motoren de uitlaatgassen een stuk schoner omdat er meer word verbrandt. Maar de uitlaat word dus ook een stuk warmer en al die warmte sijpelt zo door de cabine in. Al bij een buitentemperatuur van 20 graden moet je dus de airco gaan gebruiken om geen opvliegers te krijgen *smiley die uit het raam hangt te zwaaien* daaaaag milieuwinst! Maar daar kwam ie niet voor, het punt is dat wanneer jij achteruit de zandbaan in rolt, je zelf de koppeling in moet trappen wanneer ik het gas los laat. Een koppelingspedaal zit er niet meer in, dus ik kan het niet doen voor je. Wanneer ik nu van het gas af ga, duikt jouw toerental omlaag, val je net niet uit en blijf je stationair doorrollen tot je vastloopt tegen een bult zand aan. Zoals je van Formule 1 coureurs hoort hoe ze om een technisch probleem heen rijden, had ik dit voor mezelf al opgelost door rollende voort de bak in neutraal te zetten. Waarop jij dan reageerde door de versnelling eventjes vast te houden en daarna naar vrij te schakelen. Maar dat is dus niet de bedoeling. De monteur maakte een filmpje van de balkjes in het beeldscherm die wat aangaven over de toeren, stand van het gaspedaal en de koppeling en dergelijke *smiley die met z’n ogen rolt* toen de laptop er ook mee stopte. Vragen of de computer ook van Duitse kwaliteit was, leek me op dat moment in die verhitte cabine geen goed plan. Na meerdere pogingen lukte het dan toch om datgene in beeld te krijgen, waar het al maanden over ging. Terug naar de loswal reed ik, zoals gewoonlijk in de bebouwde kom waar een cruise control niet toereikend is door de vele rotondes en verkeerslichten, met ingeschakelde snelheidsbegrenzer. Het duurde niet lang voordat jij begon te bokken en de monteur vroeg of ik even normaal wilde doen. Na te hebben uitgelegd dat de storing al meerdere malen bij zowel de eigen garage als de garage van de dealer was gemeld, besloot hij om toch ook hier maar een filmpje van te maken. Het schijnt dat er ergens in de achtergrond nog een storing in de EBS *smiley met opgetrokken wenkbrauwen* of zo’n soort afkorting, sluimert. Die zou ook nog wel eens van invloed kunnen zijn op het vreemde remmen en weer gasgeven bij de ingeschakelde snelheidsbegrenzer. Maar daar kon hij nu verder geen zekerheid over geven, dat is iets wat moet worden uitgezocht. Ondertussen zat ik lekker de versnellingen terug te tikken wanneer de motorrem werd ingeschakeld. Volgens jou is het niet nodig om meer dan 2 versnellingen terug te schakelen, soms daarna nog eentje, waardoor ik je met de voetrem verder moet afremmen zodat je stilstaand voor het verkeerslicht kunt terugschakelen van 9 naar 2. Volgens de monteur kan ik beter de voetrem meer gebruiken in plaats van steeds met de hand in te breken in het schakelprogramma. Meer remslijtage is minder erg dan een rommelig en onrustig schakelbeeld. Voordat hij uitstapte om zijn bevindingen mee terug te nemen naar kantoor, vroeg ik nog waarom we eigenlijk geen CVT’s gebruiken in vrachtwagens. Die vraag spookte al eerder door mijn hoofd, maar een antwoord heb ik nog niet kunnen vinden. Met een continu variabele transmissie, zoals die vroeger in de Dafjes zat en tegenwoordig in vrijwel alle grote landbouwtractoren word gebruikt, is het nog veel comfortabeler rijden. Het kan niet zo zijn dat vrachtwagens teveel pk’s en teveel gewicht hebben voor zo’n systeem, trekkers rijden ook rond met 200+ pk, soms meer dan 1000 newtonmeters aan koppel en met een drieassige kieper erachter staat er zomaar 60 ton aan totaalgewicht op de weegbrug. De monteur wist niet eens dat zulke bakken in trekkers worden gebruikt, is er iemand die mij hier wat meer over kan vertellen?

Vrijdag had ik andere vragen om me druk over te maken. We werden naar het Wolfpad in Alkmaar gestuurd. Zeg je ‘pad’ dan klinkt het nogal knus, en dat was het ook. Bij nader inzien was ik hier al eerder geweest met Shirley. Een zandvlakte, ingesloten tussen een ander nieuwbouwplan en het kanaal, bleek nu te zijn veranderd in een knusse nieuwbouwwijk met moderne, smalle grachtenpanden met een klassieke twist aan de ene kant, en flats variërend van bewoond tot in-de-steigers aan de andere kant *smiley die z’n hand voor z’n mond slaat* pardon zei ik flats? Appartementen bedoelde ik natuurlijk. Er moest nog wat grond worden afgevoerd naar Beverwijk toe. Ondanks het wisselvallige weer stond er weinig file op de A9 en konden we lekker doorrijden. Het tempo zat er aardig in en bij de middagschaft werd er zelfs getrakteerd op snack *smiley die in z’n handen wrijft* wat kan het toch lekker gaan op een doordeweekse vrijdag. Op de radio was er veel te doen over het rekeningrijden. Hoewel de VVD in het partijprogramma had gezegd dat het deze kabinetsperiode onbespreekbaar is, beginnen ze zelfs daar al bij te draaien. In de basis is het natuurlijk ook eerlijker, dat je betaalt per kilometer en niet een vast bedrag per maand aan motorrijtuigenbelasting, ongeacht hoeveel je rijd. Dat de VVD en de minister van Verkeer en Infra beginnen bij te draaien, komt ook door de opkomst van de electrische auto. Nu word er nog veel binnengehengeld met de BPM (luxebelasting op een nieuwe auto) en de brandstofaccijns, maar volledig electrische voertuigen zijn als financiële stimulans vrijgesteld van BPM en motorrijtuigenbelasting, en omdat ze geen benzine en diesel nodig hebben komt er via die weg ook geen accijns binnen. Wil je de komende jaren maximaal belasting ontwijken, dan moet je dus een electrische auto kopen. Natuurlijk waren er meteen heel veel mensen die reageerden dat het autorijden dan nog duurder word, dat de overheid de automobilisten zit te pesten en dat het schandalig is als er in de spits een extra heffing komt want niemand heeft een alternatief en dan moet je straks geld bijleggen om te kunnen werken en huiliehuilie. Het deed me denken aan het gesprek met een reisgenoot tijdens een autovakantie, waarbij de auto van een andere reisgenoot ter sprake kwam. Die auto stond al zowat een jaar op een dealerkenteken, op die manier werd de belasting ontweken. Heel slim natuurlijk. Belasting ontduiken mag niet, maar ontwijken wel. De reisgenoot schudde zijn hoofd en verzuchtte dat als je zulke truukjes moet uithalen om een auto te kunnen rijden, je die auto gewoon niet kan betalen. De belasting was ontweken, maar ondertussen reed hij wel over het Nederlandse asfalt dat goed was onderhouden, stuurde hij zijn kinderen naar de gratis scholen en kon hij zonder z’n portemonnee te trekken naar de huisarts. Als je een auto wilt rijden, dan moet je er ook gewoon voor betalen. Of je doet het niet en je maakt dan ook geen gebruik van de voorzieningen die met belastinggeld worden bekostigd. En eigenlijk had die reisgenoot daar ook heel erg gelijk mee. Ik kan niet wachten tot de kilometerheffing word ingevoerd, dat mensen dan eindelijk zien dat thuiswerken of het openbaar vervoer goedkoper is dan in de file staan en vrachtwagens in de weg rijden. Dat ze op de fiets boodschappen doen bij een supermarkt die 3 straten verderop is, in plaats van met de auto te gaan en mij bijna omver te rijden als ik met volle tassen en een kratje op de bagagedrager terug naar huis trap.

Zaterdag moest Wingman al vroeg op om dingen te doen op zijn werk. Ik bleef iets langer liggen maar werd die ochtend wel verwacht bij Vader en Moeder thuis, om de spullen klaar te zetten voor de barbecue. Het regende hard, Wingmans auto wilde niet startten en ik had absoluut geen zin om in dat weer op de motor te stappen. Wachtten tot de regen afzwakte tot lichtjes miezeren, acculader aangesloten, nog even wachten, en ik kon op pad. Net op tijd om de laatste spullen te sjouwen, kwam ik bij Vader en Moeder aan. Gelukkig mocht ik wel mee-eten, want met al die haast was ik het broodje pindakaas vergeten dat nog op de aanrecht lag. Na de lunch reed ik door naar Nichtje, die haar verjaardag vierde, ergens in een grote stad waar ik nog niet eerder was geweest. Na een extra rondje door de eenrichtingsverkeer-straten, had ik het gevonden. De taart was welverdiend. In het zonnetje (waarom was ik eigenlijk niet met de motor gegaan?) werd er lekker gebabbeld, tot het tijd was om weer richting het noorden te rijden. Helaas begon Wingmans auto onderweg wat te sputteren, zo ernstig dat ik hem maar opbelde en op 20 kilometer van huis de auto bij een tankstation parkeerde. Wingman had snel een taxi weten te vinden, een grote Mercedes inclusief een kofferbak vol gereedschap, een nieuwe accu en een mompelende kerel achter het stuur, en kwam me redden *smiley die een kushandje doet* kwamen we toch weer allemaal veilig thuis.

De zondagochtend was voor het huishouden. Stukje typen terwijl de wasmachine staat te rammelen in de bijkeuken en Wingman met zijn auto bezig is. Een garage had nu goed van pas gekomen, gelukkig regent het niet. De zondagmiddag is voor de vaders. Gezellig rondom de barbecue en staan en praten over koetjes en kalfjes. Of niet praten, daar hebben mannen ook geen problemen mee. In groepsverband in de nothing box zitten en naar de vlammen staren, proberen het vlees gaar te kijken, het mag allemaal op deze dag. Vader of niet, iedereen een hele fijne dag gewenst, hopelijk zonder wisselvallige buitjes en technisch ongenoegen, dan kunnen we morgen weer terugkijken op een mooi weekend.